October 7, 2020

money3

สองแม่ลูกผู้เคราะห์ร้าย 1 (สล็อต)

กลางดึกสามทุ่มครึ่ง หิมะซึ่งตกพรำตั้งแต่เช้าปกคลุมชายฝั่งทะเลสาบนาสุคล้ายใส่เสื้อผ้าให้หลายชั้น ทะเลสาบ บ้านเมืองชายฝั่งทะเลสาบ และภูเขาด้านหลังสูดลมหายใจที่เปียกชื้นอยู่ท่ามกลางหิมะขาวที่ตกลงมาจนลายตา ไม่มีลมพัด มีเพียงหิมะอันอ่อนนุ่มโปรยปรายราวดอกไม้ร่วงจากท้องฟ้ามืดสนิท ความเงียบในคืนหิมะตกซึมแผ่ซ่านเข้าสู่ร่างกาย ความเงียบนั้นราวกับถูกเอามารวมไว้ในห้องรับแขกบ้านฮานามิ เคนตะ สารวัตรทาจิ และทนาย ทั้งสามคนนั่งเงียบหันหน้าเข้าเตาผิงเนิ่นนาน ไม่มีใครกล่าวคำพูด ทุกคนจ้องมองไฟในเตาผิงทรงยุโรปมอดไหม้อย่างเงียบเชียบ มีเพียงเสียงถ่านแตกเปรียะประดังขึ้นบางครั้ง ทั้งสามคนรอผลการชันสูตรศพแน่ชัด และรายงานผลจากฟูจิพนักงานกองพิสูจน์หลักฐานผู้กำลังตรวจสอบรอยนิ้วมือศพคิโยกับรอยพิมพ์นิ้วมือที่ถวายวัดอีกครั้ง เคนตะนั่งในท่าสบายบนเก้าอี้พักผ่อนขนาดใหญ่ เขาหลับตาลงครู่ใหญ่ ความคิดในหัวเริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างชัดเจนขึ้น สิ่งที่ทำให้ความคิดของเขาสะดุดชะงักมาโดยตลอดก็คือจุดบอดจุดใหญ่ ในที่สุดวันนี้เขาได้พบจุดบอดนั้นแล้ว คนที่ชี้จุดบอดนี้ให้เขาเป็นทามะนั่นเอง เคนตะตัวสั่นเล็กน้อย พลางลืมตามองไปรอบ ๆคล้ายเพิ่งตื่นจากภวังค์ หิมะดูจะตกแรงขึ้น ปุยนุ่มสาดลงมาไม่ขาดช่วงภายนอกหน้าต่าง ตอนนั้นเองมีเสียงล้อรถบดหิมะเบาๆ รถคันนั้นมาจอดด้านนอกประตูบ้าน ได้ยินเสียงกระดิ่งดังลั่น ทั้งสามคนมองหน้ากัน สารวัตรทาจิทำท่าจะลุกขึ้น แต่มีเสียงเบาๆของรองเท้าแตะจากในบ้านวิ่งไปหน้าบ้านเสียก่อน ได้ยินเสียงคนพูดจาโต้ตอบสองสามคำ จากนั้นเป็นเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา ประตูห้องรับแขกเปิดออก บ่าวหญิงโผล่หน้ามา

"สารวัตรคะ มีแขกมีขอพบค่ะ..." สีหน้าแปลกใจเคลือบบนใบหน้าของบ่าวหญิง

"แขกผมหรือ ใครกัน" "เป็นผู้หญิงค่ะ บอกว่าชื่อคิขุ..." ทั้งสามกระโจนลุกพรวดจากเก้าอี้

"อะไรนะ คิขุ...!" สารวัตรกลืนน้ำลายดังเอื้อก "ชะ-เชิญเข้ามาเดี๋ยวนี้เลย"

บ่าวหญิงออกไปไม่นาน หญิงร่างเล็กก็ปรากฏกายที่ประตู เธอใส่เสื้อคลุมสีเข้ม สวมหมวกทรงสูงแบบโบราณสีน้ำตาลแดง เธอคงจะนั่งรถถีบรับจ้างมาเพราะทั้งเสื้อคลุมและหมวกทรงสูงไม่เปียกหิมะ เธอโค้งคำนับน้อย ๆให้ทุกคน ก่อนหันไปถอดเสื้อคลุมกับหมวกทรงสูงส่งให้บ่าวหญิง แล้วหันกลับมาโค้งศีรษะ บุรุษทั้งสามเดินโซเซราวกับถูกสะกด หายใจหอบ กำมือแน่น "คุณคือ...คุณคือคิขุโนะ อาโอนูมาหรือครับ"

