Millionerning turmush o‘rtog‘i
— Men sening eringman — dedi u meni jim qoldirib.
Men o'rnimda qotib qolgancha, ko'zim oldimda menga egalik qilayotgandek turgan Jungkookga qaradim.
Uning shiddatli ko'zlari mening ko'zlarimga qarab turardi, mening yuragim esa oramizdagi magnitdek tortishuvga javoban tez urardi.
Men endi to‘g‘ri o‘ylay olmadim. U hozir nima dedi...? Men uni to'g'ri eshitdimmi yoki quloqlarim menga nayrang o'ynayaptimi?
Vaqt meni o‘rnimda asir qilgandek qancha urinsam ham undan ko‘zimni uzolmadim. Go'yo vaqt to'xtab, soatlar taqillatishdan to'xtagandek. Uning ko'zlari men hech qachon ko'rmagan narsani aytib turardi..
Uning ko'zlaridagi bu qarash nimani anglatadi..?
“Men sening eringman..” deb pichirladi u past ohangda, mendan nigohini uzmay. Ko‘zlarim uning to‘q jigarrang ko‘zlariga qadalganida, yuragim tez urayotganini his qildim.
Oramizdagi sukunat uzoqqa cho'zilar ekan, u asta-sekin oramizdagi masofani qisqartirdi. Uning nafasi yonoqlarimni erkalardi.
Mening...yuragim...ko‘kragim ichida gupillab...j-juda tez....g- go‘yo har lahza portlashi mumkindek urardi.
Ko'zlarimni undan uzolmasdim. Uning qo'llari yuzimga ohista tegib, bo'ynimga tushib turgan soch tolalarimni qulog'im orqasiga ohista o'tqazib, bo'ynimni ochib tashladi.
U nima qilyapti...? U-Uning teginishi...uning issiqligi....bu his...yurak urishim...nima qilyapsiz... Jungkook? Yuragimga nima qilyapsiz..?
Ichimda g‘alati bir tuyg‘u qo‘zg‘aldi va har soniyada u menga yaqinlashdi. Uning bo'ynimga yengil tegishi terimda kuygandek iz qoldirdi.
Uning lablari endi oq ko'ylagimning yoqasining tepasida turdi va yuragim yana qattiq urishiga sabab bo'ldi. Uning ikkinchi qo'li belimdan mahkam ushlab, devorga mahkam bog'lab turardi. Uning teginish shiddati ostida butun vujudim yonib ketar ekan, mushtlarimni siqishdan o‘zimni ushlab turolmadim.
Uning lablari bo'ynimdan bir nafas uzoqda edi, bu mening ichimdagi olovni yoqish uchun yetarli edi, men buni e'tiborsiz qoldirolmayman.
U yaqin edi.... u xavfli darajada yaqin edi. Va... Men uning teginishidan va bo'ynimdagi iliqligidan boshqa narsani o'ylay olmasdim.
Har bir mayin teginishda bir tuyg‘u to‘lqini o‘tib, nafasimni to‘xtatib turardi. Uning lablari issiq va mayin edi. Yengil erkalashlar tizzalarimni titrashiga, ochiq bo‘ynimdagi lablarining mast qiluvchi o'pichlarga taslim bo‘lishimga yetarli edi.
Tanam endi o‘zimning qo‘limda emasdek edi...Men o‘zimni his qilayotganday his qilishdan o‘zimni to‘xtata olmasdim...Buni yomon ko‘rmadim...Qochish haqida o‘ylamasdim...
To‘satdan uning tishlari bo‘ynimga ohista o‘tayotganidan, lablarimdan beixtiyor og‘riq xirillashiga sabab bo‘lgan nozik bir tuyg‘uni his qildim.
Shunga qaramay, men bezovtalikni to'liq his qilmasimdan oldin, u bo'ynimdagi issiq nafasi ostidan yumshoq o'pish qoldirib, meni iliqlik bilan hayratda qoldirdi. Shu lahzada ichimda notanish tuyg‘ular to‘lqini harakatlanib, ilgari hech qachon boshdan kechirmagan tuyg‘ularni boshimdan o'tkazdim. Men bu teginish uchun o'zimni zaif his qildim.
Ko‘zlarim beixtiyor yumilib, uning mehrli o‘pishlari bo‘ynimni erkalashda davom etar ekan, nafasim og‘irlashdi.
Tuyg'ular tumanida uning lablarining nozik o'pishlari davom etar ekan, bo'ynimda unutilmas izlar qoldirgandek bo'ldi.
