Millionerning turmush o‘rtog‘i
- Xo'sh, u nimani xohlaydi? — deb so‘radi Ella, yuzi jiddiy, ko‘zlari mening ko‘zimga qadalib.
— Bilmadim... — ikkilanib qoldim stolga tikilib. "Men u nima istayotganini bilmayman", deb takrorladim, ovozimda umidsizlik paydo bo'ldi.
"Men harakat qildim. Bir necha kun ichida uning niyatini bilib olaman deb o'yladim, lekin..." Men orqamga qaradim. "Men hech narsa topmadim. Uni o'qib bo'lmaydi. Uning harakatlari, so'zlari - ular endi mantiqiy emas."
Ella xo'rsinib qo'ygancha oramizga og'ir sukunat cho'kdi. "Bularning barchasi sizning rejangiz bo'yicha ketayotganiga ishonchingiz komilmi?"
Uning savoli meni pauza qilishga majbur qildi. Men unga biroz bosh irg‘ab qo‘ydim. – Ha... – dedim, hatto to‘liq ishonmagan bo‘lsam ham. Men uning nigohini yana uchratib qoldim va shu payt u qo'lini sumkasiga solib, bir nechta qog'ozlarni olib, stol ustiga qo'ydi.
- Unda, - dedi u, ohangi yengil, ammo qiyofasi jiddiy.
Men unga sarosimaga tushib, qog‘ozlarni qo‘limga oldim va ularni skanerladim. Ko‘zlarim ochilib ketdi. — Bu...
"-Bizning kompaniyamiz imzolagan bitimlar ro'yxati", deb so'zini yakunladi u mening munosabatimni kulimsirab kuzatib.
“Siz hattoki shartnomalarni ham nazarda tutyapsizmi...” men bunga ishonmay qaradim.
"Ha, siz buni tushunasiz", - deb jilmayib qo'ydi u.
"Bularni qanday qilib oldingiz?" — so‘radim men hamon hayratda.
U yaqinroq engashib kuldi. "Mening yo'llarim bor", deb pichirladi u.
Men qoshimni ko‘tardim. — Ularni... o‘g‘irladingizmi? — so‘radim ehtiyotkorlik bilan.
U menga o'ynoqi, ammo biroz hafsalasi pir bo'lgan nigoh tashladi. "Men hech narsani o'g'irlaganim yo'q! Men ularni chop qildim va sizga nusxasini olib keldim..."
"Bu hali ham noqonuniy", dedim men boshimni chayqab.
Ella yelka qisgancha kursiga suyandi. "Agar yaxshi sabab bo'lsa, hech narsa noqonuniy emas."
Bunga kulishdan o‘zimni tiya olmadim. Men birinchi uchratgan Ella hozir ro‘paramda o‘tirganidan juda farq qilgandek edi. Men har doim uning haqiqiy kimligi haqida hayron bo'lardim va endi ma'lum bo'ldi: bu versiya, kattaroq narsa uchun qoidalarni buzishga tayyor.
“Ammo, – xo‘rsindi u, o‘ynoqi ohangi so‘nib, – bu hali janob Jeonning aybsizligini isbotlash uchun yetarli emas.
Uning so'zlarining og'irligi oramizda qoldi, lekin men tezda sukunatni buzdim. "Men buni qanday hal qilishni bilaman", dedim men uni menga qaratib.
"Nima qilishni rejalashtiryapsiz?" — so‘radi u ehtiyotkor ohangda.
"Etan Seoda bo'lgan hujjatni qo'limga olaman", deb javob berdim. Ko‘zlari hayratdan katta bo‘ldi.
— Bu xavfli... — deb gap boshladi u.
"Bu," dedim men, "lekin qo'lga tushsamgina." Lablarimda jilmayish o'ynadi. "Men bu hujjatlarni olganimdan so'ng, hamma ishtirok etgan bo'ladi."
