The road to hell
Minni restorandan chiqqach, Koreyaning shovqinli, ammo o‘ziga hos sokinlikka ega ko‘chalarida biroz sayr qildi. Neon chiroqlar, odamlarning shivirlari va do‘konlar oldidan kelayotgan hidlar unga go‘yo boshqa dunyoga kirgandek his berdi.
Bir necha ko‘cha narida dorixona ko‘rindi. Minni ichkariga kirib, kerakli dorilarni oldi — tanasidagi og‘riqlarni yengillatishga yordam beradigan oddiy dori vositalari edi. Hammasini sumkasiga joylab, mashinasiga qaytdi va uy tarafga yo‘l oldi.
Uyga kirishi bilan avval yengil nafas oldi. Bugungi kun og‘ir bo‘lsa-da, u baribir o‘zini yig‘ib olgandi. Dorilarni olib, ehtiyotlik bilan yaralarga surtib chiqdi. So‘ng kiyimini almashtirdi va yotoqqa cho‘zilib yotdi. Charchoq uni tezda bosdi va u tez uxlab qoldi.
Minni kechga borib uyg‘ondi. Ko‘zlarini ochganda xona yarim qorong‘u edi. U asta boshini ko‘tardi va devordagi soatga qaradi.
Soat allaqachon to‘rt bo‘lgandi.
Uyg‘ongach, Minni asta o‘rnidan turdi va dushxonaga yo‘l oldi. Sovuq suv yuziga tekkanda u biroz o‘ziga keldi. Qo‘llarini yuvdi va ko‘z yoshday tiniq suv tomchilarining yuzidan oqib tushishini jim kuzatdi.
Oynadagi aksi unga bir zum tikildi — charchoq, kechagi voqealarning izi, hatto biroz qo‘rquv ham ko‘zlarida aks etar edi. Go‘yo yuzidan nur biroz so‘ngandek, lekin baribir ichida yashirin bir kuch bor edi.
Minni bir necha soniya o‘z aksiga qarab qoldi. So‘ng bir bor qarab dushxonani tark etdi.
Kiyim javonini ochib, kiyimlarni birma-bir ko‘zdan kechira boshladi. Bugun u nimadir o‘ziga quvvat beradigan, yengil va o‘ziga yoqadigan kiyim kiyishni istardi. Nihoyat, ko‘ngliga mos tushgan kiyimni topdi.
U kiyimni qo‘liga olib, mayin tabassum bilan:
"Ha, aynan shu."
Deya gaprdi. Past ovozda
Minni tanlagan kiyimini kiyib bo‘lgach, sumkasini qo‘liga oldi va uy eshigini yopib tashqariga chiqdi. Ko‘chada hali quyosh botmagan, ammo havo allaqachon g‘ira-shira edi — shahar chiroqlari yonib, osmon asta qorayib borardi.
U mashinasiga tomon yurdi. Mashina oldiga yetib kelgach, bir lahza to‘xtadi. Nimadandir xotirjam tortdi, boshini egib mayin tabassum qildi — ichidagi g‘alati, tushuntirib bo‘lmaydigan his unga kuch berayotgandek edi.
Keyin eshikni ochib, mashinaga o‘tirdi va kulub (klub) tomon yo‘l oldi.
Kulubga yetgach, mashinani to‘xtatdi va mashina kalitini eshik oldidagi qo‘riqchiga uzatdi. Qo‘riqchi uni hurmat ila qabul qildi va mashinani turargohga haydab ketdi.
Minni kulubga kirib, musiqaning baland ritmini his qildi. Rangli chiroqlar o‘ynab turar, odamlarning shovqini joyga jonlilik bag‘ishlardi. U o‘ziga yoqqan, burchakdagi qulay joyga o‘tirib oldi va barmenni chaqirdi.
Barmen darrov boshini ko‘tardi.
Barmen:Ha, xonim, tinglayapman.
Minni:Menga eng achchiq va kuchli sidan bering.
Barmen hayron edi — bunday buyurtmalarni tez-tez eshitmasdi.
U tezda o‘ziga xos, rangli, achchiq ta’mli sidan, Minni oldiga qo‘ydi. Minni ichimlikni qo‘liga olib bir qultum ichdi. Achchiq ta’m tilini kuydirdi, lekin aynan unga shu kerak edi.
