"Z chciwością hieny"

Z DZIEJÓW PAŃSTWA POLSKIEGO W XX WIEKU

Nie rzucaj kamieniami w ogród sąsiada,
posiadanie domu ze szklanym dachem

Churchill mocno podniósł status Polski, nazywając ją w swoich wspomnieniach " hieną Europy — -to Państwo w najnowszej historii ponad status Szakala nie wzrosło.

Zacznijmy od początku ... początek był plątaniną zdrad i wojen ze wszystkimi sąsiadami bez wyjątku.

W czasie I wojny światowej Józef Piłsudski sformował legiony polskie* w armii Austro-Węgier i dowodził nimi, walcząc z armią rosyjską. Jak udało mu się znaleźć w obozie zwycięzców, skoro Austro-Węgry i Niemcy przegrały wojnę? W porę przeszedł na stronę Ententy.

Józef życie żył pod hasłem "na czas zdradzić to nie zdradzić, to przewidzieć". Ogólnie rzecz biorąc, Piłsudski budzi u mnie obrzydzenie jednym faktem swojej biografii: "Bracia Piłsudscy pomogli zdobyć truciznę terrorystom przygotowującym zabójstwo Aleksandra III. "Bojownicy o wolność" zamierzali otruć uderzające części bomby, aby król umarł nawet z drobnych obrażeń. Byli to ci sami terroryści, wśród których był brat Lenina — Aleksander Uljanow, za ten zamach później powieszony. Więc truciznę duszom Dali Piłsudscy". Przysięgli bracia rosyjscy zostali wysłani na wygnanie, chociaż we wszystkich cywilizowanych krajach Europy wisieli wysoko i krótko.

Pomyśl tylko: podczas eksplozji bomby odłamki zostałyby zatrute przez wszystkich, którzy po prostu przeszli!

Niemiecki kontrwywiad nie drzemał, a latem 1917 roku Piłsudski został aresztowany przez Niemców, którzy jednak go nie powiesili, co musieli zrobić ze zdrajcą w czasie wojny, a jedynie trzymali do lepszych czasów za kratkami. Dla Niemiec lepsze czasy nie nadeszły, 9 listopada 1918 roku w kraju doszło do rewolucji.

Natomiast najlepsze czasy przyszły dla Piłsudskiego - 10 listopada 1918 roku specjalnym pociągiem z Berlina (prawie jak Lenin ze Szwajcarii), w towarzystwie przedstawiciela niemieckiego rządu Kesslera przybywa do Warszawy, uwolniony przez Niemców z aresztu.

11 listopada 1918 roku Piłsudski na wniosek Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego [Królestwo Polskie lub nieoficjalnie Regencyjne Królestwo Polskie] (pol.) RegencyjneKrólestwoPolskie, niem. RegentschaftskönigreichPolen) - Państwo marionetkowe założone aktem z 5 listopada 1916 roku przy wsparciu wielu polskich partii i uznane przez Cesarstwo Niemieckie i Austro-Węgry. Zostało utworzone w okupowanym przez Niemcy i Austro-Węgry rosyjskim terytorium Królestwa Polskiego i istniało jako państwo satelitarne Niemiec] przejmuje dowództwo nad formującą się armią polską, po czym żołnierze niemieccy w Warszawie przysięgli (a on, jak każdy żołnierz Austro-Węgier, przysięgał jej wierność), a były aresztant oferuje złożenie broni i wycofanie się z pierwszego pociągu, aż wybuchły zamieszki.

Co zaskakujące, niemiecki garnizon bez skrupułów zgadza się na tak wyjątkową w swojej bezczelności propozycję. Kilka godzin później w Warszawie nie zostało ani jednego niemieckiego żołnierza. Dalej coraz cudniej i cudniej…

13 listopada, dwa dni po faktycznym przywróceniu II Rzeczypospolitej, rozpoczęto aktywne działania bojowe przeciwko ZUNR (tzw. zachodnio-ukraińskiej Republice Ludowej).

Trzy dni później (14 listopada 1918) Piłsudski objął na swych potężnych barkach także władzę cywilną, a sama rada Regencyjną i Tymczasowy Rząd Ludowy Rzeczypospolitej Polskiej postanowiły nadać Piłsudskiemu uprawnienia tymczasowego władcy (pol. "Rzeczpospolita"). NaczelnikPaństwa).

20 lutego 1919 Sejm Ustawodawczy mianował Piłsudskiego "naczelnikiem państwa i Naczelnym Wodzem", więc tytuł "Führer" w tłumaczeniu na polski "wódz" Adolf Alojzowicz przedarł się.jednak do tytułu "najwyższego wodza" nie ubiegał się.

Nie chodziło o jego talenty ani znaczenie polityczne, ale o to, że Ententa planowała po zakończeniu wojny odtworzyć nowe polskie państwo etniczne, swoistą niemiecko - i rusofobiczną uszczelkę między Niemcami Weimarskimi a Rosją Sowiecką. Piłsudski był do tego najlepszą postacią. Ogłosił on odtworzenie Państwa Polskiego 12 listopada 1918 roku-dosłownie kilka godzin po podpisaniu przez Niemców "rozejmu-kapitulacji" (11 listopada 1918 roku).

Okazuje się, że pierwsza w swojej historii wojnę z ZUNR II Rzeczpospolita rozpoczęła następnego dnia po swojej proklamacji!

