𝐅𝐎𝐑𝐂𝐄𝐃 𝐌𝐀𝐑𝐑𝐈𝐀𝐆𝐄
Yo'q... bo'lishi mumkin emas..u bo'lishi mumkin emas...yo'q.. deb o'ylab boshini ko'tardi va go'yo butun dunyo to'xtab qolgandek bo'ldi. Qarshisida turgan odamdan ko‘zini uzolmadi. "Jungkook..." dedi u nafasi ostidan.
U bu yerda nima qilyapti..? Unga qaraganida miyasida bir qancha o‘ylar o‘ta boshladi.
Mina unga ko'zlari qadalgan paytdan beri to'planib kelayotgan qaynoq ko'z yoshlarini ushlab turishga harakat qildi.
Lekin Jungkookning yuzida hech qanday reaksiya yo'q edi, go'yo u Minani tanimagandek normal harakat qilardi. U nigohini yana Taehyungga qaratmasdan oldin bir daqiqa unga qaradi. Taehyung hamon ko'zlari Minaga tikilib turardi va negadir noma'lum sabablarga ko'ra uning Jungkookga qarab turishi yoqmasdi. U xotirjamlikni yo'qotayotganini ko'rdi. U jahl bilan mushtlarini qisdi.
O'tirgan joyidan turib, Mina tomon yura boshladi. Jungkookning ko'zlari indamay o'tib ketayotgan Taehyunga qaratildi. "Kim xonim", dedi Taehyung, lekin u buni eshitmaganga o'xshardi yoki u yonida turganini ham sezmadi. U his-tuyg'ulariga g'arq bo'ldi.
Taehyung bir daqiqa jim turdi, bir qo'lini stulning suyanchig'iga, ikkinchi qo'lini ovqat stoliga qo'yib, uning yuzinga yaqinroq egildi. U Minaning yuzinga shunchalik yaqin ediki, agar u bir dyuym harakatlansa, lablari bir-biriga tegishi mumkin edi.
Bu harakat uni hayratda qoldirdi, chunki ko'zlari hayratda katta bo'lib ketdi va nihoyat unga qarashi uchun boshini yuqoriga egishga majbur qildi. Ko'zlari uning lablariga tikilarkan, u Minaga sovuq ko'z bilan qaradi va pichirladi: "Kim aytdi, boshqa odamga qarashingni? Unutma, sen mening xotinimsan". Mina sekin undan uzoqlashdi.
Ularni ikkovini kuzatib ojiz holda turgan Jungkook mushtlarini mahkam ushlab, lablarini birlashtirdi. Bu orada Taehyung o'rnidan turdi va ikkovini indamay kuzatib turgan o'zining yangi qo'riqchisi Jungkookga qaradi.
"Jungkook, men bilan yur", deb Taehyung kabineti tomon yura boshladi. Mina Jungkookga qaradi. Uning borligi unga umuman ta'sir qilmagandek, uning yuzida ma'nosiz ifoda bor edi.
U Minaga tom ma'noda begonadek munosabatda bo'ldi va bu uning yuragini yanada og'irlashtirishi uchun yetarli edi. Uning Taehyung ortidan ketayotganini ko'rganida lablarida ma'yus tabassum o'ynadi va bir tomchi ko'z yosh yuziga dumaladi.
Demak.. endi mening borligim senga ham ahamiyati yo'q..?
Odamlar ko'pincha sevgi eng go'zal tuyg'u deb aytishadi, lekin nega bu bir vaqtning o'zida shunchalik og'riqli? Men taslim bo'lmoqchiman.. Undan voz kechmoqchiman, lekin mana yana qaytaman, uning bir qarashi yuragimni bir necha son-sanoqsiz mayda bo'laklarga parchalash uchun yetarli.
Qayta-qayta o'zimga savol berardim.. aybim nima? Sevgim meni axlat qutisiga o'xshatib tashladi va men hali ham uning uchun yig'layapman.. juda achinarli..
"Sen uni kuzatib turishing kerak",
Taehyung buyruq berdi va shu vaqtgacha nigohini pastlab turgan Jungkookga qarab.
