Millionerning turmush o‘rtog‘i
U yana yo‘lovchi o‘rindig‘iga o‘tirarkan, lablaridan bir nafas chiqdi.
"Nima qilyapsiz?" U mening xatti-harakatlarimga savol berdi va nigohini menga qaratdi.
"Men nima qilyapman?" — deb so‘radim qoshimni ko‘tarib, nozik ishora qilib.
Shunga qaramay, u menga o'zining xatti-harakatlari va so'zlari menga qanday ta'sir qilganini bilmagan holda yana xijolat tortdi.
"Nima haqida gapiryapsiz?" peshonasida ajinlar paydo bo‘ldi, go‘yo gaplarimni anglashga urinayotgandek.
Ba'zida u nima demoqchi ekanligimni tushunmaganday qilib ko'rsatyaptimi, deb o'ylayman.
Ko‘zim yo‘lovchi o‘rindig‘idagi Seonaga tikilarkan, jag‘larimni qisganimcha, hafsalam pir bo‘ldi. Yaqinroq egilib, oramizdagi masofani qisqartirdim, men unga yaqinroq borganimda uning ko'zlari kattalashib ketdi, men esa uning qo'lidan ushlab turishda davom etdim. Hech qanday o'ylamasdan, men uni yaqinroq tortdim, lablarimiz endi bir-biridan bir necha santimetr uzoqlikda edi.
Men uning tushunmaganini aks ettirgan jigarrang ko'zlariga qaraganimda, bu lahzadagi keskinlikni yanada aniq angladim. Uning qo'lidan ushlab, "Men o'ylaganimdekmi?" va mening savolimga javoban, uning yuzida yana chalkashlik paydo bo'ldi.
"Jungkook, qo'limni qo'yib yuboring..." dedi u ohangini pastroq qilib qo'lini qo'limdan olish uchun biroz tirishar ekan.
Buni eshitganimda, beixtiyor uning bilagini yanada qattiqroq tortdim. U savolni ataylab aytyaptimi? Xo'sh, men nimani to'g'ri deb o'ylagandim? Nahotki o'sha odam mendan shunchalik yaxshiki, u hozir mening savollarimga javob berishga tayyor emas? Agar imkoning bo'lsa, uning oldiga borasanmi?
Va har bir o'tgan soniyada mening ushlashim yanada qattiqlashdi. Go‘yo qandaydir ko‘rinmas kuch meni uni yaqin tutishga undadi. Menga nima bo'layotganini va nima uchun uni magnit kabi tortib olganimni tushunolmadim.
Shu payt uning lablaridan yengil shivirlash chiqib, fikrlarimdan chiqib ketishga va e'tiborimni pastga qarab uning qo'liga qaratishimga sabab bo'ldi.
Men tushunib hayratda qoldim. Men uning ustidagi qo‘limni bo‘shatib, bilagidagi qizil dog‘ni ko‘rdim.
Bu... menga nima bo'ldi?! Men unga ozor berdimmi?... Men yana g'azablandim.
Xavotirdan qoshlarim chimirildi, men tezda qo'limni uni tekshirish uchun uning qo'liga uzatdim. Lekin u qo'lini orqaga tortdi, g'azab bilan nigohlarimga duch keldi.
"Sizning muammoingiz nima, Jeon Jungkook?!"
Men uning gaplaridan unga tikilib qoldim. "Nega siz qilmasligingiz kerak bo'lgan narsalarni qilishda davom etyapsiz?" — deb qo‘shib qo‘ydi u va men hamon jim turardim. Aytishim mumkinki, u har qachongidan ham ko'proq g'azablangan.
"Bilasizmi nima? Siz bilan ishim tugadi. Sizdan judayam charchadim. Tinch hayot kechirishimga ruxsat berolmaysizmi?! Meni bir muncha vaqt tinch qo'ysangiz bo'lmaydimi?! Birinchidan, siz menga "biz nomimiz bo'yicha er-xotinmiz" deb aytgansiz va men bunga qo'shilaman, biz faqat er-xotin ekanligimizni bilardim, shuning uchun men siz bilan bu haqda hech qachon bahslashmaganman hozir qilayotgan ishlarimiz tobora chalkash bo'lmoqda." u to'xtab qoldi, og'ir xo'rsindi va yana menga qaradi.
