I Can't Tell You🔕 by astra🎀
Jungkookning otasi bir lahzaga sukut saqladi. U stol ustiga qo‘yilgan sigaret qutisini oldi bitta sigaret chiqarib, olov yoqdi Shu payt xona ichida tutun tarqala boshladi. Uning nigohi o‘tkirlashdi.
Jk's dad: Sen mendan talab qilyapsan?
u sokin, lekin qaty ovozda so‘radi.
? yuzida befarqlik aks etardi.
? Ha. Chunki sen buni qilishga majbursan. Axir bu senga kerak
Jungkookning otasi sigaretini kuldon ichiga urib, qattiq kuldi. Bu kulgi tahdidli edi.
Jk's dad: Sen meni shantaj qilmoqchimisan?
?: Bu shantaj emas, bu shunchaki haqiqat. O‘g‘ling Vdan uzoqlashmasa, men o‘zim harakat qilaman. Va ishoning, bu yo‘l sening o‘g‘lingga og‘riqli bo‘ladi
Jungkookning otasi bir lahzaga sukutga ketdi. U chuqur nafas oldi va xonadagi quyuq havoni yutib yuborganday bo‘ldi.
Jk's dad: Men bu haqda o‘ylab ko‘raman
u oxiri sokin ovozda javob berdi
? unga sinchkovlik bilan tikilib turdi keyin sekin o‘rnidan turdi.
U sekin yurib eshik tomon yo‘l oldi. Ammo chiqish oldidan yana bir bor ortiga o‘girilib
?: Agar sen buni uddalay olmasang, men bu ishni o‘zim hal qilaman
Shu so‘zlardan keyin u eshikdan chiqib ketdi.
Jungkookning otasi esa stulga suyangancha chuqur o‘yga toldi. Bu vaziyat unga yoqmadii. Lekin hozir... hozir hammasi juda chalkash edi.
U o‘g‘lining ishlariga aralashishni istamasdi
U sigaretining qolgan qismini kuldonga tashlab, lablarini qattiq qisdi.
Dad pov: Jungkook... sen meni qiyin tanlov oldida qoldiryapsan
Bu vaqtda jungkook bilan V dengizva tushishga tayyorgarlik ko'rishar edi V dengizga kirib suvning sovuq lekin yoqimli ta’siridan zavq olib, chuqur nafas oldi. Quyosh osmonning eng balandda edi, shuning uchun suv yuzasi yorug‘ nurlar bilan qoplangan edi . U qirg‘oqdan biroz uzoqlashdi va kaftlari bilan suvni sekin silkitib, unga ko‘tarilgan shovqinni eshitib turdi
Va birdaniga yalang bellarida iliq qo‘llarni his qildi. Birinchi u ongsiz seskandi lekin tanasi bu teginishni juda yaxshi bilardi.
Jk: Seni yolg‘iz qolfirib bo‘lmaydi shunday emasmi?
Jungkookning ovozi shivirlar edi sokin va biroz hazilkashlik bilan
V jilmayib boshini orqaga o‘girdi.
Jungkook bir qadam oldinga yurdi va unga yanada yaqinlashdi. Suv Vning yelkasiga yetgan bo‘lsa Jungkookning keng ko‘kragiga shunchaki tegib turardi. U sekin qo‘llarini Vning belidan o‘tkazdi.
V og‘ir nafas oldi. Yuragi tezroq urayotganini his qildi
JK: Senga yoqadimi? Jungkook pichirladi va kaftini Vning qornidan yuqoriga siljita boshladi.
V ko‘zlarini yumdi, bu holat uni ich-ichidan larzaga solayotganini his qildi. U haqiqatdan ham yoqtirardi. Lekin u bunga ruxsat berishi kerakmidi? Atrofda odamlar bor edi, lekin ularning yaqinida hech kim yo‘qdek faqat ikkovlarigina. Jungkook sekin deyarli shamoldek muloyim V ni ko'krag uchlarini o'ynaydi
JK: Shshhhh Shunchaki his qil… sevgilim
Jungkook Vning qulog‘i tagida pichirladi va uni sekinroq o‘ziga tortdi qulog'ini sekin tishlaydi
V uning bag‘riga to‘liq suyanib, boshini Jungkookning bo‘yniga qo‘ydi. Uning yuragi shiddat bilan urayotganini sezardi.
