Millionerning turmush o‘rtog‘i
Taehyung bilan gaplashayotganimda birdan kimningdir nigohi menga qadalganini his qildim, shunday qilib men Taehyungning orqasiga bir qarashga majbur bo'ldim va uzoqdan Jungkookni ko'rdim.
Ko'zlarimiz to'qnashdi va biz bir-birimizga tikilib, vaqt to'xtab qolgandek bo'ldi.
Unda nimadir noto'g'ri tuyuldi, bu ko'zlar... shunchaki meni so'roq qilayotgandek, faqat o'zimga ma'lum bo'lgan javoblarni bilmoqchi bo'lgandek bir narsani his qildim.
Men yana ortiqcha o'ylayapmanmi? Biz bir-birimizga qarashda davom etar ekanmiz, oradan necha daqiqa o‘tganini sezmay qoldim.
"Seona?" Taehyungning ovozi xayollarimga xalaqit berdi va men ulardan chiqib, unga bir nazar tashladim.
— A...ha, nima deding? — deb so‘radim, u javoban menga xavotir bilan qaradi.
"Hammasi joyidami? chalg'iganga o'xshaysan", deb so'radi u va men hozir chiqish tomon ketayotgan Jungkookga bir qarab qo'ydim.
-A..hech narsa, - men aslida o'sha odam tufayli chalg'iganimni yashirishga urinib Taehyungga noqulay tabassum qildim.
Ish stolimga qarab qadamlarimni orqaga qaytarar ekanman, xayolimda bir qancha fikrlar aylanardi. Avvalroq ko'rganim, Jungkookning ko'zlaridagi o'sha nigoh xayolimni tinchlantirmasdi.
Meni nazorat qilishlarini yomon ko'raman, lekin bu odam meni qandaydir noma'lum tarzda nazorat qiladi. U bilan bog'liq bo'lgan hamma narsa meni qiziqtiradi. U meni qiziqtiradi.
Men qadamlarimni ofisda aks sado qilib ketarkanman e'tibororimni kichik bir be'zovtalik tortdi.
Ikki xonim yonimdan o'tib ketdi, ularning jim suhbatlari eshitmasdim. Ularning ko'zlari magnitdek bir nuqtaga qaratilgan edi.
Qiziquvchanligim kuchayib, men ular qarab turgan joyga qaradim. kompyuter ekraniga singib ketgan Ellani topdim. Nima? Nega ular Ellaga shunday qarashyapti? Ularning g'iybatlarini tushunolmay, qoshlarim sarosimadan chimirildi.
Unga indamay yaqinlashib, yelkasiga qo‘l uzatdim. To'satdan teginganimdan ko'zlari hayratdan menga qaradi. Ammo ko'p o'tmay uning lablaridan yengil nafas chiqdi, chunki u bu men ekanligimni angladi.
“Ha bu sizmisiz Seona?”, dedi u ovozida hayrat aralash. "Yana kim bo'lishi mumkin?" – so‘radim.
Ella stulini orqaga surib, menga qaradi: "Yo'q, men hech kimni kutmagandim, siz meni shunchaki hayratda qoldirdingiz", dedi u.
— Sizga bir sirni aytaymi? – so‘radi u past ohangda. Men unga javoban bosh irg‘ab qo‘ydim. U menga yaqinroq egilishimni ishora qildi, men uning aytganini qildim.
"Menimcha, janob Jeon va janob Li o'rtasida nimadir bo'lyapti," - deb pichirladi u qulog'imga va men hayratda qoldim. Qiziq, uni bunday deyishiga nima majbur qildi?
"Nega bunday deb o'ylaysiz?" Men so'radim.
"Janob Jeon hech qachon ayollarga qiziqmagan. U hatto ularga teginishni ham yoqtirmaydi va buni kompaniyadagilarning hammasi bilishadi. Men hatto uning xotiniga ham qiziqmaydi degan mish-mishlarni eshitdim. Unga achinaman. Lekin u har doim janob Li bilan birga, Janob Jeon kunining yarmini shu yerda o'tkazadi, shuningdek, janob Li ham u yoki bu ish uchun janob Jeonning kabinasida bo'ladi Shubhali, - tushuntirdi u va men Jungkook va Axelni birga tasavvur qilolmadim.
Miyamda tasavvur paydo bo'lgach, kulgimni jilovlay olmadim, uning so'zlaridan kulayotgancha labimdan mayin kulgi chiqib ketdi. Men hech qachon Ella bu fikrga keladi deb o'ylamagan edim va rostini aytsam, bu menga juda mantiqiy tuyuladi.
Aytmoqchimanki, ular doimo birga bo'lishadi, bu haqiqat. Ammo undan eshitish juda kulgili.