Ella menga tikildi, ko‘zlarida noaniqlik miltillab turardi. — Nimani rejalashtirayotgan bo‘lsangiz ham, ehtiyot bo‘ling, tushundingizmi?
Men qattiq bosh irg‘ab qo‘ydim. "Men qilaman."
Ko‘ngli to‘ldi, o‘rnidan turib, narsalarini yig‘di. "Agar sizga biror narsa kerak bo'lsa, men bilan bog'laning. Qolaversa, tushlik ham tamom bo'ldi, agar kimdir meni bu yerda ko'rsa, boshim katta muammoga duchor bo'ladi."
U haq edi. Ella menga topshirgan hujjatlarni ancha oldin kengash olib qo‘yishi kerak edi. Agar kimdir uni yoki meni o'g'irlashga qaror qilsa, bu halokatli bo'lar edi. Men kompaniyada bularning barchasiga aloqador odamlar borligini bilardim va hatto ulardan ba'zilarini bilishim mumkin edi.
Uning ketishini kuzatar ekanman, to‘satdan sovuq to‘lqin meni bosib oldi. Ortimdan bir soya o‘tib, umurtqa pog‘onamni titratganday bo‘ldi. Beixtiyor orqamga o‘girilib, xonani ko‘zdan kechirdim.
Shunday bo'lsa-da, kimdir meni kuzatib turganini his qilardim.
Bu shunchaki mening... tasavvurim edimi? Yoki yanada dahshatliroq narsami?
— Qog'ozlar? Qo‘ng‘iroqning narigi tomonida nima deyilganini eshitib, kulib yubormay qo‘ya olmadim.
— Nima juda kulgili? O'tkir ovoz meni xona bo'ylab oyoqlarini bemalol chalishtirib o'tirgan, ko'zlari shubha bilan to'ldirgan Vivianga qarashga majbur qildi.
Telefonni qulog'imdan tushirdim va qo'ng'iroqni tugatib cho'ntagimga solib qo'ydim. — Ko‘p narsa yo‘q, — jilmayib qo‘ydim, ro‘paramda viski stakanini ko‘tarib o'tirgan unga qarab.
Uning ko‘zlari menikidan bir soniya ham aylanmadi, u “Hech narsa yo‘qmi?” deb takrorladi.
Bir qultum ichib, uning nigohlari kuchayib borayotganini, qoshlarini ko'targanini payqadim. “Afsus, lekin men hech narsaga ishonmayman”, dedi u ohangi avvalgidan ham keskinroq.
"Va sen uchun achinarlisi, men o'zlariga tegishli bo'lmagan joyga burnini tiqadigan odamlarni yoqtirmayman", dedim men uning ohangiga mos ravishda.
O'rtamizda og'ir sukunat hukm surdi, aytilmagan taranglik, toki...
"Ikkalangiz ham tinchlaning", - degan Zenning ovozi keskinlikni kesib tashladi. Men unga qisqa ko‘z tashlab, yon tomonga o‘girildim.
"Vivian, bu yerda vaqtingni behuda o'tkazgandan ko'ra, akamga hali ham uning burchagida ekanligingni ko'rsatsang bo'lardi", deya qo'shib qo'ydi u, qoshimni biroz ko'tarishimga sabab bo'ldi.
Men ichishni davom ettirdim, Zen va Vivianning gaplashishiga ruxsat berdim, ularning ovozi xonani to'ldirdi, men esa har bir so'zni tinglardim.
- Men hozir boraman, - dedi Vivian nihoyat o'rnidan turib. U ketishdan oldin uning muzdek nigohini ushlash uchun tepaga qaradim - oxirgi ogohlantirish, ehtimol, bu meni jilmayishga majbur qildi.
U tashqariga chiqib ketarkan, men o'zimni tiya olmadim: "Endi men Jungkook nima uchun unga hech qachon qiziqish bildirmaganini tushundim". Bu fikr ichimdan yana bir qultum ichar ekanman, lablarim jilmaydi.
Va menimcha, u hech qachon bunday qilmaydi.
