November 28, 2020

money3

ฮารุสะเทือนใจ 1(slot)

พวกเราต่างกังวลใจตลอดการเดินในอุโมงค์ไร้ทางออกอันน่ากลัวนั้น เราใช้มือคลำ เท้าลาก เดินไปราวกับคนตาบอด ใช้ไฟในโคมส่องทางซึ่งเห็นเพียงราง ๆ ในระยะสองสามร้อยเมตรเท่านั้น นอกกรอบแสงมีเพียงความมืดอันหนักอึ้งโอบล้อมไปทั่วทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ความกังวลกระวนกระวายใจค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความอึดอัดจนบางทีเราก็คิดอยากย้อนกลับไปเหลือเกิน

ในเวลาเช่นนี้ พวกผู้หญิงกลับกล้ามากกว่าผู้ชาย ขณะที่ผมรู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆ พี่ฮารุกลับโนริกลับไม่แสดงท่าทีหวาดหวั่นเลย ต่างนิ่งเงียบเดินเข้าไปในอุโมงค์มืด พี่ฮารุเดินนำอยู่สองสามก้าว โนริพยายามเดินอยู่กับผม...ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคำ ดูเหมือนอุโมงค์นี้มีทางแยกย่อยไปอีกนับไม่ถ้วน บางครั้งพวกเราเดินไปเจอทางแยกสองแพร่ง ทุกครั้งพี่ฮารุจะหยุดยืนดูแผนที่ด้วยแสงในโคมไฟ และสุดท้ายก็เดินจ้ำนำออกไปโดยไม่ปรึกษาพวกเราเลยสักคำ...

อย่างที่เคยบอกมาตลอดหลายครั้งแล้วว่า ตั้งแต่ผมมาหมู่บ้านนี้ ความรักเมตตาจากพี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงชีวิตผม พี่ไม่เคยแสดงท่าทีไม่พึงพอใจใด ๆ เลย พี่มักเงียบ เรียบร้อย อบอุ่น ทำให้ผมสบายใจ แต่คืนนี้พี่เป็นอะไรไปก็ไม่รู้ จู่ ๆ เป็นท่าทีเป็นดื้อดึง ผมทำอะไรผิดหรือ ท่าทางหรือกิริยาของผมทำให้พี่ไม่พอใจหรือ พวกเราเดินไปเจอทางสองแพร่งอีกหลังจากเจอมาหลายครั้ง พี่ดูแผนที่ด้วยแสงโคมเช่นเคย สุดท้ายก็เดินจ้ำเข้าไปในอุโมงค์(slot)โดยไม่หันกลับมามองทางพวกเราเลย ในที่สุดผมทนไม่ไหวจึงเดินไล่ตามหลังพี่ จับไหล่พลิกหันกลับมา

“พี่ครับ รอเดี๋ยวสิ พี่โมดหอะไรหรือครับ ทำไมไม่พูดไม่จากับผมเลย” ใบหน้าพี่ปั้นปึ่งซีดขาวเป็นขี้ผึ้งลอยเด่นในแสงโคม เหงื่อเย็นเปียกชุ่มที่หน้าผาก พี่ครางอ้ำอึ้งราวจะขาดใจ “พี่... พี่... ไม่ได้โมโหอะไรนี่”

“ไม่จริง พี่โมดห พี่โกรธผมอยู่ พี่ให้อภัยผมเถอะ ถ้าผมทำอะไรผิดผมขอโทษ บอกมาเถอะว่าผมทำอะไรผิด ผมจะทำตามที่พี่บอกแน่ ๆ แต่พี่ต้องหายโกรธนะครับ...ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถ้าพี่เย็นชากับผม”

พี่เงียบจ้องหน้าผม แล้วจู่ ๆ ใบหน้านั้นก็บูดเบี้ยวเหมือนเด็กกำลังจะร้องไห้พลางว่า “ทาซึยะ” ทันใดนั้นพี่ก็เข้ามาซุกอกผม ส่งเสียงร้องไห้ “พี่ครับ เป็นอะไรไปครับ” ผมตกตะลึง โนริก็มีท่าทีตกใจ ผมอึ้งตาเบิ่งโพลง พี่ส่งเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังลั่นพลางเกาะหน้าอกผมแน่น

