𝘼𝙜𝙚 𝙂𝙖𝙥 / 𝙅𝙅𝙆
Ertasi kuni ertalab boshi ogʻrib, og'zi qurigan Jungkook uyg'ondi. U uyqudan koʻzlarni pirpiratganda, karavot yonidagi stol ustidagi yozuvni payqadi. Unga qo‘l uzatdi va Manchaening tanish qo‘lyozmasini o‘qidi.
"Aspirin iching va tayyorlangan sho'rvani iching. Tajribangizdan kelib chiqan holatda, bu yordam beradi."
Jungkook ohista kuldi, uni dejavyu tuyg'usi qamrab oldi. U birinchi marta Mamchaeni yarim tunda ichishga olib chiqqanini va unga qanday yordam berganini esladi.
Jungkook uning maslahatiga amal qilib, aspirin ichdi va tayyor boʻlgan sho'rvadan ho'pladi. U shunday qilar ekan, o‘sha kechani, birga o‘tkazgan vaqtlarni eslab, tabassumdan o‘zini tutolmasdi.
Jungkook o'zini biroz yaxshi his qilib, o'rnidan turdi va xonasidan chiqib ketdi. Ajablanarlisi shundaki, u ota-onasining uni kutayotganini ko'rdi, ularning ifodalari hafsalasi har doimgidek emasdi.
-Jungkook, gaplashishimiz kerak, dedi onasi jiddiy ohangda.
Mira Jungkookning qarshisiga o'tirdi, uning ifodasi xavotir va umidsizlik aralashmasiga toʻla edi.
-Mqnchae menga kecha oqshom haqida gapirib berdi, deb boshladi u, ovozi yumshoq, ammo qat'iy boʻlib.
-Sen mast bo'lib, uning ismini aytib, Hyunjin ismli yigitni tilga olding. Nima bo'lyapti, Jungkook?
Jungkook jim qoldi, nigohi qo'llariga qadaldi. U o'z xatti-harakati uchun hech qanday bahona yo'qligini bilardi.
-Bu Manchaening bitiruv kechasi edi, - davom etdi Mira, ohangi biroz yumshab.
-Va Hyunjin uni uyiga olib kelish o'rniga, Manchae seni olib keldi. Nega?
Jungkook chuqur nafas oldi, fikrlarini jamlashga urindi.
-Manchae mendan oʻzini olib qochdi, deb tushuntirdi u, ovozi zo'riqish bilan.
-U mendan uzoqlashdi, negaligini bilmadim. Og'rindim, oyi. Uning mendan uzoqlashayotganini ko'rib, juda hafa boʻldim. Men shunchaki sarhush bo'lib, uning bitiruv kechasini buzdim.
Mira oʻgʻlini jimgina tingladi, uning ifodasi tushunish bilan yumshab ketdi.
— Lekin nega, Jungkook? — muloyimlik bilan so‘radi u.
-Nega uning uzoqlashishi senga shunchalik ta'sir qiladi?
Jungkook his-tuyg'ularini qanday qilib so'z bilan ifodalashni bilmay ikkilanib qoldi.
-Manchae... u men uchun muhim, oyi,ndedi u nihoyat his-tuyg‘ularidan xirillab.
-U shunchaki do'stim emas. Men... Men unga qattiq qayg'uraman.
Jungkook xo'rsinib, nihoyat onasining nigohiga duch keldi.
-Men uni xafa qildim, oyi, deb tan oldi u ovozida afsus bilan.
-Men his-tuyg'ularimning erkin harakat qilishiga yo'l qo'ydim.
Miraning ifodasi biroz yumshadi, lekin ohangi qattiq edi.
-Sen Manchaenimg hayotiga ko'p aralashibsan, Jungkook, senga necha marta aytishim kerak, u bilan yaqinligingdan ehtiyot bo'l? U bola emas, Jungkook. Ba'zid do'stlik va yaqinlik yaxshiroq ko'rinadi, faqatginq bolalikda! sen ular bilan oldinga borolmaysan. - deb ta'na qildi u.
Jungkook harakatlari og'irligini tushunib, bosh irg'adi.
– Bilaman oyi, – dedi u sekin.
Miraning oʻgʻli uchun qaygʻurdi, lekin uning so'zlari qa’tiy edi.
-Siz kattasa, Jungkook, deb eslatdi u.
-Bunchalik beparvolik qilishda davom eta olmaysan, ayniqsa Manchae haqida gap ketganda.
Jungkook oyisining so'zlari qanchalik toʻgʻri ekanligini tushunib, bosh irg'adi.
Mira xo'rsindi, uning ohangi g'azabdan tus oldi.
-Jungkook, bu suhbatimiz birinchi marta emas, dedi u gʻazabga toʻla ovoz bilan.
-Sen Manchaening hayotiga aralashishni bas qilishing kerak.
Jungkook boshini qimirlatib, nigohini erga qadadi.
– Bilaman oyi, – dedi u sekin.
- Va'da beraman, boshqa bunday qilmayman.
Mira bir zum uni o'rganib, ichidagi ziddiyatni sezdi.
-Jungkook, halol bo'lishingiz kerak, dedi u muloyimlik bilan.
-Nega senga uni qo'yib yuborish bunchalik qiyin? Manchaening nimasi borki, seni shunday ushlab turadi?
-Senga aytsam.Miraning o'zi bu savolga javob berdi,
-Jungkook, menimcha, Manchaega bo'lgan munosabating obsesif bo'lib qolgan, dedi u ohangda yumshoq, ammo jiddiy.
-Sen unga oʻrganib qolgansan va kimgadir g'amxo'rlik qilish tabiiy bo'lsa-da, sening unga bo'lgan munosabating nosog'lom.
- Bilaman, bu murakkab, Jungkook, - davom etdi Mira, ovozi biroz yumshab.
-Ammo sen Manchaega nisbatan bunday boʻlishing mumkinmas. U sendan o'n yosh kichik va u hali ham sening Konfetchang. Sen u bilan aloqada bo'lgan yagona qiz degan fikrni ushlab turolmayan.
Onasining gaplaridan Jungkook qayg'u chekdi.
Miraning keyingi so'zlari unga kuchli zarbadek uruldi.
Hozir sen deyarli o'ttiz yoshdasan, Jungkook, dedi u qat'iy ohangda.
-O'z oilangni qurish haqida o'ylashni boshlash vaqti keldi. Tezroq turmush qurishingni istayman, Jungkook.
Miraning so'zlarining jiddiyligi Jungkookga og'ir bo'lib o'tirdi, u qotib qoldi. U uylanish yoshiga yetganini bilar edi, lekin qiz bolaga uylanish fikri shu paytgacha xayoliga kelmagan.
