BY FATE I’M HIS | JJK
“Oyijon, qayoqqa ketyapmiz” uch yoshli qizim, savol berdi.
Kechqurun Jungkook, bolalar bilan tayyorlanishimni aytib xabar yubordi. Undan qayerga borishimizni so'raganimda, u bu sir ekanligini aytdi, bu xabardan keyin erim bizni qayerga olib borishiga qiziqdim.
”Bilmadim, qizalogʻim”, - dedim past ohangda va ko'zgudan unga qaradim. "Tayyormissan..." Kichkina xonim xonda yaratgan tartibsizlik tufayli gapimni tugatolmadim.
Xona boshqa ranglardan keskin farq qiluvchi binafsha rang bilan to'ldirilgan. Kiyimlar to'shak, pol bo'ylab sochilib yotardi va hatto stul ustida ham tartibsiz holda yotardi, go'yo xonada kichik tornado boʻlgandek. Xonaning har qarich yeri binafsha rangdan iborat edi. Bu bizning hayotimizda sodir boʻladigan tartibsizlikning vizual tasviri edi, lekin jahl qilish oʻrniga, yoqimli tarzda yuzimga tabassum olib keldi.
“Kiyimlar, oyi”, dedi u qoʻlini koʻksiga bogʻlab, menga tushunarsiz tikilib turarkan. “Nima kiyishni tanlash juda qiyin. Bir necha kun oldin siz menga sovg'a qilgan yangi ko'ylak, dadam sovg'a qilgan qalpoqcha, Yan amaki Amerikadan olib kelgan kombinezon, Red amaki menga sovg'a qilgan kofta va yubka, yoki Solning sevimli kiyimi. Men olgan ko'ylak yoki eng yaqin do'stim Joy sovgʻa..."
"Hech qachon..." o'g'limning g'azablangan ovozini eshitib unga qaradim. U eshik oldida turar, yuzida g‘azab ifodasi bor edi. Orqasida esa amakilari Yan va Red turishardi, ikkisi ham xuddi Solnikidek bir xil qiyofaga ega edi. "Hech qachon Joy senga sovg'a qilgan narsalarni kiymaysan."
"Sol mutlaqo to'g'ri aytdi", dedi Yan va Red ikkisi bir vaqtning o'zida Solning yonida turish uchun qadam tashlashdi.
"Oyi!" Snow jahl bilan baqirib menga qaradi. “Bu uchalasuga nimadir deng axir. Ular har doim shunday qilishadi."
Qizimga qarab jilmaydim va ularni koʻndirishimga ishontirdim, garchi ularning uchalasini ham yengish mumkin emas. "Sol hali bola, lekin siz..."
"Menga o'xshagan katta odamlar..." Mina xonaga olib kelishni so'ragan libosim bilan kirdi. "Ammo ular hali ham aql deb ataladigan narsaga ega emaslar." Mina ularga koʻzlari katta katta boʻlib qaradi, lekin Yan bilan Red darhol Minadan koʻzlarini boshqa tomon burishdi.
"Ma'lumotingiz uchun, Miss Mina, biz aqllimiz, shuning uchun biz Snowmizni Joydan uzoqroq boʻlishi uchun ogohlantirmoqchimiz", dedi
“Men bola emasman. Men yetti yoshdaman..."
"Ha, shuning uchun, siz hali ham bola deb hisoblanasiz", dedi Snow va Mina, keyin ular birgalikda bu jangda g'alaba qozonish uchun ko'z qisib qo'yishdi.
"Yo Xudo!" ko'zlarimni yumdim bu bema'nilikni tugatishlari uchun barchasiga koʻz tashladim. "Snow"
"Ha, oyi..." u katta, umidvor ko'zlari bilan menga qaradi, ular doimo yuragimni eritib yuboradi. U bir-biriga mos kelmaydigan binafsha rangli tufli va super qahramonlar futbolkasini kiyingan, jigarrang sochlari yaltiroq binafsha lenta bilan tartibsiz bog'langan edi.
"Yangi ko'ylakni kiyamizmi", dedim. "Bu juda chiroyli."
Qizim hayajon bilan qo'llarini bir biriga urib qarsak chaldi. “Ha! Binafshasi!” U karavotga yugurib, ko'ylakni olib super qahramon kiyimining ustiga tutdi. "Qayerga borsak ham, men eng go'zal qiz bo'laman."
Sol yuzi qizargancha oldinga qadam tashladi. "Sen buni kiyolmaysan", dedi u qat'iy ohangda. "Bu Joydan."
Ular Joyni hech qachon yoqtirishmagan, u Snowga kuy chaladigan o'yinchoq bergan kundan beri hech birimizning yodimizdan chiqamagandi.
"Xo'sh," deb boshladim men qo'limni yelkasiga qo'yib, - bu shunchaki ko'ylak. Bu qayerdan kelgani muhim emas."
"Bo'ladi!" — deb qichqirdi u qo‘lim bilan tutib turgan yelkalarini qisib. “U biz haqimizda nima deganini bilasiz. U biz haqiqiy oila emasligimizni aytdi, chunki biz turli xil ranglarni yaxshi ko'ramiz.
Xona jim bo'ldi, yagona ovoz tashqarida kelayotgan shaharning g'o'ng'irlashi edi. Mina yaqinroq qadam tashladi. "Kim aytdi?"
"Joy", deb pichirladi Snow, ko'ylakni mahkam ushlagancha. “Lekin menga libos yoqdi. Bu chiroyli."
Amakilarning jahli chiqani yuzidan ayon edi va bu yaxshi voqea bilan tugamasligini bilardim.
Ammo buni ehtiyotkorlik bilan hal qilishim kerakligini, o'g'lim va qizimga ba'zi so'zlarning ta’siri kuchli ekanligini, ular o'z tanlovi bilan faxrlanishlari kerakligini va hech kim nima bo'lishidan qat'iy nazar, tanlovini boshqa hech kimning hohishiga koʻra o'zgartirmasliklarini tushuntirishim kerakligini bilardim.
