Millionerning turmush o‘rtog‘i
Men o'rnimda qotib qoldim, ko'zlarim endigina erimning yanog'ini o‘pgan Vivianga qadaldi.
Bu oddiy hodisa edi, lekin u mening tomirlarimni kutilmaganda g'azablantirdi. Bu ko‘rinishni inobatga ololmay, beixtiyor mushtlarimni siqdim.
Ehtiyot bo'lmagan Jungkook Vivianni tezda o'zidan uzoqlashtirdi, uning qiyofasi sarosima va hayrat aralash edi.
"Nima qilyapsan?" — so'radi u o'tkir va yoqimsiz ohangda Vivianni o'zidan bir qadam uzoqlashtirib.
Ko‘p o‘tmay uning nigohi undan menga o‘girildi. Men unga qaragancha, men ham nigohlarimni undan uzmadim. Mening nigohim muzdek sovuq edi, deyarli uning ichini qaltiratib yuborardi.
Nima qilyapsiz? Uning nima qilayotganini ko'rmayapsizmi? U yanog‘ingni o‘pdi, sen ahmoq. Men ichimdan deyarli qichqirardim. Menga qiziq emas, lekin baribir u nega mening ko'z o'ngimda shunday qiladi?!
Ko'p o'tmay, Jungkook qo'lini yuziga ko'tardi va Vivian yengil bo'sa qo'ygan yanoqlarini ishqalay boshladi.
U shunday qilardiki, agar bu o'pish yana bir soniya davom etsa, unga qandaydir kasallik yuqadigandek. Endi men mehmonlar orasida bo'layotgan shovqinlarni eshitdim. Bu kamsituvchi bo'lsa kerak.
Mening nigohim Vivianga qaratildi, u endi xijolatli nigohini pastga tushirdi va dedi: "Kechirasiz, Jungkook. Men sizni teginishdan nafratlanishingizni unutgan ekanman.."
U teginishni yomon ko'radimi? Nima? Bu men uchun yangilik edi. Ammo bir necha soat oldin bu odam meni quchog'ida ushlab turmaganmidi?
Keyin Vivian asabiy tarzda menga qaradi. "Umid qilamanki, sizni xafa qilmadim, Seona. Parijda bir muncha vaqt yashab, do'stlarim bilan shunday salomlashish odatini oldim... Rostdan ham afsusdaman.." - deb tushuntirdi u soch tolasini qulog‘ini orqasiga o‘tirgangancha.
E’tiborimni yana unga qaratganimda lablarimda sun’iy tabassum paydo bo‘ldi, “Yo‘q, men umuman xafa emasman”, deb javob berdim aldamchi xotirjamlik bilan. Aslida men do'zax kabi yonyapman. Men hozir seni biror joyga tashlashni xohlayman. ERIMNI O'PISHGA qanday jur'at etasan??
- Unga nima bo'lgan? Boshimdagi chalkashlik sababli qoshlarim chimirildi. Vivianning aytganlari haqiqat bo'lib chiqdi. U aslida teginishdan nafratlanadi. Hech bo'lmaganda, u o'sha uchta ayolning oldida mening teginishimni yomon ko'rishini ko'rsatmadi.
Men yana bir og‘iz so‘z aytmoqchi edim, u orqaga chekinib, uzoqlasha boshladi. Nima? U shunchaki ketyaptimi? Hech bo'lmaganda tugatishimga ruxsat bering, janob Muz kubi.
Vannaxonada men peshtaxta oldida turdim, ikkala qo'lim ham uning silliq yuzasiga qo'yib, oldimdagi oynaga qaradim. Ko‘zlarim o‘z aksimga qadaldi, menga nima bo‘ldi, deb hayron bo‘ldim. Menga nima bo'lyapti?
Hozir ham bu la'nati yuragimga nima bo'ldi? Nega bunchalik tez uradi? Ilgari u meni "erim" deb chaqirganida, ichimda g'alati bir narsani his qildim va u menga tekkanida, asabiylashish o'rniga, men uni o‘zimga yaqinroq tortib, hech qachon qo'yib yubormaslikni xohlayman.
