Millionerning turmush o'rtog'i
Uning ko'zlarida o'qilmas bir narsani ko'rdim va men qo'limni olishga ikkilanib qolganimni ko'rdim. Uning o'tkir qiyofasi va o'tkir nigohlari ko'zimga tanish edi. Yuragim g'alati bir tanishlik hissi bilan urib ketdi, go'yo men uni ilgari ko'rganman, lekin qayerdaligini bilolmadim.
Men uning qo‘lini tutib. – Salom... – dedim ovozim shivirdan zo‘rg‘a chiqib, yuzini o‘rganar ekanman.
Shu payt uning orqasidan “Janob Seo!” degan ovoz keldi. U o'girildi, ko'zlari bilan yon tomonga qaradi va iliq tabassum bilan menikiga qaytdi. — Kechirasiz, go‘zal xonimlar, — dedi u o‘zini oqlagancha bo‘g‘iq ovozda va uzoqlashdi.
Ko'zlarim uni tark etmadi. Menda hali ham bu odamga nisbatan juda kuchli va g'alati tuyg'u bor edi.
Arianing ovozi xayollarimga xalaqit berdi, uning ohangida mag'rurlik va bir oz g'azab bor edi. — Hasad qilyapsanmi? U jilmayib, nigohimni unga qaratishga majbur qildi.
Uning ko'zlari ajoyib nur bilan porladi. "Seo oilasi Koreyadagi eng obro'li oilalardan biri va bu yerda Etan Seo yagona merosxo'r. Va taxmin qilyapsanmi?" U dramatik effekt uchun pauza qildi. — Tez orada Seo xonim bo‘laman!
Men qoshimni ko'tardim, nigohlarim unikiga qadaldi, - Tabriklayman, - dedim rahm-shafqat tuyg'usi bilan.
Men uning nima maqsadda yurganini tushunmadim, lekin uning bu munosabati uni hech qachon hech qayoqqa olib bormaganini inkor etib bo'lmasdi.
Ko‘zlari qisib, o‘ziga kelguniga qadar tabassumi bir zum bo‘shab qoldi. U yaqinlashdi. - Sen biroz ham o'zgarmagansan, Seona, - dedi u ovozida kinoya bilan.
Men boshimni egdim, ko'zlarim uni tark etmadi. — Bu bilan nima demoqchisan? – so‘radim neytral ohangda.
Mening savolimdan u kulib qo'ydi, ko'zlari g'alaba qozongandek porladi. "Sen hali ham o'sha ustunlikni ko'tarib yurasan, go'yo sen hamma narsadan ustunsan. Haqiqatan ham takabburlik senga mos kelishiga ishonasanmi?"-dedi ovozidan nafrat to'kildi.
"Ammo haqiqat shundaki, sen haqiqatan ham achinarlisan." Men bezovtalanishni boshladim, lekin mening yuzim tinch edi, ko'zlarim undan uzoqlashishga imkon bermadi.
"Bu juda dadil gap," dedim men ham ovozim bilan. Arianing tabassumi kengayib bordi, uning ko'zlari chaqnash bilan porladi. — Ko‘rganimdek aytyapman, Seona. Sen yolg'iz o'zing qolgan odamsan. Hamma tashlab ketgan, hatto o‘z ering ham.
Arianing so'zlari yuragimni teshib o'tdi, mening mushtlarim siqildi, ularning har biri mening zaif tomonlarimga qaratilgan o'qdek edi. U masxara qilishni davom ettirar ekan, mening nigohim keskinlashib, unga diqqat bilan tikildim.
— Asabingga tegdimmi? — deb so‘radi u qoshlari beg‘uborlik bilan chimirib, qayerda xato qilganini bilmayotgandek qilib. — Men noto‘g‘ri gapirdimmi, shunday emasmi?
"Jeon familiyasisiz sen hech narsa emassan, u bilan birga kelgan shon-shuhrat va boyliksiz hech narsa emassan. Hurmatga kelsak..." U jilmayib qo'ydi. "Otang hamma narsani yo'qotgan kuni seniki ham yo'qoldi. Faqat kuchli odamlar hurmatga sazovor Seona va senga qara... senda yo'q."
Arianing gaplari asabimga tegdi, tirnoqlarim kaftlarimga chuqurroq kirib ketdi. "Parklar sening Jungkook bilan munosabatlaring haqida haqiqatni biladilar", deb istehzo qildi u, ko'zlari g'azabdan porlab. "Bugun kechqurun uning yo'qligi hammasini aytib berdi. Sen u toqat qiladigan yuksan, boshqa hech narsa emas."