.
.
.
.
Keyingi bir necha kun ichida Mirae Jungkookning Manchaega bo'lgan his-tuygʻularidan xalos bo'lishga yordam berish umidida uni ko'r-ko'rona uchrashtirishni boshladi. Jungkook ochiq fikrli bo'lishga harakat qilib, oyisi bilan birga bordi, lekin har bir uchrashuv faqat bunga tayyor emasligini ta'kidlash uchun xizmat qildi.
Jungkookning qarshisida nafosat va yetuklik havosini taratgan ayol o‘tirardi. U o'z karerasi va hayotiy tajribalari haqida gapirib berdi, lekin Jungkookning uni Manchae bilan solishtirishdan boshqa iloji yo'q edi.
Uning xulq-atvori juda jiddiy edi, balki juda katta yoshli edi, Manchaedagi unga yoqadigan beparvo xushchaqchaqlik va begʻuborlikdan mahrum edi. U Manchaening yuqumli kulgisi va o'ynoqi tabiatini sog'inib, bu u xohlagan narsaga o'xshamasligini tushundi.
Boshqa bir uchrashuvda Jungkook nihoyatda sokin ayol bilan uchrashdi. U muloyim jilmayib, uning suhbatiga bosh irg‘ab qo‘yib, tinglaydi, lekin ko‘p gapiradigan yo‘q edi.
Jungkook uni suhbatga jalb qilishga urindi, lekin uning javoblari qisqa va qiziq emas edi. U Manchaening zavq ulashadigan suhbatlarini, eng oddiy mavzularni ham qiziqarli qilish qobiliyatini sog'indi.
Keyingi uchrashuv yetarlicha yoqimli ko'rinadigan ayol bilan bo'ldi, lekin u Jungkook haqida ko'p narsa bilmasdi. U uning hayoti va qiziqishlari haqida asosiy savollarni berdi, lekin Manchae kabi u haqida chuqur tushunchaga ega emas edi. Jungkook hafsalasi har doim yoʻqa chiqardi, uni Manchae kabi yaxshi biladigan odam oʻzi yoʻq edi.
Har bir uchrashuv faqatgina Jungkokga uning atrofidagi boshqa ayollarga moslasha olmasligini eslatib turardi.
Hyunjin Manchaening ostonasida turdi, qiyofasi jiddiy edi, u eshikni taqilatib kimdir javob berishini kutdi. Haneul uni ochganda, uning hayrati yaqqol sezildi.
-Oh, Hyunjin! Qanday yoqimli tashrif, deb u unga eshikni ochdi.
-Min xonim. Men Manchae bilan kelajakdagi kollej rejalarimiz haqida gaplashish uchun keldim.
Haneulning hayrati tabassumga aylandi, Hyunjini ichkariga kiritish uchun chetga chiqdi.
-Albatta, kir. Manchae yuqorida, uni chaqiraman.
Haneul zinapoyaning yuqorisida paydo bo'lgan Manchaeni chaqirdi, uning yuzida qiziq ifoda paydo bo'ldi.
Manchae zinadan tushayotganda hayratdan ko'zlari katta bo'ldi.
-Hey, Hyunjin. Nega bu yerdasan— so‘radi u ovozida chalkashlik bor edi.
-Manchae. Maktab tugaganidan keyin sen bilan kollej rejalarimiz haqida gaplashmoqchi edim.
Manchae bosh irg'ab, mehmonxonaga o'tirishga ishora qildi.
Ular o'tirishganda, muhit biroz noqulay edi. Ularning ikkalasi ham bitiruv kechasi bo'lib o'tgan voqeadan so'ng do'stliklari yomonlashganini bilishardi, lekin ular bu voqeadan o'tishga qaror qilishdi.
Ular kollejning turli xil variantlarni muhokama qilar ekan, tushdan keyin quyosh asta-sekin ufqdan pastga tusha boshladi va uyning derazalaridan iliq nur sochdi. Manchar soatga qaradi va soat deyarli 18:00 ekanligini tushundi.
-Hyunjin, deyarli 6 bo'ldi. Yana biroz kutasanmi? Bizga gazak olib kelaman. dedi Manchae.
Hyunjin bosh irg'adi, lablarida tabassum o'ynadi.
Manchae oshxonaga g‘oyib bo‘ldi va likopchalardagi gazaklar – chipslar, sharbatlar va popkorn bilan qaytib keldi. U likopchalarni stolga qo'ydi va pultni ushlab televizorni yoqdi.
-Umid qilamanki, sen qarshi emassan, ovqatlanayotganda nimadir tomosha qilsak bo'ladi, deb o'yladim. Misol uchun Dorama?
Hyunjin ma’qullagancha bosh irg‘ab kuldi.
Hyunjin bilan Manchae gazaklardan zavqlanib, Dorama tomosha qilar ekan, xonadagi muhit ko‘tarinki edi. Birozdan so'ng Hyunjin Manchaega o'girildi, yuzida qiziq ifoda paydo bo'ldi.
-Men bitiruv kechasi haqida so'ramoqchi edim. Jungkook bilan hammasi joyidami" — soʻradi Hyunjin, uning ovozidan xavotir sezilib turardi.
Manchaening tabassumi Jungkookni tilga olgandan keyin biroz bo'shab qoldi.
-Bizda hammasi yaxshi, shekilli, deb javob qildi u ikkilanib.
— Garchi oxirgi paytlarda men undan ko‘p xabar olmadim.
Hyunjin uning ahvolini tushunib, bosh irg‘adi.
-Tushundim. Umid qilamanki, ikkovingizning orangizda hammasi joyida bo'ladi, dedi u xotirjam ohangda.
-O’rtamizda hech narsa yaxshilanmaydi, Hyunjin. Aytganimdek, biz shunchaki do'stmiz.
Qisqa pauzadan so'ng Hyunjin bergan taklifini muhokam qilishni istadi.
Manchae, men sen bilan gaplashmoqchi bo'lgan narsam bor edi. Bitiruv oqshomida men... men senga sevgan qizim boʻlishni taklif qildim, lekin sen javob bermading.
Manchaening hayratdan ko'zlarini katta-katta ochdi va buni anglab yetdi. U o'shandan beri sodir bo'lgan hamma narsa bilan shunchalik ovora ediki, Hyunjinning taklifini butunlay unutdi.