Yaqinlikdan deyarli chidab bo'lmas holga kelganida, to'satdan eshik taqillagani e'tiborimni tortdi va ko'zlarimni katta ochdim. Qo'rqib, menga juda yaqin turgan Jungkookga qaradim. Bir muddat bir-birimizga tikilib, ko'zlarimiz to'qnashdi, lekin tez orada uni o'zimdan uzoqlashtirib, bu lahzani buzdim.
Men hech o‘ylamay, nigohimni undan uzdim va eshik tomon yura boshladim. Eshikni ochganimda, Axel bir dasta hujjatlarni ushlab, tushunmay qarab turardi.
Menga qarab lablarida tabassum paydo bo'ldi. "Salom Jeon xonim-" deb boshladi u va u gapini tugatmasdan, men uni va Jungkookni ortda qoldirib, tezda uning yonidan o'tib ketdim.
Ish stolim tomon yo‘l olarkanman, uning oldingi so‘zlari hayolimdan ketmadi. "Men sening eringman.." Men o'zimni chalg'itmoqchi bo'lib boshimni chayqab qo'ydim, lekin bu deyarli imkonsizdek tuyuldi. Bir necha daqiqa oldin biz qanchalik yaqin bo'lganimizni o'ylab yuragim hali ham ko'kragim ichida qattiq urib turardi.
"U... tasodifan.... meni sevadimi..?" Yo‘limda to‘xtaganimda miyamga bir fikr keldi. "U haqiqatan ham meni sevadimi? ... yoki nega u ..."
"Bu nikoh xato. Katta xato. Men esa o'z xohishimga qarshi tuzoqqa tushib qolganman."
Birdan uning gaplari esimga tushdi. To'g'ri ... bu nikoh xato. Katta xato va u o'z xohishiga qarshi tuzoqqa tushib qolgan. Men juda ko'p o'ylayotgan bo'lsam kerak. U hech qachon menga oshiq bo'lishi mumkin emas. Bundan tashqari, u bu erda tuzoqqa tushgan yagona odam emas...
Men ham faqat onamning ahvoli tufayli turmushga chiqdim.
Ertami-kechmi uni tark etaman...shuning uchun u bilan masofani saqlash yaxshiroq. Men u odamni yaxshi ko'rmayman, lekin har safar u menga yaqinlashganda... Men to'g'ri o'ylay olmayman. Men shunchaki uning teginishini yomon ko'ra olmayman... Buning o'rniga men o'zimni butunlay boshqacha his qilyapman va bu men his qilmasligim kerak bo'lgan narsa.
Men befarqlik bilan ish stolimga o'tirdim, o'z xayollarim bilan ovora bolgan paytda, birdan bir ovoz eshitildi. “Seona, mana hujjatlarni ko‘rib chiqishingiz kerak”, dedi kimdir va men odamning yuziga qaramay, tezda qog‘ozlarni qabul qildim.
"Seona?" To'satdan yelkamga kimdir tegib qo'ygani meni hayollarimdan bir zum chiqartirib, nigohim o'zgarib, Ellaning yuzida tashvishli nigoh bilan turganini ko'rdim. — Yaxshimisiz? — deb so‘radi u ko‘zlari javob izlarkan.
U bu yerga qachon keldi? Men atrofga qaradim va nihoyat qayerda ekanligimni angladim. Menga nima bo'ldi? Qachondan beri men uni bunchalik jiddiy qabul qila boshladim? Ehtimol, men u haqida o'ylashni to'xtatib, o'z ishimga e'tibor qaratishim kerakdir.
"Huh..xo'sh..uh. Ha, men yaxshiman", deb duduqlandim, unga qaraganimda lablarimda noqulay tabassum paydo bo'ldi.
Nega duduqlanyapsan, Seona?! Menga nima bo'lyapti? Men juda ko'p murakkab his-tuyg'ularni his qilyapman va barchasi o'sha muz kubi tufayli. Nega har doim u? Nega u menga tinch-totuv hayot kechirishimga imkon bera olmaydi?!
"Nima u?" uning savoli yana e'tiborimni unga qaratdi. U nimadir noto'g'ri ekanligini ko'rsatib, bo'ynimga qaradi. Sarosimaga tushib, barmoqlarim tezda u tekshirayotgan joyga qarab harakat qildi.
"Nima?" — so‘radim tushunmay. Uning diqqati mening bo'ynimda bo'lib qoldi va boshini biroz egdi. — Bu qizil belgi nima?
