𝐅𝐎𝐑𝐂𝐄𝐃 𝐌𝐀𝐑𝐑𝐈𝐀𝐆𝐄
Menga tikilib turgan odamga qarab ko‘zlarim ochilib ketdi. “Nima qilyapsiz...” “Yura olmaysan”, bir qadam oldinga ketayotganda gapimni kesdi, “meni pastga tushiring”, men yana gapiraman. U to'xtab qoldi va menga qaradi, "yo'q" va bizni hayron bo'lib tomosha qilayotgan xizmatkorlarga sira ham parvo qilmay yurishni davom ettirdi.
"Jungkook, meni hozir qo'ying dedim", dedim sovuqqonlik bilan lekin bu unga ta'sir qilmadi. Nima desam ham to‘xtamadi. Yotoqxonam eshigini ochib ichkariga kirdi va karavot tomon yo'l oldi. Ehtiyotkorlik bilan meni ustiga qo'yib, karavot yonidagi tortmasidan birinchi tibbiy yordam to'plamini olish uchun biroz o'girildi.
U to'plamni yonimga oq choyshabga qo'ydi va jarohatlangan oyog'imni ko'rish uchun tiz cho'kdi. U qo'llarini oyog'imga cho'zdi, lekin men uni orqaga siljitishga shoshildim. Mening bu harakatim uning yordamiga muhtoj emasligimni anglatishi uchun yetarli edi.
“Davolashimga ruxsat ber”, deb nihoyat yuzimga qaradi. “O‘zim davolay olaman”, deya undan bir zum bo‘lmay tikilib turishiga majbur qildim. Uning qora jigarrang ko'zlari menga yopishganini his qildim. "Ketishingiz kerak..." men tugatmagunimcha u yaralarimni davolay boshladi.
"Yordamingizga muhtoj emasman dedim..." davom etmoqchi bo'ldim lekin unga ko'zim tushgan zahoti jim qoldim. U menga umuman e'tibor bermasdi, hozir uni qayg'urayotgani yara edi va bu uning yuziga aniq yozib qo'yilgan edi. Uning qayg‘uli va xavotirli ko‘rinishini ko‘rib, bir og‘iz so‘z aytolmadim.
Qoshlarimni birlashtirgancha og'riqdan ko'zlarimni yumganimda birdan "Ou.." labimdan mayin ingrash chiqib ketdi. "Kechir", u yuqoriga qaraydi. Men uni o'qib bo'lmaydigan nigoh bilan qarashiga majbur qiladigan biron bir so'z aytmayman. Bir lahzalik sukutdan keyin u pastga qaradi va o'z ishini davom ettirdi va nihoyat meni o'z tomoniga qarashga majbur qildi.
"Men sizni jiddiy yomon ko'raman", degan so'zlar labimdan chiqib ketib, uni pauza qilishga majbur qildi. U menga qaramadi, lekin ishini davom ettirmadi, jim qoldi. Ammo uzoq pauzadan so'ng u nihoyat yuqoriga qaradi va meni o'zining chuqur jigarrang ko'zlarini ko'rishga majbur qildi. "Meni xohlagancha yomon ko'r", deb bog'langan oyog'imni ohista yerga qo'ydi.
O‘rnidan turib, u menga bir muddat qaradi va lablari chetiga xira tabassum paydo bo'ldi. Qoshlarim orasidagi chimirilish esa unga xijolat bilan qaraganimda chuqurlashdi. Bu ko'rinish nimani anglatishini tushunolmadim.
U birinchi tibbiy yordam to'plamini tortmaga qo'ydi va ketish uchun ortiga o'girildi.
Men darhol o'rnimdan turdim va uning ko'ylagining yengidan ushlab turdim va uni to'xtatib, orqaga o'girilib qaradi. Boshimdan o'tkazayotgan og'riqlarga parvo qilmay oyoqqa turganimda labimdan og'riqli ingrash chiqib ketdi. "Nima qilyapsan?" Uning ko'zlari tezda oyog'imga tushdi. Men uning yoqasiga qo‘l cho‘zdim va u menga qaramagunicha davom etmoqchi edi.