Men... Kechirasan, Hyunjin. Seni taklifingni e'tiborsiz qoldirmoqchi emasdim. So'nggi paytlarda men juda ko'p narsa bilan band boʻldim, deb tushuntirdi Manchae ovozini bosganidan afsuslanib.
-Yo'q, yo'q, yaxshi. Tushundim,- Hyunjin uni tinchlantirdi.
-Lekin... Men hali ham bilmoqchiman. Manchae, sen mening qiz do'stim bo'lasanmi — so‘radi u ko‘zlari umid va muhabbatga to‘lib.
Manchae yuragi qattiq uradi, u Hyunjinning ko'zlariga qaradi va ulardagi samimiylik va muhabbatni ko'rdi.
Hyunjinning so'zlari havoda muallaq qolganida, Manchar ichida his-tuyg'ular aralashganini his qildi. U javob bermoqchi edi, eshik qo‘ng‘irog‘i, jiringlab uni to‘xtatdi. Manchaening onasi Haneul koridordan baqirdi:
-Manchae kechki ovqatga chiqasanmi? Jeon oilasi shu yerda.
Mqnchaening yuragi tartibsiz uradi. Jeon oilasi?
U Hyunjinga qaradi, xayoli o‘ylar bilan yugurdi. U o'rnidan turdi, nigohlari unga to'qnashdi.
-Biz.... Biz borib, nima bo'layotganini ko'rishimiz kerak,dedi u ovozida noaniqlik bilan.
Ovqatlanish xonasiga kirishi bilan uni Jeon oilasi, Jungkookning oilasi kutib oldi.
-Manchae, azizim, kel, bizga qo'shil, dedi Jungkookning onasi Mira, unga o'tirishni ishora qilib.
Ikki ota-onalar suhbatlashganda, bolalar asosan suhbatdan tashqarida edi. Yoongi telefoni bilan band edi, sevgilisi bilan xabar alamashardi.
Manchaening ko'zlari Jungkooknikiga to'qnash keldi va u o'zini his-tuyg'ular to'lqinini qamrab olganini his qildi. U uni ko'p yillar davomida ko'rmagandek edi va endi u uning qarshisida o'tirgandi.
-Hey, kichkintoy! Koʻrishmaganimizga ancha vaqt boʻldi, dedi Jungkook yumshoq ovoz bilan.
Manchae bosh irg'adi, tomog'ida shish paydo bo'ldi.
- Ha, - deb javob berdi u ovozi pichirlashdan zo'rg'a eshtilib.
Hyunjin ovqat xonasiga kirgach, Haneul uni iliq kutib oldi va uni Jeon oilasiga Manchaening do'sti sifatida tanishtirdi.
Manchar yonidagi stolga o'tirgan yigitni ko'rgan Jungkook pichoqni mahkam qisdi.
Yaqin atrofdagi televizordan Doramaning ovozi Jungkookning e'tiborini tortdi va unga Manchae bilan birga tomosha qilgan vaqtlarini eslatdi. U Manchaening barmoqlaridagi tuzlar qoldigʻni payqab qoldi, bu uning Hyunjin bilan popkorn va chips yeyayotganidan darak beradi.
Jungkok Manchaening Hyunjin bilan muloqot qilishini ko'rganida, rashk va g'azab to'lqinini qamrab oldi.
U jag'ini qisdi va endi boshqa birov bilan, ayniqsa, unga notanish Hyunjin bilan birga oʻtkazgan sevimli mashg'ulotlarini oʻzkazgani uchun, norozilik toʻlqini uni egallab oldi.
Jungkook ichki notinchligiga qaramay, oilasi va Mamchae oldida sahna ko'rinishini keltirib chiqarmoqchi emas, o'zini xotirjam tutishga harakat qildi. Biroq, Manchaening Hyunjin bilan kulayotgani va suhbati uning rashkni yanada kuchaytirib, uni har qachongidan ham ziddiyatli his qildiradi.
-Jungkookimizni uylantirish juda qiyin bo'ladi, shunday emasmi?- dedi Mira, uning ohangi yengil, ammo jiddiylik bilan chiqdi.
Miraning so'zlari Manchaening diqqatini unga qaratdi.
Manchae ularning nima muhokama qilinayotganini anglab, yuragi parchalanib ketganini his qildi.
Bu fikr uning yuragiga xanjar urilgandek edi.
U har doim ular o'rtasida nimadir bo'lishi mumkin deb umid qilgan edi, lekin endi bu umidlar puchga chiqayotganga o'xshardi.
Haneul bosh irg'adi, ko'zlari diqqat bilan tinglayotgan Jungkookga tikildi.
-Ha, uning uylanish vaqti keldi. Uning hayotida kimdir bormi? Sen menga hech qachon hech narsa aytmagansan.
-Men uni ko'r-ko'rona olib chiqdim va u yaqinda kimnidir yoqtirib qolishini his qilyapman, deb javob qildi Mira, ovozida hayajon sezilib.
Miraning tabassumi kengayib, u davom etdi: -Men allaqachon unga munosib variantlarni qidirishni boshladim. Biz unga yaxshi mos keladigan odamni xohlaymiz, shunday emasmi?
-Menimcha, Jungkookga yetuk va mas'uliyatli, band bo'lgan jadvaliga bardosh bera oladigan va uni karerasida qo'llab-quvvatlay oladigan odam kerak, deb izoh berdi Mira, ko'zlari Jungkok tomon pirpirab.
Jungkook o'ylagandek Manchae emasligi aniq. U hech qachon yetuk, mas'uliyatli va uni qoʻllab quvvatlash uchun yetarlicha mos bo'lmaydi.
Haneul bosh irg'ab, rozilik bildirdi.
-Ha, oilani qadirlaydigan va o'z qadriyatlari bilan o'rtoqlashadigan kishi. Va, albatta, uning energiyasi va g'ayratiga mos keladigan kishi.
Mira jilmayib qo'ydi, uning xayoli allaqachon g'oyalar bilan band qilingan.
-Men ham to'y tayyorgarliklari haqida o'yladim. Tez orada rejalashtirishni boshlashimiz kerak. Katta bayram, albatta, bizning Jungkookimizga yarashadigan.
Ular Jungkookning bo'lajak to'yi tafsilotlarini muhokama qilar ekan, Manchaeni umidsizlik tuyg'usi bilan qamrab oldi.
U his-tuyg'ularini yashirishga harakat qildi, lekin ichida u o'zini parchalanib ketayotganini his qildi. Jungkookning boshqa birov bilan baxtli haqidagi fikri uning yuragini boʻlaklarga boʻldi va o'zini yolg'iz his qildi.
Haneul hayajonini jilovlay olmay, yorqin tabassum bilan Jungkookga yuzlandi.
