November 5
VORTEX CH-5
Muallif: Shona Ijodiy kanal: https://t.me/shonasworks
— Javob ber!.. Yoki qasam ichaman, seni... — Uning qo'llari uning tanasida aylanib yuradi, har bir ko'karish, har bir chandiqni hisoblagandek...
— Nima qilasan? Qani bajar, o'ldir! — qiz xuddi portlagandek edi...
Bu judayam achinarli holat edi: Emrys qizning tanasi kaltaklardan ko'karganini bilib turar, lekin u Elara bu haqda o'zini tan olmaguncha tinchitmaslikka qaror qilgandek harakat qilardi. Nega bunday? Emrys, bu olamning qoidalarini yomon ko'radigan, tug'ilgandan boshlab shaxzodalik burchlari bilan yashashga majbur bo'lgan shaxs sifatida, o'z ichida borgan sari kuchayib borayotgan alamni va nafratni his qilardi. Qirol bo'lganida ham, o'z xalqining oldida burchlari borligidan nafratlanardi. Har bir qiyin vaziyatda, uning ichki og'riqlari va tajovuzlari, umuman olganda, o'zining shaxsiy haqiqatiga qaramasdan, boshqalarga sababsiz ziyon yetkazish bilan o'zini tinchlantirardi. U xuddi shunday his etar edi: "Ko'rdingmi, bu hayot hammaga shunday adolatsiz!" demoqchidek, odamlarga o'zining ichki g'azabini tushunarli va asosli ko'rsatishga harakat qilardi.
Biroq, qirolning atrofidagi odamlar, qo'rquv tufayli, uning qalbiga sevgi va mehr bilan munosabat bildira olmasdi. Emrys esa, bu qadar g'azablangan ko'rinishi bilan, sevgi va mehrga muhtoj ekanligini, lekin o'zining nohaqliklarini tan olishni istamagan holda, ularni qo'rqitib qo'yganini sezmasdi. Har safar u o'zining shafqatsiz qahrini boshqalarga to'g'ri kelishiga qaramay, qizlarning ko'zlarida umid va qo'rquvni birlashtirib, o'ziga qaram his qilardi.
U, Elara kabi, qizning har bir shirin hayoti uning qo'lida ekanligini bilib, ichidagi tahdid va shafqatsizlikni xuddi bir og'riqli ta'sirga o'xshab o'z hayotiga qaratardi. Biroq, u, yana bir marta, o'z ichidagi tiriklik va qiziqishni his qilmoqchi bo'lganda, kimdir unga qarshi chiqadigan kuchli, jasur qizni istardi. Elara kabi, ammo undan ham qattiqroq. U, ichki harakatlari va qalbidagi og'riqlarni unutish uchun, uning atrofida kimdir qiziqarli va jasur bir qiz bo'lishini, uning qarshiligini kutardi.
Emrys uchun bu qiziqarli bir o'yin bo'lib, u o'zining shafqatsiz kuchini ko'rsatish va o'zini quvvatli his qilishga harakat qilardi. O'ziga o'xshab qarshi chiqadigan qiz, uning ko'zida kuchli bir raqobatni, ichki kurashlarni va o'z-o'zini tan olish jarayonini boshlashga yordam berardi. Bu o'yin, uning ruhiy holatini yangilab, hayotiga yangi ranglar qo'shishi mumkin edi.
"Nechun, men shunchalik kuchli ekanimni isbotlashim kerak?" deb o'ylardi u. Har bir qarshilik, har bir jahl va kuch bilan, u ichki quvvatini oshirib, yangi tajribalarga qadam qo'yishiga imkon yaratardi. Bu qiz, Emrysning tug'ilishi davomida kechayotgan shafqatsiz o'yinlarning qahramoniga aylanishi mumkin edi, shunda u o'z kuchini ko'rsatishga intilib, o'zining shaxsiy tarixini qayta yozishi mumkin bo'lardi.