Agar men u bilan yana bir soniya qolganimda edi, men unga nima qilganimni bilmasdim. Uning terisi, ko'zlari, sochlari, hidlari, shaxsiyati, nutqlari, qo'llari va u haqida hamma narsa juda jozibali. Hatto ilgari do‘konda men uni quchog'imga yaqin tutganimda, o'zimni g‘alati his qildim. Men undan boshqa hech bir ayolga nisbatan bunday narsani his qilmaganman. Bu ayol meni aqldan ozdirmoqda.
BU QANDAY TUYG‘U?! U menga har gal tekkanida tanam istakdan yonadi. Qanday qilib men uning atrofida xotirjam bo'lishim kerak?
Haydovchi o‘rindig‘iga o‘tirarkanman, telefon titkilab o‘tirgan Seonaga bir qarab qo‘ydim, u mening borligimdan bexabardek edi. Uning e’tiborini o‘zimga qaratishga urinib, tomog‘imni qirib qo‘ydim. Javob yo'q. Men yana bir bor tomog'imni qirib tashladim va nihoyat, uning nigohi telefon ekranidan ko'tarildi.
Va men hech narsa deyishga ulgurmasdan, u qo'lini hamyoniga olib borib, pastilka (tomoq tozalovchi tabletka) olib, menga uzatdi. U nima qilyapti? Qoshlarimni chimirib qo‘limdagi tabletkaga xijolat bilan qaradim.
"Mana oling", dedi u va yana diqqatini tezda telefoniga qaratdi. Nima jin ursin?! U bilan gaplashmoqchi bo'lganimni tushunish shunchalik qiyinmi? Bu tabletkani nima qilaman? Men unga bir muddat qaradim va tabletkani derazadan uloqtirmoqchi bo'ldim, lekin qo'llarim ikkilanib, yashirincha cho'ntagimga solib qo'ydim.
Uyga yetib kelgach, u tezda mashinadan tushdi va ichkariga kirishga tayyorlandi. U ketmoqchi bo'lganida, men uni qo‘lini qattiq ushlab "Kutib tur" deb to'xtatdim. U menga yuzlandi, so‘zlarimni eshitib, sarosimaga tushdi. "Vivian va men shunchaki do'stmiz..." deb boshladim, lekin u gapimni bo‘lib, mensimay aytdi: "Tushuntirishga hojat yo'q. Ilgari nima qilgan bo'lsam, shunchaki harakat edi. Men sizdan shaxsiy hayotingiz haqida so'rab bezovta qilmayman."
Uning bu gapini eshitib men unga tikilarkanman, ichimda g'azabim qo'zg'aldi. — Demak, bu shunchaki harakat edimi? Men so‘radim, u bosh irg‘ab tasdiqladi. — Albatta, shunday edi.
Xo'sh, uning ilgari qilgan hamma narsasi harakat edimi? Demak, u boshqa ayol meni tegishga harakat qilsa ham parvo qilmaydimi? Xo'sh, men unga hech narsa demaymanmi? Bularning barchasini gapirganda, u qanchalik xotirjam ko'rindi. Bu haqiqatan ham uni bezovta qilmadimi?
Mushtlarimni mahkam ushlab gapirdim: "Men bilan hech qachon bunday ahmoqona harakatlar qilma." Men unga bir nazar tashlamay, eshik tomon yurdim.
Uning yonimdan o‘tib ketayotganini indamay kuzatdim. Unga nima bo'ldi? Men u bilan hammani oldida ajoyib juftlikdek harakat qilganim yoqmadimi? Bu biz hamma oldida er-xotin kabi harakat qiladigan kelishuv emasmidi? Endi u mening qilig'imni "ahmoqona" deb atayaptimi? Nima bo'lganda ham, agar u shunday desa, men bunday spektakl o‘ynashni to'xtataman. Umid qilamanki, u keyin aytgan so‘zlaridan afsuslanadi.
Noutbukdagi so'nggi tugmachalarni bosishimni tugatganimda, menda yengillik paydo bo‘ldi. "Vanihoyat ishim tugadi", deb qo'llarimni cho'zdim va mushaklarimdagi tortishganini his qildim. Men ushbu fayllar ustida bir muncha vaqt ishlayapman va ularning barchasini bajarganimdan keyin qanchalik xursand bo'lganimni tushuntira olmayman. Garchi Nora mening yengilligim uzoq bo‘lishiga yo'l qo'ymasligini bilsam-da, vaqtinchalik baxtimdan to'liq bahramand bo'laman.
