Aytilmagan haqiqat
Men tezda sumkamni olib, uydan tashqariga chiqdim. Uyim oldida mashinani ko'rdim... Tez orada u tomon yurdim. Men Jinni haydovchi o'rindig'ida o'tirganini ko'rdim.
Men unga tabassum qildim, u xursand bo'ldi va yo'lovchi o'rindig'ining eshigini ochdim.
Soyun - "Kuttirganim uchun uzr."— dedim mashinaga kirib.
Jin - "Yo'q, yaxshi... Men uzoq kutmadim."
Men unga qarab jilmayib qo'ydim, u faqat menga qarab turardi, yuzim sarosimaga tushdi.
Jin - "Xavfsizlik kamari".— dedi u xavfsizlik kamariga ishora qilib.
Soyun - "Oh!"- dedim va u mashinani ishga tushirgancha xavfsizlik kamarini taqdim.
Jin - "Nega to'satdan bu yerga tashrif buyurmoqchi bo'ldingiz?"— deb soʻradi u haydab ketayotib.
Soyun - "Janob Jung bilan nonushta foyda bermadi... shuning uchun men boshqa rejalar haqida o'ylayapman, lekin buning uchun men o'sha yerni ko'zdan kechirishim kerak, buning nimasi o'ziga xosligini bilish uchun."
U fikrimni tushunib bosh irg‘adi. Bir necha soniyadan so'ng u mendan yana nimadir so'radi
Jin - "Soyun..siz bu loyihani amalga oshira olasiz deb o'ylaysizmi..... meni noto'g'ri tushunmang...men sizga ishonaman..lekin sizning fikringizni bilmoqchiman."- dedi u menga bir oz tikilib.
Soyun - "Men qila olaman."— dedim ishonch bilan
U mening ishonchimga g'urur bilan jilmayib qo'ydi va bosh irg'adi.
Juda uzoq yo'l yurib, nihoyat quruqlikka yetib keldik, u shaharning chekkasida edi.
Biz mashinadan tushdik va hududni ko'zdan kechirish uchun tashqariga chiqdik.
Biz u erda bir necha vaqt yurdik va keyin bir joyda to'xtadik.
Soyun - "Tushunmadim...... bu joyning nimasi o'ziga xos?"
– dedim qo‘llarimni bir-biriga bog‘lab.
Jin - "Bu qimmatbaho yerning ulkan qismidir."– dedi qo‘llarini beliga tutib.
Soyun - "Men buni bilaman... lekin Hope korporatsiyalarida bunday yerlar ko'p bo'lsa, nega ular bu yerni sotishni yoki ishlashni istamasliklari bundan mustasno."
U lablarini tishlab menga qaradi, ehtimol mening tashvishim haqida o'yladi.
Soyun - "Bu hudud atrofida nima bor?"— deb so‘radim undan
Jin - "Hech narsa muhim emas, faqat bir nechta ishchilar va kambag'allarning uylari va ba'zi fermalar."
Soyun - "Keling, buni ko'raylik."
U menga sarosimada qaradi, va orqamdan ergashdi
Biz bu yerni o'rab turgan hudud tomon yurdik va Jin aytganidek, xuddi shunday edi...
Biz atrofni ko‘zdan kechirayotgan edik, o‘rta yoshli bir kishi bizga yaqinlashdi.
Erkak - "Hoy, odamlar qaytib keldingizmi?...nihoyat yerimizni sotib olmoqchimisizlar?"
Men va Jin xijolat bo'lib bir-birimizga qaradik
Jin - "Kechirasiz... nima haqida gapiryapsiz?"
O‘sha odam qoshlarini chimirib so‘radi
Erkak - "Sizlar Hope korporatsiyasidan emasmisizlar?"
Ikkalamiz ham “yo‘q” deb bosh chayqab qo‘ydik, o‘sha odamning yuzi darrov xira bo‘lib ketdi va men uni to‘xtatganimda, u ortiga o‘girilib, uzoqlashdi.
Soyun - "Kechirasiz, janob... kuting."
Soyun - "Iltimos, nima uchun Hope korporatsiyalaridan odamlarni kutganingizni tushuntirib bera olasizmi?"
U bizga sovuq qaradi va dedi: - "Sizning ishingiz bo‘lmasin." U yana ortiga qaytmoqchi bo‘ldi.
