"The Boss's Rules"

Kechqurun ofisda hamma ketib bo‘lgandi. Faqatgina yorug‘lik Taehyungning kabinetidan taralardi. U doim shunday edi — boshqalar uyga shoshilsa, u ishni oxirigacha tugatmay ketmasdi.

Sumin esa hujjatlarni tekshirib, ertangi majlisga tayyorlanayotgan edi. U hamon ofisda qolib ketganini sezmay ham qolgandi. Kompyuter ekranidagi hujjatlarga ko‘zlarini tikkancha yozar, qo‘llari biroz titrardi — sababi o‘zining boshlig‘i bo‘lgan Taehyung yonida ekanini bilardi.

Kabinet eshigi ochildi. Taehyung qo‘lida qog‘ozlar bilan chiqib keldi, nigohi to‘g‘ridan-to‘g‘ri Sumin tomonga tushdi.

— “Hali ketmadingmi?” — dedi u past, ammo jiddiy ohangda.

Sumin beixtiyor o‘rnidan turib, qo‘lidagi qog‘ozlarni tushirib yubordi. Yuragi tez ura boshladi. Taehyung unga yaqinlasharkan, ovozi yanada sokin, ammo ta’sirchan eshitildi:

— “Bilasanmi, Sumin... sening bu ishdan tashqari men uchun qiziqarli tomoning ham bor.”

Ofis ichida faqat ular ikkalasi qolgan, tashqarida esa kechki shahar chiroqlari yonib turgan edi…

Taehyung sekin qadam tashlab Sumin tomon yaqinlasha boshladi. Qizning yuragi go‘yo ko‘ksidan chiqib ketadigandek urardi. Ofisning qalin sukunati ichida faqat uning qadamlari va Suminning tezlashgan nafaslari eshitilardi.

— “Bilasanmi…” — dedi u, stol chetiga suyanib. Uning sovuqqon nigohlari birdan iliqlashdi. — “Men uchun bu ofisda hamma qoida muhim. Lekin senga kelganda… men hammasini buzishni istayman.”

Sumin beixtiyor qizarib ketdi, ko‘zlarini pastga soldi. U hech qachon boshlig‘idan bunday so‘zlarni kutmagan edi. Taehyung esa sekin uning qo‘lidan hujjatlarni olib, stolga qo‘ydi.

— “Sen ishlash uchun qolding, men esa seni o‘ylaganim uchun…” — u qizning yuziga yaqinlashdi. — “Endi ayt-chi, Sumin… qoidalarni buzishga tayyormisan?”

Qizning lablari qaltirab ketdi, ammo ich-ichida nimadir uni orqaga emas, balki oldinga undardi. Sokin ofis devorlari ortida ularning nigohlari to‘qnashdi, va shu lahza hammasini o‘zgartirish arafasida edi…

Taehyungning qo‘li sekin Suminning iyagiga tegdi. Uning barmoqlari sovuq, ammo teginishi issiq va keskin edi. Qiz beixtiyor boshini ko‘tardi. Ularning nigohlari bir-biriga mixlanib qoldi.

— “Sening bu yerda qolishingning asl sababi...” — Taehyungning ovozi past, ammo hukm qilgandek jarangladi. — “Men seni sinab ko‘rmoqchi edim.”

Sumin lablarini tishlab, nima deyishni bilmay qoldi. Ammo Taehyung unga bir qadam yaqinlashib, shunday dedi:

— “Sen menga bo‘ysunishing kerak… bu ishxonada ham, undan tashqarida ham.”

Uning qo‘li Suminning beliga o‘tdi, asta uni stol chetiga surdi. Qizning nafaslari tezlashdi, ammo u orqaga chekinmadi.

— Janob Kim axir bu kompaniya qoidalariga koʻra mumkin emas hodim va boshliq rishtasi... qiz shunday dedi

Shu payt Taehyungning lablari qizning qulog‘iga yaqinlashib, issiq ovozda pichirladi:

— “Qoidalarni men belgilayman, Sumin… sen esa faqat meniki bo‘lasan.”

