Vortex CH-3 @shonasworks
Muallif: Shona
Ijodiy kanal: https://t.me/Shona_asarlari
Ertasi kun, Marisa qirolichalik xonasida yangi bir kunni kutmoqda edi. Qizining baxti va kelajagi uchun tashvish ichida u... Aytish mumkinki, Marisa har doim qirolning harakatlaridan xavotirda.
Eshik taqqilatildi va Darin xonaga kirdi. U har doimgidek jiddiy, lekin samimiy ifoda bilan Marisa oldida to‘xtadi.
— Malikam, kecha qirol tanlab olgan qiz haqida sizga muhim ma'lumotlar berishim kerak, — dedi Darin, xonaga kirib.
Marisaning yuragi tez urdi. "Nima bo‘lyapti?" deb o‘yladi u, lekin o‘zini tutishga harakat qildi.
— Gapir? — so‘radi u, Daringa e’tibor qaratib.
Darin boshini egdi, ammo so‘zlariga davom etdi:
— Qirol kecha o‘z xonasiga to‘rt qizni kiritdi. Ulardan birini tanlagandan so‘ng, qirol bir qizni bosh maslahatchi Lucanga sovg'a qilibdi.
Marisaning ko‘zlari kengaydi. "Nega bir qizni sovg'a qilgan?" deb o‘yladi u. Qirol Emrysning sababi har doim sirli bo‘lib kelgan.
— Lekin bu qizni tanlaganini sizga aytishim kerak. Uning ismi Lira, — dedi Darin.
Marisaning yuragi siqildi. U o‘z qizining kelajagi haqida qayg‘urardi. "Bu yovuz qirol nimalarni rejalashtirgan?" deb o‘yladi u, lekin buni Daringa so‘ramadi.
— Sizning bu kabi odatiy hodisalar tufayli xafa bo'lishingizni istamayman, malikam, — dedi Darin, Marisaga tasalli berish uchun.
Marisa shoshilmasdan, o‘zini yo‘qotmaslikka harakat qildi. U o‘zi uchun tayyorgarlik ko‘rishga qaror qildi. Qirol Emrysning kechagi tanlovi, aslida, Marisaning o‘zi uchun o‘zgarishlar keltirishi mumkin edi.
— U meni ahmoqona raqobatlarga duchor qilishni yaxshi ko'radi, — dedi u, kuchli va ishonchli bo‘lishga qaror qilib.
Darin xonadan chiqib ketar ekan, Marisa Liorani quchoqlab, peshonasidan o'pdi. U har qanday vaziyatga tayyor bo‘lishi kerakligini anglab turardi.
JONATHAS SAROYINING OG'IR KUNLARI
Jonathasning qirolligi qorong'u bulutlar ostida qolgan edi. Qo'shni qirolliklar kuchaygan, ichki isyonchilar esa tobora jur'at bilan kuch to'play boshlagan. Uning saltanatidagi har bir burchakda norozilik ovozlari eshitilardi, askarlar yetarli emas, oziq-ovqat va resurslar kamayib bormoqda edi. Jonathas, bu holatni aniq his etib, kechalari ham uyqusiz qolardi. U nihoyatda kuchsiz his qilardi — ammo umidini yo'qotmagan edi.
Uning hayolida birgina nom aylanardi — Vortex Qirolligi. Bu nom, Jonathasni qiyinchiliklardan bir necha bor qutqarib kelgan edi. Vortexning qiroli — Emrys, doim unga yordam qo'lini cho'zgan. Emrysga sovg'a qilingan asir qizlar va malikalardan tortib, qimmatbaho toshlar va boyliklargacha — Jonathas avvalgi yillarda o'z minnatdorchiligini doim izhor qilib kelgan. Emrys, o'zining nozik siyosati va shafqatsiz kuchi bilan, Jonathasni eng qiyin vaziyatlarda qo'llab-quvvatlagan edi.
Jonathas va Emrys o'rtasidagi aloqalar uzoq yillarga borib taqaladi. Jonathas bir necha bor o'z asiralari orasidan eng chiroyli va munosib malikalarni tanlab, Emrysga sovg'a qilgan. Bu, uning Emrys oldidagi hurmat va sadoqatini bildirishning odatiy usuli edi. Har bir sovg'a orqali Jonathas Emrysning yaxshi ko'ziga tushgan va shu bilan Emrys tomonidan ko'plab siyosiy va harbiy yordam olgan edi. Vortex qirolligi kuch-qudrat va boyliklar manbai edi, va Jonathasning hayoti o'sha yordamga bog'liq bo'lib qolgan edi.
Endi esa, Jonathas yana og'ir kunlarni boshdan kechirmoqda. Ichki dushmanlar uning taxtini larzaga solmoqda, tashqi dushmanlar esa o'z kuchlarini mustahkamlashda davom etmoqda. Jonathasning birgina umidi bor edi — Emrysning yordami. Bu safar yordam zarur edi, va u yana Emrysga murojaat qilishga majbur edi.
Jonathas o'zining eng ishonchli maslahatchilari bilan uzoq maslahatlardan so'ng, bu safar ishni boshqa yo'l bilan hal qilishga qaror qildi. U shaxsan o'zi Vortexga yo'l oladi, toki Emrysning huzurida o'z iltimosini bevosita ayta olsin. Bu safar vaziyatning jiddiyligini to'g'ridan-to'g'ri qirolda tushuntirishi zarur edi.
