Obsession

Author: Razali Kallen
Ship: Jikook | Vmin
Epizod: 5

Jimin Jungkookga yalt etib qaradi, u mayus qiyofasi bilan unga qaradi, lablari biroz uzr so'ragan tabassumga aylandi. Ammo Jimin buni qabul qilmadi. U qo'llarini ko'kragiga bog'lab, Jungkookning vaziyatni tarqatishga urinishidan ta'sirlanmay qoldi.

"Yo'q, Jungkook! Shunchaki meni e'tiborsiz qoldirib bo'lmaydi", - dedi Jimin, uning ovozi hafsalasi pir bo'lgan qat'iylik bilan. "Men siz bilan u yerga borishni xohlayman." Uning ko‘zlari shiddatli, tuyg‘uga to‘la edi, u bir qadam yaqinlashar ekan, o‘zini o‘zgartirmay turardi. U erini bunchalik osonlikcha qo‘yib yubormasdi.

Hali yarim kiyingan Jungkook paypog'ini hovuchlab tortdi. Uning yuzi jiminga to'liq o'girilib, uzr so'rash ifodasida yumshab ketdi. "Azizam, iltimos, menda muhim uchrashuv bor," deb tushuntirdi u, ovozi muloyim, ammo tarang. "Taehyungni o'zing bilan olib ket. U ketishi mumkin."

Jiminning lablari ingichka chiziqqa bosildi, u chuqur xo'rsindi va eri tomon yurdi va orqasidan Jungkookning bo'yniga qo'llarini o'rab oldi. U iyagini Jungkookning yelkasiga qo'ydi, ovozi endi jimroq bo'lsa-da, lekin baribir shoshilinchlik hissini o'zida mujassam etgan. "Buni bekor qila olmaysizmi? Faqat bir martagina? Men sizni u yerda bo'lishingizni juda xohlayman."

Jungkook afsus bilan bosh chayqadi, qo'lini qisqa vaqt Jiminning qo'liga qo'ydi. "Kechirasan, azizim. Bu juda muhim. Agar imkonim bo'lsa, men sen bilan bolalar uyiga borgan bo'lardim, lekin buni keyinga qoldirib bo'lmaydi." Uning ohangi uzr so'ragan, ammo qat'iyatli edi, go'yo bu ish majburiyatini birinchi o'ringa qo'yishdan boshqa iloji yo'qdek.

Jimin nafas chiqardi, qo'llarini asta-sekin Jungkookning bo'ynidan bo'shatib, nigohlarida hafsalasi pir bo'ldi. Eri paypog'ini kiyib bo'lgach, u Jungkookga yumshoq, lekin iltijoli nigoh bilan qaradi. Jungkook unga yuzlandi, yuzi samimiy va kechirim so'radi.

"Keyingi safar va'da beraman", - dedi Jiminning lablariga mayin, ho'l o'pish uchun engashib, jiddiylik bilan Jungkook. O'pish qisqa edi, lekin Jiminning ko'kragiga iliqlik yubordi, uning dastlabki umidsizliklari asta-sekin erib ketdi.

Jimin o'pishga egilganida ko'zlari yumshab ketdi, lekin u tugagach, o'ynoqi, ammo jiddiy nigoh bilan erining galstugini mahkamlab, biroz uzoqlashdi. "Yaxshi, lekin keyingi safar uzr yo'q", dedi u ovozida hamon biroz g'azablangan, garchi uning so'zlarida aniq mehr izi bor boʻlsa ham.

Jungkook jilmayib qo'ydi, yuzidagi yengillik paydo bo'ldi. — "Uzr yo‘q, va’da beraman" U rozilik bildirgancha bosh irg'adi, so'ng tezda oyoq kiyimlarini kiyib oldi, bu ketishdan oldingi oxirgi qadam edi. U turib, eshik tomon yurdi, Jimin esa orqasidan ergashdi, qadamlari polga yumshoqroq edi.

— "Taehyung!" Jungkook oshxonaga yaqinlasharkan, o'g'lining stakanda suv ichayotganini ko'rib qo'ydi.

Taehyung boshini ko'tarib qaradi, charchoq ifodasi biroz qiziquvchanlikka o'zgarib, stakanni tushirdi. "Nima?" — deb so‘radi u ovozi xirillab, otasining nima demoqchi bo‘lsa, tezroq tugatishini xohlab.

"Jiminni Kim bolalar uyiga olib boring", deb ko'rsatma berdi Jungkook ovozi xotirjam va qat'iy va o'g'lining hech qanday muammosiz bajarishini kutgan holda.

Taehyungning nigohi Jiminga qaradi, u darhol boshqa tomonga qaradi, barmoqlari asabiylashib ko'ylagining etagini qimirlatib qo'ydi. Taehyung otasi va Jimin o'rtasida ko'z tashlaganida lablari yuqoriga burishdi va zo'rg'a jilmayib, Taehyung bosh irg'adi.

- "Mayli", - dedi u ovozi engilroq. Jimin bilan vaqt o'tkazish fikri uning kayfiyatini ko'targandek edi.

Jungkook biroz engashib, ovozi faqat Jiminning qulog'iga shivirlagancha pastroq edi. "Ko'ryapsanmi? U rozi," dedi u ko'zlarida masxara chaqnab, Jiminning lablariga tez va uzoq davom etadigan o'pich qo'ydi.

Jiminning ko'zlari yumshab, biroz bosh irg'ab qo'ydi. — "Mayli", — dedi u vaziyatga berilib.

Jungkook o'zining muhim uchrashuviga jo'nab ketar ekan, eshik tomon yo'l olishdan oldin Jiminga so'nggi marta uzr so'ragan tabassum bilan qaragancha uzoqlashdi.