Мен ичимда тирик эдим муалиф ael.ura ❤️🐱
Мина акаси уни қидириб, ҳар йўлни синаб кўрди. Бошига келмаган фақат у қолганди — кекса бой, шуҳратли Чаноб Park билан тўғридан тўғри учрашиш.
Қўлларини юзидан ўтказиб, нафасини жиловлаб, у кутилган учрашувга йўл олди. Кенг, баланд эшиклар очилди. Park — сукунат ичида, чай ичаётган ҳолда кутиб ўтирарди. Унинг қарашида бемаънилик йўқ эди. Фақат совуқ тўғрилик.
— Қизимни... йўқотдим. — деди акаси бошини эгиб. — Эшитдим, у сиз билан боғлиқ бўлиши мумкин экан.
Чаноб Park чини чайини аста столга қўйди. Бир лаҳзада жимлик юз берди. Кейин оғир овозда шундай деди:
— Сен излаётган қиз Мина, — у тўхтаб, кўзларини тикди, — ҳозир менинг ўғлим Лион билан бирга.
Акаси ўша замон қотиб қолди. Қулоқларида фақат бир гап қайта-қайта жарангларди: менинг ўғлим Лион билан...
Унинг оёқлари калтираб, танаси музлаб қолгандай бўлди.
— Ҳа. Лекин энди кеч. Қизингиз энди менинг ўғлим ҳимоясида.
Park муросасиз кўринишда акасига тикилиб турди. Унинг ҳар бир сўзида назорат ва куч бор эди:
— Мен сизни тушунаман, аммо энди кеч. Қизингиз ўз ихтиёри билан менинг ўғлим Лион билан қолди. Менинг маслаҳатим — шу ерда тўхтаб, унинг тинчлигини кафолатлаш.
Акаси муштларини зич тиқиб турди. Ичидаги ғазабни яширишга ҳаракат қиларди, лекин Park унинг кўзларидан ҳаммасини ўқиб турди. Бир муддат сукут бўлди.
Park олдига икки қаторида жойлашган жилвадор сиёҳ портфельни тортиб, очди. Ундан бир неча катта доллар купюралари жамланган конверт чиқариб, стол устига қўйди.
— Мана бу сизга. Шу билан бу воқеани ёпинг. Қизингизга ҳаёт бермадингиз. Энди у ҳақидаги қарорни ўзингиз қабул қила олмайсиз.
Акаси секин конвертга қаради. Унинг кўзлари ёнди, аммо юраги қимирламади. Ютқиниб, Park’га қаради. Ҳеч нарса демади. Фақат жимгина бошини эгди.
Park ўрнидан турди. Шахсий ёрдамчисига имо қилди.
— Ҳозирча уларни тинч қўяман. Аммо бу иккинчи имконият. Ундан ортдираман, деб ўйлама.
Акаси конвертни олди. Қулоқларида Park’нинг охирги сўзлари янграётганди: Иккинчи имконият..
Мина ошхонада ишлаётган эди, қўлида нонушта тайёрлашга киришган. Унинг юзида ҳали куннинг бошланишига ишонч ва кутган ҳиссотлар бор эди. Шу вақтда, Лион уйқудан тирилган ва қадамларини ташлаб, ошхонага кириб келди.
— Мина, нонуштани тайёрлашни бошладиңми? — деди Лион.
Мина унга табассум билан қаради.
— Ҳа, кел утир нонушта келишни истасанг албата.— деди у, куннинг ўзига хос шахсий тарзи билан.
Лион унга каради ,аммо бу вақтда унинг кўзлари фақат Минага қаратилган эди. Унинг оғзаки ёрдам беришини ва бўлишишни ёқтириши аниқ эди, аммо иккала томон ҳам бу туйғуларни тўлиқ англамагани сезиларди.
—Бугун ачоиб кун — деди Лион, тасаввур билан, бир неча сония кўзини сақлашга ҳаракат қилиб.
Мина ҳам ўзининг юрагида аниқ бир нарса сезган эди, лекин у ёқолган туйғуларни тушунишга ҳали тайёр эмасди.
— Биз кимимиз? — Мина ушбу саволни ўз-ўзига берди, аммо жавоб беролмади. Унга шунчаки хатарли ва янги ишонишга ҳақиқатан ҳам тайёрлик сезилмайди.
Улар бирга нонушта қилишди, ва бу вақтда Лион шундай соғинч билан унга қаради.
Бир-бирини тушунишнинг аввалги қадами, аммо яқинлашув ҳали стартидан ташқарида.
Мина идишларни егар экан Лион хам унга ёрдамлашарди .Мина ишларини келиб булиб бог томонга карак юл олди ,Лион хам унга эргашди . Мина бог буйлаб айланар экан ,хама чойлар ок рангда эди,ок атиргулар шунчалик куп эдики саногига етиб булмасди .Лион бер четта Минани кузатар эди у канчалик еш агар отаси унга уйланганда киз бир неча ойга чедарди холос .Лиони отаси кизларга факат уз хохишларини кундириш учун уйланарди ва буни Лион яхши беларди . Лион хайёларни телифон овози олди бу унинг отаси эди ,у бер четга утиб гаплашишга карор келди .
Лион (телефонни қўлида ушлаб):
— Ало?
Жаноб Пак (овози қаттиқ ва талабчан):
— Лион, етди. Менга Мина керак. Уни менга олиб кел.
Лион (чиндан ҳам ғазаб билан):
— Бунинг иложи йўқ. У бу ерда хавфсиз. Сизга у қиз керак эмас, сиз фақат уни сотиб олмоқчисиз.
Жаноб Пак (муқим ва қаттиқ овозда):
— Сен менинг ўғлимсан. Мен нима десам, шу бўлади. Агар ўзинг келтирмасанг, уни олиб кетиш йўлини топаман.
Лион (тўхтаб, гапларни ичида ҳазм қилади, кейин қаттиқ овозда):
— Ундай бўлса, сиз менинг отам эмассиз.
Жаноб Пак:
— Эсингда бўлсин, Лион. Менга қарши чиқишинг — жангни бошлашинг демак.
Лион телефонни қаттиқ қилиб ўчиради. У жим қолади. Бироздан сўнг у Минага қарайди. Мина ҳали ҳам бўлган воқеадан тинчланмаган, унда хавотир ва қизиқиш аралаш ҳислар бор.
Лион (ўзича):
— Энди сенга тегишга ҳеч кимни қўймайман.
_ аслида сув ичиш учун кергандии лкн ишитган сузларимдан нима келишимни билмай колдим ,мен яна бир бор эркак зоти томонидан алдандим ,у мени уша одамга берадими -йук.....йук .............мен кочишим керак .❤️🐱