Kresloga suyanganimda ham ko‘zim noutbuk ekranida turardi. Ammo mening fikrim boshqa joyda edi. Bugun tushlik uchun nima yeyishim kerak? Ummm cho'chqa go'shti? Tovuq sho'rva?? Achchiq tovuqli noodle? Men rozi bo'lishim kerakki, bu kompaniya o'z xodimlarini juda ko'p turdagi oziq-ovqatlar bilan ta'minlaydi va bu men kabi oziq-ovqat iste'molchisi uchun juda ajoyib.
Men qo‘limni ko‘tarib, vaqtni ko‘rish uchun qo‘l soatimga qaradim. Hozir deyarli tushlik vaqti. Men to'yib ovqatlanaman va shunchalik mehnat qilganim uchun o'zimni mukofotlayman. Sen barcha mazali taomlarga loyiqsan, Seona. Menga ishon. Yuzimga tabassum yoyildi.
To'satdan Ella xonaga hayajon bilan kirib keldi. "Hey, Seona. Yigitingiz sizni ko‘rgani keldi. U sizni kutish zalida kutmoqda", - dedi u yorqin tabassum bilan.
Nima? Kimning yigiti? menikimi? Men qachon o'zimga yigit topdim?
Men unga qoshlarimni chimirdim, bu kutilmagan xabarni eshitganimda yuzimda chinakam hayrat paydo bo'ldi. "Mening yigitim?" – deb so‘radim men qandaydir tushunmovchilik ekanligini kutgancha. Lejin Ella ishonch bilan bosh irg'adi.
Shunchalik aqldan ozgan erim bor ekan, yigit topib, nima qilaman? Nima bo'lganda ham, keling, yigitim deb atalgan insonni ko‘raylik.
Men stuldan turdim va noutbukni ortda qoldirib, kutish xonasi tomon yurdim. Ishxonadan o‘tayotganimda hamkasblarimning ko‘zlari qiziquvchanlik va taxminlar bilan meni kuzatib turardi. Va bu istalmagan diqqat markazida bo'lish meni bezovta qilishdan boshqa hech narsa qilmaydi.
"Tez orada qarashlarga allergiyam bo'ladi", deb g'o'ldiradim. Nahotki ular menga tikilib o‘tirishdan ko‘ra yaxshiroq ishi yo‘qmi? Men ular uchun nimaman?
Axelning so'zlari bir-biriga bog'liq bo'lmagan chalkash edi: "Janob, xonim... u..." Uning noqulay duduqlanishi xonadagi sokin muhitni buzdi va hujjatlarga imzo qo'yish o'rtasida to'xtab qolishimga sabab bo'ldi. Men boshimni yuqoriga ko‘tardim, endi ko'zim Axelga tikildi.
Men uni kabinamda men bilan tushlik qilishga taklif qilish uchun yubordim, lekin uning asabiy holatiga qarab, nimadir noto'g'ri bo'lgandek tuyuldi.
"Nima?" — deb so‘radim, nihoyat qog‘ozdan ko‘z uzib, uning xavotirli yuziga qarab. “Moliya bo‘limiga xonimni taklif qilish uchun borganimda, menga aytishdi...” u ikkilanib, uzoq pauza qildi. Men intiqlik bilan qoshlarimni ko‘tardim. — Ha? Men uni davom ettirishga undadim.
Ammo u hali ham jim turdi va bu meni tashvishga soldi. Nega uni aytish uchun shuncha vaqt kerak?
— Gapingiz tugat, — dedim qat‘iy ohangda. Axel davom etishdan oldin tomog‘ini qirib qo‘ydi: "Bu... xonimning yigiti uni ofisga kutib olgani kelibdi va ..."
Nima?! U hozirgina Seonaning yigiti dedimi? Men uni to'g'ri eshitdimmi? To'satdan aytilgan gap meni hayratda qoldirdi. Seonaning yigiti bormi?
