money3

(slot)การเดินทางของพระเอเซ็น 1

ภัตตาหารมีสองสำรับ นอกนั้นเป็นอาหารเลี้ยงรับรองของแขกทั้งหมด ทุกคนคงนึกออกว่าภัตตาหารสองสำรับต้องถูกนำไปถวายพระ ถ้าฆาตกรอยู่ในบรรดาแขกที่มาร่วมงานในห้องเสื่อตาตามิแล้ว คงวางใจว่าภัตตาหารที่วางยาพิษคงไม่สลับผิดมาถึงตัวเองแน่ แต่เรื่องสำรับใดจะถูกส่งให้เจ้าอาวาสโคเซ็นหรือพระเอเซ็นนั้น ต่อให้เป็นพระเจ้าก็คงไม่อาจล่วงรู้ได้ การที่ผมถือภัตตาหารสำรับที่มียาพิษ ส่วนพี่ฮารุถืออีกสำรับเป็นเรื่องบังเอิญที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น การที่ผมยืนอยู่ทางขวาของพี่แล้วเข้าไปในห้องด้วยตำแหน่งดังกล่าวจนเป็นเหตุให้สำรับที่มีพิษถูกวางตรงหน้าเจ้าอาวาสโคเซ็นก็ยิ่งบังเอิญใหญ่ เนื่องจากไม่ใช่เจตนาของพี่และของผมเลย ดังนั้นหากผมถืออีกสำรับหรือยืนอยู่ทางซ้ายของพี่ คนที่ถูกฆ่าวางยาจะต้องเป็นพระเอเซ็นแน่นอน

ถ้าเป็นเช่นนั้น คนที่ฆาตกรตั้งเป้าไว้จะเป็นเจ้าอาวาสโคเซ็นหรือเป็นพระเอเซ็นก็ได้น่ะหรือ แต่จะมีฆาตกรรมบ้า ๆ แบบนั้นด้วยหรือ ทั้งหมดมีกลิ่นอายของความวิกลจริต ทุกอย่างเป็นเพราะการเสียสติ แต่ดูจากฝีมืออันเก่งกาจของฆาตกร ผมก็รู้ว่าเขาไม่ได้บ้าหรือคลุ้มคลั่งเลย การที่เรามองกันไปเองว่าฆาตกรคลุ้มคลั่ง(slot) เพราะเราไม่เข้าใจแผนการของฆาตกรต่างหาก กล่าวคือ คดีฆาตกรรมสามคดีที่เกิดขึ้นเป็นเพียงสามจุดบนเส้นวงกลมที่ฆาตกรพยายามวาดไว้เพื่อเป็นขอบข่ายฆาตกรรมนองเลือด และเราจะไม่รู้เลยว่าฆาตกรรมเหล่านี้มีจุดประสงค์อะไรจนกว่ามันจะวาดวงกลมของมันเสร็จ

เย็นวันนั้นมีการทดสอบแบบแปลก ๆ ในสถานที่เกิดเหตุคือห้องขนาดสิบสองเสื่อสองห้องต่อทะลุกัน เคนตะอิจิร้องขอให้พวกเรากลับไปนั่งประจำที่เมื่อครู่อีกครั้ง โชคดีว่าหมอชูเฮบอกเตือนไว้ก่อนแล้วเลยไม่มีใครแตะต้องสถานที่เกิดเหตุเลย มีเพียงการเคลื่อนย้ายศพออกไปชันสูตรเท่านั้น อาหารทั้งหมดยังคงวางอยู่ตามลำดับเช่นเมื่อครู่

พวกเรานั่งประจำที่กันทุกคน “ดูให้ดี ๆ นะครับ ไม่ผิดนะครับ สำรับอาหารด้านหน้าของทุกคนเป็นสำรับอาหารที่พวกคุณแตะเมื่อครู่แน่นะครับ ตรวจดูให้ดีนะครับ” พวกเราทุกคนตรวจสำรับอาหารข้างหน้าตัวเอง โดยตรวจดูอาหารที่ลดหายไปจากจานเล็กในสำรับ ซึ่งพอจะรู้ได้ว่าไม่ผิดแน่ จากนั้นเคนตะอิจิก็เดินตรวจจานเล็กที่ใส่อาหารปรุงด้วยน้ำส้มทีละชุด ๆ ไป แล้วเริ่มเขียนลงสมุดจด (slot)เข้าใจแล้วล่ะ เข้าใจแล้ว เคนตะอิจิกำลังตรวจดูว่าใครกินอาหารปรุงด้วยน้ำส้ม ใครไม่ได้กินอาหารปรุงด้วยน้ำส้ม ซึ่งส่วนใหญ่เป็นไปตามที่สันนิษฐานไว้ดังนี้

ภัตตาหารกับอาหารเลี้ยงรับรองแบ่งแยกกันได้ ฆาตกรคงเดาว่าอาหารที่ปนเปื้อนยาพิษคงไม่วกมาหาตัวเองแน่ แต่อย่างไรก็ตามเขาจะต้องรู้ว่าอาจเกิดอันตราย เพราะหลังเตรียมอาหารมักมีการสลับการวางจานเล็กกับสำรับอาหารอื่นและยังมักใช้ตะเกียบคีบอาหารย้ายไปยังจานเล็กในสำรับอื่นได้อีกด้วย

