𝘈𝘨𝘦 𝘎𝘢𝘱 / 𝘑𝘑𝘒
Seulning shahar chetidagi sokin tumanida, Jeon va Min oilalari istiqomat qilgan, ular o'rtasidagi rishta nafaqat yaqinlik, inoq qo'shnilar, balki chinakam mehr va g'amxo'rlikdan iborat edi.
Uch kishidan iborat boʻlgan Jeonlar oilasi iliqlik va mehmondo'stlikning oʻrnak boʻluvchi surati edi.
Jeon Mira o'zining muloyim tabassumi va mehribon yuragi bilan farishtaning timsoli edi.
Jeon Jaehva, quvnoq, hikoyalar aytishga moyil odam, uning huzurida hamma o'zini erkin his boʻlib oʻzini qulay his qilardi.
Ularning hozirda oʻn yoshli o'g'il farzandi bor- Jeon Jungkook, barchaning yuziga tabassum olib kelmasdi. O'zining qora sochlari, tabassumi bilan u har doim qandaydir yangi sarguzasht yoki koʻngilsizlik bo'roni edi.
Qo'shni uyda ham uch kishilik Minlar yashar, yaqinda esa oilasiga kichik mehmoni kelishini kutayotgandi va ularning hayoti Jeonlar bilan uzviy bog'liq edi.
Min Haneul, sokin kuchga ega va o'z oilasiga sodiq bo'lgan ayol, Min xonadonining ustuni edi.
Uning eri Min Minjun kam so'zli odam edi, lekin uning xatti-harakatlari oilasiga bo'lgan muhabbatini ko'rsatib turardi.
Min oilasining katta o'g'il - Min Yoongi o'zining sokin xulq-atvori va uydagi ko'p uxlashi bilan mashhur edi.
Kasalxona koridori xavotirli energiya bilan g'uvillab turardi, Minjun Operatsiya palatasi tashqarisida boʻlib yuzini xavotir egallab turardi. Uning yonida, endigina o'n toʻrt yoshga toʻlgan o'g'li Yoongi ham otasidan qolishmaydigan chexrada asabiylashardi, balki bola uchun ayni vaqt diqi nafas koʻrinmasdi, ammo otasining vaziyatidan uning odatdagi xotirjam xatti-harakati buzildi.
"Appa, Eomma yaxshi bo'ladi deb o'ylaysizmi?" Yoongining ovozi qaltirab gapirarkan, ko'zlari qo'rquvga to'ldi.
Palata ichida Min Haneul, Minjunning rafiqasi va Yoongining onasi, operatsiyasidan o'tayotgan edi. Shifokorlar ularni bu odatiy tugʻruq jarayoni ekanligiga ishontirishdi, ammo qo'rquv va noaniqlik havoda saqlangan aniq va bo'g'uvchi.
Minjun tasalli berish uchun qo'lini Yoongining yelkasiga qo'ydi: "Oying yaxshi bo'ladi, Yoongi”
— Appa, bola yaxshi bo‘ladi deb o‘ylaysizmi? Yoongining ovozi yana bir bor sukunatni buzdi, ko'zlari qo'rquvdan katta bo'ldi.
Minjun oʻzini jilmayishga majbur qildi, garchi tabassum mo'rt bo'lib tuyulsa ham. "Ha, Yungi-ah. Chaqaloq xuddi sen kabi kuchli va sog'lom bo'ladi."
Ular kutishayotganda, qadam tovushlari koridorda aks-sado berdi va Jungkookning ota-onasi Mira va Jaehva, 10 yoshli bolasi bilan ularning yuzlarini xavotir egallab yetib kelishdi.
"Uning ahvoli qanday?" Miraning ovozi mayin, xavotirga to'la edi.
Minjun boshini chayqadi, ovozi zo'rg'a eshitilardi. "Ular hali ham ichkarida. Biz hali bilmaymiz."
Anchagini kutishlardan soʻng operatsiya palatasi eshiklari ochildi.
Eshik ortida hamshira paydo bo'ldi, u qo'lida mitti joni ko'tarib olgandi. Qizcha baland ovozda yig'ladi, uning ovozi yo'lakni yangi hayotning shirin ovoziga to'ldirdi.
- Tabriklaymiz, janob Minjun, - dedi hamshira, ovozida samimiylik, iliqlikga toʻla edi, u chaqaloqni ohista uning quchog'iga qo'yarkan.
