Aytilmagan haqiqat
U jilmayib, Dong xonimga, keyin esa menga bosh irg'adi.. Lekin javoban u mendan xavfli nigoh oldi, bu uni biroz qo'rqitdi va jilmayishni to'xtatdi.
Keyin u kelib yonimga o'tirdi.
Dong xonim choy piyolasini qo‘liga olib bir qultum ichdi va jilmayib qo‘ydi.
Dong xonim- "U haqiqatan ham yaxshi qiladi!"— dedi u ikkalamizga qarab.
"Xudoga shukur!...u axlat choyini qaynatib meni sharmanda qilmadi".
Men nimadir demoqchi edim, lekin Dong xonim gap boshladi. - "Erim ishdan keyin menga choy tayyorlagan paytlari haligacha esimda..... u har xil choylarni juda yaxshi tayyorlardi". — dedi u osmonga tikilib, eslovchi nigoh bilan.
"Endi mavzudan butunlay chetlashdik...bu yerda choy qaynatuvchiga rahmat...uf! Shubhali ko'rinmay suhbatimizni qaytarishim kerak."
Soyun - "Siz uni chindan ham sog'insangiz kerak!"
U menga qaradi va bosh irg‘adi - "Ba'zan."— dedi afsus bilan
Soyun - "Balki shuning uchun siz yeringizni sotmoqchi emassiz... chunki bu joyda u haqida xotiralaringiz bor." Og'zimdan chiqqan so'zlardan Tae menga qarab quloq sola boshladi.
Dong xonim biroz kulib, bosh chayqadi. - "Menga uning xotiralarini saqlash uchun joy okerak emas.... Uning xotiralari yuragimda bor." — dedi u xayolparast tabassum bilan.
Men shunday go'zal sevgi suhbati ketayotganini bilaman va men undan zavq olishim kerak.... Lekin baribir muzokarachi sifatida bu suhbatning maqsadini hisobga olishim kerak.
Bu haqda gapiradigan bo'lsam... Sababi bu emasligidan ancha xotirjamman, chunki agar erining xotiralari uning bu yerni ushlab turishiga sabab bo'lganida, uni ishontirishning iloji bo'lmasdi.......chunki siz bu dunyoda his-tuyg'ular bilan emas, balki har qanday narsa bilan savdolashishingiz mumkin ... his-tuyg'ularni, xotiralarni biron bir narsa bilan almashtirish mumkin emas.
Tae - "Unda Halmeoni nima sababdan?"- dedi u umidsizlik bilan.
Ko'zlarim g'azabdan katta bo'lib, darhol Tae tomon burilib qaradim. U nigohlarimni sezib menga qaradi va men unga "o'g'zingni yop" deb qaradim. U xo‘rsinib, uzoqqa qaradi.
"U menga yordam berishni xohlaydimi?...u o'zi mening rejalarimni buzayapti.....Agar Dong xonim uning ovozini tanisa nima bo'ladi?... Men hamma narsani sekin qilyapman... lekin u..."
Dong xonim birdan o'rnidan turdi - "Men bilan yur!"
Men unga qaradim va uning ifodalarida hech qanday muammo yo'q edi, shuning uchun men yengil nafas oldim va o'rnimdan turdim. Tae bizga ergashmoqchi edi, lekin men uni to'xtatdim.
Soyun - "Sen!....bu yerda kut...bir daqiqadan keyin kelamiz." - dedim shirin ovoz berishga urinib, lekin ko'zlarim uni ogohlantirib turardi. U tushundi va orqasiga o'tirdi.
Men Dong xonimga ergashdim va u meni uyining orqa tomoniga olib bordi va u eshikni ochganda men hayratlanarli narsani ko'rdim, u yerda juda ko'p mushuklar aylanib yurib, o'ynab, uxlab yotgan va sovuqqotishgan.
Men ularga qarab tabassum qildim, so'ng xijolat bo'lib Dong xonimga o'girildim.
Dong xonim- "Ular sababdir."— dedi u ularga qarab. Men sarosimaga tushib unga qaradim.
Dong xonim - "Bular adashgan mushuklar, lekin men ularni yetti yildan beri boqmoqdaman... va ular meni ushlab turishmoqda....... chunki men bu yerni tark etishimni bilaman.. .hech kim ularga g'amxo'rlik qilmaydi...... menga uy taklif qilishsa ham... hammasini o'zim bilan birga zamonaviy uyda saqlay olmayman". — dedi u sekin mushuklarga qarab.
