money4

คำสั่งเสีย 2 (slot)

แล้วซูบากิ ฮิเดะสุเกะก็ได้ทำลายตัวตนไปจากโลกนี้ด้วยตัวเองดังได้บรรยายมา หากเสียชีวิตไปในวันที่ 1 มีนาคมจริง เขายังควรมีศักดิ์เป็นชิชะกุ บางทีซุบากิ ฮิเดะสุเกะอาจอยากตายจากไปในฐานะขุนนางขณะดำรงตำแหน่งนั้นอยู่ก็เป็นได้ ดูเผิน ๆ คดีการหายตัวไปของซูบากิ ชิชะกุจะได้ข้อสรุปประการฉะนี้ แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ ต่อมาอีกครึ่งปี เมื่อปีศาจเริ่มเป่าขลุ่ยแห่งการสาปแช่งด้วยเสียงแหลมสูง คดีการหายตัวไปของชิชะกุก็ได้รับการนำกลับมาทบทวนจากมุมมองใหม่อีกคราหนึ่ง

ท่านที่กรุณาอ่าน "คดีโรงแรมแมวดำ" คงทราบว่า ชีวิตความเป็นอยู่ ของเคนตะอิจิ โคสุเกะในช่วงประมาณปีพ.ศ. 2490 ช่างแปลกพิลึกยิ่งนัก ในฤดูใบไม้ร่วงของปีก่อนหน้า เคนตะอิจิผู้เพิ่งปลดประจำการไม่มีบ้านจะอยู่โผล่เข้าไปขออาศัยที่เรือนเล็กของโรงแรมกึ่งร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อโซเงะซึ่งตั้งอยู่ในย่านบ้านเรือนของแถบโอโมริ โรงแรมดังกล่าวเป็นบ้านที่ชายชื่อคาชามะ ขุนโระ เพื่อนเก่าแก่ของเคนตะอิจิ โคสุเกะ ผู้มีอิทธิพลพอตัวอยู่แถบชายฝั่งทะเลตั้งแต่หลังสงครามโลกในฐานะผู้รับเหมาก่อสร้าง มอบหมายให้ภรรยาน้อยของตนบริหารจัดการ เคนตะอิจิไปขออยู่ที่นั่นแล้วก็ไม่ยอมไปไหนราวกับหยั่งรากติดเสียแล้ว

โชคดีที่ภรรยาน้อยของสหายเก่าเป็นหญิงนิสัยดี ดูแลเอาใจใส่เคนตะ อิจิราวกับเป็นน้องชายของตัวเอง(slot) (ความจริงหล่อนอายุน้อยกว่าเคนตะอิจิด้วยซ้ำ ชายผู้ชื่อว่าเคนตะอิจิ โคสุเกะนั้นเวลาเข้าไปทำคดีจะดูเฉลียวฉลาดสง่างามขึ้นมาบ้าง แต่ยามปกติแล้วเกียจคร้านราวกับแมว ดังนั้นในฐานะคนไปขออาศัยบ้านคนอื่นอยู่จึงนับว่าเป็นพวกก่อความยุ่งยากวุ่นวายให้เจ้าบ้านใช่ย่อย แต่คุณภรรยาน้อยก็ไม่เคยทำหน้าเอือมระอา ซ้ำยังเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มาถึงเรื่องเงินทองใช้สอยส่วนตัวต่าง ๆ อีกต่างหาก เคนตะอิจิได้ใจที่หล่อนเมตตา จึงปักหลักอยู่ที่นั่นเต็มรูปแบบแม้เป็นเรื่องดีสำหรับเขา แต่บางครั้งก็ทำให้ต้องลำบากบ้างเหมือนกัน

กล่าวคือยิ่งชื่อเสียงของเคนตะอิจิค่อย ๆ แพร่กระจายออกไปในสังคมมากเท่าใด ก็เริ่มมีแขกทยอยเข้ามาขอให้สืบสวนมากขึ้นทีละน้อย ผู้ขอร้องเป็นบุรุษก็มาก แต่ลูกค้าสตรีก็ไม่น้อย แม้ผู้ชายเองเวลาจะเข้าออกสถานที่เช่นนั้นยังลังเลใจพอควร เมื่อผู้มาปรึกษาเป็นสุภาพสตรีแรกรุ่นสวยสะคราญด้วยแล้ว การจะลอดผ่านประตูโรงแรมถึงร้านอาหารเข้ามาจึงดูเป็นงานที่ต้องการความกล้าหาญมากโขอยู่ หนำซ้ำเมื่ออุตส่าห์รวบรวมความกล้าผ่านเข้าประตูมา ยังต้องมานั่งประจันหน้ากับเคนตะอิจิในเรือนเล็กเก๋ไก๋ขนาดสี่เสื่อครึ่งอีกต่างหาก ย่อมเป็นธรรมดาว่าเธอเหล่านั้นจะกระอักกระอ่วนกันมาก

