Millionerning turmush o‘rtog‘i
Men o'z joyimda nima qilishim kerakligini o'ylab qoldim. U zip bilan yordamga muhtojmi? Men o'zimcha o'yladim va kiyinish xonasiga kirib, unga yordam berishni o'yladim.
"U erda kimdir bormi?" uning ovozi yana aks-sado berdi. Men chuqur nafas oldim va unga yordam berishga qaror qildim. Eshik dastasini tutdim va uning qulfi ochilganini angladim. U ahmoqmi? Hech bo'lmaganda u eshikni ichkaridan qulflashi kerak edi. Shunday vaziyatdan boshqa erkak foydalanib, ichkariga kirsa-chi?
"HAY?!? MEN FAQAT YARIMYALANG'OCH HOLDAMAN!"
Ichkaridan yana uning ovozi yangradi. YARIMYALANG'OCH HOLDA?! U HATTO HAQIQIYMI?! Jin ursin! Boshqa yo‘l yo‘q!
Men shosha-pisha kiyinish xonasiga kirdim, oq ko'ylak hali ham qo'limda edi. Ko'zlarim yumilib, men boshqa hislarimga tayandim, Seonani qidirar ekanman, qo'llarimni havoda boshqardim. Barmoqlarim yumshoq va iliq bir narsaga tegdi va tez orada bu uning orqasi ekanligini angladim.
Ko‘ksim ichida yuragim tez urayotganini his qildim. T-Tinchlan...s-sen uddasidan chiqasan, Jungkook. Tinchlan. Men yanoqlarim biroz qizardi, chunki barmoqlarim uning terisining yumshoqligini sezdi.
Shunaqa mayin.... Men nima deb o'ylayapman? Zipga e'tibor qaratishim kerak!
E’tiborimni vazifamga qaratib, zip joyini qidirishda davom etdim, bu jarayonda barmoqlarim qaltirardi. Qisqa vaqtdan so'ng uning lablaridan kichik bir qichqiriq chiqib, ko'zlarimni ochishga majbur qildi. Ko‘zguda uning nigohini ko‘rar ekanman, uning yuzi hayratdan to‘ldi, ko‘zlarini katta katta ochib menga qaradi.
U NEGA BU YERDA?! U MEN YORDAM SO'RAGAN KISHIMI?
Tez harakat qilib, men uning og'zini yopdim. U baland ovozda qichqirgandi. Agar kimdir uni eshitib qolsa-chi? Bu xayolimdan o'tgan birinchi fikr edi.
Mening to'satdan harakatimdan cho'chib, uning old tomonini yopgan ko'ylagi bo'shashib ketdi va mato barmoqlaridan sirg'alib, yerga tushib ketdi. Ko'zlarim ochilgan holda oldimda turgan unga qaradim.
Uni ko'rishim bilan yuzim qizarib ketdi. Unga ko‘zgu orqali tikilishdan o‘zimni tiya olmadim. U mening nigohimni uning ko‘kragi* qaratganini payqab, tezda qo'llarini ko'kragiga ko'tardi va uni yopdi. "SIZ BUZUQ!!!" u qo'limni og'zidan uzoqlashtirdi va bu safargidan ham qattiqroq qichqirdi.
"Seona kut, meni eshit. Seona-"
U qichqirishda davom etdi va qolgan yagona yo'l - men tezda qo'llarimni o'rab oldim, uni o'zimga yaqinroq tortdim va og'zini yana yopdim, lekin bu safar u meni itarib yuborolmasligiga ishonch hosil qilib, qattiqroq ushladim.
Og‘zini to‘sgan qo‘limga tikilarkan, uning ko‘zlari hayratdan katta bo‘ldi. “Qichqirma”, deb pichirladim, ko‘zlarimdagi shoshilinchlik yaqqol ko‘rinib turardi, uni jim turishiga undadim.
"Men seni cho'chitmoqchi emasdim. Iltimos, tinchlan... va qichqirma", degan iltimoslarim uni quchog'imdagi kurashni to'xtatishga majbur qildi. Yana ko‘zimiz to‘qnash kelganida, u indamay og‘zini bo‘shatishimni ishora qildi.
