𝘈𝘨𝘦 𝘎𝘢𝘱 / 𝘑𝘑𝘒

𝐶ℎ𝑎𝑝𝑡𝑒𝑟 𝑠𝑖𝑥

❀

Jungkook bilan Manchae barda ichimlikdan ichisharkan, Manchae mastlik holatida edi, uning soʻzlari bir-birga hech mos kelmasdi, fikrlari bemaʼnilikka aylanib ketdi.

-Sherni o'ldirish uchun qancha tovuq kerak bo'ladi sizningcha? - dedi mastlikdan.

Jungkook sarosimaga tushib, unga tikilib qoldi.

Ha. Konfetchaga ichimlik berish ahmoqona fikr edi. Endi Jungkook, uning alkogolga chidamlilig chegarasiga yetib kelganini tushundi.

— Agar ular allaqachon qurilgan bo‘lsa, nega uni bino deyishadi? — so‘zlari aralashib o‘ylanib qoldi Manchae.

Jungkook uning mastlikdagi fikrlarini tushunishga urinib kuldi.

-Bilmayman, Konfet. Balki u bir paytlar qurilish jarayonida bo'lganidandir, deb javob berdi u boshqa nima deyishni bilmay.

-Va nega odamlar avtomashinalar yo'laklarida to'xtab turadi, lekin mashinalar yo'laklarida yuradi-ku— so‘radi u ovozi hayratga to‘lib.

-Agar pul daraxtda o'smasa, nega banklarning koʻp filiallari bor?- deb so'radi u Jungkookning kulgusiga sabab boʻlib, Jungkook esa xayolparastlik bilan tinglardi.

Manchae kulib yubordi, uni oʻylantirib qo'yganidan xursand bo'ldi.

— Mana, yana bittasi, — dedi ayol barmog‘ini unga ko‘rsatib.

-Agar muvaffaqiyatsizlikka harakat qilsangiz va muvaffaqiyatga erishasiz, men esa qaysi natija olardim?

Jungkook savolni o'ylayotgandek qilib, barmoqlarni sochlari orasiga yoʻnaltirdi.

-Hmm, bu juda qiyin. O'ylaymanki, sen muvaffaqiyatsizlikka uchragan bo'larding", dedi u jilmayib, Manchaening yana bir kulgisiga sabab bo'ldi.

U unga boshqa savol berishdan oldin, u qadahni pastga tushirib, tanasini ko'tardi.

— Mayli, bo‘ldi, birinchi kuni oʻzida oshirib yubording, endi ketamiz.

-Yo'q, yo'q, yo'q", dedi u barmog'ini silkitib. -Hech qayoqqa ketmayman. Bu yerda mazza qilyabman.

Jungkook boshini chayqab kuldi.

— Qani, kichkintoy, kech bo‘ldi, seni uyga olib borib qoʻyaman.

Manchae Jungkookning qo'llarini itarib, ko'zlarida qat'iy qarshilik koʻrindi.

-Yo'q. Men aytmagunimcha…

-Yaxshi, dedi Jungkook, uning ko'zlariga yaramas tarzda tikilib.

-Agar o'z xohishing bilan kelmasang, men bu ishni o'z qo'limga olishim kerak.

Manchae e’tiroz bildirishidan oldin, Jungkook unga yaqim egilib, uni qoʻllariga ko'tarib, yelkasiga tashladi.

— Meni qo'ying, Yaramas ahmoq! u kulib yubordi, mushtlarini uning orqasiga urib, ozgina kuch bilan bo'lsa ham qarshilik koʻrsatishga kirishdi.

Jungkook o'ynoqi hazildan zavqlanib kuldi.

— Tashqariga chiqib, uyga qaytgunimizcha qoʻyib yubormayman.

-Siz Thanosga o'xshaysiz, dedi u keskin ohangda va barmog'ini Jungkookning orqa tomoniga ishora qilib.

-Siz meni aytganingizni qilishga majbur qilmoqchisiz!

Jungkook kulib qo'ydi va uni biroz ushlab toʻxtab turdi.

-Men sengq aytganimni qilishga majbur qilmoqchi emasman, Mwnchae. Senini uyinga sog'-omon olib borib qoʻymoqchimqn.

Manchae boshini chayqab, lablarini burishtirdi: -Yo'q, men buni tan olmayman. Siz, shubhasiz, maxfiy nazoratchisiz.

Jungkook kuldi, ovoz iliq va jozibali edi.

-Agar men super yovuz bo'lsam, demak sen meni sehirli toshimsan( Thanosning sehrli toshi( kryptoni nazarda tutilgan)

Manche ishonmay bosh chaqab, keskin nafas oldi.

-Meni sehirli tosh bilan solishtirishga qanday jur'at etdingiz! Men o'zim super qahramonman!

Jungkook kulib, mashinasi eshigiga yetib keldi.

-Yaxshi, mayli, superqahramon. Ammo agar urishni to'xtatmasang, barmoqlarimni bir ishqalash bilan, sening sevimli kapitan Amerikangning qalqonini sindirishim kerak.

Manchaning ko'zlari soxta dahshatdan katta bo'ldi.

- Siz jur'at qilolmaysiz!

Jungkook jilmayib qo'ydi, uning ko'zlarida yaramas chaqnash paydo bo'ldi.

-Men sinab kormoqchiman. Va u barmoqlarini ishqalab, kapitan Amerika qalqonini sindirib tashlagandek ko'rsatdi.

Manchae kulib yubordi, yarim tunda uning bo'yi aks-sado berdi.

— Siz kulgilisiz, buni bilasizmi?

Jungkook kulib, haydovchi oʻrindigʻiga joylashdi.

-Faqat sen bilan, Konfet. Faqat sen bilan.

-x-

Ertasi kuni ertalab Manchae tinchgina momiq bulutlar va cheksiz shokoladlarni oʻz ichiga olgan tush bilan hayolari qilingan edi, uning yuziga ho'l narsa sachrashi uni qo'pol tarzda uyg'otdi. U o'rnidan turdi, chayqalib, miltillagancha, Jungkookni qo'lida suv qurol oʻyinchogʻini ushlab turganini va o'zidan juda mamnun ekanini ko'rdi.

-Xayrli tong, uxlayotgan go'zal!- Jungkook baland gapirdi, o'zining g'ayrioddiy harakatlaridan zavqlangani aniq koʻrinardi.

Manchae, erta tongda janjallashadigan kayfiyatda emas, odamnikidan ko'ra norozi ayiqchaga o'xshab baqirdi. U yonidagi yostiqni oldi va uni Jungkook tomon uloqtirdi, u kulib undan chetlab o'tdi.

U karavotdan sakrab tushdi va uning qo'lidan suv oʻyinchogʻini tortib oldi. U kichik bollardek kulib, uni xona bo'ylab quvib, suv sepib, kula boshladi.

-Manchae, to'xta, men taslim bo'laman!Jungkook mag'lubiyatga uchragancha qo'llarini ko'targqncha ma’lum qildi.

Nihoyat, Jungkook yuvunish xonasiga qochishga muvaffaq bo'ldi va hansirab, usti-boshi ho'l bo'lib eshikni orqasidan qulfladi.

Manchae eshik tashqarisida turib, hamon o'zini tutolmay kulardi.

- Meni uyg'otganingiz uchun shunaqa boʻladi, Jungkook aka!

Jungkook eshikka suyanib baqirdi.

-O'z-o'zimga eslatma: hech qachon ertalabki kofe ichishdan oldin Manchae uyg'otma.

Va bu bilan Manchar suvdan nam boʻlgan kiyimlarni oʻzgartirish uchun ketdi.

Jungkook ham nam boʻlgan kiyimlarni, quruq kiyimini almashtirgandan so'ng, xonaga kirganida Manchae divanda yotib o'tirganini ko'rdi. Sochlari toʻzigan, lablari biroz burishgan edi.

-Mana, dedi Jungkook unga bug'langan idishga quyilgan sho'rva berib. Haneul Eommadan yashirinib, yashirincha oldim. Ich, bu senga yordam beradi.

Manchae ehtiyotkorlik bilan hidlab kosani oldi. —

-Unda nima bor? — so‘radi u shubha bilan shoʻrvaga tikilib.

Jungkook yelka qisdi.