หลังจากฆาตกรวางยาพิษไปแล้ว ถ้ามีใครสลับจานเล็กนั้นไปยังสำรับอื่น...หรือคีบอาหารจากสำรับนั้นเอาไปไว้สำรับอื่นล่ะก็...เพราะฉะนั้นฆาตกรต้องไม่ใช้ตะเกียบคีบอาหารที่มีน้ำส้มสายชูแน่... ในการตรวจสอบวันนั้นผม(slot)เพิ่งมารู้ภายหลังว่าเคนตะอิจิพบว่าคนที่ไม่ได้ใช้ตะเกียบแตะต้องอาหารปรุงด้วยน้ำส้มเลยคือผม ทาซึยะเพียงคนเดียวเท่านั้น ! ก็เพราะผมเกลียดอาหารปรุงด้วยน้ำส้มนั่นเอง...

ผมเหนื่อยล้าไปหมดไม่มีแรงจะคิดอะไรเลย แทบรับไม่ไหวแล้ว...คนเรามีแรงทนต่อความตึงเครียดและความตื่นตระหนกได้จำกัด ถ้าเกินกว่านี้เส้นด้ายแห่งความตึงเครียดจะขาดลง ถุงรองรับอาการตื่นตระหนกจะปริแตก อาการเหล่านี้เรียกว่าอาการหวาดผวา คืนนั้นผมตกอยู่ในอาการหวาดผวานั่นเอง ศพเจ้าอาวาสโคเซ็นจะถูกชันสูตรในที่เกิดเหตุ จึงต้องย้ายมาไว้อีกห้องก่อน หมวดโซคาวะส่งโทรเลขเรียกศาสตราจารย์ N สังกัดศูนย์ตำรวจประจำจังหวัดมา หลังจากกระบวนการดังกล่าวเสร็จสิ้น พวกเราถูกสอบปากคำอย่างละเอียดกันคนแล้วคนเล่าในคืนนั้นจนดึก สองคดีก่อนเราไม่รู้ว่าคนวางยาอยู่ที่ไหนหรือมีโอกาสวางยาเมื่อไหร่ แต่คดีนี้ปรากฏชัดเจนว่าคนที่วางยาจะต้องอยู่ใต้ชายคาบ้านหลังนี้และปะปนเข้าไปในห้องครัวเพื่อวางยาพิษได้แนบเนียน

พูดอีกอย่างก็คือปีศาจวางยาพิษที่ฆ่าคุณตา ฆ่าพี่ชาย และยังฆ่าเจ้าอาวาสโคเซ็นอีก อยู่ใกล้ ๆ ตัวผมนี่เอง พอคิดได้ดังนี้ ผมได้แต่รู้สึกหนาวสั่นเสียวสันหลังวาบ (slot) ในคืนนั้นการสอบสวนดำเนินอย่างเข้มข้นไปจนดึกดื่น ในจำนวนคนทั้งหมดผู้ที่โดนตั้งเป้ายิงคำถามจากเจ้าหน้าที่อย่างทารุณมากที่สุดคือผม ความบังเอิญอันแสนเศร้าที่เกิดขึ้นต่อเนื่องได้ปั่นหัวอันมีสติครบถ้วนของเจ้าหน้าที่ตำรวจให้ยุ่งเหยิง ตอนนี้สายตาของพวกเขามองผมเหมือนเป็นตัวประหลาด เป็นปีศาจวางยาพิษฆ่าเหยื่อคนแล้วคนเล่าที่ผ่านเข้ามาอย่างไร้เหตุผล...ฆาตกรคงมีลักษณะแบบนี้ แล้วยังจะมีใครเหมาะเท่าผมอีกหรือ

ผมมีพ่อน่ากลัวขนาดนั้น เลือดชั่วช้าบ้าคลั่งซึ่งไหลอยู่ในตัวพ่อ ย่อมต้องไหลในตัวผมด้วย แต่มันเปลี่ยนรูปไป แทนที่จะเผาผลาญแดงโชติเป็นไฟ กลับดำดิ่งเยือกเย็นซีดเซียวและมันนั่นเองคือต้นกำเนิดแห่งการวางยาอย่างบ้าบิ่นกระนั้นหรือ...

ข้อเสียเปรียบอีกประการสำหรับผมคือ ผมเป็นคนมาใหม่ในหมู่บ้านนี้ ในสายตาชาวบ้านผมเป็นคนพลัดถิ่นผู้มีปริศนา ดังนั้นจึงไม่มีใครมั่นใจช่วยปกป้องผมได้เลยสักคน ผมเคยคิดว่า...แม้แต่พี่ฮารุเองก็อาจจะคิดเช่นนั้น... (slot)พอคิดได้ดังนี้แล้วผมก็รู้สึกปวดร้าวยิ่งกว่าร่างกายถูกฟันแทงเสียอีก

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/