— Sen... — u menga qarab qoshlarini chimirdi. — Sen qichqirmaysan, to'g'rimi? — deb so‘radim o‘zimni so‘nggi bor ishontirmoqchi bo‘lib, chunki u baqirib, odamlarni tashqarida yig‘ishi mumkin.
U mening so'zlarimga boshini chayqadi, men nihoyat og'zini bo'shatib, uni ozod qildim va o'zimni yengil his qildim. Ammo bu uzoqqa cho'zilmadi, u to'satdan fursatdan foydalanib, oyog'imga tepdi va og'riqni his qildim.
Men javob berishga ulgurmasdan, nigohim u biroz vaqt oldin tushurib yuborgan matoni pastdan olib qolida tanasini yana yopayotganini ko‘rdim.
Men qimirlaganimda, u yuzida xijolat nigohi bilan menga qaradi. "Yo‘qol!!" — dedi eshik tomon ishora qilib.
Yo'qol? Undan boshqa hech kim men bilan bu tarzda gaplashishga jur'at eta olmagan.
“Mendan yana bir bor so‘ra, lekin bu safar hurmat bilan” deb masxara qildim. Mening so'zlarimni eshitib, u istehzoli kuldi va yana gapirdi: "Keting! Bu safar hurmat bilan, janob Jeon".
Men unga yordam berish uchun keldim va u menga qo'pollik qilyaptimi? Hayolimni jilovlab turolmay, uning belidan ushlab, o‘zimga tortdim, yuziga yaqinroq kelib, “Ketmasam-chi?” deb so‘radim.
"Keyin men yordam so'rab qichqiraman. Ertaga sarlavhalarda shunday o'qilishi mumkin: "Tadbirkor va eng yaxshi biznesmen Jeon Jungkook ayollarning kiyinish xonasida qo'lga tushdi".
— Mayli, qichqir. Men unga xohlagan narsani qilishiga ruxsat berdim. "Ammo shuni ham ta'kidlash kerakki, men sendan boshqa hech bir ayolga qaramadim."
— Siz... — u o'zining g'azablangan jigarrang ko'zlari bilan menga qaradi. Rostini aytsam, uni masxara qilish menga yoqdi va bu meni hayajonlantirdi. Uning munosabati juda yoqimli edi. Men uning bunday bolalarcha tomoni borligini bilmagandim.
— Menmi? — deb so‘radim va uning asabiylashganini ko‘rib, pastki lablarini tishlashini kuzatdim. U mening yuzimga musht tushirmoqchi ekanligi aniq edi, lekin men ham musht urishiga qarshi emas edim, axir, men bir necha daqiqa oldin shunday ajoyib manzaraga guvoh bo'ldim.
U tekis emas... Hhh, demoqchimanki, u... jin ursin! MENGA NIMA BO'LYAPTI?!
— xonim, yaxshimisiz? Biz yordam so‘rab qichqirganingizni eshitdik.
To‘satdan xona tashqarisidan kelgan ovoz ikkalamizni ham hayratda qoliv eshikka tikilishimizga sabab bo‘ldi. Qayerga... yashirinaman?
Men lablarida jirkanch jilmayish paydo bo'lgan Seonaga, xuddi menga qaragandek qaradim. U haqiqatan ham meni fosh qilishmoqchi edi..
Lekin hayron bo'lib: "Ha, men yaxshiman", deb javob berdi u. "Aslida, kiyinish xonasida juda KATTA sichqoncha bor edi", deb javob qildi u va yana nigohini menga qaratdi.
U meni nazarda tutyaptimi? Uning bu gaplarini indamay kuzatar ekanman, ko‘zlarim hayratdan ochilib ketdi.
"Sichqoncha...o-oh..xo'p. Bugun bu joy uchun zararkunandalarga qarshi kurashni olib boramiz. Muammo uchun uzr, xonim", - dedi va tashqaridagi ayol uzoqlashdi.
— Meni kalamush dedingmi? — ishonmay so‘radim.
— Bu buzuq deb atalgandan yaxshiroq emasmi? — so‘radi u boshini bir oz yon tomonga burib, bosh chayqab. "Men senga yordam berish uchun keldim va sen menga minnatdorchilik bildirish o'rniga meni qandaydir nom bilan chaqirayapsanmi?"