Ofis eshigi yopiq, tashqarida esa tungi shahar jim edi. Lekin ularning oralig‘idagi atmosfera tobora keskinlashib, issiqlashib borardi…

Taehyungning ko‘zlari qattiq, ammo ichida yashirin olov yonardi. U Suminning yuziga qarab turarkan, lablarida sovuq tabassum paydo bo‘ldi.

— “Endi orqaga yo‘l yo‘q, Sumin…” — dedi u, qizning qo‘lini mahkam ushlab.

Sumin yuragi tez ura boshladi. U qarshilik ko‘rsatishni o‘yladi, ammo Taehyungning nigohlari uni o‘ziga tortar, ich-ichidan titratardi. Uning har bir qadami, har bir so‘zi qizni o‘z qoidalariga mahkum qilardi.

Taehyung asta uni stolga suyantirdi. Qizning nafaslari ichkariga sig‘mayotgandek edi. U qarshi chiqqisi kelardi, ammo yuragi boshqa narsani istardi.

— “Sen meni qanchalik rad etishga urinma, baribir bu hislardan qochib qutulmaysan,” — dedi Taehyung past ovozda, yuzini qizning bo‘yniga yaqinlashtirib. Chuqur hidlab lablari yordamida erkalab oʻz izini qoldirdi.

Sumin ko‘zlarini yumdi. U ichida qanchalik xavotir va qo‘rquv bo‘lsa ham, shu lahzada undan kuchliroq bir tuyg‘u — istak uni band etgandi.

Tashqarida tungi shahar chiroqlari yonib o‘chardi. Ofis devorlari esa ular o‘rtasida paydo bo‘lgan issiq, xavfli va qaytarib bo‘lmas yaqinlikka guvoh edi…

Taehyung Sunmini boʻynini erkalab sekin lablariga oʻti. Faqat bir oʻzi bosa olishdan zerikib qizning pastki labini tishlab qoydi. Sumin ham ozi bilmagan holda javob qaytarishni boshladi. Taehyung mamnun edi. Sekin qizning sonlarini belidan oʻrab koʻtardi va oʻz xonasiga olib kirdi.
( Uyogʻini oʻzila biladilar )

Taehyung va Suminning o‘sha kechki yaqinligi ikkalasining hayotini butkul o‘zgartirdi. Ularning munosabati ishxonada sir bo‘lib qolishi kerak edi, ammo kunlar o‘tgan sari bu sirni yashirish qiyinlashardi.

Har safar yig‘ilishda ularning nigohlari to‘qnashsa, xodimlar nimadandir gumonsirardi. Sumin o‘zini qo‘lga olishga urinar, Taehyung esa hech narsani sezdirmaslikka harakat qilardi. Lekin yurakni yashirish mumkin emas edi. Doim Suminni koʻrganda u uni qumsar edi va oʻzini zoʻrgʻa bosib turardi.

Bir kuni katta majlisdan keyin Taehyung Suminni yoniga chaqirdi.

— “Sumin…” — dedi u, jiddiy ohangda. — “Men uchun ishxonadagi qoidalar muhim. Lekin men seni tanlash bilan, ularni buzdim. Bu — mening qarorim.”

Suminning ko‘zlari chaqnadi. U qo‘rquv bilan unga qaradi:

— “Ammo odamlar bilib qolsa-chi?.. Meni ishdan haydashlari mumkin…”

Taehyung sekin uning qo‘lini ushlab, muloyim jilmaydi.

— “Sen uchun men hammasini xavf ostiga qo‘yishga tayyorman. Chunki men endi faqat boshliq emasman. Men — sening sevgiling hamman.”

Suminning yuragi orqaga yo‘l qolmaganini his qildi. U asta boshini egdi, lablari Taehyungning lablarini his qildi.