Soulmates:In His Eyes, My Damnation (Uning kozlarida, mening lanatim)

Hamma narsa jim edi. Naqadar ogir, dardli sukunat...goyo butun olam, u bilan birga qotib qolgan.

Yana tush. Yana osha qirgoq.

Shamol qumlarni sovuradi. Atrofda qurol-yaroqlar ovozi, otlarning kishnashi, va... qonga boyalgan tun. U doim bu manzarani koradi. Osha odam. Uzoqdan kelayotgan, yuzini qorongulik yutgan, ammo kozlar Jiminning qalbini ornidan sugurib oladi. U uygonganida qollari qaltirar, yuragi esa goyoki tanasiga sigmayotgandek urardi. Va boshidagi osha keskin ogriq... Goyoki miyasi yoriqdan tomayotgan haqiqat bilan tolib-toshgan. Barchaga eshitilayotgan narsa — osha qurol shovqini. Har safar u eshitganda, dunyo bir zumga ochib qoladi. Va Jimin hayotga qaytganida nafas ololmaydi.

BIR NECHA KUN OTIB — BUGUNGI KUN. Bugun u universitetdan song kochada surat chizmoqda. Havo salqi, tun sekinlik bilan tushmoqda. U fon yoritgichlari ostida rasmga ohang solmoqda: yuzsiz inson silueti, fonda yonayotgan daraxtlar. Boshqalar gul va portretlar chizmoqda, Jimin esa... faqat qora va qon rangini aralashtirmoqda. — "Bu rasmni menga sotasizmi?" — dedi tanish bolmagan, ammo yurakni teshuvchi ohangda bir ovoz.

Jimin boshini kotardi. Va vaqt... toxtadi. U edi. Osha tushlardagi kozlar. Osha yuragini ayovsiz siqib kelgan nigoh. Osha ...U — "Siz...? Men sizni tanimayman..." — deya goldiradi Jimin, yuragi qorongulikda chokib ketayotgandek. Taehyung jilmaymadi. U faqat Jiminning kozlariga qarab, sekin sozladi: — "Ammo men seni taniyman. Uzoqdan. Juda uzoqdan beri" Va Jimin yuragida nimadir yorildi. Bu qorquv emas edi. Bu qaygu ham emas edi. Bu... uni tortib olayotgan sirli, taqiqlangan, azaliy sevgi edi.