Aytilmagan haqiqat
Bir kun o'tdi va u xonadan chiqmadi, u ovqatlanmadi ham. Men, Appa, nuna hamma undan eshikni ochib ovqatlanishni iltimos qilishga urindik, lekin u rad etdi.
Shuning uchun biz uni ko'p majburlamadik, bilamizki, unga shafqatsiz haqiqatga moslashish uchun yolg'iz vaqt kerak.
Bugun abeodjining dafn marosimi... barcha tadbirlar bajarildi, biz faqat cherkovga ketishimiz kerak.
Men Soyunning xonasi eshigini taqillatdim va bir necha soniyadan keyin u eshikni ochdi.
Sochlari ochiq, u nuna bergan qora ko'ylakni kiyib olgan, ko'zlari qizarib, shishib ketgan, kechayu kunduz nima qilganini ko'rsatib turardi. U menga bir soniya qaradi, keyin pastga qaradi.
Tae-"Ketdik!"– dedim va qo‘limni yelkasiga o‘rab, mashinaga yetakladim. U hali bir og‘iz so‘z ham gapirmadi.
Biz cherkovga yetib keldik, hamma u yerda edi... Kecha kechqurun Jimin qaytib keldi, u ham u yerda edi, Rose, Jennie, abeodjining do'stlari, bir nechta talabalar hamkasblari va hatto janob Jin ham u yerda edi.
Men Soyunni oldinga olib bordim va Rose tezda unga yaqinlashdi va Soyun yoniga o'tirdi. Men Rosega unga g'amxo'rlik qilishni imo qilib qaradim va Jennie yoniga o'tirdim.
Jennie - "Yaxshimisan?" U pichirladi
Jennie - "Soyunchi?" Men Soyun tomonga qaradim va keyin yana Jenniega qaradim va xo'rsindim... u tushundi va orqamdan silab qo'ydi.
Hamma namoz va suralar o'qilgandan keyin... Soyun hamon hech qanday qimirlamay o'tirardi. U yig'lamadi, lekin baribir uni shunday ko'rish qiyin edi.
Abeodji bilan so'nggi xayrlashuvdan so'ng, uyga qaytish vaqti keldi..Soyun men bilan mashinamda edi va men haydab ketayotgan edim.
Soyun - "Meni uyimga olib bor!"— dedi u robotdek tuyg‘usiz ovozda.
Soyun - "Men narsalarimni u yerdan olishim kerak!" U gapimni kesib tashladi va men bosh irg'ab qo'ydim.
Uyimga yetib keldim...Tezlik bilan eshikni ochdim va kutilgandek meni qorong‘ulik va yolg‘izlik kutib oldi. Men ichkariga bir necha sekin qadam tashladim...lekin orqamdan yana bir qadam tovushini ham eshitdim.... Bu Tae ekani aniq.
Men o‘girildim. - "Tae...iltimos meni birozdan keyin olib ket...men bu yerda yolg'iz qolmoqchiman."
Men sovuqqonlik bilan gapirmay qo'ya olmadim. U men bilan rozi bo'lishga ikkilanib qaradi.
Ammo keyin u xo'rsindi, oldinga keldi, yonoqlarimdan ushlab, peshonamdan o'pdi. Yuragim birdan gursillab ketdi, ich-ichimdan nafas oldim va qaradim.
Tae - "Bir soatdan keyin kelaman."– dedi u ohista va chiqib ketdi.
Men eshikni yopdim va appaning yotoqxonasi tomon yurdim. Eshikni ochishim bilan xotiralarim chaqnab ketdi. Eng qadimgi xotiralar.... Men uning hidi hamon shu yerdaligini his qildim.
Men o'sha ramkalarga qaradim...appam bilan mening ommam bo'lganini esladim....u hech qachon o'z hayoti va ehtiyojlari haqida qayg'urmasdi...u eng zo'r appa edi...lekin baribir men buni uddalay olmadim. yaxshi qiz bo'lolmadim. Ko'zimdan bir yosh to'kildi. Bu xonada uning ovozi haligacha eshitiladi. Men uning shkafi tomon o'girildim va uni ochganimda birinchi ko'rganim g'urur bilan saqlangan loyqa jigarrang blazer bo'ldi...u xuddi shohona buyumday o'rtada saqlangan.... haqiqatan ham bu uning uchun edi, chunki bu mening birinchi marta maoshimni olganimda yuborgan sovg'am edi. Blezerni chiqarib quchoqladim.
