Revenge and love
Kunlar birin-ketin o‘tarkan, Ynning sog‘lig‘i ancha yaxshilanib, ruhan ham o‘zini tetik his qila boshladi. Har kuni u oldinga intilib, o‘tmishning og‘ir xotiralaridan uzoqlashishga harakat qilardi.
Shunday kunlarning birida eshikni yengil taqilladi
– Taq-taq! Mumkinmi, xonim? – dedi tanish ovoz, tashqaridam kulimsirash aralash.
Yn jilmayib, o‘rnidan turdi:
– Albatta, janob! Sizdek odamlarga "yo‘q" deyishning imkoni bormi?
Jungkook eshikni ochib, ichkariga quvnoq kayfiyatda kirib kelib, biroz jiddilashdi
– Yn, seni direktor ko‘rmoqchi.
– Aa? Nega ekan? – deya hayron qoldi Yn
– Bilmayman, – dedi Jungkook yelka qisib.
– Lekin juda shoshilinch ko‘rinadi.
– Yaxshi, hozir boraman, – dedi Yein va ustiga yengil biror narsa tashlagancha
Yn direktorning eshigini taqillatib, ichkariga kirar ekan, iliq tabassum bilan uni qarshi oldi.
– Salom, doktor!
– Oo, Yn qizim, keldingmi? Qani, o‘tir. Ancha yaxshi bo‘lib qoldingmi?
Yn stulga o‘tirib, bosh irg‘adi:
– Ha, rahmat. Ancha yaxshiman.
Doktor stol ortida o‘tirar, ko‘zoynagini biroz tuzatib, Ynga diqqat bilan qaradi. Uning nigohlarida iliqlik va ayni paytda professional nazorat mujassam edi. Yn qarshisidagi stolga yaxshilab joylasharkan, doktorga yuzlanib jilmaydi. Doktor qo‘lidagi yozuvlarni bir chetga surib, suhbatni boshladi:
– Xo‘sh, Yn, o‘zingni qanday his qilyapsan? Oxirgi kunlarda biror o‘zgarish bo‘ldimi?
Yn qo‘llarini tizzasiga qo‘yib, muloyim ohangda javob berdi
– O‘zimni ancha yaxshi his qilyapman. Oldingi og‘ir kunlarni endi yodga olish ham qiyin boʻlib qoldi. Lekin endi o‘zimni boshqarishni o‘rganib boryapman.
Doktor bosh irg‘ab, daftariga nimanidir yozib qo‘ydi. Keyin davom etdi
– Juda yaxshi. Ammo bilasanmi, faqat his-tuyg‘ular emas, xatti-harakatlar ham sog‘ayish belgisi. Sen oxirgi paytlarda o‘zingni qanday mashgʻulotlar bilan chalgʻityapsan.
Yn bir lahza o‘ylanib qoldi, so‘ngra javob berdi
– Har kuni o‘zimga biror maqsad qo‘yaman. Masalan, yangi rasm chizish yoki ko‘proq kitob o‘qish. Shu bilan o‘zimni chalg‘itaman va oldinga intilishimni his qilaman.
– Juda ajoyib yondashuv! Ammo o‘zing bilan yolg‘iz qolganda ham xotirjamlikni saqlay olasanmi?
Yn boshini pastga egib, chuqur nafas oldi
– Dastlab qiyin edi, lekin endi ichimdagi his-tuyg‘ularni nazorat qilishni o‘rganib boryapman. Negadir yolg‘izlik meni endi qo‘rqitmaydi.
Doktor yana yozuvlariga bir narsa yozib qo‘ydi va so‘radi
– Juda yaxshi. Xo‘sh, o‘tmishdagi o‘sha voqealar haqida o‘ylaganingda hissiyotlaring qanday bo‘ladi?
Yn yelkasini silkitdi, ko‘zlarini bir nuqtaga tikdi
– Avvallari bu haqda o‘ylasam, yuragim siqilib, hech narsa qilolmay qolardim. Endi esa shunchaki o‘tmishda qolgan narsalarday tuyuladi.
Doktor boshini qimirlatib, chuqur nafas oldi:
– Ajoyib yutuq, Yn. Bu sog‘ayishning eng muhim belgisidir. Fikrlarni boshqarish va o‘tmishni qabul qilish. Endi yana so‘nggi savolim: oldinda qanday rejalar bor? Hayotingni qanday ko‘ryapsan?