Tworząc pierwsze instytucje państwowe, Polska natychmiast zaangażowała się w konflikty zbrojne i dyplomatyczne ze wszystkimi bez wyjątku sąsiadami (podkreślam jeszcze raz: ze wszystkimi bez wyjątku).

Już 29 stycznia 1919 r.przedstawiciel Polski Dmowski na posiedzeniu Rady dziesięciu paryskiej konferencji pokojowej zażądał uznania granic Polski z 1772 r. (polecam spojrzeć na odpowiednią mapę, tj. Cała Litwa, część Łotwy, duże części Białorusi i Ukrainy miały odejść na wschód od Polski.Zalecenia Komisji Cambon dotyczące określenia wschodniej granicy Polski według "linii Curzona", tj. w oparciu o rzeczywiste granice osadnictwa etnicznego Polaków zostały delikatnie mówiąc zignorowane.)

Rok 1919

Polsko-Czechosłowacki konflikt graniczny rozpoczął się w 1919 roku między Polska a Czechosłowacja (dwoma nowo powstałymi państwami). Spór dotyczył Śląska Cieszyńskiego, Orawy i Spiszu.

Czechy wprowadziły wojska na obszar rządzony przez polski rząd tymczasowy 23 stycznia 1919 roku. Wojska Czeskie zdobyły przewagę nad słabszymi polskimi jednostkami. Większość wojsk polskich była wówczas zaangażowana w walkę z zachodnio-Ukraińska Republika Ludowa. Ententa zmusiła Czechosłowację do powstrzymania agresji, a Czechosłowacja i Polska zostały zmuszone do podpisania nowej linii demarkacyjnej 3 lutego 1919 r.w Paryżu.

Prezydent Czechosłowacji Tomasz Masaryk 22 lipca 1920 roku oświadczył, że w przypadku, gdy konflikt Cieszyński nie zostanie rozwiązany na korzyść Czechosłowacji, jego kraj interweniuje po stronie Rosji Radzieckiej w nowo rozpoczętej wojnie sowiecko-polskiej. Polska, przerażona perspektywą wojny na dwa fronty, poszła na ustępstwa. W ten sposób czechosłowacka moszka szczekała przekonała polskiego Szakala do oddania kości.

Stycznia 1919 roku. Wojska polskie zajęły Wołyń, przystąpiły do zdobywania ziem litewskich i białoruskich.

marzec-wojska polskie zajęły Pińsk, Lida.

czerwiec-okupacja Zachodniej Ukrainy przez wojska polskie.

28 czerwca-Polska podpisała wersalski traktat pokojowy z Niemcami.

lipiec-wojska polskie wyszły na granicę wzdłuż linii rzek Zbrucz i Styr.

8 sierpnia-Armia Polska zdobyła Mińsk.

Rok 1920

21 kwietnia-zawarto układ z S. Petlura, w którym ten ostatni uznawał przyłączenie do Polski Galicji wschodniej, zachodniej części Wołynia i części Polesia. Ten ostatni mógł dać Sachalin, ponieważ nigdzie na tych terytoriach jego władzy nie było ani grosza. Później podpisano traktat z białoruska Rada Narodowa, na mocy którego przewidziano wejście Białorusi w skład Polski na prawach autonomii, jednak na czym polegała "tajemnica ta jest wielka".

25 kwietnia-wybuch wojny sowiecko-polskiej

7 maja-wojska polskie zajęły Kijów

28 lipca-podział Śląska Cieszyńskiego między Polske i Czechosłowację

22 września-wybuch wojny z Litwa

9 października 1920 r. - zajęcie przez wojska polskie Wilna

Rok 1921

20 marca — plebiscyt na Górnym Śląsku (wyniki: 707 tys. za zachowanie terytorium w składzie Niemiec, 479 tys.za przyłączenie się do Polski).

12 października-Rada Ligi Narodów podjęła decyzję o podziale Górnego Śląska (30% terytorium przekazano Polsce).

18 października 1920 Sejm Warszawski zawarł rozejm z Moskwa, a 18 marca 1921 i traktat pokojowy w Rydze. To, że pokój, do zawarcia którego jak najszybciej dążyły zarówno Moskwa, jak i Warszawa, został podpisany po pięciu miesiącach, spowodowane jest przede wszystkim sprzeciwem Piłsudskiego. Jego marzeniem było ożywienie Rzeczypospolitej w granicach 1772 roku. Domagał się, by polska delegacja nalegała na taki stan pokoju.

Piłsudski chciał być marszałkiem, Sejm się nie zgodził. Wtedy Piłsudski sam wydał rozkaz: "tytuł pierwszego marszałka Polski przyjmuję i zatwierdzam". W listopadzie 1920 przyjął pałkę Marszałkowska z rąk zwykłego żołnierza. Jak widać, jeśli nie możesz, ale naprawdę chcesz, możesz!

Nie będę wchodził w krótką historię Polski w latach 1921-1926, od razu przejdę do wtórnego dojścia do władzy Piłsudskiego. 12 maja 1926 roku minister wojny Żelichowski pod pozorem planowanych ćwiczeń skoncentrował pod Warszawa wybrane jednostki i przekazał dowództwo nad nimi Piłsudskiemu.

