My cold husband || JJK
Episode 2
Mashinadan tushar ekansiz, saroyning go‘zal arxitekturasidan hayratda qolgan holda oldingizda turgan manzarani ko‘zdan kechirdingiz.
Siz Jungkookni orqasidan kuzatib yurgan edingiz, u birdan siz behosdan uning orqasiga urilib to'xtadingiz.
— Ko‘rmisan? U sizga o'lim nigohini berib, tishlarini g'ijirlatib masxara qildi. Uning naqadar g'azablanganini his qildingiz.
"S- kechirasiz" deb g'o'ldiradingiz boshingizni pastga tushirib.
"Nima bo'lsa ham" u ko'zlarini yumdi va yurishida davom etdi.
Siz unga ergashdingiz, lekin bu safar ehtiyot bo'ldingiz. Uyga kirib, yana ham hayratda qoldingiz. Bu saroydan kam emas edi.
-"Divanga o'tir. Men sen bilan gaplashishim kerak" fikrlaringni Jungkookning ovozi bo'ldi.
Siz bosh irg'ab, unga qaragan divanga o'tirdingiz. Jungkook sukunatni buzishga qaror qilgunga qadar ikkovingizning orangizda noqulay sukunat hukm surdi.
-Qara...men seni yoqtirganim uchun yoki biror boshqa sabab uchun uylandim deb o'ylama.Ota- onam tufayli uylandim.Men seni umuman yoqtirmayman, buni esda tut. U bir soniya to'xtab qoldi va so'ng so'zini davom ettirdi: "Va hech qachon mening shaxsiy makonimga aralashmang." U oxirgi jumlani ko'proq ogohlantirishga o'xshatib ta'kidladi.
Bir og‘iz so‘z aytmay, uni tinglab o‘tirgan eding. "Siz hozir yotoqxonangizga borishingiz mumkin", dedi u.
— Sizniki alohidami? – istamay so‘radingiz.
-Abatta siz bilan yotishimni kutganmidingiz?! Xo'sh, noto'g'ri, mening o'zimning yotoqxonam bor, sizning yotoqxonangiz bor" dedi u sizni mehmonxonada yolg'iz qoldirib ketdi.
Siz u sizga aytgan hamma narsani qayta ishlashga harakat qilyapsiz. Siz indamay qoldingiz. Chuqur xo'rsinib, yotoqxonangizga kirdingiz. Bu juda katta va hashamatli edi, bu sizni qayta jonlantirdi.
Jungkook yaxshi fe'l-atvorli inson emas edi. U juda qo'pol. Ota-onam to‘yimni unga o‘xshagan jinni bilan qilganiga hali ham ishonmayman.
Men tezda yuvinish xonasiga kirdim va o'z xonasidan Jungkookning baqirganini eshitgunimcha kiyimimni qulay tungi kiyimga almashtirdim...
Men tezlik bilan Jungkookning xonasi tomon yo'l oldim va uning telefonida "HOZIR MENI ALDIRAB OLAYOTGANMISAN?! Bilasanmi? ishdan bo'shatilding!!" deb qichqirayotganini ko'rdim. u qo'ng'iroqni qo'yganini va bir zumda menga o'lim nigohini tashlaganini aytdi. Uning shiddatli nigohiga chiday olmay, boshimni pastga tushirdim. U birdan meni o'z yo'lidan itarib yubordi va uydan chiqib ketdi. Men qoqilib, bir necha qadam orqaga qadam tashladim, hanuzgacha ishdan bo'shatilgan bechora ishchiga rahmi keldim.
Bu odam katta xatoga yo'l qo'ygan bo'lsa kerak, bu Jungkookni g'azablantirdi. Umid qilamanki, u yaxshi.
Tushdan beri hech narsa yemaganimni bilganimdan keyin birdan ichim ochlikdan gurillab ketdi.
Oshxonaga borib o'zim va Jungkook uchun kechki ovqat tayyorladim.
Soatga yana qaraganimda yuzinchi marta xo‘rsinaman.
Soat 01:00 bo'ldi va Jungkook hali uyiga qaytmadi. Ko'zlarim og'irlasha boshladi, lekin eshik g'ichirlaganini eshitib, ochilib ketdi. Men Jungkookni uyga kirganini ko'rdim, lekin uning qiyofasi biroz o'zgarmadi.
U hamon g'azablangan ko'rinardi, go'yo u har lahza kimnidir o'ldirishga tayyor edi. Kechdan beri u bilan kechki ovqatni kutaman. Lekin men undan kechki ovqat so‘rashga ikkilanib qoldim.
"J- Jungkook nega bunchalik kechikding?" Men undan bor jasoratimni yig‘ib so‘radim.