Men uning nigohlarini uchratdim, uning zaharli so'zlari to'kilayotganda ko'zlarim unga qaradi. "Sen avvalroq menga rahm qilding, lekin men sevgisiz nikoh tuzog'iga tushib qolgan odam emasman. Menda o'zimniki deb da'vo qiladigan odamim bor, lekin sen ham shunday dey olasanmi? Sen faqat isming bilan Jungkookning xotinisan. Hatto u seni uning xotiniligingni hammadan sir tutgan."
Uning so'zlaridan og'ir sukunat hukm surdi. Men unga qaray olmadim, orqaga o'girilganimda nigohim xiralashdi. Lekin men uning jilmayishini, g‘olibona nigohlari yonayotganini hamon his qilardim.
"Nikoh ikkala qalb to'liq birga bo'lmagunicha shunchaki bir qog'oz parchasi", deb pichirladi u, kamsitgandek. – Bu bir yoqlama bo'lmaydi, aytsam ishonaver.
Shu bilan Aria uzoqlashdi, lekin uning zaharli so'zlari xayolimda aks-sado berishda davom etdi. Qo'limni ko'tarib qarasam qo'lim jarohatlangan edi va ichki g'alayonimdek qon oqardi.
Shu payt orqamdan tanish ovoz eshitildi. "Seona." Jarohatlangan qo‘limni tezda orqamga yashirib, o‘zimni to‘g‘rilashga urinib, amakimga yuzlandim.
U menga men bilgan nigoh bilan yaqinlashdi, lekin ko'zlari kimnidir qidirayotgandek edi. — Kelishingni bilardim, — dedi u ohangi yumshab.
"Lekin Jungkook qayerda?" Uning nigohi xavotir va qiziqish uyg‘ongan holda menikiga qaytdi.
Men Jungkookni ziyofatga taklif qilishni o'ylamagandim, amakim bilan bo'lgan qarama-qarshiligimga uning aralashishini ham xohlamadim. Maqsadim amakimni Jeonlarni tinch qo‘yishga va chegaralarimizni hurmat qilishga ishontirish edi. Onam va men uning kelajakda ikkalamizdan uzoqlashishini xohlardik. Biz endi ular bilan hech qanday munosabatda bo'lishni xohlamadik.
"U ish bilan band bo'lsa kerak," Shu payt Aria yana paydo bo'ldi, bu safar uning yonida Etan Seo. "Jungkook u bilan ovora bo'lishga vaqti bo'lmasa kerak, to'g'rimi?"
Ular qollarini bir biriniki bilan bog'lab, sharob ichib, ustunlik havosini taratib biz tomon sayr qilishdi. Men g'azabimni kuchayib borayotganini his qildim... U meni hammaning oldida ataylab kamsitmoqchi bo'lyaptimi?
U jilmaygancha yaqinlasharkan, mening nigohim unikidan uzilmadi.
- To'g'rimi? Aria yana so'radi, uning ovozi o'zini ochiq-oydin inkor etishga jur'at etayotgandek, o'zini kamtarlik bilan ko'rsatardi. Men uning og'zaki gaplaridan qochib qutulolmasdan, tuzoqqa tushib qolgandek his qildim o'zimni. Xo'rlik bilan achchiqlandi, lekin men g'ururimni chetga surib gapirdim. — Ha, to‘g‘ri aytding...
Shu payt issiq qo‘l yelkamni o‘rab oldi va meni o‘ziga tortdi. Qulog‘imga “Kechikkanim uchun uzr so‘rayman” deb pichirlagancha, bu to‘satdan bu harakatdan cho‘chib ketdim.
Yuragim tez urib ketdi. Jungkookning mayin tabassumi va muloyim ko'zlari meniki bilan uchrashdi, uning nigohlari mehrga to'la edi.
— Sen meni kechirasan, to'g'rimi, sevgilim? — deb so‘radi u past va bo‘g‘iq ovozi bilan.
Nima bo'layotganini qayta tushunishga harakat qilardim. U meni shunchaki "sevgilim" deb chaqirdimi? Mening ongim hayrat va chalkashlik titraydigan yuragim bilan kurashdi.
"S-Sevgilim...?" Ovozim titrab ketdi, zo'rg'a eshitildi, men ishonmay Jungkookga qaradim. Uning yuzi yaqinlashdi, ko'zlari mening ko'zimga qadaldi va men nima bo'layotganini tushunishimdan oldin, uning lablari peshonamga tegdi.