-Xo'sh, Jungkook, uchrashuvlaring qanday o'tmoqda? Qiziqarli odamni uchratdingmi?— so‘radi u ko‘zlari intiqlik bilan porlab.
Suhbatning og'irligini his qilgan Jungkookning yuragi siqildi. Uning yuziga qaragan Manchar qaradi, uning ifodasini o'qib bo'lmasdi. U to‘g‘ri so‘z topishga urinar ekan, tomog‘ini qirdi.
-Uh, ha, men bir necha uchrashuvlarda bo'ldim, deb javob berdi Jungkook ovozi biroz zo'riqish bilan.
Jungkookning qisqa javobidan Haneulning tabassumi biroz pasayib ketdi, lekin u davom etdi.
-Buni eshitish juda zo'r. Seni qiziqtirgan odamni uchratdingizmi? – so‘radi u umidli ohangda.
Jungkook gaprishfa taraddudlandi, nigohlari Manchar va onalari orasida miltilladi.
-Men... men hali ishonchim komil emas, deb tan oldi u, ovozi shivirdan zo'rg'a chiqib.
Jimgina tinglab o'tirgan Yoongi o'zini tuta olmadi, tirjayib suhbatga kirishdi. "Jungkook, senga yoqish qiyin odam, buni bilasanmi?" — deb masxara qildi, ko‘zlarida o‘ynoqi chaqnab ketdi.
-Ya'ni, senning me'yorlaring juda yuqori. Sening ideal tiping Wonder Woman, Marta Styuart va Victoria's Secret modelining kombinatsiyasi bo'lishi kerak, dedi u hazillashib, kulib yubordi.
Suhbat davom etar ekan, Manchaedan boshqa hamma kullarkan, Hyunjin Manchaening yuzidagi tashvishli nigohni payqab qoldi. Uning noqulayligini sezib, u qo'lini cho'zdi va ohista qo'lini qo'liga oldi va unga taskin beruvchi siqish bilan qoʻlini siladi.
Jungkook ko'zlari qisilib ketdi, u bu harakatni ko'rib, ichida rashk va g'azab uyg'ondi. U Manchaeni boshqa birov bilan, ayniqsa Hyunjinga o'xshagan odam bilan ko'rishga chidolmadi.
Jungkook Manchaega keskin nigoh tashladi. Manchae Jungkookning oʻziga qaratilgan nigohlarni his qilib, unga e'tibor bermaslikka va diqqatini Hyunjinga qaratishga harakat qildi.
Hyunjin taranglikni sezib, ularning bir-biriga bog'langan qo'llarini ehtiyotkorlik bilan stol ostiga siljitdi. U Manchae tomon egilib, -
Manchae zo'rlab tabassum qildi va bosh irg'ab, qoʻydi.
Shu payt Jungkook hammaning e'tiborini o'ziga qaratib, qattiq yo'talib yubordi. Hamma nigohlar unga qaraganida, Jungkook sanchqini tushirib yubordi va bu noqulay sukunatni buzgan qattiq shovqin-suronni keltirib chiqardi.
Sanchqining taqillagan ovozi xonada aks-sado berayganda, Jungkook tezda uzr so'radi:
-Kechirasiz, dedi va uni olish uchun engashdi.
Ammo sanchqiga qo'l cho'zganida, u Hyunjinning qo'lini ehtiyotkorlik bilan Mancharning tizzasida ushlab turganini payqadi.
Uni g'azab va xiyonat to'lqini qamrab oldi va u o'z dunyosi uning atrofida parchalanib borayotganini his qildi.
Ichida g'azab qaynayotgan Jungkook birdan o'rnidan turdi, stul baland ovoz bilan polga urilib, hammaning e'tiborini tortdi. U zo'rlab tabassum qildi va Manchaeni boshqa birov bilan ko'rishiga chiday olmay, stoldan turib o'zini oqladi.
Manchae yuragi og'riyotahnini kuzatdi. U o'sha erda, ularning buzilgan do'stligi qoldiqlari bilan o'ralganida, uning ko'zlariga yosh keldi. U Jungkook bilan o'rtasidagi munosabatlar hech qachon avvalgidek bo'lmasligini bilardi.
.
.
.
.
.
.
.
Jungkook tushkunlig, gʻazabiga tushgancha ovqatlanish xonasidan chiqib ketdi. Eshikni yopib xonasiga yo'l oldi. U oldinga va orqaga qadam tashlab, hafsalasi pir bo'lgan holda qo'lini sochlari orasidan o'tkazdi.
-Men nima qilyapman? — deb o'ziga-o'zi g'o'ldiradi, ovozi sarosimaga to'ldi.
-Men bu ko'r-ko'rona uchrashuvlarga boraman, har bir qizni o'zimning kichkintoyim bilan taqqoslayman. Nega men uni boshimdan olib tashlay olmayman?
U yurishni to'xtatdi va ko'zguda o'ziga tikildi, uning aksi his-tuyg'ulari orasida yirtilgan odamni ko'rsatdi.
U har doim Manchaenibo'zining kichkintoyi, himoya qilishi va g'amxo'rlik qilishi kerak bo'lgan odam sifatida ko'rgan. Ammo endi uni har gal boshqa birov bilan ko‘rganida, uni yutib yuborgan sog‘inch va rashk tuyg‘ularini inkor eta olmasdi.
U Manchae va Hyunjinning bir-biriga bog'langan qo'llari tasvirini xayolidan ketgaza olmadi va bu uni qiynardi.
-Nega men o'zimni shunday his qilyapman?— deb so‘radi u o‘ziga, ovozi zo‘rg‘a pichirlab.
-Men uni sevish imkoniyatlarni ham o'ylamayman, lekin... lekin nega uni boshqa birov bilan ko'rish shunchalik og'riydi
Uni sevish g'oyasi unga begona va g'alati tuyuldi, lekin u o'zining unga bo'lgan tortishishini inkor eta olmadi.
-Sarosimaga tushdim, deb g‘o‘ldiradi u hafsalasi pir bo‘lgan holda qo‘lini sochlariga o‘tkazib.
-Men har bir qizni unga qiyoslab, shunday davom eta olmayman. Lekin... lekin o'zimni qanday his qilayotganimni ham bilmayman. Go'yo tugamaydigan inkor va sarosimaga tushib qolganman.
Ota-onasi Min oilasi bilan xayrlashib, o'z uylariga qaytishayotganini Jungkook balkonidan kuzatib turdi.
U ularning suhbatining og'irligini his qilardi va ular uning kelajagini, xususan, turmush qurishi haqida muhokama qilishayotganini bilardi.
