money5

ล่องไพร ภาค 3 จามเทวี ตอนที่ 3 เกมสล็อตออนไลน์

พยายามนอนพักต่อไปดีกว่าครับจะได้มีแรงถ้ายังไม่อยากจะเล่าอะไรก็อย่าเพิ่งฝืนใจ"

"แต่ผมหายแล้วไม่มีแต่กำลังเท่านั้น มันไม่มีอะไรมากนอกจากมาเลเรียและบางทีจะดีซ่าน เจ้ากรรมเหลือเกินที่บรรดายาที่ผมมีติดตัวมาทั้งสำหรับฉีดและกินหายหมดเมื่อข้ามแม่น้ำคราวนั้น"

"คุณรู้จักสมุฏิฐานของโรคดีราวกับเป็นหมอ" ข้าพเจ้าว่า เขาหันไปเห็นคำปันเข้าก็ยิ้มละไมก้มศีรษะรับรอง "ครับผมเป็นหมอคำปันรู้จักผมดีควรจะจำได้" "เห็นมันเรียกคุณแต่ว่าเป็นนายห้าง" เสียงฟ้าซึ่งคำรามห่างออกดังครืนมาแต่ไกลอีกครั้งพร้อม ๆ กับเสียงหัวเราะเบาๆ ของชายผู้นั้น เกมสล็อตออนไลน์

"ใคร ๆ ในคณะเราเรียกผมอย่างนั้นมันเป็นฉายาตั้งแต่สมัยอยู่มหาวิทยาลัยด้วยกันแต่ผมไม่ใช่นายห้างนายหออะไรที่ไหนหรอกครับ เป็นเพียงหมอธรรมดาคนหนึ่งซึ่งชอบค้นคว้าศึกษาธรรมชาติวิทยาประวัติศาสตร์ โบราณวัตถุทางวรรณคดีและรักจามเทวีเท่านั้น ผมชื่อเติมพันธ์ ลวสุต เป็นบุตรของ..."

"ขออภัยเถอะครับ ไม่สำคัญแต่ใครกันจามเทวี?"

"จามเทวีคือคุณงามความดีของสรรพสิ่งทั้งหลายในโลกจามเทวีคือรุ่งอรุณของวันใหม่ กระแสลมเช้าตรู่ที่คุณหายใจเข้าไป กลิ่นดอกไม้ป่าที่อ้อยอิ่งอยู่ในความทรงจำของคุณอย่างไม่รู้ลืมเหมือนแสงจันทร์วันเพ็ญที่กระทบกับระลอกคลื่นและเสียงดนตรีที่กังวานมาในอากาศอันสงบ"

ตาเกิ้นกลอกตา "หมอพูดถึงอะไรของแกนาย?"

"จามเทวีคืออดีตปัจจุบันและอนาคตรวมกัน" คนเจ็บพึมพำต่อไป "ไม่มีกาลเวลา ไม่แก่ ไม่มีเจ็บ ไม่มีตาย พูดสั้น ๆ ..."

ข้าพเจ้า "ครับ พูดสั้นๆ จามเทวีเป็นใคร นางไม้ ความฝันหรืออะไรกันแน่ ?"

"จามเทวี"เกมสล็อตออนไลน์

หมอพูดได้เท่านั้นก็หยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นดูข้าพเจ้าแล้วก็ยิ้มอย่างอิดโรยหัวเราะน้อย ๆ ว่า "คุณคงคิดว่าผมยังคงไม่หายเพ้อและพิษไข้เป็นเหตุให้ผมพล่ามอย่างที่พูดมาแล้ว เปล่าเลยเวลานี้สติผมดีและจามเทวีมิใช่ผีสางนางไม้ ไม่ใช่ความฝัน เธอมีชีวิตและเลือดเนื้ออย่างเรา ๆ ท่าน ๆ พูดได้หัวเราะได้รักได้อย่างเดียวกันกับผู้หญิงทั้งหลายในสมัยนี้ เพียงแต่จามเทวีไม่ใช่ผู้หญิงอย่างนั้น พูดสั้นๆ...”

ข้าพเจ้าอ่อนใจ "ครับ พูดสั้นๆ จามเทวีเป็นใคร ? คุณพูดมานาน เหน็ดเหนื่อยไปด้วยกันทั้งผู้พูดและผู้ฟังก็ยังไม่รู้ว่าจามเทวีเป็นใคร"

หมอทอดสายตาออกไปที่กองไฟซึ่งลุกวอมแวมอยู่ในเพิงตรงหน้า กิริยาของเขากระปรี้กระเปร่าเหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากความฝัน ชั่วขณะหนึ่งเขาเพ่งอยู่แต่ที่กองไฟนั้นราวกับว่าจากมันเขาจะแลเห็นอะไรที่ผ่านไปแล้วในอดีต เมื่อเอ่ยขึ้นอีกครั้งเสียงของเขามีกังวานแจ่มใส นัยน์ตาทั้งคู่ที่เชื่อมไปด้วยความทรงจำอันหวานชื่นลักษณะของคนป่วยเกือบไม่เหลือติดอยู่เลย "จามเทวีเป็นราชธิดาของกษัตริย์ขอมองค์แรกที่มาตั้งราชวงศ์ลงในกัมพูชา”