Emrys, o'zining shafqatsiz kuchini ishlatib, hamma narsani boshqarishga urinishda, aslida o'zining qalbida sevgi va tinchlikni qidirayotganini bilmasdi. U, bu hayotdagi nohaqliklarni boshqalar bilan bo'lishish orqali, o'z ichidagi bo'shliqni to'ldirishga harakat qilardi. Biroq, agar o'ziga o'xshab qarshi chiqadigan, qiziqarli va kuchli bir qiz topa olsa, bu uning hayotiga yangi imkoniyatlar kiritishi mumkin edi. Emrys uchun bu yangi o'yin, o'zining ichki qiyinchiliklari bilan kurashishga, o'z kuchini ko'rsatishga va nihoyat, o'zini topishga yordam beradigan imkoniyat bo'lib qolar edi.
Emrys qizni yuziga shunchalik yaqin keldiki, biri-birining nafaslari yuzlariga tegdi.
— O'lim? — Emrys lablari chetida kuldi, — Sen uchun bundan yaxshirog'i bor. Kel, sinab ko'ramiz, qanchalik kuchlisan? — Emrys qizni qo'pollik bilan turtib, o'rnidan turdi va birdan qizning sochlarini changallab, yotoqqa tomon sudray boshladi. Elara birdan kuchli og'riq bilan tortilayotganida Emrysning qo'llariga yopishdi.
— Telba... Qo'yib yubor...
— Menga itoatsizlik qilayotganingda, ichingdagi jasoratni nihoyat tashqariga chiqara olganingda meni qanchalik xursand qilganingni tasavvur qilolmasan. — Emrys pastgi labini tishlab, tilini aylantirarkan, qizni nihoyat yotoqqa otdi. Otdiyu, o'ziga uchib kelgan sharob idishini chaqqonlik bilan ushlab qoldi, — Xavfli o'yin o'ynamoqchimisan?
Emrys Elara yotoqqa yiqilgandan keyin, u ustiga kelib, qizning qo'llarini mahkam ushlab oldi. Qizning ko'zlarida qo'rquv va g'azab aralashgan ifoda paydo bo'ldi. Emrysning yuzida esa, xuddi qattiq toshday bo'lib, kuchli va tajovuzkor bir tabassum belgilandi.
— Sen meni qiziqtirasan, Elara, — dedi u, ohista qizning yuzini qo'li bilan silab. — Lekin men xohlagan narsalar uchun xohlagan joyda o'ynashga tayyorman. Bu o'yinda o'zingni qanday tutasan, bilmadim...
Elara, nafratlanib, uning qo'lini itarishga harakat qildi, lekin Emrys uning harakatini osonlik bilan to'xtatdi.
— O'zingni bo'sh qo'y, — dedi u, ovozi qattiq va jiddiy, — Mening o'yinlarimdan qochib bo'lmaydi. O'zini qanday his qilyapsan?
Emrys qizni yanada mahkam ushlab, qulog'iga pichirlaganida, uning nafasidan ichki o'zgarishlarni sezdi.
— O'zingdan nafratlanishingni xohlayman, — dedi u, xuddi bir yovuzlik bilan — Har bir so'zingda qanchalik zaif ekaningni ko'rish meni xursand qiladi.
Elara, Emrysning qo'lidan qochishga harakat qilib, o'zini qiyin ahvolga solib, o'z ichidagi kuchni topishga harakat qildi.
— Sen hech narsani tushunmaysan! — deb qichqirdi u, ammo Emrys uning so'zlariga e'tibor bermadi.
— Tushunmaymanmi? — dedi u kulib. — Sen menga qandaydir irodani ko'rsatmoqchisan, lekin buni qilganingda, men seni yanada ko'proq bosim ostida qoldiraman.
Emrys qizning yuziga yaqinlashib, uning ko'zlariga chuqur qaradi.
— O'zingdan nafratlana boshlaganingda, bu o'yin yanada qiziqarli bo'ladi. Kel, ko'raylik, sen o'zingni qanchalik kuchli deb bilasan? — deya, Emrys qizning belini tepaga ko'tarish uchun qo'llarini bo'shatdi.