Mening ifodam qotib qoldi, lekin men o'zimni tutdim va Axelni qolgan ma'lumotlarni davom ettirishga undadim. "Va... u u bilan tushlik qilish uchun ketdi. Men ham eshitdim, u juda chiroyli odam ..." - deya qo'shib qo'ydi Axel va bu meni darhol kompaniyadan haydab chiqarishga majbur qildi.
— Kelishganmi yoki yo‘qmi, buni so‘radimmi? Men keskin ravishda gapini bo‘ldim, ovozim sovuq, ruchkani mahkam ushladim. Axel boshini chayqadi. "Kechirasiz, janob!!"
"U qaytib kelganida, darhol mening kabinamga kirishini ayt", deb ko'rsatma berdim. Shu bilan men Axelni ketishiga ruxsat berdim.
Yolg'iz qolib, hujjatlarni imzolashni davom ettirdim, lekin xayolim Seona haqidagi o'ylar bilan edi. U qachon o'ziga yigit topdi? Kecha shaxsiy hayotimga aralashmayman deganida bilvosita yigiti borligi uchun mening hayotim "ERINING" hayoti qiziq emasligini nazarda tutdimi?
O'sha kuni kasalxonada u bilan birga bo'lgan erkak uning sevgilisimi? U bilan aloqasi bormi? U haqida o'ylar ekanman, xayolimdan deyarli barcha fikrlar o‘ta boshladi.
Ishxona oshxonasidagi tushlik muhiti tiqilinchli idish-tovoqlar, jim suhbatlar va vaqti-vaqti bilan kulgidan iborat edi. Bu har doim shunday jonli va 5 soat davomida qattiq mehnat qilganimizdan so'ng, biz tushlik tanaffusiga ega bo'lamiz, u erda biz mazali taomlarimizdan bahramand bo'lib, o'zimizni erkin va xotirjam his qilamiz.
Men Taehyungning ro‘parasiga o‘tirdim va likopchamga qaradim, ovqatimdan bug‘ chiqib, ichimni qo‘zg‘atardi. Men uni yeyishni kutolmayman. Men birinchi tishlab olmoqchi edim va to'satdan menda nimadir g‘alati bo‘ldi. Mening keskin munosabatim Taehyungni menga bir qarashga majbur qildi.
“Kim men haqimda gapiryapti?” deb g‘o‘ldiraganimda yuzimda sarosimaga tushgan ifoda paydo bo‘ldi. O'sha paytda menda g'alati tuyg'u paydo bo'ldi. Ortimdan kimdir men haqimda gapirayotgandek tuyuldi, lekin kim?
— Yaxshimisan? Taehyung, ko'zlari menga qadalganida so'radi. Men bu g'alati tuyg'uni yo‘qotishga harakat qildim va unga taskin beruvchi bosh irg'ab, tezda "Ha" dedim.
Men yaxshiman, dedim, lekin nima uchunligini bilmayman, lekin menda shunday g'alati tuyg'u bor edi, go'yo vaziyatda nimadir noto'g'ri bo'lgandek. Go'yo mening 6-sezgim menga zarba berib, menda nimadir noto'g'ri ketayotganini aytdi, lekin nima?
Men juda ko'p o'ylayapmanmi? Tez orada ko‘p o‘ylamay, tushlikga e’tibor qaratdim.
Men ishxonamga qaytdim, qo'limdagi qog'oz xalta ohista g'ijirladi. Taehyung endi onamning yangi mas'ul shifokori edi va u mening noroziligimga qaramay, menga sevimli shokoladlarimni berdi. Yoshligimizda u menga bu shokoladlarni tez-tez berib turgani hali ham esimda. O'sha vaqtni eslab labimda mayin tabassum paydo bo‘ldi.
Kresloga o‘tirarkanman, sumkani stol ustiga qo‘ydim va onamning sog‘lig‘i haqidagi o‘ylar miyamda aylana boshladi.
Taehyungning borligi uchun biroz hotirjam bo‘ldim. Uning ahvolini muhokama qilish uchun istalgan vaqtda unga murojaat qilishimni bilardim. Va bu uning bu erda bo'lishining yagona sababi edi va ular uni mening yigitim deb o'ylashdi.