ขณะนี้เคนตะอิจิกำลังเผชิญหน้ากับสตรีท่าทางอึดอัดใจลักษณะดังว่าในเรือนเล็กขนาดสี่เสื่อครึ่ง แขกเป็นผู้หญิงอายุราว ๆ ยี่สิบปี สวมกระโปรงสีดำ และเสื้อผ้าแพรฝรั่งเศสมีเสื้อสเวตเตอร์ถักผ่าหน้าสีชมพูคลุมทับ หญิงสาวไว้ผมสั้น รูปโฉมค่อนข้างเรียบขรึมเมื่อเทียบกับดรุณีรุ่นราวคราวเดียวกันในปัจจุบัน รูปลักษณ์ของเธอแทบไม่อาจเยินยอได้ว่าสะสวย หน้าผากยื่นออกมามาก (slot)ตาก็โตเกินไป แถมตั้งแต่ส่วนแก้มไปถึงคางซูบตอบ ทำให้ใบหน้าโดยรวมไม่ได้สัดส่วนแลดูน่าขำขันเล็กน้อย ถึงกระนั้นยังแสดงให้เห็นถึงท่าทางหยิ่งยโสไว้ตัวเอามาก ๆ อากัปกิริยาดูร้อนรนกระวนกระวายของเธอเป็นเรื่องปกติธรรมดาของผู้มาร้องขอความช่วยเหลือที่นี่ แต่เงามืดฝังแน่นในร่างนั้นมีเหตุมาจากอะไรกันนะ

เคนตะอิจิลอบสังเกตอาคันตุกะของเขาโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว แต่แลดูประหนึ่งเขากำลังพ่นควันบุหรี่ราวกับเย็นใจเสียเหลือเกิน หญิงผู้นั้นขยับเข่ายุกยิก ๆ ด้วยความอึดอัด เนื่องจากไม่ได้รับการใส่ใจจากเคนตะอิจินัก ทั้งคู่เพียงกล่าวทักทายกัน แล้วบทสนทนาพลันหยุดชะงักไป เคนตะอิจิรอให้อีกฝ่ายเปิดปาก ข้างเด็กสาวก็เฝ้ารอให้เคนตะอิจิถามเรื่องของเธอ ในเวลาเช่นนี้เคนตะอิจิ เป็นคนรับมือสถานการณ์ได้แย่เอามาก ๆ จู่ ๆ ขี้เถ้าบุหรี่ยาวเป็นทางก็ร่วงผล็อยจากปลายนิ้วของเคนตะอิจิ หญิงคนนั้นทำตาโตด้วยความตกตะลึง พลางมองขี้เถ้าที่หล่นลงบนโต๊ะ

“เออ..” เธอตั้งท่าจะพูด ทว่าในตอนนั้นเคนตะอิจิเป่าขี้เถ้าพรืด “ตุ๊ยตาย !" สาวน้อยรีบยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นประคบดวงตา

“โอ ขอ ขอโทษ ขี้เถ้าเข้าตาหรือเปล่า” เคนตะอิจิลนลานชะโงกตัวไป เหนือโต๊ะเช่นกัน

"ไม่ค่ะ เออ ๆ หญิงผู้นั้นขยี้ตาแรง ๆ สองสามครั้ง ก่อนดึงผ้าเช็ดหน้าออกทันที (slot) ยิ้มให้เคนตะอิจิพลางมองเขาด้วยสีหน้าตำหนิติเตียน เวลายิ้มฟันผุแหว่งของเธอค่อนข้างน่าเอ็นดู อย่างน้อยที่สุดในชั่ววูบนั้นดูเหมือนเงาดำซึ่งเกาะติดร่างแน่น จะซีดจางลงบ้าง เคนตะอิจิเกาหัวแกรก ๆ ขณะเอ่ยปาก

“ขอโทษที ผมมันมารยาท ไม่ได้เรื่องจริง ๆ ตาของคุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ

“ค่ะ ไม่เป็นไร” หญิงสาวกลับมาวางท่าไว้ตัวอันเป็นเอกลักษณ์อีกครั้ง มาดของเธอปั้นยิ่งเย็นขา แต่อุบัติเหตุนี้ทำให้ปากของเธอขยับคล่องขึ้นในที่สุด “คุณไปหาสารวัตรโทโดโรกิแห่งสำนักงานตำรวจกรุงโตเกียวมาสินะ"

“ด้วยเรื่องอะไรครับ”

“ค่ะ คือเอ่อ..." หญิงสาวตะกุกตะกักเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า “ดิฉันชื่อชุบากิ มิเนะโกะ"

“เมื่อสักครู่ผมทราบแล้ว”

“ไม่หรอกค่ะ ถ้าเรียนเพียงเท่านี้ก็สมควรที่คุณอาจนึกไม่ออก ดิฉันเป็นบุตรสาวของซุบากิ ฮิเดะสุเกะผู้ก่อคดีหายตัวไปเมื่อฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมา"

“คนที่ก่อคดีหายตัวไปเมื่อฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมา" เคนตะอิจิพึมพำในปาก ก่อนเบิกตาโพลงขึ้นมาทันควัน “งั้นคุณคือบุตรสาวของซูบากิ ชิชะกุ

“ค่ะ แต่ท่านไม่ได้เป็นขุนนางตำแหน่งอะไรนั่นอีกแล้ว..." (slot) มิเนะโกะกล่าวชัดเจนด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวดูแคลนตัวเอง มองเคนตะ อิจิตรง ๆ ด้วยตาโตคู่นั้น เขาเกาหัวแกรก ๆ อีกครั้ง

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/