Keyin uning karavotiga o'tirdim va tungi stolning tortmasini ochdim. Uning ba'zi dori-darmonlari saqlangan edi, ularni hozir bilaman, multivitaminli tabletkalar emas, balki yurak kasaliga mo'ljallangan tabletkalar.... Faqat bu tortmani avval tekshirmaganman.
O'sha dorilar ostida qog'oz bor edi. Men uni olib, qiziquvchanlik bilan ochdim.
Men birinchi uchta so'zni o'qib chiqdim va og'zimdan eshitiladigan yig'lash son-sanoqsiz sho'r ko'z yoshlarimga ergashdi.
Va bu menga appadan kelgan xat ekanligini angladim. Men uni o'qiy boshladim.
Bu maktubni hech qachon topasanmi yoki yo'qmi, bilmayman. Agar sen hozir uni o'qiyotgan bo'lsang, demak, men endi sen bilan emasman.
Yo'q, qizim yig'lama. Sen jasur qizsan, sen kuchlisan. yig'lamasliging kerak. Bilaman, xastaligim haqida senga aytmaganim uchun biroz g'azablangan bo'lishing mumkin. Men buni ikki yil oldin universitetda hushimdan ketganimda angladim va hamkasblarim meni kasalxonaga yuborishdi, ha, kasalxona men qo'rqqan joy.
Men senga aytmoqchi edim lekin sen mendan uzoq eding va men senga stress berishni xohlamadim.
Men jasorat topib bir necha marta kasalxonaga bordim... Operatsiyani o'tkazish haqida o'ylardim... lekin men unchalik kuchli emas edim... Bunga rozi bo'lishga unchalik kuchli emasdim va rejadan voz kechdim. Meni operatsiyaga majburlashingni bilganim uchun aytyapman.
Hamma o'z umrini uzaytirishni xohlaydi, lekin men yetarlicha yashadim deb o'ylayman, shuning uchun men bu dardni o‘lishimga sabab bo'lishini o'yladim... rostini aytsam, men ham sening ommangni sog'indim ... va u ham meni sog'indi deb o'ylayman. ...shuning uchun u meni chaqirdi.
O'lishdan oldin bir nechta tilaklarim bor edi, men seni go'zal oq ko‘ylak kiyganingni va umr yo‘ldoshingga qarab qo'limdan ushlab yo'lakka ketayotganingni ko'rishni xohlardim...Meni harabeoji deb ataydigan go'zal nevaralarni ko'rishni xohlardim.... lekin menimcha, bizda qanchalik ko'p imkoniyat bo'lishimizdan qat'iy nazar, biz ko'proq narsani xohlaymiz ... agar men sening bolalaringni ko'rganimda ham, farzandlaringning nikohini va hokazolarni ko'rishni orzu qilgan bo'lardim.
Shunday ekan, menimcha, yetarli..Seni go‘zal yosh, mustaqil va kuchli ayol bo‘lib ulg‘ayganingdan mamnunman. Nihoyat, to‘g‘ri kiyim kiyganingdan mamnunman.. hahahahaha... Men senga aytmasdim. lekin men sen ilgari kiygan kiyimlaringni juda yomon ko'rardim.
Doimo esda tut-ki, appa seni sevadi va sen bilan juda faxrlanadi. Tug'ilgan kuningda men sevgimni, ommangni yo'qotishimni bilardim, lekin menga ishon, men sendan hayotim davomida hech qachon afsuslanmadim...sen mening farishtamsan va shunday bo'lib qolasan. Meni ko'rmasang ham mustahkam bo'l azizim...men va ommang seni tepadan kuzatib turamiz.
P.S.- AQShga ketishingdan oldin ham Tae bilan qandaydir muammo borligini bilardim...Tez orada hal qilasan degan umiddaman..... u yoqimli bola va sening bolalikdagi yaxshi ko‘rgan do‘sting, shuning uchun agar xato qilsang uzr so'ra. Uni xafa qilma.