Yn yuziga ishonchli tabassum qildi:
– Men orzularimga erishish uchun harakat qilmoqchiman. O‘zimni yanada baquvvat qilishni va boshqa hech qachon singan joylarimga qaytib tushmaslikni istayman.
Doktor bu javobdan mamnun holda bosh irg‘adi
– Juda yaxshi. Menda senga faqatgina bitta maslahatim bor. Har doim o‘zingga ishonishni va o‘zingni qadrlashni unutma. Ko‘rinib turibdiki, sen sog‘ayish yo‘lida dadil qadamlar tashlayapsan.
Yn chuqur nafas olib, minnatdorlik bilan bosh irg‘adi
– Rahmat, doktor. Bu yo‘lda menga yordam berganingiz uchun.
–Aslida rahmatni menga emas , jkga ayt u boʻlmaganda bu ish biz un juda qiyin kechardi
Yn jilmayib, doktorga minnatdorchilik bildirishni davom ettirarkan, doktor yengil kulib, so‘zlarini davom ettirdi:
– Aslida rahmatni menga emas, Jkga ayt. U bo‘lmaganda, bu jarayon ancha murakkab kechishi mumkin edi.
Ynning ko‘zlarida iliqlik paydo bo‘ldi. U doktorga qarab sekingina gapirdi
– Ha, bilaman... Jk har doim yonimda bo‘ldi. Hattoki o‘zimni yo‘qotib qo‘ygan paytlarimda ham, u menga qayta tiklanishim uchun ishonch berdi. U haqiqiy oʻz ishini ustasi boʻlgan fidokor shifokor.
– Aynan shunday insonlar bizni hayotga qaytarishga yordam beradi. Ular har doim eng qorong‘u paytlarimizda qo‘llarini cho‘zib, bizni yorug‘likka olib chiqadi.
Yn chuqur nafas olib, jilmayib qo‘ydi
– To‘g‘ri aytasiz. Men Jkga ham, sizga ham cheksiz minnatdorman. Bu davrlar menga juda ko‘p narsani o‘rgatdi.
Doktor qo‘lidagi daftarni bir chetga surib, kulimsirab qo‘lini Ynga tomon uzatdi
– Unda endi sening navbating, Yn. O‘zingni baxtli qilish haqida oʻyla va oldingdan chiqqan imkoniyatlardan to‘liq foydalanishga harakat qil. Men ishonaman, sen buni uddalaysan.
Yn doktorning qo‘lini qisib, qat’iy ohangda javob berdi
– Albatta. Men endi o‘z hayotimni yana boshlayman va ortga qaramayman.
Yn pov: doktor meni kechiring, sizga qasosim haqida hech nima deyolmayman. Agar aytsam meni hali tuzalmagansan deb uzoq muddat olib qolishingizdan qoʻrqaman. Shundog'am 4 devordan iborat boʻlgan xonalardan juda zerikkanman.
Doktor boshini irg‘ab, jilmaydi
– Juda yaxshi. Esda tut, bu faqat boshlanish. Sen oldinga intilishda davom et, Yn.
Doktor stulda orqaga suyanib, ko‘zoynagini bir oz pastroqqa tushirdi va Ynga muloyim nigoh bilan qaradi.
– Xo‘sh, Yn, barcha ko‘rsatkichlaringni va suhbatlarimizni inobatga olgan holda, shuni aytishim mumkinki, endi bu yerda qolishingning hojati yo‘q. Chunki sen allaqachon sog‘aygansan, – dedi u qat’iy, lekin iliq ohangda.
Yn direktor xonasidan chiqib, o‘z xonasiga qaytdi. Ichkariga kirishi bilan karavotga o‘tirdi va bir necha soniya davomida xonadagi sokinlikka quloq soldi. Ammo bu tinchlik ichidagi bo‘shliqni to‘ldira olmasdi.
Oradan hech qancha vaqt o‘tmay, xonaning eshigi ochilib, Jungkook ichkariga kirdi. U odatdagidek energiyaga to‘la edi, lekin Ynning holatini ko‘rib, darrov jiddiylashdi.
– Hoʻsh, qanday bo‘ldi? – so‘radi u ishonchli ovozda, stulni tortib, uning ro‘parasiga o‘tirarkan.
Yn yelkasini qisib, qisqagina javob berdi
– Yaxshi.
Jungkook unga diqqat bilan qarab, peshonasini biroz tirishtirdi
– Unda nega tushkun kayfiyatdasan?
