Millionerning turmush o‘rtog‘i
-Oldinda kattalar uchun kontent mavjud. Agar o'zingizga qulay bo'lsagina o'qing.
"Bir so'z ham dema...", deb pichirladi u, o'pishini chuqurlashtirgancha nafasi uning nafasiga aralashib.
Ular o'pishar ekan, uning qo'llari Seonaning yuzini ohista bosdi, bosh barmog'i uning yonoqlarini silab, o'pishni chuqurlashtirib, uni butunlay yutib yubordi. O'pish sekin va chuqur edi, tili uning og'zining har bir santimetrini o'rganib, ichkariga kirdi.
Seona o'zini uning quchog'ida erib ketayotganini his qilardi, uning uzoq vaqtdan beri davom etgan qarshiligi Jungkookning sevgisining iliqligida muzdek eriyotgandek, endi hech qayerda ko'rinmasdi. O‘pishning shiddatliligiga taslim bo‘lgancha, yuragi gursillab, ruhi to‘lqinlanib ketdi.
U uzilib, uning ko'zlariga qaradi, ovozi past va bo'g'iq, “Seona...” deb pichirladi u, ohangida mayin erkalash, mayin iltijo kabi. Lekin... uning ovozidagi umidsizlik... istak... ehtiyoj... XOHLASH!..bor edi.
U jim qoldi, ko'zlari endi uning ko'ziga qadalgan edi. Barmoqlari uning yonoqlarini silashda davom etar ekan, uning teginishi uning tanasiga istak to'lqinlarini yubordi.
“Bo‘ladimi...” u to‘xtab qoldi, ko‘zlari muhtojlikdan yonib ketdi, ovozi shivirdan zo‘rg‘a. "...ruxsat berasanmi?" Bu so‘z xuddi nozik savoldek turardi.
Uning nigohiga duch kelganda, uning yuragi urdi, ruhi titrab ketdi. Sukunat cho'zildi, u yana "iltimos..." deb pichirladi, lablari endi uning lablaridan bir necha santimetr uzoqlikda.
Seona gapira olmadi, nafas ololmadi. Uning qo‘lidan kelganicha bosh irg‘ab qo'ydi, yuragi ko‘kragida gupillab urardi. Bu unga kerak bo'lgan barcha rozilik edi.
Uning lablariga bu safar qattiqroq urildi. Qo'llarini o'rab, uni o'ziga tortdi, ular yana karavotga tushishdi. Ularning tanalari bir-biriga bog'langan, yuraklari endi birdek urmoqda.
“Endi o‘zimni ushlab turolmayman...” deb shivirladi Jungkook, ovozi muhtojlikdan xirillab. — Menga keraksan....
Nihoyat, o'pishni uzib, lablari uning bo'yniga tushdi va umurtqa pog'onasidan titrab ketdi. “Men buni shunchalik kutgandimki...” deb g'o'ldiradi u, nafasi qizning terisiga issiq tegib.
U o'zini uning sevgisi, xohishi bilan yo'qotayotganini his qildi. U endi hech qachon avvalgidek bo'lmasligini bilar edi. Bu, u o'zini unga, tanasi va joniga topshirgan payt edi.
Seona ko'zlarini yumdi va uning tishlari uning bo'ynini tishlagan paytga taslim bo'lib, og'riq va zavqdan titraydigan nozik, qip-qizil izlarni qoldirdi. Uning lablaridan mayin ingrash chiqdi, u go'yo ko'proq narsani xohlayotgandek bo'ynini egdi.
Jungkookning barmoqlari uning ko'ylagida aylanib sekinlik bilan har bir tugmani yecha boshladi, uning teginishi Seonaning umurtqa pog'onasini titratdi. Matoning mayin shitirlashi, uning terisida nafasining shivirlashi va qizning ko'kragiga tegib turgan barmoqlarining mayin teginishi- barchasi asta-sekin tuyg'ularni vasvasaga soldi.
Uning ko'ylagi yechilib, ustki tanasini ochib tashlaganida, faqat nozik lifchik kiygan, Jungkookning lablari pastga aylanib, yuragiga yumshoq o'pish qoldirdi.
Uning og'zi uning ko'kragi va bo'ynida aylanib, yumshoq, tishlab o'padigan o'pish izlarini qoldirib, uning terisini zavqdan qimirlatib yubordi.