"Meni yarim ko‘kragim* bilan ko'rganingiz uchun sizga rahmat aytishimni xohlaysizmi?" — so‘radi u qattiqqo‘llik bilan. Bu menga bir necha daqiqa oldin ko'rganlarimni eslatdi. Yana gapirishdan oldin tomog‘imni qirib, “Unday niyatim yo‘q edi..” to‘xtab qoldim.
— Yordam so‘ragan ovozingni eshitdim, shuning uchun...
— Endi chiqa olasizmi? - u meni gapimni kesib gapirdi. Men unga qaraganimda, uning yuzida g'azabini yashirgan holda soxta tabassum paydo bo'ldi.
Men uning qo'lini ohista ushlab, uning hayratlanarli reaksiyasini qo'zg'atganimda, lablarimdan yumshoq xo'rsindim. -Nima qilyapsiz? — duduqlandi u sarosimaga tushib, ko‘zlari katta-katta bo‘lib ochildi. Men uni ko'zguga qaratdim, orqasi endi men tomonda edi.
“Jim bo‘l,” deb past ohangda pichirladim va diqqatimni vazifamga qaratganimda uning ovozini o‘chirdim. Mening barmoqlarim zipni mohirlik bilan ushlab oldi va men uni yuqoriga tortganimda, u mayin, beixtiyor ovoz chiqardi - "ah"
Nigohim ko‘zgudagi uning ko‘zlariga to‘qnashdi va topshiriqni bajarib, “Endi tugatdim” dedim. Bizning nigohlarimiz bir birimizga qadaldi va uning yurak urishining zarbasi sukunatda aks-sado berdi. Yaqinligimizni bilganimdan so'ng, nafasim uning qulog'iga tegdi.
Nafsimni jilovlay olmay, uning ushlab turgan qo‘lini biroz siqdim va men uning bo‘ynidagi ochiq joyga yaqin keldim. U ilohiy, oq zambaklar hidini eslatuvchi mast qiluvchi hidni his qildi.
Mening lablarim uning bo'ynidan bir dyuym uzoqda turdi va men uning ikkilanayotganini sezdim. Ajablanarlisi shundaki, u qarshilik ko'rsatmadi va men buni davom ettirishim uchun so'zsiz ruxsat sifatida qabul qildim. Sekin yaqinlashib, mayin o'pish bilan bu lahzadan zavqlanishga tayyorlandim.
Biroq, taqdir bunga qarshi bo'ldi, telefonimning jiringlashi birdan buzdi. "Men...R-Rahmat," Seona tezlik bilan uzoqlashdi va oramizdagi masofani uzoqlashtirdi.
Men cho'ntagimdan telefonimni olishdan oldin unga bir zum jim qarab turdim. Qo'ng'iroq qiluvchining identifikatorida "Axel" deb yozilgan edi va men qo'ng'iroqni rad qilganim uchun og'zimdan qarg'ish chiqdi. "Bu ahmoq.."
O‘ng‘aysiz boshimni ko‘targanimda, ko‘zlarim Seona bilan to‘qnashib ketdi va havoda taranglik sezilib turardi. Qo‘limdagi ko‘ylak e’tiborimni tortdi.
"Mana... buni kiyib ko'r", deb duduqlandim, ovozim ichidagi asabiylik bilan. Uning nigohi ko'ylakda bo'lib qoldi, u sekin uni titrayotgan qo'limdan oldi.
"Buni kiyishda senga hech qanday yordam kerak bo'lmaydi", deb aytishga muvaffaq bo'ldim, yechinish xonasidan chiqishdan oldin.
U mening teginishimni yoqtirmadimi? Buning ajablanarli joyi yo'q, u ko'ylakni olayotganda menga qaramadi.
Ko‘zlarim qiri bilan uning ketishini kuzatar ekanman, ko‘kragim ichida yuragim beixtiyor urayotganini his qilolmadim. U nima edi; Nima bo'ldi? Va yuragimga nima bo'ldi? Nega bunchalik tez uradi? O‘zimni tinchlantirishga urinib, qo‘limni yuragimga qo‘ydim.
Bu erda nima bo'lganini o'ylamaslikka qaror qilib, derazaga qaradim, undagi o'z aksimga qarab. Jungkook menga uzatgan libos e'tiborimni tortdi va men unga qaradim.
Mening sevimli rangim. Otam men oq libosda eng chiroyli ko'rinaman, der edi.