Uning nafasida hissiyotlar aralashib, Elara o'zini zaif his etdi, lekin ichida tug'ilgan kuchni chetlab o'tishga harakat qildi.
— Men qo'yib yuboraman, — dedi Emrys, buni eshitib, yanada qo'pollik bilan o'zini Elara ustiga tashladi. — Sen o'zingni yetarlicha ishonchli his qilmayapsan. Bu kuchni ko'rsatish uchun tayyor bo'lishing kerak.
Emrysning so'zlari Elara uchun qandaydir shaytoniy o'yin kabi edi, lekin qiz ichidagi kuchni to'plab, u bilan qarshilik ko'rsatishga harakat qildi.
— Men qochib ketaman! — deya qichqirdi u, ammo Emrys uni ushlab oldi.
— Sen qochishga harakat qilsang, men seni yanada qattiqroq ushlayman. Hozir men sening haqiqiy kuchingni ko'rmoqchiman, Elara, — deb, Emrys uning ustida ustunlik qilib, qo'rqinchli tabassum bilan o'z o'yinini davom ettirdi.
Elara ichidagi hamma kuchni to'plab, g'ururini tepalab o'tgandek bo'ldi:
— HA! SENI SEVAMAN! — bu so'zlarni ko'zlarini yumib aytdi, — Kel shunchaki gaplashib olamiz...
Emrys endi o'yindan ham qiziqroq narsa boshlaganini tushundi. U egilib, qizning ko'z yoshlarini yalarkan, haqiqiy ishtiyoq bilan jilmaydi.
— Yaxshi... — rozi bo'ldi Emrys, — Gaplashib olamiz.
Elara ohista ko'zlarini ochib, ishonqiramay Emrysga tikilarkan, hayron edi, nega bunchalik tez rozi bo'ldi deya shubha va qo'rquv bilan jimidi. Aslida esa Emrysdan avval hech kim so'ramagan. Odamdek gaplashmagan. Yotog'iga kirganu, xuddi bir quturgan sherning qafasiga tushib qolgan odamning harakatlarini takrorlab, qaytib chiqqan. Emrys xatto o'sha qizlarning biror gap, taklif, o'z hislari haqida aytgan so'zni eslay olarmikin? Mutlaqo yo'q!
— Men roziman... — qiz bo'shashdi, — menga qilmoqchi bo'lgan ishingni qil. Faqat majburlama, o'z xohishim bilan bajar. Seni hali ham sevadigan odam bilan bo'layotganingni his qil...
— Sen so'zlaring bilan meni sevasan, men buni harakatlarim bilan qilolaman, — Emrys yomon jilmaydi.
— Ammo sen inson ekaningni unutmasliging kerak, Emrys... Bu so'zning ma'nosini...
Elara Emrysning o'zgarishini sezdimi, u to'satdan ko'zlarida bir umid nuri paydo bo'lganday bo'ldi. Emrys qizga yondashib, uning yuziga ehtiyotkorlik bilan qo'lini tekkizdi.
— Men inson ekanligimni yaxshi bilaman, — dedi u, avvalgi qattiq ohangini yumshatib. — O'zingni qanday his qilayotganingni tushunishga harakat qilyapman.
Elara, bunday so'zlarni kutmagan edi. Uning ichidagi qo'rquv va nafrat bir zumda aralashib, umidni keltirib chiqardi. U Emrysning nazarida bir muddatda yaxshilik va yovuzlik o'rtasidagi kurashni his qildi.
— Sen bilan gaplashish... — Elara ohista davom etdi, — bu menga o'zimni ozod his qilishga yordam berishi mumkin. Lekin...
— Lekin, sen har doim qo'rqasiz, to'g'rimi? — Emrys kutilmagan tarzda kuldi. Uning kulgisi yoqimli edi, lekin o'zida qandaydir shaytoniy bir ohang bor edi. — Qo'rquvni yengish qiyin, lekin men senga yordam bera olaman.
Elara o'zini yo'qotayotganini his etdi. Emrysning ko'zlarida bir ilohiy nur paydo bo'lgandi. U yana buni anglay boshladi, lekin ichki hissiyotlari ustidan nazoratni yo'qotayotganini sezdi.