-Ishonchim komil emas, lekin u yoqimli hidga ega. Va mazali boʻlsa kerak.

Mqnchae yelka qisib, ikkilanib hoʻpladi. Ajablanarlisi shundaki, sho'rva mazali, iliq va tinchlantiruvchi edi, bu kechagi sho'xlikdan keyin unga kerak boʻlgan narsa edi.

-Bu haqiqatan ham yaxshi, deb tan oldi Manchae yana bir qultum ichib.

Jungkook o'zidan mamnun bo'lib jilmayib qo'ydi.

-Yoqganidan xursandman. Lekin men bosh og'rig'i uchun senga yana nimadir olib keldim.

U cho‘ntagini titkilab, bosh og‘rig‘iga qarshi dori solingan kichik bir paket chiqardi.

-Mana, buni ol. Bu yordam berishi kerak.

Manchae dorini oldi va yorlig'ini o'qib chiqdi.

-Aspirin?– so‘radi u qoshini ko‘tarib.

Jungkook bosh irg'adi.

— Ha, bosh og‘rig‘iga yaxshi. Ishon, men ham bundan ichdim.

Manchae bir qultum suv bilan dorini yutib kuldi.

-Rahmat, Jungkook aka. Siz ertalabki ishingizni unutgan holda, unchalik yomon emassiz degan qarorga keldim.

Jungkook uning yoniga o'tirib kuldi.

-Hammasi senga, Konfet. Hamma narsa sen uchun.

— To‘xtang, men bu yerga qanday keldim? – so‘radi u qoshlarini chimirib.

— Oxirgi marta, barda edim.

Jungkook kulib uning yoniga yaqinroq o'tirdi.

-Oh, esingda yoʻqmi? Kecha sen xarakteringni ochiq koʻrsatding.

Manchaeni ko‘zlari katta-katta ochilib ketdi.

— Men nima qildim?

Jungkook jilmayib, kechagi voqealarni aytib berdi.

-Xo'sh, sen juda bema'ni savollar berding, masalan, agar bino allaqachon qurilgan bo'lsa, nega biz uni bino deb ataymiz va shunga o'xshash ma'nosiz narsalar. Va keyin ketish vaqti kelganida, o'rningdan turishdan bosh tortding. Men majbur bo'ldim, seni u yerdan qoʻllarimda olib chiqishga.

Manchaening yonoqlari xijolatdan qizarib ketdi.

-Bularning hammasini men qildimmi?

Jungkook ohista kulib bosh irg'adi.

-Ha, lekin hammasi joyida. Hamma bunday vaziyatni boshdan kechiradi. Oying ichganingni bilmasligi uchun seni derazadan yashirincha olib kirishga muvaffaq bo'ldim.

Manchaning ko'zlari hayratdan yanada katta bo'ldi.

— Men uchun shunday qildingizmi?

Jungkook yelka qisdi, uning bo'ynida biroz qizarish paydo bo'ldi.

-Xo'sh, ha. Seni muammoga duch kelishingni xohlamadim. Qolaversa, sen meni do'stimsan, to'g'rimi?

Manchae ko‘ksida iliq tebranish sezib jilmayib qo‘ydi.

-Rahmat, Jungkook aka. Sez eng zo'risiz.

Jungkook jilmayib, uni o'ynab turtdi.

-Shunchaki, buni odat qilib olma, xo'pmi? Har safar haddan tashqari koʻp ko'ngilxushlik qilishga qaror qilganingda, men seni shaxsiy taksi haydovching bo'lishni xohlamayman.

Manchae kulib yubordi,

-Va’da berolmayman, Kookie!

Jungkookning yuzi jiddiylashdi.

-Mamchae,barlar har doim ham eng xavfsiz joy emas, ayniqsa sen mast bo'lganingda. Qiz bola sifatida ehtiyot bo'lishing kerak. Sen qanday odamlarga duch kelishingni hech qachon bilmaysan va ba'zilari bundan foydalanishga urinishi mumkin.

Manchae bosh irg'adi, birdan Jungkookning so'zlaridan bir oz hushyor tortdi.

— Tushundim.

Jungkook muloyim, lekin qat'iy ohangda davom etdi.

-Kecha sen birinchi marta ichding, shuning uchun hozir hech narsani eslolmaysan. Spirtli ichimliklarni ushlab turishni va o'zingni yaxshiroq boshqarishni o'rganmaguningcha, sen ozda ichishing kerak. Yolg'iz ichma yoki senga yordam beradigan ishonchli odamsiz tashqariga chiqma.

Manchae yana bosh irg'ab, Jungkookning tashvishidan hursan boʻlib, minnatdorchilik bildirdi.

-Menga e'tibor berganingiz uchun rahmat, Jungkook aka. Kelajakda ehtiyotkorroq bo'laman.

Jungkook jilmayib, qo'lini silab qo'ydi.

— Men sendan shuni so‘rayman, faqat xavfsiz bo‘lishingni xohlayman.

-x-

[Bir necha kundan keyin]

Bir necha kundan so'ng, Jungkook Manchaening uyiga yuqumli energiya bilan kirib keldi. U oshxonada Hanulni Eomasni ko'rdi va hech ikkilanmay uning oldiga yugurdi va uni mahkam quchoqlab oldi.

-Haneul Eomma!— deb husand boʻlib gap boshladi, Jungkook uni yerdan ko‘tarib, atrofga aylantirdi.

Haneul kulib yubordi, hayratda qoldi, lekin Jungkookning birdaniga mehr ko'rsatganidan xursand bo'ldi.

- Jungkook, senga nima bo'ldi?

Uni ohista joyiga qo'yib, Jungkookning ko'zlari hayajondan chaqnadi, chunki u endi bu xabarni o'zida saqlay olmadi.

-Men Google kompanyasida lavozimim ko'tarildi! Endi men bosh ijrochi dasturchilardan biriman!

Haneulning ko'zlari baxtdan, faxrdan va mag'rurlikdan porladi.

-Jungkook, bu aql bovar qilmaydigan narsa! Tabriklaymab!

U uni mahkam quchoqlab, orqasiga shapatiladi.

— Endi muvaffaqiyat zinapoyasiga ko‘tarilayotgan ekansan, qachon to‘y qo‘ng‘iroqlarini eshitishimiz mumkin, hm? — deb masxara qildi u, lablarida ayyor tabassum o'ynadi.

– Ertaroq buvi bo‘lishga qarshi emasman.

Jungkookning ko'zlari ochilib, yonoqlari qizarib ketdi. U javob topishga urinib, noqulay yo'taldi.

-Uh, mayli, men, uh..." u Haneulning masxara qilishidan qattiq dovdirab qo'ydi.

Haneul Jungkookning qo'lini mehr bilan silab kuldi.

-Oh, xafa bo'lma. Men qarib ketayotgan kampirman. Shoshilma, Jungkook.

— Nimaga keldingiz?

Va u yerga savol berib, suhbat bilan band bo'lgan Jungkook va Haneul o'rtasida qarab turgan Manchae kiradi.

-Oh, biz hozirgina Jungkookning Google’dagi lavozimi ko‘tarilishi haqida gaplashayotgan edik,- deb tushuntirdi Haneul va Jungkookga taskin beruvchi tabassum bilan.

-Men unga yangi lavozimiga moslashishga vaqt ajratishni aytdim.

Jin ursin!

Yo'q!

Yoq!

Nega jajji shaytonga mening ko'tarilganimni aytdingiz!!!!!!

Endi u ziyofat, ziyofat, ziyofatni xohlaydi!!!!

U kutilishi mumkin boʻlgan voqealarga o'zini ruhan tayyorladi.

“Meni chiroyli kechki ovqatga olib borishingiz kerak!", degan soʻzlarni o'yladi Jungkook, uning ichki ovozi borgan sari vahimaga tushardi.

-Oh, xudoyim, Jungkook akq, bu ajoyib! Biz bayram qilishimiz kerak!, Jungkook ichida taqlid qildi, bo'rttirilgan ko'zni qamashtirdi.

Jungkook indamay osmonga qaradi:

-Xudo, iltimos, men bularning barchasini ko'tarolmayman. Bechora pularimni saqla!

Bu orada Mqnchae Jungkook uchun chin dildan hayajonlandi, uning ko'zlari hayajondan porlab turardi.