Ko‘ylakni barmoqlarim bilan ohista silaganimcha, lablarimda beixtiyor tabassum paydo bo‘ldi.
Xonaga qadam qo‘yganimda, hamma jim bo‘lib qoldi va jo‘shqin energiya o‘zgarib ketgandek bo‘ldi. Turli suhbatlar to'xtadi va xonada bo'lgan xodimlar bir ovozdan e'tiborlarini menga qaratdilar. Men ularning menga qaratilgan nigohlaridan biroz titradim.
Hech kimga qaramasdan, oldinga qadam bosdim. Xodimlar menga qarab bir lahza maftun bo'lishdi. Har bir qadamimdan beozor shivir-shivir eshitilib, bezovtalikni kuchaytirdi.
Ularning menga tikilib turgan shiddatli nigohlarining sababini o‘ylar ekanman, ko‘nglimda “Nima uchun ular shunday tikilib qolishdi? Men yaxshi ko‘rinmayapmanmi? O'zimga ishonchsizlik fikrlarim bilan o‘yladim.
Nihoyat, yig‘ilishning asosiy nuqtasi bo‘lgan Jungkook oldiga yetib keldim. Negaligini ham bilmasdim, lekin uning munosabatini ko'rmoqchi edim. Ikkilanib, uning nigohiga qarash uchun nigohimni ko'tardim.
Uning nigohi shu qadar ta’sirchan ediki, ichimda nimadir g‘ala-g‘ovur bo‘lib ketdi, go‘yo buni tushuntirib berolmadim.
Uning shiddatli nigohlaridan g'oyib bo'lib, men beixtiyor uning munosabatidan ishonch izladim. Jungkookning diqqatni jamlagan nigohlari ko'p narsalarni aytib berdi va men uning xayolida aylanayotgan fikrlarga hayron bo'ldim. — Nega u hech narsa demayapti?
Tashvish men uchun deyarli chidab bo'lmas holga kelganida, bir erkak xodim aralashib, "Xonim, siz bu libosda malikadek ko'rinasiz", - deb xitob qildi u, e'tiborimni Jungkookning o'zgarmas nigohidan chalg'itdim.
Meni chalg'itgani uchun minnatdor bo'lib, biroz noqulay tabassum qildim. Men unga 5 soniyadan ko'proq qarashga toqat qilolmayman, ayniqsa u menga shunday tikilib turganida.
Biroq, Jungkook chaqqonlik bilan oldinga qadam tashlab, xodimni bir chetga surib qo'ydi. "Menimcha, ziyofat vaqti bo'ldi," dedi u qo'lini belimdan o'rab, meni o'ziga tortar ekan.
Unga nima bo'ldi? Bir necha soniya oldin u bir og'iz so'z aytishga tayyor emas edi va endi u boshqalar meni maqtashlariga ham ruxsat bermayaptimi?
Katta ziyofatlar zali bizni zarhal tusli yorqin qandillar bilan kutib oldi, havo esa qizg'in suhbatlarga boy edi. Jungkook va men kiraverishda, yaxshi kiyingan ishtirokchilar boshlarini burdi, ularning shivirlashlari eshitilib turardi. "Qanday go'zal juftlik", - yangradi olomon orasidan.
Shivir shivirlar orasida men yonimda ishonch bilan yurgan Jungkookga bir qarab qo'ydim, shekilli, u e'tibordan bexabar edi. Qiziqarli tomoshabinlarning iltifotlari va so'rovlari uning diqqatini boshqa joyga qaratganga o'xshardi.
Orqagi shovqin-suronni tanish ovoz kesdi va men o'girilib qarasam, Andrea xola va Sofiya ko'zlariga unchalik ham yetib bormagan tabassum bilan yaqinlashib kelayotganini ko'rdim. Har safar ularga qaraganimda, bu tabassumlar hatto haqiqiymi yoki ularning yomon niyatlarini yashirish uchun shunchaki qoplamami, deb o'ylayman.
"Siz juda chiroyli ko'rinasiz, Seona", - Sofiya mening tashqi ko'rinishimni maqtadi, men unga muloyim, lekin o'zimni tutib tabassum bilan javob berdim. "Suhbatlashishingiz mumkin. Birozdan keyin qaytib kelaman", deb gapirdi Jungkook va bir guruh erkaklar, ehtimol uning biznes hamkorlari qatoriga qo'shilish uchun belimdan qo'lini bo'shatdi.