— Yana bir bor takrorla, — dedi Emrys, uning sochlarini ehtiyotkorlik bilan silab. — Sen meni sevishingni ayt.
— Men... — Elara gapini davom ettira olmadi, uning ovozidagi noaniqlikni Emrys derhal sezdi.
— Bu sening uchun qiyinmi? — deb so'radi Emrys, xuddi Ershakning yuzi kabi bir tabassum bilan. — Qizlar ko'pincha o'z hislarini tan olishda shubhalanadilar. Lekin men seni tushunishga tayyorman.
Qizning qalbi tez-tez urardi, lekin bu safar nafrat va qo'rquvni yo'qotgan holda Emrysga ko'zlarini ko'tardi.
— Buni qilaman, — dedi u, o'z ichida kuch to'plagan holda. — Agar o'zingni ishontira olsang, men ham.
Emrysning qiziqishi oshdi. U qizni yana o'ziga yaqin tortib, ko'zlaridan qarab, mehr bilan unga tikildi.
— Yana bir narsa, Elara, — dedi u ohista. — Men seni juda sevaman, va sen bilan bu so'zlarni aytishni istayman.
U bir zumda qizning yuziga yaqinlashib, uning lablariga yumshoq bir o'pish berdi. Bu o'pish Elara uchun yangicha bir tajriba edi — mehr va xavfning aralashuvi.
— Ammo... — Elara uncha ishonmasdan, — bu shunchaki o'yinmi?
Emrys o'zini yo'qotmasdan, ko'zlarini quchib oldi va qattiq kuldi.
— O'yinmi? — deb so'radi u, hazil bilan. — O'zingni qay tarzda his qilayotganingni bilsang, buni qanday qilib o'yin deb atash mumkin?
Elara hayron qolib, Emrysning so'zlarini shubha bilan tingladi. U har doim shaytoniy va yovuz ko'rinardi, lekin hozir u juda boshqacha ko'rinardi. Emrysning mohiyati shunchalik qiziq, shunchalik qarama-qarshi edi.
— Sen buni har doim ham his qilmayapsan, to'g'rimi? — Emrys yana o'pib, uning sochlarini silab, uning qizil iplarini boshi orqasiga surdi. — Sen o'zingni qanday his qilayotganingni bilishni istaysanmi?
Elara Emrysning mehrga to'la harakatlarini his qilganida, uning ichidagi qo'rquv va nafrat hissi yo'qola boshladi. O'zi haqidagi tuyg'ularini bilish uchun qizning yuragi tez urdi. U o'zining Emrysga ta'sir qila olishi haqidagi o'ylar bilan to'ldi. Bu xursandlik uning ichida yakkalik va quvonch keltirardi, lekin Emrys esa, bu tuyg'uni kuchaytirishdan boshqa maqsadga ega edi.
— Men bilaman, — dedi Emrys, qizning joyidan turib, qadam tashlayotganida, uning ko'zlariga chuqur nazar solib. — O'zingni yaxshi his qilayotganingni ko'rib turibman. Lekin sen hali ham meni ko'rmaysan.
U birdan qizga yana ham yaqinlashdi, ularning nafaslari bir-biriga tegdi. Elara ichida xavf va orzu aralashmasini his qildi. Emrys buni sezganidan so'ng, vaqti kelganini sezib, fursatdan foydalandi...
Elara hech sezmagan holda, so'zlar bilan ovora paytida ikkisi ham butunlay kiyimsiz qolardi...
— O'zingni qanday his qilayotganingni bilaman, — dedi u, uning sochlarini ushlab. — Sen baxtli bo'lishni xohlaysan, lekin men buni qilishim uchun...
Elara, uning yaqinligida ko'proq his-tuyg'ularni his qila boshladi. Emrysning kuchi uning ustida hukmronlik qila boshladi, va qizning yuragi doimiy ravishda urishida davom etdi. U o'zini yengil va harakatlariga yengil qaratishni istadi.