Soyun - "Men sizga buning uchun to'lashim mumkin."
Uning ko'zlari biroz katta bo'ldi, u biroz ishonchsiz ko'rindi.
Keyin tomoq qirib dedi
- "Yaxshi"
Men va Jin bir-birimizga qaradik va keyin yana o'sha odamga qaradik.
Erkak - "Umid korporatsiyalari haqiqatan ham o'z yerlarini o'rab turgan bu hududni sotib olishni xohlaydi."
— dedi u o‘z yerlari tomon ishora qilib.
Erkak - "Va biz buni ularga sotishga tayyormiz, lekin ..."
U g'amgin ko'rindi va davom etdi. -"U yerda bir kampir yashaydi..."
— dedi u eskirgan kichkina uydan birini ko‘rsatib. -" U o'z yerini ularga sotmoqchi emas edi va bu erda eng katta yer va fermer xo'jaliklariga egalik qilgani uchun ular uni rozi qilish uchun juda ko'p harakat qilmoqdalar, uch yil bo'ldi, lekin u chayqalishga tayyor emas.....shuning uchun korporatsiyalar bizning yerimizni o'sha xonim ham o'zini sotishga rozi bo'lmaguncha sotib olmaydilar."
U bir muddat pastga qaradi va keyin yana davom etdi
Erkak - "Bundan tashqari u bizning qishlog‘imizni eng keksa odami, shuning uchun biz uning qarorini hurmat qilamiz, lekin bizning oilamiz va bolalarimiz bor va biz Hope korporatsiyasi bizga berishga tayyor bo'lgan pulni xohlaymiz ... lekin ular butun yerni xohlashlari uchun shunchaki biznikini sotib olmaydi."
Men va Jin uning nutqini tinglardik. Va men tushundimki, "Hope" korporatsiyalari bu odamlarning yerlarini ham sotib olib, o'z mulklarini kengaytirishni xohlashadi, lekin nima uchun ular buni shunchalik xohlashadiki, ular uch yildan beri harakat qilishmoqda.
Erkak - endi mening pulimni bering — dedi qoʻlini choʻzib.
Boshimni qimirlatib, hamyonimdan pul berdim.
Soyun - "Menimcha, bu narsa haqida biroz tadqiqot qilishim kerak."
Soyun - "Keling, restoranga boraylik... Men juda ochman."
— dedim qornimni ishqalab
Jin - "Ketdik... Men ham ochman." - dedi u va ikkalamiz o'sha qumli yo'lda ehtiyotkorlik bilan mashina tomon yurdik.
Biz ma'lum bir restoranga yetib keldik va ovqat buyurtma qildik. Birozdan keyin ovqatimiz keldi va biz uni yeb boshladik.
Jin - "Umid qilamanki, siz bu safar muvaffaqiyatli bo'lishini isbotlaysiz, chunki siz meni juda ko'p yurishimga majbur qildingiz." — dedi ogohlantirib ovqatini chaynab
Soyun - "Yaxshi, yaxshi chol"— dedim kulib
Jin - "Yo, kimni chol deysiz, men dunyo bo'ylab chiroyli Jinman".
Xo'sh, u yolg'on gapirmaydi. Bu rost.
Shunda xayolimga bir savol keldi va men hozir bu haqda so'rasam yaxshi bo'ladi deb o'yladim.
Soyun - "Aytgancha Jin nega Prezident o'z ismi sifatida "V" dan foydalanadi?"
U menga biroz ikkilanib qaradi
Soyun - "Hoy! Menga aytishga ikkilanyapsizmi? Men do'st emasmanmi?"– dedim o‘zimni ranjitgandek qilib
Jin - "Unday emas ...." -dedi xo‘rsinib.
Jin - "..Yaxshi, men sizga aytaman .... shunchaki "budongsan" birdaniga juda tez o'sdi, shuning uchun u yerda juda ko'p kompaniya va biznesga hasad qiladiganlar bor ... va bizning bosh direktorimiz har qanday yolg‘on mish-mishlar, tahdid va ayblovlarga yo‘l qo‘ymaslik uchun bosh direktorning shaxsi oshkor etilmaydi...faqat uni ko‘rganlar, taniydilar, shuningdek, kompaniyada kameradan foydalanishga ruxsat bermasligimizni ham bilasiz, har qanday suratlar bosilishining oldini olish uchun ... faqat janob Jungga telefonidan Prezident atrofida foydalanishga ruxsat berilgan.. chunki u kichkina ekanligini bilasiz ...
