money3

ปมด้อยชั้นต่ำ 1(slot)

กระทั่งตอนนี้ผมยังจำเหตุการณ์การตายของพี่ซายะได้ดี หลังจากพี่ไออย่างรุนแรงพี่ก็ขอยาจากฝาแฝดคุณย่าอุเมะกับคุณย่าทาเคะ ดังนั้นคุณย่าหนึ่งในฝาแฝด (ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณย่าอุเมะหรือคุณย่าทาเคะกันแน่) จึงหยิบห่อกระดาษยาห่อหนึ่งออกมาจากกล่องเล็ก ๆ ข้างหัวนอน เวลานั้นคุณย่าไม่ได้เลือกว่าจะต้องเป็นห่อยาห่อนี้หรือห่อนั้น คุณย่าเพียงหยิบห่อใกล้มือที่สุดออกมาจากห่อยาจำนวนมากให้พี่ซายะดื่ม

เมื่อมีการตั้งข้อสงสัยการวางยาพิษฆ่าพี่ซายะขึ้น ตำรวจได้มายึดห่อยาที่เหลือทั้งหมดไปวิเคราะห์ทันที แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ ดังนั้นเท่ากับว่าในห่อยามากมายมีเพียงห่อเดียวที่มียาพิษ ซึ่งคุณย่าอุเมะหรือคุณย่าทาเคะบังเอิญหยิบขึ้นมาแต่ยานี้เป็นยาที่คุณลุงซูเนะจ่ายให้ครั้งละหนึ่งสัปดาห์ ตัวยาเป็นกรดคาร์บอนิก ไกวอะคอล กับช็อกโคล และยังมีไบคาร์บอนิกผสมอยู่

ว่ากันว่าสมัยนี้แล้วไม่มีหมอบ้านนอกที่ไหนยอมปรุงยาอย่างนี้ให้ แต่มันเพียงพอสำหรับทำให้พี่ชายสบายใจขึ้น เขาไม่ลืมดื่มยาสามเวลาเสมอ พอยาหมดก็ให้คนวิ่งมาเอาไปเพิ่ม แต่ปัญหาอยู่ตรงนี้นั่นเอง ทีแรกคุณลุงซูเนะ(slot)ปรุงยาให้สำหรับคราวละหนึ่งสัปดาห์ แต่ภายหลังรู้สึกยุ่งยากและยานี้ไม่เปลี่ยนสภาพ คุณลุงจึงเตรียมยาคราวละสำหรับหนึ่งเดือน แต่ถ้าจ่ายแบบนั้นการมาขอยาจากคุณลุงจะมีความสำคัญน้อยลง คุณลุงจึงทยอยจ่ายยาให้ในปริมาณสำหรับหนึ่งสัปดาห์ ร้านยาของคุณลุงซูเนะเลยมักตุนห่อยาของพี่ซายะไว้มากมาย

เหตุนี้เองฆาตกรถึงมีโอกาสสองทาง คือ สับเปลี่ยนยาตรงหัวนอนของพี่ซายะกับสับเปลี่ยนยาในร้านยาของคุณลุงซูเนะ...ทำให้การสืบเป็นไปอย่างยากลำบาก ทำไมน่ะหรือ ถ้าเป็นกรณีแรกจะจำกัดผู้ต้องสงสัยได้ชัดเจน แต่กรณีหลังไม่เป็นเช่นนั้น พี่ซายะป่วยมานาน จึงหงุดหงิดมากและในห้องผู้ป่วยก็ไม่มีใครเข้าไปได้นอกจากคุณย่าอุเมะกับคุณย่าทาเคะแและพี่ฮารุ(slot) ส่วนกรณีคุณลุงซูเนะนั้นยกเว้นเพราะเป็นหมอประจำตัว... ถ้าจะจำกัดแค่กรณีแรก ฆาตกรจะอยู่แค่ในสี่คนนี้ แต่กรณีหลังจะจำกัดขอบข่ายว่าฆาตกรเป็นใครได้ยากกว่า

เพราะร้านขายยาของคุณลุงซูุเนะหละหลวมมากด้วยว่าอยู่บ้านนอก คนจึงเข้าออกได้สบาย ห้องรับแขกในบ้านของคุณลุงซูเนะอยู่ด้านในของห้องตรวจร่างกาย ถ้าจะเข้าห้องรับแขกจากทางหน้าบ้านต้องผ่านห้องตรวจร่างกายก่อน หากบังเอิญมีคนไข้มา แขกต้องผ่านห้องเก็บยาแล้วถึงจะเข้าไปห้องรับแขกด้านในได้ ดังนั้นไม่ว่าเป็นคนสนิทสนมกับคุณลุงซูเนะมากน้อยขนาดไหน ย่อมมีโอกาสสับเปลี่ยนยาได้ทั้งสิ้น