"Joy aniq nima dedi?" – so‘radim ovozimni xotirjam tutib.
"U siz kabi binafsha rangni yaxshi ko'rganim uchun va Sol binafsha rangni yoqtirmasligini aytdi, biz haqiqiy oila emasmiz", dedi Snowning ovozi titrab, yerga qaradi.
"Qizalogʻim" deb boshladim boʻyim qizim bilan teng boʻlishi uchun tiz cho'kib, - “Oilalar har xil shakl va o'lchamlidir, xuddi kamalakning barcha ranglarida boʻlgani kabi. Har kimning tanlovi har xil va biz boshqalarning tanlovini hurmat qilishimiz kerak. Eng muhimi, bir-birimizga bo'lgan sevgimizdir."
"Ammo oyi," e'tiroz bildirdi u, "men ko'ylak kiymoqchiman."
Unga, keyin Sol va amakilarga qaradim. Ularning hammasi javobimni kutishardi, ularning ifodalarida g‘azab va xavotir uyg‘ongandi. Bu bizning oilamizni belgilaydigan lahza ekanligini bilardim, biz birga bo'lishimiz yoki boshqalarning yomon so'zlari bizni parchalashiga yo'l qo'yishimiz mumkin.
“Sen ko'ylak kiyishingiz mumkin”, dedim nihoyat. "Ammo esda tutingki, Joyning so'zlari shunchaki so'zlar. Har kim o'zi tanlash huquqiga ega va biz boshqalarning qarorlariga ta'sir o'tkaza olmaymiz. Dadang va men bir xil narsalarni yoqtirmasligimiz mumkin, ammo bu bizni qandayligimizni belgilamaydi. Biz bir-birimizning qarorlarimiznga rozi boʻlmaiz va qadrlaymiz va bir-birimizga bo'lgan sevgimiz va g'amxo'rligimiz kim ekanligimizni belgilaydi. Tushundingmi"
Solning yuzi yumshab, Snowning qo'lidan ko'ylakni oldi, so'ng yetti yoshli boladan ko'ra kattalarga o'xshab qo'llarini bukdi. "Yaxshi..." dedi u. “Agar u yana shunday gap aytsa, men unga haqiqiy oila nima ekanligini ko'rsataman. Snow, agar sen uning oldiga shu ko'ylakda chiqsang, men seni oshxonaga yashirib qoʻyaman."
“Mening kichkina tinchlikparvarim. - Rahmat, Sol”, - dedim uning boshidan o'pib. "Va ko'rdingmi, Mina..." jilmayib qo'ydim,Yan va Redning bir-biriga qarab turganini ko'rdim.
"Men shunchaki ziyofat uchun chiroyli ko'rinishni xohlayman", dedi u, ovozi asaldek shirin boʻlib.
Sol jilmayib qo'ydi, lekin birozgina. "Sen nima kiysang ham, har doim chiroyli ko'rinasan."
Yan va Red ko'zlarini yumishdi, lekin ular ham xuddi shunday his qilishlarini bilardim. Ular shunchaki tan olishni xohlamadilar. “Yaxshi, mayli,” qoʻllarimni koʻtarib gapini boʻldim. “Kiyim uchun janjallashmaylik. Biz allaqachon kechikdik."
Mina o'zi olib kelgan ko'ylagini menga uzatdi.
Snow amakilariga qaradi, jigarrang ko'zlari qat'iyat bilan porlardi. “Oʻz tanlovimni qildim, katta rahmat. Endi tayyorlanishimga yordam bering!”
Amakilari va Sol bir ovozdan ingrashdi. Men uch yoshli qizchadan qo'rqib ketgan ikki katta yoshli erkakni ko'rib kuliishdan oʻzimni toʻxtata olmadim.
Biz tayyorlanishni tugatganimizda, telefonim tebrandi, kim menga SMS yozganini darhol angladim.
“Bir necha soniyadan keyin uyda boʻlaman, saroydan tashqariga chiqing”. - Jungkook
“Bolalar, shoshilinglar. Dadangiz” yo‘lda, — dedim hayajondan ovozim chiyilab.
Bolalarim hursanligidan baqirib, karavotdan sakrab tushib, orqamdan xonadan chiqishdi
Tashqaridagi koridor oilaviy suratlar bilan bezatilgan , ularning har biri haqiqiy sevgi va baxtli lahzalarini aks ettiradi. Katta zinapoyaga yaqinlashganimizda, balalarimning otasi mashinaning ovozi yo'lakka kirib kelganiligi haqida xabar berdi. Kutish sabri har soniyada kuchayib borardi.
Eman daraxtidan yasalgan eshik ochilib, saroy eshigining ulug‘vorligini ko‘rsatdi. Yuqoridagi qandil marmar polga iliq nur sochar, oshxonadagi musiqa sadosi vq kulgu quloqlarimizni qitiqlaydi. Sol tashqariga yugurdi. U sekin yurish haqidagi iltimoslarimizni hech qachon bajarmagan.
Men tanamdagi titroqni, uzoq vaqt davomida his qilmagan hissiyotni his qildim. Tashqariga chiqayotimda, o‘zimni qanday sehrli oqshom kutayotganiga qiziqdim. Kecha salqin va tiniq edi, siyohrang osmonida yulduzlar miltillardi.
Erimning mashinasi to'xtadi, faralar to'g'ridan-to'g'ri bizga olib boradigan yorug'lik yo'lini yoritdi. Haydovchi oʻrindigʻining yon eshigi ochildi va erim baland bo'yli va o'ziga ishongan, eng qorong'u tunlarni ham yoritadigan tabassum bilan quchog'ida Ayiq bilan tashqariga chiqdi.
Meni koʻrgan Ayiq Jungkookning qo‘lidan sakrab tushib men tomon yugurdi. Bugun u muntazam tibbiy ko'rikdan o'tish uchun shifokorga koʻkrigiga ketgandi. "Bolam meni sog'indimi?" – deb so‘radim, uni quchog‘imga olib.