"Menga g'amxo'rlik qilayotgandek harakat qilishni to'xtata olasizmi?" — so‘radi u ko‘zlarimga tikilib. "Mening shaxsiy hayotimga aralashishni to'xtata olasizmi? Bularning hammasini to'xtata olasizmi? Menga sizning yordamingiz kerak emas va sizning yordamingizga muhtoj emasman. Bilaman, bularning barchasini bobom sizga shunday qilishni buyurgan bo'lishi mumkin, lekin ishoning, bularning hech birini qilishingiz shart emas, keling, bu yerda begonalardek harakat qilaylik ." U nihoyat tugatdi.
Bularning hammasini eshitganimdan keyin nimalarni his qilganimni ayta olmadim. Bu umidsizlik, g'azab edi va birinchi navbatda ichimdagi nimadir uzildi. Bu hayotimda birinchi marta his qilgan yangi tuyg'u edi. Men buni so'z bilan tushuntira olmas edim, lekin bu juda murakkab narsa edi. Uning aytganlari to'g'ri edi lekin men uchun achchiq edi.
U o'z ishlaridan uzoqroq turishimni xohlaydi. Uning shaxsiy hayotiga aralashmasligimni xohlaydi. Agar u buni xohlasa, albatta. Men buni qilmayman. Men unga faqat bobomning so'zlarini bajarish uchun uylandim.
- Tush - deb buyruq berdim men undan ko'zimni olib, oldinga qarab.
Qo‘llarim rulni mahkam ushladi va diqqatimni oldinga qaratdim. Uning ko‘zlarini ko‘rishni istamay, “Meni eshitmadingmi?” deb yana so‘radim.
Oramizda og'ir sukunat hukm surardi. Nihoyat u eshikni ochib, mashinadan tushganida men indamay qoldim. Eshikning yopilishi oramizdagi og‘ir sukunatga mos keladigan yakuniy aks-sado berdi.
Bir daqiqa ham boy bermay, oyog‘imni gaz pedalini bosdim, mashina oldinga siljidi.
Uning haydab ketayotganini jimgina kuzatar ekanman, o‘rnimda qotib qoldim. Men unga juda qattiqqo'l gapirdimmi? Balki... lekin u men haqimda qayg‘umasligi kerak edi.
Oldinga borishda davom etar ekanman, labimdan og‘ir xo‘rsinib qo‘ydim. Birdan cho‘ntagimda qo‘l telefonim jiringladi. Men uni olib qarasam bu Elladan qo'ng'iroq edi.
"Qayerdasiz?! Bugun tushdan keyin muhim uchrashuvimiz bor. Buni unutdingizmi?"
"Men yo'ldaman. 5 daqiqada boraman!" Men uning boshqa savol berishiga yo'l qo'ymay, tezda qo'ng'iroqni qo'ydim va telefonni yana cho'ntagimga tashladim.
Bularning barchasida men vaqtni deyarli unutdim. Men shoshilishim kerak!!
Konferentsiya zalidagi shinam kresloga o'tirdim, oldimda chiroyli tartiblangan hujjatlar va nozik bezatilgan zamonaviy stol turardi. Jungkook boshliq o'rindig'ini egallab oldi, nigohi savdo va moliya bo'limlari taqdim etgan fayllarni varaqlardi.
Men bugun tom ma'noda xafa bo'ldim. Kech kelganim uchun meni tanbeh qilmoqchilar deb o‘yladim, lekin najot topishga muvaffaq bo'ldim, chunki bizning sevimli bosh direktorimiz Jungkook ham uchrashuvga kechikdi va shuning uchun hech kim meni so'roq qilish imkoniyatiga ega emas edi. Balki bugun omad men tomondadir.
