– ISHQNING QORA NAFASI –
Qachon qaytishing muhim emas,
Ammo men seni doim kutaman.
Jeon Jungkook va Carcia Haneul dunyoning ikki qarama-qarshi qutbida turgan qudratli rahbarlar edi. Ular o'rtasidagi dushmanlik, nafaqat ularning o'zlarini, balki ularning oilalarini ham cheksiz nizolarga giriftor qildi.
Jungkook o'zining uch o'g'li — Yoongi, Taehyung va Jungwonni — raqobatni faqat kuch va iroda bilan yengish mumkinligiga o'rgatgan edi. Haneul esa qizlari Minamiya Heejin va Sina uchun dunyoni qat'iyat va aql bilan boshqarish mumkinligini isbotlashga intildi. Ammo farzandlar bu dushmanlik an'anasini davom ettirishga tayyor emas edi.
Taqdir ularni kutilmaganda birlashtirdi. Jungwon tasodifan Minamiyaga bir kechki ziyofatda duch keldi. Bu ziyofat Jungkook va Haneulning oilalari o'rtasidagi kuch ko'rsatish uchun tashkil qilingan edi. Ammo o'sha jiddiy kechada Minamiya va Jungwon orasida samimiy suhbat boshlandi. Ular ota-onalari haqida emas, o'z hayotlari va orzulari haqida gaplashishdi.
"Men oilam uchun har doim shijoat bilan harakat qilaman, lekin ba'zan bunday hayot juda og'ir bo'lib ketadi," dedi Minamiya, nigohlarini baland yulduzlarga qaratib.
"Men ham shundayman," deya javob berdi Jungwon. "Lekin bizda tanlov yo'qdek his qilaman. Hamma narsa allaqachon biz uchun qaror qilingan."
Bu qisqa uchrashuv ularning hayotida yangi sahifa ochdi. Sevgi asta-sekinlik bilan qalblarida kurtak ochdi.
Bir necha oy davomida Jungwon va Minamiya yashirincha uchrashishni davom ettirishdi. Ularning muhabbati boshqa hech kimga o'xshamas edi — shirin, ammo og'ir. Ular har uchrashuvda ota-onalarining dushmanligi haqida gaplashib, bu muammoni hal qilish yo'llarini izlashardi.
Bu orada Yoongi va Heejin ham bir-birlarini sevib qolishdi, lekin ular bu his-tuyg'ularni rad etishga majbur edilar. Taehyung esa Sinaga befarq qaray olmasdi, lekin oilaviy qoidalarga bo'ysunardi. Ularning barchasi qalblari va ota-onalarining talablariga bo'ysunish o'rtasida o'zlarini yo'qotib qo'ygandek his qilardi.
Kunlardan bir kun Haneul va Jungkook o'z oilalari o'rtasida yangi kelishuv tuzish uchun uchrashuv tashkil qildi. Ammo bu uchrashuv murosa emas, balki dushmanlikning yanada avj olishiga sabab bo'ldi. Ularning har biri boshqa tomonni mag'lub qilish uchun reja tuzgan edi.
Minamiya va Jungwon ota-onalarining bu dushmanligini to'xtatishga umid qilib, uchrashuvga borishga qaror qilishdi. Ular ota-onalarini qalblaridagi muhabbatni tushunishga undamoqchi bo'lishdi.
"Ota-onamning bu nafrati hayotimizni yo'q qilmoqda," dedi Minamiya yig'lab. "Biz ularga buni anglatishimiz kerak."
Jungwon boshini silkib, javob berdi:
"Agar ular buni tushunmasa, bizning sevgimiz ham ular qurbon qilgan hamma narsaga qo'shiladi."
Uchrashuv kuni keldi. Jungkook va Haneul o'z oilalari bilan yuzma-yuz turib, o'z shartlarini oldinga surdi. Minamiya va Jungwon ularning o'rtasida turib, qalblaridagi barcha kuch bilan tinchlikka chaqirdi.
"Biz bu urushning davomini ko'rishni istamaymiz!" qichqirdi Jungwon. "Bizning hayotimizni dushmanlikka qurbon qilishdan voz keching!"
Haneulning ko'zlari qattiq edi. "Dushman bilan hech qachon kelishib bo'lmaydi," dedi u.
Jungkook esa Minamiyaga yuzlandi. "Sen mening dushmanimning farzandisan. Bizning yo'limiz boshqa."
Bu so'zlardan keyin hammasi keskinlashdi. Qo'poruvchi janjal yuz berdi, va bu mojaroda eng begunoh va sof qalbli ikki sevishgan — Jungwon va Minamiya — halok bo'lishdi. Ularning o'limi ota-onalarga og'ir zarba bo'ldi.
Haneul va Jungkook bolalarining halok bo'lishidan keyin nafratning narxini anglab yetishdi. Ular o'zlarining shaxsiy g'ururlari uchun farzandlarining baxtini qurbon qilganlarini tushunishdi.
Minamiya va Jungwonning sevgisi o'lim bilan tugasa-da, ularning oxirgi so'zlari bu ikki oilaning qalbida iz qoldirdi:
"Bizning sevgimiz dunyoni o'zgartira olmasa-da, ehtimol sizning qalbingizni o'zgartiradi," degan edi Minamiya o'limidan oldin.
