VORTEX CH-4
Muallif: Shona
Ijodiy kanal: https://t.me/shonasworks
Emrysning g‘azab to‘la nafaslari hali ham xona devorlariga urilib turganda, to‘satdan Lioraning beozor ovozi eshitildi. U sekingina uyg‘onib, hali ham charchoqdan shishgan ko‘zlari bilan otasiga qaradi. Emrysning yuzidagi qahr bilan to‘la ifodani ko‘rib, Liora o‘zini noqulay his qilganini sezdi.
— Elare, nima bo‘lyapti? — deb shivirladi Liora, Elaraga mehr bilan boshini egib qararkan.
Elara og‘riqni zo‘rg‘a bosib, beli qattiq og‘rigan bo‘lsa ham, tabassum bilan Lioraning qo‘lidan ushlab, ehtiyotlik bilan unga bosh irg‘adi.
— Hech narsa, malikam, keling, ketamiz, — dedi Elara yumshoq va taskin beruvchi ovozda. U Liorani o‘ziga yaqinroq olib, bir qo‘li bilan bolani quchoqlab, ikkinchi qo‘li bilan qattiq og‘riyotgan belini ushlagancha xonadan chiqishga harakat qildi.
Liora, hali ham vaziyatning jiddiyatini to‘liq anglamay, bolalarcha qiziqish bilan qo‘shib so‘radi: — Nima bo‘ldi o‘zi, nega hammangiz g‘alati ko‘rinasiz?
Elara javob berolmay, faqat qizni tinchlantirish uchun sochlarini siladi va sekin qadamlar bilan xonani tark etayotganida, orqasida qahr bilan turib qolgan Emrysning sovuq nigohi yonida qoldi. U hech qachon o‘zini bunchalik mag‘lub va g‘azabga to‘lgan his qilmagan edi. Elara bilan bo‘lolmaganining og‘rig‘i hali tarqalmagan edi, yana Rose ham... u esa uning g‘azabini yanada oshirib yubordi.
Emrys ichidagi yovvoyi o‘t bilan yonib, Elara va qizaloqdan qolgan tinchlikni aks ettiruvchi sokin manzaraga qarab, ularning ketganiga bir zum ishonmay tikilib turdi. Ammo keyin ich-ichiga qora niyat bog'ichlarini tugib, ustidagi kiyimni yecha boshladi...
Elara ham bu voqea xuddi shunday tugashiga ishonolmadi... Ichida bir hadik yotardi. Qizning ichki sezgilari bekor ishlamagandi, ertasi kuni tushdan keyin Lucanning qadamlari xush kelmadi...
Lucan vazmin va sovuqqon qiyofada saroy xizmatkorlari yig‘ilgan xonaga kirib keldi. Ko‘zlarini xizmatkorlar ustidan bemalol kezdirar ekan, ularning qiyinchiliksiz boshqarilayotgan hayotlariga befarq boqardi. To‘g‘ri bosh xizmatkorga qarab, qat'iy ovozda buyruq berdi:
— Bugun kechga qirol uchun xizmatga bir qizni tayyorlaysiz, — dedi u sovuq ohangda, atrofidagi qizlarga beparvolik bilan nazar tashlab.
Bosh xizmatkor mo‘ljaldagi qizni tasvirlashga tushdi: "Chiroyli, ammo sodda; qirol huzuriga munosib, yosh va toza qizlardan birini tayyorlaymiz."
Lucan bir lahza sukut saqladi va birdan bosh xizmatkorga qarab, baland ovozda uning so‘zlarini bo‘ldi:
— Qirol aynan Elarani tayyorlashni buyurgan.
Xonada jimlik hukm surdi. Atrofdagi xizmatkorlar bu g‘ayrioddiy buyrug‘ni eshitib, shovqinlanib, pichir-pichir qilishdi, ba'zilari Elaraga sinchkov ko‘zlar bilan qaray boshladi. Marisaning odamlari ham bir-birlariga o‘girilib, bu yangilikdan ta'sirlanishdi.
Elara shunchaki o‘z ishini bajarayotgan edi; boshqalar qatori u ham oddiy bir kunni o‘tkazayotgan edi. Ammo Lucanning so‘zlari xonani kesib o‘tganda, qo‘llaridagi ishi to‘xtab qoldi. Eshitganlariga ishonmay, qotib qoldi. Yuragi tez-tez ura boshladi, ichida kuchli bir titroq paydo bo‘ldi.