"Seona, siz hali Vivianni uchratmadingizmi? U bugun Parijdan qaytib keldi", deb so'radi Andrea xola va javoban boshimni chayqab qo'ydim. Men bu Vivian kimligi haqidagi sirni o'rganishimdan oldin, Sofiya: "U Jungkookning bolalikdagi sevgilisi", dedi.
Bu ma'lumot meni hayratga soldi va o'zimni bezovta his qildim. Bu gapni qayta hayolimdan o‘tirganimda, Andrea xola Sofiyaga: "Nima deyapsan? Vivian Jungkookning bolalikdagi do'stidan boshqa hech narsa emas", deb to'g'rilab, Vivian shunchaki bolalikdagi do'sti bo'lganini aytib qo‘ydi.
To'satdan bu gap va Sofiyaning gapi meni ularning niyatlari haqida o'ylashga majbur qildi. Men juda ko'p o'ylayapmanmi?
Chalkashlik uchun uzr so'rab, Sofiya o'z so'zini tuzatdi: "Kechirasiz. Men uning bolalikdagi yaxshi do'sti ekanligini aytdim". Men unga javoban bosh irg'ab qo'ydim, lekin davomli shubha meni bezovta qildi. Nega ular Vivianni ataylab shunday aytishdi va ular nimaga ishora qilishmoqda?
Qoshlarimni chimirib, ular nimagadir ishora qilgan, lekin aytmagan narsa borligini his qilolmadim. Bu ikki kishi atrofida men ehtiyot bo'lishim kerak. Men har doim ulardan shubhalanganman.
"Oh, u erga qarang, bu Vivian emasmi?" — dedi Sofiya o‘z e’tiborini ma’lum bir tomonga qaratib. Bu Vivianning kimligi haqidagi qiziquvchanligimdan kutib tura olmadim, men uning nigohiga ergashdim va uzoqdan biz tomon yo'l olgan hayratlanarli ayolni ko'rdim.
U tizzasiga qadar chiroyli qizil ko'ylak kiygan edi, u o'zining qomatini ajoyib tarzda ko'rsatib turardi, uning to'q jigarrang sochlari okeanning go'zal to'lqinlari kabi orqasidan pastga tushgan.
"Qanday go'zal ayol.." Men ro'paramda turgancha o'zimga g'o'ldiradim.
"Hey, xola," Vivian Andrea xolasini quchoqlab oldi. "Bugun sizni ko'rganimdan juda xursandman", dedi Vivian xola va ko'p o'tmay Vivian quchog'ini buzdi, qizg'ish lablarida chiroyli tabassum hamon o'ynab turardi.
"Seni Seona bilan tanishtirishga ruxsat ber", dedi Andrea xola va Vivian nihoyat men tomonga qaradi.
"Jungkookning xotini," deb qo'shib qo'ydi Sofiya. Vivian menga bir muddat jimgina tikilib qoldi.
"Agar siz mening shahzodamning maftunkorligingiz bilan o'g'irlamaganingizda edi, men sizning o'rningizda turgan bo'lardim", dedi Vivian yuzimdagi tabassumni so'ndirib.
U bu bilan nimani nazarda tutyapti?
Ko‘p o‘tmay, u menga qarab jilmayib qo‘ydi va qo‘shib qo‘ydi: “Men hazillashdim. jiddiy qabul qilmang”. Men uning so'zlariga tabassum qildim, ichimda bezovtalik hissi paydo bo'ldi.
"Seona," degan tanish erkakning chuqur ovozi e'tiborimni tortdi, men boshimni ko'tarib yon tomonga qaradim va Jungkook menga yaqinlashayotganini ko'rdim.
U mening oldimda turgan lahzada Vivian uning qo'llarini Jungkookning qo'llariga o'rab oldi va hech birimiz javob berishga ulgurmasdan, uning yonoqlarini o‘pdi. Ko‘zlarim hayratdan katta bo‘lib, unga tikilib qoldim.
Wattpaddan tarjima qilindi.
Muallif: @𝒕𝒕𝒂𝒆𝒒𝒊𝒐𝒓