Har bir teginish, har bir o'pishdan Seona o'zini yo'qotdi ...
U asta-sekin uning quchog'idan ajralib, karavotga o'tirarkan, Jungkookning harakatlari ataylab, ammo shahvoniy edi. U sekin ko'zlarini ochdi, unga ochlik bilan tikilarkan, Seonaning yuragi urib ketdi.
Muhabbatning aniq qiyofasi... uning tanasini o‘ziga xohlagan ko‘rinishi... unga ega bo‘lgan ko‘rinishi... va “Men senga tegishli bo‘lmoqchiman” nigohi.
Jungkook ko'ylagini yechganida, Seonaning ko'zlari uning ko'kragida aylandi, mato terisidan sirg'alib, yerga tushdi.
Seonaning nafas olishi tezlashdi, ko'kragi har bir yirtiq nafas olishda ko'tarilib, pastga tushdi, chunki u uning o'tkir yuzlarini ko'rdi.
Uning zo'ravonlikdan yonib ketgan ko'zlari, xuddi suvga chanqoq odamdek, uning ko'zida ichayotgandi, uning yalang'och terisida muallaq turardi.
Seonaning yonoqlarida mayin qizarish paydo bo'ldi, u boshqa tomonga qaradi. Lekin u shafqatsiz edi, u yaqinroq egilganida tanasi bo'ron kabi uning tanasiga bosiladi.
Yumshoq, lekin qattiq teginish bilan u uni orqasiga o'girdi, barmoqlari endi uning yalang'och terisini silab, uni yumshoq nafas chiqarishga majbur qildi. Uning nafasi chuqurlashdi, tanasi uning teginishiga egilib, u orqasidan lifchikni yechdi, mato sirg'alib ketdi va uni o'zining jozibali nigohiga to'liq namoyon qildi.
Yana bir lahza ham ikkilanmay, Jungkookning lablari uning orqasida aylanib va uning tomirlari qaltiraydigan mayin, ho‘l o‘pish izlarini qoldirdi. U o'pishlar orasida pichirlarkan, Seonaning lablaridan mayin, beixtiyor nola chiqdi, Jungkookning issiq nafasi uning terisi bo'ylab aylandi.
“Havotirdaman...” Uning ovozi past, bo'g'iq xirillagan, uning tubida cho'kib ketayotgandek his etardi.
"...Bugun tunda bir lahza ham uxlay olmaysan." deb tugatdi u, lablari pastga qarab o'pishda davom etdi.
Uning orqa tarafidagi hislar kuchaygan sari choyshabni mahkam ushladi, bo‘g‘imlari taranglikdan oqarib ketdi. Uning javobini sezgandek, Jungkook barmoqlarini uning barmoqlari bilan bog'ladi. Uning teginishidan uning tanasida uchqunlar uchib ketdi, bu orada ikkinchi qo'li uning shimini mohirlik bilan yechdi.
Barmoqlari hali ham bir-biriga bog'langan holda, u qo'lini choyshablar ostiga olib bordi, uning teginishi Seonani yondirdi va terisi bo'ylab o'pishlar izini qoldirdi. U hech qachon yengib bo'lmaydigan tuyg'u... u hech qachon nafratlanmaydigan, aksincha ko'proq narsani xohlaydigan tuyg'u.
Uning shimi pastga tushar ekan, uning lablaridagi nafasi uning terisini yumshoq silashdek edi.
Va keyin u ohista tortib, uning qo'lini bo'shatdi, barmoqlari uning qo'lini yuqoriga silkitdi, Uning lablari o'z izlanishlarini davom ettirdi, uning belining egri chizig'ini, kindikini aylandi, har bir o'pish uning tanasi orqali zavqlanish hissini yubordi, vaqti-vaqti bilan zavqning yumshoq nolalarini chiqarmaslik deyarli chidab bo'lmas edi.
Va bu tovushlar uning qulog'iga eng sevimli musiqasidek edi.
Choyshablar shitirlashi bilan uning shimini yechib tashladi, barmoqlari uning terisini aylanib, tomirlari qaltirab ketdi. Shu bilan birga, uning qo'llari uning terisi ustida yurib, tanasining har bir yerini kuzatib chiqdi.