"Seona, sizning fikringiz qanday?" — deb so‘radi u meni yana unga qarashga majbur qilib.
"Xo'sh.." Men uning savoliga qanday javob berishni o'yladim.
Uning terimga iliq teginish xotiralari, hayollarimni egallab olib, tanam yonayotganini his qilardim. Oldin meni quchog‘iga bosib olgani, erim ekanini eslatganida menga qaragani, qo‘ng‘irrang ko‘zlari tufayli ichimda minglab kapalaklar uchganini esladim.
Har safar u menga yaqinlashganda yuragim tez uradi. To'g'rimi yoki yo'qligini bilmayman, lekin uning ko'zlarida bu qarashni avval ham ko'rganman; umidsizlik nigohi go'yo mendan uning yonida qolishimni iltimos qilayotgandek, xuddi shunday.
Har bir u bilan o'tgan lahza hayollarimda jonli tarzda namoyon bo'lib, yonoqlarimda issiqlik paydo bo'lishiga olib keldi.
"Seona?" Ellaning ovozi xayolimdagi lahzalardan chiqishimga sabab bo'ldi. — Ha-ha? O‘zimni tiklab olishga urinib, duduqlandim.
"Siz yana e'tiborsiz ko'rinasiz. Har safar janob Jeonni tilga olganimda, siz juda o'ychan bo'lib qolasiz", - dedi Ella.
Ichimda vahima paydo bo'ldi va men bahona izlay boshladim.
"Oh... yo'q, unday emas. Men ba'zi fayllarni tugatishim kerakligini esladim. Ishga qaytaman", dedim shosha-pisha yuzim qizarganini yashirishga urinib.
Nega u haqida gap ketganda men odatdagidek harakat qila olmayman? O'rtamizda nimadir borligini juda aniq ko'rsatib qo'ymayapmanmi?! Seona, o'zingni qo'lga ol!!
Men butun kun davomida ish stolimda tarqalib ketgan qog‘ozlar ichiga sho‘ng‘ib ketdim, diqqatimni jamlashga qaror qildim va Jungkook haqidagi fikrlarni xayolimning eng chekkasiga surish uchun harakat qildim.
Abadiy davom etadigandek tuyulgan ishimni vanihoyat tugatdim. Kresloga suyanib, charchagan ko'zlarim bilan kompyuter ekraniga tikildim.
“Nihoyat, tugatdim”, deb g‘o‘ldiradim past ohangda.
Men narsalarimni yig'a boshladim, men ofis asta-sekin bo'shab borayotganini ko'rdim. Men Ellaga yaqinlashdim, u o'z ishiga berilib ketgandi.
"Uyga men bilan birga qaytishni xohlaysizmi?" — so‘radim uning diqqatini menga qaratib. U boshini ko'tarib, asabiy tabassum qildi. "Bugun men qo'shimcha ish qilishim kerak. Siz avval ketishingiz mumkin", deb javob qildi u, ovozida charchoq sezilib turardi.
Savdo va moliya o'rtasidagi hamkorlik barchaga qo'shimcha ish soatlarini yukladi.
"Yaxshi, unda. Men birinchi ketaman", - tushunib bosh irg'adim. "Ertaga ko'rishguncha", deb xayrlashdi, men orqaga burilib, lift tomon yo'l oldim.
Mehmonxonaga kirganimda salqin havoni his qildim. Chiroqlarning nurlari xonani yoritib, iliq muhit yaratdi.
Charchaganimdan, yumshoq divanga cho‘kdim. Ko'zlarimni yumib, boshimni orqaga egdim.
To'satdan jimlikni bir ovoz buzdi. — "Xonim, mana, suv iching" Ko'zlarimni sekin ochganimda, yonimda bir stakan suv taklif qilayotgan xizmatchi ayolni ko'rdim, hayratdan qoshlarim chimirildi. Men buni qabul qildim, salqin suv yengillik keltirdi.
Stakanni sto'lga qo'yganimda nigohimni ro‘paramdagi stolga qaratib xayolimdan bir necha fikr aylana boshladi.
Kecha, divanda uxlashdan oldin, kitobimni yonimda edi. Ammo bugun ertalab men o'zimni xonamda ko'rdim va karavotimning yon stolini tekshirganimda, uni u erda topa olmadim, shuning uchun uni mehmonxonaning o'zida qoldirib ketganman deb o'yladim.
Endi esa bu yerda ham ko‘ra olmadim. Hayron bo‘lib o‘tib ketayotgan xizmatkor ayolni chaqirdim.
— Ha, xonim? — so‘radi xizmatchi. — Bugun ertalab bu yerda kitob topdingizmi? – so‘radim, javoban u bosh chayqadi.
