The vampyre
Mashina nihoyat to'xtadi , va men eshikni ochishlari bilan tashqariga chiqdim. Ko‘chaga chiqqanimda, oldimda katta, hashamatli binoning yorqin chiroqlari ko‘rindi. Shu yerda bazm bo‘lib o‘tardi. Havoni to‘ldirgan musiqaning ohangi va o‘ynayotgan rangli yoritgichlar bu tunning o‘zgacha bo‘lishini va’da qilayotgandek edi.
Zinapoyalardan chiqib, kirish eshigiga yetganimda, odatdagidek Jimin meni kutib turardi. Uning qora smoki, oppoq ko‘ylagi va o‘zgacha ishonch bilan ko‘zlarida porlagan tabassumi uning naqadar tayyor ekanini ko‘rsatib turardi.
— Nihoyat kelding-a, Minnie! – dedi u hazilomuz. – Yana bir daqiqaga kechiksang, hamma seni kutayotganimni sezib qolardi.
Men unga kinoya aralash jilmayib qaradim:
— Bilasanmi, yo‘lda tirbandlikka duch keldik. Aytgancha, Minnie deyaverma dedim-ku!
U kulimsirab, qo‘lini cho‘zdi:
— Mayli, mening jajji qirolicham. Endi ichkariga kiraylik, seni raqs maydonida kutishmoqda.
Men uning gaplariga e’tiroz bildirganim bilan ichimda kulib qo‘ydim. Axir, u har doim menga qandaydir o‘ziga xos e’tibor qaratardi.
Ichkariga kirganimizda, zal dabdabali bezatilgan, oppoq rangdagi guldor pardalar va markazda katta billur qandillar osig‘liq edi. Hamma allaqachon raqsga tushib, bayramni nishonlashni boshlagandi. Jiminda men kutmagan bir harakat paydo bo‘ldi – u birdan belimdan ushlab, meni sahnaga olib chiqdi
— Jim, bu nimasi? – dedim men o‘zimni tutishga urinish bilan.
— Bugun hammasini unutamiz, faqat raqs tushamiz, xo‘pmi?
Uning qat’iyatli nigohlarini ko‘rib, bu safar unga e’tiroz bildirmadim. Shu tariqa raqs maydoniga chiqdik va musiqaga mos harakatlarimizni boshladik. Hamma bizga qarab, havas bilan tomosha qilardi. Hattoki, men o‘zimni aslida biroz noqulay his qilganimni ham unutdim. Jiminning qo‘lidan ushlab, u bilan birga har bir raqs qadamiga moslashdim.
Kun kechga borib, bayram tobora jonlandi. Bu lahzalar men uchun orziqib kutgan va hayajonli onlar edi. O‘zimni dunyodagi eng baxtli insondek his qilardim. Jiminning ham kulib turgan chehrasini ko‘rib, bu kecha men uchun alohida yodgorlik bo‘lishini bilardim.
Bazm davom etar, ammo bu kecha endi o‘z tugash nuqtasiga yaqinlashib borardi...
Bazmning eng hayajonli qismi — Qirol va Qirolichani e’lon qilish lahzasi yetib keldi. Raqs maydonidagi chiroqlar o‘chirilib, faqat sahnani yorituvchi yorqin nurlar qoldi. Hamma tomoshabinlar jim bo‘lib, qo‘lida oppoq konvert ushlagan direktorimiz, janob Lee, sahnaga chiqishini kuzatardi.
Direktor mikrofonni ushlab, diqqatni o‘ziga qaratdi. Uning yuzidagi sirli tabassum zalda o‘tirganlarning qiziqishini yanada oshirardi. Men esa yonimda turgan Jiminga qarab, hayajon bilan nafas oldim.
"Xo‘sh, aziz bitiruvchilar!" — dedi direktor nihoyat. "Bu unutilmas kechaning Qirol va Qirolichasini e’lon qilish vaqti yetdi!"
Hamma hayajondan qotib qolgan edi. Janob Lee sekin-asta konvertni ochib, undagi qog‘ozni chiqardi. Uning ovozi zalni bo‘ylab yangradi:
"Bu kechaning Qirol va Qirolichasi..."
Bir lahzalik pauza. Yuragim gurs-gurs urayotgan edi. Jimining qo‘li meniki tomon sekin yaqinlashdi, go‘yo u men uchun hayajonni yengillatishga harakat qilayotgandek.
Men eshitganlarimga ishonmasdim. Bir zum ko‘zlarim katta ochilib, atrofdagi hammaning qarsaklari va qichqiriqlari orasida jim turib qoldim.
"Biz uddaladikmi?!" dedim ichimda. Meni real hayotga qaytargan Jimining mamnun va quvonchli ovozi bo‘ldi.
"Minhi, sahnaga chiqamiz. Qo‘rqma," dedi u menga qarab. O‘ng qo‘lini taklifkorona menga uzatdi.