U gapini tugatmadi, lekin men tushundim va bosh chayqadim
Jin - "Ha! Uning shaxsi ham yashirin, chunki u Prezidentning opasi."
Soyunning fikri: "Opa? Jisoo unnie degani?...u COOmi? Oh! Shuning uchun ham Kim J."
Men "oh" deb javob berdim, lekin savollarim shu erda tugamadi.
Soyun - "Men COOni hech qachon ko'rmaganman, u qayerda?"
Jin - "U Indoneziyaga ish safari bilan ketgan."
Soyunning fikri - "Shuning uchun abeoji men undan so'raganimda u bu yerda emasligini aytdi... Va men uni hali ham Xitoyda deb o'yladim."
Xo'sh, Kim Jisoo Taening opasi, u bizdan to'rt yosh katta.
U meni ulg‘aytirgan yagona ayol bo'lgani uchun men unga onadek munosabatda bo'ldim...lekin biz o'rta maktabda o'qiyotganimizda u Xitoyga oliy o'qish uchun ketgan, shuning uchun uni ko'rmaganimga 10 yil bo'ldi. , Men uning hozir qanday ko'rinishini ham bilmayman..
Uni eslab ko'zlarim biroz yaltirab ketdi.
Hozir men savdo markazidaman, chunki AQSH dan ko‘p narsa sotib olmaganligim uchun o‘zimga yangi sumka sotib olishim kerak. Va eng yomoni, men yolg'izman, tasavvur qila olasizmi, xarid qilish uchun yolg'iz boraman..bu eng yomoni....Rose men bilan xarid qilishim mumkin bo'lgan yagona odam, lekin u band.
Men bu sumkalarni ko'rib chiqayotgan edim, sumkalardan biri e'tiborimni tortdi..bu tom ma'noda mening uslubim edi. Men tabassum qildim va u tomon yurdim.
Men uni tekshirib ko'rish uchun sumkaga qo'l tekkizdim, lekin bir vaqtning o'zida boshqa birov ham sumkaga tegdi, qisqasi bir xil sumkani ushlab turgan ikkita odam bor edi. Men o‘girilib, qo‘l egasiga qaradim.
Bu qiz edi, u juda yoqimli ko'rinishga ega, baland bo'yli va uzun sochlari bor edi. U mening qo'limni payqab qo'lini tortib oldi va yuzi g'amgin bo'ldi.
??? - "Kechirasiz, men bu sumkani birinchi bo'lib olmoqchi bo‘lganingizni bilaman, lekin uni menga bera olasizmi?" – dedi u ma’yus va iltijoli ko‘zlari bilan
Men uni aniq ko'rganimda, u tanish bo'lib tuyuldi.
Soyun - "Kechirasiz, lekin bu sumka menga juda yoqdi."
— dedim muloyimlik bilan, chunki bu sumka menga juda yoqdi.
??? -" Iltimos, xonim, men aslida stilistman va men yaratayotgan ko'rinishni to'ldirish uchun ma'lum bir sumkani xohlardim.... Men o'sha sumkani juda uzoq vaqtdan beri qidiryapman... lekin topa olmadim va shunchaki endi men bu sumkani ko'rdim va bu menga kerak bo'lgan narsadir..... Iltimos, xonim, buni sotib olishimga ruxsat bering."
— dedi u qoʻllarini birlashtirib
Uning fikri ishonarli edi, men nima qilishni o'ylab, sumkaga qaradim.
??? - "Siz boshqa har qanday sumka sotib olishingiz mumkin, men sizga to'layman."
— dedi u xuddi go‘dakdek, bir oz egilib... rostini aytsam, u juda begunoh va bolalarcha ko‘rinardi.
Soyun - "Yo'q, yaxshi, olavering. Men boshqasini sotib olaman." — dedim sumkani unga berib.
???-" Haqiqatanmi?... Katta rahmat."
U sumkani olib, meni quchoqladi. Bu kutilmagan quchoqlashdan biroz hayratda qoldim.
??? - Kechirasiz!... Aytgancha men Lalisaman..siz meni Lisa deb atashingiz mumkin. — dedi u yoqimli ohangda qo'lini uzatarkan.