Ichimlikni tugatib, kostyumimni sozlab o‘rnimdan turdim. “Ko'chaga chiqyapsanmi?” deb so‘raganida, Zenning ko‘zlari menga qarab turganini his qildim.
Men unga o‘girildim: “Shundayga o‘xshaydi”. U biroz bosh chayqadi, lablarini tabassum bilan tortdi. "Vivianning so'zlari senga tegishiga yo'l qo'yma. U har doim o'z yo'lida kerak bo'lgan buzuq qiz bo'lgan..."
Men uning gapini kesdim: "Ammo hamma narsa biz xohlagandek ketmaydi, shunday emasmi?" – deb so‘radim uning tabassumini kuzatib.
"Nimani nazarda tutding?" - masxara qildi u.
— Nima demoqchiman? Men uning yuzidan rang oqarib ketganini payqab, jilmayib takrorladim. Qo'rquv. Bu ularga juda mos edi.
"Deyarli hech narsa," deb davom etdim men, "lekin "buzilgan qiz" o'z munosabatini to'g'irlagani ma'qul. Men qo'shib qo'ydim: "Va mendan xavotir olma. Uning bo'sh tahdidlari meni bezovta qilishining iloji yo'q. Axir, men..." Men to'xtab qoldim, har bir so'zim uning boshiga singib ketishiga yo'l qo'yib, "sen emasman".
Shu bilan men o‘girilib chiqib ketdim, lekin ketayotganimda uning g‘o‘ng‘illagan so‘zlarini eshitib qoldim.
Xafa bo'lish o'rniga, bu meni hayratda qoldirdi. Mening so'zlarim va xatti-harakatlarimning kuchi ularni qoniqtirdi va ularni yengish uchun shunday qo'pol tarzda urishga majbur qildi.
-[Jeon korporatsiyasi]: [Axel pov]:
Men janob Jeonning kabineti tashqarisida turib, devorga suyanib ichkaridagi bo'g'iq g'ala-g'ovurga quloq solib, sigaretamdan tortib, tutun halqalarini havoga pufladim.
Men soatimni tekshirdim - vaqt deyarli bo'ldi.
Aqliy jihatdan men ortga hisoblashni boshladim. “Bir... ikki... uch... to‘rt...” Va keyin, to‘g‘ridan-to‘g‘ri besh.
Eshikdan baland va tarang ovoz keldi. — Iltimos, ket.
Lablarimga tabassum yugurdi. Bashorat qilish mumkin, xuddi men kutganimdek. Bir necha soniyadan so'ng, poshnalarning aniq chertishlari eshikka yaqinlashdi. Sigaretni tashlab, oyoq kiyimimning tagiga ezib tashladim va eshik ochilganda orqaga qadam tashladim.
Vivian xonim eshikni orqasidan yopayotganda meni ko'rib chiqib ketdi. Uning ko'zlari oyoq kiyimimdan yuzimga qaradi va keyin deyarli xijolat bo'lib, hamma narsani eshitganimni anglab, boshqa tomonga qaradi.
U tezda koridorga chiqdi va men uning chekinishini zavqlanib tomosha qildim.
U ketgach, qaddimni rostladim, o‘girildim va ofisga kirdim. Janob Jeon o'z stolida o'tirarkan, o'zining odatdagidek bema'ni xulq-atvorini namoyon qildi, garchi bugun bu yanada qorong'idek tuyuldi - Vivian xonimga rahmat, shubhasiz.
Men yaqinlashdim va borligimni sezib, u yuqoriga qaradi. "Nega uni to'xtatib qo'yishmadi?" — deb soʻradi u.
Qo‘limdagi faylni uning stoliga qo‘ydim. "Men harakat qildim. U quloq solmadi."
U og'ir xo'rsindi. Kompaniyadagi hamma Vivianning qattiqqo'l ekanligini bilar edi. Unga gap kelganda u hech kimga quloq solmadi va janob Jeon bizga ruxsatsiz hech kimni kiritmaslik haqida aniq ko'rsatma bergan edi.