Qizil belgi? U qaysi qizil belgi haqida gapirayotganini tushunolmay, qoshlarimni chimirdim.
Ammo uning qo'li mening bo'ynimga cho'zilganida, to'satdan mening hayolimga bir narsa keldi. Avvalroq Jungkookning kabinasida sodir bo'lgan voqealar xotiralarimda o'ynay boshladi. “Bu...” Ko‘zlarim katta-katta ochilib, shoshib o‘rnimdan turdim, endi xijolatdan yuzim qizarib ketgandi.
U hayron bo'lib, qoshlarini chimirib, meni tekshirishda davom etdi. "Yaxshimisiz, isitmangiz bormi? Yuzingiz... qizarib ketdi... yaxshi ekanligingizga ishonchingiz komilmi..."
-Ha-ha...men,-deb shosha-pisha uning gapini bo'ldim va undan bir qadam uzoqlashdim. Agar u diqqat bilan qarasa, u bu haqiqatan ham nima ekanligini tushunadi.
- Men yuvinish xonasidan foydalanishim kerak, - men unga yana noqulay tabassum qildim. Shu bilan men Ellani hayratda qoldirib, tezda chiqib ketdim.
- O'sha kechada: [Jungkook pov]:
Tungi salqin havoga chiqqanimda, mashina eshigi jimgina taqillatib yopildi. Bugun tushdan keyin xayolimni chalg‘itmoqchi bo‘ldim, ammo tushdan keyin sodir bo‘lgan harakatlarim xayolimda qayta-qayta o‘ynadi. Bunchalik qilishimga nima majbur qildi?
Eshikka yaqinlashar ekanman, xayolimdan javobsiz savollar to‘lqini o'tardi va ularga o‘zim ham javob bermay qoldim.
Nega uning taxminiy yigiti meni qo'zg'atdi? Menga nima bo'lyapti? Nega men o'zimni odatdagidek tuta olmadim? Nega uning huzurida o'zimni ojiz his qilyapman? Nega u bilan bog'liq narsalarda men o'zimni yo'qotib qo'yaman?
Men qachondan beri uning shaxsiy hayotiga aralasha boshladim? U xohlagan odam bilan bo'lishga haqli, lekin u menga turmushga chiqqanida emas. U mening xotinim..u shunchaki qila olmaydi...
Menga nima bo'ldi? Men uni hayolimdan chiqarmoqchi bo'lib, boshimni chayqab qo'ydim.
Mehmonxonaga kirganimda, u meni nozik nur bilan kutib oldi. Qadamlarim sokinlikda aks-sado berib, xonam tomon yo‘l oldim. Men telefonim ekranidagi vaqtni tekshirdim - tungi soat 2.
Labimdan xo'rsinib qo'ydim. E’tiborimni kutilmagan manzara chalg‘itib, oldinga borish xohishi meni qamrab oldi.
Nigohim divanga qaratildi va u yerda kimningdir borligi hayolimdan o'tdi. Qoshlarimni chimirib divanga yaqinlashdim.
U yerda divanda Seona tinchgina uxlab yotardi. Uning ko'kragida muqovasi shiftga qaragan kitob ochiq yotardi. U shu yerda yana uxlab qoldimi? Xavotirdan qoshlarim chimirildi.
Ko'p o'tmay, ko'zlarim yana kitobga qaradi va qiziqish meni qo'limni uning ko'kragiga cho'zishga va yaqinroq qarash uchun kitobni ko'tarishga undadi. Sarlavha, "Twisted love". Nigohim kitobdan Seonaning yuziga qaradi. Nozik tabassum lablarimda paydo bo'ldi. — U ishqiy romanlarga qiziqadimi? Men kitobni ohista olib yaqin atrofdagi stol ustiga qo'ydim.
Nigohim yana Seonaga qaytdi. Oy nuri uning yuzini nozik tarzda yoritib, divan orqasidagi ochiq derazadan maftunkor nur sochib turardi. Negadir noma’lum sabablarga ko‘ra, u uxlab yotganida undan ko'zimni uzolmadim.
To'satdan uning yuz ifodalari o'zgarib, biroz noqulaylik paydo bo'ldi. Nigohim xonaga sovuq shabada kirib kelayotgan deraza tomonga qaradi.
Men tushundim. U sovuqni his qilgan bo'lsa kerak.
Men telefonimni cho'ntagimga solib qo'ydim. Suyangancha uni ohista ko‘tarib quchog‘imga oldim. Men uni kelinlik uslubida xonasiga olib borarkanman, u yaqinroq engashib, ko'kragimga osilib, iliqligi ichimdan o'tib ketdi. Oldindagi yo'lga diqqatimni qaratib, men uni mahkam ushladim, uning teginishi menga tushuntirib bera olmaydigan darajada ta'sir qildi.