Jonathas saroyidagi muhim uchrashuvlardan so'ng, sayohatga tayyorgarlik boshlandi. Qirollik darvozalaridan chiqib ketish arafasida, u Vortexdagi eski aloqalarini esladi va Emrysning oldiga bora turib, o'ziga ishonch hosil qildi. Emrys unga doim yordam bergan va bu safar ham yordam qo'lini cho'zishiga ishonardi.
JONATHASNING VORTEXGA TASHRIFI
Jonathas nihoyat Vortex qirolligiga yetib keldi. Bu joyning o'ziga xos og'ir va tantanavor muhitini yana his qildi. Qadimiy devorlar va keng yo'laklar Vortex saroyining qudratini aks ettirar edi. Emrys uni oldingi tashriflarida doim tantanavor kutib olgan, ammo bu safar qiroldan shaxsan oldinroq kelib, bir necha maslahatchilar va xizmatkorlar bilan gaplashishi kerak edi. U Vortexdagi har bir tashrifi davomida Emrysga o'z minnatdorchiligini izhor qilgan, shuning uchun bu yer unga begona emas edi.
Jonathas saroyning keng yo'laklaridan o'tib ketayotganida, bir narsa uning e'tiborini tortdi. Saroy xizmatkorlari orasida bir qiz patnisda nimadir olib ketayotgan edi. Qizning yuzi o'ziga xos nafislik bilan jonlanar, har bir qadami g'oyat yengil va chiroyli edi. Jonathas darhol to'xtab, unga diqqat bilan qaradi. Ko'zi qizning yuzida edi — u darhol tanidi. Bu o'sha qiz edi.
Jonathas ikki oy oldin o'zining muhim ziyofatlaridan birida go'zal qiz bilan uchrashgan edi. Qizning go'zalligi va ovozining sehrli ohangi uni darhol hayratga solgan, ammo Elara Jonathasning barcha boyligi va takliflariga qaramay, unga hurmat bilan rad javobini bergan edi. Jonathas hali ham o'sha ovozni, qizning ohista, ammo qat'iyatli rad javobini eslaydi. O'sha kuni Jonathasning quloqlarida uning ovozi aks-sado berganicha qolgan edi.
Hozir esa, u qiz Vortex saroyida, xizmatkor kiyimida ko'rinmoqda edi. Jonathas qizning oldiga qadam tashladi, yuragi tez urar, lekin ko'zlarida ishonchsizlik bilan unga savol berdi:
— Siz bu yerda nima qilyapsiz?!
Elara patnisni ushlab turib, Jonathasga ko'zlarini ko'tarib qaradi. Bir lahzaga go'yo hamma narsa to'xtab qolgandek edi. U qisqa nafas olib, yuzida hech qanday emotsiyani ko'rsatmaslikka urindi.
— Meni qirolga tortiq qilishgan edi, lekin men faqat saroy xizmatkoriman, — dedi u, ovozida xotirjamlikni saqlashga harakat qilib.
Jonathas ichida hayajonlanib ketdi. U yana bir imkoniyat tug'ilganini his qildi. Bu qizning uning hayotiga qaytib kirishi tasodif emas edi, deb o'yladi u. Emrysning saroyida xizmatkor bo'lib qolgan bu qiz, Jonathas uchun katta bir imkoniyatni taqdim etmoqda edi. U bir lahza sukut saqladi va keyin ishonch bilan dedi:
— Men seni bu yerdan qutqaraman. Qanday qilib bo'lmasin, seni bu yerdan olib ketaman.
Elara unga qarab, ishonchsizlik bilan boshini chayqadi, ammo Jonathasning ko'zlarida qat'iylikni ko'rdi. Jonathasning bu so'zlari unga yangi umid chirog'ini yoqdi. Lekin hozircha bu haqda ko'proq gapirishga vaqt yo'q edi — Jonathasning oldida Emrys bilan hal qilinishi kerak bo'lgan muhim masalalar bor edi.
Jonathas chuqur nafas oldi va saroyning ichkarisiga, Emrys bilan yuzma-yuz uchrashishga tayyorlanib qadam tashladi.
Jonathas Emrys bilan uchrashish uchun saroyning keng zaliga kirdi. Ularning aloqalari o'zaro hurmat va hamkorlik asosida shakllangan edi. Jonathasning qirolligi har doim Vortex qirolligining kuchiga suyanib kelgan, ayniqsa, Emrysning qo'llab-quvvatlovi uning qiyin paytlarda yordam bergan.
Emrys zalda qirolday o'tirgancha kutardi, shunday xotirjam va ishonchli edi, go'yo uning atrofidagi dunyo faqat unga bo'ysunardi. Jonathas unga yaqinlashdi va boshini egib, salom berdi.
— Men seni kutayotgandim, Jonathas. Qiyin vaziyatdasan, shundaymi? — Emrysning ovozi sovuqqon va har doim bo'lgani kabi, bir qadar tahdidli edi.
— Ha, Emrys, — dedi Jonathas, salbiy holatga to'xtalmasdan. — Bizning chegaramizdagi ko'chmanchi qo'shinlar muammo tug'diryapti. Ular bizning yerlarimizga bostirib kirishdi, va menimcha, bu masalada sening yordamingga muhtojman.