U bir zumda menga yana bir nigoh tashladi. Yo Xudo, u o'lim nigohlarini otishni juda yaxshi ko'radi!
— Mendan qayerda ekanligimni so‘rashga jur’at etdingizmi? — deb so‘radi qoshlarini ko‘tarib mendan. "Yo'q, men tushlik qilaylik demoqchiman" Men uning fikrlarini chalg'itib, savolimni yashirishga harakat qildim.
"Men allaqachon yedim", dedi u sovuq ohangda.
U allaqachon kechki ovqatni qildi va men u bilan ovqatlanishim uchun och qoldim. Undan bunday minnatdorchilikni kutish naqadar ahmoqman.
"Ammo men sizni kutayotgandim", deb bexosdan hafsalasi pir bo'lib ketdi.
— Kutishingni so‘radimmi?! U ovozini biroz ko'tardi. Men unga ishonmay qaradim. "KUTISHNI SO'RAGIMMI?!!" U yana bir bor takrorladi, lekin bu safar ancha balandroq. Men uning to'satdan portlashidan qotib qoldim. Men polga qarab boshimni biroz chayqadim. Ko‘zlarimdagi yoshni sezdim. Ko‘z yoshlarim to‘kilmasin deb bir-ikki marta ko‘z qisib qo‘ydim.
Men Jungkook bilan yuzma-yuz kelish uchun bor jasoratimni yig‘ib boshimni ko‘tardi
U meni shunchalik yomon ko'radimi? U menga umuman ahamiyat bermaydi. Lekin nega og'riyapti? U meni yoqtirmasligini bilish nega og'riyapti? U menga ahamiyat bermasligini.
Bu o'ylarning barchasi divanda behush uxlab qolganimda miyamni xira qildi.
Ertasi kuni siz uyg'onib, polda o'tirganingizni ko'rdingiz. Siz atrofga qaradingiz va kecha Jungkook bilan bo'lgan bahsingizni esladingiz. Siz tik turib o'tirdingiz va chuqur xo'rsinib qo'ydingiz. Yerdan turib, o'zingiz va Jungkook uchun nonushta tayyorlash uchun oshxonaga yo'l oldingiz.
Nonushta qilib, uning pastga tushishini kutdingiz. Siz o'n daqiqa kutdingiz, lekin hali ham undan asar yo'q edi.Nonushtangizni tezda yedingiz va ishingizga ketishingiz kerakligini tushunib, yotoqxonangizga shoshildingiz. Siz tezda kiyimingizni rasmiy kiyimga almashtirdingiz va pastga tushdingiz va faqat Jungkook siz tayyorlagan nonushtasini yeyayotganini ko'rdingiz.
Ikkalangiz ko'z bilan aloqa qildingiz, lekin u darhol uni buzdi.
"Qayerga ketyapsan?" — so‘radi u sovuq ohangda.
— Buning sizga qanday ahamiyati bor? Siz ko'zingizni aylantirdingiz, uning kecha siz bilan o'zini tutishidan xafa bo'ldingiz.
— Sen mening xotinimsan. U yana ta'kidladi.
"Unday emasga o'xshaydi", deb o'zingizga g'o'ldiradi, lekin u eshitish uchun yetarlicha baland edi.
"Qayerga ketyapsan deb so'radim???!" Bu safar u ovozini bir oz ko'tardi, bu sizni qo'rquvdan ingrtib yubordi. "I- ishga." Siz javob berdingiz va bir zumda mashinangiz kalitlari bilan uydan chiqib ketdingiz.
"Sluhka.." Jungkook achchiq kulib yubordi uydan chiqib ketayotganiga qarab.
Y/ N boshqalardan farq qilmaydi. Bilaman, u meni aldayotgandir, lekin menga umuman ahamiyat bermayman. Axir men uni sevmayman. Endi men hech kimni sevolmayman, boshqa hech kimda joy yo'q.
U bilan bo'lgan barcha o'tmishdagi xotiralarni eslab, ko'z yoshlari yonoqlariga dumaladi.
"Hoy qizlaoq!" - dedi Jungkook hayajonlanib.
Mia: "Oh, kookie. Qaytib keldingmi? Charchagan bo'lsang kerak. Keling, senga nimadir pishirib beraylik"
Jungkook: "Keyinroq ovqatlanamiz, lekin avval mening o'pishim?"
Mia uning yonoqlariga o'pishdan oldin kulib yubordi.
