CRAZED 18+
_Sevgim va hayotim uchun bo‘lgan kurashim Telbalik bo‘lsa unda Ha men Telbaman!
[5-Epizode] —Barcha hislarning boshlanishi!
_Bir deganda jungkookning ko‘ksida o‘zimni his ettim. Kotta va keng yelkalar issiq quchog‘ bari mening ichimda qandaydir hisni qo‘zg‘alishiga sabab bo‘ldi.Undan uzoqlashishga uringan onim U o‘zining kotta ammo yoqimli qo‘llari bilan o‘zining bag‘riga qayta joyladi. Bir qo‘li bilan belimdan tutsa ikkinchisi bilan boshimni silardi. Go‘yoki tasalli berayotganday. O‘zim istamasamda ko‘pro shunday holatda qolishni istardim. Undan taralayotgan ifor o‘tkir ammo odamni telba qilardi.
-Jungkook? Qachon keldingiz.
-Rora hecham o‘zgarmagansan
-Shundaymi? Meni sog‘indingizmi axir oradan ancha vaqtlar o‘tdi.
-Yo‘q! Sog‘inmadim. Avval ham shunday qo‘pol eding hozir ham shundaysan.
—Jungkookning shamshirday keskin gaplari Rorani battar qiyin vaziyatga solib qo‘ydi. Minsu jungkookni o‘zidan itarishga urinarkan Jungkook nigohlarini Roradan uzmagan holda qayta va yana qayta Minsuni mahkam bag‘riga bosardi. Bu holatdan Rorani butun tanasini sovuq ter qopladi.
-Rora xonadan chiq.
-Bu uy meniki. Chiqish yoki chiqmasligimni sizdan so‘ramayman.
-Rora ko‘p asabimga o‘ynama.
—Rora alamli nigohini minsuga qadadida jahil qilgancha honani tark etdi. Qarsillab yopilgan eshiklar Minsuni battar cho‘chitib yuborgandi. Minsu yana harakatga tushdi biroz qiyinchiliklar bilan Jungkookni ko‘ksidan itaribo‘undan uzoqlashdi. Qiz sochlarini tartibga keltirgancha nigohini yerdan uzmas edi toki uning ovozini eshitmaguncha
-Kechir!
—Birgina kechir so‘zi Minsuni yarq etib Jungkookga qarashiga sabab bo‘ldi. Jungkook vazminlik va mayus ko‘zlar bilan Minsuga tikilib turardi.
_Nega? U rostan Jungkookmi? Uni taniyolmayapman. Ammo uning bu nigohi avvalgisidan ham qo‘rqinchliroq. Menga nma bo‘lyapti. Ko‘ksimda urayotgan yuragim judda betartib edi. Menga yaqin kelib qo‘llarimdan qayta tutgan Jungkook barmoqlari bilan qo‘llarimni erkalab silardi. Nigohini qo‘llarimga qadab mayin va yoqimli ovozda
-Senga qo‘lini tekizganlarni sog‘ qo‘ymayman. Kel yaxshisi bugun bo‘lgan barcha ishlarni yomon tush deb tasavvur qilamiz. Bugungi ishlarni barini unutishingni istayman. So‘z beraman bu yerdan ketamiz faqat ozroq sabr qil.
—Jungkook Minsuning qo‘llaridan tortdida lablarini qizning peshonasiga bosdi
_Minsu nega qarshilik qilmaysan? Nega unga senga teginishiga ruxsat beryapsan. Men hozir hech narsa qilishni istamayman. Uning mayin tabbasumi nigohi qalbimni tub tubigacha eritib yuborgandi. U azaldan shunday bo‘lganmi yoki men yana aldanyapmanmi?
—Minsu tezlik bilan o‘zini jungkookdan tortdida ko‘zlari biroz namlangan holatda unga tik qarolmay tilga kirdi
-Bari sizni va sizni telbaligingizni deb. Naxotki inson hayoti siz uchun ahamiyatsiz bo‘lsa. Ko‘z o‘ngimda bir inson o‘ldirildi
-Ayttimku bugun bo‘lgan ishlarni barini unut deb. Tirik ekanman seni o‘zgasi bilan bo‘lishinga toqat qilolmayman.
-Jungkook uyga ketishni istayman iltimos
-Minsu yaxshi kayfiyatimni buzishimga majbur qilma. O‘zimni qanday tiyib turganimni bilsang edi. Men hammasini hal qilmagunimcha shu yerda bo‘lamiz.