Qiz atrofdagilarning unga tikilgan nigohlarini his qildi. "Qirol uchun menmi?" degan o‘y uning xayolini parchaladi. Rad etishga jur'ati yetmas, lekin ichki hislari tug‘yon qilardi — nafrat, qo‘rquv va bir chetda yashiringan hayajon, barchasi birlashib, uni qamrab oldi.
Lucan Elaraga bir qarash qilib, o‘z yo‘nalishini davom ettiradi, go‘yo u shunchaki o‘z ishini bajargandek va boshqa qizlarning hayratini ko‘rib, ularga nisbatan hech qanday achinish yoki qiziqish bildirmasdi. Xizmatkorlar Elarani olib chiqish uchun yaqinlashadi, va Elara kuchli qo‘rquv va ichki g‘azab bilan ularga qarshi biror narsa aytishga harakat qilsa ham, og‘zi quruq edi.
Bu orada, xonadagi boshqa kanizaklar o‘zlarining ko‘zlari bilan bir-biriga ishora qilishadi. Ayrimlar Emrysning Elaraga nisbatan maxsus bir istak bildirganini sezib, unga achinish hissini yashirishga harakat qilishadi. Ayrimlari esa hasad bilan qizni kuzatadi. Elara esa, ichida portlagan tuyg‘ularni his qilib, xonani qoldirib, yangi va unga noma’lum yo‘lga kirishni xayolan tushunib yetgan edi.
Bu voqea bilan birga, Elara ichida o‘zini himoya qilish yoki qirolga qarshi chiqishning yo‘lini izlay boshlaydi, ammo bu holatda, uning qarshilik ko‘rsatishga jur’ati yetmasligini his qila boshlaydi.
Elarani qirolning xonasiga tayyorlash jarayoni boshlanadi. Xizmatkorlar uni saroyning yuksak kanizaklari kabi kiyintirish bilan band. Ular sochlarini qayta tarab, har bir detali o‘ta ehtiyotkorlik bilan tayyorlashadi. Elara esa o‘zidagi noqulaylikni yashirishga urinib, ichida katta og‘irlik va qo‘rquvni his qilardi.
— Bu yerda nimaga endi men kerak bo‘ldim? — ichida ming‘irlagancha, ko‘zlari bir nuqtaga tikilib qoldi.
Bu orada, Marisa xonim, bu hodisalardan xabar topib, boshqa xizmatkorlar orasida qattiq g‘azabga tushdi. Uning ko‘zlari bir zumda sovuq va o‘tkir bo‘lib, xonasida o‘ziga tegishli xizmatkorlariga qarab:
— Kim bu Elara degan? Qanday qilib qirol uchun tayyorlanishi mumkin? — deya so‘raydi.
Xizmatkorlar javob qaytarishga jur’at etmay, qirolichaning ko‘ziga qarashdan qochishadi.
Elara xonada yolg‘iz qolganda, beixtiyor o‘zini endi nima kutishini tasavvur qilishga urindi. Har bir lahza, har bir soniya unga chidab bo‘lmas og‘irlik bilan tushar edi. Nihoyat, uning qarshisida yana Lucan paydo bo‘ldi.
— Qirol seni kutmoqda, — deydi u, sovuq va qat’iy ohangda.
Elara ich-ichida qaltirab, og‘ir nafas oldi. U Lucanga yuzlanib:
— Men... men hali tayyor emasman, — deydi titrab.
Lucan uning yuzidagi qo‘rquvni ko‘rib, yanada sovuqroq ohangda davom etadi:
— Qirol uchun tayyor bo‘lmaslik degan tushuncha yo‘q, Elara. Bu sening vazifang. Yurgin, — deya buyuradi.
Elara bir lahza ikki yoqlama o‘yladi, ammo oxir-oqibat Lucanning ketidan yurishga majbur bo‘ldi. Har bir qadamda ichidagi shok va qo‘rquv ortib borardi. Qirolichaning boshqa xizmatkorlari esa unga qarab, o‘zaro pichirlashar, ayrimlari esa ko‘zlarida hasad va nafrat bilan kuzatishar edi.