Jimining ishonchli nigohlariga javoban, uning qo‘lini ushladim va biz birgalikda sahnaga chiqdik. Sahnaga chiqishimiz bilan zal yana qarsaklar bilan to‘ldi. Yorqin chiroqlar ostida hammamizning nigohlari bizga qaratilgandi.
Ammo... Lina bizga huddi yeb qo'ygudek bo'lib asabiy nigohlar bilan qarar edi.
Direktorimiz bizni tabriklab, boshimizga tojlarimizni kiygizdi. Oq oltin bilan bezatilgan qirolichalik tojini boshimda his qilganimda, yuragim yana bir marta gursillab urdi. Jimining qo‘lidan tutganimcha, olomonning olqishlari ichida turardim. Bu kecha haqiqatan ham orzularimni amalga oshirish kechasi edi.
Biz tojlar bilan birgalikda sahnadan tushar ekanmiz, Jimin yengil hazil bilan pichirlab dedi:
"Mana endi, Minhi, rasmiy ravishda mening jajji qirolichamsan."
Men unga yengil kulib qaradim:
"Jiminaa, bu safar bu gapga qarshilik bildirmayman."
Hamma nimalardir qichqirib, raqsni davom ettirishga shaylanar ekan, men Jimining qo‘lidagi iliqlikni his qilib, bugungi kecha mendan nafaqat shon-shuhrat, balki unutilmas xotiralarni ham olib kelganini angladim.
Kech tushishi bilan hamma birin-ketin raqs maydonini tark etib, ichimlik uchun barmen stoliga yo‘l oldi. To‘g‘risini aytsam, umrim davomida biror marta ichkilikni sinab ko‘rmaganman, lekin bugun kecha o‘ziga xos edi. Ichimdagi g‘uborni chiqarib, barcha muammolarni unutishni xohlardim. Shu istak bilan, Jiminning menga qarshiligiga qaramay, barmenning yoniga bordim.
— Menga absint bering! — dedim qat’iy ohangda.
Barmen esa menga hayrat va biroz ishonchsizlik bilan tikildi.
— Bu ichimlik... bu ilk marotaba ichadiganlar uchun emas, bu juda kuchli... — dedi u.
Men esa qarshilikka o‘rin qoldirmasdan ovozimni balandlatdim:
— Aytdim-ku, menga absint kerak, zudlik bilan!
Bu vaqtda Jimin yonimga kelib, yelkamdan ushlab to‘xtatmoqchi bo‘ldi:
— Minnie, aqldan ozma! Bu ichimlik senga mutlaqo to‘g‘ri kelmaydi. Bir ichimlik bilan o‘zingni yo‘qotasan!
Bu vaqtda Jimin yonimga kelib, yelkamdan ushlab to‘xtatmoqchi bo‘ldi:
— Minnie, aqldan ozma! Bu ichimlik senga mutlaqo to‘g‘ri kelmaydi. Bir ichimlik bilan o‘zingni yo‘qotasan!
Men esa unga javoban jilmaydim va chuqur ohangda shivirlab qo‘ydim:
— Ishing bo‘lmasin, Jimin. Hech kim tushunmasa ham, sen meni tushunasan, shunday emasmi?
U shubhalanib, nigohini pastga qaratdi. Bu menga yetarli bo‘ldi. Men absintning yashil suvi to‘la bakalni bir ko‘tarishda ichib yubordim. To‘g‘ri, barmen ogohlantirgandi, lekin qanchalik kuchli bo‘lishini tasavvur ham qilmagandim. Ichimlik bir zumda butun vujudimni qizdirib yubordi, atrofdagi dunyo esa xiralasha boshladi.
— Minnie, nima qilyapsan?! Bu seni o‘zingga begona qilib qo‘yadi!— dedi Jimin asabiy ohangda, lekin men uning gaplarini eshitmasdim. Boshim aylanib, og‘irlikni his qildim, lekin ichimda g‘alati yengillik bor edi.
Bir bakal ichimlik hammasini o‘zgartirib yubordi. Shu yerda, shu kecha ichida, men o‘zimni ilgari hech qachon his qilmagan darajada erkin va xavf-xatardan yiroq his qildim.
Ichkilikning ta’siri ostida o‘zimni mutlaqo boshqacha his qilar edim. To‘siqlardan xoli, cheksiz erkinlikda bo‘lganimga o‘xshardim. Yengil mastlik men bilan o‘ynab, telbalarcha kulishga majbur qilardi. Atrofdagi ovozlar quloqlarimda xiralashib, dunyo go‘yo pardaga o‘ralib qolgandi. Shu payt, ko‘zim Jiminni qidira boshladi, va uni ko‘riboq yoniga bordim. Uni qo‘lidan tortib:
— Kel, raqs tushamiz! Raqsga tushishni istayman, Jimin! — deb talab qila boshladim
U esa jiddiy ohangda menga qarab, ovozini qattiqlashtirdi:
— Minhi, bas qil! Sen hozir o‘zingda emassan. Haydovchingni chaqiraman, seni uyga jo‘nataman. Bu yerda qolishing mumkin emas!