O'sha paytda, uning ro‘parasida... bajonidil tiz cho‘kishdan ham tortinmasligini bilardi. Uning ayoli! va uning teginishi, o'pishi va sevgisi uchun iltijo qilardi. U bajonidil uning irodasiga taslim bo'lar, uning ko'zlari tubida yo'qolib ketardi.
U har doim uning borligini, uning mohiyatini va uning hamma narsasini xohlardi.
Men egildim, yuzim uning yuzidan bir necha santimetr uzoqlikda, nafasim uning quloq pardasini silab: “Bu... bu... bir tushga o‘xshaydi... senga ega bo‘lish...” deb pichirladim, ovozim esa istakdan yonardi. Uning yurak urishi tezlashdi.
"Men buni..." barmoqlarim uning terisini kuzatdi. Men uning jag'idan o'pdim, lablarim uning terisida aylanib, olov izini qoldirib, "intiqlik bilan-" Men to'xtab qoldim, og'zim uning ustida, "-kutgandim." Va bu bilan men uning lablaridan o'pishda davom etdim, bu esa uning nafas olishini to'xtatdi.
Uning tanasi menikiga egilib, go'yo ko'proq narsani xohlayotgandek edi. Men tabassum qildim, lablarim hamon uning lablariga tegib turardi. — Seni kim ushlab turibdi, Seona? — deb pichirladim, savolim bir-ikki soniya havoda muallaq qoldi.
Va keyin u ovozi zo'rg'a eshitilib, "siz" deb pichirladi.
Ammo bu qoniqarli edimi? Yo'q. Men ko'proq narsani xohlardim. Men uning taqdirini muhrlaydigan, uni meniki qiladigan so'zlarni eshitishni xohlardim.
Men lablarimni uning lablariga bosdim, bu safar qattiqroq javob talab qildim. Mening qo'lim endi uning ichki kiyimining ostida sirpanib ketdi.
"Men kimman?" — deb yana so‘radim, ovozim past, bo‘g‘iq.
U nafas oldi, mening teginishim ostida tanasi titrardi, "J-Jungkook-"
Shunga qaramay, yetarli darajada qoniqarli emas. Men ko'proq narsani xohlardim. U meniki ekanligini va u har doim faqat menga tegishli bo'lishini eslatuvchi narsa.
Mening barmoqlarim chuqurroq kirib, uning chuqurliklarini o'rganib chiqdi. U nola qildi, uning ovozi quloqlarimga eshitildi, men pichirlaganimda: “Ayt-chi... senga men kimman?”
U hansirab, gavdasi mening tanamga egilib, barmoqlari sochlarimni ushlab, “Erim...” deb aytishga ulgurdi.
Men tabassum qildim, - To'g'ri, - deb pichirladim, - Men sening sevging, xohishing, hamma narsangman.
"Sen nimaga qodir ekaningni bilasanmi ..." deb pichirlaganimda, nafasim uning terisida aylandi. Mening so'zlarim mayin erkalash kabi edi, "-meni yirtqich hayvonga aylantira oladigan-" Men uning yelkasidan pastga tushdim.
Mening tishlarim uning terisiga botdi va mayin tishlash zavq va og'riqning ingrashini keltirib chiqardi, "va bir vaqtning o'zida odamga aylantirasan".
Uning ichki kiyimlarini yechib tashlaganimdan keyin uning tanasi qaltirab ketdi va uni butunlay mening nigohlarim ostida qoldirdim.
Men uning ko'ziga qaradim, ko'zlarim uning tanasiga, uning ruhiga egalik qilardi. Men unga hali tegmagan edim, lekin ko'zlarim allaqachon zabt eta boshlagan edi. U boshqa yerga qaradi, yonoqlari va quloqlari qizarib ketdi, go'yo mening nigohlarimning shiddatidan qochishga urinayotgandek.
Lekin men uning yashirinishiga yo'l qo'ymasdim. Men uning iyagini ushlab oldim, barmoqlarim yumshoq, ammo qattiq va uni ko'zlarimga qarashga majbur qildim. "Men seni sevgi to'la ko‘zlaring bilan menga qarashingni xohlayman", dedim past va chuqur ovozda.
