money3

คนหาย 1 (slot)

นึกถึงครั้นนั้นทีไร ผมก็อดขอบคุณพ่อเลี้ยงไม่ได้ แม้ว่าหลายปีต่อมาผมออกมาจากบ้านพ่อเลี้ยงเพราะความเห็นไม่ลงรอยกัน และไม่มีโอกาสได้ปรับความเข้าใจกันอีก มาตอนนี้ผมจึงรู้สึกเสียใจ

พ่อเลี้ยงผมชื่อ เทดะ โทระ เป็นหัวหน้าคนงานของโรงต่อเรือในโกเบ อายุห่างจากแม่ถึงสิบห้าปี ร่างกายค่อนข้างใหญ่ หน้าแดงดูเป็นคนน่ากลัว แต่พอมานึกดูแล้วพ่อเลี้ยงผมเป็นคนใจกว้างและประเสริฐทีเดียว ส่วนที่ว่าทำไมแม่ถึงได้มาอยู่กับพ่อเลี้ยง ผมเองก็ยังไม่รู้ ทว่าพ่อเลี้ยงดูแลเอาใจใส่แม่ผมดีมาก หนำซ้ำยังเอ็นดูผมด้วย จนภายหลังอีกนานกว่าผมจะรู้ว่าเขาเป็นพ่อเลี้ยง เพราะถ้าดูจากทะเบียนบ้านแล้วผมถือเป็นลูกของเขาด้วยเหมือนกัน กระทั่งทุกวันนี้ผมก็ยังใช้ชื่อว่า เทระ ทาซึยะ

สมัยเด็กผมเคยนึกแปลกใจด้วยความรู้สึกแบบเด็ก ๆ ว่า ถุงเครื่องรางที่พกติดตัวผมมีเอกสารอยู่ข้างในมีข้อความว่าเกิดปีพ.ศ.466 ดังนั้นปีนีั้ผมอายุยี่สิบเก้าปี แต่สำหรับสาธารณะชนผมอายุยี่สิบแปดปี อย่างที่ผมได้บอกไว้แล้วว่าแม่เสียไปตั้งแต่ตอนผมอายุได้เจ็ดขวบ นับจากนั้นมาความสุขแท้จริงในครึ่งแรกของชีวิตผมชะงักทันที แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตต่อมาของผมจะสลดหดหู่ หลังจากแม่ผมเสีย ปีต่อมาพ่อก็มีภรรยาใหม่ หล่อนไม่เหมือนแม่ ตัวใหญ่ ร่าเริง คุยเก่ง ผู้หญิงคุยเก่งส่วนใหญ่มักเป็นแบบนี้ หล่อนก็เช่นกัน คือไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร ถึงได้บอกไว้แล้วว่าพ่อเลี้ยงผมเป็นคนใจกว้าง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาดูแลผมมาตลอดและให้ผมได้เรียนหนังสือตั้งแต่โรงเรียนประถมจนจบพาณิชย์นพก็ด

อย่างไรก็ตามยังมีบางอย่างขาดหายไปจากความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกต่างสายเลือดกัน ถ้าจะให้เปรียบเทียบก็เหมือนกับอาหาร คือมองด้วยตาไม่เห็นว่ามีอะไรแตกต่าง แต่พอลองได้กินดูถึงได้รู้ว่าขาดเครื่องปรุงรสสำคัญไป โดยเฉพาะเมื่อแม่คนใหม่คลอดลูกออกมาทีละคน ๆ จึงเป็นธรรมดาที่พ่อจะรู้สึกไม่สนิทใจกับผม (slot)แม่ไม่ถึงกับเป็นส่วนเกิน แต่ทว่านั่นก็ไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ผมกับพ่อเลี้ยงทะเลาะกันใหญ่โต จนต้องออกจากบ้านไปอยู่กับเพื่อนในปีที่จบการศึกษาจากโรงเรียนพาณิชย์

ต่อมาก็ยังไม่มีเหตุการณ์พิเศษใด จนกระทั่งผมอายุยี่สิบเอ็ดถูกเกณฑ์ทหารตามประสาชายหนุ่มผู้มีร่างกายแข็งแรงทุกคนต้องทำหน้าที่ ผมถูกส่งไปทางใต้ ใช้ชีวิตในสงครามอย่างยากลำบาก สงครามสิ้นสุดผมถึงได้กลับบ้านในปีถัดมา

เมื่อกลับจากสงครามและเดินทางเข้าโกเบ ผมต้องตกใจเพราะบ้านเมืองโดนไฟเผาไหม้ทั้งหมด บ้านพ่อผู้เคยเป็นคู่ปรับทะเลาะกัน ซึ่งเป็นเพียงที่พึ่งหนึ่งเดียวของผมถูกไฟไหม้ทั้งหมด แม่เลี้ยงและน้อง ๆ ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน หนำซ้ำผมยังได้รู้มาว่าโรงต่อเรือของพ่อเลี้ยงโดนระเบิด พ่อเลี้ยงถูกสะเก็ดระเบิดตาย และบบริษัทการค้าที่ผมทำงานก่อนไปทำสงครามก็ล้มละลาย ไม่รู้ว่าจะฟื้นฟูกิจการได้เมื่อไหร่