Ko'z yoshlarim o'sha qog'ozga tushdi, u hozir men uchun hayotimdan ham qadrliroq. Lekin meni ko'proq yig'latgan narsa bu qog'ozni bezab turgan qurigan ko'z yoshlar edi, bu yozayotganda mening appam ham yig'layotganini ko'rsatdi. Men o‘sha qog‘ozni jon-jahdim bilan quchoqlab, yig‘lab yubordim.
Men Soyunni uyidan olib ketish uchun keldim...u chamadonlari bilan tayyor edi... u hech narsa demay chiqib oldimga turdi. Men uning chamadonlarini olib, mashina tomon yo'l oldim, orqasidan Soyun uyiga oxirgi marta qaradi.
U mening uyimda qolishga rozi bo'lganidan juda xursandman ... aks holda bu juda qiyin bo'lar edi.
Soyun uyga tashlab ketganimdan so'ng....Men ofisga bordim. Lift ochilib, kalidorga chiqqanimda... meni kotibam kutib oldi.
Kotib - "Xayrli tong Prezident!"- dedi u ta'zim bilan
Men bosh irg'adim. - "Mening jadvalim?"— so‘radim qo‘limni cho‘ntagimga solib, kabinam tomon yurarkanman.
U men bilan birga yurib, butun jadvalimni aytib bera boshladi. - "Mana prezident."
Tae "Hmm" Men kabinamga kirdim, kotibam hamon orqamdan kirdi. Men joyimga o'tirdim va kompyuterimni ochdim. U stolim oldida turib menga ikkilanib qarab turardi.
Men unga qaradim va qoshlarimni ko‘tardim. - "Boshqa narsa bormi?"
Kotib – “Umm.... Prezident...kechagi uchrashuv haqida...”
Tae - "Kechaga qoldir demadimmi... Kecha band edim."
Kotib - "Lekin janob ... siz oldin hech qachon uchrashuvni qoldirmagan edingiz va bu muhim uchrashuv edi ..."
Men qo‘llarimni stolda ushlab, unga qattiq tikildim. - "Iltimos, bu yerda bosh direktor kimligini eslata olasanmi?"- so'radim kinoyali ohangda.
U pastga qaradi. - "Siz direktorsiz..."
Tae - "To'g'ri.. Demak, agar men bosh direktor bo'lib muhim uchrashuvni keyinga qoldirgan bo'lsam, bu menda bundan ham muhimroq narsa borligini anglatadimi?"— so‘radim undan sovuqqonlik bilan.
U bosh irg‘adi - "Kechirasiz. Prezident.... shunchaki janob Kang bu xabarni yaxshi qabul qilmadi."
Tae - "Unga samimiy kechirim so'rab elektron pochta xabarini yubor va boshqa uchrashuvni tuzat."— dedim beparvolik bilan kompyuterimga qarab.
Kotib - "Janob, nima sababni keltirishim kerak?" Men harakatlarimni to'xtatdim.
Kechagi yig'ilishda qatnasha olmagandim.. Men bo'lishim mumkin edi... lekin men Soyunni yolg'iz qoldirishni xohlamadim, garchi yig'ilishda boshqa odamlar bo'lsa ham...lekin men uni hayotining bunday og'riqli kunida tark etishni xohlamadim.
Tae - "Yaqin odamning o'limi" — dedim sekin. Uning yuzi uzr so‘ragandek bo‘ldi va u ketdi.
Men muhim fayllarni tekshirayotgan edim, telefonim jiringladi. Men ekranga qaradim, u Jennie edi
- "Aslida unday emas... faqat ba'zi fayllarni tekshirib ko'rmoqdaman.. gaplashishing mumkin."
- "Yaxshi, ishing tugagandan keyin uchrasha olamizmi?"
- "hmm...Kechirasan Jennie,...mening jadvalim bugun tig'iz....Men kechasi bo'sh bo'laman, keyin uyga qaytishim kerak..Soyun haqida bilasanmi?
- "Ha.... lekin amaki va Onni uyda emasmi?"
- "Yaxshi... Tushundim..... unga sen ko'proq kerak bo'lishing mumkin." Men tabassum qildim.
Jennie menga yoqadigan jihati shuki, u har doim mening ahvolimni tushunadi va hech qanday ranjitmaydi.