Men uni to'xtatishga "harakat qilgan bo'lsam ham", men bor kuchimni sarflamadim. Axir, drama rivojini tomosha qilish juda jozibali edi.
Ko‘zim uning oldiga yoyib qo‘ygan hujjatlar to‘plamiga tushdi. — Bu sud hujjatlarimi? – deb so‘radim qoshlarini chimirib. U boshini ko‘tarmasdan salgina bosh irg‘adi.
“Men ishni qayta ochaman”, dedi u, hayron bo‘lib qoshimni ko‘tardim.
U men kabi bu qaror unga va kompaniyaga nimaga qimmatga tushishini bilardi. Men bu ishni o'zim ko'rib chiqqan edim; bu murakkabliklar tarmog'i edi. Va haqiqiy aybdor topilmaguncha, barcha ayblovlar unga qaratildi.
"Nega bunday tavakkal qilyapsiz? Siz hozir kompaniyaning ahvolini bilasiz..." deb boshladim, lekin u gapimni kesib tashladi.
Men jim qoldim. U mening nigohimga duch keldi va men uning ko'zlarida qat'iyatni ko'rdim. "Men uni bilaman", deb davom etdi u. "U sababsiz ketmagan bo'lardi. U buni tan olmaydi, lekin bularning barchasi ortida yana nimadir bor. To'satdan Etan Seo menga qarshi da'voni to'xtatdi, u bir vaqtning o'zida meni tashlab ketdi. Bularning barchasi tasodif bo'lishi mumkin emas."
Oramizdagi sukunat og'ir edi, u nimaga va'da qilayotganining inkor etib bo'lmaydigan haqiqati bilan og'ir edi.
Men uning yuzini o'rgandim va bu qat'iyat ostida qandaydir ikkilanish bor-yo'qligini aniqlashga harakat qildim. Lekin yo'q edi. Uning fikri qaror topdi va uning ko'zlaridagi sokin ishonch menga hech narsa aytolmasligini aytdi.
Shunga qaramay, mening bir qismim uni yana ogohlantirishni, unga xavf-xatarlarni eslatishni va Etan Seo shunchaki raqib emasligini aytishni xohladi. U shafqatsiz, manipulyatsiya qiluvchi odam, u doimo uch qadam oldinda edi.
Men unga qat’iy qaradim. — Bunga arziydimi? Men so'radim. "U uchun hamma narsani xavf ostiga qo'yasizmi? Bu nimani anglatishini bilasiz, shunday emasmi?"
U mening nigohimni ushlab turdi, qiyofasi o'zgarmagan xolda. — Shu jumladan, men ham? — ohista so‘radi u. So‘ng mutlaq ishonch bilan “Mutlaqo” deb qo‘shib qo‘ydi.
Uning so'zlaridagi ishonch menga ta'sir qildi va bir lahzaga aytadigan gapim qolmadi. Bu hisoblangan qaror emas edi; u o'z zimmasiga olishga tayyor bo'lgan tavakkal va u hamma narsada edi.
Bu men bilgan hisoblangan, strategik janob Jeon emasligini ko'rdim - harakat qilishdan oldin har bir burchakni baholaydigan odam. Bu boshqacha edi. Uning qat'iyati chuqurroq, shaxsiy narsaga asoslangan edi.
Nigohim uning oldiga yoyilgan qog‘ozlarga tushdi. Ular bo'ronning rejasi bo'lib, u qurgan hamma narsani o'zgartira oladi. Va u buni bilardi, lekin u ikkilanmadi.
U orqaga suyanib, o‘yga cho‘mgancha, men u faqat adolat yoki najot uchun emasligini angladim. U xotinini qaytarishni xohlaydi va buni amalga oshirish uchun hamma narsani - obro'sini, kompaniyasini va hatto o'zini xavf ostiga qo'yishga tayyor.