Va men uni birdan esladim, men uni restoranda "u" bilan ko'rdim, u o'sha qiz.
Men biroz tabassum qildim.- “Soyun”.
Lisa - "Men bilan kela olasizmi ... men sizga ovqat beraman, bu sumkani menga berganingiz uchun."
Soyun - "Yo'q, men yaxshiman."
Lisa - "Iltimos, unnie.... Men sizdan juda minnatdorman... rahmat aytmoqchiman."
Men xo‘rsindim va bosh irg‘adim.
U hayajonli tabassum qildi va qo'limdan ushlab, meni oziq-ovqat maydonchasi tomon sudrab bordi. Men unga kuldim.
Soyun - "Aytgancha men sizdan katta ekanligimni qayerdan bilasiz?"
Uning yuzi birdan vahimaga tushdi.- "Siz unday emasmisiz?... Kechirasiz, afsusdaman... shunchaki, siz juda yetuk ko'rinasiz, shuning uchun men sizni mendan kattaroq deb o'yladim."
Uning vahimaga tushgan yuziga qarab kuldim.
Soyun - "To'g'ri aytasiz,.. Men sizdan kattaman... 25 yoshdaman."
Ovqatlanib bo'lganimizdan so'ng, biz shunchaki gaplashdik.....u hatto menga o'z raqamini berdi va agar menga qachon stilist kerak bo'lsa, unga qo'ng'iroq qilishimni aytdi.... u mening raqamimni so'rayotgan edi, shuning uchun men unga biznes kartamimni berdim.
Keyin birdan uning telefoni jiringladi.
Lisa "Oh!...bir daqiqa unnie!"
U telefonini olib dedi va men bosh irg'adim.
Lisa - "ha!.......men kafedaman."
U kulib qo'ydi va qo'ng'iroqni uzdi. Keyin yana men bilan gaplasha boshladi. Biz gaplashayotgan edik, birdan u orqamdan kimgadir qo'lini silkitdi.
Soyunning fikri - "Bu ovoz?.... Faqat u emas! Soyun tinchlan!"
U stolimiz tomon keldi va Lisaga jilmayib qo'ydi, keyin uning ko'zlari menga qaradi, men unga bo'sh qaradim, u esa qotib qoldi.
??? - "S-Soyun." - dedi u hayratga tushgan ovozda
Lisa - "Siz uni taniysizmi, sevgilim?" — deb so‘radi u sarosimaga tushib
U Lisaga qaradi, keyin esa yana menga qaradi.
U javob berishidan oldin men gapirdim - "Ha!... biz bir kollejda o'qiganmiz." — dedim unga yalt etib va biroz tabassum qilib qo‘ydim.
Soyun - "Xayr Lisa...Haqiqatan ham kech qoldim.... ovqat uchun rahmat."
U keng tabassum qildi va meni quchoqladi.
Lisa - "Sumka uchun rahmat unnie.... xayr." - dedi u quchoqlab, menga yoqimtoylik bilan qo'l silkitdi.
Men uning yoqimtoyligidan kulib qo'ydim, so'ng "unga" qaradim, u hali ham hayratda edi va keyin ketdim.
Nihoyat, men bir narsani o'ylab topdim, shuning uchun bugun biz "Andog" haqida yana bir uchrashuv o'tkazamiz. Men bir necha daqiqa kechikdim, lekin odamlar bunga o'rganib qolgan deb o'ylayman ... shuning uchun endi asabiylashmayman.
Men majlis bo‘ladigan xonasiga kirdim va barchaga quvnoq tabassum qildim, men Taega xuddi shunday tabassum bilan qaradim, lekin u shunchaki ko'zlarini yumdi.
Rasmiylik sifatida kech qolganim uchun ulardan uzr so'radim va joylashdim. Men sumkamdan bir nechta fayl va noutbukni olib chiqdim.
Ishchi 1 - " Miss Li, bu uchrashuvga nima tayyorladingiz?"
Menimcha, ular sabrsiz edilar.
Ishchi 2 - "Hope korporatsiyalarini ishontirish uchun boshqa narsangiz bormi?"
Endi hammaning nigohi menda edi.
Soyun - "Ishontirish haqida keyinroq gaplashamiz, avval sizga nimadir haqida xabar beraman."
Men noutbuk bilan o'rnimdan turdim va old tomondan joy oldim. Hamma menga intiqlik bilan qarashdi.