Marisa xonim esa ichida yonib, saroy ichidagi vaziyatni kuzatishda davom etardi.
Marisa uchun bu holat odatiy edi — u Emrysning ko‘plab kanizaklar bilan bo‘lganini bilardi va asta-sekin bu ishlariga ko‘nikib ketgandi. Biroq bu safar vaziyat o‘zgacha edi. Emrys avval Elarani rad etgan edi, lekin keyin birdaniga uni shaxsan o‘zi chaqirgan edi. Marisa buni o‘ylarkan, ich-ichidan xavotir va g‘azab aralash bir his paydo bo‘ldi. Bu oddiy bir ehtiros emasligini his qildi.
Marisa xonasida turib, bu vaziyatni o‘zicha tahlil qilardi. Eshik oldida unga sodiq xizmatkorlardan biri paydo bo‘ldi va u engashib:
— Qirolicham, siz buyurgan ma’lumotlarni keltirdim. Qirol Elarani avval rad etgan bo‘lsa-da, hozir uni qayta chaqirtirdi, — deya ohista xabar berdi.
Marisa ko‘zlarini qisib, bu gaplarni eshitarkan, qalbida g‘alayon ko‘tarildi. Bu oddiy kanizak emasdi, balki Emrysning biror chuqurroq maqsadi bor edi. Ehtimol, bu qizning o‘zi o‘zini Emrysga qandaydir yo‘l bilan eslatib turgandir, yoki... qandaydir noyob jozibaga ega edi.
Marisa chuqur nafas olib, xizmatkoriga sovuq ohangda:
— Menga Elara haqida barcha ma’lumotlarni to‘pla. Uning kimligini va qanday qilib bu saroyga kelganini o‘rganib chiq, — deb buyurdi.
Xizmatkor boshini egib, tezda chiqib ketdi. Marisa esa ichidagi g‘azabni bosishga urinarkan, Emrysning oldiga borishni istardi... U Elara haqida ko‘proq bilishga va bu safar hech narsani tasodifga qoldirmaslikka qaror qildi. Emrys va Elaraning aloqasini tushunib yetish vaqti kelgandi.
Bu orada Elara qirol xonasida, uning qarshisida ko‘rishni kutib turardi. Marisa esa uzoqdan turib, ularning uchrashuvini kuzatish niyatida edi — Emrysning Elaraga bo‘lgan munosabati faqat saroydagi bir voqea emas, balki o‘zining hukmronligiga ta’sir qiluvchi hodisaga aylanayotganday edi.
Emrysning xonasi shovqinsiz, ichki makoni qorong‘i va jimjit edi. Ichkariga kirgan Elara yuragi tez urayotganini his qilarkan, u qattiq xavotirda edi. Qirolning bu safargi chaqirig‘i butunlay kutilmagan edi, va hozir u qarshisida turgan bu qo‘rqinchli shaxsning xonasi ichida yolg‘iz qolgan edi.
Emrys o‘z yotog'ida o‘tirib, Elarani diqqat bilan kuzatdi. Uning ko‘zlarida yovvoyi o‘t chaqnab, qizning har bir harakatini sinchkovlik bilan kuzatardi. Elara esa boshini yerga egib, jim qoldi, lekin ichki hayajon va qo‘rquvdan tovoni sezilarli titrardi.
— Sen... — dedi Emrys, ovozini baland qilmasdan, ammo qo‘rqinchli bir ohangda, — Menga qarab tura olmaysanmi, Elara?
Elara boshini ko‘tarishga majbur bo‘ldi va qirolning sovuq ko‘zlariga tikildi. U qizning yuzidagi eng kichik ifodani ham ko‘zdan qochirmadi.
— Men seni rad etdim, lekin sen mening xayolimdan chiqmading, — deya davom etdi Emrys past ovozda, lekin uning ovozi g‘azab va ehtiros aralash tovlanardi. — Sen kim ekaningni bilasanmi, Elara? Men uchun qanday ma’noga egaligingni bilasanmi?
Elara uning savoliga qanday javob berishni bilmay qoldi. Uning bu yerda turib, qirolning shafqatsiz nigohiga duch kelishi juda og‘ir edi. Lekin ich-ichidan u ham bu vaziyatda bosh egib qolmaslikka intilardi.