Shu daqiqada hamma narsa aniq bo'ldi. Men qaragan janob Jeon nihoyat nima muhimligini hal qilgan odam edi.
Bir nafas olib, bosh irg‘ab qo‘ydim. "Unda bizga strategiya kerak bo'ladi, - dedim men oldinga egilib, - chunki bu jang oson bo'lmaydi".
- Lekin bundan oldin ayting-chi, - deb qoshimni ko'tarib boshladim, - siz hech qachon balkonga chiqishga harakat qilganmisiz?
U ko'zlarini qisib menga qaradi. "Nima?"
Men yelka qisdim. — Yashirincha kirib, balkonni ko'tarib, qanday qilishni bilasizmi?
U boshini biroz chayqab, menga kulgili narsani taklif qilgandek qaradi. "Nega men buni bilishim kerak?"
Men qo‘llarimni o‘zaro bog‘lab, kichik kulib yubordim. "Xo'sh, o'rganishni boshlang", deb masxara qildim. "Ba'zida kattaroq kirishni qanday qilishni bilish foydali bo'ladi."
-[o'sha kuni kechqurun]: [Etan pov]:
- Xo'sh, sen hali biror narsa topdingmi? – deb so‘radim men ro‘paramda o‘tirgan Taehyung sekin bosh silkitganiga qarab.
"Aslida juda ko'p", deb javob berdi u diqqatimni o'ziga jalb qilib.
— Ayrim holatlar... uydirma, — dedi u qiziquvchanligimni oshirib. — Aniqroq aytsam, janob va missis Jeonniki.
U davom etar ekan, mening tabassumim so'ndi: "Men buni hali ham birlashtiryapman, lekin o'n yetti yil oldin Jeon oilasidan kimdir avtohalokatga aralashganga o'xshaydi. Ish keyinchalik yopildi - sababi noma'lum."
Uning telefoni jiringlaguncha oramizda sukunat hukm surdi. U ekranga qaradi va men kim qo'ng'iroq qilayotganini aniq bilardim. Men bosh irg'ab qo'ydim, u javob berdi: "Ha, Seona?"
Qisqa suhbatdan so'ng u qo'ng'iroqni tugatdi va menga qaytib qaradi. — Sen uni kuzatib turdingmi? — deb soʻradi u.
Unga qarab ovqatdan tishladim. "Unday emas," deb tuzatdim men, "men uni kuzatayotgan odamni kuzatyapman".
U sarosimaga tushib, ko‘zlarini qisib qo‘ydi. — Uni kuzatib borishyaptimi?
Men uning ajablanganidan jilmayib qo‘ydim. - Rostini aytsam, sen ikkalang qazib olgan hamma narsa bilan u xavfsiz bo'ladi deb o'yladingmi? Ko‘zlari katta-katta ochilib ketdi.
"Bunchalik hayron bo'lma. Sen buni allaqachon payqagan bo'lsang kerak", dedim likopchamga qaytib.
— Kimdir unga yomonlik qilmoqchimi? — deb so‘radi u qo‘lini stolga qisgancha egilib. Men bosh irg‘ab qo‘ygandim, u qo‘shib qo‘ydi: “Bu ishning qayta ochilishini istamagan odam-haqiqiy aybdormi?” Men yana bir bosh qimirlatib buni tasdiqladim.
U bir zum to'xtab qoldi, so'ng so'radi: "Shunday qilib, shu vaqt davomida sen uni kimdir kuzatib turganini bilarmiding? Va agar aybdor Jeon oilasidan bo'lsa, demak ular yaqin oila a'zosi bo'lib, uning har bir harakatini kuzatib turishadi. Jungkook bilan birga bo'lib, u doimo kuzatuv ostida va xavf ostida edi. Uni undan ajratib qo'yganingning yana bir sababi shumi?" Unga qaragancha, vilkalarim yarmigacha to'xtab qoldi.