U ketma-ket uch stakan ichdi — qalbidagi yaralar tuzalmasada ammo kuchli ta’mli ichimlik uning ichidagi tanglikni bir oz bo‘lsa-da yumshatdi.
Shundan so‘ng Minni asta o‘rnidan turdi. Uning qadamlarida yengillik bor edi. Musiqa uni o‘ziga tortardi. U sahnaga yaqinlashib, raqs maydoniga tushdi…
Va raqs tusha boshladi u tinimsiz raqs tushardi Ammo unga tikilib turgan ko'zlarni sezmasdi goyo
Unga tikilib turgan ko‘zlar egasi asta-sekin Minni tomonga yura boshladi. Qadamlarida og‘irlik, butun gavdasida esa qandaydir taranglik sezilardi.
U Minni yoniga yetib kelib, uning yelkasidan ushladi. Minni raqs tushayotgan edi, shu zahoti to‘xtab qoldi. Sekin ortiga o‘girildi va bir lahza qarshisidagi odamga tikilib qoldi.
X uni qattiq quchoqladi — bu quchoq ko‘proq tashvish, charchoq va ehtiyojni bildirardi. Minni esa qimirlamay turardi, yuzida hissizlik aks etgan, go‘yo hamma narsani ichida ushlab turayotgandek.
Minni ko‘zlarini pastga soldi, biroz jim qoldi va shunda tilga kirdi:
Minni:Ha… men seni tanladim, Jennie.
Buni aytganda uning ovozida ko‘proq qat’iyat va qaror ohangi bor edi, hissiyot emas. Bu tanlov hamon sirli va yechilmagan masalalarni o‘z ichiga olardi.
Jennie: Seni juda sog‘inib ketdim.
Minni: Rostanmi?
U bu gapni masxara ohangida aytdi.
Minni labining chetida kulib qo‘ydi va shunchaki barmen yoniga borib, birta quydirishni aytdi.
Barmen unga birta o‘tkiridan quydi.
Minni yoniga Jennie borib, gap boshladi:
Jennie: Senga nima bo‘ldi? Nega buncha ichyapsan?
Minni: Hech narsa.
Jennie shunchaki yana orqasiga qaytib, sherigi yoniga o‘tirdi.
X: Nima bo‘ldi? Unga yaqin bo‘la olmadingmi?
Jennie: Ha... jin ursin uni. Nima qilasan?
X: Sening ishing bo‘lmasin! Kerak bo‘lsa undan kechirim so‘ra.
Jennie: La’nati axmoq, hech qachon!
X Jennieni bo‘g‘ib gap boshladi:
X: Men bir marta gapiraman. Uni takrorlashni yomon ko‘raman. Menimcha, tushunding.
X Jennieni qo‘yib yubordi. U yerga yiqilib, yo‘tala boshladi. Biroz shu holatda o‘tirib, keyin o‘rnidan turib kiyimini to‘g‘riladi va yana Minni tomonga yurib borib, yoniga o‘tirdi.
Jennie: Menga ham quy.
Barmen: Hop, xonim.
Jennie: Minni, meni kechir. Sening ustingdan juda ko‘p kulganman, bundan afsusdaman.
Minni Jenniening bu gaplarni rost deb o‘yladi.
Minni: Mayli, o‘tgan ish o‘tdi, oldik.
Ikki qiz ham qadahlarni urishtirib, bir ko‘tarishda ichdi.
Jennie: Minni, azizam, qara, anav yerda o‘ynamaymizmi?
Minni: Yaxshi, yur.
Jennie hiyla qilayotgandi. Qizlar biroz o‘ynashdi.
Jennie: Men biroz ichimlik ichib kelaman, — deya bahona qildi va barmen yoniga bordi.
Jennie: Shu dorini o‘tkir ichimlikka aralashtir. Hech kim bilmasin. Ha, yana menga sharbat ber.
Barmen: Hop, xonim.
Minni biroz charchab, chanqadi va barmen tomonga yura boshladi. Stolga bordi.
Minni: Menga ichimlik ber.
Barmen Jennie bergan dorini ichimlikka solib berdi.
Minni uni ichdi. Jennie hiylasi o‘xshaganiga xursand edi.