Men savdo va moliya bo'limlari rahbarlari o'rtasidagi o'zaro aloqani jimgina kuzatdim. "Biz moliyaviy jihatdan barqarormiz, lekin strategik bitimlar juda muhim. Savdo bo'limi, sizning bozor tajribangiz bebaho. Maksimal ta'sirga erishish uchun harakatlarimizni qanday qilib birlashtirishimiz mumkin?"
Savdo bo'limi boshlig'i oldinga egildi: "Men asosiy mijozlarni aniqladim, ammo ularning moliyaviy afzalliklarini tushunish muzokaralar uchun juda muhimdir."
Va to'satdan xona jim bo'lib qoldi, go'yo endi hech kim aytadigan gapi yo'qdek, ko'proq hamma muammoning nima ekanligini bilar, lekin uni hal qilolmagandek. Jungkookning ovozi jimlikni buzib, hamma unga qaradi: "Bu muammoni qanday hal qilish mumkinligini kimdir biladimi?" — so‘radi u hali ham qo‘lidagi faylga qaragan holda.
Unga qaradim, men uning yechimni bilardim, lekin kimdir gapirishini kutayotgan edim. Xonadagilar kimningdir gapirishini kutayotgandek, indamay bir-birlariga ko‘z yugurtira boshladilar.
"Moliya va savdo bo'limlari nafaqat bitimlarni oladigan, balki moliyaviy maqsadlarimizga mos keladigan takliflarni moslashtirish uchun hamkorlik qilsa-chi?" Men gapirishga va sukunatni buzishga qaror qildim.
To'satdan hammaning e'tibori bir necha daqiqa oldin fayllar bilan ovora bolgan Jungkook bilan birga menga qaratdi. "Bu ajoyib g'oya," deb so'z oldi savdo bo'limi boshlig'i, "Keling, buni bir qadam oldinga olib boraylik. Agar butun jarayon davomida moliya va savdo qo'l bilan birga ishlagan bo'lsa-chi? Bitim tahlilidan tortib mijozlar uchrashuvlarigacha."
Moliya boshlig'i va Jungkook o'ychan qarashdi va keyin rozilik bildirishdi. "Men muzokaralar davomida real vaqt rejimida moliyaviy ma'lumotlarni taqdim eta olaman, bunda esa savdoga asoslangan qarorlar qabul qilishda yordam bera olaman." Moliya boshlig'i qo'shimcha qildi.
"Va men moliyaviy parametrlarimizga rioya qilgan holda takliflarimiz mijozlarga qo‘l kelishini ta'minlayman. Bundan tashqari, mijozlar uchrashuvlarida ikkala bo'limning bo'lishi bizning yagona yondashuvimizni namoyish etadi." Savdo bo'limi boshlig'i rozi bo'ldi.
Hamkorlik qilishdan barchani hayratda qoldirdi va tez orada ikkala bo'lim ham birgalikda ishlashga, mijozlar yig'ilishlarida birga qatnashishga qaror qilindi.
Ishga sho‘ng‘iganimda noutbuk ekranining mayin nuri xonani yoritib turardi. Tugmachalarning shovqini kabinamda aks-sado berdi, ammo ko'zlarimdagi zo'riqish kuchaya boshladi, bu kop soatlardan beri faqat ishimga e'tibor qaratganim uchun edi.
Charchoqni his qilib, bir zum taslim bo'ldim va stulning taskin beruvchi quchog'iga boshimni qo‘ydim. Og‘zimdan xo‘rsinib qo'ydim. Charchog‘im biroz ketgandek bo'ldi.
Bu pauza orasida, tushdan keyingi uchrashuvdagi Seonaning ishonchli o‘zini tutishi xayolimdan o‘tdi. Va beixtiyor lablarimni yengil tabassum paydo bo‘ldi.
Xotinim aqlli ayol, u meni hech qachon ajablantirmaydi.
Biroq, tabassumim tezda so‘ndi. Uning o'rnini g‘azab egallab oldi. Chunki ertalabki voqea hayollarimni egallab oldi.
"Sizning muammoingiz nima, Jeon Jungkook?!"
"Siz bu erda mening xo'jayinimsiz va men sizning xodimingizman. Bas, to'xtating, hammasini to'xtating."