- "Rahmat va kechirasan Jennie.. lekin men boshqa kuni uchrashishga so‘z beraman."
- "Yaxshi... xayr... seni sevaman."
- "Alvido...........men ham seni sevaman."
Men telefonim ekraniga qaradim va chuqur xo'rsindim, Jennie uchun o'zimni yomon his qilardim.
Kech bo'ldi... Uchrashuvda qatnashib, qaytib keldim va kabinamni tekshirib ko'rish uchun stolimdagi fayllarni ochdim.
Ortimdan kotibam kirdi. – “Kechirasiz, prezident... sizni qabulxonada kimdir qidiryapti.”
Men unga sarosimada tikildim.- "Birov bilan uchrashuvim bormi?"
Kotiba - "Yo'q, prezident..... hech qanday uchrashuvingiz yo'q... lekin u kishi sizni shaxsan bilishini va siz bilan uchrashmoqchi ekanligini aytdi".
Uning ismini tilga olganidan boshim ko‘tarildi, jag‘larim siqilib, ko‘zlarim qorayib ketdi.
"U endi mendan nimani xohlaydi..... qanday qilib u mening ofisimga kelib, meni so'rashga jur'at etadi?..... Men u bilan uchrashishim kerakmi?..... Menimcha, Hech bo'lmaganda, men bu bema'ni nima istayotganini bilishim kerak."
Tae -"Uni ichkariga kiriting."— dedim sovuqqonlik bilan kotibamga va yana fayllarga yuzlandim. U bosh irg‘ab, ta’zim qildi va ketdi.
Bir necha daqiqadan so'ng eshigim taqillagani meni bezovta qildi. Men kim bo'lishini bilaman.
Men bu so'zlarni aytganimda, eshik ochilib, ichkariga bir odam kirdi.
Men bu odamni qanchalik yomon ko'rishimni tasvirlab berolmayman.... Men uni sevishini bilganimdan keyin ham unga bo'lgan bu nafratni yengishga harakat qilaman.. lekin qila olmayman... va sababini tushuntirolmayman. ....chunki u Soyunning yuragini sindirdi. chunki u meni jiddiy narsada aybladi. chunki u men bilan bahslashishga sababchi bo'lgan. Chunki u Soyun AQShga ketishiga sababchi bo'lgan. chunki u mening va Soyunning oramizdagi dostligimizni buzgan, yoki boshqa narsa tufaylimi?...bilmadim...lekin uni yomon ko'rishim aniq.
U biroz ikkilanib, asabiylashgan holda oldinga yurdi.
Xo'sh, bu yangilik, men uning yuzida bunday qiyofani hech qachon ko'rmaganman .... u har doim menga qaraganida, jag'ini qisib qo'ygan holda shunday o'zini tutib turardi.
Asabiy va ikkilanayotgan Jungkookmi?..bu meni biroz hayratda qoldirdi.
Jk - "Salom!"— dedi u mening stolim oldida turgancha noqulay jilmayib.
Men javob bermadim, aksincha unga o'tirishga ishora qildim. U o'tirdi. Men unga diqqat bilan qaradim...
Jk - "Umm....Taeh..." Men uning norasmiyligiga qoshimni ko'tardim va u tushundi.
Jk - "Janob Kim.... aslida men bu yerga kechirim so'rash uchun kelganman..."
"To'g'ri eshitdimmi?...Bu Jungkook kechirim so'rash uchun kelganmi?."
Tae "Nima uchun?"— deb qisqa va sovuq so‘radim.
U xo'rsindi - "Kechir, Taehyung....6 yil oldin sodir bo'lgan voqea uchun...bu butunlay tushunmovchilik edi...bu haqda men keyinroq bilib oldim...Sen haqingda aytganlarim va qanday qilib aytganim uchun men juda aybdorman. Men seni va Soyunning do'stligingizning buzilishiga olib kelganimdan afsusdaman."
Men bu so'zlardan hayratda qoldim.....Men unga shubha bilan qaradim...chunki u mendan kechirim so'rash uchun kelganiga ishonmayman....bu badbashara hech qachon bunchalik zo'r bo'lmagan....agar u xatosini tushungan bo‘lsa ham...u mendan hech qachon kechirim so'ramagan bo'lardi.
