تراریوم
تراریوم اکوسیستمی خودکفا است، به گونه ای که گیاه و خاکِ داخل تراریوم بخار آب تولید می‌کنند. این بخار روی جدار داخلی محفظه می‌نشیند و دوباره به‌درون خاک چکه می‌کند و جذب ریشه گیاه می‌شود. تکرار این چرخه باعث تغذیه خودبه‌خودی گیاه و خاک می‌شود. شفافیت محفظه تراریوم برای این است که نور خورشید فرایند فتوسنتز در گیاه را تحریک کند تا دی‌اکسید کربن به اکسیژن تبدیل شود. به‌همین دلیل است که تراریوم‌ها نیاز به رسیدگی چندانی ندارند و می‌توانند تا چند سال هم عمر کنند.
در تراریوم های در بسته سیستم آبیاری چرخشی وجود دارد به نحوی که آب تبخیر شده از سطح خاک و گیاهان به سطوحی که تراریوم را در بر گرفته اند برخورد کرده و مجدد به صورت قطرات آب به خاک بر می گردد که این سیکل باعث کاهش دور آبیاری می شود.
در مورد نوع گیاهان مناسب تراریوم باید گفت که به‌طور کلی گیاهان برگساره‌ای و آنهایی که رشد کندی دارند برای تراریوم مناسب‌ترند.
سرخس‌ها، گیاهان گوشت‌خوار، گیاهان کوزه‌ای، شبنم خورشید، نخل‌های کوتوله، گیاهان هوازی، پپرومیا یا همان قاشقی و بونسای از جمله گیاهان مناسب برای تراریوم هستند.