— Siz go‘zal qizning otasisiz.
— U go‘zal, — pichirladi u ovozida hayrat uyg‘onib.
"Xuddi onasi kabi.", dedi Minjun, xotiniga bo'lgan muhabbat bilan va quchog'ida yangi quvonchni topdi.
— Rahmat, — dedi u hamshiraga, ovozi hissiyotdan bo‘g‘ilib.
Mira chaqaloqni ohista Minjunning quchog'idan oldi, qizalogʻini oʻziga yaqinlashtirdi. “Dunyoga xush kelibsan, qizaloq,” deb pichirladi, uning ko‘zidan yoshlari oqardi.
Minjunning nigohi qizida yana bir zum turdi va o'girilib, Haneul yotgan xonaga shoshildi. Xonaga kirib, u uyg'oq, ko'zlari quvonch va yengillik yoshlaridan porlayotganini ko'rdi.
"Haneul", dedi Minjun, uning qo'lini qo'liga olgancha ovozi hissiyotga to'lgan edi.
— Barchasi uchun rahmat, endi qizimiz bor.
Haneul zaif tabassum qildi, ko'zlari baxtdan porladi. "Men buni sensiz qilolmasdim, Minjun", dedi u ovozida minnatdorchilik bilan.
Xona tashqarisida Yoongi Mira, Jungkook va Jaehva bilan turar, lablarida tabassum o'ynab turardi.
Yoongi kasalxona kursisining tepasida, Miraning yon tomonida hayrat va qo'rquv aralashmasi bilan yangi tug'ilgan singlisiga tikilib turardi. U Miraning go'dakni ohista beshikka qo'yganini tomosha qildi, uning qiyofasi sof sevgi va quvonch toʻla edi.
Bu orada hali ham polda turgan, boʻyi past bo'lgan Jungkook onasining quchog'idagi chaqaloqni yaxshi ko'ra olmadi.
U ohista egilib, stul tepasida turgan yangi go'dakni ko'rib zavqlanayotgan Yoongiga qaradi, ammo bechora Jungkook haligacha ko'rolmasdi.
Uning qiziqonligi va yomonlikka moyilligi tufayli chaqaloqqa yaqinlashish vasvasasiga qarshi tura olmadi. Uning ko‘zlari qiziquvchanlik va hayajondan chaqnadi, miyasida turli xil g‘oyalar poygaga kirishdi
- Men uni ushlab koʻrsam bo'ladimi, eomma? Jungkookning ovozi shijoatli edi, u qo'llarini koʻtarib, unga yaqinlashmoqchi edi.
Jungkookning o'ynoqi tabiatini juda yaxshi bilgan Mira ohista jilmayib qo'ydi. "Hozir emas, Jungkook U juda nozik. Balki u biroz katta bo'lsa."
Jungkookning chexrasidagi shijoat tushdi, ko'zlari orqali hafsalasi pir bo'lgani ayon qildi. Ammo Mira uning nigohlarida u bilan tanishish, chaqaloq bilan bog‘lanish istagini ko‘rdi.
Jungkook chaqaloqqa tegmasligi kerakligini bilar edi, lekin uning qiziqishi uni yanada kuchaytirdi.
Tez, yashirin harakat bilan u qo'l cho'zdi va Miraning oyog'ini chimchiladi, bu uning og'riq va dahshatdan yuziga urilib, muvozanatni buzmaslik va chaqaloqni ozor bermaslikni xohladi.
- Voy, Jungkook-ah! Mira pichirladi, to'satdan chimchilashdan hayron bo'ldi. U Jungkookga o'girildi, qiyofasi qattiq edi. —
“Jungkook, bunday qilmasliging kerak”.
Jungkookning ko'zlari beg'ubor katta bo'ldi, lekin ularda o'ynoqi chaqnash bor edi.
“Chaqaloqni yaxshiroq ko‘rishim uchun egilishingizni xohlardim, eomma”, dedi u begunoh ko‘rinishga urinib.
Mira Jungkookning qiliqlariga kulishdan oʻzini tiya olamadi. Mira boshini qimirlatib, o‘zining qattiq ifodasini saqlab qolishga urindi.
-Sen juda qaysarsan, Jungkook, mayli egilaman.
U tabassum bilan sekin engashib, chaqaloqni Jungkookga yaqinlashtirdi.
"Mana, ko'r", dedi Mira, uning ovozi mayin edi.