-Jungkook aka, bu bayramni talab qilaman! Biz bu voqeani nishonlash uchun alohida nimadir qilishimiz kerak!

Jungkook o'zini muqarrar vaziyatga tayyorladi,

— Ha, ha, bu haqda...Bilasanmi Manchae meni vaqtim biroz tigʻizroq…

[Ayni Paytda]

Jungkook va Manchae Busandagi hashamatli yapon restoranida o'tirishipti.

Menyudagi narxlarni ko'rgan Jungkookning ko'zlari oʻz joyidan chiqib ketishiga sal qoldi. U ehtiyotkorlik bilan hamyonini tekshiradi va bu bayram unga qanchalik qimmatga tushishini aqllan hisoblab chiqadi.

Mening iPhonenim va mashinam aniq ketdi .....

-Oh, Jungkook aka, ularning juda ko'p mazali variantlari bor! Keling, bir oz sashimi, turli xil orkinos, qizil ikra va sariq baliqdan boshlaylik. Va, albatta, biz ham nigiri sushini olishimiz kerak. Yana, men qisqichbaqalar va sabzavotli tempurani olaman.

Bitta buyragi ketdi, albatta.....

Ofitsiant jilmayib: -Juda yaxshi, xonim. Va asosiy taom uchun-chi?"

Menyuni ko‘zdan kechirayotgan Manchae gapirdi:

-Asosiy taom uchun men Vagyu mol go‘shti teppanyaki, o‘rtachasi iltimos. Yana miso sho‘rva va bug‘da pishirilgan guruch.

Ofitsiant buyurtmani qog'ozga yozib:

-Albatta, xonim. Hammasi shu bo'ladimi?"

"Bo'ladimi" Bu bola! Nima xohlaydi? U butun restoranga buyurtma berar va hattoki stol va divanlarni yer????!???” Oʻyladi Jungkook.

Manchae bir lahza o'ylanib qoldi:

-Hmm, menimcha, biz ham oshpazning maxsus rulosini va ajdaho rulosini tatib ko'rishimiz kerak. Oh, va yumshoq qobiqli qisqichbaqa rulosini ham! Va ehtimol boshlanish sifatida edamame.

Mening barcha mulk hujjatlarim ketdi!

Jungkook tobora ortib borayotgan buyurtmalar ro'yxatidan vahimaga tushib:

Manchae, bularning barchasi bizga kerakligiga ishonchingiz komilmi?

-Ha. Bu asosan men uchun edi. Siz nima buyurtma bermoqchisiz?"

Peshonasida munchoq ter paydo bo'lganini his qilgan Jungkook asabiy tarzda menyuga qaradi. — Eh, bu sur’atda, men faqat bir stakan mineral suvga buyurtma beraman, iltimos, — dedi u muloyimlik bilan.

-Baxil bo'lmang, ayyor! Google'dagi haftalik maoshingiz bu joyning hisobiga qaraganda 10 baravar ko'p. Qizgʻonchiq boʻlmang!

-Oldimda yetarlicha koʻo ovqatlanadigan odam bor ekan, buning uddasidan chiqa olmayman.

Manchae Jungkookning unga bergan sharhidan nafas oldi va uning yonoqlariga qizarib ketganini his qildi.

-Siz! Qanday jur'at etasiz! Yaxshi, bilasizmi, men yetarlicha ovqatlanishim uchun menyudagi hamma narsadan l olishim kerak bo'ladi!

Jungkookning ko'zlari soxta dahshatdan katta bo'ldi.

-To'xta, nima? Sen jiddiy gapira olmaysan!

Ammo Manchae allaqachon ofitsiantni ko'zlarida yovuz chaqnash bilan qarayotgan edi.

— Kechirasiz, janob! Men uyga olib ketishum uchun menyudagi hamma narsadan bittadan solib bera olasizmi? — so'radi u ovozidan soxta ma'sumlik bilan.

Ofitsiant hayratdan ko‘zlarini pirpiratdi, lekin bosh irg‘ab qo‘ydi.

— Albatta, xonim. Darhol bajariladi!

Jungkook suhbatga aralashish uchun, soʻz ochmoqchi boʻlganida, Manchae unga ogohlantiruvchi nigoh tashladi.

-Bu haqda o'ylamang, Jungkook aka. Agar Mirae Eommaga menga ichirganingiz haqida aytib berishimni istamasangiz.

Ha doim Manchae, Jungkookni shantaj bilan ushlab turadi ....

Jungkookning ko'zlari vahima ichida katta bo'ldi va u tezda og'zini yopdi va Manchae g'olibona jilmayib qo'ydi.

Ofitsiant oziq-ovqat bilan to'ldirilgan bir nechta sumkalar bilan qaytib keldi va Manchar xursandchilik bilan hisobni to'ladi, albatta Jungkookning kartasi bilan, uning ustidan qozongan g'alabasidan zavqlanib.

Ular Busandan Seulga qaytayotganlarida, Jungkook hisob-kitob va Manchaening haddan tashqari buyurtma bergan oziq-ovqatlarni oʻylamasdan qololmadi. Musiqa sadolari ostida g‘o‘ng‘illayotgan qizga bir qarab qo‘ydi, shekilli, uning kayfiyatini sezmay qoldi.

-Bilasanmi, Manchae, senda eng qimmat narsalarga ega bo'lish qobiliyati bor, dedi Jungkook.

Manchae unga o'girildi va ko'zlarida yomon chaqnash paydo bo'ldi.

-Toʻgʻrirogʻi, men hayotda bebaho narsalarga ega boʻlish iqtidorim bor, deb javob qildi unga ayyor jilmayib.

Jungkook qoshini ko'tardi, uning ko'zlarida qiziqish bor edi.

— Ha?

Manchae unga yaqinlashdi, uning ovozi o'ynoqi va past chiqdi.

-Chunki siz mening hayotimda borsiz va siz, albatta, bebahosiz", dedi u unga ko'z qisib.

-Manchae, bunaqa gaplarni gapirib bo‘lmaydi, deb duduqlandi u noqulay tortib.

— Aytmoqchimanki, men sendan 10 yosh kattaman, shuning uchun...

"Xo'sh....

? Biror narsa bormi?", soxta begunohlik bilan so'radi u.

-Manchae, noz qilyapsan, dedi.

Manchae qoshini ko'tardi, lablarida o'ynoqi jilmayib qo'ydi.

— Menmi?

U beg'araz javob berdi, ko'zlari uning ko'ziga chuqur tikilib qaradi. Jungkook yonoqlari qizarib ketganini his qildi va u ko'z bilan aloqa qila olmay, boshqa tomonga qaradi.

— Ha, sen, — deb g'o'ldiradi u, uning nigohlaridan g'azablanganini his qilib.

Manchae kuldi va iyagini sekin egish uchun oldinga cho'zildi, shunda u yana unga qaradi. —

-Voy, asabiylashyapsizmi! — dedi baland va ohangda masxara ohangda, ammo ohangda mehribonlil ham sezilib turardi.

Jungkook xijolat bilam asabiylik aralashmasini his qildu.

- Men asabiy emasman, - u zaif ovozda e'tiroz bildirdi, garchi uning qizarishi unga xiyonat qilgan bo'lsa ham.

Manchae unga o'ynoqi turtib kulib yubordi.

-Albatta, albatta, Jungkook aka. Nima desangiz shu, dedi u ko'zlari quvnoq chaqnab.

Jungkook ko'zlarini yumdi, o'ziga qaramay lablarida tabassum paydo bo'ldi.

-Ha, ha, seni qarashingda asabiylashdim shekilli. Sen juda yoshsan, lekin juda shoʻx, kim bilan uchrashishingdan qat'iy nazar, sen juda kuchli qiz bo'lasan. Seni qimmat narsalarga ochliging kabi, u ham shunday boʻladi.

Manchae qoshini ko'tarib, unga o'ynoqi kuldi.

— Oh, iltimos. Go'yo siz menda koʻra yaxshiroqsiz. Siz mening injiqliklarimni, nafslarimni koʻtaradigan odamsiz, to'g'rimi?

Jungkook uning so'zlariga kulishdan o'zini tuta olmadi, boshini chayqadi.