"Bu yerda kitob yo'q edi, xonim", - deb javob berdi u, agar u bu yerda bo'lmasa, qayerga ketdi?
— Sizdan oldin bu yerga kimdir kelganmi? Men yana bir savol berdim. "Yosh janob kecha kech qaytdi, shuning uchun undan oldin bu yerga boshqa hech kim kirmagan edi", dedi u meni jim qoldirib.
"Jungkook.." Men past ohangda ming'irladim.
Jungkook tasodifan...? Yana o‘ylanmoqchi bo‘ldim, lekin o‘sha yerda to‘xtadim. Bu mumkin emas. Nega u mening kitobimni oladi? Bo'lishi mumkin emas. Yana yotoqxonamni tekshirishim kerak. U qayerdadir bo'lishi kerak.
Men uyga tezroq qaytishni va qulay to'shagimda uxlashni xohlayman. Oxirgi dam olganimga qancha vaqt o‘tganini anglab, labimdan og'ir xo'rsinib qo'ydim. Oldinga yurib borayotganimda birdan to'xtab qoldim. Chunki nigohim uzoqdan tanish chehraga tushdi.
U yerda, ko'cha chiroqining xira nuri ostida mening sobiq sevgilim Zen turardi. Voy, uni yo'lda uchratish qanday ajoyib kun. Lekin uning yonida uning qo'li bilan bog'langan bir ayol bor edi.
[P.S: bu yerda "Zen" ismli yigit Jungkookning amakivachchasi emas, balki Ellaning sobiq sevgilisi. Ular shunchaki bir xil ismlarga ega.]
Vaziyatni ko'rib, davom etamanmi yoki chekinamanmi, deb ikkilanib qoldim. Rostini aytsam, undan qochganim ma’qul. Noqulay to‘qnashuvdan qochmoqchi bo‘lib, sekin burilib ketdim, lekin qochib qutulishga ulgurmay, ismimni chaqirgan ovoz eshitildi.
— Ella xonim? Bu tanish ovoz edi, men uyga qaytish uchun aynan shu ko'chani tanlaganimdan afsuslanib, ko'zlarimni yumdim. Ko'zlarimni sekin ochdim, Ko'zlarim janob Liga tushdi, ko'chadagi chiroqlar yorug'ligidan uning yuzi yaqqol ko'rinib turardi. Uning qoshlari chimirildi, men tomonga kelayotganda yuzida tashvish va qiziquvchanlik nigohi paydo bo'ldi.
Hozir emas... Iltimos, hozir emas. Bu to'g'ri vaqt emas ...
Negaligini tushunmayapman, lekin boshimga qiyinchilik tug‘ilganda yoki noqulay vaziyatda doim shu odam bilan duch kelaman.
— Uyga ketyapsanmi? — so‘radi u. Men uning shiddatli nigohiga duch keldim va beixtiyor qoshlarimni ko'tardim. U mendan nima deyishimni kutmoqda? Yo'q deyishimnimi? Aytmoqchimanki, men bu soatda qayerga ketaman? Albatta, klubga emas.
Men uning savoliga indamay javob berar ekanman, u menga qoshini chimirdi. “Oh, ha,” deb duduqlandim.
Zen orqamdan yaqinlashib kelayotganda, ichimni afsus-nadomat qamrab olgandi. — Ella? Zenning ovozi aks-sado berdi. Ko'p o'tmay, u va uning yonidagi ayol mening yonimda turishdi va nigohlarini menga qaratishdi.
U aslida dadamning eng yaqin do'stining o‘g‘li va biz bir sinfda o‘qiganmiz. Men uni bolaligimdan bilaman va uni juda yaxshi ko'raman, lekin u har doim rad etdi va menga yomon munosabatda bo'ldi. 9-sinfda o‘qib yurganimda unga yozgan xatimni fosh qilib, butun sinfim oldida meni masxara qilganini eslayman. Eng yomoni, u mening tug'ilgan kunimda shunday qilgan.
O'shandan beri men u bilan masofani saqlay boshladim, Nega bilmayman, lekin u hali ham meni sharmanda qilishdan charchamaydi. U mening ismimni aytganida, uning lablari jilmayib qo'ydi, ohangida nozik o'yin-kulgi bor edi.
O'sha paytda men bu vaziyatdan qanday qutulish haqida o'yladim. Nega endi janob Li hozir bunday vaziyatda men u bilan uchrashishim kerak?