Yn chuqur nafas olib, o‘tirgan joyida qimirlab qo‘ydi. Ko‘zlarini pastga tikkancha asta gap boshladi:
– Direktor aytdiki, men endi sog‘aydim va bu yerdan ketsam ham bo‘ladi. Lekin... mening boradigan joyim yo‘q.
Jungkook Ynning so‘nggi so‘zlarini eshitib, uning ko‘zlariga qaradi. Uning yuzida qandaydir qiziqish va bir oz ranjish aralash ifoda bor edi. Yn esa noqulaylikdan yana boshini pastga egdi.
Jungkook bir lahza jim turib, keyin jilmayib gapirdi
– Shuni ham o‘ylaysanmi? Mana, menikiga borasan. Men sen uchun ham joy, ham hamrohman.
– Yo‘q, Jungkook, bu bo‘lmaydi. Men sening hayotingga aralashishni xohlamayman.
Jungkook qoshlarini chimirdi va stulga suyangan holda savol berdi
– Nega bo‘lmas ekan? Nima, meni yaxshi ko‘rmaysanmi? Axir ikkalamiz qasos olishga kelishgandik. Biz bir jamoamiz, Yn. Yoki sen mensiz yolg‘iz qilmoqchimisan?
Yn ko‘zlarini katta ochib unga qaradi.
– Bu... bunday emas, Jungkook. Sen mening hayotimda yagona yaqin kishisan. Lekin men doim senga tayanib yashashni xohlamayman. O‘zim uchun mustaqil bo‘lishim kerak.
Jungkook bir lahza qotib qoldi, keyin chuqur nafas olib, yumshoq ohangda gapirdi
– Men seni tushunaman. Lekin shuni unutma, har qanday mustaqillik safarida yoningda seni qo‘llab-quvvatlaydigan kishi bo‘lishi kerak.
– Jungkook, yaxshiyam borsan, – dedi Yn, ko‘zlarida minnatdorlik yiltirab.
Jungkook kulib, boshini chayqadi:
– Bo‘ldi, ko‘p erkalanma, – dedi u hazilomuz ohangda.
– Undan ko‘ra, hozir borib kiyimlaringni yig‘ishtir.
Yn boshini egib, ovozi biroz titrab gap boshladi:
– Lekin... menda kiyim yo‘q. Ustimdagilarning barchasi kasalxona liboslari.
Jungkook uning gaplarini eshitib, bir muddat aytgan gapidan afsus chekdi keyin kulib qo‘ydi va yengil ohangda dedi
– Tushkunlikka hojat yo‘q, Yn. Bu yerda qayg‘urib o‘tirishdan foyda yo‘q. Bu yerdan chiqamiz va to‘g‘ri do‘konga boramiz. O‘zingga kerak bo‘lgan narsalarni olamiz.
Yn uning bunday tezkor yechimiga bir zum tikilib qoldi va tabassum qilib boshini qimirlatdi:
– Jungkook, sen nega bunchalik mehribonsana. Hech chekinishni, taslim boʻlishni bilmaysan, boʻlmasang ham kerak 😅
Jungkook kulib yelkasini qisdi:
– Albatta, yo‘q.
–Sen oʻtira tur, men direktor xonasiga borib kelishim kerak
Jk shunday degancha xonadan chiqib toʻgʻri direktor xonasiga yoʻl oldi
Jungkook direktor xonasiga kirib, muloyimlik bilan salom berdi:
– Salom, doktor.
Direktor boshini ko‘tarib, samimiy kulib javob qildi:
– Oo, qahramonimiz doktor Jeon! Keling, o‘tiring. O‘zi sizni chaqirtirmoqchi edim. Sizga kattakon rahmat. Yana bir bor meni ishonchimni oqladingiz.
Jungkook stulga o‘tirib, yengil tabassum bilan javob berdi:
– Rahmat, axir bu mening burchim edi. Lekin men hozir boshqa masala yuzasidan kelgandim.
Direktor qiziqish bilan unga qaradi:
– Hm, qanday masala ekan?
Jungkook chuqur nafas olib, davom etdi:
– Direktor, men bo‘shash haqida ariza yozmoqchiman.
Direktorning yuzida hayrat ifodasi paydo bo‘ldi:
– Aaa, Jeon... Nega? Bizdan biror ayb o‘tdi
– Yo‘q, yo‘q. Hech qanday muammo yo‘q. Shunchaki men shunga qaror qildim. Aslida bu yerga onam uchun kelgandim. Onamning ahvoli endi qisman yaxshilandi, ularni uyda o‘zim ham davolay olaman.
