money5
ล่องไพร ภาค 3 ป่าช้าช้าง ตอนที่ 41 เกมสล็อตออนไลน์
“กลับไปแค้มป์หาบรั่นดี คุณสายสุณี กับนายกำจรซิตาเกิ้น” หลังตาเกิ้นถอนใจ “พูดถึงบรั่นดีตาเกิ้นค่อยมีแก่ใจ เหมือนนึกถึงยายทำให้แข็งแรงขึ้นมา แต่...นาย...” “อะไรรึ ตาเกิ้น?”
“ตาเกิ้นสงสัยเหลือเกินว่าพวกช้างที่กินเถาวัลย์หรือหญ้าที่เป็นพิษมาน่ะจะไปตายที่ไหน?”
“ในที่ ๆ มันไม่มีกำลังจะไปอีกน่ะซีตาเกิ้น อาจจะปากหุบเขานี้หรือบางทีเดินทางอีกตั้งวันก็ได้” ตาเกิ้น “งั้นทำไมนายไม่ตามมันต่อไป นายดิเรกตายแล้วนายจะได้เป็นคนแรกที่ประกาศให้ใคร ๆ เขารู้ว่าป่าช้าช้างมีจริงหรือไม่มี”
ข้าพเจ้า “ได้ประโยชน์อะไรกันตาเกิ้นถ้าปรากฏว่ามันเป็นจริงบริเวณป่าเหล่านี้จะไม่เป็นป่าอย่างนี้ อย่างที่มันเป็นอยู่อีกต่อไป สัตว์ทั้งหลายจะถูกฆ่าถูกทำลายกระเจิดกระเจิงไปจากภูมิลำเนาของมันเพราะอำนาจปืนของบรรดาคณะนักท่องเที่ยวผู้สนใจในความประหลาดมหัศจรรย์ของป่าช้าช้างนั้นและถ้าปรากฏว่ามันไม่เป็นความจริงก็รังแต่จะเป็นที่สะเทือนใจและเสียหน้าของคุณดิเรกกับใครอีกหลายคนที่เชื่อกันอย่างไม่ลืมหูลืมตาว่าป่าช้าช้างมีแน่เพราะฉะนั้นมันไม่ดีกว่าหรือที่เราจะยุติกันอยู่เพียงแค่นี้ปล่อยให้ป่าช้าช้างเป็นปริศนาหรือเทพนิยายสำหรับผู้ใหญ่จะเล่าให้เด็กฟังต่อไป ในขณะเดียวกันช้างทั้งปวงในป่านี้จะได้อยู่เย็นเป็นสุขต่อไป” เกมสล็อตออนไลน์
ตาเกิ้น “นายพูดอะไรเป็นคติเสมอแต่ตาเกิ้นก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าป่าช้าช้างคงจะมีแน่ไม่งั้นคำสาปคู่กับมันจะเป็นจริงไปได้อย่างไร”
ข้าพเจ้า “แต่แกก็รู้นี่ตาเกิ้นว่าคุณดิเรกถึงแก่ความตายทั้ง ๆ ที่ยังไม่ทันเห็นป่าช้าช้าง”
ตาเกิ้น “ถึงยังงั้นนายดิเรกก็เคยมากับส่วยบดีแล้วนายดิเรกยังเจ้ากี้เจ้าการพาพวกเราเข้ามาที่นี่ นอกจากนั้น นอกจากนั้น...”
แกพูดยังไม่ทันจบเสียงครืนสนั่นก็ดังมาจากเหนือหุบเขาครั้นแล้วทั้ง ๆ ที่ท้องฟ้ายังสว่างไม่ปรากฏเค้าเมฆ ไม่ปรากฏสัญญาณของพายุที่ล่วงหน้าฝนก็ตกลงมาอย่างห่าใหญ่พร้อมด้วยพายุซึ่งพัดกระหน่ำอย่างลืมหูลืมตาไม่ขึ้น กลางวันซึ่งสว่างจ้าเปลี่ยนสภาพเป็นมืดเสมือนใกล้ค่ำหรือกลางคืน ก้นหุบที่เรายืนอยู่สั่นสะท้านและสว่างแวบวาบไปด้วย เสียงฟ้าร้องและสายฟ้าที่แลบแปลบปลาบไม่ขาดระยะ ตาเกิ้นหันมาหาข้าพเจ้าหน้าตาเลิ่กลั่กร้องบอกด้วยเสียงสั่น ๆ แข่งกับเสียงฝนเสียงฟ้าและพายุว่า “ถ้ามันจะไม่ชอบมาพากลเสียแล้วละนาย รีบกลับออกไปเถอะขืนอยู่ช้าเดี๋ยวตาเกิ้นจะกลายเป็นนายดิเรกไปอีกคน” เกมสล็อตออนไลน์