Men boshimni irg‘ab, qat’iyat bilan rad etdim:
— Yo‘q! Men haydovchim bilan uyga qaytishni istamayman. Unga qo‘ng‘iroq ham qilma. Men hali bu yerda qolmoqchiman!
Jimin chuqur xo‘rsindi, ko‘zlarida bir tomchi charchoq va hayrat aks etardi. U bir qadam oldinga yurib, yuzimga tik qaradi:
— Unda men bilan ketasan. Bu holatingni davom ettirishingizga yo‘l qo‘ymayman, Minhi.
Ammo men uning gaplariga zarracha ahamiyat bermay, o‘zimni erkin tutishda davom etdim. Jiminning sabr kosasi to‘lgandi, u menga yaqinlashdi, ko‘zlarimga qaradi va birdan yuzimni kaftlari orasiga olib, menga yaqinlashdi.
Uning lablari mening lablarimni topganida, dunyo bir lahzada to‘xtab qolgandek edi. Har qanday mastlik va telbalik bir zumda tindi. Hislarim aralashib, bu harakatning haqiqiy sababini anglay olmay qoldim. Qo‘llarim bo‘shashdi, harakatlarim susayib, dunyo jimlikka cho‘mdi. Jiminning bu xatti-harakati meni bir lahzada o‘zimga qaytardi.
U bo‘sani tugatgach, asta orqaga chekinib, yuzimga qaradi.
— Mana, hozir tinchlanding. Endi ketamiz.
Men hech bir qarshilik bildirmay, uning gaplariga bo‘ysundim. Jimin qo‘limdan mahkam ushladi va biz birga klubni tark etdik. Tashqaridagi sovuq havo mastligimni biroz tarqatdi, lekin ichimda turli xil hislar uyg‘ongan edi. Shu payt Jimin bilan bu kechadan qanday chiqib ketganimni aniq anglamasdim, lekin uning yonida bo‘lish meni xavfsiz his qilardi.
Birozdan so'ng Jimin Taxi chaqirdi va u 5 minutda manzilga yetib keldi.
Taxiga o'tirganimizdan so'ng, men ichimdagi g'alatilikni his qilib, bir kulardim, bir yig'lar edim. Holatim juda noaniq, tushunarsiz edi — ko'zlarimda qattiq qo'rquv va shodlik aralashib ketgan, ichimda qandaydir notanish kuchlar bilan kurashar edim. Jiminning sabri tugab, u yana menga yaqinlashdi, men esa bu holdan ehtiyot bo'lib, lablarimni qoldim. Jimin menga kulib qaradi.
— Minnie, agar jim ketmasang, yana seni ópib olaman, — dedi u, xuddi o'sha kulgan ohangda.
Taxiga o'tirganimizdan so'ng, men ichimdagi g'alatilikni his qilib, bir kulardim, bir yig'lar edim. Holatim juda noaniq, tushunarsiz edi — ko'zlarimda qattiq qo'rquv va shodlik aralashib ketgan, ichimda qandaydir notanish kuchlar bilan kurashar edim. Jiminning sabri tugab, u yana menga yaqinlashdi, men esa bu holdan ehtiyot bo'lib, lablarimni qoldim. Jimin menga kulib qaradi.
— Minnie, agar jim ketmasang, yana seni ópib olaman, — dedi u, xuddi o'sha kulgan ohangda.
Men shunday deya, yosh boladek tinch bo‘lib qoldim. U boshimga qo‘lini qo‘yib:
Taxidagi haydovchi bizni kuzatib turar edi
, va bizning bu holatimizni ko‘rib, kulib yubordi. So'ngra, kulib:
— Sizlar sevishganlarmisiz? — deb so'radi.
Bizni shu savolni kutmagan edik, shuning uchun ikkovimiz birgalikda:
Haydovchi bu javobni kutmagan edi, va hayratda qolgan ko'rinishda bizga qaradi.
Oxir-oqibat, biz mening uyimga yetib keldik. Jimin meni uyimning oldiga taxini to'xtatib, yo'l haqini to'lagach, darvozabon eshikni ochdi va meni ichkariga kirgazdi. Jimin esa yana bir bor men bilan xayrlashib, uyimning oldini tark etdi.
Ular rostan ham sevishganlarmi balki buni o'zlari ham bilishmas(Jimin va Minhi)
Ular sevgisini tan olishadimi?
Hali fanfic oldinda yanada murakkkab jumboqlarni birgalikda yechishga tayyor turing.