-O'ylaymanki, sen haqsan. Men bunga ro'yxatdan o'tganman, shunday emasmi?

Manchae o‘rindig‘iga suyanib jilmayib qo‘ydi.

-Xo'sh, shunday deb o'ylaganingizdan xursandman. Chunki siz meni va mening injiqliklarim bilan yaxshi koʻrasiz Jungkook.

— Bugun senga nima bo'ldi? — deb o'yladi u beparvo ovoz berishga urinib.

-Buncha noz-karashma nimaga?"

Hammasi u tufayli. deb o'yladi Manchae.

Manchae savoliga javob bermay kuldi.

-Oh, siz meni taniysiz. Faqatgina o'ynoqi kayfiyatda, deb javob berdi u.
.
.
.
.
.
.
.

Manchae oʻzining Bitiruv oqshomi libosi ustidan qaygʻusini ifodalagani uchun Min xonadoni gʻazabda edi. U mehmonxona markazida ko'ylaklar va aksessuarlar bilan o'ralgan, ko'zlari yoshga to'lgan edi.

-Eomma, bu falokat! - norozilik bildirdi Manchae hammaga juda yaxshi ko'rinadigan ko'ylakni ko'tarib.

Haneul qizini tinchlantirishga harakat qildi.

-Manchae azizam, bu ko'ylakda nima bo'ldi? Bu egningda chiroyli ko'rinadi.

Manchae boshini chayqadi, pastki labi titrardi.

— Yo‘q, Eomma, hammasi noto‘g‘ri!

Shu payt g‘ala-g‘ovur o‘ziga tortilgan Manchaenong akasi kirib keldi.

-Nima bo'lyapti? Mamchae nega yig'layapti? — so‘radi u xavotirlanib.

Manchae akasiga o'girildi, nigohlari bilan yolvordi.

-Aka menga bitiruv kechasi uchun mukammal libos kerak. Bu eski.

Yoongi ko'ylakni bir marta ko'zdan kechirdi va keyin singlisiga qaradi.

-Ha, yo'q. Meni qoʻlimdan hech narsa kelmaydi. U yelkasini qisib xonadan tashqariga chiqdi.

Manchaening harhashalaridan to‘ygan Haneul nihoyat gap boshladi.

-Yetardi, Manchae! Agar kiyimingdan juda norozi bo'lsang, borib yangisini sotib ol. Meni kredit kartam. Yig'lashni bas qil!

Manchaening ko'zlari hayratdan katta bo'lib, onasining bunchalik oson rozi boʻlishini kutmagan edi. U ma'yus tabassum bilan kredit kartasini oldi va tezda Jungkookga qo'ng'iroq qildi.

"Hey, Kookie! Nima deb o'ylaysiz? Eomma o'zining kredit kartasini bitiruv kechasi uchun xarid qilish uchun berdi! Men bilan borishingiz kerak, aks holda barcha banan sutingizni ichaman. Hammasini, Kookie!"

Jungkook uning o'ynoqi do'q-po'pisasidan kuldi:

-Mayli, mayli! Men sen bilan boraman. Lekin men hozir ishdaman. Kechqurun do'konga boramiz, xo'pmi?

Manchae Jungkookning javobidan jilmaydi,

-Demak, Kookie, ishini tugatgandan so'ng meni soat 7 da olib ketadi...- deb so'radi, uning kelishini itizorlik bilan kutib.

U gapini tugatmoqchi bo'lganida, Manchae fonda bo'g'iq va o'ynoqi nimadir degan boshqa ovozni eshitdi.

"Janob Jeon..... Ah...", u qo'ng'iroq tugashida okdin boshqa qizni ovozini eshitdi.

Qo‘ng‘iroqning narigi tomonidagi ovoz, garchi bo‘g‘iq bo‘lsa-da, uning qonini sovutdi. U nima bo‘layotganini anglab yetgancha, yuragi siqilib tinglashga zo‘r berdi.

— Bu kim edi? — deb o‘yladi, Manchae uning ovozi biroz qaltirab.

-Yo'q yo'q. U ishda. Hech narsa emas. Balki uni oldiga kimdir kelgandir. Axir uni janob Jeon dedi. Manchae o'ziga tushuntirishga harakat qildi.

Soat 19:00 ni ko'rsatayotganda, Jungkook Manchaeni uzoq kutilgan xaridga olib ketish uchun mashinani uyi oldiga to'xtadi. Yo'lovchi o'rindig'iga o'tirar ekan, uning ichida hayajon paydo bo'ldi, u Jungkook bilan qiziqarli oqshomga tayyorlandi.

Lekin u eshikni yopgach, mashinani xira hidga to‘lganidan Manchaening hayajoni susaydi. —

Bu qanday hid, Kookiei? — so‘radi u gangib qolgan burnini burishtirib.

Jungkook tabassumi biroz xiralashgancha yoniga qaradi.

-Oh, bu hech narsa emas. Balki tashqaridan kelgandir, deb javob qildi u beparvo ovoz berishga urinib.

Uning javobidan qoniqmagan Y
Manchae oldinga engashib, havo tozalagichni olmoqchi bo‘lib, mashinaning qutichasni ochdi.

Biroq, uning ichida topilgan narsa uning yuragini million bo'laklarga bo'ldi.

Yirtilgan va ochiq prezervativ paketlari kabinet ichidagi narsalar orasida sochilib yotardi, ularning mavjudligi shubhasizdir. Manchaening nafasi bo‘g‘ziga tiqilib, ularga tikilib qoldi, aqli ko‘rgan narsani tushunolmay qoldi.

Jungkook, uning koʻrgan narsalarni payqamaganiga ishonch hosil qilib, qutichani tezda yopib qo'yganida Manchaening yuragi koʻksida tez urardi. U ko‘rganlarini tushunishga urinar ekan, ko‘ngil aynish va ishonchsizlik to‘lqinini qamrab olganini his qildi.

“Shunday qilib, men qo'ng'iroq paytida eshitgan tovushlar......”, U va boshqa qiz o'rtasida yana nima bo'lganini bilishni istamay, ko'zlarini yumdi.

Manchae bir og'iz so'z aytmay, xavfsizlik kamarini yechdi va mashinadan tezda tushdi. —

-Men... o‘zim do‘konga boraman shekilli, — dedi u ovozi qaltirab.

-Balki men kollejdagi dugonam bilan borarman. Ha, tamom.

Manchae Jungkookdan uzoqlashmoqchi bo'lganida, u qo'lini ohista qo'liga olib, uni to'xtatdi.

Manchae toʻxta. Nima bo'ldi? Nega birdaniga rejalarimizni bekor qilyapsan? — so‘radi u ovozidan xavotir sezilib.

Manchar uning teginishidan ko'kragida og'riq paydo bo'lganini his qildi, lekin u tezda qo'lini tortib olib, uning nigohlaridan, koʻzlarni olib qochdi.

-Men shunchaki... Menimcha, do‘stlarim bilan borsam yaxshi bo‘lardi, deb g‘o‘ldiradi, qizlaoq Jungkookning ko‘zlariga to‘g‘ri kelmay.

Jungkookning qoshlari sarosimaga tushib yuqoriga koʻtarilub, ko'zlarida og'riq paydo bo'ldi.

-Lekin nega? Men noto'g'ri ish qildimmi?— so‘radi u ovozida havotir sezilib.

Manchae boshini chayqadi, his-tuyg'ulardan tomog'i qisilib.

-Yo'q, Jungkook aka, bu siz emas. Men faqat... Menga bir oz vaqt kerak, xo'pmi? Iltimos, tushuning, dedi u ovozi biroz xirillagancha.

Jungkook havotirli ko'rindi, lekin uning istaklarini hurmat qilib, bosh irg'adi.

Manchae yuragi tez urib, eshikni orqasidan yopgancha uyiga yugurdi. U eshikka suyanib, nafasini rostlamoqchi bo‘lib, his-tuyg‘ularning girdobiga gʻarq boʻldi.

Jungkookning mashinasida ko'rganlarini tushunishga urinar ekan, ko'zlarida yosh oqardi. Manchar har doim ularning yosh farqi sezilarli ekanligini bilar edi, lekin u boshqa birovni Jungkook bilan ko'rishi mumkinligini hech qachon tasavvur qilmagan.