Nega men uni eridan ajratdim? Ba'zilar bu mening unga bo'lgan ishtiyoqim deb o'ylaydi, kimdir uni meni sevishga majburlamoqchiman, desa, boshqalar buni uni himoya qilish uchun qilganimga ishonishadi. Son-sanoqsiz nazariyalar mavjud, ammo ularning hech biri to'liq to'g'ri yoki butunlay yolg'on emas.
Men uning savollariga javoban orqaga egildim. Uning mantig'i mantiqiy edi - uni Jungkookdan uzoqlashtirib turish uni yaqin joyda poylab yurgan va ko'z o'ngida turgan odamdan uzoqlashtirishning eng xavfsiz usuli edi. Lekin men u aniq javob izlayotganini bilardim, men uni osonlikcha topshirishni xohlamasdim.
Biroz vaqt o‘tgach, “Shuni aytishing mumkin”, deb javob berdim. Mening yuzimdagi nozik tabassum hikoyada ko'proq narsa borligini ko'rsatdi - har doim ko'zga ko'rinadigan narsadan ham ko'proq.
- Agar shunday bo'lsa, nega menga hujum qilishmadi?
— Yo'q deb kim aytdi? Men uning gapini kesib, uning qiyofasi hayratga tushganini kuzatdim.
"Men buni sen uchun hal qildim, lekin..." Men uning so'zlarimga yopishib qolganini ko'rib, to'xtadim, "ular sening bu ishda ishtirok etganingdan shubhalanayotgan bo'lishi mumkin. Bir urinishdan keyin boshqasi bo'lmadi."
U sekin bosh irg'ab, uni birlashtirdi. "Ma'nosi bor. Ajablanarlisi yo'q. Meni kimdir orqamdan ketayotgandek his qilgan paytlarim bo'lgan."
Men bosh chayqadim. "Hozircha tashvishlanishga hojat yo'q. Unga kerakli ma'lumotni ber. Qolganini o'zim hal qilaman".
U bir oz bosh irg'adi, so'ng so'radi: "Sen uni qancha vaqtgacha kimliging haqida qorong'ilikda saqlashni rejalashtiryapsan?"
Uning savoli men tan olmoqchi bo'lganimdan ham qattiqroq bo'ldi. Bu esda qolarli va'dani eslatdi, endi vaqt va masofa orqali loyqaga aylangan va'da.
Men uni ayblay olmasdim. Hayot hamma narsani o'zgartirdi, lekin men hali ham bir kun kelib, u meni o'zi taniydi degan umidda edim.
Mashinaning orqa o‘rindig‘iga o‘tirib, derazadan tashqariga tikilarkanman, fikrlarimni Nuhning ovozi bo‘ldi. Men orqa ko'zguda uning ko'ziga tikilib qaradim.
"Men hali ham uning ishiga aralashmasliging kerak deb o'ylayman", dedi kotibim Nuh, va rostini aytganda, mening eng yaqin do'stim.
Nuh mening kotibim emas edi. U men bilvosita ishongan, nima bo'lishidan qat'iy nazar yonimda bo'ladigan do'stim edi. Ofisda professional, ha, lekin kun oxirida u qattiq sodiq do'st edi.
Men uchun u, agar kerak bo'lsa, jang qilish yoki hatto o'zini qurbon qilish uchun har qanday xolatda meni himoya qiladigan odam edi.
"Biz buni allaqachon muhokama qilganmiz", deb javob berdim men uning nigohidan uzoqroq tikilib.
Lekin Nuh orqaga qaytmadi. Uning ovozi o'tkir bo'lsa-da, tashvishi bor edi. "Vivian xonim xavfli ayol va bu yerda hamma shunday. Buni bilasan. O'zingni bu tartibsizlikka aralashtirib yuborma. Park xonimning eri uni himoya qilsin. Bu uning ishi, seniki emas."
U nafas olib, to'xtab qoldi. "Va u qila olmasa ham, bu bizning tashvishimiz emas."
Wattpaddan tarjima qilindi.
Author: ttaeqior