“ทาซึยะ ยกโทษให้พี่ด้วย ยกโทษด้วย... ที่พี่เย็นชากับเธอ...พี่เป็นฝ่ายผิดเอง เธอไม่ผิดหรอก พี่ผิดทั้งหมดนั่นแหละ พี่ขอโทา ยกโทษให้พี่ด้วยนะ” พี่ถูหน้าลงกับอกผมครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นซุกลงไปแล้วยังคงร้องไห้ลั่นต่ออีก ผมรู้สึกถึงน้ำตาที่ซึมผ่านชุดนอนไปถึงอก ผมอึ้งยืนนิ่ง ไม่รู้จะตีความอารมณ์สะเทือนใจกะทันหันแบบนี้ของพี่ว่าอย่างไรดี ผมจึงไม่รู้จะพูดอะไรแม้จะอยากปลอบพี่ก็ตาม(slot) ผมได้แต่รอให้อารมร์สะเทือนใจอันร้อนแรงของพี่ผ่อนคลายลงก่อน โนริเองก็ดูจะทำตัวไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้พูดปลอบเช่นกัน เธอเพียงแต่แสดงสีหน้าห่วงใยเฝ้ามองอาการพี่

เวลาผ่านไปนานพอสมควร จนในที่สุดผมเห็นว่าอาการร้องไห้ของพี่สงบลง ผมจึงลูบไหล่เธออย่างเงียบ ๆ

“พี่ครับ พี่คงเหนื่อยมาก มันก็เลยทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านทั้งที่ไม่มีเรื่อง เรากลับกันเถอะ กลับไปพักให้สบายก่อน”

“ขอโทษนะ” พี่แยกจากอกผมในที่สุด เช็ดน้ำตาพลางมองหน้าผมด้วยสายตาฉายแววเขินอายมาก

“คืนนี้พี่คงผิดปกติทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรเลยสักนิดแต่กลับโมโห อยู่ดี ๆ ก็ร้องไห้ออกมา...น้องโนริ เธอคงตกใจสินะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ แต่เป็นห่วงมากกว่าว่าพี่ไม่สบายหรือเปล่า”

“ต้องใช่แน่ พี่คงเหนื่อยเกินไป ขนาดต้องนอนพักมาตลอดหลายวันนี้แล้วนะครับ อยู่ในที่อย่างนี้มันไม่ดีต่อสุขภาพ พี่ครับ เรากลับกันเถอะ”

“ขอบใจ แต่พี่ไม่นึกจะกลับไปทั้งอย่างนี้หรอก ต้องอยู่จนกว่าจะรู้ความปลอดภัยของคุณย่าอุเมะก่อน...” จริงสิ เรื่องนั้นยังค้างอยู่ จะให้กลับไปโดยทิ้งหญิงชราราวนกกระจอกน้อยผู้น่าสงสารไปได้อย่างไร (slot)แต่ครั้นจะให้พี่กลับจากตรงนี้ไปตามลำพังก็ไม่ได้อีก...

“พี่ครับ นั่งพักแถวนี้เถอะ พี่อาจค่อยยังชั่วขึ้น”

“นั่นสิ งั้นนั่งพักก่อนแล้วกัน” พี่ไม่คัดค้านผมแล้ว “น้องโนริ แถวนี้มีตรงไหนพอนั่งได้บ้างไหม”

“อืม น้องจะลองหาดูค่ะ” โนริส่องโคมไฟมองหา “พี่ชาย ที่นี่ค่ะ ที่นี่ดินไม่เปียกด้วย...พี่ฮารุคะ มาทางนี้เถอะ”

โนริพบส่วนเว้าของกำแพงที่ถูกทำขึ้นเหมือนขุดไว้ พื้นเป็นกลุ่มหินปูนที่พูนสูงเหมือนแท่นใช้ปั้นหม้อดินเผา ซึ่งสูงพอดีนั่งได้ พวกเรานั่งเรียงกันตรงนั้น พี่ฮารุมีท่าทางเหนื่อยล้า สีหน้ายิ่งแย่ลง แม้แต่ลมหายใจยังทำท่าจะขาดหายไป

“พี่ครับ ไม่เป็นไรแน่นะ ไม่ต้องฝืนขนาดนันก็ได้...”

“ไม่เป็นไร พักประเดี๋ยวก็ดีขึ้น” พี่นวดหน้าผากพลางมองทิวทัศน์รอบ ๆ ซึ่งสาดส่องด้วยแสงจากโคมไฟ

“ตรงนี้ต้องเป็น ‘จมูกเท็นงู’ (slot)แน่นอน”

“เอ๊ะ ทำไมหรือครับ”

“ก็ดูตรงโน้นสิ มีหินโผล่ออกมาเหมือน ‘จมูกเท็นงู’ เลย” พี่ยกโคมไฟขึ้นพร้อมชี้ไปตรงกำแพงอีกด้าน

อ่านเพิ่มเติมได้ที https://moneyslotxo.cc/