"Nega bunday qilyapsiz?", deb so'radi. Uning yuzini sarosimali ifoda qopladi. “Hozir bu ishni tashlang”, deb talab qildi. "Men qila olmayman", u qaradi. "Nega..? Nega meni yolg'iz qoldira olmaysizmi? Meni sevmayman demadingizmi? Menga nisbatan hech narsa sezmay turib, buni o'zingiz aytmadingizmi? Unda nega?!", deganida uning qo'llari titrardi.
U jim turdi, lekin tez orada u yana gapirdi: "Seni himoya qilish mening burchim..." "Kelmasligingiz kerak. Menga hech qachon g'amxo'rlik qilishingiz shart emas", - dedi va u mushtlarini mahkam qisib qo'ydi. “Keting..” deb kinoya bilan kulib yubordi, bir tomchi yosh yuziga dumaladi.
Uning orqada qolish va unga qanchalik g'amxo'rlik qilishini bildirish istagi bor edi, lekin u hali ham to'g'ri vaqt emasligini bilib, ketishni tanladi.
Jag‘larimni qisib, devor orqasida turdim. Jungkook Minaning yotoqxonasidan chiqib ketayotganini payqab qoldim. Men yarim yopiq eshik ortida o'sha ikkalasini tomosha qildim. Men ularni eshitmasam ham, ko'rdim. Xotinim boshqa erkakning oldida ko‘z yosh to‘kayotganini ko‘rdim.
U jahl bilan devorni mushtladi, so‘ng o‘z yotoqxonasi tomon aylanib ketdi. U butun umidsizlik va g'azabini devordan oldi. U endigina kompaniyadan qaytgan edi va bu yana davom etadi.
Mina Taehyungning yoniga o'tirdi, uning yuzida xira ifoda paydo bo'ldi. "Kuning qanday o'tdi?", U to'satdan gapirdi va uni unga qarashga majbur qildi. "U ilgari hech qachon bunday savollarni bermagan", deb o'yladi unga tikilib. Taehyung boshini ko'tardi va uning ko'zlari uning kuchli qorong'i ko'zlari bilan uchrashdi.
"Yaxshi bo'ldi", kechagi voqeani eslab, tezda boshqa tomonga qaradi. Negadir endi uning ko'zlariga qaray olmadi.
"Mayli. Yana bir narsa, mening kotibim Jen sening o'rningga kompaniyangdan iste'foga chiqish to'g'risida ariza berdi. Demak, endi ishga qaytishing shart emas", dedi u ovqatdan tishlab olarkan. Nihoyat unga qaragancha ko'z qovoqlarini qisib qo'ydi: "Nima? Nega bunday qildingiz?" "Men endi bu kompaniyaga ishonmayman. Shuning uchun men seni u yerda ishlashingga ruxsat berolmayman", u hatto unga qaramadi ham.
“Siz kimsizki, qaror qilyapsiz?”, jahlini tiya olmay gapirib yubordi. "Ering", - deb boshini ko'tarib, uni jim qoldirdi. Uning aurasi qorong'i edi va agar Mina u bilan bu mavzuda yana bahslashsa, u tasavvur ham qila olmaydigan narsani qilishini his qildi.
Stulni orqasiga surib, o‘rnidan turdi va ketish uchun ortiga o‘girildi. ishtahasi butunlay yo‘qoldi. “Qayerga ketyapsan?” deb so‘radi u vilkasini qo‘yib. "Xonamga", deb javob berdi, orqasiga qaramay. "Sening xonang men bilan birga chap tomonda, yuqori qavatda", deb javob berdi u.
Mina tezda ko'zini katta qilib orqasiga o'girildi, "Nima?" “Xotinim men bilan karavotimda yotishini istayman”, deb yelka qisdi. "Ammo siz..." "Men fikrimni o'zgartirdim. Er-xotin bo'lganimiz uchun birga yotish qulayroq", u yana ovqatiga qaradi.