Xira yoritilgan xonada men uni ehtiyotkorlik bilan karavotga qo'ydim va oq choyshab bilan uni tanasini o'rab qo'ydim. Men uni qoplaganimda, nigohim beixtiyor uning yuzida qoldi, so'ng uning bo'yniga qaradim, unda qizil dog' paydo bo'lgan.
To'satdan yuzimga iliqlik tarqaldi, tushdan keyingi bizning yaqinligimizni esladim.
U mening quchog'imda o'zini shunchalik nozik his qildiki, men qo'rqdim, agar yana kuch ishlatsam, kuchli qo'llarim unga jarohat yetkazsachi? Ayollar shunchalik nozikmi? Menda har qanday holatda ham uni himoya qilish va uni qadrlash istagi bor.
Qarshilik qilolmay, ko‘zlarim uning e'tiborimni jalb qiladigan lablariga qaratildi va ichimda ichki jang boshlandi. Uni o'pish ishtiyoqi kuchayganicha, tomog'imga bir narsa tiqilib qolganini his qildim.
Uning lablari qanday ta'mga ega bo'lishi mumkin?
Men yaqinroq egildim, lablarimiz orasidagi masofa bir-biridan atigi dyuymlar bor edi. Biroq, to'satdan men o'zimni anglab undan chekindim.
Men nima qilyapman?! Men aqldan ozgan bo'lsam kerak.
O‘zimni tiklab, ko‘zimni undan uzdim va tinch uxlayotgan Seonani ortda qoldirib shoshib xonadan chiqdim.
-[Seona pov]: ertasi kuni ertalab:
Sekin ko'zlarimni ochib karavotga o'tirdim. Ko'zlarimni ishqalab atrofga qaradim va birdan qoshlarim chimirildi. Men atrofimni yana bir bor ko'zdan kechirdim va xonamda ekanligimni va karavotimda o'tirganimni angladim.
Kutib turing, men bu yerga qanday keldim? Kecha mehmonxonada kitobimni o'qiyotgan emasmidim?
Meni sarosima bosib oldi va birdan nigohim devorda osilgan soat tomon og‘di. “Jin ursin” Ishga kech qolganimni anglaganimdan so‘ng beixtiyor labimdan qarg'ish chiqib ketdi. Qanday qilib men shuncha vaqt uxladim? Jin ursin!!!! Men shoshilishim kerak.
Bir necha daqiqadan so'ng, shoshqaloqlik bilan tayyorlanib, pastga tushdim. Pastga tushganimda, stolda nonushta qilib o'tirgan Jungkookni ko'rib, to'xtab qoldim. Nega u hali ham shu yerda? U kechikmayaptimi?
"Xonim, keling va nonushta qiling," dedi bir ovoz e'tiborimni Jungkookdan chalg'itib, yon tomonga qaradim. Uy bekasi Nensi lablarida iliq tabassum bilan turardi.
Nonushta qilaymi? Va bu ham uning huzurida? Men Jungkookga qaradim, hayron bo'ldim, chunki uning ko'zlari menga qadalgan edi. Men shunchaki tomog'imni tozalab qo'ydim. Uning nigohi har safar unga qaraganimda qandaydir kuchga ega bo'lib, men to'g'ri o'ylay olmayman va ichimda nimadir uchayotgandek g'alati bir narsa borligini his qilaman.
"Men yaxshiman. Keyinroq nimadir yeyman. Kech qoldim" Men ko'zlarimni undan uzdim va nigohimni qaytadan uy bekasi Nensiga qaratdim, uning yuzi xavotir bilan qarab turardi.
Nonushtani qil, - birdan xonada Jungkookning xavotirli ovozi yangradi, men ham, uy bekasi Nensi ham unga qayta qaradik.
Men unga tikilib tursam, u indamay apelsin sharbatidan bir qultum ichdi. Siz u yerda xo'jayinsiz, shuning uchun kechiksangiz ham bo'laveradi, lekin men uchun bunday emas. Buni katta yoshli odamga qanday tushuntiraman? Nega kech qoldim? Kechirasiz, men xo'jayinimiz bilan nonushta qilganim uchun kechikdim. Siz shu narsani xohlaysizmi?