Dadasi ularni bagʻriga bosganida Sol bilan Snow xursand bo'lib chiyillashdi. U qora smoking kiygan, sochlari ajoyib tarzda taralgan, ko'zlari hayajon bilan porlab turardi.
“Dada, Ayiqning koʻriki qanday o‘tdi. Men hech narsaga e'tibor qarata olmadim, chunki kun bo'yi Babyim haqida oʻyladim. Snow yuzini mayus holtga kelltirdi dadsida qo'shimcha muhabbat olish uchun.
Ayiq. Snow uni "Baby" deb chaqirgani uchun hurdi sababi Snow va Sol uning singlisi va ukasi -“ Meni kichik Binafsham har doim hamma uchun qayg'uradi”, - dedi Jungkook Snowning peshonasiga mayin oʻpib, qip-qizil yonoqlarini silab.
Snow kulib, menga yaqinlashdi va Ayiqni mitti quchog'iga oldib quchoqlab, ko'p o'pdi. Singlisi va ukasini hammadan ko‘ra yaxshi ko‘rgan Ayiq hurishdan to‘xtab, uning bag‘riga o‘rnashib oldi, Sol esa orqadan quchoqlashib ularga qo‘shildi.
“Keling, bolalar, mashinaga o'tiring, biz kechikyapmiz. Sizga kim hamroh bo'lishni xohlaysiz? ” — deb so'radi Jungkook bolalarimizga yaqinlasharkan, lekin uning nigohlari menda bo'lib turardi.
"Red bilan Yan amaki!" Sol va Snow birgalikda javob berishdi va mening yelkam oshib, amakilari g'urur bilan jilmayib turgan joyga qarab.
Bolalarga bosh irg'ab qo'ygandan so'ng, Jungkook Red va Yanga ishora qildi, keyin ular bolalarni olib, mashinaga o'tirishdi. Chiroyli qora Mersedez sabr-toqat bilan kutib turardi.
Jungkook men tomon qadam tashladi va men yonoqlarimdan issiqlik ko'tarilganini his qildim, hatto turmush qurganimizga yillar boʻlib, ikki farzandim bo'lsa ham, erim avvalgidek menga xuddi shunday ta'sir qilardi. "Salom, Binafsha..." deb pichirladi, erimning iliq nafasi odekolonining zaif hidini tashidi soʻng kuchli qo'lini belimga o'rab olganida, men Jungkookning po'lat tanasiga tortildim.
“Salom erim….”, deb pichirladim men uning qora nigohini oʻzimniki bilan birlashtirib. Unga, koʻp yillardan keyin ham meni hayratda qoldiradigan bu odamga bo'lgan muhabbatimni his qildim. -
“Xo'sh, bizni birdan qaerga olib ketyapsan”.
"Sen yoqtirgan joyga", dedi, ovozida tuyg'ular bilan.
Qizarib ketganimni his qildim. "Jiddiy gapirdingimi. Lekin qaysi joy menga yoqadi” — deb ming‘irladim, o‘zimni bir necha oy oldingidan ko‘ra tirikroq his qilardim.
Jungkook ko'zlarida yaramas chaqnashlar bilan menga jilmayib, qulog'imga pichirlash uchun egildi. "Bu sir, Binafsha." Uning nafasi iliq edi va uning so'zlari tanamni qaltiratib yubordi.
Unga yuzlandim, ko'zlarim to'kilmagan yoshdan tumanli boʻldi. "Buning uchun rahmat", deb javob berdim, ovozim zo'rg'a pichirlab.
Jungkook bosh barmog'i bilan ko'z yoshlarimni artdi. "Ko'zlaring faqat oyning muloyim nuri bilan porlashi kerak," Jungkookning ovozi qo'rqinchli bo'lib chiqdi, "Agar bu seni menga boʻlgan hohishing ishorasidan bo'lmasa."
"Sen aqldan ozgansan - bolalar mashinada." Jungkokning ko'ksiga zarba berdim, uni chetga surib, mashinasiga o'tdim.
"Binafsham..." orqamdan shivirlagan Jungkook qo'limdan ushlab oldi. "Bilasanmi, bizning taqdirimiz bir-biriga bog'langan, mendan uzoqlashishga ruxsat yo'q", dedi Jungkook kuchli harakat bilan bagʻriga bosdi.
"Dada…" bolalarimiz mashina oynasidan baqirishdi, men xijolatdan bir zumda yuzimni Jungkookning bo'yniga yashirdim.
Mashina sokin ko‘chalar bo‘ylab yurardi, ichidagi musiqa yuragimning ritmga mos keladigan yumshoq sado berardi. "Jungkook, qayerga ketayotganimizni ayt?" Jungkookning orqa ko'zgusida o'tkir ifodasini ko'rib, masxara qildim.
Uning ko'zlari oldingi yo'lda turar, qorong'u ko'zlarida ko'cha chiroqlarining porlashi o'ynab turardi.
"Sabr qil Binafsha," dedi , erimning ovozi hashamatli charm o'rindiqlar orasidan tebranib past shovqinli chiqdi. “Bu qiziqishlaring bilan agar savollaringni yana davom etirsang. Mashinani zudlik bilan to'xtataman va tun bo'yi faryodlaring aks-sado beradigan va erigning ismimni qichqiradigan tomonimni ko'rsataman.
Chuqur nafas olib mashindagi momiq yostiqlarga yonboshladim. "Bu seni fikrlaringni doimo band qiladigan yagona oʻydir."
"Binafsha..." Jungkookning ovozi shahvat va g'azab qorishmasi bilan g'o'ng'illadi, fikrlarim qorongʻu tungi osmon kabi aylanib yurardi. Shunga qaramay, ularning barchasi yagona oy haqida, inkor etib bo'lmaydigan xulosa bilan yakunlanardi.