Kresloda tik otirib, har xil his-tuyg‘ularni silkitdim. Nega men u haqida yana o'ylayapman? Yaxshisi, u haqida o‘ylamay, bor e’tiborimni ishimga qaratganim ma’qul. Men e'tiborimni boshqa ishga qaratdim. Lekin nigohlarim noutbuk tomon burilarkan, birdan xotiramda kechagi tunda Seona kitobining sarlavhasi aylana boshladi.
Qiziqish paydo bo'lib ekranga bir muddat tikilib qoldim va o'zim bilmagan holda Googleni ochdim va "Twisted Love" deb yozdim. Va bir necha soniya ichida ekranda mening oldimda ma'lumotlar paydo bo'ldi.
Men kitobning PDF versiyasiga kirib kordim va xayolimga juda ko'p fikrlar kela boshladi. Men buni qilishim kerak bo'lgan narsa deb o'ylamayman. Aytmoqchimanki, nega kerak? Men bu kitobga qiziqmayman. Ishga qaytishim kerak. Bu shunchaki ahmoqlik.
Kitob sahifalarni varaqlashda davom etdim. U uni quyosh nuri deb ataydi? U ham taxallusga ega bo'lishni yoqtiradimi? Vaqt o'tishi bilan men kitobni varaqlashda davom etdim.
Mening oldimda turgan so'zlarni ko'rib, hayron boldim: "Seni olib ketishimni xohlaysanmi, quyosh nuri?" — deb pichirladim. "Seni vayron qilaman, seni ayanchli tartibsizlikka aylantiraman, seni mening kichkina f*ck qo'g'irchog'imga aylantiraman"
Nima f*ck? Men hozirgina nimani o'qidim? U shunga o'xshash kitoblarni o'qishni yaxshi ko'radimi?!!! U bunday kitoblarni tez-tez o'qiydimi? Toʻgʻri oʻqiganimni yana tekshirib koʻraman.
Men uni o‘qishni davom ettirar ekanman, ko‘zimni ekrandan uzolmadim. Men adashmayman. Bu aslida men o'qiyotgan narsam. Uning ham shunday fantaziyalari bormi? Bu ayol har doim meni hayratda qoldirgan. Lekin... hhh, agar bu haqiqatan ham unga yoqadigan narsa bo'lsa.. Men unga barcha fantaziyalarini amalga oshirishda yordam berishga qarshi emasman.
To'satdan, sokinlikdan o'tkir taqillatish aks-sadosi eshitilib, boshim eshik tomon burildi va Axel ichkariga kirgach, diqqatimni unga qaratdim.
Janob, sizda muhim... — deb gap boshladi u, lekin mening hayratga qolgan nigohimni yashirib shoshqaloqlik bilan noutbukga qo‘l cho‘zdim va bir necha daqiqa oldin diqqatimni tortgan manzarani yashirib, uni tez harakat bilan yopdim. Axel menga hayron bo'lib qaradi, xuddi mening xatti-harakatlarimni o'rganmoqchi bo'lgandek, qoshlari chimirildi.
— Nima deding? Men so'radim, o'zimni tartiblab. Tomog‘imni tozalab, nigohimni unga qaratdim.
— Uchrashuvingiz bor, — gapida davom etdi u. "Oh, ha. Ha, esladim," deb javob berdim ohangimni beparvo tutib. "Bir soatdan keyin jo'nab ketamiz."
Axel mening ko'rsatmalarimni tushunib, bosh irg'adi va keyin kabinadan chiqdi. Eshik yopilgach, labimdan yengil nafas chiqardim. Men stol ustidagi suv solingan stakanga qo'l cho'zdim, Uni lablarimga olib kelib, bir qultum ichdim.
Kabinadan chiqib ketayotib, boshimni bir qancha fikrlar egalladi. Shu kunlarda xo‘jayinimga nima bo‘lganini tushunmayapman. Hatto hozir ham ichkaridagi vaziyatda ham nimadir bo'lgan edi, aniq emas.