Pułki ruszyły na stolicę, opanowały koszary i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Ale urzędujący ustawowy i Konstytucyjny prezydent i rząd bezskutecznie próbowali się oprzeć, 14 maja wojska rządowe poddały się. W trakcie walk zginęło 379 osób, rannych zostało 1000. Generałowie, którzy stawiali opór nielegalnemu przewrotowi wojskowemu, usiedli za kratami lub zostali zwolnieni z sił zbrojnych, a niektórzy zginęli w tajemniczych okolicznościach.

W kraju ustanowiono reżim autokracji Piłsudskiego, tzw. reżim sanacji – uzdrowienia-przez który rozumiano oczyszczanie kraju z korupcji, czyli zmianę rządzących szczytów, oraz tzw. pacyfikację (pacyfikację) obrzeży narodowych z ludnością białoruską i ukraińską.

Rok 1933

listopad-ambasador Polski w Niemczech J. Lipski przekazał fuhrerowi narodu niemieckiego oświadczenie Piłsudskiego i Becka, że wraz z dojściem do władzy A. Hitlera nastąpiła poprawa stosunków polsko-niemieckich.

Rok 1934

Pakt Piłsudskiego-Hitlera

26 stycznia 1934 niemieccy naziści i polskie kierownictwo zawarli "Traktat o nieagresji między Niemcami a Polska", zwany także Paktem Piłsudskiego — Hitlera. Pięć lat przed paktem sowiecko-niemieckim z 1939 r.zapisano w nim tezy nieingerencji w sprawy wewnętrzne i określono tzw. "sfery interesów" w Europie, m.in. w Czechosłowacji i krajach bałtyckich. Okazuje się, że Paktmolotow-Ribbentrop jest po prostu Kalka Paktu Piłsudskiego-Hitlera.

Następnie do Polski przybył G. Goering, który został przyjęty przez Piłsudskiego; w negocjacjach podkreślano" szczególne zainteresowanie " Polski na Ukrainie, a Niemiec na terytorium krajów bałtyckich. Misje dyplomatyczne państw przekształcono w ambasady.

Wrzesień-Beck wysłał do Paryża memorandum, że Polska może zostać uczestnikiem paktu wschodniego (inicjatywa Francji i ZSRR) tylko w przypadku przystąpienia do niego Niemiec i zrzeka się wspólnych zobowiązań w celu wzmocnienia systemu bezpieczeństwa zbiorowego wobec Litwy i Czechosłowacji.

Zbliżeniu z Berlinem towarzyszyło oddalenie Polski od Francji, która faktycznie utworzyła II Rzeczpospolita. Wdzięczność Francuzi odczuli już w 1932 roku, Piłsudski wyprowadził z Polski francuską misję wojskową. W 1934 roku Polska całkowicie zakończyła współpracę wojskową z Francja. Polskie zamówienia wojskowe zostały przekazane Szwecji i Anglii.

Polski ambasador we Francji Lipski stwierdził: "od Teraz Polska nie potrzebuje Francji. Ubolewa również, że w swoim czasie zgodziła się przyjąć pomoc francuską, ze względu na cenę, którą musiałaby za nią zapłacić".

W 1935 r.wysunięto następujący pomysł: "my, Polacy, podobnie jak Włosi, stoimy przed wielkim problemem zakwaterowania i wykorzystania szybko rosnącej populacji. My, Polacy, podobnie jak Włosi, mamy prawo żądać, aby rynki eksportowe i regiony osadnicze były dla nas otwarte, abyśmy mogli uzyskać surowce niezbędne dla gospodarki narodowej na warunkach — na których robią to inne mocarstwa kolonialne".

"Od końca 1936 r.zaczęła się pojawiać idea, że Polska "powinna wyjść z europejskich granic", że Polacy nie są gorsi od Niemców, Włochów i Japończyków domagających się kolonii.

We wrześniu 1936 r. na posiedzeniu Ligi Narodów polski minister spraw zagranicznych Józef Beck odczytał apel dotyczący projektu rozszerzenia członkostwa w Komisji do spraw Kolonii wybranych przez Niemcy i Imperium Osmańskie, aby wszystkie narody zainteresowane koloniami mogły otrzymać swój udział.

Podobne oświadczenie zostało złożone na posiedzeniu komisji spraw zagranicznych polskiego Sejmu. Polska domagała się zdradzenia jej aż 9 % byłych kolonii niemieckich ze względu na to, że była częściowo "spadkobierczynią Niemiec pod względem terytoriów". Polacy domagali się tego i Kamerunu, "który i tak nikomu nie jest potrzebny". Efektem tego szumu były wydane latem 1937 "tezy kolonialne Polski".Od tego roku Polska zaczęła regularnie organizować "tydzień morza" pod hasłem "potrzebujemy silnej floty i Kolonii".

Ситуация стала абсурдной, когда в 1938 году было решено организовать так называемый «Кельнские дни». Это государство, в котором никогда не было морских или колониальных традиций.

Kraj-uszczelka zrobiła wszystko, aby zniszczyć. Rozważmy więc ostatni rok przedwojenny.

23 lutego 1938 roku. Beck w rozmowach z Goeringiem deklaruje gotowość Polski do liczenia się z interesami niemieckimi w Austrii i podkreślił zainteresowanie Polski " problemem czeskim"
17 marca 1938 roku. Polska stawia Litwie ultimatum z żądaniami zawarcia konwencji gwarantującej prawa mniejszości polskiej na Litwie, a także zniesienia paragrafu konstytucji Litewskiej, głoszącej Wilno stolicą Litwy. (Wilno zostało bezprawnie zajęte przez Polaków i włączone do Polski). Na granicy polsko-litewskiej skupiają się wojska polskie. Litwa zgodziła się przyjąć polskiego przedstawiciela. W przypadku odrzucenia ultimatum w ciągu 24 godzin Polacy grozili przemarszem na Kowno (ówczesną stolicę Litwy) i zajęciem całego jej terytorium.