Yuzim bo'm-bo'sh edi....Bu kampirning mehribon yuragidan hayratda qoldim va shu sababdan xursand bo'ldim.
U xo'rsinib qo'ydi - "Men xudbin ekanligimni bilaman...... chunki mening mahallamda hech kim o'z yerlarini sota olmasdi... lekin men ularni shunday tashlab ketolmasdim."- dedi u mushuklarga ishora qilib, ko'zlari porlab.
Oldinga kelib, uning orqasidan biroz ishqalab, taskin berdim. - "Siz xudbin emassiz, Halmeoni... siz shu qadar pokizasizki, hatto bu tilsiz maxluqlarga ham qaraysiz."
U menga tabassum qildi.- "Raxmat."
Yana professional tarzda harakat qilish vaqti keldi
Soyun - "Halmeoni.... yeringizni sotib olmoqchi bo'lganlar bu hayvonlarni parvarish qilish markaziga yuborishni taklif qilsalar-chi." — dedim ehtiyotkorlik bilan va uning javobini kutdim
Dong xonim - "Men xursand bo'lardim, lekin ularni o'zim yetib borishini ko'rmagunimcha, tinchlanmayman".- dedi u o'zi tomon kelayotgan mushukni erkalab.
Men va Tae mashinada edik va men Taega Dong xonimning qaysarligi sababini tushuntirdim.
Tae - "Bu umuman muammo bo'lmaydi."
Soyun - "haqiqatan ham!"– dedim va bo‘shashgan xolda xo‘rsinib o‘rindiqqa suyanib oldim.
Soyun - "Xudoga shukur!...biz ertaga kelishimiz shart emas.......lekin sen o'z ahmoqliging bilan bizni ertaga kelishimiz uchun qo'lingdan kelgancha harakat qilding." – dedim tishlarimni g‘ijirlatib.
U xijolat tortdi va bir oz g'o'ldiradi. Men o'zimni bo'shashtirib ko'zlarimni yumdim. Ammo keyin yana ochildi.
Soyun - "Bu rejani muvaffaqiyatli qilganim uchun, hozir tushlik qilaylik."
Men hayajonlanib, biroz qat’iy aytdim. U biroz jilmayib qo'ydi - "Yaxshi!"
Ko‘zimni hayajondan katta qildim. - "xo'pmi?... rostdanmi?... rozi bo'ldingmi?"
Tae - "Shunday!.... sen bugun juda zo'r ish qilding."
Men mag‘rurlanib kuldim. - "Albatta qildim."
Men va Tae hozirgina restoranga yetib keldik va mashinadan tushdik. Nihoyat, Tae men bilan hech bo'lmaganda tushlik qilishga rozi bo'lganidan juda xursand bo'ldim, men undagi o'zgarishlarni, uning menga bo'lgan munosabatidagi o'zgarishlarni ko'rib turibman. Bu meni nafaqat xursand qildi, balki yuragimni zirqiratdi.
Restorandan bir necha qadam qolganda, bilagim tortilganini his qildim, bu meni to'xtatishga majbur qildi. Men kimligini bilish uchun orqaga o'girildim.
Tae ham mening to'xtaganimni ko'rib to'xtadi.
Mening ismim uning og'zidan chiqishi bilan men unga qaradim va u ushlab turgan qo'limga qaradim va bu menga yoqmasligini ko'rsatdi.
U darhol qo'limni qo'yib yuborib, dedi - "Soyun, sen men bilan uchrashishga rozi bo'lding-u, nega birdan qaroring o'zgardi?"- U chin dildan so'radi.
Men bu savolga javob berishni rejalashtirmaganman, shuning uchun men boshqa savol berdim - "Bu yerda nima qilyapsan?"— dedim sarosimali va sovuq ohangda
U menga, keyin yonimga qaradi, hatto Tae ham shu yerda ekanligini esladim.
Men darhol Taega qaradim va uning ifodalari unchalik yaxshi emas edi, hatto juda yomon desa ham bo'ladi. U Jkga xavfli qarab turardi
"Yoooooq, bu sodir bo'lishi mumkin emas.... Men Taeni yana xafa qila olmayman."
Jk - "Soyun...men sen bilan gaplashmoqchiman."