เราหลบฝนเข้าพักอยู่ใต้ชะง่อนหินแห่งหนึ่งด้วยคิดว่ารอพอมันซาก็จะกลับขึ้นมาจากหุบเขานั้นและเดินทางกลับแค้มป์ต่อไปแต่ยิ่งคอยนานไปก็ดูเหมือนมันจะตกหนักยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันก้นหุบที่แห้งแล้งเริ่มชื้นแฉะและนองไปด้วยน้ำ ลำธารที่แห้งผากก็ไหลเชี่ยวจนกระทั่งอดคิดไม่ได้ว่าขืนอยู่ช้าต่อไปกระแสน้ำที่ไหลเอ่อมาจากตอนบนทำให้น้ำในก้นหุบมีระดับสูงขึ้นทุกขณะจะตัดทางกลับของเราโดยสิ้นเชิง ฉะนั้นจึงต้องตัดสินใจตะเกียกตะกายกันขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ตาเกิ้นหยุดที่ปากทางขึ้นหันกลับไปมองดูหุบเขานั้น ครั้นแล้วก็ถอนใจ
“ดู ๆ ไปก็เหมือนความฝันนะนายชีวิตของคนเรานี้เมื่อวานนี้เองนายดิเรกยังอยู่คิดและหวังว่าเจอะป่าช้าช้างแล้ว กลับไปก็จะได้ชื่อเสียงจะได้แต่งงานกับนายผู้หญิงสายสุณี มาวันนี้กลับไปนอนอยู่ใต้กองหินนั้นกับช้างที่เขายิงเสียแล้ว”
ข้าพเจ้า “จริงของแกตาเกิ้นชีวิตของคนเรานี่ไม่ต่างอะไรกับความฝันมันมีทั้งดีทั้งร้ายไปยึดถืออะไรกันเป็นที่แน่นอนได้ อวสานของดิเรกมาถึงวันนี้วันต่อไปอาจจะเป็นของเรา”
ตาเกิ้น “ถึงจะตายขอให้ตายแต่บนบกเถอะนายอย่าให้ตกน้ำตายอายมัจฉา ตาเกิ้นไม่ยอมแน่”
นิยายของตาเกิ้น เกมสล็อตออนไลน์
สายสุณีและบิดาของหล่อนกำลังคอยเราอยู่ที่แค้มป์ด้วยความกระวนกระวายใจแต่ทันใดที่เห็นสีหน้าตาเกิ้นกับข้าพเจ้าก็ดูเหมือนจะรู้ตัวล่วงหน้าว่าข่าวร้ายอะไรบ้างที่หล่อนและนายกำจรจะได้รับหล่อนพยายามบังคับสีหน้าและน้ำเสียงอย่างน่าสรรเสริญ ขณะที่กระซิบถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่า
“เกี่ยวกับดิเรกหรือคะคุณศักดิ์เขาได้รับบาดเจ็บ? ได้รับอันตราย? หรือเป็นอะไรไป?”
ชั่วอึดใจหนึ่งเต็ม ๆ ทั้งตาเกิ้นและข้าพเจ้ามองดูตากัน อัดอั้นตันใจเกินไปที่จะตอบหล่อนออกไปได้สะเทือนใจเกินไปที่จะอธิบายอะไรแก่หล่อนถูก จนกระทั่งนายกำจรเดินเข้ามาหายกมือขึ้นแตะบ่าข้าพเจ้าเบา ๆ
“คงไม่ร้ายถึงเพียงนั้น ไม่ใช่หรือคุณศักดิ์?” “ผม...ผม...เสียใจ” ข้าพเจ้าเอ่ย
สายสุณี “กรุณาบอกเถอะค่ะดิฉันทนฟังได้ ความทุกข์ทรมานจากการคอยเขาและคอยฟังข่าวจากคุณมาตลอดคืนทำให้ดิฉันรู้จักตัวของตัวดีขึ้นถึงจะขมขื่นปวดร้าวแสลงใจเพียงใดดิฉันก็ทนฟังได้”
แม้กระนั้นข้าพเจ้าก็ยังพูดไม่ออกบอกไม่ถูกรู้สึกแต่ความตื้นตันขึ้นมาจุกอยู่ในคอหอย เมื่อเห็นสีหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความเลื่อนลอยของสายสุณี หล่อนพิจารณาดูข้าพเจ้าหน่อยหนึ่งก็เอ่ยขึ้นอีกด้วยเสียงที่สั่นพร่าว่า
“ดิฉันรู้จากสีหน้าของตาเกิ้นและคุณว่าดิเรกจากเราไปเสียแล้ว” เกมสล็อตออนไลน์
ข้าพเจ้าได้แต่ก้มศีรษะเนิบ ๆ และก้มหน้าลงพิจารณาดูพื้นดิน สายสุณีคงพึมพำต่อไป เสียงของหล่อนเหมือนล่องลอยมาแต่ไกลปราศจากความยินดียินร้ายปราศจากความรู้สึกเศร้าโศกหรือปวดร้าว
อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/