Emrys kulib qo'ydi, lekin bu kulgi sirli edi, go'yo u allaqachon Jonathasning iltimosini kutib yurgandek.
— Albatta, — dedi u, ovozida bir oz masxara ohangi bilan. — Bilasan, men doim senga yordam berishga tayyorman. Lekin bu safar narxi qanday bo'ladi, Jonathas? Qanday boyliklarni mendan olmoqchi bo'lsang ham, bir narsani unutma: har bir yordamning o'z narxi bor.
Jonathas bir lahza sukut saqladi. U bilardi, Emrys hech qachon shunchaki yordam bermaydi. Ammo u allaqachon o'z rejasini tuzgan edi. Jonathas bu kelishuvni foydali qilish uchun aniq reja bilan kelgan edi.
— Men bu safar faqat yordam emas, balki o'zimni senga minnatdorchilik bilan taqdim etmoqchiman. Senga katta boylik va zaxiralarni va'da qilaman, xatto Kulbichan orolini ixtiyoringa topshiraman. — dedi Jonathas, Kulbicham oroli bu Sero dengizida joylashgan bo'lib, eshitgan inson u yerni jannat bo'lsa kerak deb o'ylardi. So'ngra bir lahzalik pauzadan so'ng qo'shib qo'ydi, — ammo, mendan senga yana bir kichik taklif bor.
Emrys qiziqish bilan Jonathasga qaradi. — Qiziq. Qanday taklif?
Jonathas asta kulib qo'ydi. — Men saroyda bir qizni ko'rdim, — Emrys qiziqish bilan jilmayib, qoshini chimirdi. Jonathas ham nahotki Emrysning yo'lidan ketayotgan bo'lsa? Ayollarga suyagi yo'qmi? Jonathas Emrysning qiziqishini ko'rib, tushuntirish berdi: — Uning ismi Elara.
Emrysning ko'zlari xira tortdi, u darhol bu mavzuga qiziqdi. — Elara? Menga sovg'a qilingan qizni aytyapsanmi? U bu yerda emas, uni allaqachon boshqa joyga yuborganman.
Jonathas boshini chayqadi. — Yo'q, uni bu yerda ko'rdim. Yo'lakda narsa olib ketayotganini ko'rib, unga so'z qotdim.
Emrys ko'ksiga tayanib, o'ylanib qoldi. Qanday qilib qiz hali ham saroyda bo'lishi mumkin? Lucanga shaxsan o'zi sovg'a qilgan ediku...
— Lucan! — deb qichqirdi Emrys, g'azabini bosolmay.
Lucan saroyga kirib, qo'rquv aralash yuzini ko'rsatdi. — Ha, hazratim.
— Qani Elara? Men uni boshqa joyga yuborgan edim-ku, — Emrys sovuq va dag'al ohangda so'radi.
Lucan yuzida xavotir bilan past ovozda javob berdi. — Hazratim, men... uni shu yerda qoldirishga qaror qilgandim. Qizni nazorat qilayapmiz, u kanizaklar orasida yashayapti.
Emrysning yuzida norozilik paydo bo'ldi, lekin u buni tezda yashirdi. Jonathas esa bu vaziyatdan foyda ko'rishga tayyor edi.
— Emrys, men senga katta taklif bilan keldim, — dedi Jonathas ishonch bilan. — Menga Elarani sot. Sen bilan qilgan barcha kelishuvlarimizni shartnomaga aylantiraylik. Hatto yerlarimning bir qismini senga topshirishga ham tayyorman...
Emrys bir lahza sukut saqladi. Jonathasning taklifi katta edi, lekin Elara — bu boshqa masala. U qizni endi boy berishni o'ylab qolganida, nimadandir qattiq qiziqish tug'ildi. Qizni boshqa shahzodaga berish u uchun qiyin kechishi mumkin edi.
Emrys bir lahza sukut saqladi, so'ngra yuzida qattiq ifoda paydo bo'ldi. Jonathasning ko'zlariga tikilib, sovuq ohangda gapirdi:
— Elara sotilmaydi, Jonathas. U mening saroyimda xizmat qilayotgan oddiy bir kanizak xolos. O'zini bu yerda yaxshi olib yurganidan xursandman. Ammo uning qadrini ko'tarib, bunday kelishuvga aralashdirishing kerak emas.
Jonathas ko'zlarini qisib, Emrysning bu g'alati javobidan ajablandi. U Elaraning oddiy bir enaga bo'lib qolganiga ishonmasdi. Axir, u shu yaqin kunlarda Emrysning shaxsiy mulkiga aylanishi haqida eshitgan edi. Ammo Emrysning gaplariga qarshi chiqish — o'ziga xos qaltislik edi. Shuning uchun u og'zini yopdi, lekin ichida shubha alangalandi.
Lucan esa ichkaridan bor vaziyatni bilib turganidan, jonidan kechgudek hayron bo'lib qoldi. Uning yuzida qisqa bir ajablanish izi paydo bo'ldi, ammo tezda bu ifodani yashirib, qiyofasini xotirjam ushlab turishga intildi. Axir Emrys — bu qattiq va shafqatsiz hukmdor edi. Uni ochiqchasiga rad etish yoki shubha qilish tavakkal edi.