Soyun - "Jungkookni ket, men sen bilan gaplashishni xohlamayman."— dedim yana jahl bilan.
Jk - "Nima uchun bunday munosabatda bo'lyapsan? ....biz oldin uchrashganimizda o'zingni bunday tutmagan eding?"— dedi u sarosimali va ma’yus ohangda
Taening og'zidan masxara chiqqanini eshitdim. Men unga yuzlandim. - "Tae... u.."
Tae - "O'ylaymanki, endi senga sovg'a kerak emas, orqaga qaytish ham kerak emas." - dedi u masxara ohangda Jungkokga tikilib.
Men uning bilagidan ushlab olishga harakat qildim, lekin u mashinasi tomon yurdi, men uning orqasidan ergashmoqchi edim, lekin meni Jungkook to'xtatdi, u yana bilagimni tortdi.
"Bunday bo'lishi mumkin emas, mening va Taening munosabatlari yaxshilanib bormoqda...lekin endi men yana uni yana xafa qildim deb o'ylayman.....va bularning barchasi Jungkook sababli sodir bo'ldi..."
Men jahl bilan Jk tomon o'girildim. - "JUNGKOOK MUAMMOING NIMA?"— jahl bilan baqirdim.
Jk - "Soyun, iltimos men sen bilan gaplashmoqchiman." - dedi bilagimni biroz qattiqroq ushlab
Soyun - "Meni ta'qib qilyapsanmi? Nega men qayerga borsam ham sen bilan tasodifan uchrashib qolyapman?"— so‘radim xotirjamlik bilan
U bu savolga javob bermay, yana yolvorishni boshladi.
Jk - "Soyun, iltimos, men bilan bir marta gaplasholmaysanmi?"- dedi u kuchukcha kabi iltijoli ko'zlarini ko'rsatib.
"Nega endi bunday qilyapsan Jungkook?....bu ko'zlarni menga ko'rsatishdan maqsad nima....nega meni qiyinlashtiryapsan".
Men u osonlikcha orqaga chekinmasligini bilardim, shuning uchun rozi bo'ldim. -"Yaxshi, gapir."
Uning ma’yus chehrasi shu zahotiyoq yorishib ketdi va keng jilmayib qo‘ydi. - "Yaxshi, men bilan yur.."
U meni yaqin atrofdagi kafega sudrab olib bordi. Biz ichimliklarimizga buyurtma berdik va o'tirdik.
U qoshlarini chimirdi - "Soyun..shoshma....meni xotirjam tingla."
Men xo‘rsindim va bosh irg‘adim
Jk - "Soyun.... Kechir. O'tmishda qilgan ishim juda noto'g'ri bo'lganini bilaman.... va bundan afsusdaman..... Bilaman, men seni juda xafa qildim." - dedi u afsus to'la ko'zlari bilan.
Men uning nigohlaridan uzoqlashdim, chunki uning so'zlarini eshitib, xotiralar to'satdan hayolimga to'lib ketdi va bu meni hayajonga soldi.
Jk - "Meni chin dildan sevishingni bilardim, lekin baribir yuragingni sindirdim."
U buni pastga qarab aytdi - "Men kechirimga loyiq emasligimni bilaman, lekin men xudbinman, baribir buni xohlayman.....Soyun iltimos meni kechir." - dedi qo'llarimdan ushlab.
Soyun - "Sen nima deyayotganingni eshityapsanmi?"— dedim hamon hayratda.
Jk - "Men nima deyayotganimni bilaman Soyun."- dedi u qat'iyat bilan.
Soyun - "Sen aqldan ozganmisan?.....sening qiz do'sting bor."— dedim jahl bilan g‘ijirlagan tishlarim orasidan.
U boshini chayqadi - " Sen bu haqda qayg'urma.....Men buni hal qilaman.....Men uni sevmayman Soyun....Men uni sevaman deb o'ylagandim, lekin seni ko'rganimda Yana men faqat seni sevishimni angladim."
Soyun - "Jungkook senga osonmi... yuraklarni sindirish...... avval menikini sindirding..... endi esa Lisani sindirishga tayyorsan...... u shunday shirin, beg'ubor qiz.... uning yuragini sindirishga qanday qilib jur'at qilasan".- dedim juda ko'nglim to'lib.