Jungkook ishtiyoq bilan bosh irg'adi, ko'zlari hayratdan katta-katta katta bo'lib, ko'zlarini qizaloqqa qaratdi.
U ilgari hech qachon bunchalik kichik va nozik narsalarni ko‘rmagan, yaqinroq ko‘rish istagiga qarshi tura olmasdi.
Boshida har doim buzuqlik bor edi, Jungkook boshqa fikrga keldi.
“U qanday ta'mga ega bo'lardi? Men uni tatib ko‘rmoqchiman”, deb o‘yladi u.
Jungkook xayolida o'sha yaramas narsa bilan chaqaloqning yonoqlarini yalab, tishlamoqchi bo'lib chaqaloqa egildi. Ammo bunga ulgurmasidan Mira xavotirdan nafas oldi va tezda chaqaloqni tortib oldi.
"Jungkook, nima qilyapsan?" — dedi Mira ko‘zlari hayratdan.
Eommasi tomonidan qo'lga tushdi!
Shoshil, Jungkook, bir narsa o'ylab top! Aks holda, eomma o'zining g'azabi bilan meni jazolaydi. Yoki bundan ham yomoni, mening shirinliklar yeyishimni bir oyga to'xtatadi!
Jungkook Miraning reaksiyasidan cho'chib qaradi.
-Men uning yuzidan o'pmoqchi edim, deb duduqlandi, yuzida ma'yus tabassum paydo bo'ldi.
Mira ko'zlarini qisib unga qarab:
-Yolgʻonmi, haqiqatni ayt bolam, bo'lmasa bir oy davomida konfet yo'q.
Jungkook bo'ysunmaslikni afzal koʻradi, ammo haqiqatni ayti,
-U konfetga o'xshaydi! Men uning yonoqlarini yeymoqchi edim!"
Mira, hayratda qoldi. Ammo u o'n yoshli boladan yana nimani kutishi kerak?
Mira Jungkookning beg'ubor, ammo biroz bema'ni fikrlashiga kulishdan o'zini tuta olmadi. Qiziqishini bosmoqchi bo‘lib, boshini chayqadi. "Jungkook, chaqaloqlar ovqat emas", dedi u jiddiy ovoz berishga urinib.
Jungkookning oʻynoqi nigohi so'ndi, ko'zlari hamon chaqaloqqa tikilardi.
-Ammo u juda mazali ko'rinadi", dedi u ko'zlari chaqnab.
Mira Jungkookning qiliqlariga kulib yubordi. Mira ohista oʻgʻlining sochlarini tarab, lablarida tabassum o'ynadi.
-Jungkook-ah, sen juda hayolparastsan, dedi u mehrga to'lgan ovozida.
Oilalar yangi chaqaloq bilan vaqt o'tkazayotganda, bir hamshira jilmayib keldi. - Bolani onasi bilan bo'lish uchun shifoxona xonasiga olib borish vaqti keldi, - dedi u muloyimlik bilan va chaqaloqni Miraning qo'lidan olish uchun cho'zdi.
Jungkook xavotirdan ko'zlarini katta-katta ochdi u xirillab hamshiraga qaradi.
— Lekin... lekin mening konfetim! — e'tiroz bildirdi u ovozi g'azabga to'lib.
Hamshira Jungkookning soʻzlaridan maftun bo'lib kuldi.
- Xavotir olma, bolakay, – dedi xotirjam ohangda, – chaqaloq onasi bilan bo‘ladi, uni xohlagan vaqtda yo‘qlab borishing mumkin.
Jungkookning chexrasi yanada chuqurlashdi, lekin u hamshira uni olib ketayotganini sog'inch bilan kuzatib, chaqaloqni istamay qo'yib yubordi. "Mening konfetim......" deb g'o'ldiradi u ovozida hafsalasi tushib.
Barcha Jungkookning mayus munosabatidan jilmayib qo'yishdu. Mira mehr bilan oʻgʻlining sochlarini tarayd.
-Xavotir olma, Jungkook-ah,-dedi unga tasalli berishga urinib,
- tez orada ko'rasan va unutmangki, u konfet emas, u sening kichkintoying.
Jungkook boshini qimirlatib qo'ydi, uning qiyofasi hamon biroz xiralashgan edi.
- Bilaman, eomma, - dedi u, ko'zlarida qandaydir buzuqlik ko'rindi,
- lekin u dunyodagi eng shirin konfetga o'xshaydi!