— Hazratim, — dedi Lucan qo'rquv aralash tovushda. — Elara oddiy kanizak sifatida qoldi, ha. Lekin, agar boshqa qaror qabul qilmoqchi bo'lsangiz...
— Yo'q, — dedi Emrys keskin ohangda. — U shu yerda xizmatini davom ettiradi. Uning boshqa roli yo'q. Shu bilan, Jonathas, seni kelgan ishingdan ko'ngling to'q bo'lsin. Sening yordam haqidagi so'rovingga kelsak, uni hal qilamiz, lekin bu masala Elara bilan bog'liq emas.
Jonathas yana bir bor sukut saqladi, lekin ichida Emrysning bu harakatlaridan hayron va shubha ichida qoldi. U Elarani oddiy kanizak deb bo'lmasligini yaxshi bilardi, lekin hukmdorning qarorini ochiqchasiga savolga tutish oqilona emas edi. Shu bilan, Jonathas bir necha lahzalik fikrlashdan so'ng, eng yaxshisi kelishuvni davom ettirishni afzal ko'rdi.
Lucan va boshqa amaldorlar ham Emrysning bu so'zlarini eshitib, ichlarida g'alati tuyg'ularni sezishdi. Hammasi bu qizning asl maqomi nima ekanini, qirol nega bu kanizakni Jonathasga berishdan qat'iyan rad etganini tushunmasdilar. Ularning har biri sirli tabassum va sovuq sukut bilan Emrysga bo'ysundi.
Emrys esa ichida g'alati hissiyotlarni yashirib turar edi. Elaraga bo'lgan his-tuyg'ulari tobora murakkablashib borardi, lekin u buni hech kimga oshkor qilishni xohlamasdi. Shu bois, qiz haqida har qanday gapni rad etishga qat'iy qaror qilgan edi.
Jonathas ketgandan so‘ng, Emrys xonasiga qaytib, o‘z xayollariga berildi. Ammo uzoq o‘tmay, xizmatkorlardan biri Emrysga kichik malikacha Liora bilan Elara saroy bog‘ida birgalikda ekanligini yetkazdi. Emrys qiziqish bilan tashqariga chiqdi va ularni kuzatdi. Elara bolaga qanday mehr bilan munosabatda bo‘layotganini ko‘rdi, bu unga g‘alati tuyuldi. Elara avvalgidek sovuq va ehtiyotkor edi, lekin Liora bilan bo‘lganida uning yuzida bir oz tabassum sezilar edi.
Emrys qiziga yaqinlashib, yoniga cho'kkalar ekan, yumshoq sochlarini silab, mayin ovozda so‘radi: — Nima qilyapsiz, malikam?
Liora o‘yin o‘ynayotgancha boshini ko‘tarib otasiga qaradi va shoshmasdan javob berdi: — Dadajon, Elara men bilan doim birga bo‘lishini xohlayman. U juda yaxshi, menga juda yoqadi. Men uni bu yerda, yaqinimda bo‘lishini xohlayman, hatto u bilan birga uxlasam ham bo‘ladi!
Emrys bu gaplardan bir lahza o‘yga cho‘mdi. Liora o‘z bolalarcha mehrini ochiq bildirib, Elarani yoqtirib qolganini ko‘rish unga ta’sir qildi. Lekin Elara haqida ichida qandaydir g‘alati hislar uyg‘onib borardi. Uning qiziga bo‘lgan munosabati Emrysni chuqur o‘yga toldirdi. U Elarani Jonathasga bermagani rost edi, lekin bu uning faqat xizmatkor ekanini bildirmasdi.
— Mayli, malikam, — dedi Emrys tabassum bilan. — Elara endi senga enaga bo‘ladi. Har doim yoningda bo‘ladi.
Elara Emrysning bu so‘zlarini eshitgach, ichida qaynoq bir to‘lqin his qildi. U Liorani yoqtirgan bo‘lsa-da, qirol bilan shunday yaqin bog‘lanish unga tahlikali tuyulardi. Emrysning nigohi unga qaraganida, u o‘zini noqulay his qilar, lekin Lioraning samimiy muhabbati oldida unga qarshi chiqa olmasdi. Shu bois, u sukutda qolib, ichidagi his-tuyg‘ularini yashirishga urindi.
Bu lahzada Elara o‘zini nafaqat xizmatkor sifatida, balki saroydagi murakkab o‘yinlarning qismi sifatida ko‘rdi. Emrysning nazari unga tobora ko‘proq tushayotganini sezdi, lekin uning qalbini chuqur qo‘rquv va ichki chalkashliklar qamrab olgan edi.
Emrysning qarori bilan Elara Lioraning rasmiy enagasi bo‘ldi. Lekin bu faqat saroyning yangi davrining boshlanishi edi.
Elara Liora bilan vaqt o‘tkazgan sari o‘zini butunlay boshqacha his qila boshladi. Qizaloqning sof va samimiy mehriga oshno bo‘lish unga kutilmagan tarzda iliqlik va muhabbat bag‘ishlardi. Liora uning atrofida doim kulib, qo‘rqmasdan erkin harakat qilardi. Elara qizaloqqa mehr bilan qarar, har safar uning "Enaga Elara, bugun nima o‘ynaymiz?" degan shirin ovozini eshitganda ich-ichidan xursand bo‘lib ketardi.