U oqayotgan ko‘z yoshlarini tiyish uchun pastki labini tishladi. - "Soyun tingla... u tushunadigan odam... u tushadi... yana bir marta imkoniyat ber." - dedi u so'zma-so'z so'rab.
Jk - "Soyun, tingla......u tushunadigan odam....u tushunadi......... yana bir marta imkoniyat ber." - dedi u so'zma-so'z so'rab.
Ishonmagan holda boshimni chayqadim va ko'zlarimdan bir oz yosh oqdi... o'zim uchun emas, balki Lisa uchun....u juda qadrdon, bir uchrashuvdayoq u menga ta'sir qildi......va oldimdagi bu odam uning yuragini sindirmoqchi......qanday qilib bunchalik shafqatsiz bo'ladi.
Soyun - "Men bunga ishonmayman, qanday qilib yuraksiz bo'lasan."
Jk - "Boshqalar haqida o'ylama, biz haqimizda o'yla." - dedi u qat'iy ohangda
Soyun - "Jungkook "biz" yo'q....va mening javobim YO'Q.....Men seni endi sevmayman Jungkook." Ko‘zlari katta-katta ochilib, cho‘chib qaradi.
"U hali ham uni sevaman deb o'ylaydimi?"
Men kaftimni ko‘rsatib, uni to‘xtatdim. - "Yetarli!...Men seni kechirganim men senga qaytib kelaman degani emas....Men seni... seni sevmayman." - dedim qat'iy, va ketish uchun o'rnimdan turdim.
Uning meni orqamdan chaqirayotganini eshitaman, lekin men bezovta bo'lmadim.
Men hech qachon Jungkookni
yomon ko'rmaganman, hatto u yuragimni sindirganida ham uni tushunishga harakat qildim....Hali ham yuragimda u uchun umid bor edi, chunki u mening birinchi sevgim nima bo'lishidan qat'iy nazar, lekin bugun menimcha, u o'sha umidni yo'qotgan deb o'ylayman. .....Bilmadim lekin u haqiqatan ham meni g'azablantirdi.
Uyga charchoq bilan yetib keldim, o‘zimni na jismonan, na ruhiy jihatdan kuchim qolmagandek his qildim.
Mehmonxonadagi divanga o'tirdim. Men appani ko'rish uchun atrofga qaradim, lekin uni topa olmadim.
Chanqaganim uchun oshxonaga suv ichgani bordim.....Oshxonada appani ko'rdim. Men uning og'ziga bir nechta tabletka tashlaganini va keyin ularni suv bilan ichganini ko'rdim.
To'satdan gapirganim uchun u biroz qo'rqib ketdi. Men kuldim.
Soyun - "Kechirasiz, sizni qo'rqitmoqchi emas edim."
U qaytib tabassum qildi - "Qachon qaytib kelding?"
Soyun - "Hozirgina." — dedim suv quyish uchun stakanni tutib.
Soyun - "Qanday tabletkalarni qabul qildingiz?"- Men suv ichishdan oldin so'radim.
Janob Li - "Ah!...hech narsa...Men senga charchaganimni aytdim, shuning uchun bir nechta multivitaminlar ichdim." — dedi beparvolik bilan
Men bosh irg‘adim. - "O'zingizni ortiqcha qiynamang." - dedim uni quchoqlab, boshimni ko'ksiga qo'ygancha.
Sochlarimni siladi. - "Sen ham shunday qil"
Biz bir muncha vaqt shunday qoldik, chunki uning quchog'i menga hozir zarur bo'lgan juda ko'p qulaylik va xavfsizlikni berdi ... lekin keyin appa gapirdi.
Janob Li - "Seni qanchalik yaxshi ko'rishimni bilasanmi?"
Men unga qarash uchun quchoqni buzdim va yoqimli bosh irg'ab jilmayib qo'ydim. - "Bilaman... va men sizni ko'proq yaxshi koraman." U kulib peshonamdan o'pdi.
Appa bilan bir oz vaqt o'tkazganimdan va kechki ovqatdan keyin o'zimni ancha yaxshi his qildim. Ammo endi men yana o'z xonamga qaytdim va xayolimda haddan tashqari o'ylar aylana boshladi.
"Men Tae u yerda Jungkookni ko'rib xafa bo'lganini bilaman."