"Oh..hey Zen," men unga noqulay tabassum qildim, hamyonimning mahkam ushlagancha. "Qanday tasodif", dedi u, ko'zlari butun vaqt davomida menga qadalib. "Ha.." deb past ohangda g'o'ldiradim unga, keyin esa uning yonidagi ayol tinmay yonimda turgan janob Liga qarab turganini payqadim.
"Bu mening sevgan qizim, Seoyeon", deb tanishtirdi Zen va uning nima uchun bunday qilganini tushunishim juda oson edi. Aytmoqchimanki, bu ayol juda go'zal edi ...
Ammo yana bir bor aytamanki, endi men bunga ahamiyat bermayman. Men unga bo'lgan qiziqishni uzoq vaqtdan beri yo'qotdim. U uni tanishtiryapti, lekin unga qarang, u yigiti bilan birga bo'lganida uyalmasdan boshqa erkakka tikilib turibdi.
"Salom, mening ismim Seoyeon", dedi u qo'lini uzatdi va u qo'lini janob Li tomon yo'naltirguncha men qo'limni uzatmoqchi edim.
NIMA? Ha, bu men bilan sodir bo'lgan birinchi narsa edi. Men tezda uning qo‘liga indamay tikilib turgan janob Liga qaradim, uning qo‘llari cho‘ntagidan chiqishga tayyor emas edi.
U bir og'iz so'z aytmadi va uning borligiga umuman e'tibor bermay, boshqa tomonga qaradi. Men hali ham sarosimaga tushib qolganimda, u qo'lini noqulay tarzda orqaga tortdi. Nima bo'ldi?
"Ah.. bu?" Zen nihoyat og'ir vaziyatni buzgan holda gapirdi. "Endi yigitlar bilan uchrashib yurganingni bilmasdim. Esimda, men qayerda bo'lsam ham orqamdan yurarding va mendan boshqa hech kim bilan gaplashmagansan".
Buni tarbiyalash kerakmi? Sevgan qizing xijolat bo'lgani uchun sen meni pastga urmoqchimiisan?
- Uning yigiti, - janob Li so'zlarimni bo'lib, boshimni yon tomonga burib, hayratda unga qarashga majbur qildi.
Mening nima? U nigohini men tomonga burib, qoʻlimni yelkamga oʻrab, meni oʻziga yaqinroq tortguncha hayratda unga qarashda davom etdim.
"Uning yigiti?!" Mendan ko'ra Seoyeon kutilmagan gapdan hayratda qoldi. Ammo u yana unga e'tibor bermadi va davom etdi: "Men u bilan birga bo'lgan oddiy yigit emasman, shuning uchun siz xavotir olmang. Bundan tashqari, o'tmishni gapirishingizni nima keragi bor? Yaxshisi, bu haqda o'ylamaganimiz ma'qul.
Hammasi ko'z oldimda bo'lganidan hayratda jim turdim. Uning qo'li meni o'rab oldi, u meni o'ziga juda yaqin tutdi. Men endi to'g'ri o'ylay olmadim.
Men sevgan qizimni uyiga kuzatib qoyishim kerak, shunda biz birinchi bo'lib boramiz", dedi u va qo'li hali ham yelkamga o'ralgan holda, meni mashinasi tomon yo'naltira boshladi. Men orqamizdan Zen va Seoyeonning nigohlari bizga qadalganini his qildim.
Jungkookning yotoqxonasi eshigi oldida turganimda chuqur nafas oldim. Men kitobimni hamma joyda topishga harakat qildim, lekin topolmadim. Va bu kitob mening yuragimga yaqin bo'lgan narsadir. Kimdir uni mendan o'g'irlashiga yo'l qo'ymayman. Bilaman, Jungkook hali ham buni ololmaydi, lekin men bir marta tekshirib ko'rmoqchiman, agar uni o'qigan bo'lsachi?
Yo'q, yo'q. Undan kitobimni qanday so‘rashimni o‘ylab ichimdan deyarli yig‘lardim.
Men indamay oyoq uchida, atrofga qarab ichkariga kirib ketdim. Men tortmalarni ko'zdan kechira boshladim, lekin hech narsa topolmadim. Men tortmani yopganimda birdan e’tiborimni karavot yonidagi tortma tomonga qaratdim.
Men u yerni qarayman, keyin esa tashqariga chiqaman... Va'da...
Men sekin u yerga bordim va tortmani ochdim. Uni ochganimda ichidagi kitobimni ko'rib ko'zlarim porlab ketdi. "Mening kitobim!! Mana!!!"
Men uni tezda chiqarib oldim va ustidan o'pib qo'ydim. Va birdan orqamdan “Nima qilib yuribsan bu yerda?” degan chuqur ovozdan tanam qotib qoldi.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @𝒕𝒕𝒂𝒆𝒒𝒊𝒐𝒓