Elara Lioraning gap-so‘zlari, quvonchli nigohlari unga shunday kuch bag‘ishlardiki, u doim mana shunday muhabbat bilan yashashni orzu qilardi. Ammo bu orzularning ortida, uning qalbida boshqa bir holat yashirin edi. Har safar Emrys unga sovuq nigohini tashlaganda, uning qalbi titrab ketardi. Qizaloqning mehr-muhabbati ichidagi iliqlikni uyg‘otsa-da, Emrysning sovuq, e’tiborsiz ko‘zlari ularni tezda so‘ndirardi.
Emrys, Liorani erkalab, Elaraga mukofot sifatida unga yaxshi qarashni topshirganida, Elaraning yuragida qarama-qarshi hissiyotlar to‘lib-toshardi. U Emrysning sovuq, hisob-kitobli nigohini his qilganida, bu qanchalik qo‘rqinchli ekanini tushunardi. Har qancha mehrga loyiq bo‘lishni xohlasa-da, qirolning sovuq munosabati uni yanada ko‘proq tortardi. Ichida, Emrys unga shunday samimiy gaplar bilan murojaat qilganida, hammasi boshqacha bo‘lishini xohlardi, lekin bunday istaklar faqat orzu edi.
Bir kuni, Marisa Elara va Lioraning birgalikda vaqt o‘tkazayotganini ko‘rib qoldi. Elara Liorani avaylab, unga mehr bilan munosabatda bo‘layotganini sezgan Marisa bu vaziyatdan mamnun edi. U qiziga shunday mehribon enaga topilganidan xursand bo‘lib, Elaraga qarab shunday dedi: — Agar malikamga yaxshi qarasangiz, men sizni tez-tez mukofotlayman.
Elara Marisaning so‘zlariga bosh irg‘adi, lekin uning yuzida biror alohida ifoda ko‘rinmadi. Marisa uni ko‘p yillardan beri ilk bor ko‘rayotgandek edi, va bu ayol Elara ekanligini anglamasdi. U yoshligida Elarani hech qachon sezmagan, unga deyarli e’tibor bermagan edi. Endi esa, Elara oddiy bir enaga sifatida, Marisa nazarida hech qanday ahamiyat kasb etmasdi.
Elara esa Marisaning oldida o‘zini tamoman boshqacha his qilar edi. Yoshlikdagi xotiralar uning xayoliga kelar, lekin bu yerda endi o‘tmishning hech qanday o‘rni yo‘q edi. U endi faqat malikaga yaxshi xizmat qilishi kerakligini bilardi, shunchaki enaga edi. Ammo Emrysning sovuq nigohlari va uning ko‘zga ko‘rinmas hukmronligi hali ham Elarani bezovta qilardi.
Shunday qilib, saroyda Elara va Liora o‘rtasidagi mehr aloqasi kuchayib borardi, lekin Elara uchun bu yangi vaziyat ich-ichidan murakkabliklar va chuqur sirlarni yashirardi.
Elara, Liora va Emrys o'rtasidagi munosabatlar: Ichki hislar va sovuq qarashlar
Elara Lioraning tarbiyasi bilan shug‘ullanayotganda, kichkina malikaning beg‘uborligi va samimiy mehribonligi uni tobora o‘ziga rom qilardi. Liora unga mehribon va yaqin edi, bu esa Elaraning qadrini oshirar, unga e'tibor va muhabbat zarurligini yanada his qildirardi. Har safar Liora uni quvnoq ko‘zlari bilan kutib olayotganda, Elara o‘zini bir lahza bo‘lsa ham tinch va himoyalangan his qilardi.
Emrys esa qizining Elaraga nisbatan bo‘lgan iliq munosabatini sezib, ichida qandaydir notanish hislarni his qilardi. U kuzatardi, ammo yuzida doimo sovuq ifoda saqlanib qolaverardi. Elara esa bu nigohlarni ko'rganida, ichida Emrysning ham unga shunday mehribonlik bilan qarashini orzu qilib qolardi. Lekin Emrysning doimo sovuq va befarq qarashlari bu umidlarni parchalayverardi. Elara, ichida his qilayotgan sevgisini yashirishga majbur edi, chunki u Emrysning diqqatini jalb qilish uchun ortiqcha narsani qilolmasdi.
Bir kuni Emrys Liorani erkalab, qiziga mehribonlik bilan savol berdi: — Nima qilyapsiz, malikam? Elaradan o‘rganayotgan darslaringiz qanday?
Liora, bolaligiga xos quvnoqlik bilan javob berdi: — Men Elarani yaxshi ko'raman, otajon. U har doim menga yordam beradi.
Bu gaplarni eshitgan Elara ichidan iliqlik his qildi, ammo Emrysning sovuq qarashlari uni yanada tor-mor qilganday edi. Uning sovuq nigohlariga qaramay, Elara u doim unga shunday mehr bilan qarashini, shunday gapirishini orzu qilardi.
Emrysning sovuq, uzoq munosabati Elarani ich-ichidan ezayotgan bo‘lsa-da, u Liorani tarbiyalashda o‘zini butunlay bag‘ishlardi. Unga Lioraning mehribonligi ozgina bo‘lsa-da, tasalli berardi, ammo Emrysning qattiq qarashlari uni doim hushyor tutardi.