U tomosha qilishda davom etar ekan, Hyunjin Min xonadonining asosiy eshigidan chiqdi, lekin u ketish o'rniga qo'shni devor orqasiga yashirinib oldi.
— U bu yerda nima qilyapti? Jungkook o'z-o'zidan g'o'ldiradi, ovozi achchiqlanib chiqdi. Hyunjin nega tevarak-atrofga o'tirganini tushunolmadi.
Hyunjinning Manchae xonasiga olib boradigan derazaga yashirincha chiqib ketayotganini ko'rgan Jungkookning ko'zlari ishonmay kattalashib ketdi.
Seni bu yerda bo'lishga haqqing yo'q,- dedi Jungkook, uning ovozi shivirdan zo'rg'a baland edi, lekin g'azab bilan.
-Sen uning xonasiga, uning hayotiga, xuddi o'sha yerga tegishlidek, yashirincha kirib bora olasiz deb o'ylaysanmi? Qo'rqoqdan boshqa narsa emasan, devorlar ortiga yashirinib, o'g'ridek yashirinadigan.
Jungkook ikkilanmasdan pastga yugurdi va Min xonadoniga yo'l oldi. Manchaening balkoniga qarab yuragi tartibsiz urib tashqarida kutib turdi, ko'zlari Hyunjin g'oyib bo'lgan joyga tikildi.
Jungkook o‘sha yerda turganda, xayoli o‘ylar bilan turarkan, daqiqalar soatdek tuyulardi.
U o'z hududi deb hisoblagan hududga bostirib kirgani uchun Hyunjinga nisbatan g'azab hissini ketkaza olmadi.
Jungkook Hunjinning eshikdan yolg'iz va qo'rqinchli qiyofada chiqib ketayotganini kuzatar ekan, u qarama-qarshi his-tuyg'ular kuchayib borayotganini his qildi. U bilan yuzma-yuz kelmoqchi, qilmishlari uchun javob talab qilmoqchi edi, lekin keyin xayolida bir xotira chaqnab ketdi.
Manchae Hyunjinning yonini olib, Jungkookga bitiruv oqshomidan keyin ketishini aytgan vaqtini esladi. Xotira unga o'sha kuni his qilgan og'riq va rad etishni eslatib, achchiqlandi. Qaynab turgan g'azab oʻrnini bir lahzada o'sha xotiraning og'rig'i qopladi.
Jungkook chuqur nafas oldi, ichida g'azablangan his-tuyg'ular bo'ronini tinchlantirishga harakat qildi.
-G'azabingni jilovla, Jungkook, - deb o'ziga-o'zi g'o'ldiradi, ovozi pastroq edi.
-Sen hozir sahna yarata olmaysan. Bu erda emas, bunday emas.
Jungkook Min xonadoniga oxirgi nazar tashlab, ortiga o'girildi va o'z darvozasi eshigi tomon yo'l oldi. U Hyunjin bilan to'qnash kelishdan oldin o'z fikrlarini to'plash va reja tuzish kerakligini bilardi.
Darvoza eshigiga yetib borarkan, mashina kelib, keyin ketayotgan ovozini eshitdi. Qiziqish kuchayib, Jungkook mashina tomon qaradi va ko'zlari hayratdan katta bo'ldi.
Mashinada ikkita soya bor edi va Jungkookning xayolida imkoniyatlar yugurdi. Mashinada kim bo'lishi mumkin?
Jungkok yaqinda Hyunjinga nisbatan juda nafratlanib qolgan yigitning yonida o'tirgan qizning, ya'ni o'zining kichkintoyining aksini ko'rganini anglash unga mushtek urildi.
Jungkook Hyunjin va Manchaening mashinada ketishini kuzatarkan, yuragi siqilgandek bo'ldi. Kechqurungu yashirincha qochishlar har doim uning va Manchaening ishi bo'lgan, ular o'zaro o'ziga xos rishta edi. Uning buni boshqa birov bilan baham ko'rganini ko'rish, ayniqsa Hyunjin, uni og'riq va g'azab aralashmasi bilan to'ldirdi.
-Nega bu meni shunchalik bezovta qilmoqda?Jungkook o'z-o'zidan g'o'ldiradi.
-U o'zi xohlagan narsani qila oladi. Biz do'stlardan boshqa narsa emasmiz.
Ammo bu haqiqatga o‘zini ishontirmoqchi bo‘lsa ham, ko‘ksida muallaq turgan xiyonat va ozor tuyg‘usini silkita olmadi.
U har doim ularning tungi sarguzashtlari shunchaki do'stlik emas, balki alohida bir narsani anglatadi, deb o'ylardi. Uni boshqa birov bilan bo‘lishayotganini ko‘rib, o‘zini almashtirgandek, endi unga ahamiyati yo‘qdek tuyulardi.
-XUDO! MIN MANCHAE! Men doim xotirjam, vazmin va maksimal darajada yaramas yigit bo‘lganman. Qanday qilib, hech narsa qilmasdan meni aqldan ozdiryapsan?!, deb g‘o‘ldiradi u.
Uning ichida g'azab paydo bo'ldi, u nafaqat Hyunjinga, balki o'zini ham shunday his qilgani uchun. U rashk qilishga, xafa bo'lishga haqqi yo'qligini bilardi. Lekin qancha urinib ko‘rmasin, ularni ketayotganini ko‘rib, ich-ichidan o‘tgan rashk azobini inkor eta olmasdi.
Jungkook mashinaga o'tirarkan, qo'llarini rulga mahkam bog'ladi, jag'i qat'iyat bilan qisildi. U buni qilmasligi kerakligini, Manchae va Hyunjinni kuzatib bormasligi kerakligini bilardi, lekin o'zini tuta olmadi. Uning yonida, u bilan yolg'iz qolgani haqidagi o'y, uni e'tiborsiz qoldirib bo'lmaydigan bezovtalik hissi bilan to'ldirdi.
U mashinani haydab borar ekan, xayoliga o‘ylar yugurdi. Hyunjindan jahli chiqdi, Manchaedan hafsalasi pir bo'ldi va unga nisbatan shunday hislarni tuygani uchun o'zidan jahli chiqdi. Lekin, eng muhimi, uning xavfsizligi hamma narsadan ustun edi. Unga nimadir bo‘layotganini o‘ylashga chiday olmadi.
-Men sen bilan bo'lishga qasam ichdim..... Doimo va abadiy. Va mening bu va'dam hech qachon boshqa g'azabdan ustun bo'lmaydi. Sen har doim birinchi bo'lasan, Konfetcham.