Direktor uning gaplarini tinglab, o‘ylanib qoldi va asta gap boshladi:
– Jeon, bilasizmi, sizday tajribali shifokorni qo‘yib yuborish biz uchun og‘ir yo‘qotish. Siz ko‘p bemorlar uchun najot bo‘ldingiz.
– Buni tushunaman, direktor. Lekin men allaqachon o'zim istagan natijaga erishdim, qolaversa men hayot yoʻlimni shifokorlik bilan davom ettirish niyatim yo'q.
Direktor boshini egib, bir necha lahza jim qoldi.
– Sizni tushunaman, Jeon. Lekin agar fikringizni o‘zgartirsangiz, bilib qo‘ying, shifoxona darvozasi siz uchun har doim ochiq
Jungkook minnatdorlik bilan jilmayib bosh irg‘adi
– Rahmat. Direktor, sog' bo'ling
Shundan so‘ng, u o‘rnidan turib, xonadan chiqdi va Ynning xonasiga qaytdi.
Jungkook Ynning xonasiga kirib keldi
Jungkook jilmayib, qo‘lini eshik tomon ishora qildi
Ikkovlari jimjitlikda xonadan chiqishdi. Yo‘lakdan yurib, kasalxona eshigidan o‘tarkan, Yn o‘zini qandaydir yengil va ayni paytda noaniq his qildi. Jungkook esa xotirjam, ishonchli qadam tashlab shaxdam qadam bosar edi
Jungkook va Yn mashinaga o‘tirib, shahar bo‘ylab jim ketishdi. Yo‘l davomida Yn mashina oynasidan shahar manzarasi tomosha qilgancha ketar edi. Nihoyat, Jungkook mashinani katta, zamonaviy uyning qarshisida to‘xtatdi.
Yn u bilan birga mashinadan tushib, katta darvozadan ichkariga qadam qo‘ydi. Uy atrofida juda koʻp qop qora hamda bashang kiyingan yigitlar bilan toʻla edi.
Uyning tashqi ko‘rinishi Ynni chinakamiga hayratga soldi. Yuqori darajadagi me'moriy uslubda qurilgan, oppoq va zamonaviy ko‘rinishdagi uy so‘nggi texnologiyalar bilan jihozlanganini ko‘rsatib turardi.
Jungkook jilmayib, bosh irg‘adi
– Ha, unchalik katta emas, lekin yashash uchun barcha qulayliklari bor.
Yn pov: men juda hayratdaman, mening otam boy badavlat boʻlgan ammo bu uy bizning uyimizdan anchagina kattaroq. Ammo u shunday qasrdek uyni ham"unchalik katta emas" dedi
U uyning eshigini ochib, Ynni ichkariga boshladi. Ichkarida zamonaviy mebellar, yorug‘ va shinam muhit, rang-barang gullar bilan bezatilgan burchaklar bor edi. Uyning ichki bezagi haqiqiy san’at asaridek edi goʻyo
– Juda chiroyli... Men hech qachon bunday uyni tasavvur qilmagan edim
– Bu faqat boshlanishi. Hali hammasini ko‘rmagansan. Kel, men senga xonangni ko‘rsataman
Ular zinadan yuqoriga ko‘tarilib, uzun va keng yo‘lak bo‘ylab yurishdi. Yo‘lak devorlaridagi chiroyli rasmlar va yorug‘ chiroqlar muhitni yanada zavqli qilardi. Jungkook oxirgi eshikni ochib, ichkariga ishora qildi
Yn ichkariga qadam qo‘ydi-yu, ko‘zlari hayratdan katta ochilib qoldi. Xona juda keng va yorug‘ edi. Devorlar oppoq, biroq ularga osilgan nozik, quvnoq rangli rasmlar xonaga iliq muhit bag‘ishlab turardi. Katta deraza orqali tashqaridagi bog‘ ko‘rinib, kun yorug‘ligi xonani to‘ldirardi.
Burchakda zamonaviy, hashamatli karavot va uning yonida kitob javoni turardi. Stol ustida chiroyli gul idishi va chiroq bor edi. Yn har bir burchakni hayrat bilan ko‘zdan kechirarkan, hayratdan yoqa ushladi
– Ha, xonani sening sevimli mashg‘ulotlaringga moslab tayyorlatdim. Senga yoqdimi?
– Juda ajoyib! Men bunday narsani orzu ham qilmaganman. Rahmat, Jungkook.
– Sen bu narsalarga loyiqsan, Yn. Bu xonada o‘zingni uydagidek his qilishingni xohlayman