Кайд этилмаган уфук

Кайд этилмаган уфук _ муалиф Нур 💫

"Қайд этилмаган Уфқ"

1-кисм: ҚОЧИШГА ФУРСАТ ЙЎҚ

2114-ЙИЛ. НЬЮ-ТОКИО, МАХФИЙ ЛАБОРАТОРИЯ

Сена нафасини босишга уринарди, лекин юраги гўё ичидан портлаётгандек туюлди. У девор ёнида туриб, титроқ қўллари билан файлларни варақларди. Кўзлари катта-катта очилди:

"СЕНА РИВЕРС: ХАВФЛИ СУБЪЕКТ. ЛИКВИДАЦИЯ КУТИЛМОҚДА."

— "Нималар? Ликвидация? Бу нимаси?! Мен ҳеч кимни ўлдирганим йўқ-ку!"

Келажак ҳукуматининг махфий лабораториясида Сена синов объектларидан бири эди. У бу ерга нега келтирилганини билмасди, лекин энди тушунди: уни йўқ қилишмоқчи!

Лаборатория эшиги шовқин билан очилди.

— "Субъект топилди!" — дея баланд овозда гапирди бир озгина калтачўпга ўхшаган одам. Унинг ортида узун бўйли ва устига оқ ҳимоя комбинезони кийган иккинчи одам бор эди. У қўлида электрошокер тутарди.

Сена ўзининг асосий стратегиясини ишга туширди: паникага тушмасдан, ахмоқона йўл билан қочиш.

— "Кечирасиз, бир дақиқа..." — деди у сўзини чўзиб, — "шу ерда ҳожатхона қаерда экан?"

— "Субъектни ушланг!"

— "Йўғ-эй! Эҳ, одамларга бирон нарса тушунтириш мумкин эмас!"

Сена уларга қараб лаборатория ичкарисига югурди. Унинг олдида улкан шиша камера ичида ҳалқа шаклидаги машинани кўрди. Вақт туннели!💫

— "Бу ҳақиқатан ҳам ишлайдими?" — деди у ўз-ўзига, чунки ҳозир сўровнома ўтказишга вақт йўқ эди.

— "У йўқолишдан олдин буни ўчиринг!" — деди калтачўпли одам.

— "Ээ, йўқ, йўқ! Кейин ўчиринг!"

Сена ўзи билмаган тугмаларни босиб, "Саёҳатни бошлаш!" тугмасига урилиб юборди. Унинг тана аъзолари енгилликни ҳис қилди, кейин эса ҳаммаси қоронғулашди…

1964-ЙИЛ. ПОРТ-СИТИ, АҚШ

Сена кўзларини очганида, у қизиқ бир нарсани сезди: ер жуда қаттиқ. У жуда ёмон туфли кийиб олгандек ўйлади.

— "Мен ҳали ҳам тирикман?"

У бошини кўтарганда, атрофдаги манзара уни ҳайратга солди. Уламолик иморатлар ўрнига пастқам дўконлар, футуристик ҳаво машиналари ўрнига эски автомобильлар, юз ўгириб юрувчи роботлар ўрнига эса чиройли кийимдаги одамлар бор эди.

— "Бу… бу 1964-йил!"

Сена ўрнидан туришга уринаркан, тагидаги асфальт унга "Сен ҳали ҳам оғирсан, қизим" дегандек ғижирлади. У паст овозда ўзига пичирлади:

— "Ҳеч бўлмаса, қандайдир тарихий киносига тушиб қолмаганман."

Бир зум ўтмай, унинг олдида бир йигит пайдо бўлди. Қора костюм, сафоранг галстук, бир қўлида сигара. Ҳудди мафия раҳбаридек.

— "Ҳмм, қиз осмондан тушди, шекилли?"

— "Йўқ, мен ердан ўстим," — деди Сена, унга мутлақо аҳамият бермай.

Йигит кулиб юборди:

— "Тўғри, ҳамма шундай дейди."

Сена юзини ушлаб, "Ҳа, шу вақтда келиб қолдим-да!" деб ўйлади. Йигит эса унга диққат билан тикилди:

— "Сен қаердан келдинг?"

Сена тўхтаб, юзини жиддий қилиб туриб:

— "Мен... аэропортдан."

Йигит қошини кўтарди:

— "Ха-ха, аэропортлардан одамлар самолётда тушади, сен эса ерда ётган ҳолда пайдо бўлдинг!"

Сена уялишдан ёки ёлғонни давом эттиришдан бошқа чораси йўқлигини тушунди. У жилмайиб:

— "Қанотларимни чемоданга солиб қўйганман."

Йигит яна кулиб юборди:

— "Мен Леон. Леон Винсент. Сенчи?"

— "Мен Сена."

Шу пайт бир гуруҳ одамлар орқада шивирлашди:

— "У бу ерда! Уни топдик!"

Сенанинг юраги яна тез ура бошлади. Демак, уни 1964-йилга ҳам қидиришга келганлар бор!

— "Омон бўлиб тур, Леон!" — деди Сена ва шошилиб югуриб кетди.

Леон ҳеч нима тушунмай:

— "Мана, қизлар билан танишганингда қўлдан чиқиб кетса, шундай бўлади," — деди.

Бу орада Сена кўчада босқичма-босқич одамлардан узоқлашиб борарди. Аммо, ортга қараганда, бир нарсани пайқади: Леон ҳам унинг ортидан югураётган эди!

— "Ээ, сен нега мени таъқиб қиляпсан?"

— "Сен жуда қизиқсан. Сенга қизиқа бошладим!"

Сена ҳайрат билан йиғлаб юборай дейди:

— "Сен қизиқсан! Менинг ҳаётим хавфда! Мен қочяпман!"

Леон кулди:

— "Мен ҳам!"

Сена энди ҳақиқатдан ҳам нима бўлаётганини тушунмай қолди. Леон ким? У нега қочяпти? Ва энг асосий савол: 1964-йилда ҳам уни ўлдирмоқчи бўлишгани нима дегани?! 💫

Давоми бор...