money3

การเดินทางปริศนา 3 (slot)

“แต่สุดท้ายท่านก็พ้นข้อกล่าวหาใช่ไหม”

“ค่ะ แต่เนื่องจากข้อสงสัยนั้นร้ายแรงเกินหลีกเลี่ยง จนคุณพ่อก็คงตกใจและเริ่มเปิดปากเล่าเป็นครั้งแรกว่าตั้งแต่วันที่ 14 ถึงวันที่ 15 ท่านไปทำอะไรมา ด้วยเหตุนี้ดูเหมือนท่านสามารถพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ แต่กว่าจะพูดต้องใช้เวลาถึงหนึ่งอาทิตย์”

“แล้วคุณพ่อของคุณไปอยู่ที่ไหนมาล่ะครับ”

“ไม่ทราบค่ะ เพราะท่านไม่บอกให้ใครสักคนในบ้านฟังแม้แต่คำเดียว" จู่ ๆ คินดะอิจิก็รู้สึกหวั่นวิตกแปลก ๆ ขึ้นมา

มีเหตุผลลึกซึ้งอะไรที่ทำให้แม้ขนาดตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีใหม่เช่น คดีเห็นกินโด แต่ชิชะกุยังลังเลในการพิสูจน์หลักฐานข้างที่อยู่ของตน

“คุณพ่อของคุณมีเหตุจำเป็นอะไรทำนองต้องเก็บเป็นความลับไหมครับ”

“ดิฉันคิดว่าไม่มีเรื่องพรรค์นั้นแน่นอนค่ะ” มิเนะโกะกล่าวด้วยน้ำเสียงเจือความโกรธอยู่บ้าง “คุณพ่อเป็นคนใจเสาะ หรือที่ถูกควรเรียกว่าขี้ขลาดเอามาก ๆ ขนาดมองจากลูกอย่างดิฉัน ท่านใช้ชีวิตตลอดมาอย่างหวั่นเกรงสั่นกลัวไปเสียหมดจนน่ารำคาญ งานอดิเรกมีเพียงหาความสำราญจากการเป่าฟลุตเท่านั้น ดิฉันนึกไม่ออกว่าคนแบบนั้นจะมีเรื่องซ่อนเร้นปิดบัง อย่างไรก็ดี...” เสียงมิเนะโกะหมองหม่นลงกะทันหัน “ตั้งแต่ประมาณกลางเดือนมกราคม หรือช่วงราว ๆ การเดินทางปริศนาที่เรียนไปเมื่อสักครู่ ท่านออกจะแปลก ๆ เล็กน้อย"

“แปลกหมายถึง...”

“ค่ะ เอ่อ ดูท่านกลุ้มใจเอามาก ๆ และเมื่อมีอะไรเกิดขึ้นสักอย่าง (slot) ท่านยังออกอาการตื่นตระหนกด้วย”

“ตื่นตระหนกหรือ...”

“ค่ะ แต่ท่านมีอาการดังกล่าวมาตั้งแต่สงครามสงบ จนเมื่อเข้าปีนี้จู่ ๆ ก็หนักข้อขึ้น ตอนนั้นดิฉันคิดอย่างนั้น ปัจจุบันพอมาใคร่ครวญดู ก็ยังรู้สึกแปลกนิดหน่อยอยู่ดี”

"งั้นแปลว่า เมื่อต้นปีนี้มีเรื่องบางอย่างก่อกวนจิตใจของซูบากิ ชิชะกุ เกิดขึ้น คุณพอจะนึกอะไรออกบ้างไหม”

“ไม่มีนะคะ แต่...เอ่อ คือตั้งแต่ปลายปีก่อนหน้า ท่านทะมะมุชิ คุณลุงของคุณแม่ได้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับพวกเรานะคะ”

“ท่านทะมะมุชิ คุณลุงของคุณแม่ผู้นี้คือ”

“ท่านเป็นพี่ชายของคุณยายดิฉัน ชื่อเต็มว่า ทะมะมุชิ คิมิมะรุ มี ตำแหน่งเป็นฮะกุชะกุจนถึงฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมา"

คินดะอิจิลากกระดาษจดบันทึกกับปากกาหมึกซึมบนโต๊ะเข้ามาใกล้ ๆ มองหน้ามิเนะโกะด้วยสายตาจริงจัง

“เมื่อครู่คุณบอกว่า ผู้แอบเอาเรื่องคุณพ่อของคุณไปบอกตำรวจอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันใช่ไหม ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ" เงาดำห่อหุ้มร่างมิเนะโกะกลายเป็นอารมณ์ร้อนแรงสีขุ่นคลุกโชนขึ้นอีกคราหนึ่ง

“เพราะคุณพ่อพูดค่ะ จนปัจจุบันดิฉันยังจำเรื่องราวตอนนั้นได้ชัดเจน มันเกิดขึ้นเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ซึ่งเป็นวันที่คุณพ่อพ้นมลทินจากข้อสงสัยน่าสะพรึงกลัวนั่นและกลับมาถึงท่านหลุดจากข้อกล่าวหา แต่คนในบ้านยังกลัวไม่มีใครยอมเข้าใกล้ มีดิฉันคนเดียวที่เข้าไปปลอบโยน(slot) ขณะนั้นท่านอยู่ในห้องทำงานชั้นสอง แม้ตะวันตกดินไปแล้วแต่ไม่ยอมเปิดไฟ กลับนั่งพิงเก้าอี้ด้วยอาการเหม่อลอย จนเดี๋ยวนี้สภาพหดหูวังเวงของคุณพ่อในตอนนั้นยังผุดขึ้นมาให้เห็นบ่อย ๆ ดิฉันอยากปลอบใจ ทว่าพูดอะไรไม่ออก ได้แต่กอดเข่าท่านระเบิดเสียงร้องไห้ออกมา”