Ishonchsizlik uning kim bilanligini, nega u ular haqida hech qachon aytmaganligini haqidagu o'ylar, uni kemirardi. Ularning aloqasi haqida Manchae hech narsani anglatmaganmidi? U doim o'zini aldaganmi?

Uning xayoli g‘oyibona o‘ylar, yuragi o‘zi hech qachon bilmagan, tushunmagan og‘riqdan og‘riyotgan edi. Uning Jungkookga nisbatan kuchli his-tuyg'ulari bor edi, u e'tiborsiz qoldirmoqchi bo'lgan, lekin hech qachon e’tiborsiz qoldira olmagan.

-U 10 yosh katta, deb o'yladi u, ovozi achchiq edi.

-Albatta, unda boshqasi bor. O'z tengi, kim uni mendan ham yaxshiroq tushuna oladi?.

-Ammo men shunchaki ahmoq qiz edim, unga o'xshagan odam men kabi odam bilan birga bo'lishi mumkin deb o'ylardim.

Tushunish kuchayib borar ekan, Manchare uni chuqur yo'qotish va qayg'u hissi bilan qamrab oldi. U Jungkookga yuragini ochgan edi, endi barchasi parcha-parcha bo'lib ketdi. Ularning birgalikda kelajakka ega bo'lishlariga, yosh farqini hech qachon yengib o'tishga ishongani uchun u o'zini achinarli his qildi.

-x-

Manchaening kunlari Jungkookdan uzoqlashgandan keyin o'ziga nisbatan nafrat va qayg'uga aylandi. U o'sha ishlatilgan prezervativ paketlarini xayolidan o'chira olmadi, har bir eslatma uning yuragiga sanchilgandek tuyuldi.

-Yaxshiroq tushunishim kerak edi, deb pichirladi u ovozida afsus bilan.

— Men shunchaki ahmoqona orzular ishongan sodda qizman.

Uning kunlari charasizlik va umidsizlikka aylandi, har bir o'tgan lahza uning yo'qotish tuyg'usini yanada kuchaytirishga xizmat qildi. U o'zining bir qismini, hech qachon qaytarib ololmaydigan qismini yo'qotgandek his qildi.

[Bitiruv oqshomi]

Bugun Bitiruv oqshomi edi, hayajon va quvonchga to'lishi kerak bo'lgan kecha, lekin Manchae uchun bu chuqur qayg'u kechasi edi. U maktabda mashhur edi, lekin bugun kechqurun o'zini yolg'iz va aldangan his qildi.

Ilgari Manchae o'zi initorlik bilan kutgan oqshom xotirasini Jungkook bilan almashtirishni istamay, borishdan bosh tortgan edi. Ammo do'stlari va oilasining ko'p iltimos va ishontirishlaridan so'ng, u og'riqni yengillashtirishga yordam beradi, deb umid qilib, istamay rozi bo'ldi.

Onasi unga tayyorgarlik ko'rishga yordam berarkan, Manchae majburan tabassum ortiga qayg'usini yashirishga urindi.

– Nega bunchalik g‘amgin ko‘rinasan, azizam? — so'radi onasi, yuzida tashvish paydo bo'lib.

Manchaening tabassumi titrab ketdi va u ko'z yoshlariga qarshi kurashdi.

-Men yaxshiman, Eomma. Oqshom uchun biroz asabiylashdim, hammasi shu,- dedi u ovozi qaltirab.

Onasi uni bir zum o‘rgandi, ko‘zlari tushunchaga to‘ldi.

-His-tuygʻularingni yashirishing shart emas Manchae. Qanchalik xafa bo'layotganingni bilaman, lekin nega bunchalik hafa ekaningni bizga ham aytmaysan, dedi u ohista Mancharning ko'z yoshlarini artib.

Shu payt tashqarida mashina signal berib, uni Bitiruv kechasi uchun olib ketish uchun kelganini bildirdi.

Manchae majburan tabassum bilan zinadan tushdi, yuragi qayg'udan og'irir edi. U pastga yetib bordi va Hyunjinning qo‘lida guldasta bilan kutib turganini ko‘rdi.

Hyunjin iliq tabassum qildi, ko'zlari hayratdan chaqnadi.

-Siz juda goʻzal ko'rinasan, Manchar, dedi u va uning qo'lidan ushlab, orqasidan ohista o'pdi.

-Bu gullar seni go'zalliging bilan solishtirganda hech narsa emas.

Manchae Hyunjining iltifotidan qizarib ketdi, uning chiroyli so'zlari uchun minnatdor bo'ldi. Hyunjinning uni kayfiyatini kotarishga harakat qilayotganini bilar edi va u uning harakatlarini qadrladi. U chuqur nafas oldi va xafaligini bir chetga surib, unga qarab jilmayib qo'ydi.

-Rahmat, Hyunjin. Bu juda yoqimli, dedi u chin dildan minnatdor bo'lishga urinib.

Hyunjin maktabdagi guruhdoshi edi, uni anchadan beri taniydi. U maktabdagi eng yaqin do'stlaridan biri.

-Bugun oqshomni ajoyib o'tkaz, Manchae. Har bir lahzadan rohatlan, dedi Haneul qizini quchoqlab.

Manchae boshini qimirlatib, hayajonlanishga urindi.

-Men qilaman, Eomma. Rahmat, dedi u zo'rlab tabassum qilib.

Hyunjin oldinga qadam tashladi, uning ko'zlarida qat'iyat bor edi.

-Xavotir olmang, missis Min. Men Manchaening uyga sog'-omon yetib kelishibi oʻz zimamga olaman, deb va'da berdi va unga taskin beruvchi tabassum qildi.

Manchaening onasi Hyunjinga minnatdorchilik bilan kuldi.

-Rahmat, Hyunjin. Men unga g'amxo'rlik qilishingga ishonaman, dedi u qo'lini silab.

Ular mashinaga yo‘l olisharkan, Hyunjin Manchaega eshikni ochdi, bu ishora e’tibordan chetda qolmadi.

-Rahmat. - dedi u mashinaga o'tirishdan oldin.

Hyunjin mashinaga yaqinlasharkan, Manchaening uyiga qaradi va qo'shni uyning balkonida turgan Jungkookni ko'rdi. Ularning ko'zlari uchrashdi va Jungkookning nigohi muzdek sovuq edi, Hyunjin esa bunga ahamiyat bermaslikga harakat qildi.

Xavotirli uchrashuvga e'tibor bermay, Hyunjin mashinaga joylashdi.

U haydovchiga bitiruv o'tkaziladigan joyga olib borishini buyurdi. Mashina uydan uzoqlashar ekan, u oʻzining kuzatilayotgan tuyg'udan xalos bo'lolmadi va Mancharnning uyiga yana bir nazar tashladi, lekin Jungkook endi yo'q edi.

Jin Ursin!

Jungkookning nigohi ortidagi ma'noni o'ylarkan, Hyunjinning yuragiga bezovtalik yugurdi. U Manchae va Jungkook o'rtasida katta oʻtmish borligini bilar va o'zini o'zi kutganidan ham murakkabroq vaziyatga tushib qolgandek his qildi.

Bitiruv oqshomida Manchae va Hyunjin birga raqsga tushishdi va kechki taranglikka qaramay, oqshomdan zavqlanishga harakat qilishdi. Ular raqs maydonchasi atrofida aylanayotganlarida, Hyunjin Jungkook bilan bo'lgan uchrashuvni xayolidan chiqarib yubora olmadi.

Nihoyat, ular raqsdan tanaffus qilishganida, Hyunjin savol berishga qarshilik qila olmadi.

-Xo'sh, Jungkook sevgiligning ishlari qalay? — deb kinoya qildi u kayfiyatni ko‘tarishga urinib.

Manchae kuldi, lekin uning ko‘zlarida ma’yuslik bor edi.

-Hyunjin, sen xayolparast bo'lib ketyapsan, deb javob berdi u mavzuni chalg'itishga urinib.

Hyunjin qoshini ko‘tardi.

-Ishonching komilmi? U xotinini undan olib ketayotgan, mayus oshiqqa o'xshab koʻrindi, deb masxara qildi, ohangi o'ynoqilik bilinib.

