money6

ล่องไพร ภาค 2 ตอนที่ 54 ยิงปลา

ข้าพเจ้าหยุดชะงักมองไปทางเสียงนั้นหัวใจที่สั่นเพราะการปืนป่ายเกือบหยุดเต้น เมื่อแลเห็นภาพที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าเวลานั้น ไลสงยังคงแบกหล่อนไว้บนบ่ายืนอยู่บนชะง่อนผาแห่งหนึ่งซึ่งยื่นออกไปเหนือเหวลึกห่างจากอีกชะง่อนหนึ่งซึ่งยื่นออกมาจากหน้าผาตรงข้ามไม่ต่ำกว่า 4 เมตร จากกิริยาอาการของเขาซึ่งเดินกลับไปกลับมาแสดงถึงเจตนาว่าจะ กระโดดข้ามช่องนั้นให้ได้เป็นพฤติการณ์อันสุดวิสัยสำหรับคนเราในภาวะที่กะปลกกะเปลี้ยอย่างเขา แม้จะไม่มีน้ำหนักของไมราอยู่บนบ่า ยิงปลา

ข้าพเจ้าคะเนแล้วว่าระยะทางจากชะง่อนหินนั้นมาถึงที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ไม่ต่ำกว่า 50 ก้าว การที่จะวิ่งตรงเข้าไปเพื่อช่วยเหลือหล่อนอย่างหนึ่งอย่างใดก็เพียงแต่จะเร่งให้ไลสงตัดสินใจกระโดดเร็วขึ้นความหวังเดียวจึงอยู่ที่ปืนสั้นและแรงอธิษฐานในความแม่นยำของมันเท่านั้นเอง ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็อดไม่ได้ที่จะร้องบอกไมราว่า

“บอกเขา มิสซิสสมิท ให้วางคุณเสียเดี๋ยวนี้ถ้าเขาอยากจะมีชีวิตอยู่บอกเขาด้วยว่าฉันไม่มีวิธีอื่นใดสำหรับจะเลือกเลยถ้าเขาไม่เชื่อฟัง”

ข้าพเจ้าได้ยินเสียงไลสงหัวเราะดัง เมื่อได้ยินได้ฟังไมราบอกเขาหันมากลอกหน้ากลอกตากับข้าพเจ้ายกมือข้างที่ว่างเปล่าที่ไมราและชี้ที่ตัวเขาแล้วก็ชี้ลงไปในเหวลึกข้างล่างพลางถอยห่างจากปลายชะง่อนผาเข้ามาแล้วก็ออกวิ่งอีกแต่ภายใน 2-3 ก้าวเท่านั้นปืนสั้นในมือของข้าพเจ้าก็ลั่น!

ไลสงตกเป็นเชลย

เป็นการสุดวิสัยที่ข้าพเจ้าจะบรรยายความหวาดเสียวและสยดสยองพองขนของเหตุการณ์ที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าขณะนั้นได้ กระสุนปืนของข้าพเจ้านัดนั้นอาจจะถูกขาซึ่งเป็นเป้าหมายทำให้เขาล้มลงแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยไมรา ต่อมาภายในไม่ถึงพริบตาเขาก็ลุกขึ้นอีก พร้อมด้วยร่างของหญิงที่เขาลักพามาอยู่บนบ่าก้าวกะโผลกกะเผลกออกไปยืนอยู่ที่สุดชะง่อนผาแล้วก็หันมาหัวเราะก้องฟ้ายกมือข้างที่ว่างเปล่ากวักเรียกข้าพเจ้าอย่างท้าทายพลางชี้ลงไปในเหวลึกข้างล่างซึ่ง เสียงน้ำสาดดังแข่งกับเสียงระเบิดของภูเขาไฟดังขึ้นมาสนั่นหวั่นไหวแล้วก็ยกกำปั้นทุบอกตนเองด้วยสีหน้าอันเต็มไปด้วยความลิงโลดของผู้ชนะ ยิงปลา