ปัญหาจึงกลายเป็นว่าแทนที่จะสืบหาว่าใครมีโอกาสผ่านไปห้องเก็บยา กลับควรจะสืบก่อนว่ามีใครบ้างรู้ว่ายาสำหรับพี่ซายะถูกตุนไว้อยู่ในร้านยาของคุณลุงซูเนะเป็นประจำอยู่แล้ว ซึ่งคุณลุงซูเนะเองก็ไม่รู้ว่ามีใครอื่นรู้อีกบ้าง เพราะไม่ว่าจะบ้านนอกขนาดไหนก็ไม่มีทางเตรียมยาแบบไร้ความรับผิดชอบขนาดนั้น คุณลุงจึงปิดเป็นความลับ แต่การห่อยาประมาณร้อยห่อสำหรับเดือนหนึ่งในคราวเดียวเป็นงานค่อนข้างลำบาก คุณลุงมักต้องให้คนในบ้านคอยช่วย โดยในนั้นจะมีเด็กระดับประถมหรือมัธยมเข้ามาร่วมด้วยเสมอ ถึงตัวคุณลุง(slot)จะปิดเป็นความลับแต่หลายคนอาจรู้ได้จากปากพวกเด็ก ๆ และแน่นอนว่าเมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้แล้วคงไม่มีใครออกมาอ้างหรอก ว่าฉันรู้เรื่องนี้...

เอาล่ะ จากคดีที่หนึ่งและคดีที่สองจะเห็นได้ว่าฆาตกรไม่รีบร้อน ไม่ว่าจะเป็นกรณีของคุณตาหรือพี่ซายะ ไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่ดื่มยาแคปซูลและห่อยาที่ฆาตกรสับเปลี่ยนเมื่อไหร่ แต่รู้ว่าช้าเร็วอย่างไรก็ต้องดื่มยาแน่ ฆาตกรจึงวางใจ นั่นคือ ฆาตกรเลือกใช้วิธีธรรมดาปลอดภัยที่สุด ดังนั้นการที่ผมเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ทั้งสองควรจะเรียกว่าเป็นเหตุบังเอิญได้หรือเปล่านะ...

ถ้าลองคิดตามดู คดีนี้อาจไม่ได้เกิดขึ้นเพราะผม เพียงแต่ผมบังเอิญโชคร้ายเข้าไปพัวพันในวังวนประหนึ่งเรือน้อยน่าสงสารถูกทิ้งไว้ให้ลอยล่องวนเวียน เพียงแค่แบกรับบาปสยองขวัญของพ่อผู้ก่อไว้ ตัวผมก็ได้ถูกวางเป็นส่วนสำคัญของคดีไปโดยไม่รู้ตัว ไม่มีผู้ใดมองว่ามันเป็นพียงความบังเอิญ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมจะต้องระวังตัวยิ่งขึ้นอีก และหากพูดถึงมิตรในหมู่บ้านเก้าหลุมศพ(slot)ผมก็ไม่มีใครนอกจากมิโกะแต่มิโกะเป็นผู้หญิง แถมคนในหมู่บ้านยังมองเธออย่างเย็นชาด้วย จึงไม่รู้ว่าเธอจะเป็นที่พึ่งได้หรือไม่ คิดแล้วคนที่ปกป้องผมได้คงไม่มีใครนอกจากตัวเอง ผมต้องสู้ แต่กับใครเล่า... ใครเป็นคู่ต่อสู้...

ผมลองคิดถึงคนส่งจดหมายขู่มาให้ผมก่อนเป็นคนแรก แต่สำหรับผู้มาใหม่อย่างผม การออกตามหาคนผู้นี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายและคนที่เที่ยวถามหานิสัย ความประพฤติส่วนตัวของผมเล่าเป็นใครกัน จากที่ภรรยาของเพื่อนผมเล่าให้ฟังว่าท่าทางเป็นคนบ้านนอก การสืบหาในหมู่บ้านเก้าหลุมศพไม่น่ายากนัก ในหมู่บ้านแบบนี้ถ้าออกเดินทางโดยปล่อยบ้านไว้แม้คืนเดียว คนในหมู่บ้านก็คงรู้กันไปทั่วว่าเป็นใคร

ผมจึงทำเป็นเข้าไปถามพี่ฮารุว่าระยะหลังนี้มีใครในหมู่บ้านออกเดินทางบ้างหรือเปล่า แม้พี่ฮารุหลบอยู่แต่ในบ้านแทบไม่ได้ออกไปข้างนอก เธอก็ยังตอบว่าคนที่ออกจากหมู่บ้านในระยะหลังนี้ไม่มีใครนอกจากคุณตากับมิโกะ ตัวเธอเองถึงไม่ได้ออกไปข้างนอกแต่ก็ได้คุยได้รู้มาจากบ่าวชิมะและยังเสริมอีกว่าหากมีเรื่องผิดปกติตัวเธอเองก็น่าจะรู้ เพราะในหมู่บ้านมีเรื่องคุยกันน้อย

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/