"Telba..." deb ming'irladim ko'zlarimni aylantirib yumdim, mashina oynasidan tashqariga qaradim.
Jungkok kaftini qisganida sonim uning bosimini sezdi. “ Meni oldimda ko'zlaringni yumishingni o'rinli deb o'yladingmi, Binafsha”
Yelka qisdim, nigohimni unga qaytardim, uning ko‘zlari umuman yo‘ldan chalgʻimasdi, lekin og‘zining cheti qimirlab, uning bezovtaligiga ishora qildi. "Men ko'zlarimni yummadim." Yolg'onning ta'mi achchiq edi, lekin mag'lubiyatni osonlikcha tan olmoqchi emasdim.
Jungkookning qoʻlari bosimi ortdi, bosh barmog'i sonim ustida sekin aylanalar qilib, tanamni qaltiratib yubordi.
"Binafsha, lablaringda qolgan yolg'on uchun seni jazolashim kerakmi?" uning ovozida joni mustahkamlaydigan yoki sindiradigan qiziquvchanlik bor edi.
U bilan o'ynay boshladim, ko'kragimni uning kuchli, mushakli qo'liga bosib, kaftimni qo'liga qo'ydi. "Agar meni jazolashim kerak deb o'ylasang, nega qilmaysan", dedim behayo ohangda.
Kutilmaganda Jungkook rulni mahkam ushlab, tormozni bosdi. Mashina ikkimizni oldinga silkitib yubordi. Jin Ursin u mashinani yo'lning o'rtasida toʻxtatadi, ayni dam yuragim tomog'imga otilib keldi, lekin men kutgan qo'rquv koʻra, koʻzlarim oldidagi manzaradan ichimda hayajon paydo bo'la boshladi.
"Axir…" — deb baqirib Jungkookga yuzlandim, u allaqachon menga lablarida jilmayib tikilib turardi. "Sen haqiqatan ham bolalarni va meni yashirin joyimizga olib kelganinga ishommayman", dedim jilmayib, derazadan oldindagi tanish yo'lga qarab. Bizning manzilimizni koʻrish meni iliq nostalji bilan to'ldirdi, avvalgi uchrashuvlarimiz hayajonidan keskin farq qiladi."
Mashina eshigi ochilib, Jungkook tashqariga chiqdi, ko'zlari menikidan uzoqlashmadi. U menga yordam berish uchun qo'lini taklif qildi. Uning teginishi kuchli, ammo mayin edi, bu biz tez-tez uchragan kuch va zaiflikning murakkab raqsini eslatardi. Salqin tun havosiga chiqdim, yuragim tovushi kuchli va baland edi. Gul ochgan yovvoyi gullar va yangi maysalarning hidi burnimni to‘ldirdi, yaqin-atrofdagi daryoning olisdan kelayotgan suvning shovqini tun qo‘shig‘ini kuylardi.
Red bilan Yan bizning orqamizda to'xtashdi, ular bolalarga mashinadan tushishda yordam berishdi. "Dadangizning, bolalari uchun juda ko'p syurprizlari bor shekilli", - deb g'o'ldiradim, bolalarga o'girilib, yuzimdagi bir tola sochimni olib.
Hayajonli qichqiriq bilan Snow ayiq bilan birga Jungkookning quchog'iga otildi. Men qo'limni Solga uzatdim, u o'sha zahoti yugurib kelib qo'limdan ushlab kulib, singlisiga qarab qo'ydi.
Jungkook oldinga qadam tashladi, u quchog'idagi, hayratdan ko'zlarini katta-katta ochgan Ayiq va Snow bilan oldinga yurdi. Sol va men dadasining izidan bordik, Solning qo'li qizib ketganini his qilardim. Bizning orqamizda, Red va Yan , ularning ovozlari zaif shovqindan zo'rg'a sezilardi.
Jungkook birdan qadamini to'xtatdi va menga yuzlandi. "Nima bo'ldi?" unga yaqinlashganimdan so'ng so'radim, lekin qo'limdan ushlab, so'rovimga javob berish o'rniga menga yoqimli tabassum qildi.
Oldinlab borar ekanmiz, yuragim hayajondan qattiq ura boshladi. Oy manzarasi kumush nur sochib birdan yo‘lni yoritib yubordi. Go‘yo koinotning o‘zi biz uchun qizil gilam toʻshayotgandek edi. Daraxtlar siyraklashib, har qadam bosgan sayin olis daryoning ovozi kuchayib borardi. Bu juda yoqimli edi, bo'ynimning orqa qismidagi tuklarni tikka qo'ygan kutilgan energiya bilan to'lgan edi.
Ko‘prik yoniga kelganimizda, hech qachon koʻrmagan narsa ko‘rindi: Saroy. Sovuq o'rmoning markazida, baland va mag'rur turishi ko'zni qamashtirardi. Oyning mayin quchog'ida pechak bilan qoplangan toshlar deyarli jonli ko'rinardi va derazalar bizning yaqinlashishimizni kuzatib turgan ko'zlardek porladi. Jungkookning tabassumi kengayib, ko'zlari hayajondan miltiradi.
U indamay bizni ko‘prikka yaqinlashtirdi. Tuzilishi ajoyib edi, har bir qadamimiz tovushi tun bo'yi aks-sado berib turar, biz ilgari faqat hikoyalar va orzularda mavjud bo'lgan, ammo hozir ko'z o'ngimda bo'lgan dunyoga kelganimizning eslatmasi edi. Ko‘prikning o‘rtasiga yaqinlashganimizda, aniq bir kutish tuyg‘usi, nafas olish to‘xtatilgandek bo‘lgan jimjitlik bor edi.
Sukunatda, nihoyat Jungkook gapirdi. "Bizning yangi Saroyimiz senga yoqdimi, Binafsha" Uning ovozi past, hayrat va qat'iyat aralashmasi bilan to'lgan edi.