Jungkook asabiy tarzda gapurdi:
-Lekin ha.... U mening kichkintoyim", deb tasdiqladi.
Kasalxona xonasida Haneul va Minjun yangi tug'ilgan qizalogʻini kelishini kutishardi. Nihoyat hamshira go‘dakni ohista bag‘riga bosgancha olib kirgach, ularni quvonch to‘lqini qamrab oldi.
Qiziga qaragan Haneulning ko'zlari baxtdan yoshga to'ldi.
— U judayam go‘zal, pichirladi u ovozida hayrat uyg‘onib.
Minjun g'ururdan porladi, yuragi sevgidan shishib ketdi.
-U duyoning eng goʻzal qizaloq, Minjun ham buni tasdiqladi ovozi hissiyotga to'lib.
Ular qiziga hayron bo'lisharkan, xayollarida ism haqidagi fikrlar raqsga tushdi. Ular turli xil variantlarni muhokama qilishdi, har bir taklif avvalgisidan ko'ra yoqimliroq edi.
— Manchae-chi? Haneul taklif qildi, lablarida tabassum o'ynadi. "Bu oddiy, ammo yoqimli."
Minjunning ko'zlari chaqnab ketdi u ishtiyoq bilan bosh irg'adi. "Menga juda yoqdi", dedi u hayratga to'la ovozida.
Minjun chaqaloqni beshigidan oldi: "Oilamizga xush kelibsan Manchae".
Ular qizalogʻining ismini aytmoqchi bo'lganlarida, Jungkook hayajondan qizargancha xonaga kirib keldi.
— Yo‘q, yo‘q, yo‘q! - deb gap boshladi Jungkook, ovozi baland va qaysar ohangda edi.
-Uning ismi konfet! Mening shirin konfetim! U mening kichkintoyim!"
"Jungkook-ah Konfet - bu erkalash-" Haneulni Jungkook to'xtatdi, u tanasini silkitib harhasha boshlab ovozini balandlatib va oyoqlari bilan yer tepindi,
-Yo'q, yo'q, yo'q, yo'q! U konfet! Mening shirin konfetim! "
Haneul Jungkookning janjalkashligidan bosh chayqab kuldi. Shu payt Mira xonaga kirib, yig'layotgan Jungkokni koʻrib quchoqladi.
-Jungkook-ah, yig'lashni bas qil. Uni konfet deb atashing mumkin, lekin uning rasmiy ismi Asena bo'ladi, xo'pmi, yig'lama bolam?"
Jungkook yig'lashni to'xtatganda,
-Demak, men uni konfetim deb atashim mumkinmi?", deb so'radi u.
Atrofdagilarning hammasi kulib, bosh chayqadi.
"YAYYYYY!", Jungkook Miraning quchog'idan sakrab, quvonchdan baqirib yubordi, lekin bu safar Asen baland ovozdan yig'lab yubordi.
Minjun uni bag'riga bosdi, Jungkook esa jim bo'lib, kichkina oyoqlari bilan Minjun tomon yugurdi.
U Minjunning oyog'ini ham chimchilab qo'ydi, yaramas bolaning qiliqlari bilan tanish bo'lgan erkak chaqaloq bilan egildi.
Jungkook unga katta ko'zlari bilan qaradi, chaqaloq sekin yig'lashni to'xtatdi.
Kichkina qo‘llari qizning yonoqlariga cho‘zdi,
-Yig‘lama, kichkintoy!”, dedi u qizning yonoqlarini yoqimli silab.
Uning yonoqlarini silaganda ko'zlari chaqaloqni tark etishdan bosh tortdi va ajablanarlisi shundaki, chaqaloq ko'p o'tmay yig'lashni to'xtatdi.
Albatta, Jungkook endi baqirmaydi. Chaqaloq endi yig'lashni to'xtatishi kerak.
Jungkook unga qarab jilmayib qo'ydi: "Mening konfetim. Kichkintoyim".
Va uning kichkina boshida bir qancha oʻylar shakllana boshlab, ko'zlari chaqnadi.....
▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸
Ertasi kuni Jungkook hech qanday harhashaliklarsiz maktabga itoatkorlik bilan tayyorgarlik ko'rganida, Mirani hayratda qoldirdi. Odatda, u har doim qo'shimcha besh daqiqa uxlashni yoki bormaslikni soʻrar, bu esa Mirani xafa qiladi.