Taehyung onamning g'amxo'rlik qilib, nazorat qilar ekan, u tez orada tuzaladi. Men shokolad solingan paketga qaraganimda lablarimda yorqin tabassum paydo bo'ldi.
Ish stolimdagi bir necha tinch daqiqalardan so'ng, Axelning ovozi meni Jungkook chaqirgani haqida xabar berib, fikrlarimni bo'ldi. Men u yerga borar ekanman, kabinalar jim edi. Kofe mashinasi yonida bir guruh ayol xodimlar g'iybat bilan shug'ullanishardi. Men ularni juda yaxshi eshitardim va ular ham buni juda yaxshi bilishlariga amin edim, lekin ular davom etishdi.
"Sizningcha, u haqida biror narsa shubhali emasmi? Nega u janob Jeon tomonidan doimo chaqiriladigan yagona ayol xodim?" biri ikkinchisiga pichirladi.
"Bunday kelishgan yigiti bo'lishiga qaramay, bu qizaloq bizning janob Jeonni yo'ldan ozdirmoqchi. Men uning yigitiga achinaman. Agar u qizini qanchalik yigitlarga xushchaqchaqligini bilib qolsa, uni tashlab ketishiga ishonchim komil".
"Bundan tashqari, janob Jeonga nima bo'ldi? U ayolga osonlik bilan vasvasaga tushadigan odam emas. U undan ko'p yaxshi ayollar bilan bo‘lishi mumkin, lekin u ham unga e'tibor qaratmoqda."
Yo xudo! Go'yo men sizning ahmoqona fikrlaringiz bilan qiziqaman. Siz shunchaki hasad qilasiz, chunki men sizlardek emas, balki chaqirilganman. Rashk - bu kasallik va davosi yo'q.
Ularning so‘zlariga e’tibor bermay, yurishda davom etdim. G'iybat qilish men uchun hech qanday foyda yoki e'tibor bermaydi.
Jungkookning kabinasiga kirganimda, birdaniga qo‘limni ushlab olganidan qo‘rqib ketdim va keyingi soniyada o‘zimni devorga tiraganini ko‘rdim, ko‘zlarim hayratdan katta bo‘lib ketdi. Endi devorga bir qo‘lini qo‘ygan holda oldimda turgan Jungkokga qaradim.
Uning nigohlari yuragimni qaltiratib yubordi. "Jungkook.." deb g'o'ldiradim, ovozim zo'rg'a eshitilib, kutilmagan vaziyatdan hayron bo'lib.
"Qayerga bording?" — deb so‘radi u. Uning g‘ayrioddiy savolidan qoshlarim chimirildi. Bu qanday savol? “
"Men tushlik qilishga bordim", deb ehtiyotkorona javob berdim. Avvaliga nega bunday savol berganini haligacha ayta olmadim.
Uning javobimga javobi masxara bo'ldi va u menga chuqur nigoh bilan tikildi. "Kim bilan?" so'zlari keskin va talabchan edi.
—" Buning sizga aloqasi bormi?" Men uning so'roqlariga qarshi turib, javob berdim. U nima qilyapti deb o'ylaydi? Qachondan beri u mening ishim bilan shug‘ullana boshladi? Uning shaxsiy ishimga aralashishga haqqi yo‘q.
Xonada og'ir sukunat hukm surardi, lekin mening noroziligim buzdi. "Oxirgi paytlarda juda g'alati ish qilmayapsizmi? O'zingizni boladek tutyapsiz. Birinchidan, siz mendan o'z ishim bilan shug'ullanishimni so'rayapsiz va men buni qilganimda sizda muammo bormi? Bundan tashqari, men javob berishga majbur emasman. Men uchun kimsiz? - dedim uni o'zimdan uzoqlashtirib.
Lekin men chiqishga ulgurmay, qo'limdan ushlab, qochishimga to'sqinlik qildi. Ikkinchi marta devorga yanada tiradi, u qo'limni mahkam ushladi. Suyangancha oramizdagi masofani toraytirdi, ko‘zlari menikiga qadaldi.
"Men sening eringman", dedi u meni jim qoldirib.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @𝒕𝒕𝒂𝒆𝒒𝒊𝒐𝒓