ร.อ.เรือง "นี่คุณหมอคงหมายความว่าจะเล่าเรื่องนางในประวัติศาสตร์"

เดิมพันธ์ "จามเทวีเป็นทั้งนางในประวัติศาสตร์และนางในปัจจุบัน" ร.อ.เรือง "แต่...แต่คุณหมอนั่นมันตั้งพันสองพันปีมาแล้วนี่" เติมพันธ์ "จามเทวีเป็นเรื่องพันสองพันปีมาแล้วพูดสั่น ๆ"

ข้าพเจ้า "ฟังคุณหมอพูดต่อไปดีกว่าคุณเรืองเวลาของเรายังมีอยู่เหลือเฟือ"

เดิมพันธ์ "ผมรู้ว่าคุณทั้งสองคิดถึงผมอย่างไร คุณเข้าใจว่าผมกำลังพูดถึงเรื่องเหลวไหล กำลังจะเล่านิยายปรัมปราที่ไร้สาระหาความจริงไม่ได้แต่ถ้าคุณได้พบอย่างที่ผมพบมาถ้าคุณเห็นด้วยตาอย่างที่ตาผมเห็นถ้าคุณได้ดีละ โปรดอดใจฟังผมต่อไปดีกว่า" เกมสล็อตออนไลน์

ตาเกิ้น "ตาเกิ้นอดใจรอมานานหนักหนาแล้วนายเมื่อไหร่จามเทวีจะออกโรงสักที”

เติมพันธ์ "แรกที่เดียวพวกเราก็เห็นเป็นเรื่องขบขันเหลือเชื่อและสุดวิสัยที่จะเป็นไปได้เหมือนกัน เมื่อได้ฟังจากศาสตราจารย์เรอเนถึงจามเทวี ศาสตราจารย์ผู้นี้เป็นเชื้อสายของยังรีมูโฮต์ นักสำรวจชาวฝรั่งเศสผู้ค้นพบนครวัดนครธมในรัชกาลที่ 4 จากนั้นเขาได้ทราบเรื่องราวของจามนครและจามเทวี ซึ่งเรอเนได้ทราบจากทหารต่างด้าวชาวอเมริกันคนหนึ่งซึ่งได้พบระหว่างที่หนีจากค่ายกักกันของกองทัพญี่ปุ่นไปในสงครามโลกคราวที่แล้ว ทหารต่างด้าวผู้นั้นเดินทางข้ามเทือกเขาพนมดงรักเข้าไปในเขตสุรินทร์ลัดออกชายแดนบุรีรัมย์ผ่านตะลุง นางรอง จนกระทั่งเข้ามาหลงอยู่ในดงนี้และนั่นเองที่นำเขาไปถึงจามนครและพบจามเทวีขณะที่พิษไข้ขึ้นสูงจวนอยู่จวนไปจากจามเทวีเขาได้รับการรักษาพยาบาล ได้รับการต้อนรับเลี้ยงดูและหายจากป่วยไข้จึงเดินทางต่อไปจนถึงนครนายก เมื่อสงครามโลกครั้งนั้นยุติลงแล้วและที่สุดก็ต่อไปจนถึงฝรั่งเศส ไม่ต้องสงสัยว่าเรื่องราวที่เขาเล่าได้รับการหัวเราะจากนักศึกษาประวัติศาสตร์และประชาชนทั่วไป ไม่มีใครสนใจเลยนอกจากศาสตราจารย์เรอเนซึ่งสารภาพกับเราว่าถ้าปราศจากหลักฐานที่ทหารต่างด้าวคนนั้นนำติดตัวไปแสดงด้วยแล้วก็คงจะปัดเรื่องนี้ไปจากความคิดเช่นเดียวกันกับคนอื่น ๆ แต่ได้เห็นหลักฐานที่ทหารต่างด้าวคนนั้นเป็นข้อพิสูจน์ยืนยันเช่นนั้นก็อดติดใจไม่ได้..." เกมสล็อตออนไลน์

"อะไรกันครับ หลักฐานเช่นนั้น" ข้าพเจ้าถาม "อ๋อ เหรียญกษาปณ์ทองคำที่จามเทวีประทานเขามาสำหรับเป็นค่าใช้สอยในการเดินทางกลับภูมิลำเนาแต่ทหารต่างด้าวผู้นั้นไม่กล้านำออกใช้และไม่ถึงยามจำเป็นที่จะนำออกใช้"

ข้าพเจ้า "ลำพังเหรียญกษาปณ์ทองคำนั่นทำให้ศาสตราจารย์ของคุณเชื่อได้อย่างไรว่าเรื่องราวที่ทหารต่างด้าวเล่าเป็นความจริง"

เติมพันธ์ "เพราะมันเป็นเหรียญกษาปณ์พิมพ์เดียวกันกับเหรียญกษาปณ์ที่เขาขุดได้ในบริเวณปราสาทร้างซึ่งสร้างในสมัยจามเทวีและเวลานี้รักษาอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่กรุงปารีส

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/