ใบหน้าของมิเนะโกะบิดเบี้ยวอย่างประหลาด จนคินดะอิจินึกว่าเธอจะร่ำไห้ออกมา แต่เธอไม่ร้อง ตรงข้ามกลับเบิกตาโพลง

“ตอนนั้นคุณพ่อลูบผมดิฉันพลางพูดเรื่องดังกล่าว ท่านบอกว่า มิเนะโกะเอ่ย มีปีศาจสิงอยู่ในบ้านนี้นะลูก มันเป็นคนแอบรายงานเรื่องของพ่อ...." เงาดำปกคลุมมิเนะโกะยิ่งหนาทึบและเพิ่มมากขึ้น แต่คินดะอิจิ โคสุเกะไม่ตกใจและเคลือบแคลงอีกต่อไป เพราะเขาเริ่มรู้เรื่องความลับของเงามืดซึ่งฝังแน่นในร่างของเธอเป็นลำดับ

“ดิฉันตกใจมองหน้าคุณพ่ออีกครั้ง ก่อนถามความหมายของคำพูดนั้น ท่านไม่เล่าให้ฟังมากนักแต่เมื่อนำคำบอกเล่าขาดเป็นห้วง ๆ มารวมกันก็ได้ความดังนี้ ในจดหมายแจ้งเรื่องของท่านให้ตำรวจ มีการบันทึกกิริยาวาจาของท่านช่วงก่อนและหลังคดีเห็นกินโดไว้อย่างละเอียด ดูเหมือนถึงขนาดระบุเนื้อหาซึ่งหากไม่ใช่คนอาศัยในบ้านเดียวกันจะไม่มีทางล่วงรู้ได้เลยไว้ด้วย” คินดะอิจิรู้สึกหนาวสะท้านราวกับมีสิ่งเย็นเยียบคืบคลานขึ้นมาจาก (slot) บริเวณหัวเข่า

“คุณพ่อของคุณไม่ได้บอกหรือครับว่าเป็นใคร” มิเนะโกะพยักหน้าด้วยนัยน์ตาเศร้าหมอง

“คุณพ่อท่านแค่สงสัยขึ้นมาลอย ๆ หรือท่าทางท่านทราบดีว่ามันผู้แอบรายงานเป็นใครกันครับ”

“ดิฉันคิดว่าท่านรู้ตัวคนทำดีค่ะ”

“แล้วคุณล่ะ พอเดาได้ไหมว่าใครเป็นผู้เล่นตลกร้ายกาจนี้”

ริมฝีปากของมิเนะโกะบิดเบี้ยวผิดรูป ลูกตาของเธอฉายแววเป็นประกายร้อนแรงของความเหี้ยมโหดขึ้นมา

“ดิฉันไม่ทราบ แต่ถ้าจะให้สงสัยก็มีคนเข้าข่ายมากมาย เริ่มตั้งแต่คุณแม่"

“เริ่มตั้งแต่คุณแม่" คินดะอิจิกลั้นหายใจย้อนมองใบหน้าของคู่สนทนา ความพรั่นพรึงยุบยิบๆ ไต่ขึ้นจากหัวเข่าอีกครั้ง มิเนะโกะมองหน้าคินดะอิจิโดยไม่พูดไม่จา คินดะอิจิ โคสุเกะขยับปากกาในมือให้กระชับ

“ถ้าอย่างนั้นกรุณาเล่าเรื่องของบุคคลผู้อาศัยอยู่ด้วยกันในคฤหาสน์ช่วงนั้นให้ผมฟังหน่อย เห็นคุณบอกว่ามีสามครอบครัวใช่ไหม (slot) งั้นเริ่มถามจากครอบครัวของคุณก่อนก็แล้วกัน คุณพ่อคือซูบากิ ฮิเดะสุเกะนะครับ ท่านอายุเท่าไรไม่ทราบ”

“สี่สิบสามปีค่ะ”

“แล้วคนอื่นล่ะ”

“คุณแม่ดิฉันชื่ออะกิโกะ กำลังจะอายุครบสี่สิบปี แต่...." แก้มของมิเนะโกะแข็งเกร็งด้วยความโกรธ

“ถ้าได้พบคุณแม่ คุณคินดะอิจิคงคิดว่าดิฉันโกหก เพราะคุณแม่ยังสาวและสวยมาก ได้ยินว่าสมัยสาว ๆ ท่านได้รับการกล่าวขานว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของวงการชนชั้นสูง จนแม้บัดนี้ยังดูอายุเพียงประมาณสามสิบปี ท่านจึงไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่าจะมีลูกขี้ริ้วขี้เหร่เช่นที่ฉัน นึกแล้วก็สงสารคุณแม่ค่ะ"

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/