— Meni tingla, — Emrys davom etdi, ovozi ohista va erkin edi. — Men faqat sening ustingda o'ynay olmayman, biz ikki tomondan ham o'ynashimiz kerak.
— O'ynash... — Elara ko'zlarini yumib, uni tinglay boshladi. — Nima uchun o'ynashni xohlaysan?
Emrys uning yuzini yana mahkam ushladi va bu safar kuchliroq, o'ziga chorlab:
— O'yin har doim ko'rinadi, lekin agar sen mening o'yinimda ishtirok etmasang... — u xavfni havoda qoldirdi.
Bu so'zlar Elara uchun ichki ruhiyatning qattiqlashuvi edi. U kuchli his-tuyg'ular bilan to'la bo'lgan Emrysdan uzoqlashmoqchi bo'ldi, lekin u hali ham uning jozibadorligini his qilar edi.
— Sen buni faqat o'yin deb o'ylayapsan, — dedi u, lekin uning ovozida kuchli bir ishonch bor edi. — Sen meni haqiqatda tushunmayapsan.
— Haqiqat? — Emrys o'zini kuchli his qilar ekan, qizning sutyenini yelkasidan tushirib, terisiga labini bosdi, — rostdan ham, sen har doim o'zingni yolg'iz his qilarding, to'g'rimi? Men esa bu hollarda haqiqiy o'yin o'ynashga tayyorman.
Elara o'z ichidagi zarbalarni yengib, Emrysning harakatlariga ergashdi. U Emrysning kuchi ostida xursand bo'lishni istadi, lekin bu faqatgina o'yinmi? Qizning yodida shubha bor edi, lekin uning ko'zlaridagi umid Emrysga ta'sir qila boshladi.
— Men seni sevdim, — dedi u, ovozi qo'rqinch bilan aralashdi, — va sen bu haqda bilarding.
Emrys uning so'zlarini qabul qilib, qizni yana mahkam tutdi, Elara yuragidagi nafratni to'liq yo'qotish uchun harakat qildi.
— Endi men sen bilan boshqacha yondoshmoqchiman, — dedi u, qo'lini qizning beliga bosgan holda. — Sen o'zingni boshqa bir insondek his qilishing kerak.
U Elara to'satdan hissiyotlari va umidlarini o'z ichiga qabul qilishga majbur etdi. Ularni o'ynash jarayonida yengishga harakat qildi, lekin Emrysning kuchi har doim o'z ustidan o'z foydasiga ishlardi.
— Menga qo'shilishing kerak, — dedi Emrys, uning yuzidan bir necha santimetr narida turib. — Men seni his qilishim va sening haqiqiy hislaringni bilishim kerak.
Elara ularni his qila boshladi, lekin ularning harakati ichida, Emrys uni o'z nazoratiga olib kirganida, ichidagi harakatlarni to'xtatishga harakat qildi.
— O'zingni yana ko'rsat, Elara, — dedi Emrys, qizning yuzini silab, uni hayajon bilan to'ldirgan holda.
U qizning ko'zlaridagi umidni payqab, ichidagi hislarni kuchaytirdi, lekin shunday qilib, uning yo'lida to'siq bo'lishini istamadi.
— Meni sevsang, — dedi Elara, — o'zingni o'yindaman deb o'ylama. Men haqiqiy narsani xohlayman, haqiqiy sevgini...
Emrys qizning so'zlarini eshitganida, qiziqarli bir kulgiga sho'ng'idi va u yana ichiga itarish uchun kuchaytira boshladi.
— Haqiqiy sevgi, — dedi u, qizning yonoqlariga to'plangan haroratni his qilarkan, — endi sen xohlagan narsaga ega bo'lishni istaysanmi?
U qizni ichiga o'z kuchini to'ldirishga harakat qilarkan, Elara esa o'z his-tuyg'ularini anglay boshladi, lekin qizning ichidagi yovuzlikni his qila boshlaganida, u Emrysga umidsizlik bilan qaradi.