"Menga nima qilayotganingni va kimga tegishli ekanligingni ko'rishingni xohlayman. Bu kecha... bir narsani ham unutishingni xohlamayman" deb pichirlaganimda, ko'zlarimiz qulflangan edi.
Ichimdagi istak, ishtiyoq, ochlik hissini o‘ziga singdirar ekan, uning ko‘zlari katta-katta ochilib, ko‘z qorachig‘i kengayib borardi. Unga bo'lgan ehtiyojim tufayli men yirtqich hayvonga aylangan edim. Va shu daqiqada u meniki ekanligini angladi. Men uning buni bilishini xohlardim. Faqat meniki.
Lablarim uning tanasini aylanib o'tib, kuydiruvchi o'pishlar va qip-qizil izlar qoldirdi. Uning ko‘kragining mayin terisidan tortib, qornining mayin egri chizig‘igacha men uning har bir dyuymidan bahramand bo‘ldim. Uning sonlari cho‘qqisiga yetganimda, issiq nafasim uning qini* bo‘ylab aylandi va tomirlari qaltirab ketdi.
Uning qo'li choyshabni ushladi, tanasi titrardi. Va nihoyat, lablarim bir-biriga tegib ketganda, uning qo'li sochlarimga o'tirdi.
Men uni yutib yubordim, lablarim va tilim bir-biriga moslashib, uning qalbidan nolani chiqarish uchun.
Men uning nafasini ushlab turganini, badani intiqlik bilan taranglashganini sezdim. Va menga bu nafas kerak edi, uni talab qilish menikidek xohlardim. Men uning shivirlashini his qilishni, uning taslim bo'lishining shirinligini tatib ko'rishni xohlardim.
O'zimni undan ajratib, men uning oyoqlari orasiga o'tirdim va uning parishon go'zalligiga tikildim. Sochlari chirmashib ketgan, yonoqlari qizarib ketgan, ko‘zlari zavq va taslim bo‘lish aralashmasidan porlab turardi. U chalkash edi, go'zal chalkash, mening chalkashligim. Uni shunday ko'rishga faqat men haqli edim, boshqa hech kim emas.
Unga qarar ekanman, o‘ylashdan o‘zimni ushlab turolmadim: Shunday ekan, uzoq vaqtdan beri orzu qilgan odamga ega bo‘lish shunday tuyuladi. Bu... yana bir soniya menga shunday qarab tursa, men uni shafqatsizlarcha yutib yuborishim mumkin edi.
- Jim bo'l, - deb buyruq berdim past va bo'g'iq ovozda. U bosh irg'adi, ko'zlari menikiga qadaldi, men uzun a'zo*imni uning ichiga kiritganimda. Uning lablaridan qattiq nola chiqib ketdi.
Men yaqinlasha boshlaganimda, uning lablari orqaga egilib, qattiq nafas oldi. Uning tanasi tagimdan titrar, men yaqinlashganimda nafasi tomog'iga tiqilib turardi.
Qo‘lim uning bo‘yniga yetib bordi, barmoqlarim uning bo‘g‘zini yumshoq, ammo qattiq ushladi. Men egildim, lablarim unikini chuqur o'pdi. Nafaslarimiz shu qadar chuqur ediki, u kimning nafasi bilan nafas olayotganini unutardi.
Mening qo'llarim uning qo'llari bilan bog'langan, barmoqlarimiz qattiq ushlangan. Men unga qarshi harakatlanar ekanman, men egalik so'zlarini pichirladim:
"Sen" *siljish* "meniki-" *siljish* "san".
Signal havoni teshib o'tganda, men beixtiyor uni o'chirish uchun qo'l cho'zdim, ko'zlarim sekin ochilib ketdi. Va men ko'rgan birinchi narsa - u yonimda yotgan, issiq, yalang'och, uning terisi, kechagi ehtirosdan hali ham qizarib ketgan edi.
Choyshablar chigal edi, ular bizning aloqamizning shiddatiga dalil bo'lib turardi. Uning qora sochlari yovvoyi chigal, tanasi zaif va charchoqdan suyaksizdek edi.
U hayratlanarli darajada go'zal.
Qo‘lim beixtiyor cho‘zilib, uning ipakdek sochlari orasidan sirg‘alib, barmoqlarim orasidan silliq sochlari tushib ketganini his qildim. Men uni ko'rib, to'xtab qoldim, u birdan ag'darilganida, qo'llari bo'ynimni o'rab oldi va meni o'ziga tortdi.