Rząd radziecki za pośrednictwem polskiego ambasadora w Moskwie odradzał naruszanie wolności i niepodległości Litwy. W przeciwnym razie wypowiedział bez ostrzeżenia polsko-Radziecki pakt o nieagresji i w razie zbrojnego ataku na Litwę zastrzegł sobie swobodę działania.

Dzięki tej interwencji niebezpieczeństwo konfliktu zbrojnego między Polska A Litwa zostało zażegnane. Polacy ograniczyli swoje żądania wobec Litwy do jednego punktu — nawiązania stosunków dyplomatycznych - i zrezygnowali z zbrojnej inwazji na Litwę. Chciałbym usłyszeć przynajmniej od jednego Litwina wdzięczność za jej niepodległość i obecną stolicę, ale od mieszkańca limitrofu niestety tego nie słyszałem.

Maja 1938 roku. Rząd Polski skupia w rejonie Cieszyna kilka związków (trzy dywizje i jedna brygadę wojsk pogranicznych).

11 sierpnia 1938 r. - w rozmowie z Lipskim strona niemiecka zadeklarowała zrozumienie zainteresowania Polski terytorium Ukrainy radzieckiej

8-11 września 1938 roku. W odpowiedzi na wyrażoną przez Związek Radziecki gotowość przybycia z Pomocą Czechosłowacji, zarówno przeciwko Niemcom, jak i Polsce, na granicy polsko-radzieckiej zorganizowano największe w historii odrodzonego państwa polskiego manewry wojskowe, w których uczestniczyło 5 Dywizji Piechoty i 1 Dywizja Kawalerii, 1 Brygada zmotoryzowana, a także lotnictwo. Nacierający od wschodu " czerwoni "ponieśli całkowitą klęskę z"błękitnymi". Manewry zakończyła Wielka 7-godzinna parada w Łucku, którą osobiście gościł" wódz naczelny " marszałek Rydz-Śmigły.

19 września 1938-Lipski przytacza Hitlerowi opinię polskiego rządu, że Czechosłowacja jest sztuczną formacją i popiera Węgierskie roszczenia wobec terytorium Rusi Podkarpackiej.

20 września 1938 r. - Hitler deklaruje Lipskiemu, że w przypadku konfliktu zbrojnego Polski z Czechosłowacja o Region Cieszyński III Rzesza stanie po stronie Polski, że za linią interesów niemieckich Polska ma zupełnie wolne ręce, że widzi rozwiązanie problemu żydowskiego poprzez emigrację do Kolonii w porozumieniu z Polska, Węgrami i Rumunia.

21 września 1938-Polska wysłała do Czechosłowacji notatkę domagającą się rozwiązania problemu polskiej mniejszości narodowej na Śląsku Cieszyńskim.
22 września 1938-Rząd Polski niezwłocznie informuje o wypowiedzeniu polsko-czechosłowackiego Traktatu o mniejszościach narodowych i ogłasza Czechosłowacji ultimatum o przyłączeniu do Polski ziem z ludnością Polska.

23 września 1938 r.rząd radziecki ostrzegł rząd polski, że w przypadku, gdy wojska polskie skoncentrowane na granicy z Czechosłowacją wkroczą w jej granice, ZSRR uzna to za akt nie wywołanej agresji i wypowiedział pakt o nieagresji z Polska. Wieczorem tego samego dnia nastąpiła arogancka i kłamliwa reakcja polskiego rządu. Tłumaczyła, że prowadzi tylko niektóre działania wojskowe w celu obrony.

27 września 1938 roku. Polski rząd wysuwa ponowny wniosek o "odzyskanie" jej obwodu Cieszyńskiego.

29 września 1938 roku. Polscy dyplomaci w Londynie i Paryżu nalegają na równe podejście do rozwiązywania problemów sudeckich i cieszyńskich, wojsko polskie i niemieckie negocjują linię rozgraniczenia wojsk, w przypadku inwazji na Czechosłowację. W nocy z 29 na 30 września 1938 roku zawarto niesławne porozumienie Monachijskie.

Jednym z najważniejszych powodów zawarcia tego nauczania z punktu widzenia historii porozumienia było stanowisko Polski. Sojusznik Czechosłowacji Francja W razie realnego ataku Niemców na Czechow miała wypowiedzieć Niemcom wojnę i uderzyć na nią. I w tym momencie drugi sojusznik Francji w koalicji antyniemieckiej, Polska, bezczelnie oświadcza Francuzom, że nie wypowiedziałby wojny Niemcom, ponieważ w tym przypadku to nie Niemcy atakują Francję, ale Francja Niemcy.

Co więcej, nie przepuści wojsk radzieckich do Czechosłowacji, a jeśli ZSRR spróbuje przedostać się do Czechosłowacji przez terytorium Polski siłą, to oprócz Polski Związek Radziecki wypowiedziałby wojnę i Rumunię, z którą Polska miała sojusz wojskowy skierowany przeciwko ZSRR. I jeszcze w 1932 roku Polska zobowiązała się w razie wojny z ZSRR wystawić 60 dywizji.

