money4

กระดุมเปื้อนเลือด 2 (slot)

"ลำบากหน่อยนะครับหมอคุซุ ต้องรบกวนอีกครั้ง คงต้องผ่าศพดูถึงจะรู้รายละเอียดกระมัง ก่อนอื่นผมอยากทราบสาเหตุกับเวลาเสียชีวิต..." หมอคุซุแค่พยักหน้าแต่ไม่ปริปาก และกำลังจะเดินลงจากหอชมวิว ทันใดนั้นทามะทักขึ้น

"เอ้อ ขอโทษค่ะ คุณหมอ..." หมอคุซุลงบันไดได้ก้าวเดียว สะดุ้งหยุดยืนหันไปทางทามะ

"ครับ คุณหนู มีธุระอะไรหรือครับ"

"ค่ะ คือ..." ทามะมองหน้ามองคุซุสลับกับสารวัตรทาจิ ลังเลแต่แล้วก็ตัดใจพูด

"ถ้าต้องผ่าศพล่ะก็ ก่อนผ่าช่วย...ช่วยพิมพ์รอยนิ้วมือข้างขวาไว้ได้ไหมคะ" วินาทีที่ได้ยินประโยคนี้ เคนตะช็อกสุดขีดประหนึ่งโดนตะบองใหญ่ฟาดลงมากลางกระหม่อม

"อะไรนะครับ คุณทามะ!" เขาก้าวออกมาหนึ่งก้าวพลางหายใจแรงอย่างลืมตัว "หมายความว่าคุณสงสัยศพนั่นหรือ"

ทามะไม่ตอบแต่เคลื่อนสายตาไปทางทะเลสาบ ผู้หญิงเช่นทามะพูดสิ่งที่ตนอยากพูด ยากมากที่จะให้เธอเอ่ยปากพูดตามความต้องการของผู้อื่น ชีวิตโดดเดี่ยวคงจะหล่อหลอมความเชื่อมั่นแน่วแน่ให้แก่เธอ

"แต่ว่า คุณทามะครับ" เคนตะเลียปากด้วยความรู้สึกว่าถูกกดดัน

"คิโยเคยพิมพ์มือไปแล้วครั้งหนึ่งไม่ใช่หรือครับ ตรงกับรอยพิมพ์มือที่ถวายวัดด้วย..." เคนตะพูดได้เท่านี้แล้วหยุดกึก รับรู้ไดัถึงสายตาตำหนิของทามะ ทว่าแววตานั้นเปลี่ยนไปทันควัน ทามะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบต่ำ

"ค่ะ แต่อยากจะให้แน่ใจมากกว่านี้...อีกอย่าง การพิมพ์มือไม่ยุ่งยากอะไร" สารวัตรทาจิเลิกคิ้วจ้องหน้าทามะ หันไปทางหมอคุซุ

"ถ้าอย่างนั้น คุณหมอคุซุครับ ผมจะส่งพนักงานสืบสวนตามไปจัดการพิมพ์มือก่อนจะผ่าศพ"

หมอคุซุพยักหน้าก่อนจะเดินลงบันได ทามะโค้งทำความเคารพสารวัตรกับเคนตะ แล้วเดินตามลงไปด้วยฝีเท้ารวดเร็ว หลังจากนั้นไม่นาน เคนตะกับสารวัตรทาจิตามลงไป แต่ฝีเท้าของ(slot)เคนตะดูคล้ายคนเมา ราวกับมีพายุน่ากลัวพัดกระหน่ำปั่นป่วนอยู่ในหัวของเคนตะ โอ อะไรกันนี่ ทามะติดใจรอยนิ้วมือของคิโยหรือ คิโยเคยพิมพ์ไว้แล้วครั้งหนึ่งนี่ ทุกคนยอมรับกันแล้วด้วย แต่...แต่...สีหน้ามุ่งมั่นของทามะ...เธอซ่อนความคิดอะไรอยู่ในใจกันแน่หรือว่าเขาอาจมองข้ามสิ่งสำคัญบางอย่างไป เคนตะหยุดเท้ากะทันหัน ภาพเหตุการณ์วันแจ้งผลการพิสูจน์เปรียบเทียบรอยพิมพ์มือของคิโยกับรอยพิมพ์มือที่ถวายวัดแวบเข้ามาในหัว เมื่อฟูจิพนักงานพิสูจน์หลักฐานรายงานว่า รอยพิมพ์มือทั้งสองเป็นของคนเดียวกัน ทามะเผยอปากจะพูดถึงสองครั้งสองครา โอ เธอรู้อะไรบางอย่าง เคนตะรู้สึกว่าตัวเองมองข้ามบางอย่างไป แต่ว่า มันคืออะไรเล่า... เคนตะแยกจากสารวัตรใต้หอชมวิว สารวัตรทาจิเดินตามหมอคุซุไปในโรงเก็บเรือ ส่วนเคนตะเดินคล้ายคนหมดแรงไปทางเรือนใหญ่ตามลำพัง สีหน้าบอกว่าจมอยู่ในความคิด ทาโกะกับเมโกะและสามีของทั้งคู่คุยกระซิบกระซาบกันอยู่ในห้องหนึ่งของเรือนใหญ่ เห็นเคนตะเดินผ่านข้างนอกประตูกระจก