— Endi esa, kel, Elara, — dedi u, barchani yanada kuchliroq his qilishi uchun yanada yaqinlashib. — O'zingni qo'rqitma. O'ynaymiz, lekin men seni...
Ayni damda Elara bir kechalik sevgi va'dasini olgandi. Ya'ni Emrysning bu so'zlari, mazahlashi... Elaraning, Emrysni xonasida bo'lgan boshqa qizlar kabi emasligini anglatardi. Emrys sevishni istashini yuzaga chiqara boshlaganini anglatardi...
Kecha boshlandi, ammo tugamadi... Qirol ayvonidan ko'rinib turgan oy shulasi, pastdagi dengizda suzib yurgan baliqlar, tungi mayin shaboda... Bularning hammasi xuddi ikkisining shiddatini yumshoq yelpigandek edi. Emrysning ishtiyoqi o'sib borar, uning tushunarsiz hislari bo'ronli dengiz kabi xavfli, bechora Elara esa unda bir kichik qayiq bo'lib, suzishga harakat qilardi.
Emrys og'zi bilan qizning ovozini o'chirib, talabchan va qattiq tegindi. Un yana va yana oldinga siljib, har bir surish bilan uni to'shak bilan birga itardi. Qo'llari oyoqlarini ushlab, ularni yanada kengroq yoyib, yanada chuqurroq azob berishga urindi.
Ammo ming afsuski, soddagina Elara hammasini normal qabul qilib, bu erkakka o'zini bag'ishlardi, ko'proq sevilishga, sevishga urindi... Toki tongning zarrasi yuziga urilib, keyingi kun boshlanguncha...
Elara belida og'riq bilan uyg'onganda Emrys dong qotib uhlardi. U endi boshqacha ko'rinardi... O'sha yovuz qirol endi yo'q, xuddi qizga kimdir orzulari ichida yashash imkonini berdi. Elara Emrysning so'ngi so'zlari uyqisiragan sevgi izhorlari ekanini birdan eslab, ich-ichidan hayajon titrog'i qizni silkitdi. Uning kattaroq qo'llarini avaylab ushlab, barmoqlariga o'pich bosdi... Nahotki Emrys shunday qaror qildi? Balki Elaraga nisbatan avvaldan biror hislari mavjud bo'lgandir? Aniq! Elara boshqacha taxmin qila olmaydi. Shunchaki Emrys kecha bularni tan olishga urinib ko'rdi va uddaladi. O'yin dediyu, haqiqatni aytib qo'ydi. U uyg'ongach, endi Elaraga qanday ko'zlar bilan qarashini tasavvur qilardi... Bu dunyodagi eng shirin tuyg'u emasmi, hozir?
Elara qizarib, uning qirrali burniga qo'l uzatdi. Ohista yuzida bir barmog'i bilan chiziq chizdi. U qanchalik qahri qattiq inson bo'lsa ham, sevaman degan so'zni chiroyli talaffuz qilardi... Xatto yetkazadigan og'riqlarini ham unuttiradi...
Eshik ohista ochilib, yopildi. Qiz cho'chib, darhol xonaga ko'z yugurtirdi. Bir ayol kirdi, va ovozsiz imo qilib, qizni yoniga chaqirdi. Elara tushunmay hizmatkor ayolga tikilib turardi, keyin biroz qimirlab, yotoqda o'tirib oldi. U nima istashini tushunish uchun shivirdan balandroq ovoz chiqardi:
— Gapiring?
Ayol tomoq qirib, qizga u bilan birga chiqishni buyurdi. Elara hech qanday ifoda bildirmay, katta ko'zlari bilan hali uhlayotgan Emrysga qaradi. Nima bo'lmoqda?
— Yo'q, men chiqmayman... — dedi ikkilanib, keyin qo'shib qo'ydi, — Agar ahvolim haqida so'ramoqchi bo'lsangiz, yaxshiman.
Emrys asabiy ko'zlarini ochib, Elaraga qaradi, — Nima bo'lyapti?
— Ular adashib...
Elara gapini tugatmay, ayol balandroq ovoz chiqardi, — Bu men, qirolim.