—Jungkook yana qayta Minsuni bag‘riga joylamoqchi bo‘ldi ammo qiz teskari reaksiya berganini ko‘rgan jungkook chuqur uh tortdida asabiy holatda sochlarini ortga silab so‘roq aralash g‘azab bilan minsuni burchakka qisdi
-Sen hali ham mendan o‘zingni olib qochyapsan nega? Allaqachon anglab yetishing kerak edi. Men bor ekanman sen o‘zgasiniki bo‘lmaysan. Hattoki hayollaringda ham buni tasavvur qilma aks holda o‘t qo‘yaman. Senga qo‘shib o‘sha Hyunsukni ham yoqaman
—Jungkook ortiq so‘z aytmay honani tark etdi. Minsu burchakdan devorga suyangancha mungli yeg‘i bilan yerga o‘tirib qoldi. Qo‘llari bilan og‘zini yopgancha qichqirib yeg‘lardi. ~~~__~~~_~~
—Jungkook zinalardan pastga tushib to‘g‘ri mehmonhonada o‘tirgan janob Jeon va uning rafiqasi oldiga qadam tashladi. Qo‘llarini chalmashtirgancha Rora lablarini burib yoshboladay Jungkookdan arazlab olgan edi. Jungkook o‘ziga o‘rin oldida ularning davrasiga qo‘shildi.
-O‘g‘lim eski ginalarni unutaylikda qayta bir oila bo‘laylik. Men ham qarib qoldim. Tirikligimda hammangizga merosni teng taqsimlab berishni istayman.
-Azizam? Merosni bo‘lish. Bu merosda jungkookni hech qanday haqqi yo‘q
-Sen men gapirayotganimda jim bo‘l. Nma o‘lgin keldimi. Erkaklar gaplashayotganda senga nma bor
-Menga merosingiz keragi yo‘q. Siz onamning vafotidan so‘ng meni shunchaki ko‘chaga uloqtirdingiz. O‘sha paytdan men sizni ota deb hisoblamayman. Sizni faqat ikkita farzandingiz bor. Rora, Jimin.
-(pov Rora)
Agar hozir aytib olmasam keyin kech bo‘lishi mumkun. Men jungkookni o‘sha qizga berib qo‘ymayman. Uni judda qattiq sevaman esimni taniganimdan berka unga butun qalbim bilan oshiqman. U faqat meniki bo‘lishi kerak
-Ota! Oilamizni to‘kis qilishni bir usuli bor.
—Bu gapdan hayratga tushgan oila savolli nigoh bilan Roraga qarashdi. Vaziyatni tushungan Jeon honim qizini oyog‘iga tepgancha imo ishora bilan jim bo‘lishini takidladi. Bu holatdan asabiylashgan janob Jeon qiziga yuzlanib
-Qizim nma ekan o‘sha yo‘l? Qo‘eqmay aytishing mumkun
-Meni notug‘ri chunmang. Jungkookni oq qilgan kunizdan u sizni o‘g‘lingiz hisoblanmaydi shundaymi? Men ham jungkookni akam deb bilmayman. Unga begona erkakday qarayman.
-Havotir olma men ham seni singlimday ko‘rmayman. Meni deb tashvishlaniahga hojat yo‘q. Avval aytganimdek hech qanday merosga davo qilmayman.
-Gap bunda emas. Menga hech qanday meros kerak emas. Ota men va Jungkookni oila quriahimizga rozilik bildiring. Shunda hamma oila jamlanadi
—Roraning keskin so‘zlaridan yuzi kulib turgan janob Jeonning qiyofasi tundlashib qovog‘i uyulib qoldi. Jeon honim asabiylashgancha tirnoqlarini tishlab hozir bo‘ladigan kotta janjalga o‘zini tayyorlayotgandi. Jungkook yuziga telbanamo kulguni ildida honani to‘ldirib kulib yubordi
-Oila? Sen hali go‘dak oila nmaligini qayerdan bilasa a? Rora kulgimni keltirmasangchi.
-Nma? Meni jiddiy qabul qilmaysizmi? Men chindan gapirdim. Anavi olib kelgan qizingizdan ming chandon go‘zalman men.
—Janob Jeon sabr kosasi to‘lib qizini qo‘lidan uahlab o‘ziga qaratdida bor alami bilan tarsaki tushurdi. Og‘riqdan yuzini ushlagancha yerga bukchayib qolgan qiz sochlarini ortga tarab yana qaytaotasiga yuzlandi. Jungkook hech narsaga parvo qilmay miyig‘ida kulgancha o‘tirardi.
-Sen qaysi yuz bilan o‘z akangga turmushga chiqishni aytyapsan a?
-U mening akam emas. Avval boshidan uni sevgan insonim sifatida qabul qilganman. Ota qizingizni his tuyg‘ularini inobatga olmaysizmi?