-Jungkook-ah, sen juda erta turding va maktabga tayyorsan", deb hayron qoldi Mira hayratini yashira olmay.
Jungkook asabiylashib o'rnidan qo'zg'aldi, yuzida kulgi paydo bo'ldi.
-Men... faqat kichkintoyim uchun yaxshi bola bo‘lishni xohlardim”, dedi u ovozi shivirlashdan zo‘rg‘a eshitildi.
Uning gaplaridan Miraning yuragi erib ketdi. Uning boʻyiga teng boʻlish uchun tiz cho‘kdi, ko‘zlari muhabbat va g‘ururga to‘ldi.
-Oh, Jungkook-ah," dedi u, ovozi mayin,
-Men sen bilan juda faxrlanaman".
Jungkook maktabga ketishga shay turgan holda eshik oldida turib, u bilan birga maktab avtobusi kelishini kutib turgan onasi Miraga asabiy qaradi.
"Eomma, maktab avtobusiga yolg'iz o'tirsam ham bo'ladi. Ichkariga kiring", dedi u ovoziga xiyonat qilib.
Ammo Mira boshini chayqadi, onalik hislari gʻash boʻldi.
- Avtobus kelguncha men sen bilan kutaman, - deb turib oldi va uning yelkasiga qo'lini qo'ydi.
Jungkookning rejasi chipakga chiqayotgan edi. Uning xayolida noxush reja bor edi va unga Mira ketishi kerak.
-Yo'q, eomma, men buni o'zim qila olaman. Siz ichkariga kiring, dedi u va uni ohista eshik tomon immo qildi.
"Yo'q, Jungkook. Seni eshik oldida yolg'iz turishingga ruxsat bera olmayman. Agar biror narsa bo'lsa-chi?", - xavotir bilan qosh chimirdi Mira.
-Eomma, meni yetarlicha katta bo'lmagan chaqaloq deb o'ylaysizmi? Har doim kichkina chaqaloq bo'lib qolishimni xohlaysizmi?", deb so'radi.
Mira ko'zlarini qisib: «Nimadir oʻzgacha», deb o'yladi .
- Ishonching komilmi, Jungkook — so‘radi oʻgʻlidan ovozida shubha uyg‘onib.
Jungkook ishtiyoq bilan bosh irg'adi, xayoli hayajondan charx urardu.
-Ha, eomma. Siz ichkariga kirishingiz kerak", deb takrorladi u va oyisini eshik tomon itardi.
Mira istamay ichkariga kirdi, lekin nimadir noto'g'ri ekanligini his qildi. U Jungkookni kuzatdi.
Jungkook 3 soniya kutdi va maktab sumkasini tashlab qo'shnisining uyi tomon yugurdi.
Mira teshigidan Jungkookni sumkani tashlab, qochib ketayotganini ko'rib, qattiq nafas chiqardi. Eshikni ochib va u nima qilayotganini ko'rish uchun sekin Jungkookni yashirincha kuzatib ortidan ketdi.
-Bu bola, Miranin hech bo'lmaganda ozgina jahli chiqdi.
Jungkook Minlarning uyi tashqarisida turganida, uning ko'zlarida yaramas chaqnash paydo bo'ldi, u eshik yonida idishdagi o'simlikni ko'rdi. U atayin o‘simlik idishini itarib yubordi va u ag‘darilib, yerga qulab tushdi, ichidagi o‘simlik, tuoroqi bilan qulab ketdi.
Jungkook oʻzi sababchi boʻlgan tartibsizliklariga e'tibor bermay, ag'darilgan idish ustiga chiqdi va uni eshik qo'ng'irog'iga yetib borish uchun vaqtinchalik vosita sifatida ishlatdi. Tabassum bilan eshik qo‘ng‘irog‘ini bosib, kutdi.
Ichkaridan Minjun eshik qo'ng'irog'ini eshitdi va unga javob berish uchun ketdi. Eshikni ochganida, yaramas bola keltirib chiqargan tartibsizlikka qaramay, begunohlik suratini yuziga qoʻyib kutib turgan Jungkokni ko'rib hayron bo'ldi.
-Salom, janob Min, Jungkook muloyimlik bilan salomlashdi, yuzida keng tabassum paydo bo'ldi.
Janob Min ag‘darilgan idishga qaradi-da, idishni o‘girib, yiqilgan o‘simlikni qaytadan ekishdan oldin kulib yubordi.