Marisa: Elara va Liora o‘rtasidagi munosabat kuchaygan sari, Marisa Elarani diqqat bilan kuzata boshlaydi. U Elarani yoshligini taniy olmasa-da, uning haqiqiy kimligini va Emrys bilan qandaydir sirli bog‘liqligini sezadi. Marisa Emrysning sovuq, ammo kuzatuvchan ko‘zlariga qarab, unga qandaydir qiziqish va shubha bilan munosabatda bo‘lishini payqaydi.
Bir kuni Elara saroyda oddiy kunlaridan birini o‘tkazayotgan edi, lekin tasodifan unga notanish bir qiz haqida eshitib qoldi. Bu qiz alohida bir joyda, yashirin tarzda davolanayotgan edi. Elara qizning ismini bilishga qiziqdi va saroyning kanizaklaridan bu qiz haqida so‘ray boshladi. Ular unga qizning ismi Rose ekanligini, va bu qiz yaqinda Emrysning yotog‘iga kirganlardan biri bo‘lganini aytishdi.
Rose uzoq vaqt Emrys bilan bir kechani o‘tkazgan va hozirgi ahvoli dahshatli edi. Elara Rose bilan uchrashishni xohladi va imkoniyat topganida, uni ko‘rishga bordi. Rose o‘zining zaif va jarohatlangan holatida Elaraga yordam so‘rab yolvorar, ko‘zlarida yashashga umid qolmagan edi. Uning ovozi titrardi, ko‘zlari esa dahshatdan cho‘g‘dek yonib turardi. Rose nimani boshidan kechirgani haqida ochiq gapirmadi, ammo Emrys bilan kechgan bir tun uni buzib tashlagani aniq edi.
Rosening tanasi ko‘plab jarohatlar bilan qoplangan, terisi ko‘kargan va yirtilgan edi. Elara ko‘rib, titrab ketdi. Bir zumda yuragida qo‘rquv va daxshat paydo bo‘ldi. Rose Emrysning qo‘lida jismoniy va ruhiy azoblarni boshidan kechirgan, lekin o‘lim emas, undan ham battar holatda edi — u yashayotgan jismoniy va ruhiy dahshatlar uning hayotidan har qanday umidni so‘ndirgandi.
Elara bilardi, Emrys bilan tun o‘tkazgan har qanday qizning taqdiri og‘ir edi. Qizlarning aksariyati foydalanilgach, boshqa saroylarga sotib yuborilardi yoki qullikka majbur qilinardi. Lekin Rose bir o‘ziga xos istisno bo‘lgan edi — u Emrysning ko‘ngliga yoqqani uchun o‘limga tashlab yuborilmagan, balki davolash buyurilgan edi. Biroq, bu “mukofot” ham Rose uchun dahshat edi, chunki u yashayotgan har bir daqiqa, har bir nafas, Emrysning yovuzligini yana bir bor eslatardi.
Elara Rosega yordam berish uchun imkoniyat topishga urinib ko‘rdi, ammo ich-ichidan bilardi — bu shafqatsiz va insoniylikdan yiroq qirolning yonida hech kim xavfsiz emas edi. Emrysning qattiq qo‘li hamma narsani nazorat qilar, u bilan tun o‘tkazgan qizlarning hammasi ruhiy va jismoniy ezilgan edi. Elara o‘zini bu zulmning bir qismi bo‘lishini tasavvur qilganida, vujudini sovuq vahima qamrab olardi.
Rosening holati Emrysning qanchalik yovuz va insoniylikdan yiroq shaxs ekanligini ko‘rsatib turardi. Uning na mehribonlikka, na kechirimga o‘rin beradigan tomonlari bor edi. Emrys uchun qizlar faqat qisqa vaqtlik zavq manbai edi, ularning hissiyotlari yoki holati unga ahamiyatsiz edi. Faqatgina yoqib qolgan qizlarini tirik qoldirar, lekin bu ham ularning baxtli bo‘lishlarini anglatmasdi.
Elara qattiq ezilib, Rosening boshiga tushgan azoblarni ko‘rib, Emrysning asl yuzini tushunib yetdi. Emrysning yuragida insoniylik yo‘q edi, faqat o‘zining shaxsiy zavqlari va hokimiyatini mustahkamlash bor edi. Rosega bo'lgan bu munosabat, aslida uning qanchalik shafqatsiz ekanini ochib berdi.
Elara bu voqeadan keyin o'zini Emrysdan yanada yiroqlashishni, undan qo'rqib yashashni boshladi. Lekin saroyda qolish majburiyati uni ushbu dahshatli haqiqat bilan yuzma-yuz bo‘lishga majbur qildi.
Elara Rose va Emrysning navbatdagi uchrashuvini eshitganida ichidan qandaydir og‘ir tuyg‘ular o‘tib, qanchalik qo‘rqsada, Liora bilan birga Emrysning xonasiga ataylab borishga qaror qildi. U Emrysning qizchasini rad eta olmasligini bilar edi. Xuddi Rosega yordam berish uchun shunday yo‘l tutayotganday his qilardi o‘zini.
Ular eshikni taqillatib ham o‘tirmasdan ichkariga kirdilar. Emrys Rose bilan shug‘ullanayotgan paytda to‘satdan kirgan Elara va Liora uning sabrini sinovdan o‘tkazganday edi. Emrysning ichida g‘azab ko‘tarildi, ammo u buni yuzida sezdirmadi. Elara Rosega qaradi, Rose esa minnatdor nazari bilan unga qarab, Emrysning ishorasi bilan asta chiqib ketdi. Xonada uch kishi qoldi — Emrys, Elara va Liora.