"Tushundim", deb javob berdi Jungkook bosh irg'ab. Taehyung lablari tabassum bilan burishib u tomon yurdi. Jungkookning ro‘parasida turib, u qulog‘iga bir oz yaqinroq egilib, pichirladi: “Uni himoya qilishdan boshqa sabablarga ko'ra tegsang, o‘lasan." dedi va u ketdi.
Jungkookning ko'zlari hayratdan katta bo'lib o'girilib, Taehyungni kabinetdan chiqib ketayotganini qaradi.
Haligacha bu fikrni xayolimdan chiqara olmadim...nega u unga shunday tikilib turdi..? Uning bu ko'zlari juda ko'p his-tuyg'ularni yashirgan edi ... va bu menga yoqmadi..Uning unga qarashi menga yoqmadi.
"Janob?", men to'satdan ovoz bilan haqiqatga qaytdim. Men eshikka qaradim, Jen, mening kotibam, qo'lida fayl bilan kirib keldi. "Kechirasiz, janob. Eshikni bir necha marta taqillatdim, lekin javob olmadim, shuning uchun ichkariga kirdim", u ta'zim qilib, boshimni biroz chayqab qo'ydi, "Yaxshi".
"Menga sizning imzolaringiz kerak", u faylni oldimga qo'ydi. Men imzo qo‘yish uchun ruchkani qo‘lga olishdan oldin varaqlarni varaqlay boshladim. Hujjatlarga imzo chekib, unga topshirdim. "Janob, men bugun barcha uchrashuvlaringizni bekor qildim?" dedi u qo'limdan faylni olarkan.
"Nega?", men unga qarashdan oldin qoshlarimni birlashtirdim. "Menga janob Kimdan qo'ng'iroq qilishdi, siz bugun kechqurun Kim jannatiga uning tug'ilgan kuni uchun ketasiz, shuning uchun bugun bo'lib o'tgan barcha uchrashuvlarni bekor qilishim kerak". "U nima qildi?", degan kinoyali kulgi labimdan chiqib ketdi. Bu chol har doim asabimni buzadi.
- Janob? - Jen to'xtab qoldi, u menga xijolat bilan qaradi. "Yaxshi, tushundim. Ketsangiz bo'ladi", deb chuqur xo'rsindim va u bosh irg'adi. Men hafsalam pir bo'lib yanog‘imni ishqaladim va u to'satdan xayolimga kelgancha ketish uchun ortiga o'girildi. "Kutib turing", men Jenni o'z yo'lida to'xtatishga majbur qildim.
"Ha, janob?", deb so'radi u. "Tushdan keyin janob Lin bilan bo'lgan uchrashuvimni bekor qiling va Jungkookni kirishini so'rang", u meni tinglab bosh irg'adi.
Bir necha daqiqadan so'ng eshik taqillaganini eshitdim. “Kiring”, deb javob berdim va oldimdagi hujjatlarni yopdim. Va eshikdan Jungkook ko'rindi. U indamay ichkariga kirib, ro‘paramda turdi. "Men sendan Kim saroyiga qaytishingni va Jen senga SMS yuboradigan manzilni olishingni xohlayman".
"Xonim?" Ayol ovozi uning e'tiborini tortdi. U karavotdan turdi va eshik tomon yo'l oldi. Eshikni ochganida, eshik oldida turgan uy bekasi Joni ko'rdi. "Xonim, men sizga kiyinishga yordam berish uchun keldim", dedi u. "Menga kiyinishga yordam berasizmi?", Mina uning fikrini tushunolmay so'radi. "Ha, janob Jeon, Yosh janobning buyrug'i bilan sizni olib ketish uchun keldi", dedi u jilmayib.
Jungkook..Teahyungning buyrug'i bilan meni olib ketish uchun keldi..? Unga qarashdan oldin u o'ylanib qoldi.
"Men o'zim kiyinaman. Menga yordam kerak emas", deb qattiq javob berdi u. "Lekin xonim..." "Men nima qilish kerakligini aytdim", Mina uy bekasi Joning gapini kesib tashladi. "Siz aytganingizdek", uni o'rtada to'xtatmagunicha, u ketmoqchi edi, "Uy bekasi Jo". U to'xtadi va Minaga bir qarash uchun ortiga o'girildi: "Ha, xonim?". "Janob Jeondan so'rang va men bilan uchrashishini ayting", deb javob berdi va uni Minaga qarab qoshlarini ko'tarishga majbur qildi.