U o‘zini mutlaqo yo‘qotgan edi. Buning to‘g‘ri yoki noto‘g‘riligini endi farqlay olmasdi. Faqat hozirgi hislar bilan yashamoqchi edi…
Jungkook Vning belidan yanada mahkamroq quchib peshonasini uning yelkasiga ohista qo‘ydi. Uning issiq nafasi Vning namlangan terisini silab o‘tgandek bo‘ldi. Ularning tanalari bir biriga mukammal moslashib suv mayin ...
Jk: Men seni hech qachon qo‘yib yubormayman, bilasanmi?
Jungkook pichirladi va sekin Vning qulog‘iga lablarini tegizdi.
V bir muddat jim qoldi. U bunday shirin so‘zlarga qanday javob berishini bilmasdi. Yuragi juda tez urar, ich ichidan nimadir g‘alati hissiyot uni butunlay qamrab olardi.
uning ovozi shunday past eshitildiki go‘yo dengiz shovqini yutib yuborgandek bo‘ldi.
Jungkook kulimsiradi. U Vning yuzini ohista burdi va uning ko‘zlariga tikildi. Ularning nigohlari bir-biriga qadalgan edi go‘yo butun olam faqat shu ikki yurak urishi atrofida aylanardi.
JK: Men senga faqat baxt berishni xohlayman.
V uni tinglar ekan, yuragi iliqlik bilan to‘ldi. Jungkookning so‘zlarida chin dildan chiqayotgan ishonch va muhabbatni his qilish mumkin edi.
Jungkook qo‘llarini yana Vning yelkasiga qo‘yib, boshini egdi va lablarini Vning peshonasiga sekin tekkizdi. Bu shunchaki oddiy bo‘sa emas edi, bu xotirjamlik ishonch va himoya edi
V asta ko‘zlarini yumdi, go‘yo shu lahzani yuragiga muhrlashni istayotgandek.
V: Sen bilan bo‘lishdan qo‘rqmayman… faqat ota-onam bilib qolishidan qo‘rqaman.
Jungkook Vning yelkasiga yuzini yashirib shivir qildi:
Jk: Men seni hamma narsadan himoya qilaman, V. Hech kim bizga to‘sqinlik qila olmaydi
V bu so‘zlarga ishonishni xohlardi. Lekin yuragining bir chetida baribir qo‘rquv saqlanib qolgandi.
Shu payt uzoqdan kuchli shamol esib, dengiz to‘lqinlari baland ko‘tarildi. Xuddi ularning yuraklaridagi to‘lqinlar ham shunday kuchli edi…
Ular qum ustida yonma-yon yotib, osmondagi harakatlanayotgan bulutlarni tomosha qilishardi. Dengiz shovqini, mayin shamol va quyosh nurlari butun olamni iliqlik va osoyishtalik bilan to‘ldirgandek edi. Jungkook yonboshlab, Vga qaradi. Uning yuzida sokin tabassum bor edi.
Jk: Shu lahzalarning hech qachon tugashini istamayman
pichirladi Jungkook.
V yengil kulib, yuzini unga burdi.
V: Haqiqatan ham hamma narsa mukammal… Men hatto bir lahzaga ham tashvishlarni unutdim
Jungkook sekin qo‘lini uzatib Vning sochlarini sladi Uning nigohlari mehr bilan porlayotgandi.
Jk: Menga va’dangni ber, V… Qayerda bo‘lmaylik, nima bo‘lmasin, doim yonimda bo‘lasan
V uni biroz kuzatib turdi, yuragi nimadir deyishni xohlayotgandek edi, lekin so‘zlari tiliga kelmadi. Oxiri u chuqur nafas olib, bosh irg‘adi.
V: Sen bilan bo‘lishni istayman, Jungkook… Lekin hayot doim shunchalik mukammal bo‘lavermaydi
Jungkook uning qo‘lini ushlab yengil siqdi.
Jk: Biz mukammal qilamiz. O‘z qo‘limiz bilan o‘zimiz uchun mukammal dunyo yaratamiz
V chuqur nafas olib, ko‘zlarini yumdi. Balki bu haqiqatdan ham mumkin edi...
Ular yana uzoq vaqt shunday jim yotishdi, faqat yurak urishlari va dengiz shovqini atrofni to‘ldirib turardi. Keyin esa ular sohil bo‘ylab yurib yaqinda joylashgan kichik restoranlardan biriga yo‘l olishdi.
