money5

ล่องไพร ภาค 2 ตอนที่ 51 เกมสล็อตออนไลน์

“ถามแกหน่อยที่หรือตาเกิ้น ว่าแกดูอะไร? และฟังอะไร?”

ตาเกิ้น “ตาเกิ้นถามแล้ว พ่อเฒ่าว่าดูสิ่งที่ใคร ๆ ไม่เห็นฟังสิ่งที่ใคร ๆ ไม่ได้ยิน”

ข้าพเจ้า “ก็อะไรล่ะ? พูดเป็นปริศนายังงั้นใครจะเข้าใจแก”

ตาเกิ้น “พ่อเฒ่าว่าเมื่อพ่อเฒ่ามากับพ่อของพ่อเฒ่าคราวนั้นพักอยู่ในหุบเขาอำพันอย่างนี้เหมือนกันเห็นอย่างที่พ่อเฒ่าเห็นเวลานี้เหมือนกันได้ยินอย่างที่พ่อเฒ่าได้ยินเวลานี้เหมือนกัน”

ข้าพเจ้า “ดีละ พูดสั้น ๆ หน่อยแกเห็นอะไร? ได้ยินอะไร?” เกมสล็อตออนไลน์

ตาเกิ้น “ไฟนรกที่จะเผาหุบเขาอำพันให้วอดวายไปในวันใดวันหนึ่ง”

ข้าพเจ้า “เหลวไหล!” นาย “อันตราย” ข้าพเจ้า “ขอบใจ!”

ตาเกิ้น “พ่อเฒ่าว่าอีกด้วยว่าลูกสาวของพ่อเฒ่าว่าตาเกิ้นอยู่ที่ไหนเขาอยู่ที่นั่น พ่อเฒ่ายืนยันว่าลูกสาวของพ่อเฒ่าอยู่ที่นั่นพ่อเฒ่าอยู่ด้วย”

ข้าพเจ้า “เอาละ งั้นก็ขอให้แกพยายามบังคับอกบังคับใจสักหน่อย ผุดลุกผุดนั่งอย่างนั้นพลอยทำให้คนอื่นเสียขวัญไปด้วย”

แม้จะแข็งใจกำชับออกไปอย่างนั้น ข้าพเจ้าก็รู้ดีว่าตนเองใจร้อนราวกับไฟ ไหนจะเป็นห่วง ดร.สมิทกับแหม่มไมรา ไหนยังจะความวิปริตผิดสังเกตของดินฟ้าอากาศในบริเวณหุบเขาอำพันซึ่งเปลี่ยนแปลงไปทุกขณะเมื่อพระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน ข้าพเจ้ามองเห็นท้องฟ้าทางทิศนั้นแดงฉานเหมือนสีเลือด ในอากาศเต็มไปด้วยประกายพร่าเหมือนไอร้อนที่เคย แลเห็นมาก ๆ อยู่เหนือหาดทรายในเวลาเที่ยงวัน ขณะเดียวกันหุบเขาอำพันทั้งหุบเริ่มไหวสะท้านอีกและไหวอยู่นานกว่าตอนแรกพร้อมกับเสียง ครืด...ครีด เหมือนท้องเรือที่พูดกับแก่งหรือโขดกรวดซึ่งตื้นเขิน

กำลังที่ข้าพเจ้าเดินกลับไปกลับมาด้วยความกระสับกระส่ายเพราะความห่วงใยในสวัสดิภาพของสมิทสองผัวเมีย จวนเจียนจะอดใจรอต่อไปไม่ได้นั่นเอง ตาเกิ้นซึ่งนั่งกอดเข่าอยู่ข้างลูกสาวพ่อเฒ่าหัวหน้าบ้านเผโบมาก็กระโดดลุกขึ้นยืน แล้ววิ่งเข้ามาหาข้าพเจ้าร้องบอกด้วยเสียงละล่ำละลักว่า เกมสล็อตออนไลน์

ตาเกิ้น “ดู! นาย...ใช่คุณหมอ หรือว่าเป็นหมี”

แกยกมือชี้ไปยังไหล่เขาอันเตียนโล่งซึ่งลาดต่ำจากหน้าผาที่สกัดหุบเขาด้านหนึ่งอยู่ห่างจากที่เรายืนออกไปในราว 300 ก้าว ข้าพเจ้ามองตามแกไปก็แลเห็นร่างอันใหญ่และดำมอมแมมร่างหนึ่งกำลังตะเกียกตะกายลงมาตามทางที่คณะสำรวจขึ้นไปเมื่อตอนกลางวันอาการกะเผลกของกิริยาที่เดินอาจจะเป็นอย่างเดียวแต่ก็เป็นอย่างดีที่ระบุให้เรารู้ว่า

ตาเกิ้น “พ่อเฒ่าว่าแผ่นดินที่เรายืนอยู่จะเหลวละลาย ภูเขาและหินที่เราเห็นแวดล้อมอยู่รอบตัวเราจะกลายเป็นง้วนดิน ในท้องฟ้าจะเต็มไปด้วยฝนไฟ พ่อเฒ่าเกรงไปว่าถ้านายห้างกับแหม่มไมรากลับไม่ทันวันนี้และเราต้องคอยต่อไป จะหนีฝนไฟเหล่านั้นไม่ทัน”