Hyunjin va Manchaening mashinasi Jungkook Manchae birinchi marta olib kelgan klub tashqarisida to'xtaganida, Jungkook hafsalasi pir bo'lib, jag'ini qisdi. Ko‘zlari og‘riqdan qisilib, uzoqdan kuzatdi.
-Men unga bu yerga nazoratsiz kelmaslikni aytgandim- deb g'o'ldiradi Jungkook, ovozida g'azab va xavotir aralash.
-Men uni yolg'iz bunday joylarga borishning xavfliligi haqida ogohlantirdim. Nega u hech qachon quloq solmaydi?
Uning xayoli o'sha kecha, Manchaening klubga birinchi marta olib borganidagi, xotiralari yugurdi. Jungkooko uni qanday yaqin koʻtargani, mast holatda qanday qilib ahmoqona gaplarni gapirganini esladi. Ammo endi uni Hyunjin bilan bu yerda ko'rib, bu va'dalarning barchasi buzilib ketgandek tuyuldi.
-Men uni u yerga yolg'iz qo'yib yubora olmayman, deb o'yladi Jungkook mashinadan tushar ekan.
-Men nima bo'lishidan qat'i nazar, uning xavfsizligiga ishonch hosil qilishim kerak.
Manchae bilan Hyunjin klub kiraverishiga yaqinlashayotganini Jungkook uzoqdan kuzatdi. Do‘sti boʻlgan boshqaruvchi ularni tabassum bilan kutib oldi, guvohnomalarini tekshirib, ichkariga kiritishdan oldin bir necha so‘z almashdi.
Menejer uni iliq tabassum bilan kutib oldi.
-Oh, Manchae! Sizni yana ko'rganimdan xursandman, dedi menejer muloyim va mehmondo'st ohangda.
-Sizda hammasi yaxshi ekanligiga ishonamanmi? Aytishim kerakki, sizni Jungkoksiz ko'rish odatiy hol emas. Bu janob sizning kechqurungi hamrohingizmi?
Manchae boshini qimirlatib tabassum bilan javob qaytardi.
-Ha, bu Hyunjin. Biz birga ichish uchun keldik.
Rahbarning ko‘zlari hayratdan katta bo‘ldi.
-Oh, tushundim! Hyunjin, siz bilan tanishganimdan xursandman. Manchae, siz uni ilgari hech qachon tilga olmagansiz. Qachondan beri bir-biringizni tanisiz?
Mqnchae Hyunjinga qaradi, u unga iliq tabassum qildi.
-Urm..... Bugundan boshlab, shekilli," deb javob qildi u ovozida mag'rurlik.
-U haqiqatan ham ajoyib yigit.
Menejer bosh irg'ab, xursand bo'lgani aniq. -
-Xo'sh, xursand bo'lganingizdan xursandman, xonim. Ichkarida tunni ajoyib o'tkazshingizni tilqb qolaman?
Menejer oxirgi tabassum bilan ularni ichkariga kiritish uchun chetga chiqdi va Manchae va Hyunjin klubga kirdu, Jungkoo esa tashqarida qoldi, yuragi gʻash tuyg'ular qorishmasidan og'ir edi.
Jungkookning yuragi xavotirdan qattiq urib, klub darvozasi tomon yugurdi.
-Qanday qilib u bunchalik beparvo bo'lishi mumkin?— deb g‘o‘ldiradi u o‘z-o‘zidan, ovozida umidsizlik va xavotir uyg‘onib.
-U bu joy qanchalik xavfli ekanligini bilmaydimi? Men uni bu erga nazoratsiz kelmaslikni ogohlantirgandim. Hyunjin bilan birga chiqish, hamma odamlar...
U g‘azabdan jag‘ini qisib, mushtlarini qisdi.
-Men unga ehtiyot bo'lishni aytdim. Men uni xavf-xatarlar haqida ogohlantirdim. Lekin u hech qachon quloq solmaydi. Doimo o'zi xohlagan narsani qiladi, oqibatlarini o'ylamasdan.
Ammo u menejerga yetib bormasdan va o'z tashvishlarini aytishdan oldin, uning tanishlardan biri, u bilan birgq boʻlgan ayol Rim to'xtatdi. U Jungkooning oldigq yetib oldi, yuzida nozli tabassum paydo bo'ldi.
-Salom, chiroyli," deb xirilladi u, ovozi jozibali boʻlub.
— Ko'pdan beri ko'rishmadik. Meni ko'rgani keldingmi?
-Men ketishim kerak, deb turib oldi u, ko'zlari klub kiraverishiga qaradi.
-Meni muhim qilishim kerak bo'lgan ishim bor.
Ammo Rimning qo'llari uning ko'ksida aylanib yurganida beozor tuyulardi.
-Kel, Jungkook, dedi u xijolatli ovoz bilan.
Senga muhim boʻlgan narsalarni unut. Faqat dam ol va bu lahzadan zavqlan.
Uning yonidan ketishga uringan Jungkookning hafsalasi kuchaydi.
– Yo‘q, qilolmayman, – deb turib oldi u ovozi biroz ko‘tarilib.
— Ketishim kerak, iltimos, ruxsat ber.
-Kel, Jungkook", deb pichirladi yana.
-Bunday bo'lma. Bilaman, sen ham men kabi buni xohlaysan.
Jungkook uning qo‘lidan qutulishga urinarkan, jahldan jag‘i qisildi.
-Men buni xohlamayman, deb o'ng'irladi u, ohangida tushunmovchilikka o'rin qoldirmay.
-Menga ruxsat ber. Ketishim kerak.
Lekin u shunchaki kulib qo‘ydi, qo‘lini qattiq tortdi.
Jahl qilganingda judayam yoqimtoysan, deb masxara qildi u, uni o'pish uchun egilib.
-Va’da beraman, bundan afsuslanmaysan.
Rim uning iltijolarini e'tiborsiz qoldirishda davom etar ekan, Jungkookning sabri nihoyasiga yetdi. U tez harakat qilib, uning yonoqlaridan mahkam ushlab, unga qarashga majbur qildi.
-Rim, bizda nima bo'lhanidan qat'iy nazar, bu bir martalik narsa edi, dedi u sovuq va qattiq ovoz bilan gapirdi.
— Shunday ekan, hadingdan oshib keting.
Rimning ko‘zlari hayratdan katta-katta ochilib ketdi, lekin u javob berishga ulgurmay, uni yana o‘pmoqchi bo‘ldi. Biroq, Jungkook bunga yoʻl qoʻymadi. Uni turtib yubordi, yuzida nafrat bor edi.