Stol atrofida o‘tirishgach Jungkook o‘zining har doimgidek quvnoq nigohi bilan Vga tikildi.
Jk: Bugun sening eng yoqtirgan ovqatingni buyurtma qilamiz
V: Sen mening yoqtirgan taomimni bilasanmi?
Jungkook kulib, buyurtma berdi. V uning bu harakatiga hayrat bilan qaradi. Oradan bir necha daqiqa o‘tgach, ofitsiant ularga taomlarini olib keldi. V idishga qaradi hayratdan ko‘zlari kattalashdi.
Jungkook stulga suyanib, kulimsiradi.
Jk: Seni yaxshi bilaman, V. Sening nimani yaxshi ko‘rishing nimadan nafratlanishing, nimaga kulishing, nimadan xafa bo‘lishing hammasini bilaman.
V bir zumga jim qoldi keyin esa mayin tabbasum qildi .
Jk: sevgilim ? Erim ? Yoki jonm? Hohlaganing
V biroz tabbasum qildi yuzlari qizardi
Ularning o‘rtasida yana sokinlik hukm surdi. Barcha tashvishlar qo‘rquvlar ortda qolgandek edi. Shu onda faqat ular va ularning hissiyotlari bor edi…
Ular uzoq vaqt ovqatlanib suhbat qurishdi. V jungkookning har bir harakatini zavq bilan kuzatardi. Dengiz shovqini, yoqimli shabada va Vning kulgusi bu lahzalarni unutilmas qilayotgandi.
Jungkook bir oz o‘ylab qo‘llarini chalishtirdi.
Jk: Seni qayergadir olib borishni xohlayman, lekin hozircha bu sir
V shubhaga tushib, uni qiziqish bilan kuzatdi.
V: Senda har doim qandaydir sir bor…
Jungkook esa unga ko'z qisib, kulimsiradi.
Jk: Men sirli bo‘lishni yaxshi ko‘raman, ayniqsa sening oldingda.
V uni yengil turtib qo‘ydi, lekin ich ichida Jungkookning bu sirli harakatlari unga yoqardi.
Ular restoran atrofida bir oz aylanishdi, keyin esa Jungkook Vning qo‘lidan ushlab, uni dengiz bo‘ylab yurishga undadi. Oyoqlari nam qumni bosib borar, dengiz to‘lqinlari esa sekin ularning tovonlariga tegib o‘tardi.
V atrofga qaradi. Bu joy boshqa odamlardan ancha uzoqda osoyishta va faqat ularning nafaslari va dengiz shovqini eshitiladigan darajada sokin edi.
Jungkook qo‘llarini cho‘ntagiga solib, bir oz jiddiylashdi.
Jk: Chunki bu joy menga o‘zimni erkin his qilishimga yordam beradi. Hamma narsa shunchalik jim, hech qanday bosim yo‘q Xuddi bizdan boshqa hech kim yo‘qdek.
V bu so‘zlardan keyin unga tikildi. Jungkookning ovozida qandaydir iliqlik bor edi qandaydir nozik tuyg‘ular yashiringandi.
V: Jungkook, sen ba’zan shunchalik chuqur his qilasan seni tushunish qiyin bo‘lib qoladi."
Jk: Seni esa tushunish juda oson
Sen hech qachon hissiyotlaringni yashirmaysan har doim yuragingni ochiq tutasan
Jk: Sen meni bilaman deb o‘ylaysan, lekin men ham sirli bo‘lishni bilaman Jungkook.
Jk: Unda menga o‘sha sirlaringni och.
Jungkook bir zum jim qoldi. Uning ko‘zlari qiziqish va nimadir chuqur hislar bilan to‘lgan Keyin esa u asta-sekin oldinga egilib, Vning yuziga yaqinlashdi.
Jk: Men sening yoningda bo‘lishni xohlayman. Har doim
V yuragining tez urayotganini his qildi. Bu lahzalar ortiq hazil yoki shunchaki do‘stlik emasdi. Bu ancha chuqurroq narsa edi.
Jungkookning qo‘llari sekin Vning yuziga tegdi, barmoqlari noziklik bilan uning yonoqlarini silardi. V esa bu lahzadan ko‘z yumdi, yuragining urishini bosishga harakat qilib.
