July 28

SAGVTO MOZAIKA

ჩვენ შექმნილნი ვართ უსულო ატომებისგან ცნობიერების გარეშე. სინამდვილეში, ჩვენ ვართ მკვდარი ნივთიერების კოლექცია.

ყოველი ნაწილაკი, რომელიც ქმნის ჩვენს სხეულს, ის უდავოდ არსებობს, მაგრამ არ ცხოვრობს.

ცნობიერება ჩნდება, როდესაც ეს მარტივი ნაწილაკები იწყებენ ორგანიზებას გარკვეული ალგორითმის მიხედვით. ანუ ცნობიერება არის მატერიის რთული ორგანიზაციის პროდუქტი.

შეიძლება ითქვას, რომ რაც უფრო რთულია ამ უსულო ელემენტების ორგანიზაცია, მით უფრო რთულია ცნობიერება. ეჭვგარეშეა, რომ კატას აქვს გარკვეული ცნობიერება, მაგრამ, რა თქმა უნდა, არ მოსწონს ადამიანი. ეჭვი მაქვს, რომ ჭიის ცნობიერებაზეც კი შეგვიძლია ვისაუბროთ, მაგრამ ეს უკვე არა მეცნიერულ მიდგომაზე, არამედ მისტიკურ მიდგომაზეა.

საოცარია, რომ ჩვენ თავს ცნობიერების მწვერვალად ვთვლით. უფრო სწორად, არა იმდენად ადამიანობა, არამედ კონკრეტული ადამიანი. ჩვენ საკუთარ თავს ვუყურებთ, როგორც ევოლუციის მწვერვალს.

უფრო სამართლიანია იმის გათვალისწინება, რომ ჩვენი ცნობიერება და თითოეული ჩვენგანი ასევე მხოლოდ გლობალური და ყოვლისმომცველი ზეცნობიერების განუყოფელი ნაწილია. არა მხოლოდ ერთი ადამიანი, არამედ ყველა ადამიანი. რელიგიურ ტრადიციებში მას ღმერთის ერთი სხეული ეწოდება.

ერთი ადამიანი არ შეიძლება გახდეს ღმერთი, მაგრამ ყველა ერთად... ფაქტობრივად, სწორედ ამიტომ არის გამოსახული ღმერთები და სულები, რომლებსაც აქვთ მრავალი მკლავი, ბევრი თვალები და ა.შ. თქვენი მიკერძოებულობის და ზოგად სურათში ჩართვის აღიარება, რაც შეიძლება საერთოდ არ ეხებოდეს პიროვნებას, იგივე ნაბიჯია მრავალი ნევროზისგან განკურნებისკენ, როგორც ნაბიჯი თქვენი ცხოველმყოფელობისკენ.

როგორც მოხუცმა ნიცშემ თქვა: „ადამიანი არის თოკი მაიმუნსა და სუპერადამიანს შორის“. მხოლოდ მე შევცვლიდი ზეადამიანს ღმერთით და დავამატებდი სამყაროს დანარჩენ ნაწილს ღმერთის ამ პორტრეტს, მეორეს მხრივ კი მაიმუნს მოვაცილებდი, თოკს ევოლუციური ჯაჭვის ძირამდე გავჭიმავდი.

სამყაროში მიმდინარე ყველა პროცესის მთლიანობა ყოველთვის დროებითია და არის ღმერთის პულსირებული სხეული. მე ვგრძნობ ჩემს ჩართულობას ცხოველთან და ამისთვის არ მჭირდება ეგო-ცნობიერება. მე ასევე ვგრძნობ ჩემს მონაწილეობას ღმერთის ცნობიერებაში და აქ მჭირდება ჩემი ეგო გავწირო ერთიანობის სამსხვერპლოზე.

წარმოიდგინეთ, რომ ყველა ნაწილაკი, საიდანაც გროვდება, თქვენს დაბადებამდე და სიკვდილის შემდეგ, არის სხვა ცოცხალი არსებების ნაწილი და თუნდაც არაარსება. შენ ხარ მოზაიკა, საიდანაც ხვალ სრულიად განსხვავებულ ნიმუშს ააწყობენ. თუ დაგშორდნენ, რა რჩება?