Jungkook uning yonoqlariga ohista tegizdi va battar yig'ladi. "Nega menga bunday qilding? Nega meni tashlab ketding? Bilasanmi seni qanchalik sog'indim? Issiqliging, quchoqlashing, o'pishing. Men seni yaxshi ko'raman Mia"
Tuyg‘ularimni endi bosa olmadim, yig‘lab yubordim. Men o'zimni juda zaif his qildim. Men uchun hech kim, hech kim yo'qligini his qildim. Ota- onam baxtsiz hodisada vafot etdi, qiz do'stim avtohalokatda vafot etdi. Nega? Nega Xudo meni bu azoblarni boshdan kechirishim uchun tanladi?
Mia mening hamma narsam edi. U menga mehrni, mehrni, g'amxo'rlikni, ota- onamdan ololmagan hamma narsani berdi ... lekin u, hatto u meni bu dunyoda yolg'iz qoldirdi.
Jungkook endi yig'layotgan edi. U har qachongidan ham qattiq yig'lardi, o'zini sevgidan juda mahrum his qildi. Oxir- oqibat uning nolasi yig‘lashga, so‘ng hidlashiga aylandi.
Oxir- oqibat, Jungkook his- tuyg'ularini ushlab oldi va odatdagi ish tartibini davom ettirdi.
Ayni paytda Y/ Nning ish joyida
— Demak, siz Jeon Jungkookga turmushga chiqqaningizni eshitdimmi? Sizning eng yaxshi doʻstingiz Nora sizdan so'radi. Siz shunchaki bosh irg'ab javob berdingiz va "eringiz" haqida boshqa savollardan qochishga harakat qildingiz. "Ha, nega Y/ N unga e'tibor bermayapsiz?"
— Men sizni e'tiborsiz qoldirmayman,
-Nora, bu shunchaki... "Yo'q, iltimos, ayting, men bilmoqchiman," Nora xuddi boladek xirillab boshladi. Siz buni undan yashirish befoyda ekanligini tushundingiz, chunki kun oxirida u sizning his- tuyg'ularingizni baham ko'rishingiz mumkin bo'lgan yagona odam edi.
"Yaxshi, lekin avval kafeteryaga boraylik", deb taklif qildingiz, eng yaqin do'stingiz javoban bosh irg'adi.
Ofisning oshxonasida o‘tirib, chuqur xo‘rsinib gapirgach, gapira boshladingiz: “U aslida menga nisbatan juda sovuq. U hech qachon men bilan to‘g‘ri gaplashmaydi va, albatta, juda qisqa tutqundir. "Bu nima ekanligini bilasizmi?" — xavotirli ohangda so‘radi Nora. Siz unga g'amgin ko'z tashladingiz.
"Yo'q. Uning ota- onasi baxtsiz hodisada vafot etganini bilaman, lekin menimcha, uning hikoyasida boshqa narsa bor. Men uning ko'zlarida bo'shliqni ko'rdim, lekin o'tmishi haqida hech narsa so'rashga jur'at etmayman deb o'ylayman." Siz davom etdingiz. "Unday bo'lsa nega unga turmushga chiqding? Nega senga uylandi?! Faqat senga dard berib, seni xafa qilish uchun a?!" Nora g'azablanib, bezovtalanayotganini tushunishingiz mumkin edi.
Y/N pov
U har doim shunday meni haddan tashqari himoyalangan do'stim. Hayolingizda oʻyladingiz
"Tinchlaning! Nora tinchlantiring. Butun ofisga xabar berishni rejalashtiryapsizmi?" Siz Norani tinchlantirishga harakat qildingiz, dedingiz.
"Of, kechirasiz Y/ N, lekin u haqiqatan ham sizning his- tuyg'ularingiz bilan o'ynayotganiga ishonmayman. Qiziq, nega u birinchi navbatda sizga uylanishga rozi bo'lgan?"
"Chunki bu ota- onasining oxirgi istagi edi"
Siz Nora o'z gaplarini davom ettirishdan oldin javob berdingiz.
"Endi bu mantiqqa to'g'ri keldi, lekin baribir", deb masxara qildi Nora.
"Azizam tinchlan. Xavotir olmang, men yaxshiman" dedingiz ishonch bilan.
"Nima bo'lsa ham, iltimos, uning uchun yig'lamang", deb javob berdingiz.
Sizning barcha stressingiz olib tashlanganini his qildingiz. Ichingizda bostirgan hamma narsa tashqariga chiqdi va o'zingizni yengil his qildingiz. Bu sizga kerak edi va siz Noradan yaxshiroq hech kimni so'raolmaysiz.
Kun tezda o'tdi va sizning uyingizga qaytish vaqtingiz keldi. Lekin siz xohlamadingiz. Siz uni koʻrishni xohlamadingiz, uni yomon koʻrganingiz uchun emas balki, u sizni xafa qilgani uchun.