"Umid qilamanki, bu o'rnini bosadi", deb pichirladi u, uning iliq nafasi umurtqamni titratib yubordi.
Unga qaraganimda yuzim qizarib ketdi, xayolim hayrat va sarosimaga tushdi. Atrofimdagi dunyo e'tiborsiz qoldi va men faqat oldimdagi odamga e'tibor qaratishim mumkin edi. Uning ko‘zlarida adashib qolganimda yuragim gursillab ketdi. “Sevgilim” degan so'zidan tilimda so'zlar qochib jim qoldim.
— Xo‘sh, Aria xonim, bu gaplaringiz bilan nimaga ishora qilyapsiz? Jungkook e'tiborini yana Ariaga qaratdi. Arianing hayratda qolgan qiyofasi xiralashib, gapirishga qiynaldi. "Men hech narsani nazarda tutmadim... shunchaki e'tiborsiz izoh..."
Ammo u davom etishidan oldin, Etan Seo aralashdi, uning tabassumi o'zgarmas edi. "Menimcha, Aria xonim, janob Jeon, siz bo'sh odam emassiz demoqchi edi. Siz ish bilan band bo'lishingiz mumkin va shu sababli bugun kechasi ziyofatda Park xonim bilan kela olmagansiz..."
"Jeon xonim. U Park xonim emas, balki Jeon Jungkookning xotini", dedi Jungkook uning gapini bo'lib.
Etanning tabassumi bir zumda so'ndi, lekin tez orada u yana o'zini tutdi. Uning nigohlari menga qaratildi, ko'zlari zavq bilan porladi. — "Ha, lekin xotiningiz bilan o'rtangizda chuqur mehr borligi aniq." U sharobini ho'pladi, ko'zlari menikidan hech qachon uzilmadi, noqulaylikdan qoshlarimni chimirdim.
"Haqiqatan ham oramizdagi sevgimiz juda yaxshi, janob Seo," dedi Jungkook, jimlikni buzgancha, ovozi xotirjam holda.
Etanning nigohi yana Jungkoikga qaratildi, uning yuzida hayrat miltilladi.
Jungkook... uni taniydimi...? Ularga indamay tikilarkanman, xayolimdan bir fikr o‘tdi. Ularning o‘rtasida qandaydir g‘alati narsa bor edi... go‘yoki ko'zlari bilan jimgina raqobat qilayotgandek.
Bu odam kim..? Nigohlarim bilan javob izlab yana Etanga qaradim, ammo amakimning to‘satdan aralashuvi jimlikni buzdi.
— Bu yerda ekanligingizdan xursandman, janob Jeon, - dedi amakim, ovozi quvnoq, lekin Jungkookning javobi odobli va uzoq edi, ko'zlari Etandan ayrilmadi.
— Janob Jeon, siz bilan gaplashsam maylimi? – so‘radi amakim, ovozida qat’iylik bilan. Jungkookning nigohi bir zum menda qaratildi, u qisqagina bosh irg'adi, uning ifodasini o'qib bo'lmasdi.
Ularning ketishlari meni bezovta qildi. Olomon orasidan o'tib ketayotganlarida, ko'zlarim ulardan ayrilmadi, ular oxir-oqibat ko'zdan g'oyib bo'ldi.
E’tiborim yana yonimda turgan Etan va Ariaga qaratildi. Vino qadahini ushlab turgan Etanning qo‘li biroz titrayotgandek bo‘ldi va bir lahzada qizil suyuqlik Arianing beg‘ubor oq ko‘ylagiga sachradi.
Uning ko‘zlari dahshatdan katta-katta ochilib, yoyilgan dog‘ga tikildi. — Ey xudoyim! u qichqirdi, ovozida qayg'u bor edi. "Mening ko'ylagim.."
Etan sarosimaga tushgandek undan kechirim so‘radi. — Kechir, Aria, bu baxtsiz hodisa edi, qasam ichaman! U tezda unga dog'ni tozalashga yordam berish uchun yaqin atrofdagi ro'molchani oldi, lekin u yana tarqalib ketgandek tuyuldi.
"Sen borib, uni qotib qolishidan oldin tozalashing kerak", dedi u xavotirli ohangda. "Yo'q, hammasi yaxshi... Menimcha, siz haqsiz. Men tezda qaytib kelaman", - Aria meni Etan bilan yolg'iz qoldirib, shoshib ketdi.