30 września 1938 roku. Warszawa przedstawiła Pradze nowe ultimatum, na które należało udzielić odpowiedzi po 24 godzinach, domagając się natychmiastowego zaspokojenia swoich roszczeń, gdzie zażądało natychmiastowego przekazania mu obszaru granicznego Cieszyn.

1 października 1938 roku. Czechosłowacja ustępuje Polsce regionowi, w którym mieszkało 80 tys.Polaków i 120 tys. Czechow. Głównym nabytkiem staje się jednak potencjał przemysłowy zajętego terytorium. Znajdujące się tam zakłady dawały pod koniec 1938 roku prawie 41% traconego w Polsce żeliwa i prawie 47% stali.

2 października 1938 roku. Operacja Załuże. Polska okupuje Śląsk Cieszyński i niektóre miejscowości na terenie dzisiejszej Słowacji.

24 października 1938 Ribbentrop przyjął polskiego ambasadora w Berlinie Lipskiego i oświadczył mu, że nadszedł czas na rozstrzygnięcie wszystkich spornych kwestii między Niemcami a Polska. Szczegółowe wymagania Ribbentropa sprowadzały się do:

"I. Wolne Miasto Gdańsk wraca do Niemiec.

2. Przez polski korytarz przebiega eksterytorialna autostrada i eksterytorialna czterokołowa kolej należąca do Niemiec.

3. Traktat niemiecko-polski zostanie przedłużony z 10 do 25 lat."

Ribbentrop poprosił ambasadora o ustne przekazanie Beckowi tych propozycji, ponieważ "ujawnienie ich jest niebezpieczne". Jak relacjonował Lipski do Warszawy 25 października 1938 r., Ribbentrop podczas tej rozmowy nie omieszkał wykorzystać nienawiści rządzącej kliki Polski do socjalistycznego państwa sowieckiego. "Minister spraw zagranicznych powiedział mi-relacjonował Lipski-że widzi możliwość współpracy z nami w kwestii kolonialnej, w kwestii eksmisji Żydów z Polski i wspólnych działań wobec Rosji w ramach paktu antykominternowskiego". Za obietnicę "wspólnych działań wobec Rosji" hitlerowcy liczyli na uzyskanie od rządu RP zgody na zajęcie Gdańska i całego korytarza. Przez kolejne pół roku propozycje złożone przez Ribbentropa Lipskiego były podstawowymi żądaniami, których spełnienia oficjalnie domagał się rząd faszystowskich Niemiec.

Października 1938 roku. Triumf Narodowy w Polsce z okazji zdobycia regionu Cieszyńskiego. Józef Beck odznaczony Orderem "Orła Białego", ponadto wdzięczna polska inteligencja nadała mu tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego i lwowskiego. Polska propaganda dusi się z zachwytu. 9 października 1938 "Gazeta Polska" napisała:"...otwarta przed nami droga do mocnej, przywódczej roli w naszej części Europy wymaga w najbliższej przyszłości ogromnego wysiłku i rozwiązania niezwykle trudnych zadań".

W okupowanym przez Polaków regionie Cieszyńskim mieszkało wówczas 156 tysięcy Czechow i 77 tysięcy Polaków (w innych źródłach podaje się odpowiednio liczby 120 i 80 tysięcy oraz 133 i 92 tysiące). Jej zdobycie oznaczało dla Polski powiększenie terytorium tylko o 0,2%, jednak głównym nabytkiem był potencjał przemysłowy zajętego terytorium.

Znajdujące się tam zakłady dawały pod koniec 1938 roku prawie 41% traconego w Polsce żeliwa i prawie 47% stali. Plus Polska otrzymała 14 kopalń węgla i 4 kopalnie Koksownicze. Gwałtowny wzrost produkcji spowodował, że Polska nie mogła "strawić" całej tej produkcji, większość przedsiębiorstw znalazła się na skraju zamknięcia, zaczęły się masowe zwolnienia, naturalnie zwalniano przede wszystkim niepolaków.

Szakalu porcja wilka okazała się wyraźnie Wielka! Mimo to Polacy, świętując zdobycie regionu Cieszyńskiego, zaczęli planować nowe nabytki terytorialne. Jak żartobliwie zauważył w swoim czasie François Rabelais: apetyt przychodzi podczas jedzenia!

l9 listopada 1938 po wizycie w Warszawie i osobistym spotkaniu z Beckiem Lipskim po powrocie do Berlina złożył wizytę Ribbentropowi. Przypomniał hitlerowskiemu ministrowi o zasługach polskiego rządu wobec faszystowskich Niemiec, w okresie" anschlussu " Austrii i kryzysu Sudeckiego. Powiedział wtedy, że "z przyczyn wewnątrzpolitycznych dla ministra spraw zagranicznych Becka trudno byłoby zgodzić się na przyłączenie Gdańska do Niemiec".Lipski stwierdził, że Polska jest gotowa uznać Gdańsk za "czysto" niemieckie miasto " ze wszystkimi wynikającymi z tego prawami, ale z zachowaniem go jako wolnego miasta nie będącego częścią Niemiec i z zapewnieniem praw Polski. Lipski dodał, że wszelkie próby przyłączenia Gdańska do Niemiec nieuchronnie doprowadziłyby do konfliktu i miałoby to nie tylko znaczenie lokalne, ale zakłóciłoby wszelkie stosunki niemiecko-polskie.