-Bas qil. Yana bir og‘iz gapirsang qizim ekanligingga qarab o‘tirmayman. Honangga daf bo‘l. Ko‘zimga ko‘rinma.
-Azizam hali u yosh. Yoshlik qilib gapirib qo‘ydi. Nma qib turibsan otangdan kechirib so‘ra. Rora qizim bo‘lsangchi
-Men uzur so‘raydigan ish qilmadim. Agar Jungkook mening erim bo‘lmasa o‘zgasini menga keragi yo‘q
—Rora jahl qilgancha bir Jungkookga boqdida yeg‘lagancha honasiga chiqib ketdi. Asabiy boshini uahlagancha janob Jeon qayta o‘rniga o‘tirib qoldi. Jungkook pinagini ham buzmay otasiga yuzlana
-Siz oilani mustahkamlashdan oldin qizingizga to‘g‘ri tarbiya qilishni o‘ylang! Yaxshisi unga mos yigit topib uni uzatganiz maqul. Mening iahlarim bor ketiahim kerak. Kechga Minauni olgani kelaman. Borib siz shaltog‘ qilib kelgan yerni tozalashim kerak. Politsiya hitlamasidan avval
-O‘g‘lim men bitta gapiraman. Agar qaytmasang Minau haqida unut!
-Ko‘ramiz janob Jeon. Hech kim mendan Minsuni tortib ololmaydi. Yo‘limga chiqqanlarni ikkilanmay olib tashlayman hoh u siz bo‘lsangiz ham
~~__~_~__~~
—Rora asabiy yeg‘lagancha honasining u burchagidan bu burchagiga yurar ekan birdan miyyasiga kelgan o‘ydan quvonib ketdi. Ko‘z yoshlarini artgancha honasidan chiqib to‘g‘ri Minsu joylashgan hona tomon yo‘l oldi. Rora eahikni ochib ichkariga kirar ekan oyna oldida tashqariga tikilgancha hayollarga berilgan wizni ko‘rdi
-(pov Rora)
Nma uchun? Uning nmasi mendan yaxshi. Jungkook nega men emas uni tanladingiz. U sizni sevmaydi. Men esa sizga borimni berishga tayyorman.
-Hoy sen
—Hayollari buzilgan qiz o‘girilib ovoz kelgan tomonga qaradi
-Qachongacha bu yerda ahunday hammani rahmini keltirib yeg‘lab o‘tirmoqchisan a?
-Hammasi meni qo‘limda bo‘lsa edi. Bir soniya ham bu yerda qolmas edim.
-Senga yordam beraman. Qochirib yuboraman. Hozir Jungkook bu yerda emas.
-Nma rostanmi?
—Birdan yuzi charaqlab ketgan Minsu Roraga umid ko‘zlari bilan boqdi
-Ha rost. Faqat men ekanlgimni birov bilmasligi kerak. Nma bo‘lmasin bu yerga qaytib kelmaysan. Jungkook faqat meniki. Uni tinch qo‘yasan
-Men bu yerdan ketsam bas. Qolgani ahamiyatsiz
-Yaxshi. Senga hizmatchilar kiyimini beraman ularni kiygach bu yerdan chiqishing mumkun. Seni shunda hech kim payqamaydi.
-Hop chunarli. Rora eahmat
-Men seni o‘ylab emas o‘zimni o‘ylab qilyapman bu ishni. Jungkookni sevib qolishga haqqing yo‘q unutma. Agar uni politsiyaga bersang seni o‘zim topib o‘ldiraman. Tez kunlarda ikkimizni to‘yimiz bo‘ladi.
-Yaxshi. Shartlaringa roziman.
—Rora qiyin bo‘lsada bergan vadasiga amal qildi. Minsuni Jungkook yo‘qligidan foydalanib uydan qochirib yubordi. Onasi buni sezsada qarshilik qilmadi. U ham Minsu ketsa Jungkook ham ketadi degan fikr bilan bu ishhdan hursand bo‘ldi. Minsu uyiga yetib kelgach shoshilgancha eshik qo‘ng‘irog‘ini chaldi. Ko‘zlarida yosh uyga qaytganiga ishongisi kelmasdi. Eshikni qayta qayta urgancha bu menman sizlarni sog‘indim deya hitob qildi. Eshikni ochgan Kim hon quvonchdan qichqirib yubordi. Ayolini qichqirig‘ini eshitgan janob Kim eshik tomon otildi. Ne ko‘zlar bilan ko‘rsinki yakkayu yagona qizi eshik oldida onasini quchog‘ida uyidan adashgan mitti qush polaponidak yeg‘lab turardi
-Qizim? Ah o‘zimni mitti farishtam
-Dadajon.