Manzaraning ulug'vorligini o'zimga singdirar ekanman, hayajonlanishni his qilolmay qolmadim. Unga qaraganimda ko‘zlarim yoshga to‘ldi, nigohim unga tikildi. "Nima"
"Bu Saray, - dedi Jungkook ayyor jilmayib, - “Mening Binafsha malikamning xohishi edi. Biz va bizning kichkintoylarimiz tunning qalbida tinchlik topish uchun makon.” Erim egilib, peshonamdan ohista o'pdi, nafasining iliqligi sovuq bilan aralashib ketdi.
“Bu Saroy ajoyib, dada. Kirsak bo'ladimi" Snow so'radi va Jungkook bosh irg'ab, Ayiq va uni yerga qo'ydi. — “Aka ichkariga kiraylik” Qizim quvonoqlik bilan akasining qo'lidan ushlab, saroyga yugurdi. Ayiq va amakilari ularni ortidan ketishdi.
Jungkookning ko'zlariga qaraganimda ko'z yoshlarim to'xtamasdi, bu his-tuyg'ularimning ulkanligidan edi. "Jungkook," deb pichirladim ovozim xirillagancha, "Meni seni qayta-qayta sevib qolishga majburlama", shiddatli his-tuyg'ular bilan Jungkookning bagʻriga kirib qo'llarimni uning bo'yniga mahkam o'rab oldim, yig'laganimdan tanam qaltirab ketdi. "Sen qalbimning zulmatga botgan burchaklariga yorug'lik olib kelding."
Men uning qalbida abadiy qoldim, bu erimni yuragining doimiy dukulashining yagona ovozi va sokin yig'larim edim. Uning iliqligi suyaklarimga singib, qalbimga joylashib qolgan sovuqni quvib chiqardi. Uning qo‘li yonoqlarimdan ko‘z yoshlarini ohista artayotganini, bosh barmog‘i iyag chizig‘ini kuzatayotganini his qildim.
"Menga qara, Binafsha," dedi u, ovozi yumshoq buyruqli edi. Ko'zimni ko'tardim va Jungkook iyagimdan ushlab, his-tuyg'ularimning g'alayonida tinchlantiradigan qora ko'zlariga qarashga majbur qildi. "Mening dunyomdagi borliging qishning sovuq kechasidan keyin iliq quchoqdek bo'ldi", deb pichirladi , erimning so'zlari kutilmagan, hatto she'riy edi.
U yaqinroq egilganida yuragim qattiq urdi,
"Men seni sevaman..." engashib meni o'pdi, qo'li bilan yonog'imdan ohista ushlab oldi. Atrofimizdagi olamni so‘ndirib, sokin o‘rmonda faqat ikkimizni qoldirgan boʻsa edi. Uning teginishi mayin, va men yuragim ilgari hech qachon bo'lmagan tarzda tez urganimi his qildim.
"Sen uchun, men tubsizlikning o'zidan ham chuqurroq sevgiga egaman." Biz bir oz nafas olish maqsadida orqaga chekindik va bolalarimiz bizni uyning eshigidan tomosha qilishayotganini anglab, kulib yubordik. “Bu yerga qaramang. Oyingiz xijolat tortadi”. Jungkook meni kuchli quchog'iga yashirdi va bolalarni ketish uchun qo'l silkitdi.
"Yo'q!" Ular baqirib, biz tomon yugurishdi va biz bir-birimizni mehr bilan quchoqladik.
Xonaga kirganimda, yangi yuvilgan sochlarimdan romashka va lavantaning yoqimli hidi taralib turardi, bu esa hozirgina hammomda zavqlangan tinch yolg‘izlik lahzalariga ishora qilardi. Televizorning mayin g'ichirlashi havoni to'ldirdi va ko'zlarim karavotdagi baxtim sababchilariga qaradi - mening kichik sevgi panohlarim.
Katta televizorda multfilm ko‘rishdan mamnun bo‘lib o‘tirgan ikki farzandimiz – Sol va Ayiqni tomosha qilib, karavotda bemalol orom olgan erimning lablarida mayin tabassum o‘ynayotganini ko‘rib, yuragim iliqlikdan to‘lqinlanib ketdi. Snow cheksiz g'ayrati bilan dadasinimg kuchli qo'llari orasiga joylashgandi.
“Barchangiz juda yoqimlisiz", dedim to'shakka yaqinlasharkanman. Farzandlarimning e'tibori menga qaratildi va men erimning peshonasidan o'pish uchun egildim. "Ko'rib turibmanki, muxlislaring bor."
Jungkookning ko'zlari hayajondan chimirildi. "Meni bunga hech qanday aloqam yo'q", deb javob berdi, ovozi xotirjam boʻlib.
"Ular xuddi oyisi kabi quchoqlashni yoqtiradi."
Snow ajoyib tabassum bilan boshini ko'tarib, qo'limdan mahkam ushladi, jigarrang ko'zlari mehr bilan porladi. "Oyi bizga qoʻshiling"
"Oying hozir qilolmaydi, kichkina Binafsham..."
"Nima uchun" Snow va men birgalikda savol berdik, Jungkookning so'zini tugatishiga imkon bermay.
Bolalar uning yuziga tikilib, diqqat bilan eshitishlari uchun Jungkookdan biroz orqaga qaytishdi. Jungkook tomog'ini qirib oldin ularga tikildi. "Chunki oyingiz va dadangiz mashinadan biror narsa olib kelishimiz kerak."
"Ammo, Yan bilan Red kechki ovqatdan oldin hamma narsani mashinadan olib kelishgandi", dedim, Red bu haqda menga Jungkookning mashinasining kalitini berganida aytgandi.
"To'g'ri gapirding, Zuha", - deb g'o'ldiradi, men erimning jag'ini biroz qisib qo'yganini sezdim. "Ammo ular mashina ichidagi ba'zi muhim narsalarimni olib kelishni unutishgan."