Emrys asta o‘rnidan turib, qizning yoniga yaqinlashdi. Uning har bir qadamida Elaraning yuragi tez-tez urardi. Qirol u bilan yuzma-yuz turib, uning yuzidagi qo‘rquvni his qilganday bo‘ldi va shunda uning lablarida shafqatsiz bir tabassum paydo bo‘ldi.
— Men bilan bo‘lishga tayyormisan, Elara? — dedi u, past va o‘tkir ohangda.
Elara nafasini ichiga yutib, javob bera olmay qoldi.
Emrys Elara yoniga yaqinlashib, qizning barmoqlaridan ushladi. Uning qo‘llaridagi o‘tkir kuchni his etib, Elara ichida bir-biriga to‘qnash kelayotgan tuyg‘ularni yengishga harakat qildi. Emrysning so‘zlari esa, yodida ichkarida kuchli bir og‘riq va shirin xotiralar uyg‘otardi.
— Bolaligingda meni qanchalik sevarding, — dedi Emrys, qizning yuziga yaqinlashib, uning ko‘zlaridan his-tuyg‘ularini o‘qishga harakat qilib. — Har bir qadamimni kuzatganingni, har doim ortimda turganingni eslayman. O‘sha paytlarda sen o‘zingni mening shohim deb his qilarding, shunday emasmi?
Elara bu so‘zlardan shok holatiga tushib qoldi. Uning yuragi shovqin solib, ko‘nglida bir tuyg‘u paydo bo‘ldi — achinish, g‘azab va tushkunlik bir-biriga aralashib ketdi. Emrys esa, uning bu ichki kurashlarini sezmasdi.
— Mana endi orzuingga yetding, — dedi u shavqatsiz bir tabassum bilan. — Mana men, sening oldingda, yotog‘imdasan. Endi, o‘zingni qanday his qilyapsan? Bolalik orzulari haqiqatga aylanganda, qanday hislar seni o‘rab oldi?
Elara boshini egib, so‘zlariga to‘g‘ri kelishga harakat qildi. U ichida qirolga qarshi chiqish istagini his qilsa-da, uning kuchi va shafqatsizligi oldida zaif edi. Emrys uni biroz nohaqlik bilan siqib, tuyg‘ularini yana parchalab tashladi.
— Yana bir bor ishon, Elara, — dedi u, yengil jilmayib. — Men senga kerak bo‘lishimni o‘ylaganingda, shunchaki bolalik sevging yo‘q. Men hozir sening orzularingni, nafsingni va istaklaringni qondirishga tayyorman. Bu imkoniyatdan foydalan.
Elara o‘zini yo‘qotgan holda, qo‘llarini haydab yuborishga harakat qildi, lekin Emrysning kuchli ushlashi qo‘ymasdi. U yotog‘idan shunchaki chiqib ketishni xohlar edi, lekin Emrys uning qarshisida qiyinchilik bilan turar edi, uning har bir so‘zi esa, qizning yuragida chuqur iz qoldirib, ichki jangni kuchaytirardi. Ichidagi g'azab va nafrat bilan Emrysning harakatlariga qarshi kurashishni xohlar edi, lekin u sirli va shafqatsiz qirolning qo‘llari ichida noqulay his qilardi. U o‘zini tutishning qiyinligini sezib, har bir so‘zining va har bir teginishining azobini his qilar edi. Uning yuragida g‘azab va nafrat bir-biriga to‘qnash kelardi, lekin Emrys buni faqat zavq bilan tomosha qilar edi.
Elara chuqur nafas olib, o‘zini tinchlantirishga urinardi. Emrysning qo‘lidan qutulish istagi kuchli edi, lekin o‘zida bu kuchni topa olmasdi. Shu lahzada uning ko‘z oldida bolalikdagi oddiy, ammo qimmatli xotiralari jonlandi. U har doim Emrysni ko'rkam shaxzoda va yo‘lchi yulduzi sifatida ko‘rgan, ammo hozirgi qirol boshqa edi — u endi shafqatsiz, o‘z istaklaridan boshqa hech narsaga qaramaydigan hukmdorga aylangan edi.
— Sen o‘zgargansan, — deya past ovozda, titrab chiqardi Elara. Uning so‘zlari ko‘nglining eng chuqur joyidan kelgandi. — Men sevgan o‘sha Emrys emassan.