Havoda noqulay sukunat hukm surardi. Men iloji boricha atrofga e'tibor qaratishga urindim.
U yerdan ketishim men uchun yaxshi qarordek tuyuldi, lekin men ketmoqchi bo‘lganimda, Etan meni to‘xtatdi: “Jeon xonim, bir oz vaqt bera olasizmi?” Men unga qaradim va ikkilanib qoldim.
Negaligini tushunmayapman, lekin bir narsa xayolimni yo'qotib qo'ygandek bo'ldi, xuddi miyamning chekkasida zaif signal qo'ng'irog'i jiringladi, lekin barmog'imni boshimga qo'ya olmadim. Men.sekin bosh irg'ab, ko'zlarim bilan uning niyatini qidirardim.
U bar bekati tomon ishora qildi, tabassumi maftunkor, lekin qandaydir bezovtalanardi. — Suhbatlashgancha ichamiz. Men qo‘pollik qilmay rad eta olmadim, shuning uchun men ham uning ortidan ergashdim, hislarim hushyor holatda, xayolim savollar bilan to'la edi.
O'n besh daqiqadan so'ng, men ichishni tugatdim, spirtli ichimlik ko'kragimda ozgina yonib ketgandi. Nihoyat Etan gapirdi, ovozi past va silliq. — Spirtli ichimliklarni yaxshi bilmaysiz, shundaymi? Uning so'zlari ichimda shubha uyg'otdi va men unga qaraganimda ko'zlarim biroz qisildi.
U bu borada xato qilmadi. Men spirtli ichimliklarni iste'mol qilishni yaxshi bilmayman, lekin u bu haqda qayerdan bildi? Bu to'satdan gapni qayta o'ylashga urinar ekanman, yuragim urib kaftlarim terlab ketdi.
— Nega bunday deyapsiz? – so‘radim ovozimda qandaydir qiziqish va ehtiyotkorlik bor edi. Etanning lablari xirillab kuldi, ko'zlari quvnoqlikdan porladi. — Aytish unchalik qiyin emas, Jeon xonim. Siz hozirgacha uch stakan ichgansiz va siz allaqachon uni to'xtatishga qaror qildingiz.
U peshtaxtadagi stakan tomon ishora qildi, tabassumi yanada kengaydi. "Sizning bag'rikengligingiz juda ta'sirli emas, agar aytishimga qarshi bo'lmasangiz."
Shubhali nigohlarim biroz bo‘shashib, xayolim uning so‘zlarini qayta o'ylayotgancha oldimdagi stakanga qaradim.
"Yoki... Men sizni ta'qib qilyapman. Men buni shunday bilaman." Uning so'zlari meni hayratda qoldirdi va vahimaga tushib qoldim. Men tezda unga yuzlandim, yuragim qo'rquv va ishonchsizlikdan urdi.
— Nima? Men duduqlandim, ovozim zo'rg'a eshitildi. Etanning tabassumi yanada kengaydi, ko'zlari buzuqlikdan porladi. U bundan zavqlanar edi, men esa bezovtalikni his qildim.
U jiddiymidi? Yoki bu shunchaki kasal hazilmi? Xayolim savollarga to‘lib-toshgan, lekin men javob so‘rashga ulgurmay, ovozida kinoya bilan davom etdi u. — Oh, xavotir olmang, Jeon xonim, sizning sirlaringiz men bilan xavfsiz.
“Bu bilan nima demoqchisiz...” Unga jiddiy nigoh tashlaganimcha dedim. Etan stakanni peshtaxta ustiga qo'ydi, uning harakatlari ataylab va sekin edi. U menga yuzlandi, nigohlari menikiga qadalgan shiddat bilan yuragim urardi.
— Meni eslamaysanmi? — so‘radi u past va bo‘g‘iq ovozi bilan. Unga tikilar ekanman, xayollarim uni eslashga intilardi. Va keyin, bu meni hayratda qoldirdi - kecha barda menga yaqinlashib kelgan bir odamning zaif xotirasi. Lekin xotiralarim xira edi, xotiralarim alkogolli tuman bilan qoplangan edi.
Men unga ehtiyotkorona tikilib qoldim, men bularni hammasini oylashga urinar ekanman qoshlarim ko'tarildi. Oramizda sukunat hukm surdi. Etanning ko'zlari menikidan uzilmasdi, uning nigohlari teshib yuboruvchidek edi. Va keyin, u yana gapirdi.
