Dreams
Tungi Seoul yaltirab turgan neon chiroqlar va osoyishta daryo nurlari bilan jozibali ko‘rinar, lekin Y/n uchun eng yorqin narsa Yoongining so‘zlari edi.
"Bugun men bu manzarani yolg‘iz emas, balki sen bilan ko‘ryapman."
Bu oddiy jumla bo‘lishi mumkin, lekin qizning yuragi allaqachon tez-tez urib, xayollarini to‘zg‘itib yuborgandi.
Ular jim yurishda davom etishdi. Y/n tinchgina atrofga tikilar, lekin ichidan shunaqa ko‘p narsani so‘ramoqchi bo‘lardi. Nega aynan men? Nega Yoongi men bilan mana shunday vaqt o‘tkazyapti?
Yoongi esa xuddi uning fikrlarini sezgandek, birdan gap boshladi:
— Bilasanmi, men ba’zan bu hayotning ortidan yugurib charchagandek bo‘laman… Mashhurlik, konsertlar, kameralar… Bularning hammasi go‘yo doimiy ravishda meni kuzatib, nazorat qilib turadi.
U asta to‘xtab, daryo tomon qaradi. Uning ovozi past, lekin yurakdan chiqayotganga o‘xshardi.
— Hamma men haqimda juda ko‘p narsani biladi, lekin aslida kimligimni faqat men o‘zim bilaman. Ba’zan hech kim meni tushunmaydigandek his qilaman.
Y/n unga qaradi. Yoongi hech qachon ochiq va samimiy odam sifatida tanilmagan. Uning intervyularda aytadigan so‘zlari qisqa, oddiy edi. Lekin hozir… U yuragini ochayotganga o‘xshardi.
— Bilasizmi… — dedi Y/n, biroz tortinib. — Men ham ba’zida xuddi shunday his qilaman.
— Ha, — Y/n yengil kulib, oy nuri yaltirab turgan daryoga qaradi. — Atrofdagi odamlar meni tushunmaydigandek. Go‘yoki men ulardan boshqachaman. O‘z dunyomda yashayman.
Yoongi bir lahza sukut saqladi, so‘ng muloyim jilmaydi.
— Balki biz juda o‘xshashmiz, — dedi u shivirlab.
Qiz hayratda unga tikildi. Yoongi men bilan o‘xshashligini aytyaptimi? Bu qanday ajoyib va hayratlanarli kecha!
Ular yana yurishda davom etishdi. Endi suhbat yanada qulay, yanada yaqin edi. Yoongi ba’zida kulib, qiziqarli voqealarni aytib berar, Y/n esa uni eshitib, yuragida iliqlik his qilardi. Go‘yo bu uchrashuv allaqachon rejalashtirilgan, taqdir yozib qo‘ygandek edi.
Bir payt Yoongi sekin to‘xtadi. Y/n unga qaradi.
— Kecha juda tez o‘tib ketyapti, — dedi Yoongi chuqur nafas olib. — Lekin men xohlayman…
U qizga yaqinroq qadam tashladi. Ularning nigohlari yana to‘qnashdi. Bu safar uzoqroq, chuqurroq.
— Men yana seni ko‘rishni xohlayman, — dedi Yoongi past ovozda.
Y/n nafasi ichida qoldi. Yuragi shunday tez urdiki, go‘yo birozdan keyin butun tanasini larzaga keltiradigandek edi.
Yoongi buni chin dildan aytyaptimi? Bu tush emasmi?
Qiz shunchaki javob berishga harakat qildi, lekin og‘zidan faqat bitta so‘z chiqdi:
— Unda kelishdik, — dedi u mayinlik bilan.
Tungi shamol ularning so‘zlarini olib ketdi, lekin yuraklarida bu kecha abadiy muhrlanib qoldi.