Yo‘limni davom ettirar ekanman, bir manzara e’tiborimni tortdi. Bu Jeon xonim bilan do'st bo'lgan qiz emasmi? Yana uning ismi nima edi? Oh, ha, Ella Min lekin u bu hujjatlar bilan nima qilyapti? Men uning oldiga borishga qaror qildim.
U qo'lida ushlangan hujjatlar to'plami bilan qiynalardi va bu jarayonda u mening borligimga e'tibor bermadi. U oldinga borishda davom etardi va shu payt kutilmagan voqea yuz berdi.
To'satdan noto'g'ri qadam uning muvozanatini buzdi va fayllar uning qo'lidan qulab tushdi va ofis polida chayqalib ketdi. Men unga yaqinlashmoqchi bo‘ldim, shu payt u g‘azablanib og‘ir xo'rsinib tartibsiz qog‘ozlarga tikildi.
"Ey xudoyim nega? bu fayllarni bu yerga olib kelish shusiz ham qiyin edi va endi men boshqa tartibsizliklarni tozalashim kerak."
Men uning bir lahzalik baxtsizligidan g'alati zavq topib, bu manzarani uzoqdan kuzatdim. Men unga yordam berishga shoshilish o'rniga, uning munosabatiga qiziqib, o'z o'rnimda qolishni afzal ko'rdim.
Men u bundan keyin nima qilishini ko'rmoqchi edim. Uning munosabati hech qanday sababsiz juda yoqimli edi. Men uni kuzatishda davom etar ekanman, u yerga sochilgan fayllarga e'tiborini qaratdi, lekin bir lahzalik pauzadan so'ng, uning umidsizlik o'rnini qat'iyat egalladi
U cho'kkalab, sochilib ketgan hujjatlarni yig'ishni boshladi. Ammo u oxirgi faylga qo'l cho'zganida, men egilib, aralashishga qaror qildim. Imkon qadar men uni oldim.
Men faylni ko‘zdan kechira boshladim, u boshini ko‘tardi va ko‘p o‘tmay uning ajablangan nigohi menikiga to‘qnash keldi. Meni payqab, u to'satdan o'rnidan turdi.
"Sizga yordam kerakmi?" — deb so‘radim, nihoyat e’tiborimni unga qaratdim. Ammo mening savolimga javoban u ko'zlarini katta ochib menga tikilib qoldi,
Meni taklifimdan hayratda qolgandek. — Men bilan gaplashyapsizmi? — deb soʻradi u.
“Bu yerda bizdan boshqa odam bormi?” deb qaraganimda labimdan kulgi chiqib ketdi. U bir lahzalik sukunatdan so‘ng ikkilanib bosh chayqadi. U duduqlanib, "Yo'q-yo'q-demoqchi edim..." deb tushuntirishga urindi va u gapini tugatmasdan, men uning qo'lidan fayllarni oldim va "Menga yo'l ko'rsat" dedim.
"NIMA?!" U menga tikilib ovozi biroz balandlashdi.
— Men noto‘g‘ri gapirdimmi? Men boshimni bir oz yon tomonga egib so'radim, u yo'q deb bosh chayqadi. "Yo'q, bu bilan o'zingizni qiynamasligingiz kerak. Men qila olaman..."
"Keling, ketaylik" va u gapini tugatmaguncha, men unga yo'q deyishga imkon bermay, oldinga qarab yo'l oldim. Orqamga qarab to'xtadim: "Kelmaysizmi?" Men so'radim va u nihoyat hayratda bosh chayqadi, lekin tez orada men tomon yo'l oldi.
Liftlar tomon yo‘l oldim. Axel yig'ilish uchun zarur bo'lgan muhim hujjatlar bilan orqamdan ergashdi, qolgan xodimlar esa ularning oldida kompyuter ekranlarida o'z ishlarini davom ettirishdi. Xodimlarim menga kop tikilishlaridan nafratlanaman. Ular bu yerga ishlaganligi uchun maosh olishadi xo‘jayiniga tikilishganidan emas.