Liora hech qanday xavfsizlik sezmay, otasini turli savollar bilan bezovta qilardi. Qizcha otasi bilan xuddi hech narsa bo‘lmagandek suhbatlashar, uning mas'uliyatsiz savollari Emrysni ichidan o‘rtasa ham, tashqaridan bunga hech qanday munosabat bildirmadi. Elara chekkada bir stulga o‘tirib, yuzida tabassum bilan ularning suhbatini tomosha qilardi, go‘yo bu o‘yin kabi edi. Lekin ichidan u titrar, Emrysning bo‘lajak reaksiyasidan qo‘rqardi.
Nihoyat, Liora charchab, otasining yonida uxlab qoldi. Xona birdaniga tinchlikka cho‘mdi, ammo bu tinchlik xavfli edi. Emrys, garchi tashqi ko‘rinishda hali ham sokin va bosiq tuyulsa ham, Elaraning har bir harakatini diqqat bilan kuzatardi. Elara, qizchani ko‘tarmoqchi bo‘lib o‘rnidan turganida, Emrysning o‘zgargan va sovuq ko‘zlariga ko‘zi tushdi. Uning qahrli va o‘tkir nigohlari Elaraning Rose bilan uchrashganini, unga yashirincha yordam berganini sezib turganday edi.
Emrys asta-sekin Elaraga qarab yurarkan, xonada g‘amgin va qorong‘u bir atmosfera o‘rnashdi. Elara qaltirab, hech narsa demasdan, qizchasini olib chiqishga harakat qildi, ammo Emrysning borligi va uning qahrli ko‘zlari Elaraning yuragiga tikan bo‘lib sanchilardi.
Elara qizchani qo‘lida ehtiyotkorlik bilan ushlab, chiqib ketmoqchi bo‘lganida, Emrys uni to‘xtatdi. Qizning mayin nafasi va uxlab yotgan Lioraning tinch osuda ko‘rinishi xonadagi bir paytlik xotirjamlikni aks ettirsa-da, Emrysning ichida bo‘ron qaynardi. U bir necha qadamlar bilan Elaraga yaqinlashdi.
Uning qo‘llari Elaraning yelkasiga qattiq yopishdi, ko‘zlarida sovuq nafrat bilan birga shiddatli bir extiros chaqnadi. "Nega bunday qilding?" dedi u past va qahrli ovozda, so‘zlarida g‘azabning namoyishi ochiq edi. Elara uning ko‘zlariga qaradi, lekin so‘z topa olmadi.
Emrysning ushlashlari tobora kuchayib, Elarani o‘ziga tortdi. "Senga yordam kerakmi, Elara?" dedi u sovuq kulimsirab. Elara uning nafasini bo‘ynida his qilarkan, qo‘rquv butun tanasini egalladi. Emrysning yaqinligi unga og‘ir va tahlikali tuyuldi.
Uning harakati hech qanday rahm-shafqat qoldirmaganday edi, go‘yo o‘zi nazorat qilolmayotgan his-tuyg‘ular Emrysni bo‘g‘ib, kuch bilan unga chiqayotgan edi. Elara yuragi qo‘rquv va o‘zgacha bir hayajon bilan urayotganini his qildi. Emrys uning qarshilik qilishidan ham ko‘ra, titroq va nozik holatidan yanada kuch oldi, uning ustidan nazoratni qo‘lga kiritayotganini bilardi.
Elara Liorani qo‘llaridan sekin pastga qo‘ydi, ammo Emrysning kuchli qo‘llari uni ozod etishga niyati yo‘q edi. U ko‘zlaridagi sovuqlik bilan Elaraga qarab, uni o‘ziga qattiqroq tortib, har bir harakati bilan qo‘rquv va extirosni bir vaqtda beradi. Elara ichida titrardi, lekin bu titroq faqatgina qo‘rquv emasdi — bu unga ta’sir qilayotgan hissiyotlarning murakkabligi edi.
Emrysning yaqinligi, uning ushlashlari va qattiq ko‘zlari Elarani sinashga majbur qilardi. Lekin Elara hech narsa deya olmas, faqatgina yuragining urishini eshitib, undan qochishni orzu qilardi.
Elara qo'rqib ketgancha, o‘zini bo‘shatishga urinib, bir qadam orqaga tashladi, ammo Emrysning qo‘llari uni qattiq ushlab oldi. Uning yelkasidagi ushlash tobora qattiqlashar, Elara esa o‘zini har qancha bo‘shatmoqchi bo‘lsa ham, qochishga imkon topolmadi. Emrysning kuchli barmoqlari Elaraning nozik bilagiga botdi, qizning ko‘zlari katta ochilib, unga qaradi. U ehtiyotkorlik bilan bilagini ozod qilmoqchi bo‘ldi, lekin Emrysning shafqatsiz kuchi unga yo‘l bermadi.
Elara birdan Emrysning harakatidan boshini tortib olishga urindi, ammo Emrys uni zudlik bilan devorga tirab qo‘ydi. Uning kuchli gavdasi Elarani devor va o‘zi orasida qamalib qoldirgan edi. Emrysning kuchli, shiddatli nafas olishi va ko‘zlaridagi sovuq nafrat, unda bir nafas ham qoldirmasdi.