Va ular uyga qaytishga qaror qilishadi JungkooK avval Vni uyiga tashlab keyin o'z uyiga yeib keladi Jungkook eshikni ochishi bilan otasining sovuq nigohi bilan to‘qnash keldi. Xonada og‘ir sukunat hukmron edi. Jungkookning yuragi birdan tez ura boshladi. Otasi har doim sokin va dono odam bo‘lib ko‘ringan bo‘lsa hozir uning chehrasidagi qattiq ifoda nimanidir anglatardi.
Jk's dad: Qaerdan kelayapsan?"
past ovoz bilan so‘radi otasi.
Jungkook shoshilmay va xotirjam gapirishga harakat qildi.
Jk: do'stim bilan edim, dars qilgandik, keyin biroz dam oldik.
Otasi unga o‘qrayib qaradi, go‘yo yolg‘on gapirayotganini allaqachon bilardi.
Jungkook bir lahzaga jim qoldi keyin esa yengil bosh irg‘adi.
Otasi chuqur nafas oldi va stolga qo‘yilgan qimmatbaho sigaret qutisidan bittasini oldi. U har doim stress bo‘lsa, shunday qilardi.
Jk's dad: Jungkook men seni hech qachon cheklamaganman har doim o‘zingning yo‘lingni topishingni xohlaganman. Lekin endi men bu yo‘l noto‘g‘ri ekanidan xavotirdaman
Jungkookning kaftlari musht bo‘lib tugildi.
Otasi unga tikilib qaradi va so‘ng sigaretni labiga qo‘ydi.
Jk's dad: Men hamma narsani bilaman, o‘g‘lim
Jungkookning nafasi qisildi. Yuragi gupillab urayotgan edi u o‘zini bosiq tutishga harakat qildi
Otasi jilmaydi, lekin bu jilmayish ichida sovuqlik bor edi.
Jk's dad: Sen va V. Sizning munosabatlaringiz shunchaki do‘stlik emas.
Jungkookning nafasi bo‘g‘ziga tiqildi. Shubhalari bor edi, lekin otasining bunday ochiq gapirishi uni hayratga soldi.
Jk: Siz… bizni kuzatayapsizmi?"
Otasi bir daqiqa jim qoldi, keyin esa yonidagi fayldan bir nechta suratni chiqardi. Suratlar stol ustiga tushdi Jungkook va Vning birga bo‘lgan onlari, ular sohilda, ular mashinada, ular bir birining qo‘llarini ushlab turgan payt
Otasi stolga sekin urib qo‘ydi.
Jk's dad : men senga shunchaki nazorat uchun qaramayman Jungkook! Sen mening o‘g‘limsan! Sen mening vorisim mening kelajagim! Bu ishni qabul qilib bo‘lmaydi!"
Jungkook mushtlarini mahkam siqdi.
Jk: Siz meni boshqarolmaysiz. Men kimni sevishimni o‘zim tanlayman!
Otasi unga tik qaradi, ko‘zlarida g‘azab va afsus aralash edi.
Jk's dad: Seni tanloving uchun jazolashim kerak bo‘lsa ham men seni to‘g‘ri yo‘lga qaytaraman, Jungkook
Jungkookning yuragi siqildi. Bu endi shunchaki tortishuv emas edi. Bu kurash edi. Va u ortga chekinmoqchi emasdi…
Jungkook otasining bu gaplaridan so‘ng qotib qoldi. Yuragi tez urar, nafas olishi og‘irlashgan edi. U otasining unga shunchalik qattiq nazar solib qarashini kutmagandi.
Jk: Siz nimani nazarda tutayapsiz?
Otasi stulga og‘ir o‘tirdi va qo‘llarini chalishtirib, unga tik boqdi.
Jk's dad: Sen men uchun faqat o‘g‘lim emassan, Jungkook. Sen mening vorisim, biznesimni davom ettiradigan yagona odam. Lekin agar sen shu yo‘ldan boradigan bo‘lsang, hammasi buziladi.
Jungkook ichidan qaynay boshladi. U doim otasi unga mehribon bo‘lishini istagan, ammo har doim biznes, kelajak vorislik haqida gap bo‘lganda otasi shaxsiy hayotni ikkinchi darajaga qo‘yardi.
Jk: Shunday qilib siz meni shunchaki merosxo‘r deb bilasizmi?