28 grudnia 1938 roku. W rozmowie Radcy ambasady Niemiec w Polsce Rudolfa von Schelii z nowo mianowanym wysłannikiem RP w Iranie J. Karsho-Siedlewskim ten ostatni stwierdza: "perspektywa Polityczna dla Europejskiego Wschodu jest jasna. Za kilka lat Niemcy będą walczyć ze Związkiem Radzieckim, a Polska wesprze, dobrowolnie lub przymusowo, Niemcy w tej wojnie. Dla Polski lepiej przed konfliktem zdecydowanie stanąć po stronie Niemiec, gdyż interesy terytorialne Polski na Zachodzie i cele polityczne Polski na wschodzie, przede wszystkim na Ukrainie, można zabezpieczyć jedynie poprzez wcześniej osiągnięte porozumienie polsko-niemieckie..."

Grudzień 1938. Z raportu Wydziału 2 (Wydziału wywiadowczego) Sztabu Głównego Wojska Polskiego: "rozczłonkowanie Rosji leży u podstaw polskiej polityki na Wschodzie... Dlatego nasze możliwe stanowisko sprowadza się do następującej formuły: kto weźmie udział w sekcji. Polska nie powinna pozostać Bierna w tym niezwykłym historycznym momencie. Wyzwanie polega na tym, aby dobrze przygotować się fizycznie i duchowo z wyprzedzeniem... Głównym celem jest osłabienie i rozbicie Rosji".

Spójrzmy na ostatnie przedwojenne miesiące burzy z 1939 roku…

26 stycznia 1939 roku. W rozmowie z ministrem spraw zagranicznych Niemiec Joachimem von Ribbentropem Minister Spraw Zagranicznych RP Józefem Beck, która odbyła się w Warszawie stwierdza: "Polska pretenduje do sowieckiej Ukrainy i do wejścia do Morza Czarnego".
4 marca 1939 roku. Polskie dowództwo po długich badaniach ekonomicznych, politycznych i operacyjnych zakończyło opracowywanie planu wojny z ZSRR. "Wschód" ("Vshud").

Tutaj jednak Polacy mieli szczęście, jak im się wydawało, możliwość ponownego wystąpienia w roli Szakala i grabieży za darmo, chowając się za plecami silniejszego drapieżnika, bo ona, Polska, została zwabiona możliwością grabieży bogatszego od ZSRR sąsiada.

17 marca 1939 roku. Chamberlain wygłosił w Birmingham ostre przemówienie przeciwko Niemcom, w którym oświadczył, że Anglia wejdzie w kontakt z innymi mocarstwami o podobnych poglądach. Wystąpienie to zapoczątkowało politykę otoczenia Niemiec przez sojusze z innymi państwami. Rozpoczęły się negocjacje finansowe Anglii z Polska; negocjacje Wojskowe z Polska w Londynie; generał Ironside składa wizytę w Warszawie.

20 marca 1939 roku. Hitler wysunął propozycję Polski: zgodzić się na włączenie do Niemiec Miasta Gdańska oraz na utworzenie eksterytorialnego korytarza, który połączyłby Niemcy z Prusami Wschodnimi.

21 marca 1939 roku. Ribbentrop w rozmowie z polskim ambasadorem ponownie przedstawił żądania wobec Gdańska, a także prawa do budowy eksterytorialnej kolei i autostrady, które połączyłyby Niemcy z Prusami Wschodnimi.
22 marca 1939 roku. W Polsce ogłoszono rozpoczęcie pierwszej częściowej i ukrytej mobilizacji (pięć związków) w celu zapewnienia osłony mobilizacji i koncentracji głównych sił Wojska Polskiego. Co ciekawe, Polacy rozpoczęli mobilizację znacznie wcześniej niż Niemcy, czyli pół roku przed atakiem nazistów. O tym, jak skutecznie szła, świadczy np. wpis w dzienniku szefa Sztabu Generalnego Wojsk Lądowych Niemiec Haldera z 15 sierpnia: "ostatnie dane o Polsce: mobilizacja w Polsce zakończy się 27.08. W konsekwencji pozostaniemy w tyle za Polakami z końcem mobilizacji. Aby zakończyć mobilizację w tym samym terminie, musimy ją rozpocząć 21.08. Wtedy 27.08 nasze dywizje linii 3 i 4 również będą gotowe."

24 marca 1939 roku. Rząd Polski przekazał rządowi brytyjskiemu propozycję paktu brytyjsko-polskiego.

26 marca 1939 roku. Polski rząd wydaje memorandum, w którym według Ribbentropa "w bezceremonialny sposób odrzucano Niemieckie propozycje dotyczące powrotu Gdańska i eksterytorialnych szlaków komunikacyjnych przez korytarz". Ambasador Lipski stwierdził: "wszelkie dalsze dążenie do celu tych niemieckich planów, a zwłaszcza dotyczących powrotu Gdańska do Rzeszy, oznacza wojnę z Polska". Ribbentrop ponownie ustnie powtórzył Niemieckie żądania: jednoznaczny powrót Gdańska, eksterytorialną więź z Prusami Wschodnimi, 25-letni pakt o nieagresji z gwarancją granic, a także współpracę w kwestii Słowackiej w formie przyjętej przez sąsiednie państwa ochrony tego obszaru.

