money5

ล่องไพร ภาค 3 จามเทวี ตอนที่ 1 เกมสล็อตออนไลน์

ดงพญาไฟ

จากความมืดเหมือนสีหมึกและความเวิ้งว้างว่างเปล่าของการหลับสนิทเหมือนตาย ข้าพเจ้าลืมตาตื่นขึ้นเป็นครั้งแรกในคืนนั้นโดยไม่รู้ตัวว่าเพราะอะไรจนอึดใจหนึ่งต่อมาเมื่อตาหายงัวเงียและหัวหายงุนงงได้ยินเสียงเปาะแปะของกิ่งไม้ลั่นและเสียงหักโผงผางของซอไผ่ดังมาจากฟากห้วยตรงข้ามแล้วก็ดังซ้ำซ้ำและซ้ำอยู่เช่นนี้อีกหลายครั้งจึงแน่ใจว่าเสียงนั้นเองที่ปลุกให้ข้าพเจ้าตื่น เกมสล็อตออนไลน์

พระจันทร์ข้างขึ้นอ่อน ๆ คืนนั้นตกแต่ 3 ทุ่มรอบบริเวณเต็นท์ที่เราพักออกไปนอกจากกองไฟในกองซึ่งสว่างวอมแวมอยู่ปลายแถวพวกลูกหาบและคนนำทางทั้งสิบ ที่นอนเรียงเป็นหน้ากระดานถัดไปราววาเศษแล้วทุกหนทุกแห่งมีดเหมือนอยู่ในถ้ำพุ่มหนามและเถาวัลย์บนสองฝั่งห้วยเหมือนผ้าย้อมมะเกลือ ดาวที่ดาดาษอยู่บนท้องฟ้าเล่าก็เกือบไม่สามารถจะปรากฏลอดร่มครึมของกิ่งก้านและใบอันแผ่สาขาราวกับฉัตรมหายักษ์ของหว้าใหญ่ต้นนั้นลงมาได้เลย..

ในขณะนั้นหนานคำปันซึ่งไม่มีอะไรในโลกที่เขาไม่กลัวและตาเกิ้นของข้าพเจ้าซึ่งในโลกมีกลัวอยู่อย่างเดียวคือเมียนั่งอยู่ในท่าระวังตัวเต็มที่ ความเคลื่อนไหวของศีรษะทั้งสองขณะที่เงยหน้าขึ้นสำรวจต้นไม้ใกล้เคียงและเสียงที่ซุบซิบกันบอกข้าพเจ้าดีกว่าที่เขาทั้งสองจะทันเอ่ยปากเสียอีกว่าต่างกำลังคิดถึงอะไร เกือบจะในขณะเดียวกันกับที่ข้าพเจ้าลุกขึ้นนั่งพลางเอื้อมมือไปสะกิดร้อยเอกเรืองผู้เป็นเรืออยู่บนเตียงสนามถัดไปนั่นเอง ตาเกิ้นก็หันหน้ามาชั้นแรกเห็นแต่ปากที่อ้า พะงาบ ๆ ทาบอยู่กับประกายไฟในกองข้างหลังต่อมาเสียงนั้นจึงดังแว่วมาทั้งแหบและเบาว่า "กะชั่ง กะชั่ง"

"บ่แม่นช้างต่างหาก...ช้างแท้เน้อ!” คำปันกระซิบ - "เบาๆ ตาเกิ้นเบาๆ คำปัน" ข้าพเจ้าบอก

ตาเกิ้น "เบาน่ะได้นายแต่จะให้ทำยังไง ไวๆ หน่อยขืนชักช้าไปยายตาเกิ้นจะเป็นม่าย"

คำปัน "แต่ยายข้ามันคงดีใจจะได้ผัวหนุ่ม” "บอกว่าเงียบทั้งสองคน" ข้าพเจ้า เกมสล็อตออนไลน์

ข้าพเจ้ารู้ว่าเสียงรบกวนการนอนอันสงบของเราและความเงียบสงัดของป่าสูงอยู่ในขณะนั้นมาจากข้างจากเสียงกิ่งไม้ที่หักโผงผางมาจากทางซ้ายประเดี๋ยวจากทางขวาประเดี๋ยวข้างหน้ายกเว้นด้านเดียวแต่ข้างหลังซึ่งแสดงถึงทิศที่อยู่ของช้างโขลงนั้นเป็นข้อเดียวที่ข้าพเจ้ากังวลก่อนที่จะตัดสินใจอะไรลงไป

เต็นท์ของเราตั้งอยู่ริมห้วยลึกซึ่งเปี่ยมไปด้วยน้ำทางฝั่งซ้ายเบื้องหลังของเราออกไปเป็นเชิงเขาชัน ซึ่งเมื่อกลางวันเต็มไปด้วยฝูงเก้งข้างหน้าเป็นท่าช้างข้ามซ้ายมือออกไปเป็นด่านสัตว์เดินลำห้วยตรงนั้นกว้างราว 5 เมตรเศษพอคนข้ามได้ ขอนตะเคียนขนาด 90 กำต้นหนึ่ง เถาวัลย์แดงและต้นไม้ขนาดย่อมถูกฉุดลงมากลิ้งอยู่ระเกะระกะสองปากทางขึ้นลง เสียงกิ่งไม้หักเสียงแสกสากและเสียงถอนหายใจดังอยู่ในอาณาเขตครึ่งวงกลมตรงหน้าเราออกไปเจ้าตัวใกล้ที่สุดห่างไม่ถึง 30