"O'sha chimirilgan qoshlaring bilan xuddi g'azablangan mushukchaga o'xshaysan, Seona. Sen buni bilasanmi?" Uning kulgisi past va silliq edi, umurtqa pog‘onamni qaltiratib yubordi. Uning niyatini tushunmoqchi bolib hayolimda savollar aylanardi. Ammo keyin, so‘zlari xayolimdagi tumanni tozalab, davom etdi. "Qo'rqma. Men ta'qibchi yoki boshqa narsa emasman. Kecha klubda uchrashdik. Meni bunchalik oson unutishingni kutmagandim." Uning kulgisi iliq va xotirjam edi va kechagi xotiralar to'satdan miyamga qaytdi.
Men uni ilgari ko'rgandek his qilganim ajablanarli emas. Uning atrofida o'zimni juda g'alati his qilganim ajablanarli emas. Shu sababdanmi...? Yana gapirmoqchi bo'lganimda ismimni eshitdim: "Seona". Boshimni sekin yonga egdim va ko'zlarim Jungkookning teshuvchi nigohiga to'qnash keldim. U qo‘llarini cho‘ntagiga solgancha, qadamlarini dadil va maqsadli bosib, men tomon yurardi.
Ammo uning ifodasi yoqimli emas edi. Uning qoshlari chimirilgan, ko‘zlarida ichki olov yonayotgandek edi. U bilan amakimning o‘rtasida nimadir bo‘lganmi, deb o‘yladim. Jungkookning o'zini tutishi uning g'azabga to'lganini anglatardi.
U menga yetib kelgach, qo‘limdan chaqqonlik bilan qadahni oldi va bir tez harakatda ichimlikni tugatdi. Unga hayrat bilan tikilib qoldim, ko‘zlarim ishonmay katta bo‘ldi.
Jungkook bo'sh stakanni peshtaxtaga qo'ydi, ko'zlari menikidan uzilmadi. “Bugungi kechaning so'nggi ichimligi”, dedi u qat'iy va buyruqli ovozi bilan.
U ko‘zlarida quvnoqlik bilan bizni kuzatib turgan Etanga qaradi. "Hozir xotinim bilan uyga qaytamiz", deb gapirdi Jungkook, hech qanday bahs-munozarani buzmagan holda.
Men nima bo'layotganini tushunib ulgurmay, Jungkook qo'limni mahkam ushladi. U meni o'ziga tortdi, mahkam ushlab oldi, lekin og'riqli emas.
U meni shosha-pisha ziyofatdan sudrab olib chiqib, Etan va ziyofatni ortda qoldirganida, ko‘kragimda titroq paydo bo‘lganini his qildim. Jungkookning uzoq qadamlariga ergashishga qiynalar ekanman, biroz qoqilib qoldim.
Biz uning mashinasiga yetib keldik, u birdan to‘xtadi va hayron bo‘lib qoshlarimni chimirildi. Nega u to'xtab qoldi? Avtoturargoh huvillab qolgan, hech kim ko‘rinmasdi.
Men bir necha ehtiyot qadam tashlab, unga yaqinlashdim, qo‘lim uning yelkasiga tegib, nima bo‘lganini so‘radim. Lekin u aylanib, ikki qo‘limdan ushlab, mashina eshigiga mahkamladi. Ko‘zim hayratdan yuragim zirqirab unga tikilib qoldim.
"Nima qil..." deb boshladim, lekin Jungkook gapimni keskin kesib tashladi.
— Senga nima bo'ldi? — soʻradi u, nigohi shiddatli, ohangi oʻtkir. "Sen hatto spirtli ichimliklarga ham dosh berolmaysan, lekin o'zing tanimagan yigit bilan ichib o'tiribsanmi?"
Men tushuntirishga harakat qildim, lekin u yana gapimni bo'ldi.— Menga aytma, sen u bilan birga ichimlik ichishdan zavqlangansan, — dedi u ovozida ishonchsizlik bilan.
Ko'zlarim g'azabdan katta bo'lib, ichimda g'azab qaynaganini his qildim. Men unga tushuntirmoqchi edim, lekin endi? Hech qachon. U o'zini kim deb o'ylayapti?
— Ha desam-chi? Ovozim qattiq va bo'ysungan xolda.
Jungkookning ko'zlari ogohlantirish bilan porladi. — Yaxshisi, so‘zlaringga ehtiyot bo‘l, — dedi u yuzi menikidan bir necha santimetr uzoq masofada.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @𝒕𝒕𝒂𝒆𝒒𝒊𝒐𝒓