31 marca 1939 roku. Brytyjski premier H. Chamberlain ogłosił brytyjsko-Francuskie Gwarancje wojskowe dla Polski w związku z groźbą agresji ze strony Niemiec. Jak napisał na ten temat w swoich wspomnieniach Churchill: "a teraz, gdy wszystkie te korzyści i cała ta pomoc zostały utracone i odrzucone, Anglia, prowadząc Francję, oferuje gwarancję integralności Polski-tej samej Polski, która zaledwie pół roku temu z chciwością hieny wzięła udział w rabunku i niszczeniu państwa czechosłowackiego."

Jak zareagowali Polacy na dążenie Anglii i Francji do ochrony ich przed agresją niemiecką i otrzymane Gwarancje? Teraz Polski Szakal ostrzył zęby wyrwać kawałek Niemiec. Jak napisał Henson Baldwin, który w czasie wojny pracował jako redaktor wojskowy New York Timesa":

"Byli dumni i zbyt pewni siebie, żyjąc przeszłością. Wielu polskich żołnierzy, przesiąkniętych wojskowym duchem swego ludu i tradycyjną nienawiścią do Niemców, mówiło i marzyło o "marszu na Berlin". Ich nadzieje dobrze odzwierciedlają słowa jednej z piosenek:
...ubrani w stal i zbroję,
Gromada Rydz-Śmigły,
Maszerujemy nad Ren..."
Jak zakończył się ten marsz na Berlin? 1 września 1939 roku, "ubrani w stal i zbroję" i prowadzeni przez Rydza Śmigłego rozpoczęli drapowanie w przeciwną stronę. I nieco ponad dwa tygodnie później Polska zniknęła z mapy politycznej na siedem lat, wraz ze swoimi ambicjami i zwyczajami Szakala. W 1945 r.pojawiła się ponownie, płacąc za swoją Pańską opłatę 600 tysiącom żołnierzy radzieckich, którzy zginęli za jej uwolnienie od nazistów.

11 kwietnia 1939 r.podpisano plan ataku Niemiec na Polske (Plan "Weiss"). Do paktu Ribbentrop – Mołotow jeszcze cztery miesiące!Zasadniczo kwestia wojny z Polska została już rozwiązana, ale ta ostatnia była pewna swojej siły militarnej i pomocy gwarantów i sojuszników.

Ogólnie rzecz biorąc, pytanie dotyczyło korytarza transportowego dla niemieckich towarów i ludzi do eksklawy * * * * Prus przez Polskę, uznania niemieckiego miasta za część Niemiec.Problemy rozwiązywane w obecności dobrej woli i chęci życia w pokoju z sąsiadami.

W Gdańsku, podobnie jak na Śląsku, przeważała ludność niemiecka i bardzo silne były nastroje proniemieckie. Polska w 1939 r.oskarżyła Niemcy o ingerencję w sprawy Gdańska i ostrzegła, że jeśli taka polityka będzie kontynuowana, Gdańsk zostanie ogłoszony w stanie blokady gospodarczej.

Takie wypowiedzi bardzo zirytowały Berlin. Niemcy zaczynają szukać sojusznika na wschodzie.

«Moskwa. Friedrich-Werner von der Schulenburg. Pilnie. Osobiście Panu ambasadorowi. Proszę o kontakt z Panem Mołotowem i przekazanie mu: Fuhrer uważa, że biorąc pod uwagę obecną sytuację i codzienną możliwość poważnych incydentów (w tym miejscu Proszę wyjaśnić Panu Mołotowowi, że Niemcy są zdeterminowani, aby nie tolerować nieskończenie polskich prowokacji), pożądane jest ogólne i szybkie wyjaśnienie stosunków niemiecko-rosyjskich".

Cesarski minister spraw zagranicznych Ribbentrop informował, że jest gotów w każdej chwili polecieć do Moskwy, mając najpoważniejsze uprawnienia.

Już następnego dnia ambasador Niemiecki poinformował Berlin o wynikach spotkania z Mołotowem. Rząd radziecki zgodził się z propozycjami zawarcia umowy handlowej i kredytowej. Uzgodniono, że następnym krokiem będzie podpisanie paktu o nieagresji i specjalne porozumienie, które określi interesy stron w polityce zagranicznej.

Hitler proponował zawarcie natychmiastowego Traktatu o nieagresji, nie skierowanego przeciwko komuś, uzasadniając to tym, że mocarstwa zachodnie chcą zepchnąć Niemcy i Związek Radziecki. Rząd radziecki po omówieniu tej propozycji podjął decyzję o zawarciu takiego traktatu. Hitler pisze do Stalina osobiście. "Napięcia między Niemcami a Polską stały się nie do zniesienia. Zachowanie Polski wobec wielkich mocarstw jest takie, że kryzys może wybuchnąć każdego dnia. Dlatego jeszcze raz proponuję przyjęcie mojego ministra spraw zagranicznych we wtorek, 22 sierpnia, najpóźniej w środę, 23 sierpnia. Imperialny minister spraw zagranicznych ma pełne uprawnienia do sporządzania i podpisywania zarówno paktu o nieagresji, jak i protokołu. Z przyjemnością otrzymam Twoją szybką odpowiedź. Adolf Hitler".