ข้าพเจ้า “บอกแก ตาเกิ้น ถึงจะเป็นฝนบ้าฝนบออะไรเราก็จะต้องคอยคุณหมอกับแหม่มไมรากลับจนได้ ถ้าพ่อเฒ่ากลัวก็ให้พากันกลับไปคอยเราอยู่ที่ดอยเชียมิก่อน”

ตาเกิ้น “พ่อเฒ่าว่า พ่อของพ่อเฒ่าสอนไว้ไม่ให้ทิ้งกันเวลาอยู่เจ้าของร่างนั้นคือ ดร.สมิท

ข้าพเจ้าออกวิ่งนำหน้าพาตาเกิ้นกระโดดข้ามก้อนหินและขอนไม้ไปยังเชิงเขาตรงนั้น ก็พอดี ดร.สมิทลงมาถึงปากทางขึ้นยืนพิงก้อนหินหอบหืดอยู่ หน้าตาและเนื้อตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยเขม่าไฟเสื้อผ้าที่สวมก็ฉีกขาดและไหม้เกรียมหลายแห่งเหมือนคนที่ผ่านกองเพลิงมาใหม่ ๆ ประโยคแรกทีเดียวที่เขาเอ่ยด้วยเสียงกระหืดกระหอบราวกับคนที่จวนจะสิ้นใจก็คือ “ไมรา!” เกมสล็อตออนไลน์

ครั้นแล้วก็ล้มฮวบลงสิ้นสติสมปฤดีข้าพเจ้าตะโกนเรียก ร.อ. เรืองและพวกลูกหาบให้มาช่วยกันหามเขาไปที่แค้มป์ของเราเอาผ้าชุบน้ำลูบหน้าและให้จิบบรั่นดีอีกใหญ่ ๆ ในที่สุด ดร.สมิทก็ได้สติลืมตาอีกครั้ง

“ไมรา!” เขาเรียกหาภรรยาอีก

“แหม่มไมราเป็นอะไรไป” ข้าพเจ้าซัก “ทำไมคุณหมอจึงกลับมาแต่ลำพังคนเดียว? ถูกลีกอกับไลสงไปไหนเสีย?”

สมิท “ไมราอยู่ในอันตรายถูกไลสงลักพาไปลำพังลีกอกับผมช่วยอะไรไม่ได้เราพากันติดตามไปหลายลูกเขา จนไลสงพาไมราเข้าไปในคูหาใหญ่เต็มไปด้วยกลิ่นกำมะถันและควันไฟหาเท่าไรก็ไม่พบจึงตกลงกันให้ลีกอคอยเฝ้าอยู่ปากถ้ำนั้น ผมเองกลับมาตามพวกเราไปช่วยกัน”

ข้าพเจ้า “ทำไมไปกับคนนับร้อยและกลางวันแสก ๆ ถึงได้ปล่อยให้ไลสงจับมิสซิสสมิทไปได้?”

สมิท “ใครจะบอกถูก! ไลสงดีต่อเราทุกอย่างเอาใจใส่ดูแลไมราตลอดทางอย่างกับเป็นชีวิตของเขาเองแล้วจู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไปเราได้ดูวิธีทำอำพันกันเรียบร้อยแล้วมหัศจรรย์อะไรอย่างนั้นพวกนี้ทำอำพันกันจากไม้ไผ่ใช้ไฟธรรมชาติในการแปรธาตุและชุบน้ำแร่ที่มีอยู่ประจำถ้ำเป็นชั้นสุดท้าย”

ข้าพเจ้า “ผมไม่ต้องการรู้วิธีทำอำพัน ผมต้องการรู้อย่างเดียวแต่ว่ามิสซิสสมิทหายไปได้อย่างไร?”

สมิท “อ๋อ เป็นความผิดของไมรา ไม่ใช่เป็นความผิดของผมเองที่ไว้วางใจไลสงเกินไป เขาต้องการให้ไมราดูภูเขาไฟเก่าซึ่งเป็นที่มาของบ่อไฟและน้ำแร่เหล่านั้นด้วยความสนใจไมราก็ยอมไป แต่ทันใดที่ขึ้นไปถึงยอดนั้นแล้วเขาก็ไม่ยอมลงอีกอจะร้องเรียกเท่าไรเขาก็ไม่ยอมพาไมรากลับได้แต่หัวเราะเหมือนคนบ้า ไมราพยายามป้องกันตัวเองแต่ก็สู้กำลังเขาไม่ได้ ไลสงแบกเอาใส่บ่าพากระโดดข้ามก้อนหินไปเหมือนเป็นเด็ก ๆ อีกอจะร้องสั่งให้พวกเชียมิล้อมสกัดไว้อย่างไรก็ไม่เป็นผลจนที่สุดหนีกันไปไล่กันมาเขาก็พาไมราหายไปในถ้ำนั้น” เกมสล็อตออนไลน์

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/