Soyun - "Bir necha kun oldin men va janob Seokjin Hope korporatsiyasiga qarashli yerga tekshirish uchun bordik."
- dedim xotirjamlik bilan Jinga bir soniya qarab. Tae Jinga qaradi va keyin yana menga qaradi.
Soyun - "Ozgina tekshirib ko'rganimizdan keyin bildikki, ularning yerlari atrofi ba'zi kambag'al odamlarga tegishli .... va Hope korporatsiyalari uni sotib olmoqchi."
Men oxirgi qismini ta'kidlab aytdim. Taening qoshlari chimirildi.
Soyun - "Men buni bilish uchun juda ko'p izlanishlarimni olib bordim..."
Albatta, men qanchalik mehnatkash ekanligimni, ular meni osonlikcha qabul qilmasligini ko'rsatgan bo'lardim.... ularga berayotgan barcha g'oyalarni men ular uchun ishlaganman, bu yerda o'tirib, mening fikrlarimni tinglayotganlar kabi emas.
Soyun - "Va ko'p mehnatdan so'ng men bildimki, kambag'allar o'lkasiga tutashgan go'zal daryo bor va uning narigi tomonida o'rmon bor, bir so'z bilan aytganda, u go'zal manzara bilan o'ralgan va bu joyni tabiiy ekzotik qiladi."
Men ularga internetdan topgan rasmlarimni ko'rsatdim.
Soyun - "Agar Hope korporatsiyalari o'sha kambag'al odamlarning yerlarini sotib olsalar, ularning butun maydoni va uning atrofidagi hududning qo'shilgan qiymati hozir yerning uch baravar qiymatiga teng bo'ladi."
Hamma hayratda, ba'zilari hatto og'zini ochgan ko'rinadi.
Taehyung biroz jilmayib qo'ydi va boshini qimirlatib qo'ydi. O'ylaymanki, u men qilmoqchi bo'lgan narsaga erishdi.
Soyun - "Ammo o'sha kambag'allar bilmaydilarki, ularning yerining qadri nimada ...."
Tae - "Agar biz bu yerni o'sha odamlardan sotib olsak, Hope korporatsiyalari bizning oldimizda ojiz bo'lar edi." — dedi u salgina kulimsirab.
Soyunning fikri - "U hozirgina meni maqtadimi? Men Jindan eshitganimdek, u hech qachon ishchilarni maqtamaydi."
Men Jinga qaradim va u Taega qaradi, lekin hamma hayratda edi. Tae buni payqadi va uning yuzi yana muzlab qoldi. Men sukunatni buzishda davom etdim.
Soyun - "Lekin bu oson emas." -dedim va hammaning diqqati yana o'zimga qaratildi.
Soyun- "Ularning yerlarini sotib olish oson emas, Hope korporatsiyalari uch yildan beri harakat qilmoqda, ammo yerni sotishga tayyor bo'lmaganlar bor." – dedim va xo‘rsinib.
Tae - "Bu muammo emas, janob Seokjin, bu masalani ko'rib chiqing." - dedi ishonch bilan.
Jin bosh irg'adi
Tae - "Li xonim boshqa aytadigan gapingiz bormi?"
Soyun - "Yo'q, hammasi shu." — dedim va boshimni egib.
Tae - "Yig‘ilish tugadi, hammaga ruxsat." - dedi va o'rnidan turdi.
Hamma unga ta’zim qildi va men noutbukimni yopdim. Men tushlik qilishimni kutib turgan Jin tomon ketmoqchi edim, lekin Tae Jinni tashqariga chaqirdi.
Tae unga fayl berdi va dedi: - "Bu muhim fayl, men uni darhol ko‘rmoqchiman, shuning uchun tushlikdan oldin qiling."
Jin faylni olib, bosh irg'adi va Tae ketdi. Jin uzr so'rab tabassum bilan menga qaradi, lekin men unga "yaxshi" dedim va u xonadan chiqib ketdi.
Soyun - "Shunday ekan, uyga qaytishim kerakmi yoki yolg'iz ovqatlanishim kerakmi?"
Lekin keyin xayolimga bir fikr keldi va men jilmayib qo'ydim.
Soyun - "Sovuq muz bilan tushlik qilsamchi?" - dedim va tezda Taeni orqasidan borish uchun narsalarimni yig'ib oldim.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @PayalSharma671