-Sen juda achinarlisan, Rim, dedi u, ohangida kinoya bilan.
-Menga qiziq emasligini ko'rmayapsanmi? Sen arzon fohshadan boshqa narsa emassan va men seni o'yinlaringizni o'ynab bo'ldim.
Rimning qiyofasi kibrga aylandi, u qo'llarini bir-biriga bogʻladi, lablarida jilmayish o'ynadi.
-Oh, Jungkook, dedi u masxara ohangida.
Bu senga yoqmadi deb ayta olmaysan. Buni qanchalik xohlayotganingni ikkalamiz ham bilamiz.
Jungkookning jag'i qisilib, hahli chiqib borardi.
-Men buni hech qachon xohlamaganman. Sen meni majburlading va men mast va zaif bo'lganim uchun shunday qildim, uning ovozi o‘tkir edi.
-Ammo bu men buni hozir xohlayman degani emas.
Rimning so'zlari havoni pichoqdek kesib o'tdi, har bir bo'g'ini takabburlik va itoatkorlik bilan bogʻladi.
-Mastlik bahona - bu aql bovar qilmaydigan fikrlar, Jungkook, deb turib oldi u ohangini qiyinlashtirib.
-O'shanda meni xohlagan eding, nega endi buni inkor etasan? Nega buni chin dildan xohlayotganingni rad etasan?
Jungkook g'azabini bosmoqchi bo'lganida jag'i qisildi. Uni manipulyatsiya qilmoqchi ekanligini bilar edi, lekin uning so'zlari hali ham achchiq edi.
-Mast bo'lganimda seni xohlaganim endi ham seni xohlayotganimni anglatmaydi, dedi u qat'iy, ovozida asabiylik bor edi.
— Sen men xohlagandek emassan, Rim. Sen hech qachon bo'lmagansan.
Rimning tabassumi biroz bo'shab qoldi, lekin u tezda o'zini tikladi.
-Yaxshi, shunday bo'l, dedi u beparvo ohangda.
-Ammo fikringnio'zgartirsang, meni qaerdan topishni bilasan.
.
.
.
.
Klub bo'ylab musiqa yangrayotganda, Hyunjin va Manchae o'zlarini ritmga tushurdi va bir ichimlik ortidan yana keyingsni uladi . Spirtli ichimliklar erkin oqib, ularning fikrlarni yumshatib, his-tuyg'ularini kuchaytirdi.
Hyunjin bilan Manchae barda o‘tirisharkan, barmen ikkita ekzotik ko‘rinishdagi ichimliklar, tumanli auraga ega jonli binafsha rangli aralashma va dolchin qo‘shilgan ichimlik tayyorladi.
Ulardan bexabar, orqa fonda yashiringan soyali figura qo‘lida flakon bilan barga yaqinlashdi.
Tez ishora bilan u bir ichimlikka xotirani o‘zgartiruvchi va zararli ta’siri bilan mashhur bo‘lgan kuchli doridan bir necha tomchi qo‘shib qo‘ydi.
Bufetchi lablarida tabassum o'ynagancha, bardagi ichimliklarni ular tomon surdi.
-Bu bizning maxsus ichimliklarimiz, deb tushuntirdi barmen, uning ovozida gʻulgʻula sezilib turardi.
Manchae ichimlikni oldi, bir qultum ichdi va ta'mga qoyil qoldi.
-Bu ajoyib, dedi u ko'zlari chaqnab.
Hyunjin uning fikriga qoʻshilib, rozilik bildirgancha bosh chayqadi, uning nigohlari klub atrofida aylanib yurardi.
— Ha, bu yer haqiqatan ham nimadir bor, — dedi u ovozida shodlik bilan.
Ichimlikni koʻtarishdan oldin, ular qadahlarini bir-biriga urdilar, alkogolning kuyish harorati yuqori edi.
Bo'yniga tushgan har bir zarbada u birinchi marta Jungkook bilan ichimlik ichganini esladi.
Birinchi marta u uni bu yerga olib keldi va uni birinchi marta u bilan u ichdi.
Ular bilan bo'lgan kichik suv quroli jangini eslaydi.
U mastligida bergan savollarni.
Yana nima edi? Thanos? Ha, u uni Thanos deb chaqirdi.
U 18 yoshga to'lgan kunida Jungkook bilan kelajak orzularini bezatgan qiziqarli vaqtlarini eslaydi.
Ehtimol, ular orasida nimadir bordir, deb o'yladi. Buni hatto Jungkook ham his qildi. U har safar unga yaqinlashganda his qilgan ba'zi narsalarni.
Har safar u bilan gaplashganda, uning ko'zlariga qarashi, zanjirni bo'yniga taqani, oʻzi qadashni udasidan chiqa olmagan ko'ylagining tugmalarni qadashi.
U boshqa odamlar bilan mashg'ul bo'lganida, u bularni his qilgammi? Bu fikr uni xafa qildi. Bu unga alkogolning dozasidan ko'ra ko'proq zarar etkazdi.
-Iltimos, yana bitta- deb so'radi u mamnuniyat bilan bo'ysungan barmendan.
Bar yonib turadi, musiqa ritmi bilan tebranardi. Hyunjin bir necha ichimlik ichib, nigohini Manchaega qadagancha chayqaladi.
U barda o‘tiribdi, uning nigohi atrofidagi olomonda. Lekin Hyunjin yaxshiroq biladi.
Uning fikri faqat bir narsaga, to'g'rirog'i, faqat bir odamning qaratilgan
Manchaeni xayolidan chiqa olmagan odam.
Hyunjin yaqinroq engashganda, issiq nafasi Manchaening qulog'iga uruldi.
-Men uzoqroq turolmayman, deb g'o'ldiradi Hyunjin qo'llari uning belini topib. U uni yaqinroq tortadi, ularning tanalari bir-biriga tegdi.
Alkogol unga tasir qilishni boshlagan, chunki u oldidagi yigitga masxara bilan qaradi - Jungkookning illyuziyasi.
U endi uni ko'z o'ngidan ham olib tashlay olmaydi.
Jungkookning sarobi uni yaqinroq tortdi va unga taskin berdi.
Uni hamma joyda ko'rishi uchun aqldan ozgqn bo'lsam kerak ... Yoki u haqiqatan ham men uchun keldimi, kichkintoyi uchunmi?", deb o'yladi u.
Manchaening ko'zlari biroz ochiladi, lekin u uzoqlashmaydi. Buning o'rniga u qo'llarini Hyunjinning bo'yniga o'radi, barmoqlari uning bo'ynidagi sochlari bilan o'ynaydi.