— Menga qarshilik qilmoqchimisan, Elara? — dedi u past, ammo o‘tkir ovozda. Uning qahrli nigohi va yuzida paydo bo‘lgan tahqirlovchi kulgu Elaraning yuragiga dahshat soldi.
Emrysning uzun, baquvvat qo‘llari qizning nozik bilagini ko‘karguncha mahkam siqdi. Uning qo‘lidagi tomirlar kuch bilan bo‘rtib chiqib turardi, kuch va erkaklik uning har bir harakatida aks etardi. Elara uning oldida qanchalik kichik va nozik ekanligini yana bir bor his etdi — qirolning keng gavdasi va bo‘yi oldida Elara mayda bir narsa edi. Uning jingalak qizil sochlari va go'zal yuzi, Emrysning sovuq, qahrli energiyasi qarshisida titray boshladi. Emrys unga tikilib turib, bir payt qizning yuzidagi qo'rquvdan o‘ziga xos zavq sezardi.
— Men seni shu eshikdan chiqishinga yo‘l qo‘ymayman, Elara, — dedi u qattiq, ammo yengil ovozda, qizni devorga yanada yaqinroq tirarkan. Uning ovozidagi extiros Elaraga kirib borardi, — Yuzingni ko'rsang eding... Senga avvaliga qanchalik e'tibor bermagan bo'lsam, — dedi u, yovuz bir kulimsirab, — Hozir shunchalik afsusdaman.
U qizning qo‘rquvidan zavqlanar, uni bo‘ysundirishdan yanada kuch olardi. Elara ichida kuchli dahshat his qilib, uning qo‘lidan chiqib ketishni xohlardi, lekin Emrysning katta, kuchli gavdasi oldida bu imkonsiz edi.
Emrysning ko‘zlaridagi qahr va aqllilik uni yanada dahshatli qilib ko‘rsatardi. U faqatgina kuch emas, balki ayyorlik va ehtiros bilan Elarani butunlay o‘ziga bo‘ysundirishga intilardi. Elara o‘z yuragining titroq va tez urayotganini eshitib, Emrysning sovuq nafasini bo‘ynida his qildi.
Emrysning ko‘zlarida yovvoyi xirs chaqnab, sovuq ovozda shivirladi,
— Rose meni uyg‘otgan edi, lekin sen sababli ishimiz bitmay qoldi. Endi... buni sen o‘zing qilasan, Elara, — u qizning yuziga yaqinlashib, lablari bilan uning nafasini his qildi, lekin bu nafas Emrysni to‘xtatolmadi. Elara dahshatga tushib, boshini chetga burib, titroq ovozda gapirdi.
— Men... men Lucan bilan bo'ldim, — dedi Elara, so'zlar og'zidan qanday chiqqanini o'zi ham sezmay. Qo‘rquv uni o‘rab olgan edi, lekin u faqatgina o‘zini himoya qilish uchun, Emrysni to‘xtatish uchun shu so‘zlarni aytgan edi.
Emrys bir zum to‘xtab qoldi, ko‘zlari qattiqlashdi. Uning kuchli kaftlari bo‘shashdi, yuzidagi ifoda o‘zgarib, qahr bilan aralash shubha paydo bo‘ldi.
— Lucan? — dedi u past ovozda, Elaraning ko‘zlariga sinchkovlik bilan tikilib, — Lucan seni shunchaki saroyga qaytarganini bilaman. U seni olib ketdi, lekin hech qachon sen bilan bo‘lmagan.
Elara lablarini tishlab, undan o‘zini qochirishga urinayotganini his qilarkan, chuqur nafas olib, yengil titroq bilan gapirdi, — To‘g‘ri, u meni qo‘yib yubormoqchi bo‘ldi... lekin men o'zim xohladim. Men unga o'zim borib, uning yonida bo‘lishni istadim.
Bu so‘zlarni eshitgan zahoti Emrysning ko‘zlarida yovvoyi g‘azab uchqunladi. Uning mushtlari qattiq siqilib, nafas olishi tezlashdi. U bir lahza Elaraning yuziga tikilib qoldi, go‘yo unga ishonmayotganday, lekin g‘azab uni nazoratdan chiqarayotgan edi. Keyin, hech qanday ogohlantirishsiz, Elarani bir zarb bilan o‘zidan uzoqlashtirib, narigi devorga uchirib yubordi. Qiz kuch bilan devorga urilib, nafasini qaytarishga harakat qilarkan, ko‘zlari dahshatga to‘ldi.
Emrys o‘z oldida turgan Elaraga qahr bilan qarab, butunlay nazoratdan chiqdi.
— Sen shunchaki o‘yin o'ynayapmiz o‘yladingmi? — dedi u sovuq va past ovozda, lekin so‘zlari g‘azab bilan to‘lib toshgan edi, — Lucan bilan bo‘ldim, deysanmi? Shu bilan mendan qutulib qolaman, deb o‘yladingmi?"
Elaraning titroq qo‘llari bilan devorga suyanib turishi, uning qanchalik qo‘rqayotganini ochiq aytib turardi. Lekin Emrysning ichida uyg‘ongan bu g‘azabning hech qanday chegara yo‘q edi, va u qizning yolg‘onlari uni yanada jinniga aylantirganday edi.