Va o'shanda men yana o‘zimni yo'qotdim ...
Men qarshilik qilolmadim, chunki men o'zimni yana bir necha daqiqa uning iliqligidan zavqlanishga qo‘yib berdim. Men uning yalang'och tanasini qo'llarim bilan o'rab, uning menga nisbatan yumshoqligini his qilib, chuqurroq cho'kib ketdim.
-[Bir necha daqiqadan so'ng]: [Seona pov]:
Sekin ko'zlarimni ochganimda, uning yuzi, mening yuzimdan bir necha santimetr uzoqlikda, ko'zlari menikiga qattiq bog'langan ko'rinishiga duch keldim. Uning qo'llari meni o'rab olgandi, meni yaqin tutdi.
Va to‘satdan unga qaraganimda kechagi barcha xotiralar xayolimda aylanib ketdi, ichimdan uyalib yonoqlarim qizarib ketdi. Men xijolatimni yashirish uchun endigina o‘tirmoqchi bo‘lganimda, uning belimdagi ushlashi meni joyimda ushlab turdi.
U meni o'zining keng, yalang'och ko'kragiga bosib, meni o'ziga tortdi. "Qo'zg'alma", deb pichirladi u nafasi terimga iliqlik bilan.
U yuzini bo'ynimga ko'mib qo'ydi, lablari terimni o‘pishdan oldin qitiqlab, nafasimni chiqardi. O‘pichlar chuqurlashdi va uning tishlari terimni tishlab, men barmoqlarim bilan chuqur yelkasidan ushladim.
Uning lablari qulog'imga tegdi, uning shivirlashi umurtqa pog'onamni titratdi. "Bu tovushlarni chiqarishni to'xtat ... yoki boshqa turga borishga qarshi emasman."
Uning so'zlaridan yonoqlarim yonib ketdi, u yana bo'ynimga yuzini ko'mib qo'ygancha jim yotardim. Xijolat bo'lishimga qaramay tanam uning teginishlariga javob berdi.
– Tatib ko‘r, – dedi u past va jozibali ovozi bilan, oldimga tushlikdan bir likopcha qo‘yarkan. Dasturxon mening sevimli taomlarim xazinasi edi, ularning har biri avvalgisidan ko'ra mazalidek ko‘rinardi. U mening sirlarimni qayerdan biladi, deb hayron bo‘lib tikildim.
Men dasturxonga qaraganimda, lablarim oldida bir qoshiq ovqat paydo bo'ldi. O'girilib qarasam, yonimda o'tirgan Jungkookning ko'zlari iliqlik bilan porlab turardi. U meni ovqatlantira boshladi, uning harakatlari yumshoq edi. Bunday ishqiy imo-ishoralarga o‘rganmagan holda hayratda qoldim.
Qoshiqqa tikilib tursam, u pichirladi: “Ovqatlanishingga yordam berishimni xohlaysanmi?”. Uning so'zlari meni hayratda qoldirdi, og'zim hayratdan ochilib qoldi.
O'ylab o'tirmay og'zimni ochdim, u qoshiqni ichkariga solib qo'ydi. Lazzatlar rohat simfoniyasidek tilimda portladi. Bu men tatib ko'rgan narsalarga o'xshamas edi - sof baxt.
Ko‘zlarim katta-katta ochilib, luqmaning lazzatini his qildim, Jungkookning nigohlari menikida, tabassumi mayin edi.
"Buni kim pishirgan?" — so‘radim e’tiborimni yana likopchamga qaratib.
"Men qildim", deb javob berdi u.
Bu javobni eshitib, qo‘limdagi qoshiq yerga tushib ketdi. U hozirgina BUNI pishirganini aytdimi?!
Ko'zlarim hayratdan katta bo'lib, unga yuzlandim, faqat uning iliq va muloyim tabassumiga duch keldim. U yonimga o'tirdi, qo'li iyagini ushlab turdi, tirsagini stolga qo'ydi. Uning lablarining mayin qiyshiqligi, ko‘zlari atrofidagi ajinlar va nigohlaridagi chaqnashlar hammasi birlashib, meni nafassiz qoldirdi.
U... shunday tabassum qilishni biladimi...?