"Nima?", u noto'g'ri eshitgandir deb o'ylab, shubhalarini yo'qotish uchun yana so'radi. "Janob Jeondan men bilan uchrashishini so'rang", deb javob berdi. U bir daqiqa ikkilanib turdi, lekin tez orada javoban bosh chayqadi va ketdi.
“Xonim..yosh xo‘jayinning qo‘riqchisi bilan yotoqxonada uchrashmoqchimi?..?” deb g'o'ldiradi u pastga tushayotganda.
Mina ulkan oyna oldida kiyinib, undagi o'z aksiga tikilib o'tirardi. Eshik taqqillab uni e'tiborini tordi. U kimligini bilardi. "Eshik ochiq. Kiring", deb javob berdi va eshik g'ijirlab ochildi.
U o'rnidan turdi va sekin orqaga o'girilib, u yerda turgan odamga qaradi. "Endi baxtlimisiz?" Undan bir necha dyuym uzoqda turgan erkak qiyofasiga qarab, ma'yus jilmayib qo'ydi.
U nihoyat Minaga qaradi. U jim qoldi. “Nima uchun?” deb so‘radi Mina, chunki u so‘zlarni topolmay qoldi. "Nega bu yerdasiz? Yuragimni sindirganingizdan keyin hali ham ko'nglingiz to'lmadimi?" deb so'radi, ko'zlaridan yosh oqqancha. Nega u qo'yib yuborganidan keyin qaytib keldi?
"Xonim, men nima haqida gapirayotganingizni tushunmayapman", dedi u nihoyat undan uzoqlashmasdan oldin. "Tushunmayapsiz?", U o'z afsus bilan kulib yubordi. - Ha, tushunmadim, - dedi u yuziga qarab, Mina jahldan tanasini qaltiratdi.
"Unday bo'lsa, buni sizga tushuntirishga ijozat bering. Siz faqat yolg'on gapirdingiz", dedi u bir tomchi ko'z yoshlari yonoqlariga dumalab tushayotganda. "Siz menga g'amxo'rlik qilgandek harakat qildingiz.. go'yo meni sevganday harakat qildingiz ... siz menga hech qachon menga tegishli bo'lmagan birga bo'lgan dunyomizni ko'rsatdingiz, birinchi navbatda, siz meni xafa qildingiz", dedi u yonoqlaridan ko'z yoshlari dumalab.
"Siz... siz menga eng kerak bo'lganda meni tashlab ketdingiz.. siz meni sindirdingiz.. siz mening yuragimni sindirdingiz!" U nafas olishga harakat qilardi. Issiq ko'z yoshlari to'xtovsiz oqardi. "Men buni juda yomon ko'raman ... men sizni juda yomon ko'raman ... va bilasizmi, men nimadan ko'proq nafratlanaman?" - deb so'radi u pastki lablarini og'riqdan bor kuchi bilan tishlab.
U nigohini pastga tushirarkan, jim qoldi. Uning ko'zlari namlanib, tomog'i tiqilganini his qildi. "Men o'zimni juda yomon ko'raman..", u og'ir nafas oldi. "...SIZNI S-SEVGANIM UCHUN..", u butunlay buzildi..butunlay sindi...charchadi.
U pastki lablarini shunchalik tishlagani uchun ulardan qon oqib chiqdi. "Meni bir o'zim qiynalib yurganimni ko'rib og'riyapti, siz esa...", u yig'laganidan bo'g'ilib qaradi. "...va siz parvo ham qilmasiz...hatto..p-parvo ham", dedi u qo'llarini yuziga olib kelgancha. "Agar meni..siz-siz..h-hech qachon..sevmagan bo'lsangiz..n-nega..nega yana keldingiz?! T-To'xtang M-Meni xafa qilishni..qayta-qayta-hafa qilishni ...to'tating...», deya uning so‘zlari faqat duduqlangan so‘zlardan iborat bo‘ldi.