"ค่ะ" เธอตอบเบาๆแล้วเงยหน้าขึ้น โคคิน มิยาคาวะ ครูสอนโคโตนี่นา ทันใดนั้นเคนตะยืนแข็งทื่อด้วยความตกใจ เสยรังนกกระจอกบนหัวแกรกๆ ทนายดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดถูมือทั้งสอง โคคิน มิยาคาวะ(สล็อต)...ไม่ใช่สิ หญิงผู้อ้างว่าเป็นคิขุกะพริบตาซึ่งมองไม่ชัดพลางพูด

"วันนี้ได้ทราบข่าวคุณคิโย ในหนังสือพิมพ์ฉบับบ่ายจากลูกศิษย์ที่โตเกียว...คิดว่าถ้ายังจะซ่อนตัวต่อไปคงไม่ดีแน่ จึงรีบมาที่นี่ค่ะ" ทั้งสามได้ยินแล้วมองหน้ากันอย่างไม่คาดคิด จริงสินะ อ่านหนังสือพิมพ์ฉบับพิมพ์ครั้งแรกกรอบบ่ายในโตเกียว หากนั่งรถไฟมาทันทีก็พอจะมาถึงนามิบนในเวลานี้ แต่ฟังจากคำพูดแล้วเธอตั้งใจจะอ้างหลักฐานที่อยู่หรือเปล่า...นัยน์ตาของสารวัตรทาจิฉายแววสงสัย

"อือ...หมายความว่า เพิ่งมาถึงสินะครับ"

"ค่ะ" อาจเป็นด้วยออกจากข้างนอกอากาศหนาวเข้าในห้องอากาศอุ่นปุบปับ ใบหน้าเธอจึงร้อนผ่าว คิขุดึงผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อบนหน้าผาก "มาคนเดียวหรือครับ..."

"เปล่าค่ะ มีลูกศิษย์อีกคนตามมาด้วย แต่ฉันให้เข้าที่พักก่อน ส่วนฉันลงจากสถานีรถไฟแล้วตรงดิ่งไปสถานีตำรวจ แต่ทางนั้นบอกว่าสารวัตรอยู่นี่..." สารวัตรทาจิถอนหายใจเบาๆอย่างสิ้นหวัง ถ้าลูกศิษย์ตามมาด้วย แสดงว่าคิขุไม่น่าจะโกหก

"ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นเชิญครับ(สล็อต) เชิญนั่งทางนี้" สารวัตรดึงเก้าอี้ให้ เคนตะเดินเข้าไปหาและจับมือเธอเบาๆ

"ขอบคุณค่ะ ไม่เป็นไร ไม่ต้องก็ได้...จะดีหรือคะ ถ้าเช่นนั้นก็ได้ค่ะ..." เคนตะจูงมือเธอมาถึงเก้าอี้ คิขุโค้งคำนับสุภาพแล้วนั่งลง เคนตะเดินไปเปิดประตู โผล่หน้ามองออกไปข้างนอกแล้วปิดประตูเดินกลับเข้ามา

"คุณคือคิขุ ...เส้นผมบังภูเขาจริง ๆ คุณทนาย คิดไม่ถึงใช่ไหมครับ..."

"ครับ... เพราะสงครามแท้ๆ ไม่เช่นนั้นน่าจะหาเจอ..." คิขุยิ้มน้อย ๆ

"ไม่แปลกหรอกค่ะ ฉันพยายามปกปิดอดีตตัวเองให้มากที่สุด...คนรู้อดีตของฉันมีแค่สามีที่เสียไปเมื่อเจ็ดปีก่อนกับญาติทางโทยามะ ทั้งสามคนเสียชีวิตหมดแล้ว..."

"สามีที่ว่า..." เคนตะถาม

"ชื่อโชฟุ มิยาคาวะ เป็นครูสอนโคโตเหมือนฉันค่ะ ตอนอยู่โทยามะเราไปเที่ยวกันจนใกล้ชิดสนิทสนม"

"แล้วแต่งงานกันหรือครับ"

"เปล่าค่ะ เอ้อ เรื่องนั้น..." คิขุโนะอ้ำอึ้งเล็กน้อย "ไม่ได้แต่งงานค่ะ เวลานั้นภรรยาของเขายังมี(สล็อต)ชีวิตอยู่"

คิขุหน้าแดงก้มหน้างุด เคนตะเมินหลบสายตาเจ็บปวดคู่นั้นอย่างลืมตัว ผู้หญิงคนนี้เริ่มใช้ชีวิตภรรยาน้อยตั้งแต่สาวรุ่น จวบจนบั้นปลายก็ไม่ได้เป็นภรรยาที่ถูกต้อง คล้ายดอกไม้ขึ้นในที่อับแสง เคนตะเห็นใจเมื่อคิดถึงชะตาชีวิตมืดมนของหญิงไร้สุขผู้นี้

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/