ข้าพเจ้าไม่สามารถที่จะเสี่ยงกระสุนนัดต่อไปเพราะรู้ดีว่าคราวนี้ ถึงจะหมายที่สำคัญแทนที่จะเป็นผามรณะอย่างกะทันหันของไลสงย่อมหมายถึงมรณะของไมราด้วย ไม่มีใครบอกได้ว่าอะไรบ้างรอคอยอยู่ที่ก้นเหวข้างล่างนั้น ไม่มีใครบอกได้เหมือนกันว่าเวลาเหลืออยู่อีกสักเท่าไรก่อนที่แร่ธาตุลาวาจากภูเขาไฟตอนบนจะไหลลงมาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางมันอยู่รวมทั้งเราด้วยให้แหลกเหลวไป วิธีเดียวที่เหลืออยู่และจะเลือกได้ในขณะนั้นก็อยู่ที่เล่นกับอารมณ์วิกลจริตของไลสงเกลี้ยกล่อมและปลอบโยนจนกว่าสามัญสำนึกและสติสัมปชัญญะของเขาจะกลับคืนเข้าสู่ที่ ข้าพเจ้าลดปืนลงทันทีอธิบายความคิดและแผนการของข้าพเจ้าให้หล่อนฟังอย่างเร่งร้อนพลางบอกว่า

“บอกเขา แหม่มไมรา ว่าคนเราที่ตายแล้วไม่มีประโยชน์อะไรแก่ใคร แม้แต่สำหรับคนที่เรารักบอกเขาปลอบโยนเขาว่าการทำอะไรหักโหมเอาแต่อำเภอใจมีแต่จะนำทุกข์และความปวดร้าวมาสู่คนทั่วไป การกระทำของเขามิใช่แต่จะทำให้ลีกอพ่อเขาเสียใจและเป็นที่ผิดหวังแก่นาคาเผ่าเซียมิทั้งหลายเท่านั้น หากเป็นการทำลายศรัทธาและความเอ็นดูใด ๆ ที่แหม่มมีต่อเขาด้วย” ยิงปลา

ไมราเข้าใจความหมายของข้าพเจ้าดีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจของหล่อนเปลี่ยนเป็นปกติขณะที่อธิบายกับไลสงอย่างเร่งร้อน ชั่วอึดใจหนึ่งไลสงหยุดชะงักและลังเลและข้าพเจ้าก็ก้าวเขยิบเข้าไปที่ละน้อย ๆ พึมพำไม่ขาดปาก

“บอกเขาว่าลีกอพ่อของเขาและชาวเซียมิทั้งปวงที่เขาจะต้องปกครองต่อไป ต่างคอยกันอยู่ข้างล่างเราให้อภัยทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ขอแต่ให้กลับไปด้วยกันเท่านั้นและฉันเป็นมิตรของเขา ไม่ใช่ศัตรูอย่างที่คิด”

ข้าพเจ้าเห็นไลสงถอนใจแรง เมื่อได้ฟังไมราอธิบายให้ฟังตามนั้นอีกครั้งหนึ่งเขาหันมาดูข้าพเจ้าอย่างเลื่อนลอยแล้วก็หันไปดูชะง่อนผาฟากตรงข้าม ท่ามกลางเสียงระเบิดถี่ของภูเขาไฟและความสะท้านไหวอย่างแรงของเนินเขาที่เราอยู่ ข้าพเจ้าคอยการตัดสินใจของเขาด้วยความรู้สึกเหมือนนักโทษที่คอยฟังคำตัดสินปล่อยหรือประหาร ทันใดนั้นเองก็ รู้สึกโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก เมื่อเห็นเขาค่อย ๆ วางไมราลงกับพื้นคุกเข่าลงซบหน้านิ่งอยู่แทบเท้าของหล่อน ครู่หนึ่งจึงลุกขึ้นขณะเดียวกันข้าพเจ้าก็ถึงตัว

แต่ก่อนที่จะทันพูดหรือทำอะไรต่อไป ไลสงก็กระโดดลุกขึ้นยืนสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตกใจเหมือนเพิ่งได้คิดว่ามีข้าพเจ้าอยู่ที่นั่นด้วยนัยน์ตาของเขาเบิกโพลงเสียงที่ร้องแหลมออกมาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่ถอยหลังห่างออกไปทางปลายชะง่อนผาขาข้างที่ถูกกระสุนปืนเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ยิงปลา

“บอกเขาเร็ว แหม่มไมรา” ข้าพเจ้าร้อง “ว่าฉันเป็นเพื่อนไม่มีเจตนาร้ายอะไรก่อนที่มันจะสายเสีย บอกเขาว่าเราจะกลับไปหาพวกนั้นและคืนสู่ดอยเซียมิด้วยกันอย่างมิตรและลืมเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วโดยสิ้นเชิง”

ไมรา สมิทพูดเร็ว แม้ภาษาที่พูดนั้นจะฟังเป็นเสียงนกเสียงกาประการใดก็เต็มไปด้วยความนุ่มนวลและปลอบโยนและไลสงก็ตอบโดยกังวานเดียวกัน ไมราพึมพำโดยไม่หันมามองข้าพเจ้าเลยว่า

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/