Dziś oczywiście Stalin prowadził swoją grę. Nie pozostało mu nic innego po Monachium, a tym bardziej po niepowodzeniu negocjacji francusko-brytyjsko-radzieckich. Związek Radziecki nie był gotowy na wojnę z Niemcami. Ani w 39, ani później-w 40 i 41. co więcej, ZSRR był zagrożony wojną na dwóch frontach-na Zachodzie z Niemcami i na Wschodzie z Japonią. Stąd pakt o nieagresji z Berlinem i Traktat 41 z Tokio.

Chytry i Hitler. Dyrektywa nr 21, lepiej znana jako plan "Barbarossy", leżała już w sejfach niemieckiego dowództwa. To prawda, bez daty ataku.

Uwaga:

* - Legiony Polskie-sformowane w sierpniu 1914 roku w Galicji z inicjatywy Józefa Piłsudskiego i polskich posłów do Parlamentu Austro-Węgier. Rekrutowano członków organizacji harcerskich (drużyny strzeleckie i Związek Strzelecki).

Składały się początkowo z dwóch legionów: Wschodniego i zachodniego. 19 grudnia na bazie legionu Zachodniego utworzono trzy brygady: pierwszą dowodził Józef Piłsudski, drugą Józef Haller, trzecią Zygmunt Zieliński. W czerwcu 1916 w legionach było około 25 tys. 5 listopada 1916 roku na etnicznych ziemiach polskich utworzono marionetkowe Królestwo Polskie podległe Cesarstwu niemieckiemu, a Legiony Polskie stały się częścią Reichswehry. Większość polskich żołnierzy odmówiła jednak złożenia przysięgi, co doprowadziło do masowych aresztowań legionistów. Około 3 tysiące legionistów przeniesiono do regularnej armii Austro-Węgier lub do polsko-niemieckiego Wehrmachtu, około 7,5 tysiąca kontynuowało służbę w austriackim korpusie pomocniczym (polskim).

** - Region Śląska, w którym znajduje się Miasto Wrocław, został po raz pierwszy wspomniany przez Tacyta w roku 98 i Ptolemeusza w roku 150 w jego dziele "Przewodnik po geografii".

W IV i na początku V wieku w okolicach Wrocławia osiedliło się jedno z plemion Wandalów - silingi, skąd prawdopodobnie Śląsk wziął swoją nazwę. Nazwa Wortyclava i Wratysława pojawiła się około roku 900 jako nazwa słowiańskiej osady z targowiskiem.

W 1138 Wrocław stał się stolicą polskiego (miasto przeszło pod panowanie Królestwa Czeskiego) księstwa śląskiego.

Od 1335 roku w ramach Królestwa Czeskiego, służył jako Arena walk między Czechami, Polska i Węgrami. Od końca XV wieku wraz z resztą Czech znalazł się pod panowaniem Habsburgów, gdy nastąpiła silna germanizacja miasta.

Po wojnie o sukcesję austriacką w 1741 r. Breslauprisse został przyłączony do Prus.

W XIX wieku wzrosło znaczenie przemysłowe Breslau, podobnie jak Śląsk jako całość; miasto stało się stolicą włókienniczą Niemiec i ważnym węzłem kolejowym. Od 1871 –

w ramach Cesarstwa Niemieckiego zdecydowana większość ludności to Niemcy (z 471 tysięcy ludności w 1904 roku tylko 6 tysięcy Żydów i 20 tysięcy Polaków). W Republice Weimarskiej miasto stało się ośrodkiem administracyjnym nowej prowincji Dolny Śląsk (1919). Od 1945 roku w składzie Polski.

*** - W całej swojej historii Gdańsk / Gdańsk był rządzony przez różne państwa:

997-1308: Polska

1308-1466: Zakon Krzyżacki

1466-1793: Królestwo Polskie (Państwo polsko-litewskie po 1569)

1793-1805: Królestwo Prus

1807-1814: Wolne Miasto Gdańsk

1815-1871: Królestwo Prus

1871-1918: Cesarstwo Niemieckie

1919-1939: Wolne Miasto Gdańsk

1939-1945: Nazistowskie Niemcy

1945-obecnie: Polska

**** - Eksklawa (z łac. ex — z + clavis - "klucz") - region niesumienny, oddzielony od głównego terytorium kraju i otoczony innymi państwami (jednym lub kilkoma).

Traktat wersalski oddzielił Gdańsk i sąsiednie miejscowości od Niemiec. Mieszkańcy otrzymali odrębne, Gdańskie obywatelstwo, tracąc przy tym obywatelstwo niemieckie. Jednocześnie przez pierwsze dwa lata istnienia Wolnego Miasta mieszkańcom przyznano prawo do uzyskania obywatelstwa niemieckiego; wymagało to opuszczenia Gdańska i przesiedlenia się do Niemiec.

Od 1923 roku Gdańsk posiadał własną walutę-Gulden Gdański( DanzigerGulden), którego emisję sprawował Bank Gdańska (BankvonDanzig); wcześniej jednostką monetarną Gdańska była marka niemiecka (DeutscheMark). Na terenie Wolnego Miasta Gdańska nie obowiązywały przepisy prawa polskiego i niemieckiego. Własnych sił zbrojnych Gdańsk nie posiadał, zdemilitaryzowany status Gdańska zabraniał stacjonowania zagranicznych sił zbrojnych. Dopiero w 1939 roku pronazistowski Senat Gdańska podjął decyzję o utworzeniu Gdańskiego heimwehry.