Men inson emasmanmi? Mening tuyg‘ularim siz uchun muhim emasmi?"
Otasi uning ovozidagi g‘azabni sezdi ammo baribir sovuqqonligini saqladi.
Jk's dad: sen hali yosh. Bu shunchaki his-tuyg‘ular vaqtinchalik narsa. Men seni tushunaman lekin bunday aloqalar senga faqat zarar keltiradi.
Jungkook kulib yubordi, ammo bu kulgi achchiq edi.
Jk: Siz meni tushunasizmi? Siz meni hech qachon tushunmagansiz!"
U jahli chiqib stulni orqaga itardi va o‘rnidan turdi.
Jk: Men hech qachon sizning soyangizda yashashni istamaganman. Men o‘z yo‘limni topmoqchiman. Kimni sevishimni ham o‘zim hal qilaman
Jk: Agar sen bu yo‘lda davom etsang, oqibatlari haqida o‘ylab ko‘r.
Jungkook uning ko‘zlariga tik boqdi.
JK: Siz meni tahdid qilyapsizmi?"
Otasi indamadi. Ammo uning ko‘zlarida bir narsa bor edi qat’iyat va sovuqqonlik.
qattiq ovizda va ortga burilib, xonadan chiqib ketdi.
Uning yuragi g‘azabdan qinidan chiqib ketgudek urardi. U otasining unga bunday munosabatda bo‘lishini kutmagandi.
Jungkook mashinasiga o‘tirib, Vning uyiga haydadi. U bilan gaplashishi kerak edi. Bu ish ortiqcha cho‘zilmasligi kerak…
Jungkook rulni mahkam ushlagancha yo‘lda ketayotgan edi yuragi hamon g‘azab bilan urardi. Ammo birdan mashina oldida bir nechta qora mashina paydo bo‘ldi va yo‘lni to‘sdi.
U tez tormoz bosdi gazab bilan rulni mushtladi. Ko‘z o‘ngida otasining odamlari mashinalardan tushib kelishardi.
Jk: Nima qilyapsizlar? Yo‘ldan chiqinglar!
Ammo hech kim gapirmadi. Ikkita yirik gavdali odam eshigini ochib uni tortib chiqardi. Jungkook qarshilik ko‘rsatdi, ammo ularni kuchi unga yetmasdi.
Jk. Meni qo‘yib yubor ! Men V bilan gaplashishim kerak!
X: Kechirasiz, janob. Bu buyruq,
Ular Jungkookni majburlab mashinaga o‘tqazishdi va hayday boshlashdi. U esa qanchalik harakat qilmasin, qochishning iloji yo‘q edi. Yuragi g‘azab va vahima bilan urar otasining buni qila olishini tasavvur ham qilmagandi.
Uyni oldida mashina to‘xtadi. Odamlar uni ichkariga olib kirishdi va to‘g‘ri yotoqxonasiga olib chiqishdi.
Jk: Sizlar aqldan ozganmisizlar?! Meni qo‘yib yubor dedim
Yana baqirdi , qo‘llari bilan urinar ekan.
Ammo odamlar uning iniqlilariga etibor bermay uni xonasiga itarishdi va eshikni qulflashdi.
Jungkook eshik oldiga borib mushtladi.
Jk: Meni chiqarlaring! Bu qanaqa ahmoqlik?!
Ichkaridan javob bo‘lmadi. U bir necha marta eshikni tepdi ammo bekorga edi.
Endi u o‘z uyida, lekin mahbusga aylanib qolgandi. Yuragi g‘azab bilan urar, lekin eng ko‘p uni V haqida o‘ylashi qiynardi. U hozir uni kutayotgan edi…
Jungkook chuqur nafas oldi barmoqlari titrar, lekin ichidagi g‘azab yanada kuchayib borardi.
Bu ish bu yerda tugamaydi… uni xattoki telefonini olib qo'yishgan edi jungkook V haqida o'ylar edi chunki eng qo'rqgan narsasi ota onasi bilishi edi va hozir jungkookni otasi bilad va jungkook v ni otasi ham bilgan deb o'ylaydi va bu paytda V bilan bo'lib yonida tura olmaganligi uchun sekin ko'z yoshlari polga tushadi uziga uzi shivirlaydi
By_astra ❤️ iltimos shuncha mehnat kamment kutama kamment kup busa tez tez yozaman