Yaxshiyamki, o'simlik katta zarar ko'rmabti.
Minjun Jungkookning sochlarini mehr bilan tarab kuldi.
— Siz juda shumtakasan, toʻgʻrimi- dedi u Jungkookning o'ynoqi tabiatidan zavqlanib.
"Ko'rib turibman, sen bu yerga oyingsiz keldingmi yaramas bola?", - deb so'radi .
-Men kichkintoyimni ko'rmoqchi edim
Jungkook ishtiyoq bilan gapirdi, ko'zlari intiqlik bilan porlab turardi.
Minjun Jungkookning ishtiyoqidan xursand bo'lib kuldi. -
Bugun maktab haqida nima deydilar, janob?" - deb so'radi u maktab formasini kiyib olganini ko'rib.
Jungkook yelka qisib, diqqatini maqsadiga qaratdi.
— Avtobus kelishiga hali vaqt bor.
Endi uni ko'rishim mumkinmi? — hayajon bilan so‘radi.
Minjun javob berishga ulgurmasdan Mira Minjun bilan salomlashib ularning yoniga yetib keldi. U Jungkookning iltimosini eshitib qovog'ini chimirdi.
-Jungkook, nega maktab avtobusini kutmayapsan, so‘radi Mira qattiq ohangda.
Jungkook buni tushunib ko‘zlari katta-katta ochilib, asabiylashib oyoqlarini silkitdi.
-Men shunchaki chaqaloqni ko'rmoqchi edim", deb g'o'ldiradi u maktabni qoldirgani uchun o'zini aybdor his qildi.
Mira norozidek bosh chayqab xo'rsindi.
-Sen shunchaki maktabni oʻtkazib yuborlaysan, Jungkook. Mas'uliyatni his qilishing kerak, dedi onasi muloyimlik bilan.
Jungkook o'z qilmishidan uyalib, boshini egdi.
-Kechirasiz, eomma. Men boshqa bunday qilmayman", deb va'da berdi u oyisining hafa bo'lganini bilib.
Mira jilmayib, qo'lini Jungkokning yelkasiga qo'ydi.
-Bu yaxshi emas, Jungkook. Mas'uliyatlarini birinchi o'ringa qo'yishni unutma," dedi u ovozi yumshab.
-Oyi, iltimos, chaqaloqni ko'rsam bo'ladimi? Maktabga ketishimga hali 15 daqiqa vaqtim bor, dedi.
Mira Jungkookning qat'iyatiga kulib yubordi.
-Yaxshi, Jungkook, ichkariga kiramiz. Lekin unutma, biz tezroq ketishimiz kerak" dedi va Jungkokni ichkariga kiritish uchun eshikni ochib.
Uyga ham kirgan Minjun Jungkookning hayajoniga kulib qo'ydi.
-Jungkook. Lekin chaqaloq hozir Haneulning yonida. Uni cho'mdiryapti", - dedi .
Ular yaqinlashganda, Jungkook suv ovozini va chaqaloqning mayin qichqirig'ini eshitdi. Ichkariga nazar tashlab, Haneul zavqdan kulayotgan chaqaloqni ohista yuvayotganini ko'rdi.
— Voy, u juda yoqimtoy! - deb pichirladi Jungkook hayratdan ko'zlari katta.
Haneul Jungkookni ko'rib hayron bo'lib boshini ko'tardi.
-Oh, salom, Jungkook! Manchaega salom aytmoqchimisan?" — so‘radi, iliq jilmayib.
Jungkook ishtiyoq bilan bosh irg'adi, hayajoni yanada ko'tarildi.
— Ha, iltimos! — deb baqirdi u chaqaloqqa yaqinroq qarash uchun engashib.
Jungkook hayratdan ko‘zlarini katta-katta ochgan holda vannaga yaqinlashar ekan, chaqaloqqa yaqinlashish istagiga qarshi tura olmadi. U Haneulga sochlarini yuvishda yordam bermoqchi bo'lib, qo'lini cho'zdi, lekin muvozanatni yo'qotib vannaga yiqildi, hamma joyga suv sachrab, kiyimlarini ho'll boʻldu.
Mirae Jungkookning holatini koʻrib bosh chayqab xo'rsindi.
— Bu bolani nima qilaman-a? — deb g'o'ldiradi u g'azablanganidan ko'ra ko'proq zavqlanib.