Manchae endi suhbatdan qochib qutula olmasligini anglab, xo'rsindi.

-Hyunjin, Jungkook er bo'lishdan yiroq. U shunchaki do'stim, deb tushuntirdi u muhokamaga nuqta qo'yish umidida.

Xyunjin bosh irg'ab qo'yishdan oldin uni bir zum, uning yuz ifodalarni o'rganib chiqdi.

-Yaxshi, men seni so'zlaringizni qabul qilaman. Lekin u seni rashk qilganday tuyuldi, dedi u jiddiy ohangda.

Manchae boshini chayqadi, lablarida kichik tabassum o'ynadi.

-Endi sen shunchaki xayol qilyapsan, Hyunjin. Jungkook va men shunchaki do'stmiz, boshqa hech narsa emas, deb turib oldi u suhbatni butunlay tugatishga umid qilib.

Ular musiqaning sekin, hissiy ritmi ostida raqsga tushar ekan, Hyunjinning qo'llari pastga tushdi va Manchaeni yaqinroq tortdi va ular orasida nafaslari toʻqnashguncha yaqinlashdi. Uning tanasining issiqligi uning tanasni titratib, ichida olovni alangalatib yubordi.

-Manchae dedi u past va samimiy ovozda.

-Agar Jungkook sen bilan bog'langan odam bo'lmasa, men sen uchun muhim odam bo'lishim mumkinmi? Men shunchaki do'st sifatida ko'rmagan odam bo'lishim mumkinmi?

“Y/n”, dedi u past va samimiy ovozda. "Agar Jungkook siz bilan bog'langan odam bo'lmasa, men siz uchun ko'proq bo'lishim mumkinmi? Men shunchaki do'st sifatida ko'rmagan odam bo'lishim mumkinmi?"

Uning so'zlaridan Manchaening nafasi tomog'iga tiqilib, savolining ma'nosi ich-ichiga kirib bordi.

Hyunjinning teginishi unga qarama-qarshi his-tuyg'ular to'lqinlarini jo'natib, kuchsizlantirdi. Uning savoli havoda jimgina qolib, uni do'stdan ko'ra ko'proq deb bilishini so'rardi.

Maftunkor nigohlari va u bilan baham ko'rgan xotiralar, Jungkook haqidagi o'ylar uning miyasiga to'lib-toshib, yurak tomirlarining qon oqimini tezlashtirdi.

Ichki g'alayonlari ichida saqlashga urungan Manchae tashqi dunyoni toʻsib qo'yishga urinib ko'zlarini yumdi. Musiqa uning atrofida, uning qat'iyatsizligini aks ettiruvchi hayajonli ohang.

Hyunjin Mancahening oldida turdi, uning nigohlari shiddatli, ammo mayin edi. Ovozi pichirlashdan zo'rg'a balandroq edi.

Agar buni xohlamasang, meni rad etishing mumkin, deb g'o'ldiradi u, nafasi qizning lablarida iliq urulib.

Manchae uning chuqur va izlanuvchan ko‘zlariga tikilarkan, tomog‘iga nafasi tiqildi. U ikkilandi, aqli va yuragi oʻrasida qoldi. Ammo keyin go‘yo ko‘rinmas bir kuch tortgandek, qo‘lini cho‘zdi-da, yoqasidan ushlab, uni yaqinroq tortdi.

Ularning lablari qizg'in o'pishda uchrashdi va Manchae qarama-qarshi his-tuyg'ularning kuchayishini his qildi. Aybdorlik, istak, qo'rquv va sog'inch bir-biriga aralashib, uning ichida his-tuyg'ular bo'ronini yaratdi. Lekin u uzoqlasha olmadi. U bir lahzada yo'qolgan, uning ichida yo'qolgan.

U uning tasavvurida.

U xuddi Jungkookdek.

Bosa chuqurlashgani sayin, Hyunjin hech qachon boshdan kechirmagan baxtning shoshqaloqligini his qildi. Bu uning kutgani, umid qilgani edi.

Va endi, nihoyat, u javob berdi.

Ammo Manchar uchun o'pish uning his-tuyg'ularini his qildi, haqiqatdan uzildi. U bunday qilmasligi kerakligini, bunday his qilmasligi kerakligini bilar edi.

Hyunjin, uning do'sti, u o'payotgan edi. Ammo o'sha paytda uning uchun Hyunjin emas edi.

Bu Jungkook edi.

Manchaening yuragi ko'kragida tez urayotgan edi, u nihoyat o'pishni tugatish uchun kuch to'pladi. U Hyunjinning unga bo‘lgan nigohini, uning ko‘zlari xayolparastlikga va sog‘inchga to‘laligini his qilardi. Ammo u uzoqlasharkan, sarosima to‘lqini uni qamrab oldi.

Shu lahzada Hyunjinga qarab, uni boshqa odamdek tasavvur qilganini angladi.

Unga ega bo'lmagan odam.

U bu lahzada u odam haqida o'ylamasligi kerak.

Manchae Hyunjinni itarib ketayotganda vahima paydo bo'ldi, uning nafasi tiqildi. Ko‘zlarida yosh oqqancha xonadan chiqib ketdi. U bu yerdan uzoqlashishi kerak edi.

U yugurib ketdi, tungi salqin havo ochiq bog'ga otilib chiqdi. U yuragi ogʻrib bo‘lib yugurishda davom etdi.

Tushunish unga oʻtkir zarbalar singari urildi - u har bir erkakda Jungkookni ko'rar, uni har bir teginishda, har bir o'pishda tasavvur qilardi.

Va bu uni dahshatga soldi.

U bagʻdagi oʻrindiqlarning biriga oʻtirdi, ko'z yoshlari tinay demasdi. U Jungkookga tegishli bo'lolmasligini bilardi, hech qachon haqiqiy bo'la olmaydigan xayolda, o'zini yo'qotishiga yo'l qo'ymasdi. Ammo tortishish juda kuchli, sog'inch juda kuchli edi.

Manchae oʻrnidan turdi, nafasini rostlamoqchi bo'lganida koʻksida ogʻriq turdi. Ko'z yoshlari yonoqlarida qurib, shoʻr izlarini qoldirdi.

Va keyin, u nimanidir his qildi - qo'llar uni orqa tomondan o'rab, uni issiq quchoqqa tortdi. U qotib qoldi.

U bu qo'llarni bilardi, bu teginishni bilardi.

Bu Hyunjin edi.

U ko'zlarini yumdi, ko'z yoshlari yana to'kilishi bilan tahdid qildi, Hyunjin bo'yniga yumshoq o'pish bosganini his qildi. Uning teginishi taskin beruvchi, tanish edi va u bir lahzaga unga suyanib, o'zini ushlab turishga imkon berdi.

Ammo u shunday qilgan bo'lsa ham, u Jungkook qiyofasini xayolidan o'chira olmadi.

...... Jungkook?

Jungkookning ko'zlari g'azabdan yonib, u Hyunjingq qarab turardi.

U koʻrinyaptimi, u aslida shu yerdami, Hyunjinga chindan ham tikiliyaotimi?

-Qo'llaringni undan ol, dedi u past va xavfli ovoz bilan.

U bir lahza ham ikkilanmay oldinga qadam tashlab va mushtini Hyunjinning jag'iga qoniqarli zarba bilan bog'ladi.

Hyunjin shok va og‘riqdan yuzini changallagancha orqasiga tisarildi.

— Nima bo'ldi? — dedi ovozida hayrat va g‘azab aralash.

Jungkook unga oʻziga kelish imkoniyatini bermadi. U Hyunjinning yoqasidan ushlab, yuziga yaqin tortdi.

- Undan uzoqroq tur, - dedi chuqur va qorongʻu ovozi bilan.

Hyunjin Jungkookni itarib yubormoqchi bo'ldi, lekin Jungkook kuchliriq edi. Uning ko'zlari Hyunjinning tanasini qaltiratib yuborgan egalik kuchiga to'lgan Hyunjinning ko'zlariga tushdi.

-Men shuni aytmoqchiman, deb davom etdi Jungkook, uning ovozi obsesif bo'lib ketdi.

— U mening kichkintoy Konfetim, unga tegma.