Unga qoyil qolganimda yuragim gursillab, tomog‘imga urildi. Qanday qilib bu odam shunchalik qiyinchiliksiz ... jozibali, shunday .... maftunkor bo'lishi mumkin? Uning ko‘zlari tubiga g‘arq bo‘lib, ularning iliqligidan o‘zimni yo‘qotayotgandek bo‘ldim.
Men unga tikilishda davom etar ekanman... butunlay hayratda qoldim, birdan-
— Nima bo‘ldi, sevgilim? — deb so‘radi u pastroq va xotirjam ovozi bilan boshini bir oz yon tomonga egib. Endi uning tabassumi so'ndi va tashvishlangandek bo‘ldi.
Yonoqlarim to‘q pushti rangda qizarib ketdi va men xijolatimni yashirib, shoshib qaradim. — Hech narsa, — duduqladim, ovozim zo‘rg‘a eshitilardi.
Lekin u bilardi. U mening nima haqida o'ylayotganimni aniq bilardi. Uning lablari bo'ylab biluvchi tabassum tarqaldi va men u mening ichimdan, qalbimning eng tub-tubini ko'rib turganini his qildim.
-[bir necha kundan keyin]:[kompaniya]:
— Demak, bugun erta ketasizmi? — deb soʻradi Ella, uning ovozi qandaydir qiziqish uygʻotdi va men uning soʻzlari ostida chuqurroq soʻrov borligini sezib, unga javoban tabassum qildim.
"Ha," deb javob berdim va u o'ychanlik bilan bosh irg'ab qo'ydi, nigohlari o'z o'ylarida adashib ketdi. Men uning yuzidagi chalkashlikdan, yelkalaridagi nozik taranglikni payqadim va nimadir noto‘g‘ri ekanini payqadim.
— Sizni nima bezovta qilmoqda? — so‘radim ovozim xavotirdan yumshab.
Oxirgi paytlarda hamkasblarim tomonidan juda hurmat va xushmuomalalik ko‘rsatila boshladim, lekin bu shunchaki fasaddek yuzaki tuyuladi. Ular mening haqiqiy kimligimni Jeon xonim deb bilishganidan keyin menga boshqacha munosabatda bo'lishdi. Shunga qaramay, Ella o'zgarishsiz qoldi, uning nigohlari doimo menikiga bir xil iliq va samimiy tabassum bilan to'qnashadi.
U doim meni bir xil ko‘radi. Biz ancha yaqinlashdik va endi uni men kitob kabi o'qiyman.
Ammo bugun uning xatti-harakati buzildi. U chalg'iganga o'xshardi, "Yo'q..." deb so'z boshladi u ikkilanib javob berib, "hech narsa meni bezovta qilmayapti..." U jim bo'lib qoldi va men majburan beparvolikni his qildim.
"Menga nimani o'ylayotganingizni ayting", deb gapirdim, qiziquvchanligim kuchaydi va Ellaning ko'zlari menikiga to'qnashdi, uning yuziga tabassum tarqaldi.
“Davom eting,” dedim va u nihoyat og‘zini ochdi. "Aslida..." lekin u gapini tugatmasdan, birdan uning telefoni jiringlab, diqqatini tortdi.
"Oh..." u qaradi, "men buni olishim kerak. Men siz bilan keyinroq gaplashaman, Seona." Men esa uning orqasiga indamay tikilib qaradim, u shu bilan ketib qoldi.
Albatta, nimadir sodir bo'lmoqda. Nigohlarim unga qadalganida o‘zimcha o‘yladim.
Oshxona peshtaxtasida turib, men sabzavotlarni sinchkovlik bilan maydaladim, qo'llarim maqsadga muvofiq harakat qildi. Men ularni bir chetga surib qo'yganimda, ko'zim birinchi ingredientni kutib turgan issiqlik to'lqinlari chiqa boshlagan qozonga qaratildi.
- Xo'sh, birinchi navbatda nima qilaman? — deb o'zimga-o'zim g'o'ldiradim, yonimda ochiq yotgan retseptlar kitobini ko'zdan kechirdim.