"Lekin narsalar seniki va ularni o'zing olib kelishing mumkin; meni u yerga borishimda nima foyda , allaqachon juda charchaganman va hech qayerga borishni xohlamayman”- xo'rsindim.
"Men yolg'iz bormayman. Sen menga hamroh bo'lishingiz kerak, Zuha” - Jungkookning ko'zlari qorayib ketdi.
"Nega tashqaridagi qorong'ulikdan qo'rqasanmi" — so‘radim undan ko‘z uzib, pastki labimni tishlab.
"Yo'q, Red yoki Yanni o'zing bilan olib ket."
“Oyijon, siz dadam bilan borishingiz kerak”, - dedi , qizimning ko'zlari hayajondan raqsga tusharkan, Solning yengini tortdi. Ular bir-birlariga hayron bo'lib qarashdi va qizim Sol va Ayiqga ishora qildi, lekin ularning hech biri uning nima deganini tushunmadi. “Ikkingiz ahmoqsiz. Dadam bizga yana bir yangi sovgʻa olib kelishi mumkin.
"Yangi sovgʻami" – so‘radi Sol qoshini ko‘tarib.
Snow bosh chayqadi, jigarrang ko‘zlari chaqnab ketdi. "Biz uchun yangi uka"
Qizimning so'zlaridan hayratda qoldim, lablarida ahmoqona jilmayish ila o'zining kichkina Binafshasiga tikilib turgan Jungkookga qaradim. "Ammo Snow, yangi ukamiz, oyimning qorni kattalashganidan keyingina keladi", dedi Sol va ular mening qornimga qarashdi.
Qo'llarimni qornimga qo'ydim, ular menga qarashdi. "Siz hech qanday uka sovg'a olmaysizlar, sen esa..." ko'rsatkich barmog'imni ko'tarib Jungkookni ogohlantirdim. "Bolalaring aytganlari haqida o'ylamasang yaxshi bo'ladi. Tezroq borib, kerak bo'lgan hamma narsani olib kelaylik."
Snow meni chorlaganini eshitmay, xonadan chiqa boshladim. "Bizga sovg'a olib kelishni unutmang." qizimning so‘zlarini eshitmagandek bo‘ldim va indamay xonadan chiqib ketdim.
Jungkook birozdan keyin xonadan chiqdi. “Mashina kalitlarini olib kelmadingmi. Ular stolda." Jungkook bilagimdan ushlab, ikkinchi qo'li bilan eshikni yopganida meni o'ziga tortganida harakatimni chekladi
"Nima-"
Erimga savol berishimdan oldin, u kaftini og'zimga qo'ydi. "Shhh, Binafsha..." u ko'zlarimga tikilib, oldindan ogohlantirdi va keyin birdan meni quchog'iga ko'tardi.
“Meni masxara qilishni bas qil, Binafsha, sen men nima xohlayotganimni bilasan, toʻgʻrimi” erimning ohangida hafsalasi pir bo'lgan va hayrat uyg'ongan bo'lib, odatdagidek tashqi ko'rinishi ostidagi murakkab tuyg'ular to'riga ishora qilardi.
Erimni yaxshi bilardim, uning ko'zlaridan, odatda, u men to'liq ma'qullamasligim mumkin bo'lgan narsani koʻrsatardi. — “Menmi”— deb so‘radim barmog‘imni uning o‘tkir jag‘ chizig‘i bo‘ylab yurgizib.
"Men seni oʻylamganimda ko'ra qattiqroq qiynashga majburlama," so'zlari, erim hukmronlik qilgan tun kabi chuqur va qorong'u obsessiyaning hohishi edi.
Biz qasrni ortda qoldirib, o'rmon bo'ylab yo'l oldik. — “Endi meni qayerga olib ketyapsan”.
Jungkook javob bermadi va meni oyogʻimga turg’azdi. "Mana, Binafsha..." dedi Jungkook va qo'lini, oldinga ishora qildi.
Men Jungkook ko'rsatgan tomon o'girildim, oy nuri barglar orasidan to'kilib, to'g'ridan-to'g'ri qadimgi eman shoxlari orasida joylashgan oʻrtacha kattalikdagi daraxt uyga kumush nur sochdi. U go‘yo o‘rmonning shivir-shivirlaridan yasalgan, daraxt po‘stlog‘iga mos yog‘och taxtalar va bizga qarab turgan hayvonlarning ko‘zlaridek yaltirab turgan derazalari bilan yaratilganga o‘xshardi. Men bolaligimning g'aroyib ertaklariga qiziqishim va, ehtimol, nostalji hissini his qilolmay qoldim.
"Moʻjizakor! ” — dedim xursandlik bilan, ovozim hayratga to‘ldi. Daraxtga bir qadam yaqinlashdim, go‘yo bu haqiqat ekanligiga o‘zimni ishontirish uchun qo‘lim po‘stlog‘iga tekkizdim. "Ilgari hech qachon bunday narsani ko'rmaganman. Buni sen qurdingmi"
"Ha, buni faqat biz uchun qildim." Jungkook qo'llarini orqamdan tanamga o'radi, quchog'i iliq va tasalli berguvchi edi. Uning nafasi qulog‘imga shivirlab, tanamni titratdi. "Bu joy bizning ertgimiz, Binafsha," dedi Jungkook, uning ovozi egalik va muloyimlik uyg'unligini keltirib chiqardi. "Shahardagi notinchlikdan uzoqda, biz yulduzlarga birgalikda qarashimiz va bir-birimizning quchog'imizda taskin topishimiz mumkin."
Hayajondan ko'zlarim porladi, yonoqlarim yoqimli pushti rangga aylandi. Unga qarshi turish uchun aylandim. "Rahmat Jungkook." Oyoq uchiga tayangancha jag‘idan o‘pdim.
"Menga bunday "rahmat"aytishingni xohlamayman," Jungkookning ovozi pastroq boʻlib xirilladi, uning nigohlari oʻtkirlashdi. "Men sening qalbingning chuqurligi bilan uygʻunlashgan javobni talab qilaman."