Manchae hayratda bu manzarni tomosha qildi, uning yuragi to'satdan sodir bo'lgan voqeadan toʻxtab qolgandek tuyuldi. U oʻziga kelglan ular tomon harakatlanib Jungkookni tinchlantirishga harakat qildi, lekin u aqldan ozgandi. Mushtlarini siqdi va u yana zarba berishga tayyor ko'rindi.

Jungkook aka to'xtang! Manchae ularning orasiga kirib yig'ladi. U qo'lini Jungkokning ko'ksiga qo'yib, uni tinchlantirishga harakat qildi.

-Bu siz o'ylagandek emas.

Jungkook Manchae qaraganida, nigohlari biroz yumshadi.

-Kelma, Kichkintoy. - deb pichirladi u, ko'zlari g'azabga to'lganini ko'rishini istamay.

Manchae bosh chayqadi, ko'zlari iltijo bilan yondi.

-Yo'q, Jungkook aka, zo'ravonlik javob emas,
dedi u qat'iy ohangda.

— Iltimos, qo‘yib yuboring.

Bir lahzaga Jungkook tinglashi mumkindek tuyuldi. U Manchaeningko'zlariga qaradi, ifodasi yumshab ketdi. Ammo keyin, his-tuyg'ulari tortilishiga qarshi tura olmaganday, u Hyunjinni yana urish uchun mushtini ko'tardi.

Manchae o'ylamay munosabat bildirdi.

U oldinga o'zini Jungkook va Hyunjinning o'rtasiga qo'yib, uning zarbasini havoda to'xtatishiga sabab bo'ldi.

Jungkook ko‘zlarini yumdi, chuqur nafas olib, o‘z his-tuyg‘ularini nazorat qilish uchun kurashdi.

— Kechirasan,— deb pichirladi u yuragi tez urayotganidan ovozi zo‘rg‘a eshitilib turardi.
-Men buni xohlamagan edim...

-Jungkook ketishingiz kerak. dedi u og'riqli bo'lishiga qaramay ovozi bir xilda.

-Ammo u..." Jungkook davom etishidan oldin Manchae unga yaqinlashdi va ular orasidagi masofani yopdi va keyin buni his qildi.

Undan alkogolning o‘tkir hidi taraldi. O'rtalarida sodir bo'lgan voqealardan keyin emas, balki uning mast ekanligiga u ishonolmadi.

— Demak, mast ekansiz, ha. Uning ovozida umidsizlik va ishonchsizlik bor edi.

Jungkook yuzini boshqa tomonga o'girdi, hozir uning oldida unga va unga qarashga qodir emas edi. G'azab uning tomirlarida aylanib yuradi.

Manchaening qiyofasi qattiqlashdi,

— Siz aql bovar qilmas odamsiz, — dedi ohangida nafrat to'lib.

-Men sizni bundan yaxshiroq deb o'ylagandim

Manchae hafsalasi pir bo'lib, undan yuz o'girdi, endi diqqatini janjaldan yarasini davolayotgan Hyunjinga qaratdi. U uning yonida tiz cho'kdi, qizaloqning teginishi yumshoq va g'amxo'r edi.

-Yaxshimisan? Uning ovozi mayin edi, u Jungkookga koʻrsatgan g'azabiga mutlaqo zid edi.

-Bularning barchasi uchun juda afsusdaman. Kel, senga yordam beraman.

Manchae Hyunjining yaralarini davolashni tanlayapti...? Va hatto menga bir ko'z ham tashlamaydimi?

Jungkook o'zini singan va yolgʻizdek his qildi.

Hyunjin Manchaega qaradi, ko'zlari og'riqa to'ldi.

-Bu senning aybing emas, Manchae, dedi u yumshoq ovoz bilan.

Manchae uning ishonchi uchun minnatdor bo'lib, bosh irg'adi. Manchae uning yaralangan qo‘liga tegizish uchun qo‘lini cho‘zdi, lekin u og‘riqdan xirillagancha jimirlab ketdi.

-Ijozat ber, bir koʻrmoqchiman, dedi Manchae uning jarohatlarini tekshirar ekan ovozi tashvishli edi.

-Men buni yaxshiroq qilishga harakat qilaman.

U Hyunjinga yordam berarkan, Jungkook ichida yonish hissi paydo bo'ldi. Manchaeni Hyunjinga juda yaqin bo'lganini ko'rib, uning ichida chuqur rashk uyg'otdi.

Mushtlari yon tomonda siqildi, jag'i g'azab va sog'inch qorishmasidan taranglashdi.

Jungkook ularni kuzatdi, ko'zlari Manchanimg figurasiga qadalib, xayolida ming xil o'ylar yugurdi. Uni o'zidan tortib olgisi, hammasini o'z qo'liga olgisi keldi.

Manchae Jungkookga qaradi, ularning ko'zlari bir lahzaga to'qnash keldi. Manchar uning nigohidagi notinchlikni, uning ichida avj olgan ziddiyatni ko'rdi.

Menga qaytib kel, uning ichi qorongʻulashib ketdi.

Manchae Hyunjinni mashina kabinaga yaxshi o'tirishiga yordam berarkan, uning ko'zlari Jungkooknong ichidan o'tayotgan yonayotgan hislarga e'tibor bermadi.

Hyunjinga taksiga o'tirishga yordam berib, uning qulay joylashishiga ishonch hosil qilgandan so'ng, Manchae eshikni ohista yopdi va o'girilib qarasa, Jungkook bir necha qadam narida turganini ko'rdi, qiyofasi qorong'u va o'ychan edi.

Jungkook Manchae mushtlarini yon tomonlariga ushlagancha unga yaqinlashayotganini kuzatib turdi. Qanday qilib u uning o'rniga Hyunjinni tanlashi mumkin edi?

Manchae Jungkookning oldida to'xtadi, uning ko'zlari sovuq va qattiq.

-Mashinaga o'tiring, Jungkook aka, dedi u jahlli o'tkir ovozida.

U nima qilmasin, o‘zini qanday tutmasin, uni mast holatda yolg‘iz qolishiga yuragi yetmasdi.

Jungkook qoshini ko'tardi, qiyofasi takabbur edi. -Nega men kerak? — deb javob qaytardi u ohangi qiyinchilik bilan.

Manchaening jag'i qisildi, hafsalasi pir bo'ldi.

Chunki siz mastsiz va uyga qaytib ketishga qodir emassiz, dedi u, ovozi muzdek bo'lib.

— Men bu yerda turib sen bilan bahslashmoqchi emasman, taksiga o‘tiring.

Jungkook ko'zlarini qisib unga tikildi. U uni tinglashi, ishlarni tuzatishga harakat qilishi kerakligini bilar edi. Ammo uning mag'rurligi va hafaligi uning fikrini to'sib qo'ydi.

- Yo'q, - dedi u nihoyat, qattiq ovoz bilan.

-Men uyga o'zim qayta olaman.

-Jungkook nima muammoyingiz bor? Agar uyga qaytish yo'lni topishni bilsangiz, unda nega birinchi mening bitiruv kechamga kelib, mening Bitiruv Oqshom kechasidagi juftimga musht tushirdingiz? - deb so'radi Manchae charchagan holda.

Juft?

Bu so'z uning tomirlarida g'azabni yanada kuchaytirdi. U ko'zlarini yumib, boshidan kechirayotgan g'alati g'azabni bosishga urindi.

-Senga nima bo'ldi, Konfetcha? Qanday qilib meni emas uni tanlading, Jungkookning ovozi pichirlashdan, biroz baland edi, lekin bu jimlikni pichoqdek kesib o'tdi.

-Biz boshdan kechirgan hamma narsadan keyin, sen uchun qilgan barcha ishlarimdan so'ng, qanday qilib mendan yuz o'girib, sovuqqonlik bilan harakat qilib, go'yo bu 18 yil hech narsani anglatmagandek, meni hayotingdan chiqarib yubording? So'nggi bir necha yillardan boshlab tanigan odamini tanlading. Qanday qilib kunlarning birida uchratgan tasodifiy begonadek tuyulaman senga.

-Men uchun siz kimsiz, Jungkook? Uning ovozi keskin edi.

Jungkook jim bo'lib qoldi, uning g'azabini bir lahza sarosima va og'riq qopladi.

Manchae ularning umrboqiy do'stligiga shubha qilyaptimi?