Chuqur nafas olib, ko‘rsatmalarga amal qildim va tovaga yog‘ oqimini quydim va uning jimirlab, jonlanishini kuzatdim. Bu men uchun noma'lum edi - bu mening ovqat pishirishga birinchi urinishim. Xizmatkorlarga dam olish kuni berildi va u meni oshpazlik mahorati bilan quvontirgani kabi, men ham Jungkookni uy ovqati bilan ajablantirishga qaror qildim.
Ammo, oh, haqiqat men kutganimdan uzoq edi - agar men hozir olib kelishi mumkin bo'lgan halokatdan qo'rqmayman desam, yolg'on gapirgan bo'laman. Men ham xuddi u kabi qiyinchiliksiz ovqat pishiraman deb o'yladim, lekin mana endi.
Bir paytlar begona hudud bo‘lgan oshxona hozir jang maydoniga o‘xshardi, idish-tovoq va masalliqlar quroldek tizilgan. O‘zimni hozir urushda bo‘lgandek his qilyapman.
Men pazandachilik nima uchun muhim mahorat ekanligini tushuna boshladim - bu sabr, aniqlik va amaliyotni talab qiladi. Jungkook bunda juda oson ko'rindi, lekin endi retseptga amal qilish uchun kurashar ekanman, men uning mahorati ortidagi haqiqatni angladim.
Daqiqalar o'tgan sari shubhalarim ortib borardi. Men bu syurprizni bartaraf eta olamanmi? Yoki bu, pazandachilik falokati bilan yakunlanadimi? Faqat vaqt ko'rsatadi yoki balki ... faqat mening taqdirim.
Ingredientlarni aralashtirib, oshpazlik kurashimdan adashib qolganimda lablarimdan chuqur xo'rsindim. Men uy bekasi Nensidan bir nechta saboq olishim kerak edi.
Keyin birdan orqamdan belimga o‘ralgan bir juft kuchli qo‘l meni iliq quchoqqa tortdi. Va keyin qulog'imga mayin ovoz pichirladi: "Nima qilyapsan, sevgilim?" Qo‘limdagi asbob sirg‘alib tushib ketdi, men cho'chib ketdim.
Men bu ovozni, bu teginishni bilardim. Bu mening erim edi. Mening sevimli erim. Uning yuzi endi bo'ynimga chuqurroq kirib, umurtqa pog'onamni qaltirab yubordi. - Siz meni qo'rqitdingiz, - deb shikoyat qildim men qattiq ovoz berishga urinib, lekin yuzimdagi tabassumni yashira olmadim.
Va buning uchun u kulib yubordi, "Bu mening niyatim emas edi", deb pichirladi u nafasi bo'ynimda aylanar ekan, lablari terimni o'tlab, mayin o'pish izlarini qoldirdi.
— To‘xtang, ishlayotganimni ko‘rmayapsizmi? – deb so‘radim qat’iy ovoz berishga urinib, lekin muvaffaqiyatsizlikka uchradim.
"Men chalg'ityapmanmi, sevgilim?" – so‘radi u past ovozda va masxara qilib.
Uning har bir teginishi, har bir pichirlashi, chalg'ituvchi bo'lsa, qanday qilib u buni so'raydi? Men u bilan bunchalik yaqin bo‘lsam to'g'ri o'ylay olmasdim, uning iliqligi meni o'rab oldi.
— Bu laqab sizga judayam qulaymi? — deb so‘radim.
"Bu senga o'z joyingni eslatish uchun", deb javob berdi u past va bo'g'iq ovozi bilan.
Lekin men uning nima demoqchi bo‘lganiga javobini eshitmagunimcha, u tez harakatlanib, qo‘llarimdan ushlab, oshxona peshtaxtasi tepasiga mixlab qo‘ydi, endi tanasini menikiga mahkam bosdi. Men uni ko‘rish uchun boshimni aylantirmoqchi bo‘lib nafas oldim, lekin u meni qimirlatib turdi, qo‘lini belimga ilmoqdek qo‘ydi.
Uning lablari mening bo'ynimga o'ynoqi hujum qila boshlaganida, terimni nam, yumshoq o'pishlar bilan o'tlab, yurak urishimni tezlashtirdi. U tishlaganida, tishlari terimga tirnalganida, men zavq bilan og'riqni his qildim.
— Meniki, — deb g‘o‘ldiradi u, nafasi qulog‘imga tegib, yuragim gursillab urishiga sabab bo‘ldi.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: ttaeqior