"Oh..." ko'zlarimni yumdim va unga e'tibor bermay, daraxt uyiga chiqdim.
Oy yoritib turgan daraxt uyga qadam qo'yganimda, ichki makonning sokin go'zalligini ko'rib, ko'zlarim hayratdan ochildi. Devorlarni bezatgan yog'och o'ymakorlik buyumlari tashqaridagi barglar orasidan o'tib, hamma narsaga kumush parda qo'ygan oy nurlarining yumshoq nurlari bilan yoritilgan. O‘rtadagi karavotni kuzatdim, u yerda oy nuri tushgan yorugʻligining qatlami o‘rnashib, osoyishta, deyarli tushga o‘xshash tasvir paydo qilardi.
Daraxt uyning kichkina zinalaridab chiqqan Jungkookning figurasini ko'rib, ko'zlarim qadam tovushiga qaratildi, ko'zlarim biroz kattalashib ketdi. Jungkookning yuzidagi ifodani ko'rganimda yuragim qattiq urdi. Uning ko'zlari istak bilan yonayotganday tuyuldi, bu oyoqlarimni qaltirashga olib keldi.
"Jungkook?" Ovozimda hayrat va ehtiyotkorlik ohangi bor edi.
"Binafsha, koʻzlaring sirena qo'ng'irog'iga o'xshaydi", dedi Jungkook, ovozida istak va xavf uyg'unligi bor. "Har safar buni qilganingda, sendan xohlagan narsam oldida qanchalik kuchsiz ekanligingni ko'rsatish istagidan hayratdaman." Haqiqatan ham jozibali harakatda, menga yaqinlashib, birdaniga futbolkasini yechdi.
Jungkookning keskin shiddatidan yuragim ko'kragimda kuch bilan urdi va men bir qadam orqaga qaytdim. U yaqinlashganida o‘zimni olishga urinib, yutundim.
“Ammo bu yaxshi fikrmi yoki yo'qmi, amin emasman." so'zlarni aytganimda ham, erimning nigohlarining iliqligiga magnitdek tortilishini his qildim.
Chuqur nafas oldim, qo'lim ongsiz ravishda men sovg'a qilgan bo'yinbog'ga cho'zildi. "Binafsha..." Jungkookning tabassumi o'sdi, yaqinlashganda, yalang'och ko'ksi, mendan bir necha santimetr uzoqlikda. "Sen ham men kabi buni xohlaysan." engashib ichkariga kirdi, nafasi issiq bo‘ynimga tekganida biroz seskandim.
Ko'zlari yalang'och ko'kragimga tusharkan, Jungkookning og'zidan nola chiqdi. "Jin ursin Binafsha..." U xuddi yirtqich sherday bo'kirib, yumshoq matrasga tashladi. "Qachon, qayerda va qanday halatda boʻlmasin Binafsha, sen hali ham ichimdagi bo'ronni qo'zg'atishga qodirsan", dedi Jungkook, ko'zlari bizni o'rab olgan tundek qorong'i edi. "Sen har doimgidek meni aqldan ozdirgansan."
Tashqaridagi shamol yomg'ir hidini va o'rmonning shivir-shivirlarini o'zi bilan olib ketdi. Bu uyning ichida aylanib yurgan his-tuyg'ularga o'xshardi, go'yo yerning o'zi paydo bo'layotgan ehtirosni bilar edi. Jungkookning qo'li yonog'imni ushladi, terisining issiqligini o'zimda his qildim. "Men sevib qoldim, Jungkook", deb nafas oldim.
Bir lahzaga dunyo nafasini ushlab turgandek bo'ldi, yagona ovoz olovning chirqillashi va yolg'iz bo'rining uzoqdan uvillashi. Jungkookning ko'zlari yangi vahshiylik bilan yonib ketdi u egilib, lablari lablarimni o'pishda yumshoq va talabchan bo'ldi. Bu ham himoya, ham ehtiros va'da qilgan boʻsa, har daqiqada birga bo'lamiz degan va'dani ushlab turgan boʻsa edi.
Yomg‘irning ilk tomchilari yog‘och tomga urildi, mayin, ritmik simfoniya yurak urishiga mos kelardi. "Keyin," deb g'o'ldiradi Jungkook lablarimga tikildi.
Jungkookning qo'li bo'ynimning orqa tomoniga o'tib, meni yana bir chuqurroq va shoshilinch o'pishga tortdi. Tashqaridagi bo'ron qalbimizdagi yagona, ehtiros va intilish bo'ronini aks ettirdi. O'pish yanada qizg'inlashdi, tanamiz jumboqning ikkita yechimi kabi bir-biriga mos tushdi. Qo‘llarimni uning bo‘yniga o‘rab, barmoqlarimni sochlariga kirgizgancha Jungkookning yuragi urishalarini his qilardim.
Ularning ishtiyoqi kuchayib, hech birimiz qarshilik ko'rsata olmaydigan olovni yoqdi. Mening qo'lim uning ko'ksiga qarab pastga tushdi, terisining issiqligini his qildi. Jungkookning qo'llari pastroqda aylanib, belim va sonlarimning egri chizig'ini kuzatdi.
Bir lahzaga bo'linib, muhtojlikdan nafas olishimiz tezlashib ketdi. "Sen tomirlarimni yoqimli azob bilan zaharlaydigan giyohvandliksan." Jungkook belimdan mahkam ushlab, ko'zlari ruxsat so'rab ko'zlarimni qidirdi.
Bosh irg'ab qo'ydim, ko'zlarim istakdan yaltirab turardi. Jungkook kechiktirmasdan uni yirtib tashladi va shimini yechdi. Bizning ko'zlarimiz bir-biridan ayrilmadi, so'zsiz gaplashdik. Bizning kiyimlarimizda halos boʻlganimizda, kunning og'irligi ham ortib, faqat xom, jilovsiz ehtirosni qoldirdi.