Emrys ayolga boshini ko'tarib qaradi, keyin e'tiborsizgina qizni olib chiqib ketishi mumkinligini ishora qilib, boshini yana yostiqqa ko'mdi. Ayol yaqinlashar ekan, Elaraning bir zum miyasi ishlamay qolgandi. Shoshilib Emrysni silkitdi: — Nega chiqishim kerak?
Ayol javob berdi, — Sizga tibbiy ko'rik kerak, bu bu yerdagi qizlar uchun odatiy, xavotirlanmang.
— Ammo menga kerak emas, yaxshiman, — Elara shoshib, orqaga siljidi.
— Menga ishoning, bu aniq kerak. Yuraqoling, iltimos qirolimizni bezovta qilmaylik...
— Yo'qol, dedim! — Elaraning ovozi birdan ko'tarildi, chunki u hayollari hayolligicha qolishidan qo'rqib ketgandi...
Emrys endi ko'zlarini ochib, qoshini chimirdi, — Elara? — dedi qandaydir tahdidli ovozda. Kutilmaganda Elara choyshab ichidan Emrysni mahkam quchoqladi... Bir inson shunchalik issiq bo'lishi mumkinmi?
— Ko'rik kerak emas, iltimos ayt...
Emrys bir zum jim turgach, past ovozda ogohlantirdi, — Mendan uzoqlash, Elara!
Elaraning boshiga zarb urilgandek, ohista uzoqlashdi, lekin baribir ichidagi umid aslo so'nishni istamas, qizni titrashga majbur qilardi.
— Endi boraylik, xonim...
— Menda tibbiy ko'rik uchun sabab yo'q, yaxshiman deyapmanku!
Elara hayotidagi eng ko'p afsuslanadigan so'zlarni aytganini sezib ulgurmay, Emrysning bir zumda portlaydigan fe'li tutdi...
— UNDA SABAB BERAMAN, JIN URSIN!
Elara oxirgi eshitgan so'zlaridan keyin, o'sha u sevgan qo'llar o'zining qo'llarini mahkam ushlaganini, xonadagi ayol shoshilib, chiqish uchun yugurganini ko'rdi.
Elara Emrysga tikilib, nima bo'layotganini tushunmay hayron qaradi. Qo'llarini mahkam ushlashga imkon berganida, ko'rsatkich barmog'i keskin qayrilganini sezib, chinqirab yubordi.
— Nima qilyapsiz?...
Emrys bir qattiq harakat qildiyu, qizning quloqlari bu ovozni qichqiriqdek eshitdi. Bu... Uning ko'rsatkich barmog'i singanini anglatdi. Bu juda tez sodir bo'lgandi, Elara o'zini his qilishni boshlaganida Emrysning quchog'iga kirib ketganini, ko'zlaridan yoshlar quyilayotganini his qildi. Bir dona barmoq sinishi qizning butun boshli tanasini larzaga keltirdi! U bo'g'ilib qolgandi... Emrysning ovozini eshitmas, faqat ko'zlariga qimirlamay tikilib qolgandi. U chaqirgan soqchi yotoqxonada paydo bo'lganidagina birdan atrofdagi ovozlar tovushi ko'tarildi va Elara hayotga qaytgandek bo'ldi.
Soqchi kirib, Elaraga yaqinlashib, Emrysning ishorasini kutarkan, buyruqni bajarishga tayyorligini bildirdi, — Uni shifoxonaga olib boramiz, — dedi doimgidek, qizning barmog'i orqaga qayrilgan, to'g'rirogi singanini tushunib.
— Kim aytdi, shifoxonaga olib bor deb? Zindonga tashla!
Elara uning ko'zlariga tikirlarkan, butunlay dunyodan uzilgandek edi... Yomon tushmi? U og'riqdan kulib yubordi... Qizning holatini ta'riflash qo'llarimdan kelmadi...
Emrys uning labi chetidan o'pib, yuziga ohista siladi, — Jaxlimni chiqarma degan edim, endi bor.