ผมจนหนทาง แต่ยังโชคดีว่าผมมีเพื่อนชายสมัยเรียนเป็นคนใจดี เขาจัดให้ผมได้เข้าทำงานในบริษัทเครื่องสำอางที่เขาเพิ่งเปิดใหม่หลังสงคราม บริษัทนี้ไม่ถึงกับค้าขายดีนัก แต่ก็ใช่ว่าจะไปไม่รอด ผมทำงานอยู่ที่นี่ประมาณสองปีพอประทังชีวิตให้อยู่ได้ ถ้าหากไม่มีเรื่องนั้นเข้ามาชีวิตผมคงลำบากเรียบง่ายเช่นเดิม แต่ทว่าได้เกิดเรื่องไม่ธรรมดาขึ้นเสมือนมีจุดแดงจุดหนึ่งบังเอิญแต้มลงไปบนชีวิตสีเทาของผม และนั่นเองเป็นชนวนให้ผมต้องเหยียบย่ำเข้าไปในโลกของการผจญภัยอันลึกลับจนตาลาย โลกแห่งความน่าสะพรึงกลัวจนหนาวสั่นสะท้าน

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อปีก่อน ซึ่งผมไม่มีวันลืมเลย ผมไปทำงานประมาณเก้าโมง สักครู่หัวหน้าแผนกมาเรียกผม เขาจ้องหน้าผมพลางถาม “ทาซึยะ นายไม่ได้ฟังวิทยุตอนเช้านี้เลยหรือ” ผมตอบว่าไม่ได้ฟัง หัวหน้าแผนกถามต่อ

“นายชื่อทาซึยะ(slot)ใช่ไหม และพ่อชื่อโทระอะไรนี่หรือเปล่า” ผมนึกสงสัยว่าเรื่องวิทยุเช้านี้กับเรื่องชื่อผมกับพ่อเลี้ยงเกี่ยวกันอย่างไร แล้วตอบกลับไปว่าใช่ครับ “ถ้าอย่างนั้น ต้องใช่แน่ นายทาซึยะ มีคนตามหานายทางวิทยุนะ”

ผมตกใจเมื่อได้ยินหัวหน้าแผนกพูดเช่นนั้น เขาเล่าว่าในช่วงตามหาคนหายของรายการวิทยุเช้านี้ประกาศถามหาคนที่รู้จักที่อยู่ของเทระ ทาซึยะ ลูกชายคนโตของเทระ โทระ ถ้ารู้จักให้ติดต่อกลับไปตามที่อยู่ที่ให้ไว้ ถ้าเทระ ทาซึยะ เจ้าตัวฟังวิทยุนี้อยู่ อยากให้มาพบด้วยตัวเอง

“ฉันจดที่อยู่เขาไว้ นี่ไง นายพอนึกออกไหมว่ามีใครตามหาตัวนายบ้าง” สมุดบันทึกของหัวหน้าแผนกมีข้อความว่า ‘สำนักงานกฎหมายชั้น4 ถนนนางาสะ’ ผมมองดูที่อยู่ด้วยความประหลาดใจยิ่งนัก อย่างที่ได้เล่ามาแล้วคงรู้ว่าผมเหมือนเด็กกำพร้าตัวคนเดียว แม่เลี้ยงกับพวกน้อง ๆ ได้รับภัยสงครามไม่รู้ว่าไปอยู่ไหนกันหรืออาจมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่พวกเขาคงไม่คิดขอให้ทนายตามตัวผมโดยผ่านวิทยุหรอก ถ้าพ่อเลี้ยงผมยังมีชีวิต อาจนึกเป็นห่วงว่าผมไม่มีใคร(slot)และออกตามหา แต่ท่านจากโลกนี้ไปแล้ว จะมีใครนอกเหนือจากนี้ผมนึกไม่ออก ผมเหม่อมองด้วยความรู้สึกแปลกใจ

“เอาเถอะ ลองไปดูสิ มีคนเขาตามตัวนายอยู่ ปล่อยไว้เฉย ๆ คงไม่ดีหรอก” หัวหน้าแผนกพูดให้กำลังใจ และเสริมว่ายกเวลาช่วงเช้านี้ให้รีบไปดูเสียเดี๋ยวนี้เลย ผมว่าหัวหน้าแผนกเองคงนึกว่าตัวเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่บังเอิญไปได้ยินมา จึงสนใจอยากรู้เรื่องด้วยกระมัง

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/