-Men buni tushunaman, deydi u past va jozibali ovozi bilan.
Hyunjinning qo'llari Manchaening egri chizig'ida aylanib yuradi, uning teginishi ortidan olov izi qoldiradi. U uning belini siqib, uni yanada yaqinroq tortadi.
— Meni aqldan ozdirasan, bilasanmi?, Hyunjin xirilladi, ovozi past va bo'g'iq edi.
Mancahe kuladi, uning ko'zlari buzuqlikdan porlaydi.
-Bu yaxshi narsami yoki yomonmi, Kookie? Chunki men ham sen uchun aqldan ozganman— deb so‘radi u ovozi mazaxli boʻlib.
Hyunjinning yuzi o'zgarib ketdi.
Jungkook, Jungkook, Jungkook! Sen faqat Jungkookni o'ylaysan!
Hyunjin yaqinroq qadam tashlab, tanasi bilan Manchanini bosdi.
-Albatta, yaxshi narsa, deb g'o'ldiradi u, lablari uning qulog'iga tegib.
-Qanday qilib men seni aqldan ozdiraman, Kookie?, spirtli ichimlik ichkariga singib ketayotgan edi va u, albatta, u bilan nima gaplashayotganini bilmas edi.
-Mumkin bo'lmagan yo'llar bilan. Men senni xohlagan yo'llar bilan, - deb o'ng'iradi u, lablari Mancahening bo'ynini topib. U terini so'radi va tishlaydi, ular bardan chiqqandan keyin uzoq vaqt qoladigan iz bilan.
Mancahe Hyunjinga qulayroq kirish uchun boshi orqaga tashlab nola qiladi.
-Unday bo'lsa, meni olib keting, deb e'tiroz bildiradi u ko'zlari unga to'qnashib.
Hyunjinning barmoqlari Manchaening etagini topadi, uning teginishi dadil va ishonchli. U qo'lini uning sonini yuqoriga siljitadi, barmoqlari uning ichki kiyimining nam matosini topadi.
Manchae nafas oladi, uning teginishdan u tomon bukilib.
-Jin Ursin! deb lanatladi u, ko'zlari zavqdan yumib.
Hyunjin jilmayib, barmoqlari izlanishda davom etmoqda.
-Men rejalashtiryapman, deb g'o'ldiradi u, nafasi Mancahening qulog'iga issiq tegib.
Yur, yuqoriga ko'taraylik, - deydi Hyunjin, past va jozibali ovozi bilan.
Mancahe unga qaraydi, ko'zlari spirtli ichimlikka tasirida yumiladi.
-To'g'rimi? Bu yaxshi fikrmi, Kookie? u so'raydi, so'zlari sekin va qasddan chiqadi.
Hyunjin jilmayib, barmoqlari Mancahening belining egri chizig‘ini silaydi.
-Menimcha, bu ajoyib g'oya, deb g'o'ldiradi u, lablari uning qulog'iga tegib.
Manchae uning teginishidan titraydi, uning yaqinligiga uning tanasi javob beradi. U bunday qilmaslik kerakligini biladi, lekin vasvasaga qarshi tura olmaydi.
-Yaxshi, u ovozini pichirlashdan zo'rg'a balandroq qilib javob beradi.
Hyunjinning jilmayishi kengayib boradi, u qo'llarini Mancahening belidan o'rab, uni yuqoriga ko'tarib, oyoqlarini uning beliga o'raydi. U olomon orasidan o'ta boshlaydi, uning harakatlari ishonchli va qa’tiy.
Bu orada Jungkook gavjum bo'lgan bardan yuragi xavotirdan yugurib o'tib keladi. U g'azab bilan barni ko'zdan kechirdi, Manchanining belgisini qidirdi. Tanish boʻlgam menejerni ko‘rib, nafasini rostlamoqchi bo‘lgancha hansirab, shoshib keldi.
-Hoy Manchani ko'rdingmi- deb so'radi Jungkook shoshilinch ovozda.
Menejer unga ayyorona tabassum bilan qaradi va yomon niyatini yashirishga urindi:
-Oh, Manchae xonimi? Ha, men uni bir yigit bilan luks xonasi tomon ketayotganini ko'rdim, dedi u beparvolik bilan barning orqa tomoniga ishora qilib. .
-Bilasizmi, biz odatda u yerni juftliklar uchun ajratamiz.
Jungkookning luks xonas haqida gap ketganda qattiq qoʻrquvga tushdi. U menejer qaysi xona haqida gapirayotganini aniq bilar edi.
Er-xotinlar uchun, jinsiy aloqada vaqt o'tkazadigan juftliklar uchun mashhur xona. Manchaening qayerga ketganini anglaganida, vahima paydo bo'ldi.
-Qaysi xona? - so'radi Jungkook, qo'rquv uni kemirayotganiga qaramay, o'zini xotirjam tutishga urinib.
Menejer o‘zini begunohdek ko‘rsatib, yelka qisdi.
-Oh, zalning oxiridagi, dedi u tasodifiy ohangda.
U bu xona shaxsiy hayotga intilayotgan er-xotinlar uchun mo'ljallanganligini bilar edi Mancahening Hyunjin bilan birga bo'lishini o'ylab, qo'rquvdan tanasi titrab ketdi.
Eng yomoni, hali sodir bo'lmadi.
𝐵𝑢 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑎 𝑡𝑒𝑔𝑖𝑠ℎ𝑙𝑖 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐 𝑒𝑚𝑎𝑠.
𝐹𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑛𝑖 𝑊𝑎𝑡𝑡𝑝𝑎𝑑 𝑖𝑙𝑜𝑣𝑎𝑠𝑖𝑑𝑎𝑛 𝑜𝑙𝑖𝑏 𝑡𝑎𝑟𝑗𝑖𝑚𝑎 𝑞𝑖𝑙𝑦𝑎𝑏𝑚𝑎𝑛, 𝑖𝑚𝑙𝑜 𝑥𝑎𝑡𝑜𝑙𝑎𝑟𝑖 𝑢𝑐ℎ𝑢𝑛 𝑢𝑧𝑢𝑟 𝑠𝑜'𝑟𝑎𝑦𝑚𝑎𝑛.
𝐹𝑖𝑘𝑟𝑙𝑎𝑟𝑖𝑛𝑔𝑖𝑧𝑛𝑖 𝑦𝑜𝑧𝑖𝑠ℎ𝑛𝑖 𝑢𝑛𝑢𝑡𝑚𝑎𝑛𝑔♡