U bu ko'z yoshlari to'xtaydi, degan umidda ko'zlarni yumdi, lekin yo'q.. umuman foydasi yo'q.. uning barcha dardlari to'xtatilishi qiyin bo'lgan boshqarib bo'lmaydigan ko'z yoshlari oqimida to'kilib borardi. Jungkookning nafas olishi va yosh ko'zlari ancha vaqtgacha saqlanib qoldi. U uni quchoqlab, yupatishni xohlardi... uning yig'laganini ko'rishni xohlamasdi..
U qimirlamasdan uning qarshisida turdi. Uning baxtiga hech narsa qolmadi. Hammasi ketdi. Uni g'azab yoki umidsizlik emas, balki og'riq egalladi. U o'zini zo'rg'a ushlab turdi. U titrab ketdi.
Kimdir eshikni taqillatguncha Jungkook uni quchoqlab o'ziga tortmoqchi edi, shunda Jungkook o'ziga qaytib, qo'llarini tortib oldi. "Xonim..?" Bu uy bekasi Jo edi. Mina tezda yuzidagi ko'z yoshlarini artdi, "ha?". "Kechikmayapsizmi?" U so'radi va nihoyat Taehyung uni hali ham kutayotganini angladi.
Mina ichkariga kirdi va Jungkook uning orqasidan ergashdi. Ko'zlari atrofni qidirdi va nihoyat divanda oyoqlarini bog'lab kutib o'tirgan Taehyungni ko'rdi. Chuqur nafas olib u tomon yurdi.
U Minani payqagan zahoti qoshlarini birlashtirdi. Ko'zlari shishib qizarib ketgandi va u buni payqadi. "Yaxshimisan?" - deb so'radi u, Mina soxta tabassum qilib, unga bosh irg'adi. Ko‘zlari bir zum uning yuziga qaragancha o‘rnidan turdi-da, keyin qo‘lini uzatdi.
Yonog'iga tegib bir zum jim qoldi. U tezda orqaga chekinib, tomog'ini qirib olmaguncha, Mina duduqlanib unga qaradi. “Janob Kim, mana bu yerda Kim xonimning go‘zalligiga qo‘shiladigan eng so‘nggi liboslar”, - butik menejerining o‘zi Minaga yaqinlashdi. Taehyungning ko'zlari yordamchilar qo'llarida ushlab turgan har bir ko'ylakni ko'zdan kechirdi.
"Borib, ularni kiyib ko'r", u Minaga qaradi. U bosh irg'ab, kiyinish xonasi tomon yurdi. Jungkook uning ketishini kuzatdi, chunki biroz oldin sodir bo'lgan hamma narsa uning xayolida davom etayotgan edi. Hatto bir nechta ko'ylak kiyganidan keyin ham, Taehyung ularning birortasini ham yoqtirmasdi.
"Yo'q", deb qat'iy javob qildi u oq rangli atlas ko'ylak uning e'tiborini tortmaguncha.
U o'rnidan turdi va Minaning oldiga borishdan oldin uni menejerning qo'lidan oldi. "Buni kiyib ko'r", dedi u unga uzatib.
Mina zip bilan kurashardi. "Ah..qo'lim umuman yetmayapti", lablaridan chuqur xo'rsindi. "Balki yordam so'rashim kerakdir", deb g'o'ldiradi oldiga o'rnatilgan katta oynada o'z aksiga qarab.
“Uning bunchalik uzoq davom etishiga nima sabab bo‘ldi?” deb g‘o‘ldiradim o‘rnimdan turib. Oldinroq..u yaxshi ko'rinmasdi..Men kiyinish xonasi tomon yurdim. Men u yerda ikkita butik ayollar yordamchisini ko'rdim. “Ikkalangiz ham keting”, dedim va ular tezda u yerdan ketishdi.
Men gapirmoqchi edim, lekin ichkaridan uning ovozini eshitib, yarim yo'lda to'xtadim. Oramizda faqat parda bor edi. "Uhm... u yerda kimdir bormi?". Men javoban xirilladim.
Oh.. kimdir tashqarida.. Men javob qaytarishdan oldin yengil nafas oldim. "Iltimos, menga bir yaxshilik qila olasizmi? Men bu ko'ylak bilan qiynalib qoldim.. menga yordamlasha olasizmi?" deb so'radim pastki lablarimni tishlab.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Author: ttaeqior
Xato va kamchiliklari bo'lsa uzur.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Author: ttaeqior