Men o'zimni juda yomon his qilardim....bu shunchaki Taega nisbatan aybdorlik emas edi...bu bundan ham kattaroq edi...va yana uni xafa qilganimni o'ylash menga og'riq keltirdi, ichimdan nimadir meni yeb bitirayotganini his qildim.. Ko'zlarim porlab, his-tuyg'ularimni ochib berdi. Men tushunmovchilikni bartaraf etish uchun unga qo'ng'iroq qilishga qaror qildim.
Men unga besh marta qo'ng'iroq qildim, lekin u ko'tarmadi, albatta.
Men telefonimni uzoqroq tutdim va yuzimni tizzalarimga ko'mib o'tirdim va ko'z yoshlatimni o'z vazifalarini bajarishiga imkon berdim.
Shu kunlarda o'zimni juda zo'r his qilyapman... chunki biz nihoyat o'rta maktabni tugatdik. Oxirgi imtihonlarda hamma qo'lidan kelganini qildi va hozir biz o'zimiz xohlagan universitetdamiz.
Men, Tae va Rose biznes universitetidamiz.......Jimin biotexnologiya universitetiga bordi...... Jungkook har doim raqqosa yoki boshqa narsa bo'lishni xohlardi, shuning uchun u san'at universitetiga qabul qilindi... .va Jennie moda universitetida.
Garchi biz maktabdagidek muloqot qilmasak ham, lekin baribir do'stlarimizga vaqt ajrata oldik. Hozir men bilan muloqot qilayotgan odamlar - Rose va Jungkook.
Garchi Tae bilan bir universitetda bolsak han, lekin u ma'muriyat kursida, men va Rose menejment kursida o'qiymiz, shuning uchun bu bizning o'zaro munosabatlarimizni cheklaydi... Bundan tashqari, u ham munosabatda, shuning uchun Jenniega vaqt ajratishi kerak.
Rose bilan men darslar va tanaffus vaqtida uchrashamiz. Jungkok esa mening sevgan yigitim bo'lgani uchun... meni universitetdan olib ketish uchun keladi... va shuning uchun men u bilan vaqt o'tkazaman.
Tae va Jimin bir oz uzoqda, lekin bu biz aloqani yo'qotdik degani emas... biz bir-birimiz bilan telefonda gaplashamiz... yoki men ba'zan Taening uyiga boraman va dam olish kunlarida hammamiz uchrashib turamiz.
Agar o'zimning va Kookiening munosabatlari haqida gapiradigan bo'lsam, bu ajoyib u har kim so'rashi mumkin bo'lgan eng yaxshi yigit bo'ladi. Men uni juda yaxshi ko'raman.
Aytgancha biz uchrashganimizga bir yilu besh oy bo'ldi..Hozir sinfimdan chiqib, oshxona tomon ketyapman, boshim urilganini his qildim..Boshimni silab, jahl bilan ortga o‘girildim, kim jur’at qildi?
Va......kim?.... aniqki, bu ahmoq.
Soyun - "Yoh!... bu nima uchun edi?"
U kuldi.
Soyun - "Kel, unda..oshxonaga boramiz... Rose ham u yerda kutib turgan bo'lsa kerak."
U ikkilanib qoldi. - "A-ah...Y-yo'q... aslida men boshqa joyga ketishim kerak."– dedi u noqulay.
Men jilmayib qo‘ydim. - " Oh-hoh....sevgani bor yigit!...hozir do'stlaring uchun vaqt yo'q!" - men oxirgi qismda keskin xo'rsindim.
Tae - "Agar shu lahzada senga o'sha jinningdan qo'ng'iroq kelsa..... hammasini unutib, uning oldiga yugurasan." - dedi u "sen ham xuddi shundaysan" nigohi bilan. Men noqulay kuldim.
Flashback davom etadi:[Bir oydan keyin]
Mening va Rosening yarim semestr imtihonlari tugadi, bugun bizning oxirgi imtihonimiz edi... va endi biz ancha xotirjammiz.
Rose - "Soyun... bugun karaokega boramiz... nima deysan?" — dedi u qahvasini ho‘plarkan.
Soyun - "Yaxshi rejaga o'xshaydi."
Biz hammadan karoakega hamroh bo'lishlarini so'radik.... Lekin afsuski, hamma band edi, bu safar hatto kookie ham.... shuning uchun faqat men va Rose bir-birimizning quloq pardamizni shikastlaymiz.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @PayalSharma671