Eyes that never meet

Eyes that never meet

Kecha…

Bu so‘zlar Rozening xayolidan ketmasdi.

"Sen bilgan haqiqat yolg‘on bo‘lishi mumkin."

Bu nimani anglatadi? Kim yolg‘on gapiryapti?

Jungkook yo‘qoldi. Kira esa g‘alati xabarlar yozmoqda. Endi esa… bu sirli Taehyun.

Roze ertalab uyg‘onib, telefonini qo‘liga oldi. Xabarlar yo‘q edi. Faqat bitta noma’lum raqamdan ovozli xabar kelgan edi.

Roze barmoqlari titrab, uni bosdi.

Tizillagan shovqin.

Sokin, vahimali ovoz eshitildi:

"Roze… seni kuzatyapman. Haqiqat yaqin. Lekin unga yetolmasliging mumkin."

Nafasi tiqilib qoldi.

Eshik taqilladi.

Roze shoshib orqaga tisarildi. Yuragi do‘p-do‘p urayotgan edi.

Bu kim?

U asta borib, eshikni ochdi.

Taehyun turardi.

Bu safar uning yuzi jiddiy edi. Ko‘zlari sovuq.

"Ichkariga kirishim mumkinmi?"

Roze ich-ichida qarshilik his qilgandek bo‘ldi. Ammo bilardi: bu yigit unga bir narsa aytmoqchi.

U indamay orqaga yurdi. Taehyun esa ichkariga kirdi.

U xona ichida bir muddat jim turdi. Keyin Rozening ko‘zlariga qattiq tikildi.

"Sen haqiqatni bilishga tayyormisan?"

Roze chuqur nafas oldi.

"Men qo‘rqmayman."

Taehyun kulimsiradi. Ammo bu kulgi sovuq edi.

"Senga bitta savol: senga kim yolg‘on gapiryapti deb o‘ylaysan?"

Roze o‘ylanib qoldi.

Kira? Jungkook? Balki, Taehyunning o‘zi?

Lekin… yuragi shuni bilar edi.

U astalik bilan javob berdi:

"O‘zim."

Taehyun jilmaydi. Bu safar iliq.

"Demak, biz boshlashimiz mumkin."

Shu payt…

Chiroqlar o‘chdi.

Qorong‘ulik ichida Taehyunning ovozi jarangladi.

"Endi hech narsa avvalgidek bo‘lmaydi, Roze."

Va shu daqiqa....

Qorong‘ulik. Jimlik. Faqat yurak urishi eshitiladi.

Roze atrofga qaradi. Nafas olish qiyin edi. Qorong‘ulik uni o‘z domiga tortayotgandek tuyuldi.

"Bu qayer?" – ovozi titrardi.

Birdan… ovoz eshitildi.

"Bu – haqiqatning ichki qismi."

Roze ortga tisarildi. Bu Taehyunning ovozi edi. Lekin u ko‘rinmasdi.

Birdan… chaqmoq chaqdi. Yorug‘lik xonani yoritdi.

Roze sharpalarni ko‘rdi. O‘tmishdan parchalar.

U yig‘layotgan qizni ko‘rdi.

Bu…

Bu Kira edi!

U devorga suyanib turgancha hansirar, qo‘llari titrardi. Kimdir unga yaqinlashayotgan edi.

Jungkook!

Lekin u mehribon Jungkook emas edi. Uning ko‘zlarida g‘azab, ichki og‘riq bor edi.

"Sen meni tashlab ketolmaysan, Kira." – dedi u sovuq ovozda.

Kira bosh chayqadi.

"Men sening soyang emasman, Jungkook!"

U yugurib chiqib ketdi.

Roze yuragi g‘ash bo‘lib, Taehyunni qidirdi.

"Bu nimasi?" – qichqirdi u.

Birdan kimdir qo‘lidan ushladi.

Bu – Taehyun edi.

"Bu haqiqat."

Roze ko‘zlarini katta ochdi.

"Demak, Jungkook… Kira… ular…"

Taehyun boshini irg‘adi.

"Kira hech qachon yo‘qolmagan, Roze. Uni… o‘ldirishgan."

Roze nafasi tiqilib qoldi. Buni eshitishni xohlamagandi.

Lekin yuragining tubida… u buni bilardi.

"Kim?!" – ovozi titradi.

Taehyun yengil pichirladi:

"Jungkook."

Roze ich-ichidan larzaga tushdi.

"Bu yolg‘on!" – dedi u.

Taehyun ohista, lekin qattiq ovozda so‘z qildi:

"Ko‘zlaringni och, Roze."

Birdan xonaning devorlari parchalanib ketdi.

U endi boshqa joyda edi.

Kira polga yiqilgan, yuragi urmayotgan edi.

Yoningda… Jungkook turgan edi.

Qo‘llari qonga belangan. Yuzida esa hech qanday his-tuyg‘u yo‘q edi.

Roze titrab orqaga tislandi.

"Bu rost emas… Bu rost emas…"

Lekin Taehyun shunchaki past ovozda so‘z qildi:

"Endi sen bilasan. Endi sen ham o‘zingni himoya qilishing kerak."

Roze ko‘zlarini yumdi. U tushungan edi.

Jungkook xavfli.

Jungkook hozir ham kuzatmoqda.

Va keyingi qurbon…

Bu u bo‘lishi mumkin.

Nahotki Kira olgan bosaya

3 qism tugadi

#Kira🖤