Haneul va Minjun Jungkookning omadsizligidan kulib, uning koʻrinishi yoqimli tuyuldi. Haneul Jungkookga vannadan chiqishga yordam berdi, yuzida tabassum paydo bo'ldi.
-Kechirasiz, eomma, dedi Jungkook, kiyimlari nam edi.
-Men yordam berishni xohlagandim.
Mira Jungkookning samimiyligiga jilmaydi.
- Hechqisi yo'q, Jungkook, dedi oyisi unga sochiqni uzatib.
Bu orada chaqaloq Jungkookga katta ko'zlari bilan qarardu, so'ng tabassum qikgandek boʻldi.
—Kichkintoyim! Meni ho'l bo'lib ko'rishim senga yoqdimi", u sochlarini silkitib, chaqaloqning yuziga tomchilar tushishiga sabab bo'ldi.
Jungkook xohishi bilan vannaga yana sakrab tushib, atrofga ko'proq suv sachratdi.
Asena kulib yubordi, xuddi Jungkook kabi qo'llarini qimirlatdi.
-Bugun Jungkook maktabni qoldirisgiga toʻgʻri keladi chog’i, Mira xo'rsinib, Jungkookning hoʻl usti boshiga qaradi. Maktabda nam sochlari tufayli shamollab qolmasligi uchun yuborolmaydu.
Hech kim anglab etmasdi..... 10 yoshli bola yangi tug'ilgan qizcha bilan har tomonlama bog'langan edi.
Hammasi o'sha kuni kasalxonada uni birinchi marta koʻrganidan boshlandi. U mittigina chaqaloqni ko'rishga qiziqqan edi. Uning juda nozik va beg'ubor yuzini ko'rganida, Jungkook uning xavfsizligini ta'minlash uchun hamma narsani qilishini bildi.
Kunlar o'tishi bilan Jungkook chaqaloqqa tobora ko'proq oʻrganib qoldi.
Beshik yonida o‘tirar, u bilan ohista suhbatlashar, maktabdagi kuni, doʻstlari, tashqaridagi dunyo haqida gapirardi.
Uning yumshiq yuzini ohista silar, barmoqlari naqadar kichkina ekaniga hayron bo‘lardi.
U tez-tez Haneul va Minjunga chaqaloqqa gʻamxoʻrlik qilishda yordam berardi va unga qanday qilib to'g'ri mehr koʻrsatishni o'rganishni xohlardi. U uni quchigʻida koʻtardi, ovqatlantirdi, Haneulning tagliklarini almashtirishini tomosha qilardi, bularning barchasi mas'uliyat hissi va muhabbat edi.
Uning go‘dakka bo‘lgan mehri oila a’zolarini ham chetlab o‘tmadi. Mira ko'pincha Jungkookni beshik yonida o'tirib, uxlayotgan chaqaloqni kuzatib turganini ko'rardi.
U Jungkook qanchalik g'amxo'r va mas'uliyatli bo'lib qolganini ko'rib, tabassum qilardi.
Bir kuni Mirae Jungkook chaqaloqqa ohista qo'shiq aytayotganini koʻrib qoldi.
Uning ovozi mayin va taskin beruvchi edi, go‘dak esa hayratdan ko‘zlarini katta-katta tinglayotgandi. Mira va Haneul eshikdan qarab turishdi, Haneuk yuragi ikki farzandiga bo'lgan muhabbatidan shishib ketdi.
Haftalar oylarga aylanar ekan, Jungkookning chaqaloqqa bo'lgan muhabbati yanada kuchaydi. U bilan o‘ynab, kulgili chehralar va ahmoqona tovushlar chiqarib, uni kuldirardi.
U juda yosh bo'lsa ham, uning kulgisini eshitish uchun unga ertaklar o'qirdi
Haneul va Mira Yoongi, Manchae va Jungkook bilan bog'da sayr qilishsa, Yoongi aravachasini ohista itarardi, Jungkook esa gullar va qushlarni ko'rsatib, atrofdagi dunyoni tasvirlab berardi. U unga qo'shiq kuylar, uning ovozi mayin va ohangdor bo'lib, uni uxlatardi.
Jungkook chaqaloq bilan bo'lgan munosabati oilaning shirin haziliga aylandi. Minjun doimo Jungkook o'zi va Haneuldan ko'ra chaqaloqning ota-onasi, deb hazillashardi.