เมตร เกมสล็อตออนไลน์

เหตุการณ์เก่าๆ บอกพวกเราว่าถ้าสุมไฟสว่างหรือโห่ร้องขึ้นช้างก็จะตื่นหนีไปปัญหาสำคัญอยู่ที่ว่ามันจะแตกตื่นไปทางไหนเพราะฉะนั้น หนทางเดียวที่เหลืออยู่สำหรับข้าพเจ้าจะตัดสินใจก็คือให้ทุกคนสงบปากคำคอยดูลาดเลามันต่อไปแต่เสียงเปาะแปะของกิ่งไม้ล้มและเสียงโผงของซอไผ่หักก็ดังใกล้เข้ามาเป็นลำดับ จนกระทั่งได้ยินเสียงน้ำในท้องของมันลั่นและเสียงฟู่จากงวงของมันอมน้ำพ่นลำตัวถนัด ตาเกิ้นถอนใจเหมือนทอดอาลัยตายอยากในชีวิตพึมพำด้วยเสียงสงบว่า "เอ้า เป็นหญ้าแพรกไปก็แล้วกัน"

"ลองลั่นปืนขึ้นสักโป้งทีหรือคุณศักดิ์" ร.อ.เรืองแนะ "แล้วก็ดูกันว่ามันจะทำอย่างไร ?"

ตาเกิ้น "อ๋อ ไม่เปิดตูดชี้ไปก็แห่กันเข้ามานายกะตาเกิ้นจะเป็นหญ้าแพรกไปจริง ๆ”

"ถูกของตาเกิ้นแกคุณเรือง" ข้าพเจ้าบอก "ไม่มีอะไรเลยจะเต็มไปด้วยอันตรายเท่ากับอยู่ในฝูงช้างแตกโขลงในเวลากลางคืน ลองวิธีเก่าของเราดีกว่าตาเกิ้นอย่าเร่งจังหวะอย่าให้ดังนัก"

ในท่ามกลางความมืดนั้นข้าพเจ้าเห็นตาเกิ้นชักมีดเหน็บของแกออกมาเคาะกับผักช้า ๆ และเบาแล้วก็ค่อย ๆ เร็วขึ้นและดังขึ้น เราทุกคนรู้สึกใจชื้นที่เสียงต่าง ๆ หยุดเงียบลงอย่างกะทันหันแต่ชั่วอึดใจเดียวเท่านั้นแทนที่จะได้ยินความเคลื่อนไหวของมันห่างออกไปเรากลับได้ยินเสียงกิ่งไม้หัก เสียงน้ำในท้องลั่นและเสียงงวงของมันอมน้ำพ่นน้ำฟู่...ใกล้เข้ามาทุกที แม้ตาเกิ้นจะเปลี่ยนเป็นตีมีดกับผักของมันมาเป็นที่กับหม้อดังรัวราวกับม้าล่อก็ไม่สามารถจะหยุดยั้งช้างฝูงนั้นไว้ได้พอเสียงเจ้าตัวแรกก้าวโครมลงมาในห้วยน้ำแตกกระจาย ข้าพเจ้าก็ร้องสั่งให้ทุกคนหลบเข้าหลังต้นหว้าใหญ่ตัวเองยกปืนขึ้นประทับบ่าตัดสินใจเด็ดขาดว่าวินาทีแรกที่ศีรษะของมันโผล่ขึ้นมาเหนือฝั่งห้วยด้านเราเมื่อไร ข้าพเจ้าเป็นเหนี่ยวไกเมื่อนั้น เกมสล็อตออนไลน์

ทันใดนั้นเองเสียงกลองก็ดังขึ้นเหนือเชิงเขาข้างหลังเราชั้นแรก เบาๆ ก่อนแล้วก็ดังขึ้นทุกขณะ จังหวะของมันเนิบและเชื่องช้าเหมือนจังหวะของเภรีขานในยุคดึกดำบรรพ์ เสียงต่าง ๆ จากโขลงช้างโขลงนั้นเงียบหายไปทันที เจ้าตัวหน้าซึ่งชูงวงตะคุ่มขึ้นมาเหนือฝั่งห้วยตรงกันข้ามก็หายไปพร้อมด้วยเสียงกิ่งไม้หักและเสียงร้องสนั่นป่าทั้งป่าแตกแหลกลาญเพราะความตื่นกลัวของมัน ภายในพริบตาเดียวเท่านั้นทั่วทั้งบริเวณก็กลับสู่สภาพเดิมเหลือแต่เสียงกลองซึ่งก้องกังวานไปในราตรีที่สงัดแต่ในที่สุดเสียงนั้นก็หยุดเงียบหายไปเช่นเดียวกัน

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/