Emrys kulimsirab, yuzini Elaraning yuziga yaqinlashtirdi. U qizning aytgan so‘zlaridan xafa bo‘lmagan, aksincha, undan qiziqish uyg‘otgandi.
— Elara, — dedi u o‘zi uchun xos bo‘lgan shirin va o‘tkir ovozda, — seni men uchun qaytarib olish azobi naqadar zavqli ekanligini tasavvur qila olmaysan. Men sening nafaqat sevgingni, balki har bir qarshiligingni ham o‘z nazoratimga olishni xohlayman. Sen ham bunga tayyor bo‘lishing kerak.
Elara bu so‘zlardan titrab ketdi, lekin ko‘zlarini bir lahza ham undan uzmadi. U endi Emrysning o‘yinida o‘yinchoq bo‘lishni istamasdi, lekin undan chiqish yo‘lini ham topa olmasdi. Uning ichidagi alam va kuchsizlik bir-biriga aralashib, unga yana chidab bo‘lmas tuyg‘ularni tortiq etardi.
— Meni qo‘yib yubor, Emrys, — deya so‘radi Elara, ovozi past va jur’atsiz edi.
Ammo Emrys uning so‘zlariga e’tibor bermas, shunchaki qizning qarshiligidan zavqlanardi. Shu lahzada u qizning qo‘lini yanada mahkam ushlab, unga shavqatsizlik bilan boqdi.
— Qo‘yib yuborish uchun chaqirmadim, — dedi u sovuq ohangda. — Sen menga tegishlisan, Elara. Va buni qancha tez qabul qilsang, shuncha o‘zingga oson bo‘ladi.
Elara ichida tug‘yon qilayotgan his-tuyg‘ularini yengishga harakat qildi, lekin bu so‘zlar uning yuragidagi og‘riqni yanada chuqurlashtirdi. Emrysning o‘yinida faqat shafqatsizlik va zulm hukm surar, va u bu o‘yindan qutulish yo‘lini topolmasdi.
— Menga shunday qara... — u ming‘irladi, jag‘idagi mushak qaltirab. — Sen bu saltanatni xavfsiz saqlash uchun nima qilishim kerakligini tushunmaysan... — U ko‘ylagining tugmalarini yechib, tanasidagi chandiqlarni ochdi. Bu - u omon qolgan son-sanoqsiz suiqasd urinishlaridan esdalik sovg'alari edi.— Buni qarang, — Emrys mazahlashda davom etdi, — Men uchun hamma narsaga tayyor bo'lgan o'sha qizaloq endi o'zidan farishtani yasabdi.
U birdan Elarani ko'taradi, uning kuchli qo'llari uning mayda jussasini o'rab oladi. U uni stolga olib borib, qo'pol ravishda qo'ydi. Bu juda tez sodir bo'ldi...
— Sen hamisha shu hayot uchun yaratilgansan, Elara, sen ham xuddi men kabi bu hayotda tug‘ilgansan.
— Nega meni tanlading, jin ursin... — nihoyat qizning ko'zlarida sezilmas yosh yig'ildi, — Axir, allaqachon meni rad etganding!
Uning ovozidagi titroqni eshitib, Emrys qizni mahkam ushladi. U yaqinroq egilib, nafasi qizning qulog'iga tegdi, — Chunki sen meni chinakam sevgan yagona odamsan. Balki sevilishni his qilgim kelgandir?
— Aqlsiz!! — qiz baqirib, uni itardi, — Sevmayman seni! Sendan jirkanaman! Nafrat....
— Yolg'on, — nafas oladi u, ko'zlari uning qaltirayotgan ko'kragiga tikiladi. U uning ko'ylagini qo'pol yirtib tashladi va uni ostida yalang'och va himoyasiz qoldiradi. Uning qo'pol qo'llari uning egri chizig'i bo'ylab yurib, u juda yaxshi eslab qolgan yo'lni izlaydi. Ammo Elara uchun eng qizig'i shunda ediki, qizning tanasi yaqinda kaltaklangan izlar bilan to'la edi, Emrys esa bu uchun bir kiprik ham qoqmadi, — Sening vujuding meni hali ham eslaydi, azizim. Tizzangdagi o'sha belgi... Mana u! Sen o'shasan!