"เอ้อ เดี๋ยวก่อน" ทาโกะเรียกแล้วเปิดหน้าต่างกระจกตรงชานเรือน "คุณเคนตะ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณค่ะ..."

"ครับ" เคนตะดินไปข้างชานเรือน

"นี่ค่ะ...กระดุมที่คุณพูดถึงวันก่อน(slot)..." ทาโกะคลี่ห่อกระดาษนุ่นซับหน้าให้เคนตะดู เคนตะเบิ่งตาโต กระดุมเม็ดที่หายไปจากเชิ้ตขาวของโทโมนี่

"คุณนายไปเจอที่ไหนครับ"

"ฉันไม่ทราบค่ะ เมื่อเช้าเห็นโยโกะถืออยู่ อาการของเด็กคนนี้ก็อย่างที่รู้กัน เลยไม่รู้ว่าไปเจอที่ไหน..."

"คุณโยโกะยังไม่ดีขึ้นอีกหรือครับ" ทาโกะพยักหน้าและมีใบหน้าที่ดูแล้วเศร้าสร้อย

"ไม่มีอาการคลุ้มคลั่งแล้ว แต่ยังพูดไม่รู้เรื่องค่ะ..."

"คุณเคนตะคะ" เมโกะส่งเสียงจากในห้อง "วันนั้น...วันพบศพโทโม หลานโยโกะไปบ้านร้างหมู่บ้านฮาตะ(slot)กับพวกคุณ บางทีอาจจะเก็บได้ตอนนั้น" เคนตะรีบปฏิเสธทันควัน

"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่ครับ คุณโยโกะเห็นศพคุณโทโมแล้วล้มพับหมดสติไปเลย ไม่น่าจะเก็บกระดุมได้ สามีคุณเมโกะคงทราบดี..." โคคิจิสามีเมโกะหน้าเศร้าพยักหน้า

"ถ้าอย่างนั้นก็แปลก" ทาโกะลังเล "ตั้งแต่กลับมาวันนั้น โยโกะไม่ได้ออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว...จะไปเก็บกระดุมเม็ดนี้ได้ที่ไหนกัน"

"ขอผมดูหน่อยครับ" เคนตะรับห่อกระดาษจากมือทาโกะ จ้องมองกระดุมเม็ดนั้น ดังได้บอกแล้วว่ามีเพชรประดับบนฐานสีเหลืองทองรูปดอกเบญจมาศ บนฐานแต้มจุดสีดำเล็ก ๆ คล้ายสีเลือด

"คุณเมโกะ กระดุมเม็ดนี้เป็นกระดุมเสื้อเชิ้ตขาวของคุณโทโมแน่นะครับ" เมโกะพยักหน้า

"เป็นไปได้ไหมครับว่าจะเป็นกระดุมสำรอง..."

"ไม่ค่ะ เป็นไปไม่ได้ กระดุมมีเพียงห้าเม็ด ไม่มีกระดุมสำรองเด็ดขาด"

"ถ้าอย่างนั้น จะต้องเป็นกระดุมที่หลุดจากเสื้อเชิ้ตขาวของคุณโทโมวันนั้นสถานเดียว คุณทาโกะครับ จะเป็นอะไรไหมครับ ผมจะขอเก็บกระดุมเม็ดนี้ไว้ก่อน อยากให้สารวัตรสืบดู"

"ได้ค่ะ" สารวัตรทาจิเดินรีบเร่งเข้ามาขณะเคนตะห่อกระดุมด้วยกระดาษอย่างระมัดระวัง

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/