- Men sejing eng yaqin do'stingman, - dedi u, ovozi o'zining ishonchsizligini xiyonat qilib.

Mamchaening ifodasi qotib qoldi.

-Eng yaxshi do'stlar shunday qiladimi?" — deb javob qaytardi u, ohangida achchiqlik bor edi.

-Doʻstlar do'stining Juftiga musht tushiradmi? Yoki ularning bitiruv marosimini buzadmi?

-Shunday bo'lsa, do'stlar, bir-biridan qochadimi-a? Endi esa, seni boshqa yigit bilan topaman. Senningcha, bu meni qanday his qildiradi. Jungkook ritorik tarzda so'radi.

-Men sizni qomaganman. Men band bo'ldim va boshqa yigit mening doʻstim. U mening oqshomdagi juftim.

Yolg'on.

Hammasi yolg'on.

Jungkook esa uning yolg'on gapirayotganini osonlik bilan ayta olardi va bu uning g'azabini yanada kuchaytirdi.

Unga yolg'on gapirishga nima majbur qilmoqda?

Har doim u bilan birga bo'lgan yagona odamgami?

-Bu men qilgan dahshatli ish bo'lsa kerak, bu seni menga yolg'on gapirishga majbur qildi.
U yumshoqroq va ma'yus ko'zlari bilan gapirdi.

U qo‘lini ular orasida havoda qaltirab, unga cho‘zdi.

— Kichkinatoy, men...

Ammo u gaoirguncha, Manchae o'zini chetga oldi.

-Kech bo'ldi, Jungkook, dedi u qat'iy ovoz bilan.

-Nima kech bo'ldi?, uning so'zlarini eshitib Jungkookning yuragida ogʻriq turdi.

Manchaening ko'zlari koʻzlaridan uzilishni istamadi. Uning ko'zlari u bilan bo'lganida har qanday shikoyatlarni sezgan, ammo hozir uning ko'zlari ularning hech birini o'qiy olmadi.

-Nimada kechikdim?, Mamchae uning so'zlarini tushunishga harakat qilgancha, nafasi xiralashgan holda unga bir qadam tashladi.

-Sen mening hayotimdagi birinchi va yagona do'stimsan, Konfet. Biz 18 yil davomida bir-birimizning jinoyatchiz bo'lib kelganmiz! - dedi Jungkook.

"Do'stlar." degan so'z uning xayolida qayta-qayta o'ynadi.

To'g'ri.

Ular do'st. Albatta.

Bu so'zlar uning bir muncha vaqtdan beri yurgan g'azabini bosdi.

-Kechirasiz, Jungkook, dedi Manchae, uning ovozi zo'rg'a pichirlab chiqdi.

— Men sizni xafa qilmoqchi emasdim, shunchaki... Menga biroz vaqt kerak edi.

U iltimos qildi va Jungkook tushunishiga umid qildi.

Jungkookning ko'zlari achinish va xiyonatga to'ldi.

— Vaqtmi? — deb takrorladi u ovozi tuyg‘udan buzilib.

-Bor gapi g shumi? Men haqiqatni bilishga loyiq emas deb o'ylaysanmi?

Manchae boshini chayqadi, ko'z yoshlari yuziga oqardi.

-Yo'q, Jungkook aka, unday emas, dedi u.

-Men shunchaki... Men nimanidir ko'rdim, hamma narsani shubha ostiga qo'ygan narsa. Menga uni nimani anglatishini tushunish uchun vaqt kerak edi.

Jungkookning ifodasi biroz yumshab, ko'zlarida sarosimaga tushdi.

— Nimani ko‘rding?— so'radi u, endi uning ovozi yumshab

— Nima seni mendan bunchalik uzoqlashtirdi?

Manchae uning gaplariga indamay qoldi. Albatta, oʻsha kuni uning mashinasida nima ko'rganini aytib bera olmadi.

Albatta, u unga nisbatan haqiqiy his-tuyg'ularini ayta olmaydi.

Uning his qilishi mumkin boʻlmagan tuyg'ulari.

Albatta, u unga boshqa qizlarga qarashni yoki ular bilan aloqa qilishni to'xtatishni aytolmaydi.

Qanday qilib u shunday qila oladi? U FAQAT uning uchun eng yaxshi do'sti.

-Konfetcha menga nima bo'lishidan qat'iy nazar, ayt. Men qilgan xatomni darhol tuzataman. Iltimos..... Iltimos ayt, senga va'da beraman, men hamma narsani to'g'irlayman ... iltimos, meni e'tiborsiz qoldirma...., deb yolvordi.

Lekin Mamchae unga aytishga toqat qilolmadi, hali emas. U ko'z yoshlarini artdi va ichidagi og'riqni yashirib, tabassum qildi.

— Endi ahamiyati yo‘q, — dedi oddiy ovozi bilan.

-Muhimi, bu yerdan qanday oldinga siljishimiz.

Jungkook hayron bo'lib unga qaradi.

-Sizga va'da beraman Kookie, hammasi avvalgidek bo'ladi. Manchae uning yonoqlarini qo'llari bilan ushlab, bosh barmog'i bilan ishqalab, unga qarab harakat qildi.

-Kechirasan, ba'zi haqiqiy bo'lmagan fikrlar meni yutib yuborishiga yo'l qo'ydim. Men haqiqatni unutib qo'ydim va o'zimniki bo'lmagan narsalarni tasavvur qilishimga ruxsat berdim, kechirasiz. Uning yonoqlaridan bir tomchi ko'z yoshlari tushdi.

Jungkookning ko'zlari og'irlashganini, uning harakatlari sust va muvofiqlashtirilmaganini kuzatdi.

-Jungkook, yaxshimisiz? — deb soʻradi Manchae uning ovozidan xavotirlanib. U chayqalay boshlaganida, uning ko'zlari uning yuziga qaratishga qiynalardi.

Jungkook tushunarsiz nimadir deb g'udrandi, so'zlari chayqalib ketdi. U gapirmoqchi bo'ldi, lekin uning so'zlari g'alati va tushunarsiz chiqdi.

Manchae uni shunday ko'rib yuragi og'ridi. U shunday ahvolga tushib qolgani, u juda qattiq azob chekayotganini bilardi.

— Nima sizni shunchalik hafa qildi, o'zingizga shunday qilishga undadi? — deb o‘yladi u, uning yuragi ogʻrib.

Agar u hushida bo'lganida, u javob bergan bo'lardi.

Bu sensan.

Manchae muloyimlik bilan Jungkookni mashinaga yetakladi va Hyunjinning yonidagi orqa o'rindiqqa o'tirishga yordam berdi. U haydashdan oldin taksi haydovchisiga manzilini aytib, oldingi o‘rindiqqa o‘tirdi.

Mashina uzoqlasharkan, Manchae Jungkookga qaradi, boshini yon tomonga burib uxlardi.

Agar u bo'lmasa, uni kim boshqaradi?

❀

𝐽𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑜𝑘

𝑀𝑎𝑛𝑐ℎ𝑎𝑒

𝐻𝑦𝑢𝑛𝑗𝑖𝑛

​𝐵𝑢 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑎 𝑡𝑒𝑔𝑖𝑠ℎ𝑙𝑖 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐 𝑒𝑚𝑎𝑠.
𝐹𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑛𝑖 𝑊𝑎𝑡𝑡𝑝𝑎𝑑 𝑖𝑙𝑜𝑣𝑎𝑠𝑖𝑑𝑎𝑛 𝑜𝑙𝑖𝑏 𝑡𝑎𝑟𝑗𝑖𝑚𝑎 𝑞𝑖𝑙𝑦𝑎𝑏𝑚𝑎𝑛, 𝑖𝑚𝑙𝑜 𝑥𝑎𝑡𝑜𝑙𝑎𝑟𝑖 𝑢𝑐ℎ𝑢𝑛 𝑢𝑧𝑢𝑟 𝑠𝑜'𝑟𝑎𝑦𝑚𝑎𝑛.
𝐹𝑖𝑘𝑟𝑙𝑎𝑟𝑖𝑛𝑔𝑖𝑧𝑛𝑖 𝑦𝑜𝑧𝑖𝑠ℎ𝑛𝑖 𝑢𝑛𝑢𝑡𝑚𝑎𝑛𝑔♡