Jungkookning qo'lini yalang'och terimda his qildim. Biz birga harakat qildik, bu raqsni yillar davomida mukammallashtirgandik. Har bir teginish, har bir o'pish, so'zlardan ham ustun bo'lgan sevgi izhori edi. Jungkookning qo'li meni erkalab, tanamning har bir qarichini xuddi birinchi marta bo'layotgandek o'rganar ekan, yuragim ehtiros bilan urardi..
"Jungkook, bu matras oq varogʻing, men esa bo'yogʻingman. Yumshoq teginishing bilan o'z asaringni yarat”- deb pichirladim va ko'zlarimni yumib, Jungkookning o'pishlari bo'ynimdan o'tib, tishlari nozik terimda o'tlab borardi. "Ahhh..." nafas oldim, erimning qo'llari ko'kragimga yo'l topib, sekin siqdi. Har bir teginish tanamga zavq to'lqinlarini yubordi.
Jungkookning oʻpishlari yanada keskinlashdi,
Biz mukammal birlikda harakat qildik, bir-birimizning ehtiyojlarimizni ifodalardik. Ichimdagi bosim kuchayib borayotganini, faqat Jungkook qondira oladigan yoqimli og'riqni his qildim. Oxirgi, uzoq davom etgan o'pish bilan u ichimga sirg'alib, meni butunlay to'ldirdi. Tuyg'u ajoyib edi va ko'zlarim ochilib, Jungkookning shiddatli nigohiga duch keldim. Biz birga harakat qildik, sevgimizning ritmi yurak urishiga mos keldi.
Dunyo mavjud bo'lishni to'xtatdi va biz o'sha paytdagi aloqamiz muhim edi. "Binafsha sensiz men faqat bir Soyaman", - Jungkookning so'zlari xonani bo'yab turgan oy nuri kabi qattiq edi, uning koʻzlarimga diqqat bilan tikilishi atrofimizdagi havoni yutib yuborgandek edi.
"Men sening nuringsiz cheksiz zulmatda yo'qolaman." Jungkookning zarbasi tobora kuchayib bordi, nafaslarimiz xona jimjitligida aralashib ketdi.
"Sen mavjudligim tubsizligini yoritadigan alangasan."
"Sen va bizning kichkintoylarimiz nafas olishimning sababi, mavjudligimning yagona maqsadidir." Oxirgi, kuchli zarba bilan men parchalanib ketdim, badanim zavqdan larzaga keldi.
"Mening yuragim faqat sen uchun uradi, Binafsha," Jungkook yuzini bo'ynimga ko'mib, qo'llari tanamni quchoqladi, issiq nafasi terimga uruldi
"Senga bo'lgan muhabbatim cheksiz, tungi osmondagi yulduzlar ham sevgim oldida kichik zarradir, Jungkook", deb pichirlab kuchliroq quchoqladim.
Biz o'sha erda yotardik, tanalarimiz bir-biriga bog'langan, yagona ovoz nafas olishimizning tovushi edi. Tinchlik tuyg'usi kirib kelganini his qildim, Jungkookning iliq quchog'i menga himoya tuyg'usini berdi.
Oy nuri kuchaygan sari, Jungkook meni quchog'iga tortdi.
"Bugun tunda oy juda yaqinroq ko'rinadi", deb g'o'ldiradim, ovozim yaylov bo'ylab raqsga tushayotgan mayin shabadaga qarshi zo'rg'a pichirladi. "Go'yo bizni kuzatayotganga o'xshaydi."
U telefonini ko'zdan kechirar ekan, xirilladi. “Bolalar uxlab qolishdi. Yana Binafsha, Yan uxlab yotganida yuziga chizibti”
"Qizim qanday shoʻxlik qilsa ham, amakisi uni juda yaxshi ko'radi" kuldim.
"Jungkook"
"Men bir narsani o'ylayotgandim."
Yonoqlarim qizarib keta boshlaydi. "Farzandlarimizga uka berishimiz kerakmi?"
“Nima deding, Binafsha” Jungkook yana belimni mahkam ushladi.
Erimning bo‘yniga qo‘llarimni o‘rab oldim. -
“Meni to'g'ri eshitding”.
"Binafsha, har bir harakating bilan meni tushunib bo'lmaydigan darajada hayajonlantirishda davom etasan." Jungkookning ovozi shivirlangan iqror edi, uning ko'zlari odatdagi tahdiddan tashqari nimadir bilan porlab turardi.
"Endi homilador boʻlishing uchun harakat qilishim kerakmi?"
"Ob-havo salqinlashgani uchun ertaga boshlaymiz."
“Xavotir olma, Binafsha. Senga o'z ishtiyoqimni shunchalik kuchli ko'rsatamanki, sovuqni unutasan”
Sevgi nima oʻzi? Menimcha, sen buni soʻzlar orqali tasvirlay olasan. Sevgi bu kimnidir tushunish, u uchun qaygʻurish, uning quvonch va gʻamlarini birga baham koʻrishdir. Nimanidir boʻlishasan, biror nima berasan, evaziga turmush qurish-qurmasliging yoki farzandli boʻlish-boʻlmasligingdan qatʼi nazar, nimagadir ega boʻlasan. Yashar ekansan, yoningda seni tushunadigan va hech kim bilan boʻlishishing shart boʻlmagan inson borligini bilarkansan, oʻz fazilatlaringni yoʻqotish hech qanday ahamiyat kasb etmaydi.
Binafshamning oʻzidan boʻlak, hech narsa kerak emasdi menga. Ammo Binafsham qalbimning burchagida mudrab yotgan, kimgadir aytishga qoʻrqgan katta va baxtga toʻla oilani berdi.
❧
Bu menga tegishli fanfic emas,wattpad ilovasidan olib tarjima qilyabman.
Yoqqan boʻlsa fikr yozishni unutmang!
Xatolar boʻlsa uzur!
Translated by:Neo
𝐴𝑣𝑡𝑜𝑟: @silver_bagtanff