Liftga chiqib cho‘ntagimdan uyali telefonni chiqarib, unga qaradim "Savdo va moliya bo'limlari yaxshi ishlayaptimi?" Men hozir orqamda turgan Axeldan so'radim, nigohim oldimdagi ekranga qadaldi.
"Ha, Jeon xonimning g'oyasi ajoyib edi. Har ikkala bo'lim ham buni amalga oshirish uchun astoydil harakat qilmoqda." Uning javobiga javoban men tushungancha bosh irg'ab qo'ydim.
U Seona deganda ertalabdan beri sodir bo'lgan barcha voqealar xayolimdan o'ta boshladi. Bugun, albatta, u menga birinchi marta g'azabini, menga nisbatan umidsizlikni ko'rsatdi. Men unga nima qilsam, rahmim kelgan deb o'ylaydi. Rostini aytsam, men o'zim unga nisbatan nima borligini bilmayman. Ammo endi men u haqida hech narsa bilmayman deb o'ylayman yoki to'liq bilmayman.
Va tushunib yetdimki, men u haqida hamma narsani bilishni xohlayman, men uni kitob kabi o'qishni xohlayman, uning sevimli rangi, sevimli aktyori, sevimli filmi va sevimli qo'shig'ini bilishni xohlayman. Men u haqida har bir kichik tafsilotni bilishni xohlayman. Bugun ertalab sodir bo'lgan voqealarga qaramay, nega men u haqida o'ylayotganimni bilmayman.
U gaqida o‘ylarim bir zum ham hayolimdan chiqmadi, lekin men unga e'tibor bermaslikka o'zimni majbur qilolmadim, aksincha bu meni ko'proq undadi. Qiziq, men qachon shunday bo'lib qoldim?
Liftdan chiqib, qabulxonaga kirdim.Oldinga yo‘l olar ekanman, bo‘sh joyni to‘ldirgan jim suhbatlarning mayin shivirlari eshitildi.
Biroq, o'ziga xos manzara meni e‘tiborimni tortdi. Seona, bir necha qadam narida turib, bir erkak bilan suhbatlashardi. U meni payqamadi, lekin men yo‘limda to‘xtab, ularni uzoqdan kuzatishda davom etdim.
Ularning so'zlari menga eshitilmas edi, lekin ularning orasi yaqin edi, bu meni g‘azablantirdi. Unga qaraganida lablarida inkor etib bo'lmaydigan darajada chiroyli tabassum paydo bo'ldi. Bu tabassum meni aqlimni yo'qotishimga va kun bo'yi unga qarashimga yetarli edi.
Bu.... kasalxonadagi odam emasmi? Lekin u nima uchun bu yerda va ular nima haqida gaplashmoqda? Ularning suhbati davom etar ekan, uning qulog'iga yaqinlashib, nimadir desa, ular orasidagi masofa qisqargandek bo'ldi va bu Seonaning avvalgidan ham yorqinroq jilmayishiga sabab bo'ldi.
— Nimasi kulgili, uning unga shunday jilmayishi? Oldimdagi manzaradan ko‘zimni uzolmay, achchiq o‘ylanib qoldim. Bundan tashqari, u ular orasidagi masofani saqlay olmaydimi?
Birdan u engashib, Seonani quchoqlab oldi. O‘sha lahzadagi ularning yaqinligiga guvoh bo‘lib yuragim siqilib ketdi. Nega u unga tegadi? Va hayron bo‘ldimki, u javoban uni quchoqlab oldi. Nega u uni quchoqlayapti?!
Shu payt qo‘l telefonimni mahkam ushladim. Bu manzara meni kayfiyatimni yetarlicha buzdi.
Bir necha daqiqadan so'ng, ular nihoyat quchoqlashishni buzishdi va Seonaning e'tibori nihoyat men tomon qaratildi. Ularning munosabatlarini bilmoqchi bo'lib unga tikilarkanman, ko'zlarimiz to‘qnashdi. Ularning orasida nima bor va nega u doimo u bilan? Nega unga shunday tabassum qiladi, go'yo... uni yoqtirgandek.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @𝒕𝒕𝒂𝒆𝒒𝒊𝒐𝒓