Bundan tashqari, kechagi voqeadan beri men u bilan bir muddat uchrashishni xohlamayman. Negaligini bilmayman, lekin har safar uning yuziga qaraganimda... uning... lablari esimga tushadi. Juda sharmandali.
"Yo'q, rahmat. Men ketaman", deb javob berdim va uy bekasi Nensiga qaradim, u menga javoban biroz bosh irg'adi. Men u nonushta qilishimni xohlayotganini bilardim. Lekin menga ovqatni tashlab ketish qiyinroq, ishoning.
Agar ovqat va sevgi o'rtasida tanlov qilishim kerak bo'lsa, men ovqatni tanlayman. Bundan tashqari, bu yerda o'tirgan odam tufayli men qayoqqadir qochib ketishni, butalar orasiga yashirinishni va hech qachon chiqmaslikni xohlayman.
Men tezda orqamga o'girildim va yana eshik tomon yura boshladim. "To'xta" deb talab qildi izimdan. Endi u nimani xohlaydi? Men chuqur nafas oldim va o'girilmoqchi bo'ldim, lekin bunga ulgurmay, yonimdan o'tib ketayotganini ko'rdim.
Men sarosimada uning orqasiga tikildim va u birdan joyida to'xtadi va orqasiga o'girildi va u: "Kelmaysanmi?"
Nima?! Kutib turing, nima demoqchisiz? Siz tasodifan men bilan ketishni rejalashtiryapsizmi?!! Yo'q, siz hazillashyapsiz. Men xohlamayman... nega bu Muz kubi men bilan shunday qilyapti?!
Va men rad qilish uchun og'zimni ochishimdan oldin u tezda o'girildi va yurishda davom etdi.
Jin ursin!! Endi menda unga ergashishdan boshqa chora qolmadi. Qanday yaxshi kun va qanday yaxshi boshlanish! Ba'zida butun olam menga qarshi turgandek his qilaman.
Men o‘rnimda indamay turib, ikkalasining chiqishlarini kuzatdim. Stol ustiga qo‘yilgan likopchalarga qaraganimda yuzimda tashvishli nigoh paydo bo‘ldi. Ikkalasi ham hech narsa yemadilar.
Yosh janob buni tan olmadi, lekin men bilaman, u xonimni nonushta qilishini kutayotgan edi va u rad qilganida, unga ko'rsatish uchun qilgan bir qultum sharbatdan boshqa ovqatdan bir luqma ham yemadi.
Qiziq, ular orasida nima bo‘lyapti. Men uni ko'p yillar davomida bilaman va u har doim hamma ishni o'z vaqtida qilar edi. U ertalab soat 9 da shirkatga yetib boradi, lekin bugun u xonimni kuzatib qo'ymoqchi bo'lgani uchungina kech qoldi... Men yosh janob nihoyat o'zgarib qolganini his qilyapman. Umid qilamanki, ular tez orada bir-birlariga bo'lgan his-tuyg'ularini tushunishadi.
Men mashinada harakatlanar ekanman, nigohim yo'lovchi o'rindig'ida o'tirgan Seona tomonga qaradi, uning nigohi deraza ortidagi o'tkinchi manzaraga qadaldi. Mashinaning ichidagi sukunat hukm surardi. Negaligini bilmayman, lekin menda shunday kuchli tuyg'u borki, u menga e'tibor bermayapti.
To'satdan uning buyrug'i sukunatni buzib, e'tiborimni tortdi. "To'xtang!!" Men itoatkorlik bilan tormozni bosdim va mashina to'xtagach, u menga yuzlandi, ko'zlari nihoyat menikiga to'qnashdi.
"Men bu yerdan tushaman", dedi u. Tashqariga qaraganimda, kompaniya binosining orqa tomonligini ko'rdim. Nega u bu yerda tushmoqchi?
Men hayron bo'ldim. Men uning mashinadan tushayotganini ko'rganimda, nihoyat, "kutib tur" dedim.
— Ha? — soʻradi u. — Bu yerda tushishing shart emas... — Yo‘q, men shu yerda tushaman, — deb gapimni bo'ldi u ko‘zlarini atrofga qaratib, xuddi tanish chehralarni qidirayotgandek atrofni ko‘zdan kechirardi.
U men bilan qo'lga tushishdan qo'rqadimi? Yoki u bir-birimiz bilan munosabatimiz haqida hech kim bilishini xohlamaydimi?
U mashinadan chiqish uchun harakat qildi, lekin men tezda uning qo'lidan ushlab, o'rindiqqa tortdim.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @𝒕𝒕𝒂𝒆𝒒𝒊𝒐𝒓