Mina asabiylashib karavotga o'tirganida Taehyung Xonaga kirib keldi. Bu ular ikkalasi birinchi marta xonada birga edilar.. yoki u haqiqatan ham kecha qildi..kim biladi?
Hammom tomon yurib, eshikni orqasidan yopishdan oldin u menga bir qaradi. "Hammasi birdaniga...", deb o'zim-o'zimga g'o'ldiradim, barmoqlarimni bir-biriga silkitib. Biz er-xotinmiz lekin....oramizda nimadir bormi..? Kecha bo'lsa ham..Kecha nima bo'lganini eslay olmayman.
Hammomdan oqayotgan jo'mrak ovozi birdan to'xtadi va Taehyung oq sochiqni beliga o'ralgan holda hammomdan chiqdi. Ko'zlarim unga qaragan zahoti men tezda qaradim. Uning keng yelkalari, ozg'in tanasi, aniq ko'rinib turgan qorin bo'shlig'i va erkak figurasining xususiyatlari bor edi.
Rostini aytsam, u modeldan ancha yaxshi ko'rinardi. Men o‘z xayollarim bilan shu qadar band edimki, uning yonimga o‘tib, mendan bir necha santimetr narida turganini payqamay qoldim. "Nimani o'ylayapsan?", Uning chuqur magnitli ovozi jaranglab, meni qo'rqitib yubordi.
Erkakning muskulli tanasiga qarab, tomog‘imdagi bo‘lakni yutib yubordim. To'satdan uning ko'zlari mendan oyog'imga o'girildi.
Uning ko'zlari uning oyog'iga qaraganida, tezda Jungkook uning esiga tushdi, bu uning jahlini chiqardi. "Qanday qilib kesildi?", U ko'zlarini qisib qo'ydi. "Oh, men stakanni bosib yubordim", dedi u indamay turib. "Og'riyaptimi?", U yana so'radi va u boshini qimirlatib qo'ydi.
"Uy bekasi Jo senga bu bandaj bilan yordam berdimi yoki o'zing qildingmi?", - deb yana so'radi u. Bu hech qachon tugamaydigan savollar qatoriga o'xshardi.
"Jungkook... menga yordam berdi", u bir zum ikkilanib qoldi. U mushtlarini siqdi. "Bu to'g'ri bajarilmagan. Bu tartibsizlik, senga almashtirib beraman", dedi u bilagidan ushlab, o'rnidan turdi.
"Menimcha, bunda hech qanday muammo yo'q", deb javob qildi u bandajga qaragancha. "Ko'rishim bilan bog'liq muammolar borligini nazarda tutyapsanmi?" - deb so'radi u unga hayron bo'lib qarashga majbur qildi. "Nima qil..." "Yoki senga yoqdimi? U senga qanday teggani yoqdimi!?", U to'g'ridan-to'g'ri so'radi.
"Nima?!", deb so'radi u qoshlarini birlashtirib. "Uning suhbatidan rohatlanyapsanmi? Yoki aslida men seni qoniqtirolmayman deb o'ylaysan-" va uning yonoqlariga qattiq shapaloq tegdi, uni boshqa tarafga qaratdi. "Meni kim deb o'ylayapsiz?", Uning yuzi g'azabdan burishib ketdi. “Bunday qilmasliging kerak edi”, deb istehzo qildi u.
Uni qo'pol itarib, orqasini karavotga tashladi. U bu to'satdan harakatdan sarosimaga tushdi "Sizga nima bo'ldi?..?", Ko'zlari katta bo'ldi. "Nima bo'ldi?", - deb so'radi u karavotga chiqib, uning ustida. "Biz turmush qurgan er-xotinlar emasmizmi? Unda yana bir qadam tashlasak nima bo'ladi?", deb so'radi u ko'zlarini unga qadab.
"Men..", u javob berishga ikkilanadi. U uning ovozidagi noaniqlikni sezdi.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Author: ttaeqior