Emrys uning e'tirozlarini shafqatsiz o'pish bilan jim qildi. Uning qo'llari uning sonlarini qattiq ushlab, qizni stolga qattiqroq ezdi. Nihoyat u uzoqlashganida, ikkalasi ham nafas olishdi. — Bu bilan kurashishni bas qil, qizaloq. Meni bilasan, to'g'rimi? Men bilan bo'lish nimaligini bilasan... Tasavvur qilolasan... Va sen, sen... Avval bo'lmagansan, shundaymi? Aytaqol... — uning ovozi xavfli darajada past edi. Xuddi erkalayotgan bo'g'ma ilon kabi.
— Yo'q... Hech qachon... — Elara ko'zlarini pirpiratib, titragan mushtlarini qisgancha past ovoz chiqardiyu, Emrysning qattiq ovozi uni sakrab tushishga majbur qildi:
— JIN URSIN, TANANG UNDA NEGA BU AHVOLDA?!
Elara o‘zini nihoyatda zaif his qildi. Emrysning qattiq nigohi ostida uning ichki dunyosi yorilib ketayotgandek edi. Uning qattiq qo‘llari va sovuq ko‘zlari qizni dahshatga solardi, lekin undan uzoqlasha olmasdi. Ichidan bir narsa uni ushlab turardi — qo‘rqinch, afsus, va hatto boy berilgan imkoniyatlarga bir lahza xayol surib qolish... Ammo buni tan olishdan qo‘rqar edi.
"Meni hamisha yengadi... Shunchalar kuchli va hukmron. Xuddi meni yutib yuborishga tayyor turadi, va men qarshilik qilishni o‘zimni majbur his qilaman, lekin negadir buni uddalay olmayman..."
Elara ich-ichida titrardi. O‘zini jasur deb o‘ylagan, o‘sha uzoq yillar mobaynida o‘ziga o‘zi bergan va’dalari uni chalg‘itgan edi. Hozir esa, Emrysning sovuq, zo‘ravonligi bilan qoplangan qo‘llari ostida, u o‘zining haqiqatda qanchalik ojiz ekanini his qildi. Undan qochishga urinish o‘rniga, hayajon bilan qaltirayotgan qo‘llari unga ergashayotganini payqadi.
"Nechun unga itoat qilaman? Axir meni rad etgan. Meni o‘shanda rad etgan. Doim rad etgan, jin ursin... O‘shanda bu azobni chekib yashaganman, endi nega uning oddiy bir qaramog‘idanoq titrab ketaman? Nega bu og‘riqni yana ko‘taraman? U mendan afsuslanmagan holda foydalanadi, lekin baribir undan uzoqlasha olmayman..."
Elara nafasini yig‘ib olishga harakat qildi, ammo Emrysning sovuq ovozi, nazoratchi kabi, uning butun mavjudligini siqib chiqarayotgandek edi. U faqat uning ovozini eshitib turar, har bir so‘z qizning yuragiga mixlanib, uni shafqatsiz tarzda ushlab qolardi.
"Uning yonida men umrim davomida yengilib kelgan bolakaydekman, qandaydir qo‘rqoq. Men o‘zimni Emrysdan nafratlanishga ko‘ndiraman, lekin baribir uni unutib yubora olmayman... Nechun? Nima meni uni eslashga majbur qiladi? Shu qadar kuchsizmikanman? Shu qadar ojizmikanman?"
Uning ichidan nimadir hayqirdi. Bu hayqiriq nafratdan emas, qo‘rquvdan va armonlaridan kelib chiqqan edi...
Emrysning ko'zlari qisilib Elaraning titroq qiyofasini va uning nozik terisini buzgan ko'karishlarni o'rgandi. Qandaydir... alam g'azabi uning ichidan o'tadi. — Menga javob ber, Elara. Kim, senga, tekkan? — har bir so'zni donalab gapirdi.
Emrys Elarani mahkam ushladi, jahldan yuzi burishdi. — Javob ber!.. Yoki qasam ichaman, seni... — Uning qo'llari uning tanasida aylanib yuradi, har bir ko'karish, har bir chandiqni hisoblagandek...
4-qism tugadi. Keyingi qism hech bo'lmaganda 30 fikrdan keyin chiqadi... Chunki fikrlarIngizni bilishni istayman! Yozuvchiga ilhom bersangiz, har kuni ham yozaveradi.