Jk - "Men kechirim so'rashim juda kechligini bilaman.... va sen menga ishonmayotganingni ham bilaman... lekin ishon, men chin dildan kechirim so'rayman..." Uning yuzi samimiy ekanligidan dalolat berdi, lekin men hali ham dovdirab qoldim.
Jk - "Men Soyundan ham kechirim so'radim va u meni kechirdi."
Ko‘zlarim biroz ochilib ketdi.
"Nima? uni kechirdimi?.. nega?. .xo'p... men undan nima kutishim mumkin, u umidsiz sevib qolgan."
Jk - "U menga meni sevmasligini va unutganini aytdi va shunga o'xshash men ham boshqa birov bilan davom etdim."
"Nima deb gapiryapti... Soyun sevmaydi?... men o'zim uni u bilan birga bo'lishni iltimos qilayotganini ko'rib turib, qanday qilib aytadi?"
Tae - "Qanday jur'ating etasan, Soyun meni unutdi deyishga?... Meni ahmoq deb o'ylaysanmi.... o'sha kuni restoranda uchrashganimizda seni quvayotganingni ko'rgandim.... sen albatta unga umid bog'lagan eding va bir necha kun orqaga qaytganingni ko'rdim uyalmay boshqa birovni sevishingni aytganingda yana qaytib kelishingni iltimos qilganini ko'rdim....sen uning yuragini ikki marta sindirding va endi u unutdi deyapsan. U sen uchun yolg'on gapirgan bo'lishi mumkin." Men unga qo‘pollik bilan gapirdim.
U chuqur nafas oldi - "Unday emas..." Keyin u menga bo‘lgan voqeani to'liq aytib berdi..
Jk - " Shunday qilib, sen ko'rgan narsa uning hazillari edi... u shunchaki sarosimaga tushib qolganim uchun mendan qasos olmoqchi bo'ldi..... Soyin hali ham bu hazil ekanligini menga aytmadi, lekin mening qiz do'sti aytdi."
Men barcha ma'lumotlarni diqqat bilan o‘yladim.... Rostini aytsam, endi nima qilishni bilmayman.
Men Soyun uni unutganidan va bularning hammasi hazil bo'lganidan juda xursandman....Men bu badbasharaning ham o'tganidan xursandman.... lekin bu uning qilgan haqiqatini o'zgartirmaydi. Soyunning yuragini va mening va uning o'tmishdagi do'stligimizni sindirdi.
"Men uni Soyun kabi kechiradigan odammanmi?"
Jk - "Men seni kechirishingga majbur qilmayapman... Men faqat kechirim so'ramoqchi edim." Men unga qaradim va ko'zimni pirpiratdim
U menga bir necha soniya tikilib turdi va keyin xo'rsinib qo'ydi. - "Vaqting uchun raxmat. Janob Kim.... yana bir bor chin dildan uzr so'rayman...... hozir ketaman.... xayrli kun!"
Men boshimni qimirlatdim, u chiqib ketdi.
"Men endigina bu narsalarni bilib oldim...shuning uchun uni bir zumda kechira olmayman....agar u buni kutgan bo'lsa."
Men uyga yetib keldim... kechki ovqat vaqti o‘tib ketdi... kech keldim bilaman...lekin bu men uchun normal holat.
Oshxona tomon bordim, Xvang xonim u yerda narsalarni hal qilyapti.
Xvang xonim - "Oh!... Siz shu yerdamisiz..... sizga kechki ovqat berishim kerakmi?"- dedi u meni payqaganidan keyin.
Tae - "Yo'q, hammasi yaxshi.... Men allaqachon kechki ovqatlanganman..."
U bosh irg‘adi. - "Men so'ramoqchi edim....umm...Soyun ovqatlandimi?"
Xvang xonimning tabassumi so'ndi. - "Yo'q, u qilmadi...... aslida u tushlik ham qilmadi, ertalab Jisoo xonim uni nonushta qilishga majbur qildi.... va uning yagona narsasi shu."
Men biroz bosh irg'adim - "Iltimos, unga bir likopchada kechki ovqat tayyorlab bera olasizmi...... Men uni ovqatlantirishga harakat qilaman."
Xvang xonim - "Ha, albatta... bir daqiqa."
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: PayalSharma671