Jeonlar va Carcialar bu dushmanlikni davom ettirishning foydasizligini tushunishdi. Ularning hayoti abadiy o'zgardi, va bu sevgi qissasi tarixda "Ishqning qora nafasi" nomi bilan yodda qoldi.
Minamiya va Jungwonning qabrlarini ko'rib turib, Haneul va Jungkook birinchi marta o'z nafratlari ulkan yo'qotishlarga olib kelganini anglashdi. Haneul buvisidan meros bo'lib qolgan nafratga o'ralashib, hayotining ko'p qismini raqobatda o'tkazdi. Jungkook esa otasining qat'iyligi va sovuqqonligidan ilhomlanib, dushmanlikni kuch bilan boshqarishga ishonardi. Ammo ular ikkisi ham, o'zlarining qattiq yuraklari o'g'il va qizlarining hayotiga narx bo'lganini tan oldilar.
Haneul qizining yo'qotilishidan keyin o'z uyiga chekinib, har kecha Minamiya bilan bo'lgan xotiralarini eslardi. Uning ovozi, harakatlari va orzulari hali ham xotirasida jaranglardi. Lekin o'zining qalbidagi qattiqlik Minamiyaning orzularini barbod qilganini bilib, Haneul o'zidan nafratlanardi.
Bir kuni Sina unga yaqinlashib, ohista dedi:
"Ona, sizning qattiq ko'nglingizni endi tushundim. Lekin buni davom ettirsangiz, bu nafrat bizni butunlay yo'q qiladi. Minamiya shuni xohlarmidi?"
Haneulning ko'zlari yoshlandi.
"U menga har doim tinchlik haqida gapirardi. Men unga hech qachon quloq solmadim. Balki endi uning ovozini eshitishim kerakdir."
Jungkookning ichki dunyosi ham halokatga yuz tutdi. Jungwon uning eng kichik, lekin eng toza yurakli farzandi edi. U o'g'lining sevgisi uchun qanday kurashganini, lekin Jungkookning g'ururi tufayli u muvaffaqiyatsiz bo'lganini bilardi. Har kecha o'g'lining so'nggi so'zlari qulog'ida jaranglardi:
"Dushmanlikni davom ettirish hayotni davom ettirish degani emas."
Jungkook oilasidagi boshqa o'g'illar — Yoongi va Taehyung bilan uzoqlashganini his qildi. Yoongi faqat o'z musiqasi bilan mashg'ul bo'ldi, Taehyung esa do'stlari bilan vaqt o'tkazib, oiladan qochishga harakat qildi.
Bir kuni Yoongi otasiga qarab dedi:
"Ota, siz bu oilani kuch bilan boshqarishingiz mumkin, lekin bu kuch bizning yuraklarimizni birlashtirmaydi."
Jungkook chuqur tin oldi va javob berdi:
"Men bu oilaga har doim kuch va iroda kerak deb o'ylardim. Ammo Jungwon menga boshqa yo'lni ko'rsatmoqchi edi."
Haneul va Jungkookning Yuzma-yuz Uchrashuvi
Minamiya va Jungwonning qabriga oxirgi marta gul qo'yish uchun Haneul va Jungkook tasodifan bir vaqtda kelib qoldi. Avvaliga bu holat odatdagidek ziddiyat bilan boshlandi. Ularning har biri bir-birini ayblashga tayyor edi.
"Sen mening qizimni hayotidan mahrum qilding," dedi Haneul sovuq ovozda.
"Sen mening o'g'limni jang maydoniga undading," dedi Jungkook.
Ammo keyin ular to'xtab, bolalarining qabrlariga qarashdi. Har ikkisi ham dushmanlikning befoyda ekanini chuqur his qildi.
"Biz farzandlarimizni yo'qotdik," dedi Jungkook. "Va bu yo'qotishdan boshqa hech narsa qolmadi."
Haneul boshini egib, yumshoq ovozda javob berdi:
"Minamiya men uchun nafaqat qiz edi, u mening eng yaxshi qarorlarimni aks ettirardi. Men uni yo'qotib, o'zimning ichimda ham yo'qoldim."
Jungkook unga yaqinroq kelib dedi:
"Jungwon ham meni o'zgartirishga harakat qildi. Men unga quloq solmaganim uchun afsusdaman."
Ular birinchi marta bir-birlariga insoniy nigoh bilan qarashdi. Ularning o'rtasida sevgi yoki do'stlik bo'lishi mumkin emas edi, lekin farzandlarining o'limi ularga tinchlik o'rnatish mas'uliyatini yukladi.
Haneul birinchi qadamni tashlab, shunday dedi:
"Agar biz bu urushni tugatmasak, bolalarimizning qurboni behuda bo'ladi."
Jungkook bosh irg'ab javob berdi:
"Men tayyorman. Lekin bu qadamni birgalikda tashlashimiz kerak."
Ular yangi kelishuv ustida ishlashga kirishdilar. Bu endi nafaqat shaxsiy dushmanlikni tugatish, balki kelgusi avlodlar uchun tinch va farovon hayot yaratish uchun ham edi.
Hikoya Minamiya va Jungwonning sevgisi orqali boshlangan bo'lsa, endi u Haneul va Jungkookning anglashuvi orqali yakunlandi. Bu hikoya sevgi va nafrat o'rtasida qanday kurash bo'lishi mumkinligini va inson qalbida o'zgarish yaratish uchun qanday kuch kerakligini ko'rsatdi.